حسام آبنوس: «نبشته را راز بسیار است. راز اکنون، راز آن دم که برخوانی‌اش و راز آن دم که بسیار بر آن گذشته باشد.» و باید نیک به این جمله نگریست که سخن بسیاری در آن نهفته است. نویسنده در نگارش این جمله که تنها یک جمله از رمان «تذکره اندوهگینان» است، غیرمستقیم و با زبان بی‌زبانی به خواننده و مخاطب گفته آنچه اکنون می‌خواند با آنچه روز دگر از همین رمان می‌خواند تفاوت بسیار است و این سخن نه مداهنه است و نه تحویل گرفتن رمان، بلکه از واقعیتی نشأت گرفته که از متن رمان برخاسته است. «حسام‌الدین مطهری» نویسنده جوان رمان «تذکره اندوهگینان» که پیش از این رمان «کلت 45» او با اقبال بسیاری روبه‌رو شد، در تازه‌ترین اثری که خلق کرده، خواننده را به عالم تأمل و درنگ دعوت می‌کند؛ مخاطبی که شاید در روزگار کنونی و در دنیای سرعت تبادل اطلاعات، کمتر فرصتی برای درنگ برای خود باقی گذاشته و نویسنده در این اثر او را دعوت به اندیشیدن کرده است. اندیشیدنی نه از جنس اندیشه‌های مدرن و غیرالهی، بلکه در این رمان خواننده با تفکری خداباور دست و پنجه نرم می‌کند که این برخاسته از جان نویسنده است. نویسنده‌ای که در رمانش پیوسته در جست‌وجوی حقیقت است و برای یافتن آن پا به سفر می‌گذارد و در درون و برون سفری را آغاز می‌کند و تجربیاتی می‌اندوزد که او را در رسیدن به حقیقت یاری می‌کند. حسام‌الدین مطهری در این رمان سعی کرده خواننده را در موقعیتی قرار دهد که از خود سوال کند و پاسخ دادن به سوالات و یافتن آنها مسیری است که خواننده را در رسیدن به حقیقت یاری می‌کند؛ خواننده‌ای که با «عبدالله» در طریقت همراه شده است. خواننده «تذکره اندوهگینان» باید حوصله خرج کند و با «عبدالله» شخصیت اصلی قصه همراه شود که بتواند با اندوه که مرکب راهواری است به حقیقت برسد تا جان شیفته خود را به زلال معرفت نزدیک کند و در چشمه‌سار آن روحش را به دست خنکای آن بسپارد. نقل شخصیت اصلی داستان در واقع در یک تذکره قدیمی آمده و اطلاعات درستی هم از او در دست نیست اما با واقع‌نمایی نویسنده طوری جلوه داده شده که به نظر خواننده می‌رسد مشغول خواندن یک نسخه خطی است و این تمهیدی است که مطهری به کار بسته تا باورپذیری روایتش دوچندان شود و در فصل‌های ابتدایی از زبان مصححان نسخ خطی با خواننده سخن می‌گوید. «عبدالله» جوانی است که ناامیدی بر او غلبه کرده و راه گریزی ندارد و پیوسته افکاری او را مورد هجوم قرار می‌دهد و کامش را تلخ می‌کند. نویسنده تصویری از عبدالله ارائه می‌دهد که با انسان‌های امروزی قابل انطباق است و از این حیث می‌توان گفت خواننده با اثری تمثیلی روبه‌رو است که شخصیت عبدالله در روزگار کنونی دور از دسترس نیست و می‌توان مابه‌ازای آن را در بیرون جست‌وجو کرد. از این منظر که خواننده همزاد‌پنداری خوبی با شخصیت و فضای رمان می‌کند، ترغیب می‌شود ادامه اثر را بخواند. «یوسفعلی میرشکاک» در یکی از آثارش که پیرامون نیست‌انگاری تألیف کرده در رابطه با این پدیده می‌گوید: «یکی از راه‌های مطمئن مقاومت برابر نیست‌انگاری، عشق است اما در روزگار ما، بازشناختن عشق از هوا و هوس، به همان اندازه دشوار است که بازشناختن راست از دروغ». او در ادامه از نمونه‌هایی که توانستند برابر این مساله مقاومت کنند نام می‌برد و قبل از آن فهرستی از نویسندگانی را نام می‌برد که راوی نیست‌انگاری بودند و به آن گرفتار هم بودند ولی «داستایفسکی که از نخستین طلایه‌داران گزارش نیست‌انگاری در جهان است، هیچگاه به نیست‌انگاری تسلیم نشد». در این رمان هم که بخوبی نگارش یافته و نثر آن می‌تواند توجه بسیاری را به خود معطوف کند، ما شاهد روایت نوعی از نیست‌انگاری هستیم در حالی که نویسنده تسلیم آن نشده و راه گریز از آن را پیش پای خواننده ترسیم کرده است. خواننده بارها از زبان شخصیت اصلی، گلایه و شکایت می‌شنود ولی به محض اینکه نخستین جرقه‌های عشق در وجودش روشن و تبدیل به آتشی بزرگ می‌‌شود، او شوریده‌سر، پا در مسیری می‌گذارد که دیگر خبری از ناامیدی گذشته در آن به چشم خواننده نمی‌آید: «بنده دل‌خسته‌ات را ببین! دلزده از گفته‌های درهمی که هرکدام دیگری را نقض می‌کند و سر می‌برد. خسته‌ام از جوری که تا به آن شک می‌کنی، تزویری و تهدیدی ا‌ست برای پس راندنت. خسته‌ام از دلشاد نبودن. خسته‌ام که نمی‌یابمت، نه در سخن‌سرایی آنان که خود را نشانه تو در زمین می‌خوانند، نه در کردار کسانی که مدعی پاسبانی از تو در زمینند. گرداگردم سوداگرانی‌اند که شکم‌های برآمده‌شان را لقمه‌لقمه از سفره جهل مردم می‌انبازند و آروغ خود را مقدس می‌پندارند. آن [...] گردنه‌گیران راه زمین به آسمانند. شاید غم نیز عبادت باشد. پس من عابد عزلت‌نشینم که از شراب طهور بی‌بهره است. لااقل لذتم ده».  نویسنده به محض عاشق شدن شخصیت اصلی، مسیر قصه را عوض می‌کند و فضای اثرش شوریده می‌شود. در واقع او به خواننده نشان می‌دهد عشق (حال می‌تواند معشوق زمینی باشد یا آسمانی که در این رمان هر دو را می‌بینیم) راه گریزی از نیست‌انگاری است. عبدالله از آنجایی که عاشق می‌شود، مرام و سلوکش تغییر می‌کند و دیگر آن عبدالله سابق نیست و این مساله بسیار بااهمیتی است، زیرا در روزگار کنونی، همانطور که بالاتر نیز اشاره شد، شناخت عشق از هوا و هوس کار بسیار دشواری است؛ همانطور که بازیافتن راست از دروغ. این موضوع می‌تواند راهگشای بسیاری از مشکلات بشر باشد در صورتی که عشق واقعی را تجربه کند و گرفتار هوا و هوس نشود. به تعبیری در روزگاری که حیله و نیرنگ جای یکرنگی و صداقت را گرفته، این عشق است که به عنوان مرهم این زخم عمیق می‌تواند بشر را از وضعیت کنونی نجات دهد.
نثر روایت این رمان نثری کهن و البته شیرین است (نباید تصور شود کهن با کهنه مساوی است و باید برای خواننده امروزی از زبان امروز استفاده کرد) که خواننده در خواندن آن علاوه بر اینکه از لذت قصه‌پردازی نویسنده سود می‌برد، در خواندن متنی پاکیزه با زبانی فاخر نیز شریک می‌شود. این رمان با بهره بردن از این زبان، پیشنهاد تازه‌ای به خوانندگان ادبیات می‌دهد و غیرمستقیم و در بافت قصه به آنان توصیه می‌کند به جای نثرهایی که حتی روزنامه‌ای نیستند و بیشتر نثر حاکم بر شبکه‌های اجتماعی هستند، از نثرهای ارزشمند پارسی لذت ببرند. یکی از ویژگی‌های این رمان جریان داشتن روح توحید در آن است، در حالی که در رمان‌های این روزگار حتی برخی از آنهایی که توسط ناشران مذهبی منتشر می‌شود این روحیه وجود ندارد. اگر نگوییم همه اما باید گفت اغلب رمان‌های روزگار کنونی مایه‌هایی از الحاد و بی‌خدایی دارند و این مساله مهمی است که در یک رمان خواننده پیوسته رنگ خدا را در اثر می‌بیند؛ جست‌وجوی حق و خداخواهی در حالی که می‌توان مأیوس بود و این ژست غالب آثار ادبی در این روزهاست. نویسندگان به بهانه سخن گفتن از وضعیت واقعی جامعه نه تنها یأس را القا و تقویت می‌کنند، بلکه هیچ پیشنهادی هم برای رهایی از این وضعیت ندارند و خواننده را در برهوت ناامیدی رها می‌کنند. حسام‌الدین مطهری در این رمان بخوبی تصویری از وضعیت نشان می‌دهد اما تنها یک گزارشگر صرف نیست و برای خود رسالتی فراتر از یک دوربین متصور است؛ از این رو پیشنهادهایی برای رهایی از این وضعیت نیز ارائه می‌کند که یکی از آنها عشق بود و بالاتر مورد اشاره قرار گرفت. او در رمانش در جست‌وجوی حقیقت است و افراد مختلفی را تصویر می‌کند که همگی در مسیر یافتن حقیقت قرار دارند و هرکدام خود را حق می‌دانند. خدا را پیوسته خطاب قرار می‌دهد و او را راهنمای حقیقی معرفی می‌کند. در این رمان خواننده نه‌تنها یافتن حقیقت، بلکه سکون برابر ظلم را نیز می‌بیند و تلنگرهایی نیز در باب ساکت نماندن برابر ظلم می‌خورد و از این منظر می‌توان گفت رمان «تذکره اندوهگینان» اثری است که خواننده را به دانایی، پرسشگری و حرکت به سوی نور سوق می‌دهد و یافتن راه وصال را مهم‌تر از هر امری می‌خواند. رمان «تذکره اندوهگینان» به قلم حسام‌الدین مطهری یکی از متفاوت‌ترین آثاری است که طی سال‌های اخیر منتشر شده و از این حیث باید گفت آنهایی که در جست‌وجوی خواندن اثری متفاوت هستند، می‌توانند با خیالی مطمئن این رمان ۲۳۲ صفحه‌ای را که نشر «اسم» آن را منتشر کرده، خریداری کنند و در لذت مطالعه آن غرق شوند؛ رمانی که بیش از یک بار باید خواند تا لذت واژه‌واژه آن بر جان آدمی بنشیند.

حسن قنبری: جنگیدن و مخاصمه اتفاق غریبی در روزگار ما است، کشور ما نیز از این قاعده مستثنا نبوده و همچنان سال‌هاست با عواقب 8 سال دفاع‌مقدس و تهاجم رژیم بعث عراق به خود در ستیز قرار دارد؛ با وقوع جنگ انسان‌ها به‌واسطه شرایط به‌وجود آمده رخ تغییر می‌دهند و اغلب دیگر همان فرد پیشین نیستند و برخی نیز روزها و برخی دیگر تا پایان عمر با عواقب جنگ و ستیز زندگی می‌کنند. عده‌ای در زندگی‌شان به آسمان‌ها پر می‌کشند و مرام و معرفت می‌یابند و برخی دیگر شاید همان هم‌قطارهایی بشوند که از درون قطار به هم سنگ می‌زنند؛ رسم روزگار همین است دیگر. اما سینما در این میان شاید مهم‌ترین ابزار گفت‌وگو و بیان درد، راز و عشق روزها، سال‌ها و انسان‌های جنگ است، حتی فراتر از کتاب، قصه و داستان؛ بخشی از دوره زندگی ملت‌های درگیر جنگ مربوط به روزهایی است که افراد دلیلی برای ادامه می‌خواهند، اثری از انرژی و شور برای ماندن در کارزار اما روزهایی فرا می‌رسد که دیگر هیچ چیز سر جایش قرار نمی‌گیرد؛ نه جنگ، نه انسان‌هایش و نه سرزمین‌ها. اینجاست که سینما رسالت می‌یابد و انسان‌های اهل فنش باید دست به خلق لحظاتی بزنند که انسان دیروز و امروز را بیدار کند و به هم بشناساند؛ تمام سینمای جنگ برای ما ژانر اکشن و عملیات و تک و پاتک و انهدام نیست، این کلمات بیانگر شورآفرینی سینمای جنگ است اما کدام اتفاقات از دلایل اصلی جنگ می‌گویند؟! دلایل اصلی را باید در پس گلوله، انفجار، موج و نفس‌های سنگین یادگاری جست‌وجو کرد؛ درست روی تخت‌ها،  ویلچرها و بخار گازهای تلخ و مسموم روی ماسک‌ها. بهترین اتفاق برای سینما این است که انسان‌های دیروزین را  به این نسل معرفی کند، البته آنهایی را که بی‌صدا رفتند و ماندنی شدند. شاید شناساندن این اتفاق روشنایی مسیر یک نسل باشد، «از کرخه تا راین»، «مردی شبیه باران»، «مزرعه پدری»، «بوی پیراهن یوسف»، «میم مثل مادر»، «بیداری رویاها»، «شیار143»، «میهمان داریم» و ده‌ها نام دیگر نگاه متفاوت‌تری است به جنگ که تلخی عواقب پس از جنگ را نشان می‌دهد. عواقبی برای آزادگان، اسرا، مجروحان جنگی و حتی خانواده‌های‌شان که هیچکس نمی‌داند چگونه این روزها را سر کرده‌اند. این سبک و گونه از سینمای جنگ متناسب با رخدادها آنقدر ظرفیت قصه‌پردازی و قرار گرفتن در کنار ژانرهای دیگر به صورت موازی را دارد که مدت‌ها می‌تواند سینما و گیشه‌اش را تضمین کند و تجربه‌ای موفق باشد؛ کافی است به شیار 143، ویلایی‌ها، ملکه و چند نام دیگر دقت کنیم. به نظر نگارنده، اگر قرار است از متن جنگ هم فیلم تولید شود قطعا آنچه به‌دور از آن هاله‌های نور درگیری واقعی جنگ را به تصویر می‌کشد جذاب‌تر است، همان‌هایی که شهید علی خوش‌لفظ در «وقتی مهتاب گم شد» روایت می‌کند و ابراهیم حاتمی‌کیا درباره‌اش می‌گوید: «من اگر یک‌هزارم خاطرات آقای خوش‌لفظ را داشتم خیلی بیش از اینها می‌توانستم تصویر بسازم»؛ تصاویری واقعی که بیننده را در میدان جنگ بنشاند، مثل اتفاقی که در «فیوری»؛ «دانکرک» و قبل‌تر از آن در «نجات سرباز رایان» افتاد، مثل اتفاقی که برخی از ناظران می‌گویند بهرام توکلی در «تنگه ابوقریب» رقم‌ زده است و امسال به عنوان پدیده جشنواره فیلم فجر خواهد بود. ترس از نبودن جاذبه‌های جنگی و اکشن و نگاه عامیانه به این موضوع در سینما دست سازندگان و پردازندگان به این موارد از ژانر یاد شده را می‌لرزاند و می‌بندد، نتیجه‌اش هم این می‌شود که سالانه سهم سینمای خاص جنگی ما یک تا 2 فیلم می‌شود که اغلب یک پای‌شان لنگ می‌زند. شاید اکنون که سینما بناچار یا خودخواسته به سمت محصور شدن در یک آپارتمان رفته به انسان‌ها و زندگی‌هایی هم نگاه کند و بیندیشد که تک و تنها و بی‌صدا داخل آپارتمان‌های کوچک‌شان گمنامانه در حال دفن شدن هستند.
 

گروه فرهنگ و هنر: حضور فیلم سینمایی «خوک» در بخش مسابقه جشنواره فیلم برلین 2018 خبری بود که هفته گذشته مورد توجه بسیاری از رسانه‌ها قرار گرفت. «خوک» که تازه‌‌‌‌‌ترین ساخته مانی حقیقی است، در شرایطی راهی این جشنواره شده که قرار است در جشنواره برلین، نخستین نمایش فیلم باشد و پس از آن، تور بین‌المللی این اثر آغاز شود. اما «خوک» تنها نماینده سینمای ایران در این دوره از جشنواره فیلم برلین نیست، چرا که این دوره از جشنواره برلین در اتفاقی کم‌سابقه میزبان 2 فیلم دیگر در بخش «نسل» است. فیلم سینمایی «درساژ» به کارگردانی پویا بادکوبه و «هندی و هرمز» به کارگردانی عباس امینی 2 اثری هستند که توانستند به بخش «نسل» شصت‌وهشتمین جشنواره فیلم برلین راه یابند و هر دو در دسته «14 plus» که ویژه فیلم‌هایی برای نوجوانان بالای ۱۴ سال است روی پرده می‌روند. اما در این میان نکته جالب توجه در ارتباط با این دو اثر، پذیرفته نشدن «درساژ» در جشنواره فجر امسال و کنار گذاشته شدن آن توسط هیأت انتخاب جشنواره فجر بود. اثری که بنا بر گفته کارگردانش پیرامون زندگی دختری نوجوان از طبقه متوسط جامعه است که بی‌توجهی اعضای خانواده به او زمینه‌ساز ورود او به شرایط و اتفاقاتی تازه می‌شود. از سوی دیگر «هندی و هرمز» که به عنوان دیگر نماینده سینمای ایران در این دوره از جشنواره برلین معرفی شده، از جمله تولیدات مشترک سینمای ایران و جمهوری چک به شمار می‌رود که مجید برزگر تهیه‌کنندگی آن را برعهده دارد؛ چهره‌ای که در زمینه دریافت سرمایه‌های خارجی و تولید آثار مشترک با سایر کشورها ید طولایی دارد و پیش از این نیز کارگردانی فیلم «یک شهروند کاملا معمولی» را که از دیگر تولیدات مشترک ایران و جمهوری چک بود برعهده داشت. «هندی و هرمز» هم داستان جالب و قابل تاملی دارد که روایتگر ازدواج 2 نوجوان طبق سنت مردم جزیره خود است که ورود زودهنگام آنها به دنیای پیچیده زندگی مشترک زمینه‌ساز بروز اتفاقاتی تازه برای آنها می‌شود. عباس امینی، کارگردان این اثر 2 سال پیش نیز با ساخت فیلم سینمایی «والدرما» که آن نیز داستانی پیرامون نوجوان داشت در بخش نسل شصت و ششمین جشنواره فیلم برلین حضور پیدا کرده بود.
 

نخستین فیلم اکران نوروزی مشخص شد
فیلم سینمایی «بدون ‌تاریخ بدون‌ امضا» از ۲۵ بهمن به سرگروهی سینما قدس روی پرده می‌رود. به گزارش «وطن‌امروز»، فیلم سینمایی «بدون ‌تاریخ بدون‌ امضا» ساخته وحید جلیلوند در حالی اکران خود را از 25 بهمن آغاز می‌کند که در صورت حفظ کف فروش، می‌تواند اکران خود را در ایام نوروز نیز ادامه دهد. این فیلم اجتماعی که مضمونی بشدت تلخ دارد در شرایطی توانسته به عنوان یکی از جدی‌ترین شانس‌های اکران نوروزی مطرح شود که این روزها بحث‌های بسیاری در ارتباط با گزینه‌های اکران نوروزی مطرح شده است و علاوه بر فیلم «آن سوی ابرها»ی مجید مجیدی که شایعات متعددی در ارتباط با قطعی شدن اکران نوروزی آن مطرح است، چند فیلم کمدی نیز در صف اکران نوروزی قرار دارند که به نظر می‌رسد «هزارپا»ی ابوالحسن داوودی و «لونه زنبور» برزو نیک‌نژاد از جدی‌ترین این گزینه‌ها هستند. البته بدون شک برگزاری جشنواره فیلم فجر و نمایش آثار جشنواره و میزان استقبال مخاطبان از این آثار در سرنوشت گزینه‌های اکران نوروزی موثر خواهد بود.


هم‌صدایی 4 خواننده پاپ در «نماهنگ ایران»
نماهنگ «ایران» با صدای رضا صادقی، حامد همایون، مهدی یغمایی و حجت اشرف‌زاده به همت مرکز ماوا و بسیج صدا و سیما برای دهه فجر آماده می‌شود. به گزارش فارس، این نماهنگ که با صدای رضا صادقی، حامد همایون، مهدی یغمایی و حجت اشرف‌زاده و به همت مرکز ماوا و بسیج صدا و سیما در حال تولید است همزمان با دهه فجر منتشر خواهد شد. ضبط موسیقی این نماهنگ به پایان رسیده و کار تصویربرداری و تولید نماهنگ نیز به کارگردانی برادران بوشهری تا دهه فجر به پایان خواهد رسید. این قطعه
بر اساس شعری از قاسم صرافان و با آهنگسازی بهنام کریمی ساخته شده است. مرکز ماوا پیش از این نیز قطعات را با همکاری خوانندگانی نظیر محمد اصفهانی، محسن چاووشی، احسان خواجه‌امیری، رضا صادقی، مهدی یراحی، حجت اشرف‌زاده و... تولید و منتشر کرده است.


روی خوش گیشه به فیلم‌های کمدی
اقبال مخاطبان سینما همچنان به فیلم‌های کمدی است و در جدول فروش، فیلم‌های کمدی صدرنشین جدول هستند. به گزارش فارس، فیلم‌های سینمای کمدی در هفته گذشته توانست نظر علاقه‌مندان به سینمای کمدی را جلب کند. از روز چهارشنبه فیلم «کمدی انسانی» در سالن‌های سینما اکران شد. احمد مختاری، مدیر پخش دفتر هدایت فیلم گفت: فیلم سینمایی «کمدی انسانی» در تهران ظرف 2 روز فروش 60 میلیون تومان را تجربه کرد. همچنین این فیلم در شهرستان به فروش 20 میلیون دست یافت و کل فروش فیلم به رقم 80 میلیون تومان دست یافت. فیلم سینمایی «سد معبر» در تهران به رقم 634 میلیون تومان و در شهرستان به فروش 216 میلیون تومان رسید و در کل فروش فیلم به رقم 850 میلیون تومان رسید. فیلم سینمایی «ثبت با سند برابر است» در تهران به فروش 19 میلیارد و 30 میلیون تومان و در شهرستان به فروش یک میلیارد و 110 میلیون تومان رسید که در کل فروش فیلم به رقم 3  میلیارد و 40 میلیون تومان دست یافت. مسؤول فروش دفتر فیلمیران فروش فیلم «آینه بغل» را 13 میلیارد تومان در تهران  و شهرستان اعلام کرد. همچنین فیلم «قاتل اهلی» به فروش 2 میلیارد و 800 میلیون تومان رسید. بنا براین گزارش، فیلم سینمایی «پل خواب» به فروش 178 میلیون تومان، فیلم «آرمانشهر» به فروش 9میلیون تومان، فیلم «آپاندیس» به فروش 58 میلیون تومان، فیلم «خانه کاغذی» به فروش 497 میلیون تومان، فیلم «حریم شخصی» به فروش 501 میلیون تومان، فیلم «آذر» به فروش 766 میلیون تومان، فیلم «شکلاتی» به فروش 458 میلیون تومان و فیلم «فهرست مقدس» به فروش 208 میلیون تومان رسید.

در چهارمین سالگرد شهید محمودرضا بیضایی
«تو شهید نمی‌شوی» منتشر شد
در آستانه فرارسیدن چهارمین سالگرد شهید مدافع حرم، محمودرضا بیضایی، کتاب خاطرات این شهید با عنوان «تو شهید نمی‌شوی» منتشر شد. به گزارش «وطن امروز»، در آستانه فرارسیدن چهارمین سالگرد شهید مدافع حرم، محمودرضا بیضایی، کتاب خاطرات این شهید با عنوان «تو شهید نمی‌شوی» منتشر شد. بنابراین گزارش، این کتاب که توسط دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی تهیه شده است، روایت‌های برادر شهید از فراز و فرودهای یک زندگی با برکت، کودکی و نوجوانی، مسجد و مدرسه تا دانشگاه و پادگان، تبریز تا تهران و از تهران تا شام است. علاقه‌مندان جهت سفارش و تهیه این کتاب با شماره 09199038270 تماس بگیرند یا به کانال تلگرامی
 Ammaryar_ir@ مراجعه کنند. گفتنی است شهید محمودرضا بیضایی،  29 دی‌ماه 1393 در منطقه «قاسمیه» در جنوب شرقی دمشق، پایتخت سوریه به شهادت رسید.


فراخوان ثبت‌نام در دوره‌های پیشرفته داستان‌نویسی شهرستان ادب
دفتر داستان موسسه «شهرستان ادب» از علاقه‌مندان برای شرکت در دوره‌های پیشرفته داستان‌نویسی دعوت به ثبت‌نام می‌کند. به گزارش «وطن امروز»، این دوره‌های تخصصی از سطح نظری فراتر می‌رود و به صورت کارگاهی برگزار می‌شود. مباحث مختلفی که هر داستان‌نویسی باید بداند، از جمله نظریه‌ها و تکنیک‌های ادبی، هر کدام به صورت جداگانه توسط داستان‌نویسان و مدرسان حرفه‌ای آموزش داده می‌شود. علاقه‌مندان داستان‌نویسی برای شرکت در کلاس‌های تکمیلی، باید کارنامه (رزومه) کاری خود را به دفتر داستان ارسال کنند. به دلیل تخصصی بودن این دوره‌ها، تنها کسانی مجاز به ثبت‌نام هستند که با مقدمات داستان‌نویسی آشنا و در نگارش داستان دارای تجربه باشند. عناوین این دوره‌های آموزشی و نام مدرسان شامل شخصیت‌پردازی (محمدرضا شرفی خبوشان)، زاویه دید (دکتر مهدی حمیدی‌پارسا)، زبان داستان (دکتر حمید عبداللهیان)، گفت‌وگونویسی (ابراهیم اکبری دیزگاه)، پژوهش برای داستان (مهدی کفاش)، پیرنگ (کامران محمدی)، و فضاسازی (مهدی زارع) است. ساعات برگزاری این کارگاه‌ها از 16 تا 18 عصر است. شرکت‌کنندگان می‌توانند به انتخاب خود در همه کارگاه‌ها یا فقط برخی از آنها و با کسر هزینه شرکت کنند. برای ثبت‌نام اولیه به تارنمای شهرستان ادب به نشانی shahrestanadab.com یا مدرسه رمان به نشانی madreseroman.com مراجعه کنید. مهلت ثبت‌نام برای شرکت در این دوره‌ها تا 5 بهمن‌ماه 1396 در نظر گرفته شده است.


اعلام برائت بازیگر مطرح سینما از وودی آلن!
«کالین فرث» بازیگر مطرح سینما جدیدترین چهره‌ای است که پس از افشای رسوایی‌های اخلاقی «وودی آلن»، از این کارگردان بنام اعلام برائت کرده است. به گزارش ایسنا، «پیپل» نوشت: «کالین فرث» ـ بازیگر انگلیسی فیلم‌هایی چون «سخنرانی پادشاه» و «شکسپیر عاشق»- با دیگر چهره‌های هالیوودی همصدا شده و اعلام کرد: دیگر هرگز با «وودی آلن» کار نمی‌کنم. «گاردین» بیانیه «فرث» را یک روز پس از نخستین ‌مصاحبه تلویزیونی دخترخوانده «آلن» منتشر کرد. «دیلن فارو» دختر «میا فارو» و دخترخوانده «وودی آلن» است که برای نخستین‌بار در یک برنامه تلویزیونی درباره تعرضات پدرخوانده‌اش به او در کودکی صحبت کرد. «فارو» در سال ۲۰۱۴ که ۳۲ سال داشت، ادعا کرد «آلن» او را در کودکی مورد آزار جنسی قرار داده است. اما وودی آلن که اکنون ۸۲ سال سن دارد، این ادعا را رد کرده و زیر بار این اتهامات نرفته است. «کالین فرث» سال ۲۰۱۳، یک سال پیش از انتشار ادعاهای «فارو»، در فیلم «جادو در مهتاب» آلن بازی کرد. او در سال ۲۰۱۰ برای بازی در «سخنرانی پادشاه» برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی مرد و همچنین جوایز «گلدن گلوب» شد. با اینکه جریان رسوایی‌های «وودی آلن» به سال‌های دور بازمی‌گردد، فعالیت جنبش #MeToo  پس از فساد اخلاقی «هاروی واینستین» و دیگر چهره‌های هالیوود همچون «کوین اسپیسی» و «داستین هافمن»، باعث به‌روز شدن این ماجرا و خیزش موج منفی علیه این فیلمساز سرشناس شده است.