گل به خودی!
یکی از معضلات دولت چهاردهم ادبیات مسعود پزشکیان است. از همان نخستین نشست خبری که آن گاف بزرگ درباره توان موشکی ایران داده شد تا سایر مواردی که در این یک سال نمودها و مصادیقی از نابلدی مفرط و حاد رئیس‌جمهور در بیان و موضع‌گیری درباره مسائل مختلف کشور شد، همه و همه نشان داد ما برای نخستین‌بار، پس از انقلاب با رئیس‌جمهوری مواجهیم که بدیهی‌ترین آداب و پروتکل‌های رسمی، چه در ابراز و اظهارنظر و چه در رفتار بویژه با سایر مقامات کشور‌ها را نمی‌داند. هم ادبیات نادرست و هزینه‌ساز و هم رفتار غلط و خسارت‌بار رئیس‌جمهور در مناسبات با همتایان خارجی، حالا تبدیل به مهم‌ترین شاخصه مسعود پزشکیان در یک سال نخست ریاست جمهوری‌اش شده است.
جدیدترین مورد از خطاهای بیانی پزشکیان، اظهارات عجیب او در جمع اهالی رسانه درباره موضوع غنی‌سازی و حمله رژیم صهیونیستی و آمریکا به ایران بود. وی در این باره با طرح ادعایی بی‌اساس مبنی بر اینکه منتقدان او می‌گویند نباید مذاکره کرد، اظهار داشت: [می‌گویند] گفت‌وگو نمی‌کنیم؛ خب! می‌خواهی چکار کنی؟ می‌خواهی بجنگی؟ خب! آمد زد. الآن دوباره اگر برویم درست کنیم؛ باز هم میاد می‌زنه».
کاملا مشخص است مسعود پزشکیان چه گفته است. واضح است او دارد درباره موضوع غنی‌سازی صحبت می‌کند و با یک استدلال مضحک و خلاف امنیت ملی، یک حق ملی را نادیده می‌گیرد. حقیقتا به پزشکیان چه باید گفت؟ یعنی نمی‌داند؟ بدیهیات را نمی‌داند؟ یعنی نمی‌داند آنچه گفته، محتوای همین تهدیداتی است که ترامپ تقریبا چند روز یک بار علیه ایران مطرح می‌کند؟ بگذارید تعارف را کنار بگذاریم.
پزشکیان را حالا همه می‌شناسند. در یک سال گذشته موارد متعددی از خطاهای بیانی و ادبیات اشتباه چه در قبال مسائل داخلی و چه در قبال مسائل خارجی مرتکب شده و متاسفانه برخی از این نابلدی در حرف زدن، باعث تحمیل هزینه‌هایی بر ایران شده است. بویژه در مسائل امنیتی، مواضع اشتباه رئیس‌جمهور در محاسبات دشمن صهیونیست و آمریکایی درباره قدرت دفاعی ایران موثر بوده است. فراموش نکردیم او در نخستین سفر خود به سازمان ملل، چه حجمی از گاف‌های دیپلماتیک داد.
بنابراین حال و احوال آقای رئیس‌جمهور مشخص است. در یک سال گذشته «وطن امروز» به دفعات درباره این اشتباهات هزینه‌ساز رئیس‌جمهور توصیه‌هایی دلسوزانه خطاب به دفتر وی و همین‌طور مشاوران و نزدیکانش مطرح کرد. هیچ‌گاه نیز این انتقادات و توصیه‌ها در روزنامه برجسته یا تیتر یک نشد. انتقادات و پیشنهادات «وطن امروز» عمدتا در قالب یادداشت منتشر شد تا این پیام به دفتر آقای پزشکیان منتقل شود که این انتقادات و توصیه‌ها از سر دلسوزی و خیرخواهی است.
در این یادداشت‌ها بارها از دفتر آقای پزشکیان، مشاوران و همین‌طور وزارت امور خارجه خواسته شد توجه بیشتری به ضعف مفرط رئیس‌جمهور در بیان مواضع و سیاست‌های دولت کنند. در این مطالب به هزینه‌های بدبیانی پزشکیان اشاره و گوشزد شد وی باید در شأن و جایگاه ریاست جمهوری اسلامی ایران سخن بگوید و در مقابل مقامات خارجی پروتکل‌های دیپلماتیک را رعایت کند. رعایت این آداب و پروتکل‌ها بعضا با غرور و حیثیت و اقتدار یک ملت مرتبط است و بی‌توجهی رئیس‌جمهور به این آداب، باعث تخفیف جایگاه ملت می‌شود.
همه باید بپذیریم آقای رئیس‌جمهور در ادبیات و بیان مواضع ضعف مفرط دارد یا به هر حال دچار سهو لسان می‌شود. در چنین وضعیتی، وظیفه دفتر او، نزدیکان و مشاوران و سایر مراکز پرتعداد وابسته به نهاد ریاست جمهوری چیست؟ با وجود مشهود بودن و ملموس بودن این ضعف مفرط پزشکیان و هزینه‌های آن برای کشور و مردم، به نظر می‌رسد کسی در دولت متوجه این ضعف و بلیه‌های آن نیست و این بی‌توجهی اکنون بیشتر از قبل به چشم می‌خورد و بیشتر از قبل هم موجب نگرانی می‌شود. کشور اکنون در وضعیت بسیار حساسی به سر می‌برد. ایران در وضعیت جنگی است. در چنین شرایطی که همه از آمادگی و ضرورت دفاع و مقابله با تحمیل دشمن برای تسلیم سخن می‌گویند، آقای رئیس‌جمهور رسما از ضرورت تسلیم می‌گوید؛ آن هم با این ادبیات! از پزشکیان شاید دیگر انتظاری نباشد اما اینکه دفتر او این بخش از صحبت‌های او را منتشر کرده، شائبه‌برانگیز است. اگر تا دیروز از دفتر پزشکیان انتظار می‌رفت مراقب ادبیات و رفتار رئیس‌جمهور باشد اما حالا دفتر او خود در مظان اتهام قرار گرفته است. اظهارات پزشکیان درباره حمله مجدد به ایران در صورت تداوم غنی‌سازی، آنقدر دور از آداب و مغایر منافع ملی بود که صداوسیما در اقدامی درست، از پخش این بخش از اظهاراتش خودداری کرد اما در کمال حیرت فیلم این بخش از اظهارات پزشکیان توسط دفتر وی منتشر شد! چرا چنین گاف و اشتباهی باید منتشر شود؟ آیا باید قبول کنیم در کنار نابلدی پزشکیان، دفتر و سایر مسؤولان دفتر وی نیز از فهم بدیهیاتی اینچنین عاجزند؟! یعنی نفهمیده‌اند پزشکیان چه گفته است؟ یا...؟
فعلا فرض خوشبینانه بر ندانستن پزشکیان و دفتر او است اما این صرفا یک تصور خوشبینانه است. شاید باید برآوردهای واقع‌بینانه یا بدبینانه را به زمان دیگری سپرد ولی آنچه پیداست، وضعیت بحرانی سخنگویی رئیس‌جمهور و همین‌طور سوءمدیریت دفتر وی است. دیگر نمی‌توان براحتی از کنار این وضعیت بغرنج گذشت.
ایران اکنون در شرایط بسیار حساسی به سر می‌برد. هر نوع رفتار و اظهارنظر مقامات ایرانی، می‌تواند در محاسبات دشمن صهیونیست در قبال ایران موثر واقع شود. بنابراین هر نوع پیام ضعف از سوی مقامات ارشد ایران، قطعا می‌تواند امنیت ملی را تهدید کرده و حتی منجر به حمله مجدد به ایران شود. در زمانی که ایستادگی و مقاومت باید مهم‌ترین محور و اصل در همه شئون مقامات بخصوص رئیس‌جمهور باشد، ارسال پالس‌های ضعف و تسلیم، هم تاسف‌آور است و هم خسارت‌بار و حقیقتا مصداق عینی ضدیت با امنیت ملی است. در حالی که ترامپ، ایران را تهدید کرده در صورت غنی‌سازی مجدد، باز هم حمله می‌کند، پزشکیان دقیقا تهدید او را تکرار کرده و این تهدید را تلویحا دلیلی مبنی بر عقب‌نشینی و تسلیم برابر آمریکا دانسته است.
این در حالی است که غنی‌سازی حق مسلم ایران است و اتفاقا قوانین بین‌المللی از جمله قانون منع اشاعه در ماده 4 خود، این حق را به همه کشورهای عضو از جمله ایران داده است. در این شرایط، رئیس‌جمهور باید صراحتا از حق ایران دفاع و همین‌طور طرف آمریکایی را تهدید کند در صورت خطای مجدد، ایران پاسخی بزرگ‌تر از آنچه در حمله نخست داد به آمریکایی‌ها تحمیل خواهد کرد.
رفتار رئیس‌جمهور آمریکا در انکار 6 موشکی که به العدید اصابت کرد، نشان می‌دهد او بشدت از این می‌ترسد که واقعیات حمله ایران به العدید فاش شود. همین واقعیت نشان می‌دهد باید با او با زبان تهدید سخن گفت و او را تهدید کرد در صورت حمله مجدد به ایران، این بار ایران با تعداد موشک‌های بیشتر، اهداف و منافع آمریکا را مورد هدف قرار می‌دهد اما حیرت‌آور است که پزشکیان ظاهرا این قبیل رفتارها و مواضع را که اتفاقا مواضع روتین و بدیهی است یا نمی‌داند یا...
باید درباره ادبیات و رفتار مسعود پزشکیان، کمی واقع‌بینانه‌تر سخن گفت و قطعا نباید با ساده‌انگاری به این اشتباهات مهلک نگاه کرد.