06/مرداد/1404
|
02:17
۲۲:۲۹
۱۴۰۴/۰۵/۰۵
خریدی که رؤیای قهرمانی آرسنال را زنده کرد

توپچی‌ها جان گرفتند

طناز مقدم: میکل آرتتا بالاخره بعد از چند سال آزمون و خطا، همان مهره‌ای را به ترکیب آرسنال آورد که هواداران مدام فریادش می‌زدند؛ مهاجمی که بتواند سرنوشت بازی‌ها را در لحظه‌های حساس تغییر دهد. توپچی‌ها در پنجره نقل‌وانتقالات تابستانی بار دیگر سر و صدای زیادی به پا کردند اما ورود ویکتور یوکرس، تمام خریدهای دیگر را تحت‌ شعاع قرار داد.
مهاجم سوئدی که در اسپورتینگ لیسبون به یک قاتل تمام‌عیار بدل شده بود، حالا با هیبتی بزرگ وارد ورزشگاه امارات شده است. آمار او در پرتغال حیرت‌انگیز است؛ نزدیک به یک گل در هر بازی و پاس‌های گلی که نشان می‌داد فقط یک فینشر بی‌روح نیست، بلکه برای هم‌تیمی‌ها هم فرصت‌سازی می‌کند. حالا در شمال لندن از او انتظار می‌رود همان کاری را انجام دهد که هالند برای سیتی انجام داد؛ حل بزرگ‌ترین معمای تاکتیکی تیم.
آرتتا در طول این تابستان حسابی دست به جیب شده و مهره‌های ارزشمند دیگری را هم به ترکیبش اضافه کرده؛ از مارتین زوبیمندی گرفته تا نورگارد و حتی کپا درون دروازه. با این خریدها، هزینه پنجره تابستانی توپچی‌ها از مرز ۲۱۰ میلیون پوند عبور کرده؛ سنگین‌ترین سرمایه‌گذاری دوران آرتتا. هدف واضح است: شکستن طلسم جام‌ نگرفتن از سال ۲۰۲۰ و پایان‌ دادن به ۳ فصل پیاپی نایب‌قهرمانی اما در دل این همه تغییر، چشم‌ها به یک نفر دوخته شده؛ یوکرس، مردی که باید تیزی گمشده خط حمله را به آرسنال برگرداند.
با این حال، شاید برخی بپرسند چرا تیمی که فصل قبل سومین خط حمله برتر لیگ بود باید چنین هزینه‌ای برای جذب مهاجم کند؟ جواب در افت نسبی فصل گذشته نهفته است؛ توپچی‌ها ۲۲ گل کمتر از فصل پیش‌تر به ثمر رساندند و همین کاهش راندمان باعث شد در کورس قهرمانی از لیورپول عقب بمانند. حتی در لیگ قهرمانان، مقابل پاری‌سن‌ژرمن با وجود سلطه بر بازی، از کمبود یک فینشر رنج بردند و حذف شدند.
از زمان جدایی اوبامیانگ، کسی نتوانست بار گلزنی تیم را یک‌تنه به دوش بکشد. گابریل ژسوس و کای هاورتز، هر ۲ توانایی بازی در چند پست را دارند اما مهاجم نوک تخصصی نیستند. بهترین گلزن فصل گذشته هاورتز بود که تنها ۹ بار در لیگ گل زد! همین اعداد به‌‌خوبی نشان می‌دهد چرا آرتتا برای جذب یک گلزن مادرزاد اصرار داشت.
یوکرس، برخلاف رقبای داخلی مثل ایساک، واتکینز یا حتی ششکو، یک خصوصیت برجسته دارد؛ او تشنه زدن ضربه نهایی است. در اسپورتینگ، ۳۹ گل زد؛ آماری که در ۱۰ لیگ معتبر اروپا بی‌رقیب بود. اگرچه ۱۲ گل از روی نقطه پنالتی بود اما ۲۷ گل غیرپنالتی او همچنان بیش از هر مهاجم دیگری در قاره سبز بود. این یعنی او فقط از شانس‌های ساده استفاده نکرد، بلکه با موقعیت‌سازی و تحرک دائم، تفاوت را ساخت.
مقایسه نرخ تبدیل شوت یوکرس با ستاره‌های لیگ برتر خیره‌کننده است؛ او ۲۷ درصد شوت‌هایش را به گل بدل کرد آماری بهتر از محمد صلاح، هالند و ایساک. اگرچه هنوز طعم رقابت در بالاترین سطح فوتبال انگلیس را نچشیده اما هواداران امیدوارند او همان روند پرتغال را ادامه دهد و آرسنال را به تیمی تبدیل کند که در هر بازی حتما گل می‌زند.
البته همیشه خطر مقایسه‌های اشتباه وجود دارد. داروین نونیز هم قبل از انتقال به لیورپول در پرتغال ستاره بود اما در انگلیس نتوانست همان کیفیت را نشان دهد. مهدی طارمی نیز ۲ بار در لیگ پرتغال آقای گل شد ولی در اینتر تنها ۳ گل زد؛ ۲ تا از روی نقطه پنالتی! اما یوکرس فقط یک گلزن ساده نیست؛ قد بلند (۱۸۸ سانتیمتر)، قدرت بدنی بالا، مهارت در دریبل و هوش تاکتیکی او باعث شده همزمان نقش مهاجم هدف و مهاجم متحرک را بازی کند.
داستان او هم پرفراز و نشیب بوده. در برایتون فرصت چندانی به دست نیاورد و در کاونتری هم فقط با تلاش و پشتکار خودش مسیر پیشرفت را ساخت. ۲ فصل در چمپیونشیپ درخشید و سپس در اسپورتینگ شکوفا شد. حالا نوبت بزرگ‌ترین چالش دوران حرفه‌ای‌اش است؛ باید ثابت کند گلزنی در لیگ برتر انگلیس برایش ناممکن نیست.
نکته مهم این است که یوکرس فقط برای خودش بازی نمی‌کند. در اسپورتینگ، تعداد پاس‌های کلیدی‌اش چشمگیر بود و بسیاری از گل‌های هم‌تیمی‌ها با حرکت او آغاز می‌شد. او نه‌تنها تمام‌کننده، بلکه آغازگر حملات هم بود. همین ویژگی است که آرتتا را وسوسه کرد با جذب وی، سیستم هجومی خود را بازطراحی کند.
هواداران توپچی حالا بعد از سال‌ها دوباره رویای یک فصل توام با قهرمانی را در سر می‌پرورانند. با این ترکیب تازه‌نفس، همه‌ چیز آماده است تا شکاف با لیورپول و سیتی کم شود. اگر یوکرس بتواند نیمی از آمار پرتغال را هم تکرار کند، آرسنال در کورس قهرمانی جدی‌تر از همیشه خواهد بود.
حالا فقط زمان می‌تواند قضاوت کند؛ آیا این مهاجم تازه‌وارد همان پازل گمشده آرسنال است یا سرنوشتی شبیه مهاجمان ناکام دیگر خواهد داشت؟ توپچی‌ها قمار بزرگی کرده‌اند اما اگر نتیجه دهد، می‌تواند آغاز عصری تازه در امارات باشد؛ عصری که در آن دوباره شعار «ما توپچی‌ها، لندن را فتح می‌کنیم» طنین‌انداز خواهد شد.

ارسال نظر
پربیننده