جدال هوش و تجربه
مهدی مرسلی: پس از بازگشت از اردوی آماده‌سازی در ترکیه، حالا پرسپولیس با تمرکز بر تمرینات داخلی به دنبال آن است ترکیب اصلی‌اش برای شروع فصل بیست‌وپنجم لیگ برتر ایران را نهایی کند. وحید هاشمیان، سرمربی تازه‌کار اما جاه‌طلب سرخ‌پوشان، با چند انتخاب حساس روبه‌رو است که یکی از مهم‌ترین آنها، تعیین نفر نخست برای هدایت بازی در میانه میدان و اجرای طرح‌های تهاجمی تیم است؛ یعنی همان بازیکنی که پشت مهاجم می‌ایستد و توپ را در گره‌گاه‌های زمین باز می‌کند؛ شماره ۱۰ کلاسیک.
در این مسیر، ۲ چهره متفاوت با سبک‌هایی متضاد، در رقابتی آرام اما سرنوشت‌ساز قرار گرفته‌اند؛ رضا شکاری و سروش رفیعی. یکی جوان‌تر و باانرژی‌تر، دیگری پخته‌تر و باتجربه‌تر.
* شکاری؛ چالش تازه مدافعان حریف
رضا شکاری، بازیکن سابق سپاهان که یکی از خریدهای پرسپولیس در تابستان جاری محسوب می‌شود، در جریان بازی‌های دوستانه در ترکیه اغلب در نقش بازی‌گردان هجومی به کار گرفته شد. او با سابقه بازی در پست وینگر و مهاجم دوم، حالا در تهران در حال تجربه نقشی محوری‌تر است. هاشمیان در تمرینات او را نزدیک به مهاجم نوک قرار داده و تلاش می‌کند از دید و پاس‌های عمقی‌اش بهره ببرد.
اگرچه شکاری سابقه زیادی در اجرای نقش شماره ۱۰ ندارد اما انعطاف‌پذیری فنی‌اش، او را به گزینه‌ای وسوسه‌برانگیز تبدیل کرده است. در تمرینات اخیر، شکاری با حرکات بین خطوط، سعی کرده خودش را به هاشمیان تحمیل کند و نشان دهد می‌تواند مغز متفکر حملات تیم باشد.
* سروش؛ کاپیتان در مسیر تحول
در سوی دیگر زمین، سروش رفیعی ایستاده؛ چهره‌ای آشنا برای هواداران پرسپولیس که تا همین فصل گذشته در پست شماره ۸ بازی می‌کرد و به عنوان پلی‌میکری از عمق، شناخته می‌شد. حالا اما او با مأموریتی جدید روبه‌رو شده: رقابت با شکاری برای حضور یک خط جلوتر. رفیعی با ۳۵ سال سن، دیگر آن بازیکن پرجنب‌وجوش سال‌های گذشته نیست اما هنوز ذهن فوتبال‌خوان و پاس‌های با دقتش می‌تواند هر خط دفاعی‌ای را به چالش بکشد.
به نظر می‌رسد هاشمیان در تلاش است با استفاده از تجربه رفیعی در پست تهاجمی‌تر، قدرت هدایت جریان بازی از محوطه پشت مهاجم را تقویت کند. با این حال، مساله اصلی، سازگاری فیزیکی رفیعی با الزامات این نقش جدید است.
* پرسپولیس در تقاطع جوانی و پختگی
رقابت شکاری و رفیعی، بیش از آنکه صرفاً یک دوئل فنی باشد، بازتابی از فلسفه تاکتیکی جدید پرسپولیس است؛ جایی که باید تصمیم گرفت بازی‌سازی از عمق، با تکیه بر تجربه باشد یا با شتاب جوانی پیش برود. شکاری برای آینده برنامه‌ریزی شده و می‌تواند در صورت تثبیت خود در این پست، چند فصل طلایی را پشت سر بگذارد. در مقابل، رفیعی، اگرچه در حال عبور از روزهای اوجش است اما می‌تواند در نقش رهبر و مهندس زمین، حداقل یک فصل دیگر بدرخشد.
در این میان، نقش مهاجم هدف نیز مهم است؛ بسته به اینکه هاشمیان بخواهد از علی علیپور یا مهاجمی با خصوصیات متفاوت استفاده کند، انتخاب پلی‌میکر هم دستخوش تغییر خواهد شد.
* نتیجه‌گیری؛ آغاز فصل، پایان رقابت؟
پرسپولیس شاید تا شروع رسمی مسابقات فرصت داشته باشد اما روند تصمیم‌گیری‌ها به سرعت در حال پیش رفتن است. هاشمیان باید در روزهای آینده تصمیم نهایی را بگیرد و مشخص کند چه کسی قرار است مغز متفکر حملات پرسپولیس باشد. آیا این نقش به شکاری سپرده می‌شود که تازه‌نفس و جسور است یا همچنان رفیعی قرار است در نقش رهبر خط میانی ایفای نقش کند؟
شاید پاسخ این سؤال، نخستین نشانه از چهره واقعی پرسپولیس هاشمیان در فصل پیش رو باشد؛ تیمی که هم به دنبال ساختن آینده است، هم مایل به بهره بردن از نام‌ها و تجربه‌های بزرگ.