سعید غلامحسینی: در فوتبال، لحظهای میرسد که زمین تمرین دیگر برایت کوچک میشود. محمدجواد حسیننژاد حالا در همان نقطه ایستاده است؛ جایی میان آرزوی پرواز به اروپا و دلبستگی به شرقیترین شهر لیگ روسیه.
در ماخاچقلعه، جایی میان کوه و دریا، او در یک سال گذشته به ستارهای بدل شد که نامش از محافل محلی فراتر رفت. در چهلوچند مسابقه، ۵ بار دروازهها را گشود و ۶ بار دیگر با پاسهایش شادی را تقسیم کرد. حالا اما خبرهایی از غرب قاره رسیده؛ از سویا، ولورهمپتون و فولام. ۳ باشگاه نسبتا مطرح، هر یک با تاریخ و سبک متفاوت، چشم به پسر ایرانی دوختهاند که در روسیه آرام و بیهیاهو رشد کرده است.
سرمربی دینامو، مردی به نام بیجییف، در نشست خبری اخیرش لبخند زد و گفت: «او میتواند تا قله برود اما هنوز زمان رفتن نرسیده». جملهای که بیشتر شبیه خواهش بود تا پیشبینی. بیجییف میداند رفتن حسیننژاد یعنی شکستن ریتم تیمی که با زحمت ساخته است اما میداند همزمان، هیچ دروازهای نمیتواند برای همیشه بسته بماند.
مدیر باشگاه، گازیزف، حرفش را محکمتر زده: «قرارداد او تا تابستان ۲۰۲۷ اعتبار دارد. فعلاً بازیکن ما است». جملهای که بوی سیاست میدهد؛ نه نفی، نه تأیید. چون در فوتبال امروز، همه چیز با یک پیشنهاد بهتر تغییر میکند.
از اسپانیا شنیده میشود سویا در حال جوانسازی ترکیب خود است و چشم به بازیکنان تکنیکی با قیمت معقول دارد. از انگلستان نیز زمزمههایی هست که ولورهمپتون و فولام هر 2 در پی یافتن هافبکی پویا و چندپستهاند. حسیننژاد، با قدرت حمل توپ، دوندگی بیوقفه و ذهن تاکتیکیاش، میتواند همان گمشدهای باشد که در لیگ جزیره دنبالش میگردند.
اما برای خود او، داستان فقط فوتبال نیست. او در ماخاچقلعه احترام و جایگاه دارد؛ شهری که هوادارانش مثل خانواده با بازیکنان رفتار میکنند. هنوز هر بار که گل میزند، پرچم ایران را در دست میگیرد و به آسمان نگاه میکند؛ شاید به امید روزی که در لیگهای اروپایی نیز این حرکت را تکرار کند.
فصل گذشته، در میان تیمی که تنها در میانه جدول ماند، او درخشش خاصی داشت. ۳ گل، ۵ پاسگل و آماری که فراتر از نتایج تیم بود. همین اعداد کافی بود تا دیده شود. حالا اما سرنوشتش در دست مدیران است؛ یکی با رؤیای فروش پرسود، دیگری با امید خریدی هوشمندانه.
فوتبال مدرن بیرحم است؛ گاهی لحظهای غفلت باعث میشود بازیکن از پنجره نقلوانتقالها بیرون بماند. حسیننژاد جوان هنوز ۲۴ سال دارد و مسیرش باز است. پرسش این است: آیا امسال زمان پرواز است یا باید چند ماه دیگر صبر کند تا بالهایش محکمتر شود؟
در روسیه، سرمربیاش هنوز باور دارد او با دینامو کاملتر میشود. در اسپانیا، مدیر ورزشی سویا او را «سرمایهای خام» توصیف کرده. در انگلستان، ناظران وولوز و فولام بازیهایش را فریمبهفریم تماشا کردهاند. همه منتظرند تا یکی از این درها باز شود.
و شاید همین بلاتکلیفی، نشانه بزرگ شدن او باشد؛ نشانه اینکه محمدجواد حسیننژاد دیگر فقط یک بازیکن در لیگ روسیه نیست، بلکه نامی است که در دفتر نقلوانتقالهای اروپا ثبت شده؛ نامی میان رؤیا و واقعیت.
هافبک ایرانی میان رؤیای اروپا و تعهد روسی
دوراهی حسیننژاد
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها