حَیفِس

پیشرفت‌های علمی ایران در دهه‌های اخیر آنقدر چشمگیر و گسترده بوده که برای احدی قابل انکار نیست مگر خودتحقیران که آن هم به خاطر شرایط مغزی‌شان، حرجی بر آنها نیست!
یکی از این پیشرفت‌های علمی که هلو را تبدیل به شلیل می‌کند، استفاده کاربردی از سلول‌های بنیادی برای درمان حداقل ۸۰ نوع بیماری‌ است.
یکی از راه‌های استخراج سلول بنیادی، بند ناف است. حالا اگر بدانید بانک خون بند ناف رویان بزرگ‌ترین بانک خون بند ناف جهان است، دیگر کرکی به آدم می‌مونه؟ حقیقتا نه والا! 
تازه ایران جزء ۱۰ کشور برتر دنیا در این زمینه است که خب اینجا شاعر درباره نماندن پری به آدم هم صحبت‌هایی را مطرح می‌کند.
مثلا در سرطان خون، اگر شیمی‌درمانی انجام شود؛ همزمان با از بین بردن سلول‌های خونی سرطانی، می‌زنیم پدر سلول‌های خون‌ساز طبیعی بدن را هم در می‌آوریم اما اگر بعدش بیاییم پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز را انجام دهیم، سلول‌هایی که پدرشان درآمده با سلول‌های جدید بازسازی می‌شوند.
ما حتی یک پالایشگاه ضایعات زایمانی هم در ایران داریم. البته نه از آن ضایعاتی‌های صبح جمعه که «نون خشکه، آبگرمکن خراب، بازیافتی خریداریم» گویان، خواب را بر همگان حرام می‌سازند، از آن ضایعاتی‌ها که بند ناف، مشتقات بچه، دمپایی کهنه خریدارند و از آن سلول بنیادی تولید می‌کنند.
اینجا بند ناف را دور نمی‌ریزند، بلکه مادربزرگ درون‌شان در مواجهه با هر بند ناف می‌گوید «حَیفِس» و آن را برای روز مبادا نگهداری می‌کنند.
پس شما هم اگر می‌خواهید سرمایه‌ای از سلول‌های بنیادی برای خود، دلبندان، نوگلان و عزیزان‌تان داشته‌ باشید؛ هر چه سریع‌تر به اولین بانک خون بندناف مراجعه فرمایید.