حجت‌الاسلام حسن روحانی دیروز در جریان سفر استانی خود به بیرجند در ورزشگاه آزادی این شهر با بیان اینکه باید در مسائل جزئی اختلافات را کنار بگذاریم زیرا همه اهل یک کشور، یک قانون اساسی، یک رهبر، یک وحدت و یک انسجام بوده و به آن پایبند هستیم، تصریح کرد: باید مسائل ریز را کنار گذاشت چون همه زیر یک پرچم و زیر یک خیمه به نام پرچم جمهوری اسلامی ایران زندگی می‌کنیم. به گزارش فارس، روحانی افزود: این جناح یا آن جناح، چپ یا راست، این مذهب یا آن مذهب و از این قبیل مسائل مهم نیست و همه افتخارمان این است که مسلمان و ایرانی هستیم. رئیس‌جمهور گفت: همه باید با یکدیگر وحدت، اتحاد، یکپارچگی و اخوت داشته باشیم و اگر یک نفر، گروه، فرد و قشری؛ 10 یا 15 سال قبل مشکلی را به وجود آورده‌اند اکنون لکه‌های سیاه را نگذارید چرا که همانطور که آفتاب لکه‌های سیاه را سفید می‌کند بگذارید آفتاب ایران زمین و برادری و اخوت، لکه‌های سیاه را بزداید. همیشه به سیاهی آن اشاره نکنید و به سفیدی اسلام توجه کنید. رئیس‌جمهور با اشاره به توطئه نفتی دشمنان تصریح کرد: قیمت نفت نمی‌تواند به شکل فعلی باقی بماند و قطعا بالا می‌رود. روحانی ادامه داد: ملت ما در همه صحنه‌ها پیروز است و با وحدت و پکپارچگی می‌توان توطئه‌ها را پشت سر گذاشت. دکتر روحانی در بخش دیگری از سخنان خود رکود را یکی از معضلات بزرگ کشور دانست و گفت: در سال‌های گذشته به تعبیر اقتصاددانان رشد منفی داشتیم، بدین معنا که نه تنها رشد به جلو نداشتیم، بلکه به عقب پس‌رفت داشتیم. رئیس‌جمهوری افزود: در 3 ماه اول سال ۱۳۹۳ با محاسبات بانک مرکزی توانستیم نسبت به 3 ماه اول سال ۹۲ از رشد و حرکت به جلو برخوردار باشیم و رشد 3 ماه اول سال بالای ۴ درصد بود، در حالی که در ۲ سال گذشته یعنی سال ۹۱ و ۹۲ رشد منفی داشتیم. دکتر روحانی خاطرنشان کرد: در 3 ماه اول سال ۹۳ کشور دارای رشد بوده و این در واقع به معنای عبور از رکود است. این آغاز رونق، شکوفایی و حرکت به جلو بود و امروز با افتخار اعلام می‌کنم براساس آخرین آمار بانک مرکزی در 3 ماه دوم نیز از رشد مثبت برخوردار بودیم. رئیس‌جمهوری تصریح کرد: امسال بعد از 2سال که کشور دارای رشد منفی بود، اولین سالی است که رشد مثبت داریم و این به معنای آغاز رونق اقتصادی در ایران است. دکتر روحانی گفت: به‌خاطر آغاز ماه ربیع‌المولود و هجرت پیامبر اسلام(ص) و نیز به‌خاطر رشد اقتصادی مثبت 6 ماه اول به ملت بزرگ ایران تبریک می‌گویم.
 

گروه تروریستی داعش، چهارشنبه یک فروند جنگنده ائتلاف بین‌المللی به فرماندهی آمریکا را بر فراز شهر الرقه سوریه سرنگون کرد. داعش اعلام کرد خلبان اردنی آن را به اسارت گرفته است. به گفته چاک هیگل، وزیر سابق دفاع آمریکا، بیش از 40 کشور در حملات علیه داعش شرکت دارند. در بمباران‌های ائتلاف آمریکایی ضدداعش تاکنون تاسیسات زیربنایی سوریه، بار‌ها هدف قرار گرفته‌ است. اخیرا یک روزنامه عربی از افزایش تدریجی تماس آمریکا با دولت سوریه از طریق طرف‌های میانجی به منظور اعزام نمایندگان امنیتی به دمشق برای ‌همکاری با دولت و ارتش آن در چارچوب ائتلاف بین‌المللی علیه داعش سخن گفت. روزنامه  «رأی الیوم» به نقل از یک منبع «کاملا مطلع» نوشت؛ هماهنگی میان دستگاه‌های امنیتی سوریه و آمریکا از طریق یک کشور عربی و یک کشور غربی انجام شده است. این منبع مطلع، آغاز قریب‌الوقوع هماهنگی محدود آمریکا با دولت اسد جهت همکاری در جنگ علیه گروه تروریستی داعش را بعید ندانست.

گروه اجتماعی: قرار است در 3 سال آینده به اندازه تمام 30 سال گذشته مترو ساخته شود. به گزارش «وطن امروز» محمدباقر قالیباف، شهردار تهران در مراسم تقدیر از دست‌اندرکاران تونل شهدای غزه (شهید حکیم) با بیان این مطلب تصریح کرد: اگر بگوییم کار، عمل صالح است گزاف نگفته‌ایم چرا که آینده بشریت به کار بستگی دارد. شهردار تهران با اشاره به اینکه چیزی که سرنوشت کشور را رقم می‌زند کار و توجه به تولید داخلی است، افزود: مشکلات اقتصادی قبل از تحریم بوده است با این وجود هنوز تصمیم نگرفته‌ایم که فرهنگ کار را اصلاح کنیم. کار جمعی مساله‌ای است که کمتر به آن توجه می‌کنیم در حقیقت کمتر به کار جمعی و تشکیلاتی بها داده می‌شود. آنقدر که به کار کاذب اهمیت می‌دهیم به کار واقعی ارزش قائل نیستیم و از آن حمایت نمی‌کنیم. هم‌اکنون در جامعه کار کاذب و غیرمولد اتفاق می‌افتد نه کار واقعی. وی با اشاره به اینکه در ساخت تونل شهدای غزه رکورد جدیدی بر جای ماند، بیان داشت: این رکوردها ارزش است. متأسفانه برخی‌ها پشت‌میزنشینی و استخدام در ادارات دولتی را که تنبلی است، کار می‌دانند. این نوع کارها آن هم در اقتصاد مقاومتی از ارزش برخوردار نیست و مورد توجه مدیران نباید باشد. مراسم تقدیر امروز برای این است که بگوییم پروژه‌هایی از این دست که قرن‌ها باقی می‌ماند صدقه جاری برای یکایک شما است. قالیباف با اشاره به اینکه براساس طرح جامع شهر تهران باید 555 کیلومتر بزرگراه داشته باشد، تأکید کرد: ساخت بزرگراه‌های شهر تهران رو به اتمام است اما سوال این است که آیا توانسته‌ایم بر ترافیک شهر تسلط یابیم، پاسخ این سوال خیر است چرا که آنچه ترافیک شهرمان نشان می‌دهد بیانگر نبود تسلط است. ما در کنار تکمیل زیرساخت‌ها نیازمند اصلاح فرهنگ ترافیک هستیم. مردم از فرهنگ بالایی برخوردارند و این را نشان داده‌اند. شهردار تهران با اشاره به اینکه تا پایان این دوره از مدیریتم در شهرداری تهران خطوط باقیمانده از مترو یعنی خطوط 3، 6 و 7 را تکمیل خواهم کرد، خاطرنشان کرد: مترو باید در کنار توسعه بزرگراه‌ها با شتاب بیشتری ایجاد شود. ساخت بزرگراه‌ها به دلیل خردجمعی و کار قانونی اجرایی می‌شود. قرار است در 3 سال آینده به اندازه تمام 30 سال گذشته مترو ساخته شود.

مهرداد بذرپاش، عضو هیأت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با «نسیم» درباره عدم اجرای قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز به‌رغم گذشت یک سال از ابلاغ آن اظهار کرد: موضوع قاچاق از معضلات بزرگ اقتصاد کشور است، به شکلی که در حال حاضر سالانه 20 میلیارد دلار قاچاق در کشور انجام می‌شود. وی افزود: 20 میلیارد دلار قاچاق، یک‌چهارم اقتصاد کشور را به خود اختصاص داده است و متاسفانه این یعنی یک‌چهارم از اقتصاد کشور در حالت مولد قرار ندارد. عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در تشریح آسیب‌های وارد شده بر کشور با تداوم آمار بالای قاچاق، تصریح کرد: تداوم قاچاق در کشور باعث می‌شود یک‌چهارم از ظرفیتی از اقتصاد کشور که به وسیله آن می‌توانیم اشتغالزایی کنیم به هدر می‌رود.
وضعیت نگران‌کننده خروج ارز از کشور
بذرپاش وضعیت خروج ارز از کشور را نگران‌کننده دانست و بیان کرد: حدود نیمی از ارزهای خارج شده از کشور، در سامانه‌های خروج ارز از کشور ثبت و ضبط رسمی نمی‌شود که این آمار واقعا نگران‌کننده است. عضو هیأت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: با تداوم قاچاق، بنا بر آمار اعلام شده نیمی از میزان درآمدهای دولت از محل عوارض گمرکی و مالیات از بین می‌رود که این مسائل اصلی‌ترین دلیل ورود رکود تورمی به اقتصاد کشور است. وی ادامه داد: آسیب‌هایی که برشمردم تنها بخشی از ضررهای تداوم وجود قاچاق در کشور است و بسیاری از آثار این مساله سال‌های سال توسط اقتصاددانان بیان می‌شود اما گوش شنوایی برای مبارزه با قاچاق وجود ندارد. بذرپاش به طریقه برخورد با پدیده قاچاق در کشورهای دنیا اشاره و عنوان کرد: برخورد با قاچاق در همه جای دنیا از طریق کدبندی کردن طبقه‌های مختلف کالایی انجام می‌شود که متاسفانه چنین ساز و کاری در کشور ما از بین رفته است. وی در تشریح مزیت‌های روش کدبندی کالا گفت: این روش هم باعث ردیابی کالای قاچاق و جلوگیری از ورود آن به کشور می‌شود و هم امنیت و سلامت کشور را تضمین می‌کند.
چرا جایگزینی برای ایران‌کد و شبنم ارائه نشد؟
عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی با انتقاد از توقف اجرای طرح شبنم و ایران‌کد به نسیم تصریح کرد: متاسفانه شاهد هستیم که طرح شبنم و طرح ایران‌کد، ناگهان متوقف می‌شود و جایگزینی هم برای آن ارائه نمی‌شود. بذرپاش با بیان اینکه «ایرادات ایران‌کد و شبنم توجیهی برای توقف ناگهانی این دو طرح ملی نیست» خاطرنشان کرد: این دو طرح ایراداتی داشت و توجیه مسؤولان وجود بارکدهای جعلی در بازار بود اما تعطیل کردن یک طرح ملی و به بایگانی سپردن آن برای یک مشکل، بسیار تأسف‌آور و ناشی از بی‌تدبیری مسؤولان است.وی با ابراز تاسف از عدم اجرای قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز ادامه داد: قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز بسیار مهم و حائز اهمیت است زیرا پس از سال‌ها رفت و برگشت بین ستاد مرکزی مبارزه با قاچاق کالا و ارز، دستگاه‌های اجرایی، مجلس، مرکز پژوهش‌ها، کمیسیون‌های تخصصی و صحن علنی بالاخره تصویب شده و مورد تایید شورای نگهبان قرار گرفته و اجرا نشدن آن بعد از ابلاغ به دولت بسیار تعجب‌آور است.
زمان ورود مجلس نسبت به این بی‌قانونی فرارسیده است
عضو هیأت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این سوال که مجلس چه واکنشی نسبت به عدم اجرای قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز نشان می‌دهد؟ به نسیم گفت: ما حتما این بی‌قانونی را در مجلس پیگیری می‌کنیم زیرا یکی از وظایف مجلس نظارت بر اجرای قوانین تصویب شده است که این قانون نیز از این قاعده مستثنا نیست. بذرپاش ادامه داد: مجلس در ماه‌های گذشته به دلیل اینکه دولت تازه سرکار آمده بود نمی‌خواست سختگیری کند، ولی اکنون زمان پاسخگویی برای عدم اجرای قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز از سوی مسؤولان است. وی با انتقاد از رویه دولت در برخورد با این قانون عنوان کرد: دولت اگر پیشنهادی دارد می‌تواند در قالب اجرای بندهایی از این قانون، پیشنهاد اصلاح بدهد ولی متاسفانه نه پیشنهاد اصلاحی را می‌بینیم و نه اجرای این قانون را که این نوع برخورد دولت با قانون بسیار مذموم و ناپسند است. عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در پایان گفت: متاسفانه با وجود گذشت یک سال از ابلاغ این قانون مسؤولان دولتی نه‌تنها از اجرای آن سر باز می‌زنند بلکه همچنان در حال اتلاف وقت هستند.

گروه اقتصادی: درحالی که از 27 مهر امسال واردات برنج تا پایان فصل برداشت این محصول ممنوع اعلام شده است اما تنها در آبان‌ماه سال‌جاری حدود 92 هزارتن برنج خارجی به کشور وارد شده است. بنا به این گزارش، پس از آنکه در سال گذشته واردات برنج به طور غیرمنطقی افزایش پیدا کرد و به‌عنوان عمده‌ترین کالای وارداتی شناخته شد، نیاز کشور در سال جاری به واردات برنج کاهش یافت و به همین دلیل بود که واردات برنج تا پایان فصل برداشت برای حمایت از شالیکاران ممنوع اعلام شد بنابراین در 27 مهر امسال بود که معاون امور زراعت وزارت جهاد کشاورزی، واردات برنج را همزمان با فصل برداشت این محصول در کشور ممنوع اعلام کرد. عباس کشاورز با بیان اینکه سال گذشته واردات برنج بیش از نیاز داخلی بوده و هم‌اکنون بازار از وجود این دو محصول اشباع شده است، اظهار داشت: برای تنظیم بازار محصولات تولید داخل، واردات برنج تا پایان فصل برداشت ممنوع است. به گفته وی، برنج مورد نیاز کشور سالانه 3 میلیون تن است که در حال حاضر بیش از دو میلیون تن برنج در داخل تولید می‌شود و تنها حدود یک‌میلیون و 100 هزار تن باید از خارج تامین شود. در حالی که از ابتدای سال 1392 تا مهر سال جاری بیش از 2 میلیون و 500 هزار تن برنج به کشور وارد شده که این میزان به اندازه کل نیاز بازار بوده و همین امر باعث انبار برنج داخلی و رکود بازار برنج شد. همچنین محمدرضا صفا، نایب‌رئیس کمیسیون واردات اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در همین زمان خبر از ممنوعیت واردات برنج برای تنظیم بازار داخلی توسط دولت داد اما چند روز بعد جمیل علیزاده‌شایق، دبیر انجمن برنج با بیان اینکه واردات برنج ممنوع نشده است، گفت: با توجه به واردات 2 میلیون و 700 هزار تنی برنج از ابتدای سال 1392 تاکنون، ایران برای سال 1394 نیز به واردات این محصول نیاز ندارد. وی با بیان اینکه برای واردات برنج ممنوعیتی اعلام نشده بلکه پیشنهاد شده است، تصریح کرد: دولت تعرفه واردات برنج را به 40 درصد افزایش داده است که از نظر بنده این امر کارساز نیست چون تاجری که تصمیم به واردات برنج دارد و برای این کار قرارداد امضا کرده، به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌کند که این واردات را در زمان اعمال تعرفه بالا انجام ندهد. با این حال سخنان معاون وزیر و نایب‌رئیس کمیسیون واردات اتاق بازرگانی ایران حاکی از آن است که واردات برنج تا پایان فصل برداشت یعنی دی‌ امسال ممنوع خواهد بود. به گزارش ایسنا، این در حالی است که براساس اعلام گمرک جمهوری اسلامی ایران در آبان‌ماه سال جاری یعنی پس از ممنوعیت واردات برنج، 8/91 هزار تن برنج به ارزش 1/103 میلیون دلار به کشور وارد شده است که به این ترتیب در 8 ماهه سال جاری برنج با یک پله صعود به عنوان دومین قلم عمده وارداتی شناخته شد. البته با این حال واردات برنج در ماه یادشده نسبت به ماه مشابه سال گذشته بیش از 20 درصد کاهش یافته است. همچنین در 8 ماه سال جاری نیز 828 هزار تن برنج به ارزش یک‌میلیارد و 28 میلیون دلار وارد کشور شده که این رقم نسبت به مدت مشابه سال گذشته با کاهش 40 درصدی همراه بوده است اما به هر حال واردات 92 هزار تن برنج در آبان‌ امسال و در زمانی که مسؤولان دولتی کشور واردات برنج را ممنوع کر‌ده‌اند، محل تامل است.
نبود آمار دقیق، معضل برنج است
از سوی دیگر دبیرانجمن برنج کشور در این باره مشکل اصلی پیش روی برنج را نبود آمار دقیق از میزان تولید و نیاز آن در کشور عنوان کرد و گفت: سازمان‌های مختلف آمارهای متفاوتی از میزان تولید، مصرف سرانه و نیاز واقعی به این محصول ارائه می‌دهند و این موضوع باعث شده مشکلاتی را برای این محصول ایجاد کند. جمیل علیزاده‌شایق درباره واردات برنج در فصل برداشت داخلی و تنظیم بازار این محصول افزود: واردات برنج در ۶ ماهه دوم سال به منظور تنظیم بازار این محصول ممنوع است. وی در گفت‌وگو با ایلنا درباره ممنوعیت واردات در فصل برداشت و تاثیر آن در بازارمصرف این محصول، خاطرنشان کرد: با توجه به ممنوعیت واردات که باید از 27/7/93 اجرایی می‌شد، در ماه آبان حدود ۹۲ هزار تن برنج وارد کشور شده است. وی بااشاره به اینکه ثبت سفارش زمان مشخصی دارد اما تحویل کالا در زمان مشخصی صورت نمی‌گیرد، افزود: در زمان ثبت سفارش زمان دقیق تحویل کالا مشخص می‌شود اما مساله این است که عوامل بسیاری در این تاریخ تاثیرگذارند. علیزاده‌شایق ادامه داد: مسائل مربوط به حمل و نقل و مسائل بین‌المللی در تاریخ تحویل کالای سفارشی تاثیرگذار است بنابراین اینکه بگوییم چرا در ماه آبان این میزان برنج وارد کشور شده منطقی نیست و مبهم است. وی تصریح کرد: همانطور که گفته شد اصلی‌ترین مشکل برنج نبود آمار دقیق از نجوه میران تولید، مصرف واردات است، به طوری که سازمان‌های مختلف آمار متفاوتی از میزان تولید، مصرف سرانه و نیاز واقعی به این محصول را ارائه می‌دهند که گنگ‌کننده است. علیزاده‌شایق تصریح کرد: در ۶ ماه اول امسال ۷۷۰ هزار تن برنج وارد کشور شده که تا الان میزان واردات به ۹۰۰ هزار تن هم رسیده است. دبیر انجمن برنج کشور با اشاره به اینکه طبق آمار وزارت جهاد کشاورزی در سال ۹۲ حدود دو میلیون تن برنج در کشور تولید شده است، افزود: با توجه به انبار شدن بخش زیادی از برنج داخلی در انبار، در فروردین ۹۳ حدود ۹۰۰ هزار تن ثبت سفارش انجام شده است که باید دید این میزان سفارش بر چه اساس و با توجه به چه مقدار نیاز داخلی به برنج وارداتی صورت گرفته است.

پیشی گرفتن واردات از تولید
ایران با واردات بیش از چند ‌میلیون تن برنج در سال‌های اخیر، پس از کشورهای فیلیپین، نیجریه و عربستان‌سعودی در رده چهارم واردات برنج جهان قرار گرفته است. این در حالی است که عملکرد تولید برنج ایران به تقریب با متوسط عملکرد جهان برابری می‌کند و میزان واردات کشور حدودا ۲ برابر میزان نیاز مصرف کشور است. مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در تابستان سال‌جاری روند تولید تجارت برنج در ایران را مورد بررسی قرار داد و با اعلام اینکه واردات برنج ۲برابر مصرف شده است، گزارش داد: کسب‌وکار کشاورزان به خطر افتاد. پیشی گرفتن میزان واردات برنج از میزان تولید این محصول در کشور، مساله‌ای است که کسب و کار کشاورزانی را که به شکل مستقیم از این راه امرار معاش می‌کنند به خطر انداخته است بویژه آنکه در برخی سال‌ها دیده شده واردات برنج در فصل برداشت قوت می‌گیرد و برنجکاران را با مشکلات بیشتری روبه‌رو می‌کند. به طور کلی اگر مصرف سرانه برنج برای هر ایرانی ۴۰ کیلوگرم در نظر گرفته شود، سالانه 3 میلیون تن برنج مورد نیاز است که با احتساب تولید ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار تن در داخل، نیاز به واردات ۶۰۰ هزار تن برنج است و اگر ۲۰۰ هزار تن هم به منظور ذخیره‌سازی این محصول در نظر گرفته شود سالانه در نهایت باید ۸۰۰ هزار تن برنج خارجی وارد شود تا هم تامین‌کننده بازار مصرف باشد و هم به دسترنج کشاورزان لطمه نزند ولی هم‌اکنون با واردات یک میلیون و ۲۸۹ هزار تن برنج ۴۸۹ هزار تن بیش از آنچه مورد نیاز است به کشور وارد می‌شود که این مقدار مازاد، تولیدکنندگان داخلی را با مشکلات بیشتری روبه‌رو می‌کند.

امیر شریفی‌پور: امروز پس از 5 سال از حماسه الهی مردم ایران در نهم دی‌ماه 88، اگر ادعا کنیم حوادث سیاه و پرفتنه پس از انتخابات دهم ریاست‌جمهوری هنوز بیشترین سهم را در شکل‌دهی وضعیت سیاسی کشور در فضای داخلی و خارجی دارد، سخنی به گزاف نگفته‌ایم. اصلاح‌طلبان همچنان متاثر از پیامد‌های رفتار‌های رادیکال و خارج از عرف سران خود،‌ متهم به جرزنی سیاسی‌اند و به لطایف‌الحیل می‌کوشند خود را از این اتهام مبرا کنند. از سوی دیگر اصولگرایان نیز کم و بیش به همراهان و ساکتین جریان فتنه روی خوش نشان نمی‌دهند. در سیاست خارجی نیز کشور هنوز با تحریم‌هایی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند که به پشتوانه شواهد و دلایل متعدد از نتایج مستقیم آبروریزی سیاسی فتنه‌گران به شمار می‌رود. هرچند اسناد بسیاری، بر خط‌دهی فعالان داخلی فتنه به دشمنان ملت در راستای وضع و تشدید تحریم‌ها در آن ایام دلالت دارد.
عدم پایبندی سران اصلاح‌طلب به اصول رقابت سیاسی با «جرزنی»، «دروغ بزرگ تقلب» و رفتار آنارشیستی و دعوت به آشوب و اردوکشی خیابانی علیه «رای ملت» سرمایه‌های بسیاری را از میان برد، برای مدتی فرصت کار و تلاش را از مردم گرفت، دشمنان را امیدوار و زبان آنان را «دراز» کرد. ملت ایران اگرچه در فرصت‌های گوناگون که اوج آن 9 دی 88 بود، پاسخ فتنه‌گران را داد و بلوغ تاریخی خود را به برکت دست خدایی امام خامنه‌ای به نمایش گذاشت و دسیسه‌های پنهان را در توفان بصیرت خود در هم شکست اما هنوز پاسخ پرسش‌های بسیاری را از اصحاب فتنه طلبکار است. براستی اصلاح‌طلبان از میان تمام حوادث سال 88 چه نتیجه‌ای را انتظار می‌کشیدند که حاضر شدند تمام سرمایه خود را در میدان مقابله با «رای ملت» آتش بزنند؟ چه آینده «مگو»یی را طلب می‌کردند که همه زحمات و تدابیر سال‌های گذشته خود در شبکه‌سازی اجتماعی از میان توده‌های غربگرای پایتخت- عموما طبقات مرفه و شمال‌شهرنشین- را یکباره رونمایی کرده و به مرصاد حزب خدا گسیل کردند؟ چه پیمان‌های پنهانی را در خارج از این مرز‌های مقدس داد و ستد کرده بودند که دشمنان از ماه‌ها پیش از انتخابات همه ظرفیت سیاسی و رسانه‌ای خود را به پشتیبانی از آنان به میدان آوردند؟ فتنه‌گران تاکنون به این پرسش‌ها پاسخ واضحی نداده‌اند که البته چنین انتظاری نیز از اینان نمی‌رود.
    علت‌العلل حوادث پس از 22 خرداد 88 چه بود؟
 بی‌گمان پاسخ، ادعای «تقلب» در انتخابات است. میرحسین موسوی شامگاه 22 خرداد، هنگامی که هنوز در بسیاری از شعب اخذ رای مردم در حال شرکت در انتخابات بودند در کنفرانسی مطبوعاتی که با پوشش گسترده رسانه‌های خارجی همراه بود، خود را پیروز انتخابات و رئیس‌جمهور منتخب نامید و به نهاد‌های مجری و ناظر انتخابات هشدار داد هر نتیجه دیگری نشان‌دهنده «تقلب» در انتخابات است! وی همچنین در بیانیه‌ای رسمی از هوادارانش خواست آماده برگزاری جشن پیروزی شوند. هواداران نیز که به موسوی و کروبی گمان «راستی» می‌بردند و در ایام پیش از برگزاری انتخابات در ماراتن نفسگیر چند ماهه تبلیغات از کینه نامزد رقیب- که رئیس‌جمهور کشور نیز بود- سیراب شده بودند این ادعا را پذیرفتند و اینگونه «اقلیت» ‌دچار «توهم اکثریت» شد و حوادثی تلخ شکل گرفت. داستان «فتنه 88» البته بلندتر و غم‌انگیزتر از این چند سطر است اما مجال این نوشته نیز کوتاه است و نگارنده حوصله خواننده را برای مدعای دیگری طلب می‌کند.
مساله اصلی شواهدی است که نشان می‌دهد اصحاب فتنه نسبت به سلامت انتخابات ریاست‌جمهوری– پیش و پس از برگزاری- اطمینان داشته‌اند و علاوه بر اینکه پیش از برگزاری انتخابات همین نتیجه را گمانه‌زنی می‌کردند، پس از انتخابات نیز در صحت نتایج شمارش آرا تردیدی نداشتند و تنها بر اساس یک طرح از پیش دیکته شده از سوی مراکز خاص ادعای «تقلب» را مطرح کردند تا از خلال مخدوش جلوه دادن نتایج انتخابات «فرصت» رای 40 میلیونی ملت را برای نظام تبدیل به «تهدید» کنند، نهاد‌های قانونی کشور را بی‌اعتبار کرده و اعتماد بی‌نظیر ملت به نظام را سلب کنند. در واقع نظام در آن ایام با یک کنش معقول سیاسی یا اعتراضی طبیعی روبه‌رو نبود. جریان فتنه 88 و ادعای «تقلب» در انتخابات واجد ویژگی‌هایی است. زمینه‌سازی، برنامه‌ریزی و پشتیبانی گسترده رسانه‌ای و مالی مشخصه‌هایی است که می‌تواند پرده از یک «پروژه» بزرگ و خطرناک بردارد. آنچه در ادامه به بررسی می‌نشینیم، شواهد و دلایلی است که اثبات می‌کند اصحاب فتنه با علم و آگاهی نسبت به سلامت روند انتخابات و شمارش آرا ادعای شوم «تقلب» را طرح کردند؛ دروغ بزرگی که قرار بود مقدمه یک «کودتا» باشد.
    الف- زمینه‌سازی «دروغ بزرگ»
زمینه طرح ادعای تقلب در انتخابات را باید به‌طور خاص از پاییز 87 پی گرفت. هرچند هاشمی‌رفسنجانی پس از شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری نهم در سال 84 نیز سخنانی مبنی بر مخدوش بودن انتخابات مطرح کرده بود. علاوه بر آن در آخرین نمازجمعه پیش از انتخابات دوم خرداد 76 نیز با هشدار نسبت به لزوم دقت مسؤولان وزارت کشور در خواندن آرای مردم، با گسترش شایعه تقلب که آن روز‌ها نیز از سوی هواداران خاتمی دامن زده می‌شد، به پیروزی او کمک شایانی کرده بود. وی آذر 87 در همایش «30 سال قانونگذاری و نظارت در مجلس شورای اسلامی» زمزمه تشکیک در سلامت انتخابات
پیش ‌روی ریاست‌جمهوری را آغاز کرد: «بعید است مردم ضدانقلاب شوند اما اگر احساس کنند رای‌شان در سرنوشت‌شان بی‌اثر است و متولیانی پیدا می‌شوند که رای آنها را هرجور که می‌خواهند می‌خوانند، آنگاه دلسرد می‌شوند».
محسنی‌اژه‌ای که در آن مقطع وزیر اطلاعات بود در گفت‌و‌گو با روزنامه خراسان، نقش هاشمی‌رفسنجانی را در زمینه‌سازی شعار تقلب پررنگ می‌داند: «در نیمه دوم سال 87 بود که آقای هاشمی‌رفسنجانی در نماز جمعه استارت مربوط به این ماجرا (تقلب) را زد. ایشان مطرح کردند باید مراقب بود که در انتخابات تقلب نشود. شواهد دیگری هم مطرح بود که می‌خواهند بعد از انتخابات مسائلی از جمله مساله تقلب را مطرح کنند». البته هاشمی گرچه پیشتاز «تشکیک» بود اما در این عرصه تنها نبود. در فاصله آذر 87 تا خرداد 88 سران و فعالان اصلاح‌طلب بارها نسبت به «سلامت انتخابات» ‌و «دستکاری در آرای مردم» ابراز نگرانی کردند و مطبوعات اصلاح‌طلب نیز ده‌ها بار این مضامین را به عنوان تیتر صفحه یک خود برگزیدند؛ تیترهایی که به سرعت در رسانه‌هایی نظیر رادیو فردا و تلویزیون BBC فارسی بازتاب می‌یافت و فضایی تیره از مردمسالاری در ایران را برای جامعه جهانی مخابره می‌کرد.
نمونه‌هایی را می‌خوانیم:
رادیوفردا به نقل از ایسنا: محمد خاتمی نسبت به سلامت انتخابات ریاست‌جمهوری ابراز نگرانی کرد. (9 مهر 87)، روزنامه مردمسالاری: حضور گسترده مردم تضمین‌کننده سلامت انتخابات است. (3 آبان 87)، روزنامه دنیای اقتصاد: هشدارهای هاشمی را جدی بگیریم. (5 آذر 87)، روزنامه کارگزاران: 2 چالش پیش ‌روی سلامت انتخابات (6 آذر 87)، روزنامه کارگزاران: سلامت انتخابات و مسؤولیت اصلاح‌طلبان! (21 آذر 87)، روزنامه آفتاب یزد به نقل از فیض‌الله عرب‌سرخی: برخی اصولگرایان نیز نگران سلامت انتخابات هستند. (4 دی 87)، روزنامه آفرینش به نقل از هاشمی‌رفسنجانی: دخالت در رای مردم به استبداد می‌انجامد. (5 دی 87)، روزنامه اعتماد: هشدار هاشمی‌رفسنجانی نسبت به دستکاری آرای مردم (5 دی 87)، رادیوفردا: پیشنهاد نهضت آزادی درباره نظارت بین‌المللی برای تضمین آزادی و سلامت انتخابات (19 دی 87)، آفتاب یزد: هشدار انتخاباتی رفسنجانی و کروبی (12 بهمن 87)، روزنامه سرمایه به نقل از تاج‌زاده: راه‌هایی برای سلامت انتخابات پیش‌بینی کرده‌ایم. (20 بهمن 87)، محمد‌علی ابطحی در مراسم اعلام کاندیداتوری خاتمی: سلامت انتخابات همواره یکی از نگرانی‌های ما بوده است و الان هم این نگرانی وجود دارد. (22 بهمن 87)، روزنامه اعتماد ‌ملی: رایزنی کروبی با بزرگان نظام برای سلامت انتخابات (5 اسفند 87)، روزنامه آفتاب یزد به نقل از هاشمی‌رفسنجانی: کسانی که خود را قیم مردم می‌دانند، در انتخابات 84 دخالت کردند. (13 اسفند 87)، BBC فارسی به نقل از مهدی کروبی: حق دارم نگران سلامت انتخابات باشم. (18 فروردین 88)، روزنامه آفتاب یزد به نقل از هدایت آقایی: مسؤولان اجازه ندهند به خاطر منافع جناحی در آرای مردم دخالت صورت گیرد. (18 فروردین 88)، بیانیه سازمان مجاهدین انقلاب در حمایت از میر‌حسین موسوی: سلامت انتخابات بشدت به مخاطره افتاده است. (21 فروردین 88)، روزنامه آفتاب یزد به نقل از مهدی کروبی: احتمال حضور نیروهای غیبی در مرحله دوم انتخابات بیشتر است. (27 فروردین 88)، هاشمی‌رفسنجانی در خطبه‌های نماز جمعه تهران: مردم باید مطمئن باشند همان رایی که به صندوق می‌ریزند، از صندوق بیرون می‌آید. (14 اردیبهشت 88)، روزنامه اعتماد به نقل از منتجب‌نیا: دغدغه سلامت انتخابات در میان مردم وجود دارد. (19 اردیبهشت 88)، روزنامه ابتکار به نقل از هاشمی‌رفسنجانی: مردم باید از صندوق‌های رای مطمئن باشند. (25 اردیبهشت‌ 88).
این اظهارات تنها مشت‌های نمونه خرواری است که نشان می‌دهد پروژه تشکیک در سلامت انتخابات از ماه‌ها قبل از انتخابات در دستور کار جریان فتنه بوده است.
حجم این سمپاشی و تخریب به حدی بود که رهبر انقلاب در نخستین روز سال 88 در جمع زائران حرم رضوی نسبت به «تلاش‌هایی برای خدشه‌دار جلوه دادن انتخابات» هشدار دادند. تداوم این جریان موجب شد نهم اردیبهشت‌ 88 نیز این موضوع در میان محورهای بیانات ایشان جای گیرد: «با حضور پرانگیزه مردم همواره انتخاباتی سالم، متقن و خوب در ایران برگزار شده اما متاسفانه برخی دوستان بی‌انصاف و کسانی که جزو ملت هستند و توقع دارند مردم به آنها توجه کنند با ناسپاسی علیه ملت حرف می‌زنند و با تکرار حرف دروغ دشمن سلامت انتخابات را زیر‌سوال می‌برند».
با نزدیک شدن انتخابات، فتنه‌گران برای «پرورش ایده تقلب» راهکاری عملی را نیز در دستور کار قرار دادند و با اعلام رسمی تشکیل «کمیته صیانت از آرا» پروژه تشکیک در سلامت انتخابات وارد فاز جدیدی شد. علی‌اکبر محتشمی‌پور به نمایندگی از میر‌حسین موسوی، مرتضی الویری به نمایندگی از مهدی کروبی و مهدی هاشمی به عنوان نماینده تام‌الاختیار هاشمی‌رفسنجانی از اعضای این کمیته بودند. این کمیته که پیش از انتخابات با وارد کردن دستگاه‌های پیشرفته ارسال، دریافت و مانیتورینگ پیامک با جدیت تلاش می‌کرد تشکیلاتی موازی با نهاد‌های اجرایی و نظارتی انتخابات ایجاد کرده و «پروژه تشکیک» را با آمار و ارقام ساختگی تغذیه کند، در روزهای پس از انتخابات نیز نقش محوری در ترویج «ایده تقلب» ایفا کرد. کمیته گرچه موفق شده بود فضای مسمومی را علیه انتخابات تولید کند اما در انجام اصلی‌ترین ماموریت خود که «سند‌سازی» به نفع ایده تقلب بود، توفیقی نیافت.
اعضای کمیته صیانت از آرا در جلساتی نیز که پس از انتخابات با برخی نمایندگان مجلس و هیات ویژه شورای نگهبان داشتند، از اقامه «حتی یک دلیل» به نفع «ایده تقلب» عاجز ماندند.
جریان فتنه البته در گسترش «تشکیک» در میان توده هوادار خود بسیار موفق عمل کرد و چنانکه از فضای خیابانی کمپین‌های حمایت از موسوی در آن ایام برمی‌آمد، برای هواداران موسوی این باور به وجود آمده بود که عدم انتخاب موسوی مترادف با «تقلب» در انتخابات است.
شعار «اگر تقلب بشه، ایران قیامت می‌شه» که در روزهای پیش از انتخابات بارها از سوی هواداران موسوی سرداده می‌شد، موید این نظر است.
اصحاب فتنه با نوع اظهارات و رفتار خود این حس را در میان هواداران خود تشدید می‌کردند و در کوره «تشکیک» می‌دمیدند. به عنوان نمونه زهرا رهنورد، همسر میر‌حسین موسوی در روز سه‌شنبه 19 خرداد 88 در اجتماعی انتخاباتی می‌گوید: «همان‌طور که موسوی گفت هر فرد یک ستاد، می‌گوییم هر فرد یک کمیته صیانت از آرا. ما حضور مردم را می‌بینیم اما از صیانت از آرا نگرانیم».
وی سپس در واکنش به شعار «اگر تقلب بشه، ایران قیامت می‌شه» حضار می‌گوید: «من همین‌جا به وزارت کشور می‌گویم به این شعار مردم توجه کنید یعنی اگر در ایران قیامت شود، وزارت کشور مسؤول آن است»(!)
با اینگونه اظهارات در واقع می‌شد این شعار را به شکل «موسوی پیروز نشه، ایران قیامت می‌شه» نیز خواند!
اصلاح‌طلبان در روز انتخابات و پای صندوق رای نیز فرصت را برای زمینه‌چینی «پروژه تشکیک» که بعدها به «پروژه آشوب» تغییر فاز داد، از دست ندادند. موسوی پس از ریختن رای خود به صندوق می‌گوید: «از حضور سبز همه ملت تشکر می‌کنم که معجزه آفریدند». خاتمی نیز که رای خود را در حسینیه جماران به صندوق ریخته بود نتیجه انتخابات را در صبح روز رای‌گیری اعلام کرد: «همه شواهد امر حاکی است که مهندس موسوی انتخابات را برده است اما من پیشگو نیستم»(!) از همه جالب‌تر سخنان عفت مرعشی، همسر هاشمی‌رفسنجانی است که پس از رای‌ دادن در جمع خبرنگاران اعلام می‌کند در صورت برنده اعلام شدن احمدی‌نژاد مردم به خیابان‌ها بریزند: «اگر تقلب کردن، بریزن تو خیابان‌ها»(!)
گرچه شواهد بالا برای اثبات زمینه‌سازی چند‌ماهه جریان فتنه در «پروژه تشکیک» کفایت می‌کند اما ممکن است برخی نیز مدعی باشند هشدارهای مکرر اصلاح‌طلبان نسبت به سلامت انتخابات می‌توانسته نشانه اطمینان آنها از عدم رعایت امانت مجریان و ناظران در انتخابات پیش‌ رو باشد و این لزوما به معنای زمینه‌سازی برای یک پروژه سیاسی‌ـ امنیتی نیست. باید گفت اگر جریانی سیاسی از ماه‌ها پیش از انتخابات از عدم سلامت انتخابات مطمئن است، عقل سیاسی حکم می‌کند خود از عرصه رقابت سیاسی خارج شود و بازی ناسالم انتخابات را به خائنان و دروغگویان واگذارد.
جریانی که با تمام قوا، تجهیزات و پشتیبانی گسترده رسانه‌ای به سوی انتخابات اردوکشی می‌کند و در عین حال مدام دم از «تقلب قطعی» در انتخابات می‌زند یا از «عقل» بی‌بهره است یا از «صداقت» یا از «هر دو».
ب- برنامه‌ریزی برای تغییر ساختار قدرت از طریق آشوب خیابانی
روز 21 خرداد 88، نشریه «تایم» در گفت‌وگو با میر‌حسین موسوی پرده از راز مهمی برداشت که گرچه هضم آن در آن روز برای بسیاری ممکن نبود اما حرکات خیابانی و آشوب‌های پس از انتخابات آن را به‌طور واضح تفسیر کرد: «در جایگاه ریاست‌جمهوری موسوی طبعا کمابیش به اندازه رهبر عالی آیت‌الله علی خامنه‌ای قدرت نخواهد داشت بویژه در حوزه سیاست خارجی و امنیت ملی. اما او [موسوی] موکدا ابراز داشت که تجمعات خیابانی چشمگیر هفته‌های گذشته احتمالا ماهیت ساختار قدرت را به نحوی بنیادین دگرگون خواهد ساخت و در واقع این اتفاق با فشار بر رهبر نسبت به پذیرش بیشتر افکار عمومی رخ خواهد داد. ما پرسیدیم اگر انتخابات را ببازد، آنوقت چه می‌شود؟ او پاسخ داد: تغییر از مدتی قبل آغاز شده است؛ تنها بخشی از آن به پیروزی در انتخابات مربوط می‌شود و بخش‌های دیگر ادامه خواهد یافت و هیچ عقبگردی در کار نخواهد بود».
حرکات رادیکال خیابانی البته هر چند از روز پس از انتخابات به نقطه اوج خود رسید اما در ایام تبلیغات نیز عناصری کوشیدند در نقاط برخورد با هواداران نامزد رقیب موسوی آتش اغتشاش را روشن کنند. به عنوان نمونه در روز جمعه 15 خرداد 88، 3 دستگاه موتوسیکلت در منطقه هفت‌حوض تهران به آتش کشیده شد و در منطقه تهرانپارس نیز چند دستگاه خودرو که پوسترهای احمدی‌نژاد روی آنها چسبانده شده بود، بر اثر سنگ‌پرانی اغتشاشگران آسیب‌ جدی دید. در نقاط دیگری از تهران نیز حوادثی از این قبیل پیش آمد. همه شواهد حاکی از آن بود که اصلاح‌طلبان خود را آماده می‌کنند تا پس از شکست محتمل در انتخابات، بازی را به هم بزنند و با اردوکشی خیابانی اهداف اصلی پروژه «کودتا» را تحقق بخشند.
در روزهای منتهی به انتخابات نامه‌ها و بیانیه‌های پرشماری از سوی جبهه مخالف احمدی‌نژاد منتشر شد که تحلیل آنها بد‌بینی اصلاح‌طلبان نسبت به حصول نتیجه دلخواه را نشان می‌داد. آنها در واقع اطمینان داشتند احمدی‌نژاد رقابت را خواهد برد و این گمانه البته پس از مناظره احمدی‌نژاد‌ـ موسوی در 13 خرداد تقویت شده بود. استراتژی احمدی‌نژاد در مناظره موجب ایجاد دوقطبی بسیار پرقدرتی در فضای سیاسی جامعه شده بود و حالا دیگر رقابت تنها میان احمدی‌نژاد با موسوی و کروبی دیده نمی‌شد و هاشمی نیز که بسیار تلاش کرده بود به‌رغم پرکاری بسیار در پشت‌پرده مقابله با احمدی‌نژاد باقی بماند، اجبارا به میدان رقابت کشیده شد. مخالفان رئیس‌‌جمهور وقت تلاش کرده بودند با همه توان و با تخریب پرحجم جامعه را به فاز «نه احمدی‌نژاد» منتقل کنند اما احمدی‌نژاد آن را به «نه هاشمی» تبدیل کرد. در روزهای آخر منحنی رای احمدی‌نژاد بویژه در شهرها و روستاهای کوچک شیب عجیبی یافته بود که هر رقیبی را به وحشت می‌انداخت. در این اوضاع بود که هاشمی‌رفسنجانی در روز 19 خرداد نامه‌ای سرگشاده و «بدون سلام» خطاب به رهبر انقلاب منتشر کرد که بسیار مورد توجه ضدانقلاب قرار گرفت و به دلایل گوناگون از لحاظ تحلیل مسائل پیش آمده پس از انتخابات دارای اهمیت فراوانی است. گرچه بخش عمده این نامه متضمن اعتراض به مطالب مطرح شده از سوی احمدی‌نژاد بویژه در مناظره با موسوی بود اما در ذات خود هدفی دیگر را دنبال می‌کرد، چه اگر هدف هاشمی تنها دفاع از خود و خانواده‌اش بود، این امکان پس از انتخابات از راه‌هایی بهتر و در زمانی فراخ‌تر نیز ممکن بود. بنابراین تحلیل قرین واقع آن است که نامه یاد شده کاملا معطوف به انتخابات و نتیجه آن – که ظاهرا آقایان از پیش خود را در آن شکست‌خورده می‌دانستند – بوده است. هاشمی‌رفسنجانی در این موقعیت با این تحلیل که واکنش احتمالی رهبر انقلاب، آرای احمدی‌نژاد را بشدت کاهش خواهد داد اقدام به نگارش این نامه کرد؛ راهبردی که در صورت موفقیت می‌توانست نتیجه انتخابات را کاملا دگرگون کند.
 بخش پایانی نامه هاشمی البته محتوایی متفاوت داشت که حوادث نامیمون پس از انتخابات و آشوب‌های خیابانی به خوبی آن را تفسیر و راز بزرگ «طراحی آشوب» را برملا کرد: «با این همه بر فرض که اینجانب صبورانه به مشی گذشته ادامه دهم، بی‌شک بخشی از مردم و جریان‌ها این وضع را بیش از این برنمی‌تابند و آتشفشان‌هایی که از درون سینه‌های سوزان تغذیه می‌شوند، در جامعه شکل خواهند گرفت که نمونه‌های آن را در اجتماعات انتخاباتی در میدان‌ها، خیابان‌ها و دانشگاه‌ها مشاهده می‌کنیم... از جنابعالی با توجه به مقام و مسؤولیت و شخصیت‌تان انتظار است برای حل این مشکل و برای رفع فتنه‌های خطرناک و خاموش کردن آتشی که هم‌اکنون دودش در فضا قابل مشاهده است، هرگونه که صلاح می‌دانید اقدام موثری بنمایید و مانع شعله‌ور شدن این آتش در جریان انتخابات و پس از آن شوید...
سر چشمه شاید گرفتن به بیل/ چو پر شد نشاید گرفتن به پیل».
نکته‌ای که در اینجا شایسته توجه است، معنای عبارت «پر شدن» در بیت پایان ‌نامه است که ظاهرا با توجه به فضای حاکم بر نامه بیشتر معنای زمانی دارد، یعنی آقای هاشمی‌رفسنجانی با این تلقی که زمان به سود دوستان او نیست و احمدی‌نژاد پیروز انتخابات خواهد بود، از رهبری انتظار داشت علیه او موضع‌گیری کرده و روند انتخابات را دگرگون کنند. به عبارت دیگر وی موضع‌‌گیری پس از انتخابات را
– چنانکه در نماز جمعه 29 خرداد صورت گرفت – به معنای «پرشدن» و از دست رفتن زمان می‌دانست.
این تیر البته به سنگ خورد و رهبر حکیم انقلاب صلاح جامعه را در سکوت دیدند. فتنه‌گران نیز که راهبرد خود را از دست رفته یافتند تلاش کردند در ساعات پایانی نزدیک به انتخابات از طریق انتشار گسترده شایعه «پاسخ رهبر انقلاب به نامه هاشمی» ملت را در انتخاب راه دچار اشتباه کنند که با تکذیب سریع دفتر رهبر معظم انقلاب ناکام ماندند. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای همچنین پس از ریختن رای خود به صندوق در اولین ساعت روز انتخابات نسبت به این بداخلاقی‌های سیاسی واکنش نشان دادند: «مردم به این شایعات و دیگر شایعات در خصوص بخش‌های مختلف انتخابات که ساخته انسان‌های ناسالم است توجه نکنند».
همانگونه که موسوی در مصاحبه با «تایم» ناشیانه اعتراف کرده بود،‌ انتخابات ریاست‌جمهوری و پیروزی در آن تنها بخشی از یک «پروژه» بزرگ‌تر بود و فتنه‌گران در عمق راهبرد خود چیزی فراتر از رقابت سیاسی را دنبال می‌کردند؛ راهبردی که با «تشکیک» در سلامت انتخابات آغاز می‌شد و قرار بود در رویکردی ضدامنیتی «ساختار قدرت» در جمهوری اسلامی را از طریق افزایش شکاف‌های اجتماعی و فشار خیابانی دگرگون کند.
ج- اطمینان پیشینی از شکست
شکل‌گیری ذهنیت شائبه تقلب در انتخابات به صورت طبیعی وابسته به این است که بر اساس شواهد محکم و استدلال‌های متقن، پیروزی نامزد منتخب دور از انتظار باشد، در حالی که پیروزی احمدی‌نژاد در انتخابات 88 نه‌تنها دور از انتظار نبود که به دلایل متعدد عدم انتخاب او می‌توانست عجیب باشد: اول اینکه مدل رای مردم ایران در انتخابات ریاست‌جمهوری نشان می‌دهد رئیس‌جمهور مستقر برای دور دوم نیز با اعتماد مردم مواجه می‌شود و به غیر از 2 دوره نخست ریاست‌جمهوری که «ناتمام» ماند (بنی‌صدر، شهید‌رجایی) این رفتار از دوره سوم به بعد تکرار شده است، دوم اینکه از سال 81 به بعد در همه رقابت‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان با شکست روبه‌رو شدند و در مقابل، اصولگرایان خاطره خوش‌تری از مدیریت و تصمیم‌گیری را در ذهن مردم به جا گذاشتند، سوم اینکه برآیند رفتارهای انتخاباتی موجب زنده شدن دوقطبی هاشمی‌– احمدی‌نژاد در سطح جامعه شده بود و ظرفیت رای منفی هاشمی بارها بیش از احمدی‌نژاد بود. طبعا این مساله بویژه پس از مناظره 13 خرداد احمدی‌نژاد– موسوی تاثیر بالایی بر رشد رای احمدی‌نژاد داشت و دست آخر اینکه نظرسنجی‌های معتبر خارجی و داخلی و نیز پیش‌بینی‌های منابع اطلاعاتی دنیا پیش از انتخابات، ناظران سیاسی را از پیروزی «قاطع» احمدی‌نژاد «مطمئن» کرده بود.
به عنوان نمونه مجله «نیوزویک» پیش از 22 خرداد 88 در گزارشی به پیش‌بینی رسمی «سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا» درباره نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری دهم ایران که برای «کاخ‌سفید» و «کنگره» تدوین شده بود، اشاره کرده و پیروزی «قاطع» احمدی‌نژاد را حتمی می‌داند: «سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا طی گزارش‌هایی به کاخ‌سفید اعلام کرده بودند که احمدی‌نژاد در انتخابات آتی پیروز می‌شود. 5 مقام مطلع از گزارش‌های اطلاعاتی آمریکا که مایل به افشای نامشان نبودند اعلام کردند اغلب کارشناسان سیا و دیگر آژانس‌های اطلاعاتی از ابتدا پیش‌بینی می‌کردند محمود احمدی‌نژاد در انتخابات ریاست‌جمهوری ایران به یک «پیروزی قاطع» برسد». همچنین «ریچارد هاس»، رئیس «شورای روابط خارجی آمریکا» که یکی از موثرترین نهادهای تصمیم‌ساز در آمریکا به‌شمار می‌آید، در گفت‌وگو با ارگان اینترنتی این شورا می‌گوید: «تقلب در انتخابات ایران هزینه‌های بسیاری به همراه دارد که هیچ دولتی قادر به انجام آن نیست. بنابراین استدلال مدعیان تقلب در انتخابات ایران از اساس نادرست است».
بررسی رفتار منفعلانه رسانه‌ها و فعالان اصلاح‌طلب پس از مناظره 13 خرداد نیز به طور واضح نشان می‌دهد حامیان موسوی به خوبی از وضعیت آرای نامزد خود آگاه بوده‌اند و برخلاف اصولگرایان که مناظره را کاملا به سود احمدی‌نژاد ارزیابی کرده و مسائل مطرح شده از سوی احمدی‌نژاد را به طور گسترده بازتاب می‌دادند، اصلاح‌طلبان چون موسوی را «بازنده» میدان مناظره یافته بودند، از پرداختن به جزئیات محتوای مناظره خودداری کرده و اغلب به حواشی آن پرداختند. نگاهی به تیترهایی که روزنامه‌های حامی موسوی در صبح روز شنبه 16 خرداد (نخستین شماره پس از تعطیلات نیمه خرداد) برگزیده بودند، خالی از لطف نیست: روزنامه یاس نو: موسوی: مردم فضای دروغ و فریب را عوض می‌کنند، روزنامه سرمایه: میرحسین: آمده‌ام جریان پرونده‌سازی علیه مردم را تغییر دهم، سیدحسن خمینی: اخلاق یعنی دروغ نگوییم و تهمت نزنیم، روزنامه تحلیل روز: ادب مرد به ز دولت اوست، روزنامه کلمه سبز: واکنش‌ها به تاریخی‌ترین مناظره، ‌وکیل زهرا رهنورد: احمدی‌نژاد عذرخواهی نکند شکایت می‌کنیم، موسوی: ایران را از دست دروغگویان و پرونده‌سازان نجات می‌دهیم.
در واقع اصلاح‌طلبان که راهبرد احمدی‌نژاد را موثر دیده و خود را شکست خورده می‌دانستند، کوشیدند با «دروغگو» و «بی‌اخلاق» خواندن او، کمی از آرای او بکاهند.
مسیح مهاجری، مدیرمسؤول روزنامه جمهوری اسلامی و از حامیان موسوی و هاشمی نیز در سرمقاله 16 خرداد این روزنامه برداشت خود از مناظره را اینگونه بیان کرد: «آقای موسوی در برابر این تهاجمات و اتهامات متعجب شده بود که به کدام پاسخ دهد و چون انسان محجوب و محترمی است، اصولا از مناظره چنین تصویری در ذهن نداشت، به همین دلیل او نه توانست برنامه‌های خود را تشریح کند و نه توانست به اتهامات پاسخ دهد».
در واقع پیش‌بینی حجاریان از نتیجه مناظره کاملا محقق شده بود. سعید حجاریان پیش از مناظره به موسوی توصیه کرده بود در مناظره شرکت نکند، زیرا اگرچه عدم شرکت به معنی شکست
«3 بر صفر» موسوی است اما حضور موسوی در مناظره به پیروزی «6 بر صفر» احمدی‌نژاد منتهی می‌شد.
در عین حال فعالان سیاسی و ستادهای نامزدها در آن ایام با نتایج نظرسنجی‌های مراکز معتبر جهانی نیز روبه‌رو بودند. به عنوان نمونه، نظرسنجی موسسه «ترور فری تومارو» (فردای بدون ترور) که در فاصله 21 تا 30 اردیبهشت 88 در 30 استان کشور انجام شده بود و بر پایه آن احمدی‌نژاد رایی معادل 2 برابر رقبایش به دست آورده بود. نتایج این نظرسنجی در هفته منتهی به انتخابات در خبرگزاری‌های رویترز و فرانسه منتشر شد. دیگر یافته‌های این نظرسنجی نیز تطابق جالبی با نتیجه انتخابات دهم ریاست‌جمهوری دارد. 89 درصد پاسخ‌دهندگان اعلام کرده بودند در انتخابات شرکت خواهند کرد. در پاسخ به سوال «به چه کسی رای خواهید داد؟» 34 درصد از مصاحبه‌شوندگان اعلام کردند که به احمدی‌نژاد رای خواهند داد و 14 درصد میرحسین موسوی، 2 درصد رضایی و یک درصد نیز کروبی را نامزد مطلوب خود معرفی کردند. 15 درصد به این سوال پاسخ نداده‌اند و 27 درصد نیز «نمی‌دانم» را انتخاب کرده‌اند، یعنی احمدی‌نژاد در این نظرسنجی دقیقا 2 برابر مجموع هر سه رقیب خود مقبولیت داشت؛ نسبتی که در 22 خرداد نیز تکرار شد. 2 موسسه معتبر افکارسنجی «پیپا» و «گلوب‌اسکن» نیز نظرسنجی‌ها‌یی با فاصله چند روز و چند ماه از انتخابات انجام دادند که هرگونه ادعای تقلب را بی‌اعتبار می‌کند. در نظرسنجی «گلوب‌اسکن» که در فاصله 29 خرداد تا 3 تیر 88 انجام گرفته است، در پاسخ به این سوال که «به چه کسی رای دادید؟»، 56 درصد اعلام کردند به احمدی‌نژاد، 32 درصد به موسوی، 2 درصد به رضایی و صفر درصد به کروبی رای‌ داده‌اند. 10 درصد نیز به این سوال پاسخ نداده‌اند. در نظرسنجی موسسه «پیپا» نیز که در فاصله 5 تا 19 شهریور 88 انجام شده، در پاسخ به همین سوال، 55 درصد اعلام کردند به احمدی‌نژاد رای داده و 14 درصد نیز موسوی را انتخاب کرده بودند. رضایی و کروبی نیز به ترتیب 3 و یک درصد را به خود اختصاص داده بودند. 24 درصد نیز به این سوال پاسخ ندادند. در این 2 نظرسنجی پرسش‌های دیگری نیز بود که نتایج آن در تحلیل ذهنیت مردم ایران نسبت به انتخابات و ادعای تقلب حائز اهمیت است. در نظرسنجی «گلوب‌اسکن» پرسیده شده بود: «به نتایج اعلام شده انتخابات به چه میزان اعتماد دارید؟» 58 درصد اعلام کردند به نتایج اعلام شده «بسیار» یا «تاحدی» اعتماد دارند. 35 درصد نیز گفتند به این نتایج «تاحدی» اعتماد دارند و یا «اصلا» اعتماد ندارند و 7 درصد نیز به این پرسش پاسخ ندادند. در نظرسنجی «پیپا» نیز در پاسخ به همین سوال 83 درصد اعلام داشتند به این نتایج «بسیار» یا «تاحدی» اعتماد دارند. تنها 13 درصد گفتند به نتایج «چندان» یا «اصلا» اعتماد ندارند و 5 درصد نیز این سوال را بی‌پاسخ گذاشتند. توجه به زمان انجام این 2 نظرسنجی در تحلیل نتایج این پرسش نکات مهمی را روشن می‌کند. در نظرسنجی «پیپا» که شهریور 88 انجام شده نسبت به نظرسنجی «گلوب اسکن» که یک هفته پس از انتخابات صورت گرفته، اعتماد به نتیجه اعلام شده انتخابات 25 درصد رشد یافته است یعنی طرح ادعای تقلب در روزهای پس از انتخابات با توجه به فضای پرابهام و نیز «سکوت» خواص و نخبگان از سوی هواداران نامزدهای شکست‌خورده (35 درصد) مورد قبول واقع شده است اما 3 ماه پس از انتخابات و با فرونشستن غبار فتنه، توضیحات نهادهای مسؤول، بازشماری تصادفی 10 درصد آرا و برخورد اقناعی نظام با مخالفان تنها 13 درصد از مردم طرفدار ایده تقلب باقی مانده‌اند یعنی بخش عمده هواداران موسوی نیز در همین فاصله پذیرفته بودند مدعیان تقلب در انتخابات «دروغ» گفته‌اند.
در روزهای پیش از برگزاری انتخابات دهم مراکز معتبر داخلی نیز اقدام به افکارسنجی کردند که نتایج آن در آن روزها تنها در اختیار مدیران و ستادهای انتخاباتی قرار گرفت و به صورت عمومی پس از انتخابات انتشار یافت. از این میان 2 نظرسنجی به لحاظ «اعتبار» و نیز «نزدیکی به انتخابات» جهت بررسی انتخاب شده است. یکی نظرسنجی مرکز افکارسنجی جهاد دانشگاهی (ایسپا) که به صورت سنتی به جریان اصلاح‌طلب نزدیک است و در این انتخابات نیز به موسوی گرایش داشت، دیگری نظرسنجی سراسری مرکز تحقیقات صدا و سیما که طبعا با اصولگرایان قرابت بیشتری دارد.
نتایج نظرسنجی ایسپا در روزهای 19 و 20 خرداد نشان می‌داد 2/56 درصد از شرکت‌کنندگان اعلام کردند به احمدی‌نژاد و 8/29 درصد به موسوی رای خواهند داد. همچنین 8/55 درصد معتقد بودند احمدی‌نژاد در مناظره «صادق»تر بوده و 4/35 درصد نیز موسوی را «صادق»تر دانستند.
در نظرسنجی مرکز تحقیقات صدا و سیما در تاریخ 12 خرداد (پیش از مناظره)، 4/50 درصد پاسخ‌دهندگان به احمدی‌نژاد و 4/34 درصد به موسوی گرایش داشتند اما در نظرسنجی همین مرکز در 17 خرداد (4 روز پس از مناظره) رای‌دهندگان به احمدی‌نژاد به 3/65 درصد افزایش و رای‌دهندگان به موسوی به 1/30 درصد کاهش یافته‌اند.
گذشته از تمام داده‌های افکارسنجی و پیش‌بینی‌های روشمند انجام گرفته در داخل و خارج از ایران، بررسی برخی اظهارنظرها و اخبار جبهه اصلاح‌طلبان، آگاهی آنها نسبت به شکست قریب‌الوقوع در انتخابات را به خوبی نشان می‌دهد. مرتضی حاجی، مدیرعامل بنیاد باران و وزیر دولت اصلاحات که در ایام انتخابات دبیر اجرایی «کمیته صیانت از آرا»ی اصلاح‌طلبان نیز بود در گفت‌وگو با روزنامه «وطن‌امروز» که در تاریخ 10 خرداد 88 انتشار یافت شانس پیروزی اصلاح‌طلبان را بویژه پس از ورود موسوی به عرصه انتخابات و انصراف خاتمی «کم» ارزیابی کرد. همچنین محمد خاتمی چند ماه پیش از انتخابات در گپی با علیرضا علی‌احمدی، وزیر آموزش و پرورش در دولت نهم پیش‌بینی کرده بود احمدی‌نژاد با رایی بسیار بالاتر از انتخابات نهم انتخاب خواهد شد. نقل‌قول علی‌احمدی از خاتمی در رسانه‌ها بازتاب گسترده‌ای یافت و هیچگاه نیز از سوی خاتمی تکذیب نشد.
«خودآگاهی انکار‌شده» اصلاح‌طلبان نسبت به واقعیت نتایج انتخابات تنها منحصر به پیش از برگزاری انتخابات نبود. میرحسین موسوی در رکوردی تاریخی 40676 ناظر پای صندوق‌های رای فرستاد که این تعداد در تاریخ انتخابات در جمهوری اسلامی بی‌سابقه بود. این در حالی بود که احمدی‌نژاد تنها 33058 نماینده داشت و مهدی کروبی نیز 13506 نفر را برای نظارت بر روند اخذ و شمارش آرا معین کرده بود. ده‌ها هزار ناظر نامزدهای اصلاح‌طلب بر تمام روند انتخابات نظارت داشتند ولی ستاد انتخاباتی موسوی از ساعات اولیه صبح 22 خرداد بارها «بر اساس گزارش‌های دریافتی از سراسر کشور» خبر از پیروزی او «با فاصله زیاد» می‌داد. این «خبرسازی‌»ها در حالی بود که از فردای 22 خرداد اصحاب فتنه بارها ادعا کردند «ناظران» موسوی به محل صندوق‌ها راه داده نشده‌اند اما نگفتند کدام صندوق‌ها! در روزهای پس از انتخابات نیز که «دروغ بزرگ» به اصطلاح در میان هواداران «گرفته بود» و فضایی پرالتهاب را بویژه در تهران موجب شده بود، حتی یک «سند» یا دست‌کم «اظهار مستند» مبنی بر جابه‌جایی و دستکاری در آرا به نقل از بیش از 40 هزار ناظر میرحسین موسوی انتشار نیافت. نگارنده خود در همان روزها با تعدادی از ناظران موسوی که در تهران و برخی استان‌های شرقی، غربی، جنوبی و مرکزی کشور در محل صندوق‌ها حضور یافته و تا پایان شمارش آرا نیز در محل حضور داشتند گفت‌وگو کردم و همه آنها بالاتفاق بر صحت و سلامت روند انتخابات صحه گذاشتند.
اصحاب فتنه در واقع می‌کوشیدند با پیاده‌سازی طرحی پیچیده که در مراکز خاص خارج از مرزهای ایران تدوین شده بود، دروغی بزرگ را به صورت مصنوعی و با پمپاژ اخبار نادرست، واقعیت جلوه دهند. اما عمر «دروغ‌های واقع‌نما» بسیار کوتاه بود و سیلاب حقیقت که به تدریج تا 9 دی به اقیانوس بدل شده بود، مرداب متعفن دروغ را در خود مضمحل کرد.
د- عدم پیگیری قانونمند ادعای «تقلب»
میرحسین موسوی، اصلی‌ترین رقیب احمدی‌نژاد از همان شامگاه 22 خرداد در حالی که در برخی شعب اخذ رای مردم هنوز در حال رای دادن بودند، در اقدامی نامتعارف رسما مدعی پیروزی در انتخابات شد و حتی زمانی را به‌عنوان برگزاری جشن پیروزی خطاب به هوادارانش اعلام کرد. این در شرایطی بود که قاعدتا در آن ساعات هنوز شمارش آرا آغاز نشده بود. بگذریم که با توجه به دلایل و شواهد پیش‌گفته، موسوی و همراهانش شکست خود را از پیش قطعی می‌دانستند. با این وجود در آن لحظات صدایی «شوم» در فضای سیاسی پایتخت پیچید و کام شیرین شده مردم از حماسه شگفت انتخابات را تلخ کرد.
علاوه بر این استارت آشوب خیابانی در تهران از همین ساعات زده شد و تیم‌های از پیش آماده شده فتنه‌گران که شکست را پیش‌بینی می‌کردند، در برخی مناطق پایتخت دست به تحرکات خشونت‌آمیز زدند. همزمان هیلاری کلینتون، وزیر وقت خارجه آمریکا نسبت به گزارش‌های واصله از انتخابات ایران ابراز نگرانی کرد و خواستار شمارش آرا به صورت «عادلانه» و «شفاف» شد. در روزهای بعد نیز در حالی که آشوب‌طلبان در حاشیه برخی تجمعات اعتراضی هواداران موسوی اموال عمومی را تخریب می‌کردند، موسوی و کروبی با صدور بیانیه‌های متعدد در کوره پرحرارت «دروغ» می‌دمیدند و نتایج رسمی انتخابات را «دستکاری شده» و «مهندسی شده» اعلام می‌کردند. با بالا گرفتن اعتراضات هواداران موسوی در تهران، شورای نگهبان که مسؤولیت قانونی نظارت بر انتخابات را عهده‌دار است، رسما به نامزدهای معترض انتخابات اعلام کرد «اعتراضات مستند» خود را برای بررسی به آن شورا ارسال کنند. 48 ساعت پس از انتخابات موسوی اعتراض‌نامه‌ای 7 موردی را در اختیار شورای نگهبان قرار داد که نه‌تنها مستند نبود بلکه اساسا ارتباط مستقیمی با شمارش و به قول او «دستکاری» آرا نداشت. اولین اعتراض موسوی اتهام‌زنی احمدی‌نژاد به هاشمی در مناظره بود، دومین مورد کارشکنی مسؤولان برخی فرمانداری‌ها در ارائه کارت به ناظران انتخاباتی مربوط می‌شد، سوم ادعای عدم توزیع مناسب تعرفه‌های انتخاباتی در شعب اخذ رای بود که با توجه به حضور  85 درصدی مردم در انتخابات، ادعایی آمیخته به طنز به نظر می‌رسید. در چهارمین مورد، موسوی به دقایق اضافی تبلیغات احمدی‌نژاد در صدا و سیما معترض بود در حالی که این وقت به صورت قانونی و به دلیل تخریب احمدی‌نژاد در غیاب وی، به او اختصاص یافته بود. تیتر خبرگزاری‌های فارس و ایرنا پنجمین موردی بود که موسوی در اعتراض‌نامه خود به شورای نگهبان گنجانده بود. این در حالی بود که ادعای پیروزی در انتخابات در روز 22 خرداد نه‌تنها به وسیله سایت‌های وابسته به ستاد میرحسین موسوی بارها تکرار شده بود، بلکه شخص وی نیز با ترتیب دادن جلسه‌ای رسمی، خود را «رئیس‌جمهور» نامید. اعتراض ششم استفاده از نظامیان و بسیج در میتینگ‌های انتخاباتی بود و هفتمین مورد نیز به توزیع سهام عدالت از سوی احمدی‌نژاد پیش از برگزاری انتخابات مربوط می‌شد. موسوی با این دلایل، خواستار «ابطال» انتخابات شده بود و در تجمعات اعتراضی دامنه اسناد و مدارک تقلب در انتخابات را «بسیار گسترده» عنوان می‌کرد. هنوز پس از گذشت حدود 6سال از انتخابات 88 و همه آن آشوب‌ها و تخریب‌ها «حتی یک برگ» سند موید ادعای تقلب از سوی مدعیان انتشار نیافته است.
به‌رغم همه اینها نظام در حالی که مقابله با آشوب‌طلبان خیابانی را برای تامین امنیت مردم وظیفه خود می‌دید، مشی تعامل با نامزدها را در پیش گرفت و برای جلب همکاری و اطمینان آنان تسامح بسیاری از خود بروز داد. شورای نگهبان در کمتر از 3 روز پس از انتخابات آمادگی خود را برای استماع اظهارات و دریافت اسناد و مدارک نامزدهای معترض اعلام کرد. به این ترتیب نمایندگان موسوی، کروبی و رضایی‌– که هر سه به نتیجه انتخابات معترض بودند– در شورای نگهبان حضور یافتند و نظرات خود را مطرح کردند. علاوه بر این در روز سه‌شنبه 26 خرداد نیز نمایندگان ستادهای انتخاباتی هر 4 نامزد در جلسه‌ای رسمی به دیدار رهبر انقلاب رفتند و همه اعتراضات خود را بیان کردند. اخبار و گزارش‌های رسمی و غیررسمی منتشر شده از این جلسه نیز نشان داد نمایندگان نامزدهای معترض، توانایی مستدل کردن درخواست «ابطال» انتخابات را نداشته‌اند. در این بین پیشنهاد نماینده یکی از نامزدها مبنی بر بازشماری تصادفی بخشی از صندوق‌ها در حضور نمایندگان آنها مورد استقبال رهبر انقلاب نیز قرار گرفت و ایشان به شورای نگهبان دستور دادند علاوه بر صندوق‌های خاص مورد شکایت، بخشی از صندوق‌ها نیز به صورت تصادفی و در حضور نمایندگان نامزدها شمارش شود؛ دستوری که در روزهای بعد به‌طور کامل اجرایی شد و حتی علاوه بر نمایندگان نامزدها دوربین‌های تلویزیونی نیز در شمارش تصادفی 10 درصد صندوق‌های رای حضور داشتند. نامزدها در فرصت قانونی، اعتراض مستدلی به شورای نگهبان ارسال نکرده بودند، با این وجود این شورا با موافقت رهبر انقلاب، فرصت قانونی را 5 روز دیگر تمدید کرد و اوج تسامح و همکاری را از خود به نمایش گذاشت. هیات ویژه‌ای متشکل از حجج اسلام ابوترابی، دری‌نجف‌آبادی و رحیمیان و آقایان دکتر حدادعادل، دکتر ولایتی و دکتر افتخارجهرمی نیز از سوی شورای نگهبان مامور شدند ضمن تعامل مستقیم با نامزدها و نمایندگان آنان، اسناد و مدارک موضوع مورد ادعا را دریافت و سازوکار بازشماری آرا و کسب اطمینان معترضان را تسهیل کنند.
محسن رضایی که در اعتراض خود به شورای نگهبان مدعی شده بود بین 5/3 تا 5/7 میلیون رای داشته است (فاصله 2 عدد بسیار جالب توجه است!) در تاریخ 3 تیر 88 و پس از  اعلام نتیجه بازشماری 10درصد صندوق‌ها که منجر به تایید نتیجه اعلامی شده بود، از شکایت خود انصراف داد. موسوی و کروبی که به‌رغم دعوت شورای نگهبان در جلسه آن شورا حاضر نشده بودند و نمایندگان آنان نیز کمترین همکاری را با شورا و هیات ویژه نداشتند، هر روز ادعای خود را همراه با دعوت به آشوب تکرار می‌کردند.
آن دو با خیانت به ملت و حتی هواداران خود گام در مسیری گذاشتند و شعارهایی سر دادند که در سایه آن دشمنان تابلودار انقلاب نظیر منافقین، سلطنت‌طلبان و عوامل سرویس‌های جاسوسی بیگانه توانستند برای مدتی پرده حرمت ارزش‌های مقدس ملت را بدرند و آرامش و امنیت را از بخشی از مردم سلب کنند. نامزدی که دلیل اصلی حضورش در انتخابات را بازگرداندن قوه مجریه به مسیر «قانون» عنوان کرده بود و رقیبش را به قانون‌گریزی متهم می‌‌کرد از هیچ روال قانونی و پیشنهاد منطقی تمکین نکرد. این رفتار زمانی بهتر درک می‌شود که بدانیم مدعیان تقلب بیش و پیش از همه از صحت نتایج انتخابات مطلع بوده‌اند. مصطفی تاج‌زاده از موثرترین اعضای ستاد موسوی ماه‌ها بعد از انتخابات در فیلمی که از وی منتشر شد اعتراف کرده بود «در انتخابات تقلب نشده است»؛ او پیش از این در جلسه مهم صبح روز شنبه 23 خرداد 88 در ستاد انتخاباتی اصلاح‌طلبان در حضور اعضای ستاد اعلام می‌کند احمدی‌نژاد قطعا در دور اول پیروز خواهد شد: «من با همه استان‌ها جز استان اردبیل تماس گرفته‌ام، نتایج اعلام‌شده با نتایجی که ما داشتیم هیچ تفاوتی نمی‌کند و تقلبی صورت نگرفته است».
در واقع عدم همکاری فتنه‌گران در رسیدگی به اعتراضاتشان بر پایه طرح مشخصی بود که اجرای آن از مدت‌ها پیش از انتخابات آغاز شده بود و چندان هم نباید انتظار داشت کسی در روند افشای «دروغ» بودن مدعیات خود همکاری نشان دهد. آنها کوشیدند با ادعای تقلب از سنگینی شکست بکاهند و علاوه بر آن در خلال فعال کردن شکاف‌های اجتماعی که به واسطه القای حس مظلومیت در بخشی از جامعه بار احساسی نیز یافته بود، نظام را تحت فشار خیابانی مجبور به باج‌دهی کنند. این دیکتاتوری آنارشیستی که از ابتدا مبتلا به «فقر منطق» بود و تنها به مدد دوپینگ مالی و رسانه‌ای دشمنان انقلاب به حیات خود ادامه می‌داد، در همان روزهای نخست پس از انتخابات بویژه پس از نماز جمعه تاریخی رهبر انقلاب در 29 خرداد، دچار «فقر مقبولیت» نیز شد و از آن پس این تنها اجتماعات حداکثر چندصد نفره بود که با سران فتنه همراهی می‌کرد؛ اجتماعاتی که اغلب با ضرب و شتم مردم و تخریب اموال عمومی همراه می‌شد. فتنه‌گران در تمام اجزای اصلی راهبرد خود دچار اشتباه محاسبه شده بودند؛ نخست در محاسبه رفتار «نظام» و دوم در محاسبه منحنی رفتاری «مردم» و البته شناخت از «شعور ملت». آنان می‌پنداشتند نظام جمهوری اسلامی در غبار فتنه و با چند حرکت خیابانی دست و پای خود را گم خواهد کرد. چنین پنداشتی درباره نظامی که بیش از 3 دهه بر همه فشارهای داخلی و خارجی فائق آمده است، بسیار ساده‌انگارانه است. اما اشتباه بزرگ‌تر این گمان بود که می‌توانند از طریق «شمیرانیزه» کردن تهران و به‌دنبال آن «تهرانیزه» کردن ایران، «پروژه فریب» را اجرایی کنند و ملت را در شناخت دشمن دچار اشتباه سازند. ملت ایران در 9 دی 88 برای چندمین‌بار و البته به شکلی ماندگارتر اثبات کرد شناخت «دیکتاتورها» و شکستن «بت‌ها» را به خوبی از «امام» خود آموخته است.
***
امروز اگر ادعا کنیم حوادث پس از انتخابات دهم ریاست‌جمهوری در سال 88 در کنار همه زشتی‌ها و پلشتی‌ها، پیامدهای مبارکی برای ملت ایران داشته است، سخنی به گزاف نگفته‌ایم. از میان آن همه خیانت و دروغ و اغتشاش و آشوب که دل‌های پاک بسیاری را آزرد، بصیرتی متولد شد که نظیر آن را در میان ملت‌ها نه‌تنها در عصر حاضر که در طول تاریخ کمتر می‌توان سراغ داد. 9 دی 88 اگرچه در پی اهانتی عظیم به ساحت حضرت اباعبدالله‌الحسین‌علیه‌السلام پدید آمد اما پرچمی شد که شرافت ملت بصیر ایران را به رخ عالم کشید و صحنه‌های زیبایی از ایمان و اخلاص و اتحاد را به «اشک» ماندگار کرد و ثابت کرد دشمنان جمهوری اسلامی، دشمن حسین‌بن‌علی‌(ع‌) هستند.

شروین طاهری: تصور کن! با یک گوش پاک‌کن، کمی بزاق دهان و یک آدرس اینترنتی، به همین سادگی شما نجات یافته‌اید! این حتی تخیلی‌تر از نسخه‌ای است که «جان لنون» فقید پس از جدایی از بیتل‌ها در ترانه مشهورش، «تصور کن» (IMAGINE) برای نجات بشریت پیچید. بماند که خود لنون پیش از مرگ در وصف ترانه‌اش گفت: «تصور کن»، ضد مذهب،
ضد ملی‌گرایی و غیرمتعارف است و فقط به این خاطر با چنین استقبال عمومی مواجه شد که روکشی شکری دارد!
اما اینکه نسخه پیچیدن جان لنون و نمونه بزاق دهان چه ارتباطی با نجات شما دارد را باید از بهرام رادان، شیفته لنون - با آن عینک قرمزش - و دوست سفر کرده خودشیفته‌اش پرسید. با توجه به کلیپی تبلیغاتی که این روزها در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود، اگر نعل به نعل طبق دستورالعمل این آقا و خانم بازیگر و آدرسی مجازی که می‌دهند عمل کنید، نمونه دهانی شما به بانک اروپایی سلول‌های بنیادین (مغز استخوان) وابسته به بنیاد «یوروپ دانر» در لیدن هلند می‌رود؛ جایی که کدهای ژنتیکی شما در آن به همراه دیگر مشخصات محرمانه زندگی‌تان به اشتراک گذاشته می‌شود و حتی اگر به‌اصطلاح منجیان هلندی شما در بانک ژنتیکی مزبور هم نخواهند، کارفرمایان و سرمایه‌گذاران و خلاصه بالادستی‌هایشان مثل هزار و یک مورد مشابه دیگر (فیس‌بوک، گوگل، توئیتر، وایبر و...) محرمانه‌ترین اطلاعاتی را که شما براساس اعتماد به یک شبکه جهانی به اشتراک گذاشته‌اید - که این بار کلید حیات یا همان کد ژنتیکی‌تان است - از آدرس تبلیغ شده در کلیپ مزبور www.bmdw.org به یک آدرس خیلی آشنا‌تر منتقل می‌کنند: www.cia.gov/offices-of-cia/science-technology که آدرس مجازی همان بخش معروف خدمات فنی آژانس اطلاعات مرکزی آمریکاست، جایی که پیشرفته‌ترین تحقیقات برای کشتار یا کنترل جوامع به‌وسیله سلاح‌های ژنتیکی در دست انجام است. این تازه بخش مرئی کوه یخ است چون طبق گزارش لو رفته پنتاگون، فقط تا سال 2009 بیش از 80 درصد دانشمندان ارشد حوزه پلاسما نه در آمریکا بلکه در چند وجب از خاک اشغالی فلسطین سکونت و اشتغال داشته‌اند. دانش پیشرفته پلاسما فقط به صهیونیست‌ها در توسعه بمب‌های غیرمتعارف هسته‌ای‌شان کمک نمی‌کند بلکه توسعه سلاح‌های ژنتیکی فوق هوشمند هم بخشی از برنامه آتی اسرائیل است. سلاح‌هایی نظیر بمب‌های شیمیایی که تنها روی کدهای ژنتیکی از پیش تعریف شده که از جوامع هدفشان گرد آورده‌اند اثر می‌گذارد. به همین خاطر است که جنگ‌های آینده را جنگ‌های سایبری و ژنتیکی نام نهاده‌اند چون به لطف آخرین فناوری‌ها، دسترسی طرف‌های متخاصم به پنهان‌ترین اسرار اردوی مقابل فراهم می‌شود. به این ترتیب غفلت‌زدگانی چون گلشیفته فراهانی و بهرام رادان بی‌آنکه خود بدانند، ممکن است برای پروژه‌ای اجیر شده باشند که هدف غایی‌اش نه تنها نجات هموطنانشان نیست بلکه برعکس به دام انداختن آنها در یک حمله ژنتیکی احتمالی در آینده است؛ حمله‌هایی متنوع از شیوع بیماری‌های مسری در میان کدهای ژنتیکی هدف، گرفته تا مسموم ساختن افرادی خاص به صورت هدفمند و بعد اجیر کردن آنان برای خیانت به کشورشان در ازای دریافت پادزهر.
«بخش خدمات فنی» سازمان سیا کماکان به توسعه سلاح‌های بیولوژیک شامل سلاح‌های سرطان‌زا برای ترور (بی‌سر و صدای) اهداف سیاسی ادامه می‌دهد.
موساد نیز سابقه‌ای سیاه دارد. پرونده مرگ اسرارآمیز «یاسر عرفات» رهبر سابق تشکیلات خودگردان فلسطین توسط عوامل اسرائیلی هنوز باز است. گفته می‌شود او با پرتاب سوزن‌های آغشته به سموم بیولوژیکی از پا درآمد. مشابه همین اتفاق حدود یک دهه پیش برای خالد مشعل از رهبران حماس افتاد و حتی عامل ترور در میان جمعیت دستگیر شد اما رهبران عربی از وحشت اینکه چنین بلایی بر سر خودشان بیاید، با تل‌آویو معامله کردند و پادزهر را تحویل گرفتند. در سال‌های اخیر چندین رهبر آمریکای لاتین به‌خاطر سرطان یا حمله قلبی از پا درآمده‌اند که قابل‌ملاحظه‌ترین این موارد مربوط به هوگو چاوز، رئیس‌جمهور ونزوئلا و نستور کرشنر، رئیس‌جمهور آرژانتین می‌شود (همسر خانم کریستینا کرشنر، رئیس‌جمهور فعلی آرژانتین). خانم کریستینا فرناندس کرشنر هم مشکوک به سرطان تیروئید است که پس از سخنرانی اخیرش در مجمع عمومی سازمان ملل علیه آمریکا و شیاطین صهیونیست (سوروس) به اعضای دولتش گفته بود اگر بلایی سرم آمد به شمال (آمریکای شمالی) نگاه کنید! بقیه رهبران لاتین هم یکی‌یکی سرطان گرفته‌اند؛ فرناندو لوگو رئیس‌جمهور پاراگوئه تا پیش از کودتا، خوآن مانوئل سانتوس رئیس‌جمهور فعلی کلمبیا پس از آنکه با گروه چپگرای فارک قرارداد صلح بست، لولا داسیلوا رئیس‌جمهور سابق برزیل و رئیس‌جمهور بولیوی اوو مورالس. همه آنها در یک ویژگی مشترک هستند: آنها مجبور بودند دست‌کم برای شرکت در مجامع سازمان ملل مدت زمانی را در خاک ایالات متحده بگذرانند یا به دلایلی در آن جا بستری شوند و همین فرصت را به دست جنایتکاران ژنتیکی سیا می‌داد. نکته مهمی که درباره کلیپ تبلیغاتی مزبور مغفول مانده، این است که تنها درصد بسیار کمی از مخاطبان آن ممکن است جزو هموطنان مبتلا یا در معرض سرطان باشند که نیاز به دریافت نوع خاصی از سلول‌های بنیادین از بانک اروپایی «یوروپ دانر» داشته باشند اما بر اثر تبلیغات عوامفریبانه، بسیاری از افراد سالم هم تشویق می‌شوند برای روز مبادا به‌اصطلاح نمونه دهانی خود را پس‌انداز کنند بی‌آنکه بدانند فقط یک دهنده هستند مگر در موارد بسیار خاص که متاسفانه تحریم‌های غربی علیه ایران هم بخت دریافت نمونه لازم در روز مبادا را برای سرطانی‌های متقاضی در فهرست انتظار بسیار کاهش می‌دهد. در عوض بخش خدمات فنی سازمان سیا و همتای اسرائیلی‌اش، در صورت ارسال تعداد زیادی از نمونه‌های ایرانی، این فرصت را به دست می‌آورند که به طیف متنوعی از کدهای ژنتیکی مردم ما دست پیدا کنند. این کدهای ژنتیکی به‌خاطر پیوند خونی خانواده‌ها و اقوام ایرانی، دشمن را به دامنه وسیع‌تری از کدهای ژنتیکی خاص مردم این مرز و بوم می‌رساند. بدین ترتیب با دست خودمان اطلاعاتی حیاتی به بزرگ‌ترین جنایتکاران جهان داده‌ایم تا با در اختیار داشتن رموز خدادادی خلقت‌مان هر بلایی که خواستند بر سرمان آورند.

امیر عابدینی انتقاد بی‌سابقه‌ای از وزارت ورزش کرد و ادعا می‌کند نوع مدیریت در وزارتخانه و منصوب کردن بعضی افراد در هیأت‌مدیره سرخابی‌ها با شائبه همراه است البته انتقاد‌های او زمانی برملا می‌شود که وزارت ورزش عابدینی را به رابطه با مفسدان اقتصادی متهم می‌کند!  او می‌گوید چرا فرد مورد اعتماد شما که تقریبا همه‌کاره پرسپولیس شده بود حالا در زندان اوین بسر می‌برد؟! قبل از این نیز عابدینی درباره مسائل مالی و ابهاماتی که در پرونده مالی فدراسیون فوتبال به وجود آمده، صحبت کرده بود. او پس از جلسه چهارشنبه صبح  کمیته اسناد مالی فدراسیون در جمع خبرنگاران درباره انتقادهای وزارت ورزش از او و همکاری با افرادی که در پرونده 3 هزار میلیاردی حضور داشتند، گفت: من در داماش گیلان بودم و با آب معدنی داماش گیلان قرارداد داشتم و منصوب کسی نبودم اما آقایان بگویند چگونه آقای حمیدرضا سیاسی که منصوب آنهاست اکنون در زندان اوین است؟ اول جواب این را بدهند و بعد صحبت کنند. عابدینی درباره وضعیت بودجه فدراسیون فوتبال گفت: بودجه سال 92-91 را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
ایرادهایی به این بودجه وارد بود که کفاشیان خواست این کمیسیون تشکیل شود و به ابهامات رسیدگی کند و علت آن هم نامه‌ای بود که اعضای هیأت‌رئیسه نوشته و امضا کرده بودند، من هم آن نامه را امضا کرده بودم. در نهایت قرار شد ما بودجه‌های سال 92-91 را بررسی کنیم. من مسؤول کمیته شدم و بهرامی دبیر کمیته و قنبرزاده هم که به‌عنوان یک عضو فعال در جلسات حضور داشت در این کمیته حاضر شد. ایرادهایی که به صورت‌های مالی گرفته شد به استناد گزارش‌های حسابرسی بود. ابهاماتی در بودجه وجود داشت که به طور مثال 1- روشن نبودن وضعیت مالی شرکت افق سبز، 2- مساله طلب و بدهی باشگاه‌ها است مثلا گفته شده استقلال 700 میلیون بدهکار است اما این باشگاه اعلام کرده که 100 میلیون طلبکار است و در آخر هم مشخص نشده چه کسی درست می‌گوید یا وضعیت ارزی روشن نشده است. تطابق عملکرد و بودجه هم مهم است. اینکه آیا انحراف از بودجه داشته‌ایم یا نه؟ یا نوع پرداخت‌ها چگونه بوده است؟ آیین‌نامه‌های مالی وجود داشته یا نه؟ اگر آیین‌نامه‌ها در دسترس نبوده چرا در دسترس نبوده است؟ بنابراین به‌طور واضح بگویم ابهام ساختاری داشتیم و اینکه این سیستم مثل ساعت کار می‌کرده یا مثل ساعت زنگ زده بوده است و مساله دوم ابهامات مالی است که براساس گزارش حسابرس مستقل بوده است. ما می‌خواهیم ابهامات مالی برطرف شود و این اتفاق بیفتد ضمن اینکه هیأت‌رئیسه هم با مجمع تعامل داشته باشد و اینکه اگر مجمع دبیرخانه‌ای را انتخاب کرده آن دبیرخانه خودش اطلاعاتی که داده شده است را انجام بدهد و ارتباط مجمع و هیأت‌رئیسه قطع نشود.
وی در مورد وضعیت شرکت افق سبز گفت:‌ ما شرکت‌ها را خواستیم و آنها آمدند و گزارش کامل دادند. شرکت افق سبز هم آمد و گزارش کامل خود را ارائه کرد. اسناد مالی هم که از سازمان لیگ خواسته بودیم نیم ساعت پیش به من ارائه شد و درباره پرداخت ارز هم که مثلا 100 هزار دلار برای تیم‌ملی ثبت شده و براساس اسناد شماره‌دار هم بوده ورود کردیم اما آنها مربوط به بودجه سال 92-91 نبود و ما آنها را برای بعدا گذاشتیم تا بررسی کنیم. ماحصل این کار کمیسیون با فرصت یک هفته‌ای که کفاشیان ابلاغ کرده قابل ارائه نیست و در آن صورت گزارشی باری به هر جهت باید بدهیم که من و همکارانم نمی‌توانیم چنین گزارشی ارائه بدهیم. به همین دلیل از مجمع عمومی فدراسیون 2 ماه وقت خواهیم خواست تا به طور دقیق اسناد مالی را بررسی کنیم و سپس در یک مجمع فوق‌العاده گزارش‌ها را ارائه کنیم. در مجمع 6 دی این مساله بررسی نخواهد شد و فقط بودجه 93-92 و اشکال‌هایی که به آن گرفته می‌شود بررسی می‌شود.
همچنین رأی دادن به عضو هیأت‌رئیسه که قرار است به عضویت هیأت‌رئیسه درآید و درباره گزارش ما هم در این مجمع شاید به‌عنوان سایر بخش‌ها صحبت شود. ما سند اولیه را دیدیم. طباطبایی مسؤولیت مالی داشته و حسابدار بوده است و به اصطلاح مادرخرج بوده و در هر سفری که با تیم‌ملی بوده حضور داشته و حدود 2500 دلار هم پاداش گرفته است. وی درباره اینکه گفته می‌شود 450 میلیون تومان یا یک میلیارد تومان پاداش به این شخص داده شده، گفت:‌ ما چنین اسنادی را ندیدیم. این ابهاماتی که گفته می‌شود به شخصیت افراد خدشه وارد می‌کند و باعث وهم فوتبال می‌شود. یک ریال خارج از آیین‌نامه و ضوابط گرفته شده باشد آن را بررسی و برملا خواهیم کرد اما نمی‌توانیم خیلی سریع و فوری و فوتی این مسائل را بررسی کنیم و بیخود از یکسری آدم دفاع کنیم که بعد مشخص شود نباید دفاع می‌کردیم. ما همه را بررسی خواهیم کرد. وی درباره اینکه وزارت ورزش او را متهم به همکاری با پرونده 3 هزار میلیاردی کرده است، گفت: ما در کشوری زندگی می‌کنیم که 450 هزار میلیارد تومان هزینه‌ها جابه‌جا می‌شود. اگر یک معاون وزیر تخلف کرد و یک میلیارد تومان بالا و پایین شد، آیا معنایش آن است که همه آن کشور مشکل دارند؟ من در داماش گیلان بودم و با آب معدنی داماش قرارداد داشتم. منصوب هیچ‌کس هم نبودم ضمن اینکه قوه‌قضائیه هم با کسی تعارف ندارد. آقایان سواد ندارند که این مسائل را مطرح می‌کنند اما بگویند چرا حمیدرضا سیاسی که منصوب آقایان است اکنون در زندان اوین است و سپس درباره مسائل دیگر صحبت شود.

 گروه سیاسی: محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان طی نامه‌های جداگانه‌ای به همتایان خود در کشورهای مختلف جهان مواضع اصولی جمهوری اسلامی ایران درباره مذاکرات هسته‌ای را تشریح کرد. وزیر امور خارجه کشورمان در این نامه تاکید کرد: همانگونه که می‌دانید، در این مذاکرات در مقابل مطالبات نامشروع و تحقیرآمیز ایستادگی کرده و آن را قاطعانه رد می‌کنیم. جمهوری اسلامی ایران در همین راستا راه‌حل‌های عملی، متوازن و واقع‌گرایانه ارائه کرده است. ما عزم و اراده راسخ جمهوری اسلامی ایران برای رسیدن به توافقی عادلانه و عاقلانه براساس منافع و احترام متقابل را به نمایش گذاشته‌ایم. وزیر امور خارجه کشورمان خاطرنشان کرد: در برنامه اقدام مشترک ما یک هدف مشترک را برای این مذاکرات در نظر گرفتیم که عبارت بود از «نیل به یک راه‌حل جامع درازمدت و مورد توافق که تضمین کند برنامه هسته‌ای ایران منحصرا صلح‌آمیز خواهد بود» و «منجر به رفع کامل تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد و نیز تحریم‌های چندجانبه و ملی مرتبط با برنامه هسته‌ای ایران بشود». محمدجواد ظریف درباره هدف اول برنامه اقدام مشترک تصریح کرد: دستیابی به هدف اول کار دشواری نیست چرا که ایران نه خواهان سلاح‌های هسته‌ای است و نه به آنها نیاز دارد. از دید ما سلاح‌های هسته‌ای ابزارهایی هستند متعلق به گذشته که کارآیی خود را از دست داده‌اند و از  ایجاد امنیت خارجی یا ثبات داخلی عاجز هستند. این موضوع بویژه در مورد ایران صدق می‌کند، ایرانی که از وسعت، جغرافیا، منابع طبیعی و سرمایه انسانی خود خرسند است و در تمام سه قرن گذشته آغازگر هیچ جنگی نبوده است، یک ارزیابی راهبردی هوشیارانه نشان خواهد داد سلاح‌های هسته‌ای، مضر به امنیت ایران هستند. وزیر امور خارجه کشورمان افزود: ایران بر مبنای آموزه‌های دینی خود دارای سابقه‌ای ثابت و مستحکم در مخالفت با تمام سلاح‌های کشتارجمعی است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، مقام معظم رهبری همانند سلف خویش حضرت امام خمینی(ره) اعلام کرده‌اند همه سلاح‌های کشتارجمعی موکدا در اسلام حرام هستند به همین دلیل وقتی صدام، نیروهای نظامی و شهروندان ما را در مقیاسی که از جنگ اول جهانی به این سو مشاهده نشده بود مورد حمله شیمیایی قرار داد، ایران حتی برای مقابله به مثل نیز از سلاح‌های شیمیایی استفاده نکرد. محمد‌جواد ظریف درباره برنامه غنی‌سازی کشورمان نیز تاکید کرد: محدودیت‌ها نباید شامل محدودیت‌های بی‌دلیلی که هدف از آن محدود کردن برنامه غنی‌سازی ایران تا حد یک برنامه نمایشی است، بشود. چنین چیزی نه عملی و نه واقع‌گرایانه است. وزیر امور خارجه کشورمان درباره دومین هدف برنامه اقدام مشترک نیز خاطرنشان کرد: رفع همه تحریم‌ها جزء اساسی هر توافقی است، اما برخی نسبت به دست کشیدن از این ابزار غیرانسانی، غیرقانونی و غیرسازنده حتی به بهای به مخاطره افکندن تمام فرآیندی که ایجاد اطمینان کرده و شفافیت را تضمین می‌کند، تردید دارند. تعلق‌خاطر شدید به تحریم‌ها نه‌تنها در مسیر حصول به یک توافق جامع درازمدت ایجاد مانع کرده، بلکه موجب شده حتی پس از انعقاد برنامه اقدام مشترک نیز نتواند اعتماد مردم ایران را دوباره جلب کند. ظریف در ادامه از برخی تلاش‌ها در آمریکا و اروپا که به جای پایبندی به تعهدات خود مبنی بر سهل کردن تحریم‌ها، کوشیده‌اند اقدامات بیشتری را برای حفظ و تقویت رژیم تحریم‌ها تحمیل کنند ابراز تاسف کرد و افزود: این در حالی است که ایران با اجرای تعهدات خود، حسن‌نیت لازم را نشان داده است. وزیر امور خارجه کشورمان در پایان این نامه خطاب به همتایان خود در کشورهای مختلف جهان تاکید کرد: من اطمینان دارم توافق جامع کاملا در دسترس است. آنچه مورد نیاز است، آینده‌نگری، اراده سیاسی و قبول واقعیت‌ها و نیز جسارت برگزیدن یک انتخاب صحیح است تا به جای تسلیم شدن در برابر منافع خاص و امیال گروه‌های فشار پرسر و صدایی که به طور فزاینده محبوبیت خود را از دست داده‌اند، تمام جامعه جهانی از آن منتفع شوند.

گروه سیاسی: از ابتدای مذاکرات هسته‌ای تا کنون همواره دیدگاه‌های مختلفی درباره اهداف پنهان آمریکایی‌ها از مذاکره با ایران مطرح شده است اما به نظر می‌رسد به مرور این دیدگاه‌ها حول یک تحلیل جمع می‌شوند و این تحلیل جز این نیست که آمریکایی‌ها از تحریم‌ها ناامید شده‌اند و اکنون تنها امید آنان به مذاکره و برقراری رابطه است. به گزارش «وطن امروز» مقامات رسمی آمریکا تاکنون از بیان صریح این موضوع، امتناع کرده‌اند اما در لابه‌لای اظهارات آنها می‌توان این واقعیت را استنباط کرد. گفت‌وگوی روز یکشنبه اوباما با سی‌ان‌ان نیز از جمله مواردی است که می توان از آن ناکارآمدی تحریم‌ها و اعتقاد کاخ سفید به جایگزینی آن با رابطه را متوجه شد. با این حال اما نکته مهم در گفت‌وگوی اوباما با سی‌ان‌ان، این نکته بود که او مذاکرات را عامل توقف برنامه هسته‌ای ایران دانست و گفت که سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل نیز این واقعیت را می‌دانند.
***
به گزارش «وطن امروز»، اوباما در این گفت‌و‌گو نزدیک شدن آمریکا به توافق هسته‌ای با ایران و در کل گفت‌و‌گوهای هسته‌ای را یک موفقیت برای دیپلماسی کشورش عنوان کرده است. تایمز اسرائیل در این باره نوشته است: اوباما در گفت‌وگوی اخیر خود با سی‌ان‌ان گفته است: با وجود اینکه نتانیاهو همواره از واشنگتن انتقاد می‌کند که چرا گفت‌و‌گوهای هسته‌ای با ایران را به راه انداخته است، سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل به خوبی می‌دانند ایران در طول مدت گفت‌وگوها– برخلاف سال‌های پیش از آن- پیشرفت و توسعه‌ای در برنامه هسته‌ای‌اش نداشته است. براساس این گزارش، نتانیاهو همواره به قدرت‌های جهانی و به خصوص آمریکا خرده گرفته است که هم قبل از رسیدن به توافق ژنو و هم بعد از آن بیش از حد شرایط خود را با ایران تطبیق داده‌اند. او هشدار داده گفت‌وگوها باید در نهایت به از بین رفتن کامل برنامه هسته‌ای ایران منجر شود. با این حال اوباما در این گفت‌و‌گو از دیپلماسی آمریکا در قبال ایران دفاع و بیان کرده است تلاش‌هایی که به رهبری آمریکا برای رسیدن به راه‌حل برای برنامه هسته‌ای ایران در پیش گرفته شده، نمونه موفقیت‌آمیزی برای مبارزات دیپلماتیک بوده است. اوباما تصریح کرده است: به مثال ایران توجه کنید. در طول یک سال و نیم گذشته که ما گفت‌وگو‌ها با ایران را آغاز کرده‌ایم، اولین مرتبه در طول یک دهه گذشته بود که مشاهده کردیم ایران برنامه‌ها و فعالیت‌های هسته‌ای خود را توسعه نداد.  اوباما عنوان کرد: توقف در پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران نه‌تنها توسط سازمان بین‌المللی انرژی اتمی و سازمان ملل تایید شد، بلکه خود ما و حتی کسانی که از ما انتقاد می‌کردند مانند دولت نتانیاهو در اسرائیل و همچنین سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل نیز به‌خوبی این نکته را می‌دانند که ایران در طول یک سال و نیم گذشته پیشرفتی در برنامه‌های هسته‌ای‌اش نداشته است و این یک پیروزی دیپلماتیک است.  به نوشته تایمز اسرائیل، این گفته اوباما توسط گزارش‌های سازمان بین‌المللی انرژی اتمی نیز تایید می‌شود. گزارشی که هفته پیش از این سازمان درز پیدا کرد، نشان می‌دهد ایران به توافق اولیه هسته‌ای که سال گذشته میلادی با کشورهای عضو گروه 1+5 منعقد کرده پایبند بوده است. سندی که روز جمعه گذشته توسط رویترز از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی منتشر شد، نشان می‌دهد تهران هیچ فعالیت غنی‌سازی اورانیوم بالاتر از 5 درصد نداشته و هیچ توسعه دیگری در فعالیت‌های هسته‌ای‌اش نداشته است. این توقف در توسعه برنامه‌ها، شامل 2 تاسیسات هسته‌ای و رآکتور آب سنگین اراک بوده است که تا پیش از این به سرعت مراحل تکمیل خود را طی می‌کرد.  این برای اولین‌بار است که اوباما به دانسته‌های سازمان‌های اطلاعاتی غرب و بویژه رژیم صهیونیستی اتکا می‌کند تا به همپیمان خود خاطرنشان کند او نیز به‌خوبی می‌داند توسعه فعالیت‌های هسته‌ای ایران در طول این مدت به حالت تعلیق درآمده است. با این حال همیشه در روزهای پایانی تعیین شده برای رسیدن به توافق نهایی، این رژیم صهیونیستی و نخست‌وزیر آن است که با فضاسازی رسانه‌ای و فشار آوردن به کشورهای اروپایی به خصوص فرانسه، سعی در القای این مساله دارند که گفت‌وگوهای هسته‌ای باید به از بین رفتن کامل فعالیت‌های هسته‌ای ایران منجر شود.  
مدل کوبا
اما اوباما در ادامه صحبت‌هایش راجع به برقراری رابطه دیپلماتیک با ایران و همچنین گفت‌وگوهای هسته‌ای ناگهان به مورد جالب دیگری نیز اشاره کرده است. به گزارش سی‌ان‌ان، او به ماجرای ایجاد رابطه با کوبا بعد از 50 سال اشاره و تصریح کرده است: «در ادامه باید به کوبا اشاره کنم. کوبا به ما مثالی در این زمینه ارائه می‌کند که نشان می‌دهد می‌توانیم به صورت دیگری نیز با قضایا برخورد کنیم. برای مدت 50 سال ما تلاش کردیم رژیم این کشور را از طریق منزوی کردن آن سرنگون کنیم. این برنامه اجرایی نشد و کار نکرد. اگر ما درگیر با موضوع شویم این فرصت را داریم تا در اتفاقات این کشور در زمانی که تغییرات نسلی در آن ایجاد می‌شود، تاثیرگذار باشیم. من فکر می‌کنم ما باید این فرصت را غنیمت بشماریم و من قصد دارم همین کار را انجام دهم.»  البته پیش از این جان کری نیز به قصد اصلی ایالات متحده در نزدیک شدن به کوبا و ایجاد رابطه دیپلماتیک بعد از 50 سال اشاره کرده بود. همانطور که اوباما اعتراف کرده است تحریم‌ها علیه کوبا بی‌فایده بوده است، جان کری نیز تصریح کرده بود تحریم‌ها اثرگذاری نداشته و ما باید با حضور در کوبا بر روند اتفاقات این کشور تاثیرگذار بوده و بعد به تدریج اهداف اصلی خود را پیش ببریم. این اظهارنظر ناگهانی اوباما آن هم در میانه بحث ایران نشان می دهد مقامات کاخ سفید گویا کاملا از تحریم‌ها ناامید شده‌اند و مدل دیگری را برای اثرگذاری دنبال می‌کنند. البته این اظهارات درحالی است که علی شمخانی دبیر شورایعالی امنیت ملی ایران 2 روز پس از مصاحبه اوباما اعلام کرد ایران هرگز به دنبال ایجاد رابطه با آمریکا نخواهد بود. شمخانی تصریح کرد در صورت توافق هسته‌ای هم رابطه‌ای میان ایران و آمریکا ایجاد نخواهد شد.

گروه سیاسی: یک هفته از نشست ضدملی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران که در آن به بهانه بررسی روند برنامه هسته‌ای کشور، تمام دستاوردهای کشور در این زمینه زیر سوال رفت، می‌گذرد اما همچنان واکنش‌های مختلف نسبت به این همایش ادامه دارد. به گزارش «وطن‌امروز»، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، فعالان سیاسی، اساتید دانشگاه و دیگر اقشار کشور در اظهارات مختلفی تاکنون نسبت به مطالب مطرح شده در این نشست که زیرساخت‌های هسته‌ای کشور را نشانه رفت انتقادات گسترده‌ای کرده‌اند. مطالب مطرح شده در این همایش تا حدی سخیف بود که برخی فعالان جریان اصلاح‌طلب نیز نتوانستند نسبت به آن سکوت کنند و اظهارات شیرزاد و زیباکلام در آن نشست را مصداق دشمنی با روحانی دانستند. اما در ادامه واکنش‌های گسترده شخصیت‌های مختلف کشور نسبت به این نشست ضدامنیتی، روز گذشته آیت‌الله صادق آملی‌لاریجانی، رئیس قوه قضائیه نیز نسبت به برخی اظهارات درباره برنامه هسته‌ای کشور انتقاد کرد و آن را مصداق همصدایی با دشمنان خواند. رئیس قوه قضائیه به نکته قابل توجهی نیز در این بین اشاره و تاکید کرد: اگر دانش هسته‌ای دستاوردی برای ملت ایران ندارد پس چرا غربی‌ها به صورت همه‌جانبه در مقابل دستیابی ما به این دانش ایستاده‌اند؟ به گزارش روابط عمومی قوه‌قضائیه، آیت‌الله آملی‌لاریجانی در جلسه دیروز مسؤولان عالی قضایی به حق طبیعی و مسلم ایران برای دستیابی به انرژی هسته‌ای اشاره کرد و با تأکید مجدد بر اینکه مردم ایران به هیچ‌وجه از حقوق خود در این زمینه عقب‌نشینی نخواهند کرد، گفت: متأسفانه برخی از طریق رسانه‌ها به صورت آگاهانه یا از روی جهل همصدا با دشمنان، حق طبیعی و مسلم ایران در دستیابی به دانش هسته‌ای را زیر سوال می‌برند و ضرورت‌های دستیابی به این دانش مهم را نادیده می‌گیرند و اصل آن را نیز بی‌اهمیت می‌دانند. رئیس دستگاه قضا با طرح این پرسش که «اگر دستیابی به دانش انرژی هسته‌ای چندان مهم نیست و دستاوردی برای ملت ایران ندارد پس چرا غربی‌ها به صورت همه‌جانبه در مقابل دستیابی ما به این دانش ایستاده‌اند و انواع تحریم‌ها و توطئه‌ها را به کار گرفته‌اند»، افزود: ضرورت دستیابی به این دانش مهم بر کمتر کسی پوشیده است و مساله روشن این است که عده‌ای می‌خواهند همصدا با دشمنان ایران در روند مذاکرات خدشه وارد کنند و ساز مخالف بزنند اما توصیه ما به تیم مذاکره‌کننده این است که به پشتوانه حمایت همه‌جانبه مردم و مسؤولان به کار خود با دقت و صلابت ادامه دهند و قدمی از حقوق هسته‌ای ملت عقب‌نشینی نکنند.
 اگر حق می‌گویید سند بیاورید
رئیس قوه قضائیه در بخش دیگری از سخنان خود به برخی ادعاهای تکراری علیه ایران و همچنین قطعنامه اخیر مجمع عمومی سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در کشورمان اشاره کرد  و با طرح پرسشی درباره سند ادعاهای دروغ درباره ایران آنها را زیر سوال برد. آیت‌الله ‌لاریجانی با تأکید بر اینکه در قطعنامه اخیر نیز ادعاهای کذب قبلی با رنگ و لعابی جدید تکرار شده و نیاز چندانی به تکرار پاسخ ندارد، افزود: اصرار بیش از حد بر تکرار ادعاهای دروغین از سوی یک سازمان رسمی بین‌المللی آن هم به استناد حرف‌های ضدانقلاب و دشمنان این نظام اسلامی، جای تأسف و تعجب دارد. رئیس دستگاه قضا درباره ادعای اجرای «اعدام گروهی و پنهان» در ایران با تکذیب چنین ادعایی، گفت: تقاضای ما از مدعیان دروغگو که چنین ادعای کذبی را مطرح کرده‌اند این است که اسامی، زمان و مکان چنین اعدامی را اعلام کنند تا ما هم بدانیم و پاسخ‌های لازم را به آنان بدهیم. وی با اشاره به اینکه بیشترین درصد اعدام‌های انجام شده مربوط به قاچاقچیان موادمخدر بوده و اسامی آنان نیز معلوم است و در روند اجرای حکم به خانواده آنان نیز اعلام می‌شود، گفت: پیش از این نیز در گزارشی اعلام شده بود چندین نفر در اصفهان بدون محاکمه اعدام شده‌اند که اسامی اعلام شده از سوی مدعیان اصلاً وجود خارجی نداشت و این بار نیز توصیه ما این است که اسامی، زمان و مکان اعدام‌های ادعا شده را اعلام کنند تا پاسخ لازم داده شده و دروغ بودن ادعایشان ثابت شود.  آیت‌الله ‌لاریجانی با ابراز تأسف از برخورد دوگانه غرب با مفهوم حقوق بشر و ابزار دست شدن نهادهای بین‌المللی از سوی دولت‌های زورگو به بیان مثالی در این زمینه پرداخت و گفت: در حال حاضر مردم بحرین برای دستیابی به حقوق و تعیین سرنوشت خود در حال مقابله هستند اما هیچ نهادی به تضییع حقوق آنان اشاره نمی‌کند. آیا آنان حقوق بشر ندارند، آیا مردم بی‌دفاع غزه که چندین هفته زیر بمباران بودند و کودک، جوان و پیر سالخورده تکه‌تکه می‌شدند حقوق بشر ندارند؟
تضییع حقوق زنان در ایران؛ دروغ تکراری
در میان حجم انبوه شایعه‌سازی غرب علیه ایران، موضوع زنان جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده و هر چند مدت یک‌بار نهادهای مدعی حقوق بشر با توسل به دروغ‌پردازی در این زمینه ایران را به تضییع حقوق زنان متهم می‌کنند؛ موضوعی که با توجه به نوع نگاه ابزاری غرب به زن دقیقا مصداق بارز این روزهای کشورهای مدعی حقوق بشر است.  در همین رابطه، رئیس قوه قضائیه ادعای مطرح شده درباره تضییع حقوق زنان در ایران را دروغ تکراری دیگری خواند و گفت: زنان در کشور ما حسب قانون می‌توانند در مناصب و مقامات و امور مختلف حضور یابند اما صرف حضور نداشتن آنان در برخی مناصب دلیل تضییع حقوقشان نیست کمااینکه به عنوان مثال تاکنون در آمریکا نیز هیچ زنی رئیس‌جمهور نشده است پس ما نیز باید بگوییم فعالیت زنان در آمریکا محدود و حقوق آنان تضییع شده است؟

گروه بین‌الملل: در تازه‌ترین قتل‌های پلیس آمریکا، سه‌شنبه شب پلیس منطقه سن‌لوئیس در میسوری جوان ۱۸ ساله سیاهپوستی را به قتل رساند.  به دنبال مرگ این جوان در حومه شهر سن‌لوئیس، جایی که مایکل براون، نوجوان سیاهپوست غیرمسلح با شلیک پلیس جان خود را از دست داد، تعداد زیادی از معترضان بار دیگر به خیابان‌ها آمده و پلیس را به ممانعت در امدادرسانی و ارائه خدمات مناسب پزشکی به این جوان متهم کردند. به گزارش خبرگزاری رویترز، فیلمی که از صحنه کشته شدن این جوان 18 ساله منتشر شده است، نشان می‌دهد پمپ بنزینی که این جوان در آن مورد حمله واقع شده است، به وسیله نوارهای زردرنگ محصور و مورد حفاظت نیروهای پلیس قرار گرفته است. در همین حال یکی از روزنامه‌های سن‌لوئیس گزارش داده است، حدود 60 تن از اهالی در این منطقه تجمع کرده‌ و دست‌کم 3 تن از آنها بازداشت شده‌اند. تصاویر و فیلم‌های منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی تنها دود و صدای برخوردها را نشان می‌دهد اما مشخص نیست چه کسی مسؤول آنهاست. سخنگوی اداره پلیس سن‌لوئیس نیز در واکنش به این واقعه طی بیانیه‌ای ادعا کرد: مامور پلیس برکلی از ترس جان خود چند بار اقدام به تیراندازی کرده که منجر به مرگ مرد جوان شده است. برکلی تنها چند دقیقه با فرگوسن فاصله دارد؛ جایی که پلیس به مایکل براون شلیک کرد و باعث ایجاد موجی از اعتراضات در سراسر کشور شد. روز سه‌شنبه حدود 200 تن از اهالی نیویورک در واکنش به سخنان شهردار این شهر جهت متوقف کردن اعتراضات به خیابان‌ها آمدند. طبق این گزارش، شهردار نیویورک، دوشنبه به بهانه کشته شدن 2 افسر پلیس بروکلین، خواستار توقف اعتراضات و «اتحاد در شهر» شده بود. در جریان تظاهرات روز سه‌شنبه باز هم شعارهایی چون «جان سیاهپوستان ارزش دارد»، «تروریسم پلیس‌ نژادپرست را متوقف کنید»،‌ «پلیس‌های قاتل را زندانی کنید» و «به جنگ علیه سیاهان آمریکا پایان دهید» روی پارچه‌نوشته‌های معترضان به چشم می‌خورد. تظاهرات ضدنژادپرستی در حالی گسترش یافته است که تبرئه سریالی پلیس‌های قاتل همچنان ادامه دارد. براساس این گزارش، هیات عالی منصفه شهر هیوستون، روز سه‌شنبه پس از برگزاری چند ماه جلسه تصمیم گرفت افسر پلیس این شهر را از قتل یک شهروند سیاهپوست تبرئه کند. این افسر پلیس که در حال انجام ماموریت رسمی نبود، به سوی جردن پیتر، شهروند سیاهپوست در یک مجتمع فروشگاهی در شهر هیوستون تیراندازی کرد و او را که مسلح نبود در ماه ژانویه گذشته به قتل رساند. چند بار است که افسران سفیدپوست پلیس آمریکا، افراد سیاهپوست را می‌کشند و تحت پیگرد قرار نمی‌گیرند. براساس آمارهای منتشر شده در رسانه‌های آمریکایی، از سال 2000 تاکنون، بیش از 3100 نفر در جریان رویارویی با پلیس و نیروهای انتظامی آمریکا، جان خود را از دست داده‌اند.
 

هندوانه‌های شب‌یلدا برخلاف سال‌های قبل به فروش نرفت و بازار آن راکد بود. حسین مهاجران، رئیس اتحادیه میوه و سبزی‌فروشان در گفت‌وگو با ایسنا اظهار داشت: هندوانه همه ساله به‌عنوان پرمصرف‌ترین اقلام یلدایی بود که امسال برخلاف سال‌های گذشته به فروش نرفته و در مغازه‌ها باقی ماند و بازار آن راکد است. وی با بیان اینکه هندوانه شب‌یلدا کیلویی 1800تومان در میادین به فروش می‌رفت که در حال حاضر به 1000 تومان کاهش یافته است، گفت: در حال حاضر برخی مغازه‌ها مملو از هندوانه است و بعد از شب‌یلدا نیز بازار میوه راکد شده و قیمت واقعی میوه‌ها از روز شنبه مشخص می‌شود. مهاجران ادامه داد: فعلا نمی‌توان پیش‌بینی کرد قیمت‌ها از هفته آینده کاهش داشته یا افزایش خواهد یافت. وی با بیان اینکه در چند روز اخیر تغییر قیمتی در میوه‌ها نداشتیم، گفت: در حال حاضر نارنگی 2500 تومان تا 5000 تومان، پرتقال جنوب 1000 تا 3500 تومان، پرتقال شمال 1500 تا 3000 تومان و انار 1500 تا 5000 تومان در میادین به فروش می‌رود. به گفته وی گوجه‌فرنگی گلخانه‌ای که میزان آن کاهش یافته در میادین میوه و تربار 5500 تومان است. همچنین گوجه‌فرنگی انباری 1500 تا 4000 تومان، سیب‌زمینی 800 تا 1300 تومان، پیاز 800 تا 1200 تومان و موز 3200 تا 3500 تومان فروخته می‌شود.

عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان در دوران انتخابات ریاست جمهوری دهم و فتنه 88 در گفت‌وگو با تسنیم اظهار داشت: همانطور که قانون اساسی متذکر شده است شورایعالی امنیت ملی می‌تواند در مسائل مختلف داخلی و خارجی تصمیم‌گیری کند. طبیعی است در بحث‌های سال 88 و فتنه‌ای که اتفاق افتاد، شورایعالی امنیت ملی براساس قانون اساسی اختیاراتی داشته و تصمیماتی هم اتخاذ کرده که به نظر ما قانونی است و ایرادی ندارد. کدخدایی در تشریح اقدام تأمینی صورت‌گرفته برای سران فتنه نیز اظهار داشت: نظام سیاسی هر کشوری مکانیزم‌های خاص خودش را برای تأمین امنیت داخلی و خارجی دارد. شما یک زمانی نسبت به یک موضوع جزئی امنیت را تامین می‌کنید؛ مثل سرقت که در جامعه اتفاق می‌افتد و نیروی انتظامی و قوه‌قضائیه برخورد می‌کنند و سارق یا سارقان دستگیر و محاکمه می‌شوند. عضو سابق حقوقدان شورای نگهبان خاطرنشان کرد: برای مجرم جزء هم اقدامات تأمینی در نظر گرفته می‌شود، مثلاً قرار بازداشت و وثیقه اقدام تأمینی است، یعنی قاضی می‌تواند فرد را برای مدتی به طور موقت بازداشت و حبس کند یا در جایی دور از جامعه مجرم را نگه دارد تا دادگاه رسیدگی کند و آن موقع حکم نهایی صادر ‌شود. از این رو، ما مساله را شبیه‌سازی کردیم. گفتند با چه ملاکی حصر توجیه می‌شود؟ گفتیم همانطور که قوه قضائیه برای برخورد با جرائم کوچک و جزء، اقدام تأمینی دارد، در مقیاس کلان هم می‌توان تا زمانی که خطر آسیب رساندن به جان اینها وجود دارد، اقدام تأمینی صورت گیرد، البته دادگاه صالحه هم باید هر چه زودتر رسیدگی و حکم نهایی را صادر کند.
وی موضوع اقدام تأمینی را در راستای حفظ «نظم عمومی» عنوان کرد و اظهار داشت: ما باید به مفهوم دیگری در جامعه و در نظام سیاسی تحت عنوان «نظم عمومی» هم برگردیم. برای حفظ نظم عمومی در یک جامعه عوامل مختلف و راهکارهای متفاوتی در نظر گرفته می‌شود، یکی از راهکارها اقدامات قضایی است که مرحله نهایی خواهد بود ولی قبل از آن هم باید اقداماتی صورت گیرد. وی افزود: پس ما نمی‌توانیم حفظ نظم عمومی و آرامش در جامعه را فقط منوط به اقدامات قضایی کنیم. در همه نظام‌های سیاسی عوامل مختلفی  از جمله عوامل قضایی، نظامی، انتظامی، امنیتی و حتی امروز در جاهایی عوامل اقتصادی با هم مشارکت و فعالیت می‌کنند تا نظم عمومی را ایجاد کنند و آرامش را حفظ کنند. این اقدامات فقط قضایی نیست.