بازگشت بی‌عکس طارمی
مهدی طارمی برگشته اما گویی اینتر نمی‌خواهد کسی متوجه شود! ستاره ایرانی که چند هفته است در ایتالیا حضور دارد، بالاخره در تمرینات پیش‌فصل نراتزوری شرکت کرد ولی باشگاه حتی یک قاب از او منتشر نکرده. این سکوت تصویری، چیزی بیشتر از یک اتفاق ساده است؛ شاید بخشی از سیاست‌های محرمانه نقل‌وانتقالاتی اینتر باشد که در این سال‌ها بارها نمونه‌اش را دیده‌ایم.
وقتی باشگاهی تصمیم می‌گیرد مسیر خروج یک بازیکن را هموار کند، نخستین گام معمولاً حذف آرام و تدریجی او از فضای رسانه‌ای است. طارمی حالا در همین برزخ ایستاده؛ نه چمدانش را بسته و نه باشگاه او را در اولویت فنی می‌بیند. شاید دقیقاً به همین دلیل است که تنها چیزی که از مهدی در تمرینات جدید منتشر نشده، عکس است!
طارمی که در ابتدای تابستان به دلایل مشخصی نتوانست با اینتر در تورنمنت‌های پیش‌فصل همراه شود، حالا وارد مرحله‌ای شده که باید سرنوشت حضورش در اینتر را خودش رقم بزند. او اگرچه با قراردادی قابل توجه راهی نراتزوری شد اما در نیم‌فصل دوم فصل گذشته فرصت زیادی برای نمایش مهارت‌هایش نیافت. حالا در اردوی جدید، همه چیز بسته به یک چیز است: آیا سرمربی جدید روی او حساب خواهد کرد یا نه؟
در فضای پیچیده‌ای که مدیریت اینتر ایجاد کرده، طارمی تنها بازیکنی نیست که در وضعیت «نیمه‌نامرئی» قرار دارد. امروز حتی نام‌های بزرگی مثل بنجامین پاوارد و پیوتر زلینسکی هم در فهرست خروجی قرار گرفته‌اند؛ بازیکنانی که تا همین چند ماه پیش در پروژه فنی تیم جا داشتند اما حالا باشگاه ایتالیایی در تلاش است با آزاد کردن دستمزدها و فروش ستاره‌ها، راه را برای خرید بزرگ‌تری باز کند: آدمولا لوکمن از آتالانتا.
ستاره سرعتی آتالانتا یکی از اهداف اصلی اینتر است و با توجه به قیمت بالای پیشنهادی آتالانتا، طبیعی است قربانیان این پروژه کم نباشند. در چنین شرایطی، آینده طارمی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
اما همه چیز هم به تصمیم باشگاه بستگی ندارد. برخی منابع ایتالیایی نزدیک به کمپ آپیانو جنتیله، نقل قولی از یکی از مدیران باشگاه را منتشر کرده‌اند که گفته: «وقتی برای همه جام‌ها می‌جنگی، حتی بازیکن نیمکت‌نشین هم رؤیای ماندن دارد». این جمله کوتاه شاید بهترین توصیف وضعیت طارمی باشد؛ مهاجمی که به‌رغم احتمال خروج، هنوز شوق پوشیدن پیراهن نراتزوری را دارد.
طارمی با شرکت در تمرینات و حفظ آمادگی نشان داد قصد ترک زودهنگام نراتزوری را ندارد. از طرف دیگر، باشگاه‌هایی مثل بشیکتاش، بوتافوگو و اخیراً لیدز یونایتد مذاکراتی برای جذب او داشته‌اند. در این میان، باشگاه انگلیسی لیدز جدی‌ترین مشتری جدید به شمار می‌آید و گفته می‌شود تماس‌هایی رسمی نیز صورت گرفته اما هنوز هیچ توافقی نهایی نشده است.
نکته جالب ماجرا این است که طارمی برخلاف برخی ستاره‌های ایرانی، هیچ‌گاه برای انتقال به باشگاه جدید سروصدا به راه نینداخته و مسیر آرام و بی‌حاشیه‌ای را در پیش گرفته. همین ویژگی باعث شده باشگاه‌ها با احترام بیشتری به گفت‌وگو با او بنگرند اما همزمان، تصمیم‌گیری را دشوارتر هم کرده.
در حال حاضر، مدیران نراتزوری از یک‌سو به دنبال تقویت خط حمله هستند و از سوی دیگر باید تراز مالی باشگاه را حفظ کنند. در چنین شرایطی، داشتن بازیکنی با دستمزد بالا اما نقش حاشیه‌ای، منطقی نیست. طارمی در موقعیتی قرار دارد که یا باید در تمرینات پیش‌فصل بدرخشد و دل کریستین چیوو، سرمربی رومانیایی و کادر فنی جدید را به دست بیاورد یا در سکوت کامل، چمدانش را به مقصدی دیگر ببندد.
فعلاً اما نه خبری از گل‌های تمرینی‌اش منتشر شده، نه لبخندهایش، نه حتی یک قاب ساده کنار هم‌تیمی‌ها. شاید اینتر منتظر است ابتدا سرنوشت نقل‌وانتقال‌های دیگرش مشخص شود، بعد درباره مهدی تصمیم بگیرد. تا آن زمان، طارمی در سایه‌ها تمرین می‌کند؛ شاید برای بازگشت، شاید هم برای خداحافظی.