حجت‌الاسلام و المسلمین محمدتقی رهبر:

پیشگیری از طلاق
جلوگیری از گسست خانواده وظیفه فردی، خانوادگی، اجتماعی و حکومتی است که اجازه ندهند تا کار به حد اضطرار برسد و طلاق و جدایی اتفاق بیفتد، اکثر جدایی‌ها همانگونه که از نظر گذشت در خانواده‌های جوان و در سال‌های اول ازدواج رخ می‌دهد. در اینگونه موارد بزرگ‌ترها ورود کنند و اختلافات را به نوعی حل و فصل کنند.
محاکم قضایی و نهادهای خدماتی و امدادی نیز می‌توانند در حل اختلافات و جلوگیری از طلاق نقشی موثر ایفا کنند. گزارش زیر می‌تواند الگو و راهکار مناسبی در این رابطه باشد. رئیس کل دادگستری یزد گفت: بنا به تفاهمنامه‌ای که با سازمان بهزیستی استان منعقد شده تمام پرونده‌های طلاق این استان قبل از طرح در محاکم خانواده برای صلح و سازش به مراکز مشاوره طلاق بهزیستی ارجاع می‌شود که در این رابطه 47 درصد پرونده‌های ارجاعی، با صلح و آشتی مختومه می‌شود. (روزنامه کیهان 2/9/92)
ـ روحانیون و ائمه جمعه و جماعات می‌توانند در اماکن مذهبی، مساجد و حسینیه‌ها با عنوان مشاوره دفاتری را دایر کنند و جهت حل اختلاف خانواده‌ها و پیشگیری از طلاق اقدام کنند.
ـ سانسور و کنترل رسانه‌های بیگانه و جلوگیری از انتقال فرهنگ ابتذال و نفوذ آن به خانواده‌ها با همکاری خود مردم به هر طریق ممکن انجام شود که در این رابطه بزرگ خانواده نقش موثر دارد و می‌تواند از نفوذ این فرهنگ مخرب جلوگیری کند.
مسؤولیت رسانه ملی
ـ رسانه ملی نیز با دعوت از کارشناسان دینی و اجتماعی برنامه‌های گسترده‌ای ترتیب دهد که با فرهنگسازی و توجیه خانواده‌ها و هشدار به جوانان راهکارهای ادامه زندگی را با استناد به مبانی اسلامی و اخلاقی ارائه کند و تجارب فروپاشی خانواده را با ساختن فیلم و مستند بازگویی کند تا عبرت برای جوانان باشد که متاسفانه هیچ برنامه‌ای در این باره دیده نمی‌شود.
تقویت مبانی فرهنگی
تقویت مبانی دینی و فرهنگی از عوامل مهم ثبات خانواده است.
اگر احکام دین و عبادات و اخلاقیات و آداب معاشرت اسلامی به درستی بیان و نهادینه شود و زن و شوهر از آداب زندگی مشترک آگاهی درستی داشته باشند، قرآن، دعا، نماز، روزه، حجاب، عفاف، حیا، پاک‌چشمی و پاکدامنی در زندگی حاکم باشد، خانواده‌ها را بیمه می‌کند و به تقلید بیگانگان دل نمی‌سپارند و از زندگی دلسرد نمی‌شوند و راهی محاکم خانواده و طلاق و جدایی نمی‌شوند. همانگونه که در گذشته دیدیم بهانه‌های جدایی زوجین در بیشتر طلاق‌ها آنقدر ناچیز و نامعقول است که مایه شگفتی است. تربیت ایمانی، آداب شریعت، تعهد و تعبد اجازه نمی‌دهد آن بهانه‌ها زندگی را به فروپاشی بکشاند. در دیگر مسائل و مشکلات زندگی فردی و اجتماعی نیز از نقش دین و احکام الهی و تربیت اسلامی باید استمداد کرد و سبک زندگی اسلامی را به جوانان آموخت. آموزش حقوق متقابل خانوادگی و شیوه همسرگزینی و همسرداری از مواردی است که باید در دروس دانشگاهی ارائه شود که متاسفانه در این موارد و ارائه الگوی زندگی مشترک اهتمامی مشاهده نمی‌شود و دانشگاه باید به جبران این کاستی بپردازد.
پیراستن محیط اجتماع
سالم‌سازی فضای جامعه و جلوگیری از تظاهر به گناه و هنجارشکنی و اشاعه فساد و بدپوششی و اباحه‌گری از دیگر عوامل پیشگیری از طلاق است. همانگونه که در گذشته گفتیم ناهنجاری‌های اخلاقی آزاد در جامعه از عوامل فروپاشی خانواده‌هاست و پیشگیری و برخورد با این ناهنجاری‌ها از وظایف حکومت اسلامی است در این راستا احیای امر به معروف و نهی از منکر در سطح گسترده کمک به دولت و دستگاه نظارتی و انتظامی است که باید برای احیای این فریضه دینی فرهنگسازی کرد.
نماز از عوامل مهم بازدارندگی از گناه و آثار گناهکاری است. «ان الصلوه.. تنهی عن الفحشا و المنکر و لذکر الله اکبر» نماز از اعمال زشت و منکرات بازمی‌دارد و یاد خدا مهم‌تر است. نماز برای ذکر خداست «اقم‌الصلوه.. لذکری» بنابراین به یاد خدا بودن در همه حالات بازدارنده از فحشا و منکر است، یعنی همان چیزی که خانواده‌ها را متلاشی می‌کند و نمازهای پنجگانه، نمازگزار را در حال ذکر خدا، صیانت می‌کند. تجارب میدانی نیز نشان می‌دهد افراد مومن و نمازگزاران متعهد از انضباط اخلاقی و هنجارهای رفتاری برخوردارند و کمتر به انسجام خانواده ضربه می‌زنند.
فرزند و مساله جمعیت
فرزند استمرار وجود آدمی است. انسان می‌خواهد زنده بماند و چون ادامه حیات در این دنیا برای او امکان ندارد این خواسته فطری را از طریق آثار به جا مانده تامین می‌کند که نمونه برتر و زنده آن، اولاد است. خداوند متعال بقای نسل و فرزند و نوادگان را از آیات و الطاف الهی برشمرده است.
«خداوند برای شما همسرانی قرار داد و از همسرانتان فرزندان و نوادگان را پدید آورد»1 و پیامبر اکرم(ص) فرمود «تناکحوا تناسلوا فانی اباهی بکم الا هم یوم القیامه ولو بالقسط» 2
ازدواج کنید و فرزند بیاورید که در قیامت به وسیله شما بر دیگر امت‌ها مباهات کنم هرچند کودک سقط شده باشد و نیز آن حضرت می‌فرماید «ان لکل شجره ثمره و ثمره القلب الولد» 3 «هر درختی میوه‌ای دارد و میوه قلب فرزند است».
و نیز می‌فرماید «الولد الصالح ریحانه من ریاحین الجنه» 4 «فرزند صالح نهالی از نهالستان بهشت است» و نیز می‌فرماید «ان الولد الصالح ریحانه من الله قسمها بین العباد» 5 فرزند صالح عطیه الهی است که بین بندگان تقسیم کرده است.
امام سجاد(ع) می‌فرماید «من سعاده الرجل ان یکون له ولد یستعین بهم» 6 از خوشبختی مرد این است که فرزند داشته باشد که کمک کار او باشد.
امام باقر(ع) می‌فرماید «من سعاده الرجل ان یکون ولد یعرف فیها شبهه، خلقه و خلقه و شمائله» از خوشبختی‌های مرد این است که فرزندی داشته باشد که سیمای خود را در او ببیند، خلقش، اخلاقش و سیمایش را.
آری فرزند عطیه الهی و موهبت خداوندی است.
فرزند روح زندگی است زندگی که فرزند در آن نباشد بی‌روح است و سایه سکوت و خاموشی بر آن گسترده است.
فرزند از روزی که چشم می‌گشاید هر لحظه‌ای از لحظه‌ها که بر آن می‌گذرد، نشاط و حرکت و جوشش احساس و عاطفه را در زندگی می‌دمد و آنها که از فرزند گریزانند، از این لذت و فضیلت محرومند و اگر حکمت الهی ایجاب کرده که برخی عقیم و بدون فرزند باشند، می‌توانند و شایسته است با توجه به رهنمودهای دینی این حس فطری را با فرزندخوانده اقناع و کودکان بی‌سرپرست را سرپرستی کنند. خوشبختانه علاقه به سرپرستی کودکان بی‌سرپرست در کشور تا بدانجا است که به گفته مسؤولان، متقاضیان فرزندخواندگی چند برابر کودکان بی‌سرپرست است. افزون بر این فرزند کمک کار پدر و مادر است؛ بویژه در دوران سالخوردگی نیاز به فرزند محسوس‌تر است و کسانی که فرزند ندارند، از دیگران بی‌پناه‌ترند و باید از حمایت‌های انسانی دیگر بهره‌مند شوند.
نکته دیگر اینکه تنهایی فرزند خود یک عامل خمودی و افسردگی برای تک فرزند است و کودک تنها در خانه همبازی و هم‌صحبت متناسب با سن خود ندارد و از رشد لازم باز می‌ماند و اگر خدای نخواسته اتفاقی برای او بیفتد، جایگزین ندارد. اینها و مانند آن نکاتی است که به توجه دادن نیاز دارد تا این عادت و فرهنگ غلط تک فرزندی و فرزندگریزی از خانه و جامعه رخت بربندد.
ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
پی‌نوشت
1- سوره نحل آیه 32
2- سنن النبی ص 147
3- میزان الحکمه ج ۱۴ ص 7087
4- وسائل ج 15 کافی ج 6  ص 3
5- وسایل الشیعه ج 15 ص 97
6- کافی ج ۶ ص ۲

آیت‌الله سیدهاشم بطحائی گلپایگانی: در بحث‌های گذشته اشاره شد که جامعه به دلیل اختلاف آرا و سلایق مختلف و مطالبات خودخواهانه، بدون الگوپذیری از یک اسوه الهی مبعوث شده روی خوش و سعادت را نخواهد دید بلکه پیوسته درگیر کشمکش‌ها و قتل و کشتار و غارت خواهد بود که نمونه آن را در جزیره..‌العرب قبل از بعثت پیامبر اسلام(ص) در تاریخ می‌خوانیم. در این سرزمین، قانون اساسی «الحق لمن غلب» بود و شعار می‌دادند؛ «برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی/ که در نظام طبیعت ضعیف پامال است» و جنگ‌های قبیله‌ای، دمار از روزگار آنها درآورده بود و هیچگاه سر یک موضوع اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی وفاق نداشتند لذا با کمترین خودخواهی به زد و خورد می‌پرداختند. 2 قبیله اوس و خزرج به مدت 40 سال به دلیل تفاخرات با هم می‌جنگیدند. داشته‌‌های خود را به رخ یکدیگر می‌کشیدند و همین‌ها، رشته مودت، همگرایی و تعاون که تار و پود جامعه مدنی را تشکیل می‌دهد گسسته بود و چنان در غرور و خودخواهی فرو رفته بودند که حتی آمار مرده‌های خود را نیز جزو تفاخرات به حساب می‌آوردند یعنی وقتی برای به رخ کشیدن و امتیاز گرفتن از یکدیگر کم می‌آوردند به قبرستان‌های خود می‌رفتند و آمار قبور اضافی خود را مایه فخر قرار می‌دادند لذا قرآن مجید در سوره مبارکه تکاثر، با نمای جامعه بربر و وحشی که دختر خود را به دلایل واهی زنده به گور می‌کردند پرده از این ماجرا برمی‌دارد.
لذا این سوال مطرح است که چه عامل و اسوه توانمندی می‌توانست آنها را از بربریت به مدنیت سوق دهد و از جامعه وحشی به جامعه مدنی هدایت کند؟ و آن فقط اسوه الهی است که قرآن از آن هنگام تا امروز ندا می‌دهد: لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ الله أُسوَه حَسَنَه لِمَن کانَ یَرجُو اللهَ وَ الیَومَ الآخِرَ و َذَکَرَ اللهَ کَثیرًا (احزاب/ 21)‌ای بشر همانا برای شما فرستاده خدا اسوه و الگوی خوبی برای خوب زیستن است و اگر از خداوند متعال انتظار دارید و روز واپسین خوبی را امید دارید، به او اقتدا کنید و زیاد به یاد خداوند متعال باشید. طنین این ندا در آن جامعه آغشته به تمام زشتی‌ها و بدی‌ها، چنان اثر گذاشت که ظرف اندک مدتی عقد اخوت و برادری و حتی ایثار، تعاون و همگرایی جایگزین آن تفرقه، خودخواهی و زورگویی شد و زمینه جامعه مدنی قانونگرا فراهم آمد که قرآن از آن خبر می‌دهد و می‌فرماید: وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ کُنْتُمْ عَلى‏ شَفا حُفْرَه مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللهُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ (آل عمران /103) به یاد آرید نعمت خداوند متعال را بر خودتان هنگامی که دشمن یکدیگر بودید و خداوند متعال میان دل‌های شما اُلفت ایجاد کرد که با نعمت او برادر یکدیگر شدید. شما در کنار گودالی از آتش خانمانسوز قرار داشتید، شما را از آن نجات داد، خداوند متعال اینگونه آیات خود را برای شما بیان می‌کند به امید آنکه هدایت شوید.
این تغییر چشمگیر ناشی از تأثیرگذاری گفتار و رفتار یک اسوه تمام‌عیار تمدن یعنی پیامبر اکرم(ص) و نسخه الهی او یعنی قرآن مجید بود و این است که قرآن، امروز نیز همان ندا را سر می‌دهد که؛ لقد کان لکم فی رسول‌الله اسوه حسنه.
 

  یکی از انتقاداتی که به صدا و سیما وارد است، این است که درباره پخش سریال‌ها چندان مدیریت مطلوبی ندارد. 3 سال پیش شب عید قربان مصادف شده بود با پخش قسمتی از سریال ستایش که در آن عزاداری روز عاشورا پخش می‌شد(!) امسال هم همین 3-2 شب پیش که شب عید بزرگ ولایت، عید سعید غدیر خم بود، قسمتی از سریال معراجی‌ها پخش شد که در آن تعزیه اجرا می‌شد(!) در حالی که اواخر سریال هم بود و می‌شد آن را پخش نکرد و در ابتدای قسمت بعد پخش کرد. این کج‌سلیقگی‌ها اگر نگوییم عمدی است، نهایت بی‌دقتی و اهمیت ندادن به مدیریت زمان است. آخر زمان پخش این چیزها در هر سریال، شب عید است؟! قربان حضرت سیدالشهدا بشویم. باید زمان‌سنجی هم در مدیریت‌ها لحاظ شود.
مهدوی

  خوب است دولت محترم علاوه بر اهمیتی که به سیاست خارجی نشان می‌دهد و البته متأسفانه تاکنون نتیجه‌ای هم عاید کشور نکرده، کمی هم به داخل رویکرد داشته باشد تا ببیند چقدر متفاوت است نتیجه پشتگرمی به شیطان و پشتگرمی به ملت.
یک هموطن

  این همه درباره یارانه و گرفتن آن توسط افرادی که نیازمند نیستند بحث شد و رفراندوم برگزار شد و آخر نیز، هم رئیس‌جمهور محترم و هم معاون اول محترم رئیس‌جمهور می‌گوید راهکاری برای ندادن یارانه به ثروتمندان وجود ندارد. خب! این را که کارشناسان خیلی وقت پیش گفته بودند!
رستمیان
 

مهدی جابری: «در محیط زیست قدم بزرگی برداشتیم... در زمینه ریلی قدم‌های بزرگی برداشتیم... در گاز قدم‌های مهمی را امسال به ثمر می‌رسانیم... درباره کسب و کار قدم به جلو برداشتیم... امیدوارم در بخش سلامت قدم به قدم جلو برویم... در مسائل اصلی اقتصادمان توانستیم قدم‌های اساسی برداریم... سیاست خارجی ما یک گام به جلو برداشته است... همه قدم‌هایی که دولت برداشته با مشورت صاحبنظران و متخصصین بوده...».
دکتر روحانی در تازه‌ترین گفت‌وگوی زنده رادیو و تلویزیونی با مردم 30 بار از واژه‌های «قدم» و «گام» استفاده کرد. قدم‌هایی که به تعبیر رئیس‌جمهور معمولا «بلند»، «بزرگ»، «بسیار بزرگ»، «مهم»، «خوب»، «خیلی خوب» و «روبه‌جلو» بوده است البته شاید کارشناسان منتقد و افکار عمومی تعبیر دیگری از این قدم‌ها داشته باشند.
دکتر روحانی در ابتدای سخنان خود، پیش از آنکه ده‌ها بار از واژه‌های «قدم» و «گام» استفاده کند، مجموعه قدم‌های برداشته شده دولت را به مشورت با صاحبنظران و متخصصان گره زده و سپس به تک‌تک قدم‌ها اشاره کرد: «همه کارهایی که دولت انجام داده و قدم‌هایی که برداشته با مشورت صاحبنظران و متخصصین بوده است».
از نظر رئیس‌جمهور، دولت در تمام حوزه‌ها و زمینه‌ها قدم‌های مهمی برداشته است؛ در محیط زیست، سیاست خارجی، مساله هسته‌ای، گاز، آب، برق، اشتغال، هدفمندی یارانه‌ها، دریاچه ارومیه، طرح‌های نیمه‌تمام، تولید، خروج از رکود، کسب و کار، بنیاد شهید و... .
دکتر روحانی در حالی از برداشته شدن گام‌های اساسی و مهم در موضوع هسته‌ای و توافق با شش قدرت بزرگ دنیا (به تعبیر رئیس‌جمهور) سخن گفته است که بیشتر کارشناسان انتقادات «اساسی» و «مهم» به آن دارند و به‌رغم دعوت رئیس‌جمهور از استادان دانشگاه و صاحبنظران برای دفاع از عملکرد دولت در این حوزه، کمتر کسی حاضر به این کار شده است و عجیب به نظر می‌رسد که این قدم‌ها به مشورت با صاحبنظران و متخصصان گره زده می‌شود.
بهتر بود رئیس محترم دولت دقیقا اشاره می‌کرد که با متخصصان و صاحبنظران کدام دانشگاه و مرکز علمی مشورت شده و نظر شفاف و مشخص آنها درباره گام‌های دولت چه بوده است؟
قدرت‌های خارجی که رئیس‌جمهور از آنها با عنوان «بزرگ» یاد می‌کند و توافق با آنها را قدم مهم و بزرگ دولت می‌داند، در یک سال گذشته بارها به طور مستقیم و غیرمستقیم نشان دادند «با هر گام رو به جلوی دولت ایران»، آنها «یک گام به عقب برداشته‌اند»! و گاه آنقدر عقب رفته‌اند و ما آنقدر جلو رفته‌ایم که فرسنگ‌ها از حقوق مسلم خود دور شده‌ایم تا جایی که کارشناسان از عبارت «نقشه آمریکا برای برچیدن گام‌به‌گام برنامه هسته‌ای ایران» استفاده کرده‌اند، بنابراین قدم‌های سریع و رو به‌جلو همواره نشانه موفقیت و پیروزی نیست چراکه گاه نیاز نیست طرف‌های غربی و آمریکا برای غلبه بر ما گامی بردارند و همین که ما با گام‌های سریع و «روبه‌جلو» به سمت‌شان می‌رویم برای آنها کافی است!
دکتر روحانی در بخش دیگری از سخنان خود، در  حالی به قدم‌های بزرگ دولت در حوزه محیط زیست اشاره کرد که بسیاری از مدیران این حوزه در 14 ماه گذشته بیشترین عملیات و حملات تخریبی و روانی را علیه بنزین تولید داخل داشتند و بارها حس کاذب و دروغین سونامی سرطان را به جامعه تلقین و تزریق کردند و روی اعصاب و روان مردم قدم زدند. در این زمینه نه‌تنها کارشناسان و متخصصان پاسخ قاطعی به مدیران زیست‌محیطی دولت دادند بلکه (بنا به گفته رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس) وزارت بهداشت اعلام کرده است بنزین تولید داخل آلودگی ندارد. وزارت بهداشت البته در واکنش به ادعای دیگر مدیران زیست‌محیطی درباره پارازیت، همین‌گونه پاسخ داد و آن را وارد ندانست. حال این سوال مطرح می‌شود که کدام صاحبنظران و متخصصان، تمام گام‌های دولت در زمینه محیط زیست را تایید می‌کنند؟ و آیا درباره مسائل مهم زیست‌محیطی کشور با آنها مشورت شده است؟ آیا این متخصصان، آلودگی بنزین داخلی و سرطانزا بودن آن را به بهانه واردات سالانه 3 میلیارد و 650 میلیون لیتر بنزین تایید کرده‌اند؟!
رئیس‌جمهور با این حال در گفت‌وگوی زنده خود با مردم فقط اشاره گذرایی به بنزین کرد و گویا با توجه به آگاهی افکار عمومی از پشت پرده واردات بنزین و اثبات دروغ بودن سرطانزایی بنزین تولید داخل، پرداختن بیشتر به موضوع را جایز ندانست و آن را گام بلند دولت عنوان نکرد: «امروز در شهرهای بزرگ بنزین و گازوئیل نسبت به یک سال گذشته تغییر کرده است و آلودگی هوا نیز کاهش یافته است».
دکتر روحانی همچنین تلویحا «قدم»‌های برداشته شده از سوی دولت را به «اجباری» و «اختیاری» تقسیم کرده و آنجا که مسیر برای مثبت جلوه دادن قدم‌ها و اقدامات هموار نبوده، از قدم‌های اجباری سخن به میان آمده است: «پس چاره‌ای نداشته‌ایم که قدم دیگری برای هدفمندی برداریم... می‌گفتند کنترل تورم هم از بین خواهد رفت. اما ما چاره‌ای نداشتیم جز اینکه قدم دوم را برداریم... البته این قدم به خاطر شرایط اقتصادی کشور ما، بزرگ نبود».
رئیس‌جمهور در طول گفت‌وگوی خود با مردم، دو بار از فعل «چاره نداشتن» استفاده کرد که هر دوی آنها مربوط به موضوع هدفمندی و «قدم‌های اجباری» دولت در این زمینه بوده است. از نگاه دکتر روحانی، هدفمندی یارانه‌ها تنها قدم دولت است که نمی‌توان صفت‌های «بزرگ»، «مهم» و «بلند» را به آن داد.
«گاز» و «نفت» از دیگر حوزه‌هایی بود که رئیس دولت یازدهم از آن با عنوان «قدم‌های مهم» نام برد اما توضیح چندانی درباره این قدم‌ها ارائه نشده است. مردم به یاد دارند که ضعف عملکرد دولت در گازرسانی به مناطق شمالی کشور در زمستان سال گذشته انتقادهای بسیاری به همراه داشت و این ضعف منجر به جان باختن تعدادی از هموطنانمان شد.
اگر فرصت مشابهی در رسانه‌های عمومی در اختیار منتقدان قرار گیرد، آنها خواهند گفت دولت یازدهم چه قدم‌هایی برداشته و کدامیک از این قدم‌ها بزرگ، بلند و روبه‌جلو و کدام بخش از آنها «عقبگرد» بوده است.
 

شهادت آیت الله اشرفی اصفهانی پنجمین شهید محراب در کرمانشاه (1361ش)
آیت‌‏الله عطاءالله اشرفی اصفهانی در سال 1283ش در خمینی‏شهر (سده) اصفهان به دنیا آمد و پس از تحصیل مقدمات در زادگاهش و اصفهان به قم عزیمت کرد. وی در آنجا از محضر استادانی چون حضرات آیات عبدالکریم حائری یزدی، سیدمحمد حجت کوه کمره‏ای، سید صدرالدین صدر، سیدمحمدتقی خوانساری و امام خمینی(ره) بهره‏مند شد و به اجتهاد رسید. آیت‏الله اشرفی پس از قیام مردمی 15 خرداد 1342 و به تبعیت از امام خمینی(ره)، مبارزات خود را در منطقه غرب کشور آغاز کرد و با نشر اعلامیه و نوار سخنرانی، زمینه گسترش قیام را فراهم آورد. این عالم مجاهد در هدایت مردم و روشنگری علیه رژیم طاغوت نقش مهمی ایفا کرد و رهبری نهضت را در منطقه غرب ایران برعهده گرفت. وی پس از پیروزی انقلاب به نمایندگی امام(ره) و امامت جمعه کرمانشاه منصوب شد و به امور شرعی، اجتماعی و فرهنگی مردم همت گماشت. ایشان همچنین با آغاز جنگ تحمیلی، به‌‏رغم کهولت سن، مسافت طولانی و راه‏های صعب‏العبور را به عشق دیدار دلاورمردان جبهه توحید می‏پیمود و حضور ایشان، سبب دلگرمی رزمندگان می‏شد. آیت‏الله اشرفی در طول دوران نمایندگی حضرت امام در استان کرمانشاه، دو بار مورد سوء قصد قرار گرفت و سرانجام در روز جمعه 23 مهر 1361 شمسی پس از 80 سال جهاد، تقوا، پرهیزکاری و خدمت، در محراب عبادت نماز جمعه به دست منافقین کوردل به شهادت رسید. پیکر مطهر این عالم مجاهد پس از تشییع باشکوه در کرمانشاه و خمینی‏شهر، در گلزار شهدای تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
اعلام استقلال بوسنی و هرزگوین از یوگسلاوی (1991م)
جمهوری بوسنی و هرزگوین در جنوب اروپا و در همسایگی کشورهای کرواسی و یوگسلاوی و بر کرانه دریای آدریاتیک واقع است. پس از پایان جنگ دوم جهانی، بوسنی و هرزگوین ضمیمه کشور یوگسلاوی شد. اگرچه این سرزمین تا اندازه‏ای از خودمختاری برخوردار بود ولی نارضایتی در میان مردم کاملا محسوس بود تا اینکه این جمهوری به دنبال منازعات دنباله دار استقلال‏طلبانه، به همراه کشورهای صربستان، کرواسی، اسلوونی و... از یوگسلاوی تجزیه و مستقل شد. در 15 اکتبر 1991م مجلس ملی بوسنی و هرزگوین اعلامیه‏ای صادر کرد و طی آن استقلال این کشور را اعلام داشت و در پی آن در ژانویه سال 1992م به طور رسمی از جمهوری فدرال یوگسلاوی خارج شد درپی آن و طی رفراندوم اول مارس 1992م، مسلمانان با 99/4 درصد آرا، رأی به استقلال میهن خود دادند و در هفتم آوریل همان سال جامعه اروپا استقلال بوسنی را به رسمیت شناخت. این در حالی بود که صرب‏های بوسنی علاقه‏مند بودند تا همچنان در جمهوری فدرال یوگسلاوی باقی بمانند. از این‏رو پس از استقلال بوسنی، جنگ‏های داخلی بین نیروهای مسلمان و صرب آغاز و باعث کشتار وسیع و ویرانی‏های فراوانی شد. این جنگ‏ها سرانجام با امضای قرارداد صلح دیتون در سال‏های 1995م به پایان رسید و کشور به آرامش دست یافت.
آغاز هفته جهانی نابینایان و روز جهانی عصای سفید
توجه به ایمنی نابینایان و رعایت حقوق اجتماعی آنان، همواره مورد توجه مردم خیراندیش و مجامع بین‏المللی بوده و هست و هر از چندگاه، ضرورت توجه به نابینایان در طیف گسترده‏ای مطرح می‏شود. در سال 1950م سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد، یونسکو و شورای جهانی نابینایان در جلسه‏ای مشترک، قانون عصای سفید را بررسی و تصویب کردند و روز 15 اکتبر را روز جهانی عصای سفید یا روز جهانی ایمنی نابینایان اعلام کردند. قانون عصای سفید، تصویری جدید از نابینایان را در جامعه ترسیم کرده و از افراد نابینا می‏خواهد که به منظور حمایت از منافع خود، از تمام مفاد این قانون مطلع باشند. حق استفاده از کلیه امکانات رفاهی معمول در جامعه توسط نابینایان، تشویق نابینایان به مشارکت در امور دولتی و اشتغال توسط دولت و رعایت کامل حقوق نابینایان هنگام عبور و مرور توسط رانندگان وسایل نقلیه از جمله مفاد این قانون است. همچنین مسؤولان دولتی، هر ساله باید روز 15 اکتبر (برابر با 23 مهر) را به‌عنوان بزرگداشت روز نابینایان و قانون عصای سفید، به نحو شایسته‏ای ارج نهند و از مردم بخواهند که رفتار معقولانه‏ای با نابینایان داشته باشند.