گروه بین‌الملل: مردم یونان صبح دیروز دوشنبه متوجه شدند حساب‌های بانکی آنها مسدود شده و بانک‌ها برای یک هفته تعطیل خواهند بود. این تحولات پس از نشست سرنوشت‌ساز روز شنبه وزرای دارایی حوزه یورو در بروکسل انجام شد. دولت یونان یکشنبه شب متوجه شد هیچ چاره دیگری جز تعطیل کردن بانک‌ها ندارد. تصمیم آتن یک روز پس از آن انجام شد که بانک مرکزی اروپا نقدینگی یونان را بلوکه کرد. این نقدینگی به دولت یونان اجازه داده است تا 6 ماه با استفاده از سپرده‌ها گذران امور کند. بازار بورس آتن هم تعطیل خواهد بود. هفته گذشته پس از آنکه الکسیس سیپراس، نخست‌وزیر یونان به این درک رسید که نمی‌تواند پیشنهاد رهبران اروپایی و وام‌دهندگان را مبنی بر اعمال ریاضت اقتصادی بیشتر، بپذیرد درخواست برگزاری رفراندوم در پنجم ژوئیه را مطرح کرد. پس از آن تصمیم روز شنبه وزرای دارایی حوزه یورو رسماً به وام 5ساله صندوق بین‌المللی پول، بانک مرکزی اروپا و کمیسیون اروپا خاتمه داد. سیپراس در سخنرانی تلویزیونی خود بستانکاران خارجی را مقصر دانست. با این حال وی نگفت که بانک‌ها تا چه زمانی بسته خواهند بود یا اینکه در زمان فعالیت‌های مجدد آنها اشخاص یا شرکت‌ها چقدر می‌توانند پول برداشت کنند. حکم سیپراس با عنوان «تعطیلی بانک‌ها» به امضای نخست‌وزیر و پروکوپسین پاولوولوس، رئیس‌جمهوری یونان رسیده است. براساس این حکم فعالیت‌های بانک‌ها تا پس از پنجم ژوئیه متوقف می‌شود و مردم تنها می‌توانند از عابر بانک‌ها 60 یورو پول بگیرند. دولت آتن باید تا روز سه‌شنبه (30 ژوئن) مبلغ 6/1 میلیارد یورو به صندوق بین‌المللی پول بازپرداخت کند. اینگونه به نظر می‌رسد آنها برخلاف وعده‌های پیشین قادر به بازپرداخت وام خود نیستند و لذا یک قدم به حضور در پرداخت بدهی و خروج از اتحادیه اروپایی نزدیک می‌شوند. امروز سه‌شنبه مهلت بازپرداخت وام 2میلیاردی یونان سر می‌رسد و وزرای دارایی حوزه‌ یورو هم درخواست دولت آتن برای تمدید این مهلت را رد کرده بودند. در چنین شرایطی و پس از ناکامی مذاکرات روز جمعه بروکسل میان آلکسیس تسیپراس، نخست‌وزیر یونان و مقامات عالی اتحادیه اروپا از جمله مرکل و اولاند بر سر اعطای بسته‌‎ نجات اقتصادی به یونان، اگر تعطیلی بانک‌ها و اهرم کنترل مالی انجام نمی‌گرفت، آتن به فروپاشی کامل اقتصادی دچار می‌شد.  
سقوط بازارهای آسیایی و اروپایی
اما شوک مالی به یونان محدود نشد و بلافاصله اثر خود را در بازارهای جهانی نشان داد.  سیر نزولی شاخص‌های بازارهای مالی جهان  تحت تاثیر بحران بازپرداخت بدهی‌های یونان، دیروز صبح  نیز ادامه پیدا کرد و در مهم‌ترین اتفاق بازارهای آسیا بویژه چین دچار سقوط ارزش سهام شدند. از آنجایی که چینی‌ها در زمره فعال‌ترین سرمایه‌گذاران روزهای بحران مالی آتن در یونان هستند، بلوکه شدن حساب‌های بانکی در این کشور شوک زیادی را به آنها وارد آورده است. به‌رغم تلاش‌های اخیر بانک مرکزی چین برای کاهش نگرانی سرمایه‌گذاران، اتفاق دوشنبه صبح  باعث شد شاخص سهام شانگهای چین (SSE) بیش از 7 درصد کاهش یابد. با اجرای همه‌پرسی از یونانی‌ها برای تسلیم نشدن در مقابل بازپرداخت‌های تعیین شده توسط بانک‌های خارجی و همچنین تعطیلی موقت بانک‌ها و کنترل گردش سرمایه توسط دولت تسیپراس، طبیعی است که  سرمایه‌گذاران به اتخاذ تدابیر احتیاطی روی آورند و در نتیجه گشایش بازارهای بورس اروپا نیز در نخستین روز هفته میلادی (دوشنبه) با افت شدید ارزش سهام همراه بود به طوری که شاخص بورس سهام در فرانکفورت و پاریس بیش از 4 درصد کاهش یافت.
یورو در خطر
 به گزارش بیزینس اینسایدر، این تحولات باعث شد ارزش یورو در معاملات دیروز بازار جهانی به کمتر از 1/1 دلار برسد و این بیم در سرمایه‌گذاران بازارهای مالی به وجود آمده که  با همه‌پرسی یکشنبه آینده در یونان و خروج این کشور از حوزه پولی یورو، واحد پول اتحادیه  اروپایی در آستانه سقوطی جبران‌ناپذیر قرار گیرد. کارشناسان می‌گویند در صورتی که دولت یونان به دلیل نداشتن پول برای بازپرداخت بدهی‌ها و حقوق کارکنان دولت، اعلام ورشکستگی کند، این حرکت ممکن است منجر به خروج این کشور از منطقه اقتصادی یورو و در نهایت از اتحادیه اروپا شود که می‌تواند به منزله فروپاشی کل اتحادیه باشد. حال اغلب سیاستمداران غربی از اعلان ناگهانی همه‌پرسی یونان درباره پیشنهادات ریاضتی وام‌دهندگان بین‌المللی که روز جمعه توسط  تسیپراس صورت گرفت شوکه و عصبانی هستند. تشدید مناقشات بر سر بدهی‌های یونان عرصه سیاسی آلمان را در حالت آماده‌باش قرار داده است. به گزارش روزنامه هندلز بلاتدر، خطر ورشکستگی دولت یونان باعث شد صدراعظم آلمان آنگلا مرکل دیروز با سران احزاب و فراکسیون‌های پارلمانی نشستی اضطراری در دفتر خود داشته باشد. پیش از این نشست «زیگمار گابریل»  معاون مرکل که  رئیس حزب
سوسیال‌دموکرات  نیز هست در گفت‌وگو با شبکه زد‌دی‌اف اظهار داشت اروپا در برابر بزرگ‌ترین چالش از زمان امضای معاهده رم در سال 1957 قرار دارد. مرکل بعد از اعلام آتن برای برگزاری همه‌پرسی درباره برنامه‌های اصلاحی و ریاضتی توافقی با اتحادیه اروپا هنوز اظهار نظر آشکاری در این باره نداشته است اما براساس اعلان کاخ سفید، او  یکشنبه گفت‌وگویی تلفنی با باراک اوباما  انجام داده و هر دو طرف در این باره با هم اتفاق نظر داشتند که این مساله بسیار مهم است که یونان را به مسیر اصلاحات برگردانده و در منطقه یورو نگه دارند.

محمدرضا کردلو: لطف‌الله میثمی که یک عضو شناخته شده سازمان مجاهدین در پیش از انقلاب و انشعاب پس از انقلاب این سازمان است، در سرمقاله یکی از شماره‌های اخیر «چشم‌انداز ایران» که خود مسؤولیت آن را برعهده دارد، می‌نویسد: سال 58، میدان توپخانه، از اتوبوس پیاده شدم، پسران و دختران جوان در میدان مشغول رژه و شعار بودند. مسعود رجوی می‌گفت: مسؤولان جمهوری اسلامی توانایی مقابله و یارای مقاومت در برابر امپریالیزم غرب و آمریکا را ندارند و سازماندهی میلیشیا گامی است برای مقابله با امپریالیزم و حفاظت از آزادی و استقلال و تمامیت انقلاب ایران. شنیده می‌شد که دولت وقت مهندس بازرگان مانند دولت کرونسکی پیش از انقلاب اکتبر 1917روسیه است و مجاهدین خود را برای اقدام لنینی و کامل کردن انقاب ضدامپریالیستی آماده می‌کنند. روزها و ماه‌ها و سال‌ها سپری شد. رهبران سازمان از فرانسه و بعد از آن از عراق سردرآوردند. مسعود رجوی به دامان حزب بعث و صدام پناه برد. در حالی که جوانان وطن، برای دفاع از مملکت با گلوله سربازان بعثی یکی یکی در خون خود می‌غلتیدند. گروه‌های ترور منافقین بعد از فرار مسعود رجوی و بنی صدر فعال‌تر شدند. این گروه‌ها که با حمایت آمریکا توانسته بودند تجهیز و تسلیح شوند در آشوب‌های خیابانی 30 خرداد 60 و چند هفته پس از آن به روش‌هایی که حالا به «داعشی» شناخته می‌شود، هزاران نفر از مردم کوچه و بازار را ترور کردند. بمب‌گذاری و ترور اگرچه شاید از سوی رسانه‌ها و مردمی که یک خط در میان اخبار کشورهای منطقه را دنبال می‌کنند، شیوه‌ای «نخ‌نما» تلقی شود اما هنوز توسط جریان‌های تروریستی مابعد منافقین شبیه داعش مورد استفاده و استعمال قرار می‌گیرد. داعش نیروهای زخمی خود را در بیمارستان‌های رژیم صهیونیستی بستری می‌کند، آمادگی‌های نظامی‌‌اش را در ترکیه می‌بیند و با تسلیحاتی که با پول عربستان سعودی و دلالی نفت به آمریکا تهیه می‌کند، چند کشور را که اتفاقا در نقشه اسرائیلی خاورمیانه بزرگ نقش حیاتی ایفا می‌کنند، به خاک و خون می‌کشد. در این میان آل‌سعود هم در کوران تبلیغاتی داعش، به یمن حمله می‌کند تا منطقه استراتژیکی را که ممکن است بعدها برای خاورمیانه بزرگ دردسر شود، به دست بگیرد. لابی‌های صهیونیستی دهه‌ها منتظر داعش بودند. تصاویر کشتار چندروز پیش مسجد شیعیان کویت و حمله تروریستی مرگبار در تونس، معدود تصاویر به جامانده از جنگ‌های صلیبی را به ذهن متبادر می‌کند. تصاویری که بهترین تفسیر برای آنها «کشتار برای هیچ» است. ژوئن 2015 اتفاقی می‌افتد که در کتاب‌های تاریخ «قرون وسطی» خوانده‌ایم. لیبرالیسم ادعا می‌کند 600 ـ 500 سال است بشریت را وارد «دوران تازه»‌ای کرده است. دورانی که قرار است از جنگ و ترور خبری نباشد.
شوربختانه‌تر اینکه اساتید دانشگاهی در ایران که به لطف ترجمه چند خطی سواد روشنگری آموخته بودند، این ادعا را توسعه دادند که در لیبرالیسم «جنگ» نداریم. نقطه مقابل لیبرالیسم را دیکتاتوری معرفی کردند. نظامی که سرکوبگر، فاشیست و اقتدارگراست. حکام کشورهای منطقه اگرچه همگی واجد این ویژگی‌ها (سرکوبگری، فاشیسم و اقتدارگرایی) بودند اما به خاطر به رسمیت شناختن اسرائیل تا سال‌ها به متحد استراتژیک آمریکا در منطقه تبدیل شدند. نهضت‌های مردمی در کشورهای منطقه اما این اتحاد استراتژیک را برنتافتند. همانطور که آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در سال66 و در سازمان ملل پیش‌بینی کرده بودند برادران انقلاب ایران موجبات بیداری بزرگ در منطقه شدند. آیت‌الله العظمی  خامنه‌ای آن سال در سخنرانی مجمع عمومی سازمان ملل گفته بودند: نهضت بیداری مسلمانان در بسیاری از کشورهای اسلامی ـ بر خلاف آنچه تصور و تبلیغ می‌شود ـ فرزند انقلاب اسلامی ایران نیست، برادر آن است.
تنها پاشنه آشیل بیداری اسلامی، به شکل دادن گروه‌های تکفیری انجامید؛ اختلاف‌های قومیتی و شیعه و سنی. اسلام آمریکایی آل‌سعود و شیعه انگلیسی، آبی را که آمریکا می‌خواست به آسیاب اسرائیل ریخت. لابی‌های صهیونیستی دهه‌ها منتظر داعش بودند. وضعیت اسفبار لیبی، هرج و مرج در تونس، به قدرت رسیدن یک حکومت نظامی و صدور حکم اعدام برای منتخب مردم در مصر، تضعیف شیعیان بحرین، به خاک و خون کشیده شدن مردم یمن، تخریب و ویرانی 80درصد سوریه و آوارگی صدها هزار سوری از خانه و کاشانه‌شان و پیشروی هر روزه داعش در عراق اتفاقاتی نبود که از «بیداری اسلامی بزرگ» انتظارش را می‌کشیدیم، نقشه انگلیسی «تفرقه بیانداز و حکومت کن» هنوز کارآیی داشت، حتی اگر استاد اصلاح‌طلب دانشگاه آن را یک توهم بداند!  مترجمان مدل‌های توسعه اما هنوز فکر می‌کنند دنیا همان گلستانی است که آنها فکر می‌کنند. یکی از کسانی که در نبرد مستقیم با داعش در عراق حضور داشته می‌گوید: در استان‌هایی که داعش در آنها حضور دارد و در شهرهای مهم عراق وقتی خانواده‌ای فرزندش را برای خرید به بیرون منزل می‌فرستد، حتما یک احتمال در ذهنش این است که او در یک بمب‌گذاری یا ترور یا عملیات انتحاری با کمربند انفجاری کشته خواهد شد.
همه حکام مستبد منطقه با همه متحد استراتژیک بودنشان برای آمریکا اما بعد از اینکه مغلوب شدند، نتیجه اعتماد خود را به آمریکا به سرعت گرفتند. حتی برخی مجاهدان شنبه مانند مرسی نیز حالا وقتی پشت میله‌های زندان برای اعدام آماده می‌شوند، طعم این اعتماد را می‌چشند.
داعش در منطقه فعال‌تر شده است. تهدید کرده است که هر جمعه در یک کشور خون به پا خواهد کرد. عراق، اردن، لیبی، لبنان، تونس، مغرب و هر گزینه دیگری محتمل است. روز قدس نزدیک است. همین 6 سال پیش جماعت مدعی دموکراسی چون صندوق انتخابات مردم بر وفق مرادشان نبود، حتی بر خلاف امنیت ملی شعار دادند. گفتند: «نه غزه، نه لبنان». حالا که 6 سال گذشته است و داعش در چند صد کیلومتری ایران است، حالا که هربار کشوری و منطقه‌ای از تسلیحات آمریکایی و تعلیمات ترکیه‌ای و کینه سعودی در امان نیست، برخی جور دیگری دارند همان شعار را تکرار می‌کنند. برخی که آمریکا را بزک می‌کنند، برخی که از شعار «مرگ بر آمریکا» در تشییع شهدای غواص ناراحتند، همین برخی که مدل‌های توسعه ترجمه‌ای را دیکته می‌کنند برای اعتماد به آمریکا. مردم از این برخی‌ها نه «شعور» دیدند و نه «صداقت». حالا هم سینه چاک می‌کنند برای توافق به هر قیمتی؛ حتی بازدید از مراکز نظامی و افتادن اطلاعات امنیتی دست دشمن و وقوع یک جنگ تمام عیار. همه چیز محتمل است. خدا این برخی را از خواب آمریکا بیدار کند.

دکتر جواد حق‌گو: تغییرات اقلیمی، گرم شدن زمین و خشکسالی‌های پی در پی در مناطق گوناگون جهان سبب شده بسیاری از صاحبنظران و کارشناسان مسائل بین‌المللی، منازعات دهه‌های آتی را منازعاتی برای تسلط بر منابع آب قلمداد کنند. با این حال پیش‌بینی‌هایی از این دست چیزی از اهمیت متغیری چون انرژی در شکل دادن به آینده تحولات جهانی و منطقه‌ای نمی‌کاهد. سال‌های سال است درگیری‌هایی پراکنده یا گسترده بر سر منابع انرژی درمی‌گیرد و این متغیر نقش عمده‌ای را در طیف وسیعی از رفتارهای دولت‌ها از تعامل گرفته تا تنازع ایفا می‌کند. تقویت پیوندهای راهبردی 2 قدرت شرقی یعنی چین و روسیه بویژه در سال‌های اخیر تا حد زیادی ناشی از «هم‌تکمیلی» نیازها و مزیت‌های متقابل است که این دو را صرف‌نظر از دغدغه‌های امنیتی مشترک، همکاری‌های نظامی، مبادلات تجاری، مالی و فنی، اهداف مرتبط با هماوردی با قدرت‌های غربی و... از طریق لوله‌های انتقال نفت و گاز نیز به هم پیوند می‌دهد و موجب همگرایی 2 کشور و نزدیکی بیش از پیش آنها شده است.
در برابر، تنازعات گوناگونی بر سر منابع انرژی درمی‌گیرد که روی دیگر سکه این متغیر تعیین‌کننده است و بر همکاری‌ها سایه می‌افکند تا جایی که مساله تامین انرژی و ثبات بازار و جریان آزاد نفت و گاز به ساختار عظیم اقتصادهای رو به رشد به یکی از مهم‌ترین اولویت‌های دولت‌ها تبدیل شده است. در حال حاضر از شرق آسیا گرفته تا غربی‌ترین نقاط نقشه پهناور جهان صحنه کشمکش‌های آشکار و پنهان بر سر منابع انرژی است. مساله انرژی حتی برنامه‌های کلان و راهبردهای کشورها را به شکلی اساسی از خود متاثر کرده و همچنان می‌تازد. به‌عنوان مثال برخی صاحبنظران مسائل جهانی بر این باورند به‌رغم ترسیم نقشه راه سیاست خارجی آمریکا طی سال‌های آتی و تاکید بر چرخش توجه سیاست خارجی از خاورمیانه به شرق آسیا با هدف کنترل مهم‌ترین رقیب جهانی آمریکا یعنی چین، این مساله انرژی و آینده تامین و صادرات آن از خاورمیانه است که همچنان آمریکایی‌ها را درگیر تحولات این منطقه نگاه داشته و بخش مهمی از ظرفیت‌های آنان را به خود مشغول کرده است.
این مساله از دیرباز یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های آمریکایی‌ها بوده است. به‌عنوان مثال در سال‌های پایانی هزاره گذشته میلادی، «جفری کمپ» استراتژیست آمریکایی با ترسیم خطی منحنی دور قلمروی ایران و تمام منطقه خلیج‌فارس و کشورهای پیرامونی نظیر امارات عربی متحده، بحرین، قطر، عربستان، یمن، عراق، ترکیه، آذربایجان، گرجستان، جنوب روسیه و آسیای مرکزی یک بیضی را کشید و آن را «بیضی استراتژیک» نامید. به گفته وی، این منطقه که 70 درصد ذخایر اثبات‌شده نفت و 40 درصد ذخایر اثبات‌شده گاز را دربر می‌گیرد، «هارتلند نو» یا همان کانون جدید جهان است و هر قدرتی بتواند کنترل آن را در دست گیرد، ابرقدرت جهان خواهد شد. در این ارتباط کنگره آمریکا در مارس 1999 راهبردی را با نام «راه ابریشم» تصویب کرد که هدف آن جلوگیری از گسترش نفوذ قدرت‌هایی چون روسیه و جمهوری اسلامی ایران در کشورهای انرژی‌خیز حاشیه دریای خزر و بستر این دریاچه بود.
البته این فقط آمریکایی‌ها نبودند که با هدف کسب برتری جهانی، سودای تسلط بر منابع انرژی جهان را در سر می‌پروراندند. دهه‌ها پیش از این، هدف دستیابی به شریان حیاتی انرژی بریتانیا در خاورمیانه و هند و تسلط بر چاه‌های نفت قفقاز سبب شده بود «آدولف هیتلر» رهبر آلمان نازی دستور حمله «بارباروزا» را صادر کند.
در حال حاضر می‌بینیم در روابط چین با همسایگانش منابع انرژی موجود در دریاهای پیرامونی نقش مهمی در گسترش منازعات ایفا می‌کند تا جایی که یکی از دلایل هماوردی چین با ژاپن در دریای چین شرقی و چین و کشورهایی نظیر ویتنام و فیلیپین در دریای چین جنوبی منابع انرژی موجود در آب‌های مورد  اختلاف است.
در حال حاضر یکی از مهم‌ترین بحران‌های جهانی یعنی بحران اوکراین تحت تاثیر متغیر انرژی هنوز ادامه دارد و مساله وابستگی اوکراین و اتحادیه اروپایی به گاز روسیه سبب شده کشورهای غربی از اعضای اتحادیه اروپایی گرفته تا آمریکا نتوانند به اهداف خود در شرق اروپا مبنی بر عقب راندن گام به گام مسکو جامه عمل بپوشانند.
همچنان که در تحولات چند سال اخیر سودان و استقلال سودان جنوبی از این کشور در سال 2011 مساله انرژی و دستیابی به منابع انرژی نقش مهمی بازی کرد، یکی از دلایل مهم فتنه‌گری صهیونیست‌ها در منطقه نیز به متغیر انرژی بازمی‌گردد. طی سال‌های اخیر مشخص شده در آب‌های مدیترانه و در منطقه آبی مشترک رژیم صهیونیستی، دولت فلسطینی حاضر در نوار غزه، سوریه، لبنان و قبرس منابع قابل توجهی از نفت و گاز وجود دارد.
از این رو به باور برخی ناظران، یکی از اهداف صهیونیست‌ها در بر هم زدن ثبات منطقه، بحران‌آفرینی در سوریه و حمله به غزه ایجاد پوشش برای بهره‌جویی از این منابع با دعوت از شرکت‌های بزرگ انرژی جهان بوده است.
ماه گذشته شبکه «اسکای‌نیوز» از وجود منابع عظیم انرژی در یمن خبر داد که عاملی مهم در جنگ‌افروزی‌های آمریکا و سعودی در یمن بوده است، همچنان که گروه تروریستی داعش نیز با انگیزه دستیابی به منابع انرژی مناطق شمالی عراق بخش مهمی از نیروهای خود را بر تصرف مناطق نفت‌خیز این کشور متمرکز کرد. با توجه به چنین نمونه‌هایی می‌توان نقش محوری انرژی را در تحولات گذشته، حال و آینده جهان دریافت. تا قبل از پایان جنگ سرد، انرژی مفهومی ژئوپلیتیک داشت اما با پایان جنگ سرد مفهوم ژئواکونومیک به خود گرفت و به عنصری مهم در روابط قدرت‌ها تبدیل شد. به این ترتیب قرن ۲۱ را می‌توان قرن ژئواکونومی با محوریت انرژی نامید.
*مدرس دانشگاه تهران

 

رضا شکیبایی: هرچه به ساعات پایانی ضرب‌الاجل مذاکرات نزدیک‌تر می‌شویم افق‌ رسیدن به توافق کمرنگ‌تر می‌شود و حصول یک «توافق خوب» دست‌نیافتنی‌تر و باز هم احتمال تمدید مذاکرات محتمل‌ترین گزینه به نظر می‌رسد.
پرسش درباره چرایی رسیدن به چنین نقطه‌ای در مذاکرات مهم‌ترین سوال این روزهای محافل سیاسی است. چرا در حالی که همه می‌دانیم آمریکایی‌ها به این توافق در 2 سطح جهانی و داخلی نیازمندند و طرف ایرانی نرمش کافی را برای رسیدن به توافق در چندین مرحله از خود نشان داده، شاهد مانع‌تراشی‌های عجیب و غریب هستیم؟
آمریکایی‌ها بارها اعلام کرده‌اند که در این مذاکرات به دنبال یک توافق خوبند اما این توافق خوب از منظر آنها ویژگی‌هایی دارد که به طور طبیعی کار مذاکرات را با گره کور مواجه کرده است. دسترسی‌های نظامی، عقبگرد و انجماد «طولانی مدت» برنامه هسته‌ای، محدودیت در تحقیق و توسعه، و در نهایت عدم «لغو» تحریم‌ها و برگشت‌پذیر کردن آنها مسائلی است که هر عقل سلیمی را به این نتیجه می‌رساند که دیپلماسی برد ـ برد هرچند بارها از زبان دولتمردان ما تکرار شد اما جایگاهی در سیاست آمریکایی‌ها در این مذاکرات ندارد.
اوباما با اینکه برای جبران عقب‌ماندگی‌های خود در خاورمیانه و نیز رقابت‌های داخلی آمریکا نیازمند توافق با ایران است، اما به درستی می‌داند که هر توافقی این 2 مقصود را تامین نخواهد کرد. چرا که شوی توافق حداکثر چند هفته دوام خواهد داشت و آنچه باقی می‌ماند و درباره آن باید پاسخگو باشد محتوای توافق است لذا هر توافقی که سهمی از برد را به ایران بدهد ناقض هدف جهانی آمریکا از توافق است. آمریکایی‌ها به دنبال این نیستند که ایران این توافق را سردست بگیرد و مارش پیروزی در جهان بزند و در حالی که تحریم‌ها لغو شده است با فراغ بال، گسترش قلمرو مقاومت در منطقه را پی‌ گیرد.
در روزهای اخیر حتی در محافل نزدیک به دولت این پرسش بی‌پاسخ مانده که چطور با همه همراهی‌ها و کوتاه آمدن‌ها و نرمش‌های صورت گرفته 2 سال اخیر، آمریکا با مطالبات جدید، بساط مذاکرات را اینچنین آشفته کرده است؟ پاسخ این پرسش در راهبرد آشکار دولت آمریکاست که برد خود را در برد ایران نمی‌بیند که اگر می‌دید این همه زیاده‌خواهی معنا نداشت.
ممکن است برخی منتقدان تیم مذاکرات هسته‌ای دلایل تکنیکی و نحوه مذاکره و رویکرد دیپلماسی دولت را هم برای رسیدن به چنین وضعیتی در مذاکرات و افزایش مطالبات آمریکا موثر بدانند اما نگارنده معتقد است حتی با این فرض که تیم مذاکره‌کننده ما در ژنو توافق بهتری می‌نوشت و دست خود را از برخی داشته‌های استراتژیک برای چانه‌زنی در امروز روزی خالی نمی‌کرد و شعار «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» را هم سر نمی‌داد و اما و اگرهای دیگر، آمریکایی‌ها اصولا و به هیچ‌وجه حاضر به پذیرش یک توافق خوب از منظر ایران نبودند.
فهم این مساله که چه چیز باعث ورود آمریکایی‌ها به مذاکرات شد و نیت آنها از این مذاکرات ما را به درک درست‌تری از آنچه امروز شاهد آن هستیم، می‌رساند. آمریکایی‌ها به 3 دلیل وارد مذاکرات شدند.
1- تحریم‌ها اثر مورد نظر آنها را در دو بعد کنترل برنامه هسته‌ای و ایجاد شورش علیه دولت ایران تامین نکرد.
2- تحریم‌ها قابل تداوم نبود و ادامه آن هر چند ساختار آن را فرو نمی‌‌ریخت اما در عمل به سست شدن اجرای تحریم‌ها از سوی کشورهای مختلف منجر می‌شد. از نظر آمریکایی‌ها فشار داروغه‌وار بر کشورها از طریق سیستم اطلاعاتی و سازوکار وزارت خزانه‌داری قابل تداوم نبود و نشانه‌های تمرد از خواست واشنگتن در گوشه و کنار جهان عملا به چشم می‌خورد؛ لذا آنها به دنبال آتل‌بندی تحریم‌ها به دست خودمان بودند!*
3- آمریکایی‌ها به دنبال این بودند که با تحمیل یک توافق یکجانبه به ایران و به رخ کشیدن آن در سطح جهانی شکست‌های سال‌های اخیر را در منطقه جبران کنند و به نوعی هژمونی از دست رفته خود را بازیابی کنند و در کنار آن به اندرونی مهم‌ترین دشمن خود دست یابند.
تاکید می‌کنم، من در اینجا به دنبال توجیه اشتباهات تیم مذاکره‌کننده در نحوه مذاکره و پیشبرد آن نیستم، حرف من این است که اگر این اشتباهات هم نمی‌بود، آمریکایی‌ها آنچه را می‌خواستیم به ما نمی‌دادند.
ریشه این امر به تضاد راهبردی منافع 2 کشور بازمی‌گردد، برای همین است که گزاره برد- برد در چنین شرایطی از نظر طرف مقابل بی‌اعتبار است.
شاید کسانی در روزهای اول مذاکرات با مطرح کردن این پیش‌فرض که «آمریکا خواهان برکشیدن یک جریان سیاسی در ایران است» رسیدن به توافق را در صورت کوتاه آمدن ایران از بخش‌های مهمی از صنعت هسته‌ای، قطعی می‌دانستند اما این یک تحلیل تک‌بعدی و سطحی از مساله‌ای چندبعدی بود.
آمریکایی‌ها مدت‌هاست به این جمع‌بندی رسیده‌اند که تقویت هیچ جریان سیاسی در ایران این تضمین را به آنها نخواهد داد که تضاد راهبردی منافع 2 کشور در سطح جهانی به نفع آمریکا حل و فصل شود؛ برای همین ممکن است از یک جریان سیاسی در داخل ایران حمایت کنند اما در این حمایت از منافع راهبردی خود هزینه نمی‌کنند. لذا بارها این سوال توسط اندیشکده‌های آمریکایی در طول مذاکرات مطرح شد که ایران با پول حاصل از توافق و برداشتن تحریم‌های نفتی و بانکی چه خواهد کرد؟ متفقا جواب آنها به این سوال این بود که گشایش حاصل از توافق به افزایش قدرت ایران در منطقه منجر خواهد شد، اینجاست که بازی درآوردن آمریکا درباره رفع تحریم‌ها و مطالبه بازرسی نظامی و سایر مطالبات نامعقول معنای خود را نشان می‌دهد. «وعده» گشایش در خارج در ازای ورود مویرگی به تاسیسات نظامی ایران در داخل، موازنه‌ای که برای آنها رسیدن به توافق را توجیه و به‌صرفه می‌کرد. در حالی که با کمک عربستان و اسرائیل و لاپوشانی آمریکا، داعش به مرزهای ما نزدیک می‌شود، ایران اجازه دسترسی به تاسیسات نظامی خود را بدهد!
در صورت چنین توافقی آمریکایی‌ها قطعا آن را به رخ دیگر کشورها خواهند کشید و الگوی پیشرفت و مقاومت ایران را شکست خورده معرفی خواهند کرد.
کدام کشور است که اجازه دسترسی به مجموعه‌های نظامی خود را به اجنبی داده باشد، یک صنعت استراتژیک‌ خود را برای 10 تا 15 سال محدود کند به‌طوری که حتی اجازه تحقیق و توسعه دلخواه را هم نداشته باشد بعد بتواند ادعای پیروزی هم بکند؟
آنچه امروز آمریکایی‌ها از ما می‌خواهند بعد از دکوری کردن برنامه هسته‌ای، ورود به مساله امنیت ماست. شوق ورود به مساله امنیت ملی ایران هم خودگویای عدم تمایل آمریکا به ترک یا کاهش تخاصم با ایران است.
مخالفت دائمی آمریکا با بسته شدن موضوع PMD در مذاکرات در قبال این همه نرمش ایران و موکول کردن آن به بازرسی‌ها، مصاحبه‌ها و رضایت آژانس، تداوم همان سیاست فریب و تخاصم است. کارگذاشتن بمبی‌ مهلک در متن توافق است که در صورت پذیرش ایران صدای انفجار آن چند ماه بعد از توافق شنیده خواهد شد.
در اینجا به دنبال توصیف همه‌جانبه دام‌هایی که آمریکا به دنبال کار گذاشتن آنها در متن توافق نهایی است، نیستیم و الا بسط همین موضوع PMD و بسته نشدن آن به تنهایی برای اینکه به نیات پلید آنها از روند مذاکرات و به دام انداختن ایران پی ببریم، کفایت می‌کرد.
از جمله شگردهای آنها برای رسیدن به اهداف‌شان در مذاکرات، گنجاندن واژه‌های چندپهلو، غیرشفاف و تفسیرپذیر در متن توافق احتمالی است که هوشیاری تیم ایرانی را می‌طلبد. از طرفی تکنیک مبهم‌نویسی و پیچیده‌نویسی متن توافق برای تحمیل توافق بد و رودررو قرار دادن تیم مذاکره‌کننده ایران با قانون مصوب مجلس شورای اسلامی و ایجاد یک جنجال سیاسی در ایران پس از امضای توافق یکی از نقشه‌هایی است که در دستور کار دشمن قرار دارد.
اخیراً شنیده شده محمدجواد ظریف در یک محفل دولتی گفته است توافقی با این ویژگی را نمی‌تواند امضا کند.
هرچند ترفند خیانت‌گونه مبهم‌نویسی توافق برای فرار از خطوط قرمز امنیت ملی از سوی برخی حامیان دولت مخفیانه توصیه شده است اما با توجه به همین خبر واکنش محمدجواد ظریف، پی به عمق تعاریف اخیر رهبر حکیم انقلاب از اعضای تیم مذاکره‌کننده می‌بریم.
چه کسی در ایران پای چنین برگه‌ای را امضا می‌کند؟
از همین روست که آمریکایی‌ها در ماه‌های اخیر به موازات مذاکرات، پروژه دیگری را کلید زده‌اند و آن تلاش سازماندهی شده سیاسی - رسانه‌ای برای مقصر جلوه دادن ایران در صورت عدم توافق است. این پروژه برای آمریکایی‌ها آنقدر مهم است که ادبیات آن در ماه‌های اخیر به صورت مستمر در درجه نخست از سوی شخص رئیس‌جمهور آمریکا ساخته و پرداخته شده است.
قطعاً در چنین شرایطی دولت باید توان خود را در سطح جهانی برای مقابله با این پروژه به کار گیرد. تکرار این عبارت از سوی وزیر امور خارجه که اگر آمریکایی‌ها زیاده‌خواهی نکنند، توافق در دسترس است، نشانه‌هایی از این مسأله است که سنسورهای وزارت امور خارجه در این باره تا حدودی حساس شده است. اما این ادبیات باید گسترده‌تر شده و از سوی رئیس‌جمهور و سایر اعضای دولت در دیدارهای مختلف در سطح جهانی مطرح شود.
هرچند جمع‌بندی‌ها نشان می‌دهد در صورت عدم توافق، افکار عمومی جهان، ایران را مقصر نخواهد دانست و شاید بتوان این را یکی از دستاوردهای این مذاکرات دانست که در آینده می‌تواند مبنای فروپاشی ساز و کارهای اعمال تحریم‌ها شود اما این جمع‌بندی جهانی بیش از آنکه حاصل تلاش هدفمند و جهت‌دهی شده ما باشد، حاصل نرمش‌های مکرر ایران در مذاکرات است.
قطعاً هرچه امروز دولت و تیم مذاکره‌کننده در جهت خنثی‌سازی پروژه موازی آمریکایی‌ها (مقصر جلوه دادن ایران در عدم توافق) حرکت کند، در آینده میوه آن را در تمرد کشورها از اجرای تحریم‌های آمریکا علیه ایران خواهد چید.
وضعیت امروز آمریکا در جهان یک وضعیت بشدت شکننده است و روند نافرمانی از آمریکا به وضوح حتی در میان متحدانش نیز دیده می‌شود؛ این وضعیت یک فرصت برای سیاست خارجی ایران خواهد بود.
آمریکا امروز پس از عدم توانایی تمام‌کنندگی در مسائل مختلف جهانی و عقب‌ماندگی در منطقه به راهبرد ایجاد هرج و مرج جهانی روی آورده است که نمونه آن پدیده داعش در خاورمیانه و ویکی‌لیکس در حوزه اطلاعات است. ابرقدرتی که برای حفظ هژمونی خود، به چنین رویکردی برسد، پایه‌های سلطه‌اش در حال ویرانی است. «فروپاشی» هیچ‌گاه از «در» وارد نشده است؛ در طول تاریخ سقوط امپراتوری‌ها غالباً ناباورانه بوده است.
.................................................................................
*علاوه بر اینکه ساختار تحریم را آتل‌بندی کردند به اروپایی‌های معترض به تحریم‌ها وعده دادند با تضعیف موقعیت ایران در مذاکرات، معاملات چرب‌تری را در آینده کاسب شوند. به این ترتیب هم پروسه صدور رای دادگاه‌های اروپایی به نقض تحریم‌ها پایان یافت و هم دندان‌گردی آنها برای معاملات آینده در صنعت خودرو و نفت بیشتر شد.

گروه سیاسی: آمریکایی‌ها که بعد از لوزان نسبت به برخی مفاد اصلی آن دبه درآورده بودند با نزدیک شدن به ضرب‌الاجل 30 ژوئن، پروژه جدیدی را مبنی بر مقصر جلوه دادن ایران در شکست احتمالی مذاکرات هسته‌ای کلید زده‌اند. به گزارش «وطن امروز»، این خط که توسط دنیس راس، مشاور سابق باراک اوباما در مصاحبه با یک روزنامه صهیونیستی داده شده، در برخی رسانه‌های مطرح غربی نیز به صورت ویژه مطرح شده است. «دنیس راس» از مشاوران برجسته دولت آمریکا در دوره اول ریاست‌جمهوری باراک اوباما روز یکشنبه به روزنامه صهیونیستی «جروزالم‌پست» گفته است: اگر طرفین نتوانند تا روز سه‌شنبه به توافق جامع دست یابند که به نظر محتمل هم می‌رسد، 3 تا 6 ماه تمدید می‌تواند زمانی «معقول» باشد. به گزارش فارس، راس در این مصاحبه همچنین عدم توافق در ضرب‌الاجل مقرر را از یک جهت حاوی پیامی بد دانسته چراکه این امر نشان می‌دهد «ایرانی‌ها موضعشان را تغییر نداده‌اند یا اگر هم تغییر داده‌اند، در جهتی نادرست بوده است». وی افزود: «پیام خوب هم این است که دولت به ایرانی‌ها نشان می‌دهد تحت فشار ضرب‌الاجل ساختگی نیست تا مجبور شود در موضع خود تغییراتی دهد که می‌داند نباید صورت گیرند». راس درباره احتمال تمدید دوباره مذاکراتی که تاکنون 2 بار تمدید شده هم گفت: «از نظر من ایرادی ندارد که مذاکرات برای مدتی تمدید شود تا برای ایرانی‌ها روشن شود که ما عقب نمی‌نشینیم.» او گفت هرچند باید در نهایت تکلیف مذاکرات مشخص شود، اما تصریح کرد: اگر این مشخص شدن مدتی هم زمان ببرد، مساله‌ای ندارد. وی ادامه داد: «روش مذاکره ایرانی‌ها اینطور است که همه‌چیز را تا دقایق آخر نگه می‌دارند تا از فشار ضرب‌الاجل علیه خودمان استفاده کنند تا ما مجبور شویم راهکارهای خلاقانه ارائه کنیم.» راس افزود: «خب! پاسخ به این امر باید این باشد که اگر شما حاضر نیستید حداقل‌های ما را بپذیرید، توافق نمی‌شود». وی تأکید کرد: باید تلاش شود «روایتی شکل گیرد» از اینکه ایران چه پیشنهاداتی را رد کرده است تا در صورت نیاز بتوان ایران را مقصر خوانده و ساده‌تر تحریم‌های شدید علیه ایران را ادامه داد. او ادامه داد: «اگر به نظر برسد ایرانی‌ها شانسی برای توافق داشته‌اند اما تصمیم گرفته‌اند این کار را نکنند، ادامه رژیم تحریم‌ها بسیار ساده‌تر خواهد بود». واکنش رسانه‌های غربی به احتمال شکست مذاکرات هسته‌ای نیز در نوع خود قابل توجه بود. بلومبرگ و رویترز نیز روز گذشته به نحوی بر لزوم مقصر جلوه دادن ایران در شکست احتمالی مذاکرات تاکید کردند.

گروه اقتصادی: دولت با افزایش 10 درصدی قیمت لبنیات به طور تلویحی اعلام کرد قصد آزادسازی و واقعی کردن قیمت کالاها را دارد. زمانی‌که محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر صنعت،‌ معدن و تجارت بیان داشت دولت توان پرداخت یارانه به بخش لبنیات را ندارد و برهمین اساس قیمت‌ها را تا 10 درصد افزایش داده با این شرط که کارخانجات شیرخام را به قیمت 1440 تومان از دامداران خریداری کنند،‌ این اعلام نشان از آن دارد که عدم پرداخت یارانه به دیگر کالاهای تولیدی در آینده نیز قیمت آنها را به سمت واقعی شدن و درنهایت افزایش سوق خواهد داد. براساس گزارش بانک مرکزی در دوره یکساله منتهی به 5 تیرماه سال جاری نرخ لبنیات 8/14 درصد، تخم‌مرغ 7/4 درصد، برنج 7/8 درصد، حبوب 16 درصد، میوه‌های تازه 8/60 درصد، سبزی‌های تازه 2/13 درصد، گوشت قرمز 3/7 درصد، قندوشکر 4 درصد، چای 5/8درصد و روغن نباتی 8/0 درصد رشد داشته و تنها در این مدت نرخ گوشت مرغ با 9/12 درصد افت مواجه شده است.
گرانی  120 درصدی لبنیات
در همین حال قیمت انواع لبنیات شامل شیر، ماست، پنیر و کره در 2 سال گذشته از ۴۰ تا ۱۲۰ درصد افزایش داشته است. آمار رسمی بانک مرکزی از روند تغییر قیمت لبنیات از تیرماه 92 تا تیرماه 94 نشان می‌دهد قیمت کره رکورددار گرانی بین محصولات لبنی بوده و از کیلویی 12000 تومان در تیرماه سال 92 به کیلویی 24هزار تومان در سال جاری رسیده است. در این بین ماست پاستوریزه و غیرپاستوریزه در رتبه‌های بعدی قرار دارند و رشد 2/32درصد و 7/41 درصد در این دو سال داشته‌اند. قیمت ماست پاستوریزه از کیلویی 2216 تومان به 2930 تومان و ماست غیرپاستوریزه از 2371 تومان به 3360 تومان افزایش یافته است. براساس آمار بانک مرکزی، قیمت شیر پاستوریزه هم با رشد 8/29 درصد از لیتری 2111 تومان به 2742 تومان رسیده و قیمت پنیر پاستوریزه 450 گرمی هم با رشد 29 درصد از 3709 تومان به 4785 تومان افزایش یافته است. پنیر غیرپاستوریزه هم که سال 92 کیلویی 15520 تومان بوده در حال حاضر به کیلویی 19120 تومان افزایش یافته است. این افزایش قیمت‌ها بدون لحاظ افزایش اخیر 10 درصدی است که با لحاظ آن قیمت لبنیات در این دولت از 40 تا 120 درصد رشد داشته است.  به گزارش تسنیم، یکشنبه گذشته مجوز افزایش 10درصدی قیمت شیر، ماست و پنیر صادر شد. هر چند متولیان صنف و صنعت لبنیات به عدم حضور در این جلسه معترض بوده و افزایش قیمت را هم قبول نداشتند ولی طبق بخشنامه دولت موظف به اجرای این مصوبه هستند. البته محمد فربد، نایب رئیس انجمن صنایع لبنی اعلام کرد به‌دلیل فشار نیامدن به مردم در ماه مبارک رمضان، افزایش 10 درصدی قیمت پس از این ماه اجرا خواهد شد. علاوه بر این غلامرضا کاوه، سخنگوی سازمان حمایت تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان گفته است: افزایش ۱۰ درصدی قیمت فرآورده‌های لبنی مشروط به افزایش نرخ خرید شیرخام دامداران به هر کیلوگرم ۱۴۴۰ تومان توسط صنایع لبنی بوده است. کاوه افزود: تمام افزایش قیمت‌ها براساس بخشنامه معاون اول رئیس‌جمهور و مصوبه کارگروه تنظیم بازار است و سازمان حمایت نیز در این باره نظر کارشناسی خود را اعلام می‌کند. وی خاطرنشان کرد: درصورتی که قیمت شیرخام در راستای حمایت از دامداران به 1440 تومان افزایش یابد طبیعی است که نرخ فرآورده‌های لبنی نیز افزایش قیمت داشته باشد. این در حالی است که دولت ماه گذشته قیمت سوخت را افزایش داد.
سیر تغییر قیمت‌ها در هفته‌ای که گذشت
به گزارش بانک مرکزی، در هفته‌ای که گذشت نرخ تخم‌مرغ 9 درصد، میوه‌های تازه 4/5 درصد، گوشت قرمز 5/0 درصد و گوشت مرغ 2/8 درصد کاهش و نرخ برنج 1/0، حبوب 5/0، سبزی‌های تازه 3/1 و قند و شکر 1/0 درصد افزایش یافته است. ضمن آنکه در بررسی‌های بانک مرکزی قید شده است در این هفته نرخ لبنیات، چای و روغن نباتی ثابت بوده است.  در هفته مورد گزارش، در گروه لبنیات بهای ماست پاستوریزه معادل 1/0 درصد افزایش داشت و قیمت سایر اقلام این گروه نسبت به هفته قبل بدون تغییر بود.  بهای تخم‌مرغ معادل 9 درصد کاهش یافت و شانه‌ای 85 تا 106 هزار ریال فروش می‌رفت. در این هفته در گروه برنج قیمت برنج وارداتی غیرتایلندی و برنج داخله درجه یک ثابت بود و بهای برنج داخله درجه 2 معادل 7/0 درصد افزایش داشت.  در گروه حبوب، قیمت لوبیاچیتی معادل 8/0، لوبیا سفید 9/0 و لوبیا قرمز 9/1 درصد کاهش ولی بهای سایر اقلام این گروه بین 5/0 تا 8/1 درصد افزایش یافت. در گروه میوه‌های تازه قیمت هلو معادل 3/1 درصد افزایش ولی بهای سایر اقلام این گروه بین 2/0 تا 9/11 درصد کاهش داشت. در گروه سبزی‌های تازه قیمت گوجه‌فرنگی معادل 5/2 درصد، بادنجان 6/3 درصد، کدو سبز 9/7 درصد و سبزی‌های برگی 5/1 درصد افزایش ولی بهای سایر اقلام این گروه بین 1/0 تا 6/2 درصد کاهش یافت.  در هفته مورد گزارش قیمت گوشت تازه گاو و گوساله بدون تغییر بود و بهای گوشت گوسفند معادل 9/0 درصد و گوشت مرغ 2/8 درصد کاهش داشت. در این هفته قیمت چای خارجی و روغن نباتی مایع ثابت بود.  بهای قند و روغن نباتی جامد هر یک معادل 1/0 درصد کاهش ولی قیمت شکر 3/0 درصد افزایش یافت.

حسین علوی: بیژن زنگنه باز هم جنجال‌ساز شد! مهره نفتی دولت ژنرال‌ها این بار ادعایی مطرح کرد به بزرگی و گرانقیمتی یک دکل نفتی! او در اظهارنظری جنجال‌ساز مدعی شد یک دکل نفتی در دولت سابق مفقود شده است! تا با این ادعا یک موج تبلیغاتی علیه مدیران سابق نفتی ایجاد کند! با این حال اما روز گذشته وزیر سابق نفت و مدیرعامل سابق تاسیسات دریایی ضمن ابراز تعجب از این اظهارات وزیر نفت، ادعای او را نه تنها تکذیب کردند بلکه مورد تمسخر قرار داده و توضیح دادند که اساسا دکلی وارد کشور نشده که اکنون غیب شده باشد. آنها توضیح دادند ماجرا مربوط به یک قرارداد خرید دکل است که در همان مراحل ابتدایی خرید، به دلیل نبود منابع مالی انجام نشده است. به گزارش «وطن امروز»، ادعای دروغ گم شدن دکل نفتی اولین‌بار در مجلس شورای اسلامی مطرح شد. نادر قاضی‌پور، نماینده ارومیه در مجلس شورای اسلامی خبر داد علی لاریجانی، رئیس مجلس طی دستوری به رئیس کمیسیون انرژی، خواستار رسیدگی به موضوع  مفقود شدن یک دکل نفتی ۷۸ میلیون دلاری شده است! پس از طرح موضوع، این بار زنگنه خود به میدان آمد و موضوع را تایید کرد و گفت دکل نفتی گم شده است. وزیر نفت در یکی از برنامه‌های خبری خود در پاسخ سوالی مبنی بر اینکه آیا خبر مفقود شدن یک دکل نفتی ایرانی در زمان فعالیت دولت گذشته صحت دارد؟ گفت: موضوع مفقود شدن دکل نفتی متعلق به ایران واقعیت دارد و با پیگیری و شکایت ما پرونده‌ای در این باره تشکیل شده است. اگرچه اصل این ادعا یعنی «گم شدن یک دکل نفتی» در حالت طبیعی و در عالم واقع، امری بعید به نظر می‌رسید اما رسانه‌های حامی دولت و نیز شبکه‌های ضد انقلاب تا توانستند با استناد به این اظهارات، تلاش کردند این «ادعای بزرگ» را بزرگ‌تر کنند. همین موضوع وزیر سابق نفت و مدیرعامل سابق تاسیسات دریایی را بر آن داشت تا با حالت تمسخر به ادعای زنگنه واکنش نشان دهند.
دکل چیست؟
رستم قاسمی، وزیر سابق نفت که با اصرار دولتی‌ها و با حکم اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور، مسؤولیت آموزش دور زدن تحریم به دولت روحانی را برعهده گرفته است، در واکنش به این موضوع ابتدا توضیح داد که دکل چیست. رستم قاسمی در گفت‌وگو با تسنیم، درباره گم شدن دکل حفاری دریایی با بیان اینکه طرح این مساله به این شکل بسیار جای تعجب دارد، چرا که مگر دکل حفاری، خودکار است که گم شود، گفت: دکل حفاری دریایی حداقل 50 نفر خدمه دارد و جابه‌جایی آن تشریفات خاص و ویژه‌ای دارد و گم شدن یک دکل معنایی ندارد. وی با اشاره به اینکه وزارت نفت یک مجموعه حاکمیتی و کارفرمایی است و  دکل‌‌های حفاری مربوط به شرکت‌های پیمانکاری است، گفت: شرکت تأسیسات دریایی که مالکیت عمده آن مربوط به بنیاد تعاون ناجا و صندوق بازنشستگی نفت است، به‌عنوان پیمانکار شرکت نفت‌وگاز پارس در پارس جنوبی فعالیت می‌کند و براساس آنچه مدیرعامل سابق این شرکت گفته است، یک فروند دکل حفاری خریداری شده است و بخشی از پول آن را پرداخت و ضمانت‌های لازم را نیز دریافت کرده‌اند. وزیر سابق نفت گفت: ظاهراً به دلایلی برای تحویل دکل به طرف ایرانی مشکلاتی ایجاد شده است که پرونده آن در دادگاه داوری بین‌المللی در حال رسیدگی است و به صورت همزمان دستگاه‌‌های نظارتی داخلی نیز مشغول پیگیری آن هستند. قاسمی یادآور شد: عملکرد شرکت‌های پیمانکاری که خود دارای شخصیت حقوقی مستقل، مدیرعامل، هیات مدیره و مجمع عمومی هستند، به وزارت نفت ارتباطی ندارد. در عین حال در آن زمان هیچ گزارشی درباره مشکلات این دکل یا وقوع تخلف در این پرونده به وزارت نفت ارسال نشده است تا ما نسبت به آن عکس‌العمل نشان دهیم. وی گفت: اگر کسی در جریان خرید این دکل یا موارد دیگر در شرکت تاسیسات دریایی یا دیگر شرکت‌های مربوط تخلفی مرتکب شده باشد، باید از سوی دستگاه قضا قاطعانه و به سرعت مورد رسیدگی قرار بگیرد و مطالبه ما هم از دستگاه قضا همین است. در کنار همه این موارد این نکته نیز باید مورد توجه قرار بگیرد که رسانه‌ای کردن چنین مواردی قبل از رسیدگی در دادگاه بین‌المللی و داخلی چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.
توضیحات مدیرعامل تأسیسات دریایی
پس از توضیحات رستم قاسمی، مدیرعامل سابق تأسیسات دریایی نیز درباره اختلاف پیش آمده در خرید دکل نفتی توضیح داد و البته تصریح کرد به‌رغم تلاش برای تشکیل کمیته فنی و حقوقی برای حل کردن این اختلاف، دولت تاکنون این جلسه را تشکیل نداده است. علی طاهری‌مطلق که قرارداد خرید این دکل در زمان مدیریت وی امضا شده بود، درباره دلیل خریداری این دکل گفت: با توجه به شرایط تحریم‌های ظالمانه علیه کشورمان و حتی شرکت مهندسی و ساخت تأسیسات دریایی، شرکت‌های حفاری و صاحبان دکل‌های دریایی خارجی تهدید به خروج از آب‌های ایران می‌کردند به همین دلیل تأمین دکل‌های مالکیتی برای حفاری میدان‌های نفتی و گازی بویژه میدان مشترک پارس جنوبی جزو ضروریات کشور بود. شاید هیچ کاری به اندازه تامین دکل در آن زمان ضرورت نداشت، زیرا اگر پالایشگاه‌ها ساخته و همه چیز آماده شود ولی حفاری چاه‌ها انجام نگیرد نتیجه‌ای به دست نخواهد آمد. در این شرایط شرکت تأسیسات دریایی اقدام به خرید یک دستگاه دکل حفاری به نام «فورچونا» از شرکت جی‌‌اس‌پی رومانی کرد تا دکل یادشده پس از بازسازی کامل با همه متعلقات، تجهیزات و مطابق استانداردهای عملیات حفاری به ایران حمل شود. قرارداد خرید دکل پس از کارشناسی مفصل و تهیه گزارش فنی و طی مراحل قانونی در شرکت منعقد شد. پیش از این نیز شرکت رومانیایی چندین قرارداد برای تأمین دکل با یکی از شرکت‌های تابعه تأسیسات دریایی در دوران مدیریت اسبق داشت و حتی یک دکل نیز به آنان فروخته بود. انتخاب شرکت یادشده نیز براساس اعتماد مدیران قبلی شرکت و با توجه به تجربه کار با آنها صورت گرفت. طاهری که از سال 1389 تا پایان سال 1392 مدیرعامل شرکت تأسیسات دریایی بوده و دارای فوق دکترای سازه‌های دریایی از دانشگاه دلفت در هلند است، درباره ادعای زنگنه که گفته این دکل مفقود شده نیز گفت: مگر می‌شود دکل حفاری گم شود! این دکل نه پنهان است و نه گم شده بلکه موقعیت آن مشخص است اما هنوز تحویل نشده است. علت آن هم این است که این قرارداد پس از پرداخت بخشی از آن به‌عنوان پیش‌پرداخت به دلیل عدم تامین بموقع نقدینگی بخش‌های باقیمانده با مشکل حقوقی مواجه و در نهایت منجر به طرح دعوای حقوقی در دادگاه بین‌المللی در لندن از طرف فروشنده شد. طاهری در پاسخ به این سوال که برخی عنوان می‌کنند پول خرید دکل به طور کامل پرداخت شده است نیز گفت: باقی پول به هیچ‌وجه به فروشنده رومانیایی پرداخت نشد، چرا که به علت تحریم دکل مستقیم به شرکت‌های ایرانی فروخته نمی‌شود. طبعا باید شرکت‌هایی نقش واسطه را داشته باشند که مابقی پول نزد شرکت واسطه است که رسماً هم دریافت آن را اعلام کرده است. البته انتقال وجوه سنگین در شرایط تحریم مشکلات خاص و پیچیده مربوط به خود را دارد. بخشی از مشکل ما هم ناشی از همین شرایط است. بدیهی است شرکت واسط نیز اعلام کرده است با توجه به شرایط تحریم تا زمانی که وضعیت دادگاه روشن نشود امکان بازگرداندن پول به شرکت را ندارد. وی همچنین درباره بازگرداندن پول پرداختی برای خرید این دکل نیز گفت: بدیهی است مدیران فعلی شرکت تأسیسات دریایی مسؤولیت ادامه پیگیری حقوقی و بازگرداندن دکل یا مبالغ پرداخت شده را دارند که البته بخشی از آن منوط به نتیجه دعوای حقوقی در دادگاه بین‌المللی است.  البته من از نتیجه آخرین مرحله آن اطلاعی ندارم. بنده بارها پیشنهاد تشکیل یک کمیته حقوقی و فنی را برای پیگیری و حل و فصل موضوع به مسؤولان مربوط داده‌ام که تاکنون چنین پیشنهادی عملی نشده است.
دسته‌گل بیژن چند دکل می‌شود؟
بیژن زنگنه قطعا از مجلس نهم رای اعتماد نمی‌گرفت ولی به هر حال با سفارش ویژه حسن روحانی توانست یک رای لب مرزی از نمایندگان مجلس بگیرد. این رای اعتماد البته هیچگاه برای او حاشیه امن نشده است، چراکه فساد هنگفت کرسنت که در دوران صدارت او بر وزارت نفت دولت اصلاحات رخ داده، هر لحظه می‌تواند او را از طبقه 15 ساختمان وزارت نفت در خیابان طالقانی به زیر آورد. کرسنت اگر بزرگ‌ترین نباشد اما قطعا یکی از بزرگ‌ترین فسادهای تاریخ معاملات نفتی در این کشور است. اگرچه وزارت ارشاد دولت آقای روحانی در بیانیه‌ای رسانه‌ها را از پرداختن به جزئیات فاجعه کرسنت منع کرده است اما طی 2 سال اخیر 2 بار و از سوی وزرای دولت روحانی اظهارنظرهایی درباره جریمه فساد کرسنت مطرح شد که قطعا هر 2 بار پشت بیژن زنگنه لرزید. یک بار و در سال 1392 نعمت‌زاده، وزیر صنعت طی یک سخنرانی گفت دادگاه مربوط به پرونده کرسنت، ایران را به 18 میلیارد دلار جریمه محکوم کرده است. چندی پیش نیز وزیر ارشاد که برای طرح سوال نمایندگان به دلیل محدود کردن رسانه‌ها توسط دولت به صحن علنی مجلس رفته بود گفت جریمه کرسنت حدود 13 میلیارد و 850 میلیون دلار است. با استناد به همین اظهارات وزرای صنعت و ارشاد دولت روحانی می‌توان عمق فاجعه کرسنت و زیان مدیران نفتی تحت مدیریت بیژن زنگنه را در دولت اصلاحات به مردم ایران تخمین زد. حال که آقای زنگنه ادعای مفقود شدن دکل نفتی 79 میلیون دلاری را مطرح کرده (که براساس اظهارات رستم قاسمی از اساس صحت ندارد) بهتر است یک محاسبه دیگر نیز انجام دهد و آن این است که با جریمه فساد کرسنت چند دکل نفتی نظیر آنچه او به اشتباه ادعا کرده گم شده، می‌توان خرید! براساس اظهارات آقای نعمت‌زاده جریمه فساد کرسنت 18 میلیارد دلار است. با این احتساب و با این جریمه‌ای که نتیجه فساد در دوران مدیریت آقای زنگنه است می‌توان 227 دکل نفتی خرید. براساس اظهارات علی جنتی، وزیر ارشاد نیز جریمه فساد کرسنت، 13 میلیارد و 850 میلیون دلار است که با این جریمه می‌توان 175 دکل 79 میلیون دلاری خریداری کرد!

گروه بین‌الملل: جزیره استعماری بریتانیا از همه طرف محاصره شده است. یک سال پیش که کریستینا کرشنر، رئیس‌جمهور آرژانتین از اقدامات قانونی برای بازپس گرفتن جزایر مالویناس (فالکلند) سخن گفت، خیلی از بریتانیایی‌ها به حرف‌های او خندیدند ولی حالا با گذشت هر ماه مساله بازپس‌گیری این جزایر آمریکای‌جنوبی بیشتر در معادلات سیاسی دولت‌های عمدتا ضدغربی این قاره اهمیت می‌یابد به طوری که حتی یک دیپلمات لاتین احتمال داده تا چندی دیگر این موضوع به شورای امنیت کشیده شود.
پس از آنکه هفته گذشته 34 کشور عضو سازمان کشورهای آمریکایی (همه جز کانادا) لندن را با تصویب سندی برای ادامه مذاکرات با بوئنوس‌آیرس بر سر تعیین مالکیت مالویناس زیر فشار گذاشتند حالا حکم قضایی یک دادگاه آرژانتینی برای توقیف اموال شرکت‌های انگلیسی و آمریکایی فعال در این جزایر اشغال شده، ماجرا را وارد مرحله جدی‌تری کرد.
«هکتور تیمرمن» وزیر خارجه آرژانتین پس از قدردانی از تصویب این بیانیه در
چهل و پنجمین نشست مجمع عمومی سازمان کشورهای آمریکایی در واشنگتن اعلام کرد: «ما مطمئن هستیم آرژانتین از طریق مذاکرات بار دیگر به تمامیت ارضی خود دست خواهد یافت». در مقابل کانادا با اعلام مخالفت خود با صدور این بیانیه‌ از طریق «جنیفر لوتن» نماینده‌اش در این اجلاس عنوان کرد هیات نمایندگی کانادا در صدور این بیانیه مشارکت نخواهد کرد. سازمان کشورهای آمریکایی که مهم‌ترین سازمان سیاسی متشکل از کشورهای هر دو قاره آمریکای شمالی و جنوبی و مقر آن در واشنگتن است در نشست سالانه خود تصویب کرد آرژانتین و انگلیس باید به دنبال یافتن راه‌حلی صلح‌آمیز باشند به این ترتیب تلویحا حق حاکمیت ادعایی انگلیسی‌ها را بر آنچه جزایر فالکلند می‌خوانند رد کرد. این سند در راستای سند مصوب سازمان ملل متحد در سال 1965 بود که طبق آن انگلیس باید این جزایر را از حالت استعماری خارج کند و همچنین قطعنامه‌ای در همین رابطه که در آن اکثر اعضای سازمان ملل خواستار برقراری مذاکره میان طرفین جهت یافتن راه‌حلی برای این مشکل بودند. البته دولت‌های بریتانیا در تمام نیم‌قرنی که از این فراخوان جهانی می‌گذرد نسبت به قطعنامه مزبور بی‌تفاوت بوده‌اند. بریتانیا همچنین تمام فراخوان‌های بین‌المللی که خواستار حل اختلافات جزایر «مالویناس» هستند از جمله بیش از
40 قطعنامه و بیانیه سازمان ملل را نادیده گرفته است. ولی این هفته به پشتوانه حمایت سیاسی سازمان کشورهای آمریکایی، قاضی فدرال «ریو گرنده» در جنوب آرژانتین دستور توقیف بیش از 156 میلیون دلار از دارایی‌های شرکت‌های انگلیسی «راک هوپر»، «پریمر اویل لیمیتز»، «نفت و گاز فالکلند» و شرکت‌های آمریکایی «نوبل انرژی»، «ادیسون اینترنشنال» و همچنین سکوی نفتی «ایریک رائوده» را که در ماه گذشته میلادی به علت استخراج غیرقانونی نفت و گاز در جزایر «مالویناس» مورد هشدار قانونی قرار گرفته بودند صادر کرد. علاوه بر این دستور توقیف کشتی‌ها و سایر اموال و دارایی‌های شرکت‌های نفتی مزبور که به صورت غیرقانونی در جزایر «مالویناس» فعالیت می‌کنند صادر شده است. اینها همان شرکت‌هایی هستند که خرداد گذشته اعلام کردند به‌رغم درخواست‌ها و تهدیدات قانونی دولت آرژانتین، به اکتشافات خود در مناطق و آب‌های مورد مناقشه ادامه خواهند داد.
حالا با این حکم «لیلیان هرائس» قاضی آرژانتینی همانند کرشنر فرناندس، رئیس‌جمهور در کشورش محبوبیت یافته است. به گزارش شبکه ونزوئلایی «تله سور»، در این اعلام جرم از سوی دادگاه آرژانتینی همچنین هیات قضات دستور توقیف فوری اکتشاف و استخراج در این جزایر را بنا به درخواست بازپرسی و به علت خسارات شدید و غیرقابل جبران وارد شده به محیط زیست از سوی شرکت‌های نفتی غیرقانونی صادر کرده است. دادستانی آرژانتین نیز به نوبه خود این دستور کیفری را به وزارت خارجه ابلاغ خواهد کرد تا از راه‌های دیپلماتیک و همکاری‌های مسالمت‌آمیز قضایی بین‌المللی به اجرا درآید.
 

کارشناس سازمان هواشناسی از هجوم گردوغبار به آسمان 10 استان کشور خبر داد. کبری رفیعی، کارشناس سازمان هواشناسی با تشریح آخرین وضعیت آب‌ و هوای کشور گفت: در 3 روز آینده برخی نقاط خراسان رضوی، خراسان جنوبی، جنوب سمنان، یزد، شرق کرمان، سیستان‌وبلوچستان، هرمزگان، بوشهر، ایلام و خوزستان وزش باد و گرد و خاک را شاهد خواهند بود. کارشناس سازمان هواشناسی به فارس اعلام کرد: در 3 روز آینده در غالب مناطق کشور روند افزایشی دما را در پیش داریم. وی درباره دمای پایتخت افزود: بیشینه دمای تهران روز سه‌شنبه (امروز) به
40 درجه سانتیگراد می‌رسد.
 

باز هم سالن آزادی لبریز از تماشاگر بود و باز هم همه آمده بودند تا پیروزی تیم کواچ را در خانه ببینند، تیمی که همه بازی‌های خانگی را برده بود تنها به 3 امتیاز این دیدار احتیاج داشت تا با 2 برد در بازی مقابل روسیه، جشن صعود را در تهران برگزار کند اما قدرت لهستان سد بزرگی مقابل خواسته‌های ما بود.
تیمی که جمعه‌شب و به سختی توانسته بودیم با نتیجه 3 بر 2 از سدش بگذریم، یکشنبه‌شب با یک بازی برتر و اسپک‌های برق‌آسا موفق شد با نتیجه 3 بر یک از سد ایران بگذرد تا برای صعود تنها احتیاج به یک امتیاز دیگر داشته باشد البته با توجه به قانون جدید امسال تعداد بردها بر امتیاز ارجحیت دارد.
هفته بعد که هفته نهایی دور گروهی لیگ جهانی والیبال به حساب می‌آید 2 بازی سرنوشت‌ساز در ایران و لهستان برگزار می‌شود. در همین ورزشگاه آزادی ما میزبان روسیه هستیم و باید هر 6 امتیاز این بازی را به هر قیمتی بگیریم اما مصاف دیگر که سرنوشت ما به آن گره خورده است بازی لهستان و آمریکاست.
تنها شرط صعود برای ایران آن است که آمریکا هر 6 امتیاز این دو بازی را از آن خود کند! البته با توجه به قدرت لهستان در خانه بسیار بعید است این نتیجه حاصل شود اما اگر آمریکا بتواند این مهم را انجام دهد آن وقت ما با پیروزی‌های بیشتر و با 21 امتیاز می‌توانیم بالاتر از لهستان 20امتیازی صعود کنیم. اگر در بازی یکشنبه شب دست‌کم با نتیجه 3 بر 2 می‌باختیم آن وقت شاید وضعیت صعودمان کمی بهتر می‌شد اما حالا تنها دلخوش به یک معجزه والیبالی هستیم. آمریکا باید در 2 بازی متوالی از سد لهستان بگذرد.
داورزنی: ترس از باخت، موجب باخت ما شد
رئیس فدراسیون والیبال بعد از باخت به لهستان گفت: به نظرم قدری بازیکنانمان از باخت می‌ترسیدند و همین موجب شد نتوانند بازی خود را ارائه دهند اما خوشحالم که مردم فهم بالایی از والیبال دارند.  محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال، پس از باخت تیم‌ملی مقابل لهستان اظهار کرد: هیجانات ورزش و زیبایی‌های ورزش به همین برد و باخت‌هایش است. نباید بعد از یک باخت به تیم گلایه کرد. بله همه ما دوست داریم که همیشه تیم والیبال پیروز باشد ولی به هر ترتیب تیمی هم که مقابل ماست، قهرمان جهان است. بازیکنان ما زحمت زیادی کشیدند اما لهستانی‌ها بهتر کار کردند ولی با توجه به تجربه و شرایطی که داشتند روز خوبی را پشت سر گذاشتند. وی افزود: با توجه به صحبت‌هایی که از قبل کردیم مسیری را برای والیبال بزرگسالان ترسیم کرده‌ایم که لیگ جهانی یکی از این مسیرهاست اما هدف نیست. خود این بازی‌هایی که در ایران و لهستان انجام شد زمینه پیشرفت و ارتقای سطح والیبال ایران را فراهم می‌کند.  وی تاکید کرد: هدف ما موفقیت در مسابقات انتخابی المپیک است. هنوز باید با این تیم‌های بزرگ بجنگیم. با آمریکا و لهستان مبارزه کنیم تا به این هدف دست یابیم. رئیس فدراسیون والیبال تاکید کرد: الان هنوز شرایط لیگ جهانی والیبال معلوم نیست که آمریکا و لهستان چگونه بازی کنند و ما با روسیه چه نتیجه‌ای بگیریم. همه باید تا هفته آینده صبر کنیم اما هر نتیجه‌ای که حاصل شود چیزی از ارزش‌های بازیکنان ایران کم نمی‌کند. آنها تا الان زحمت زیادی کشیده‌اند و کار بزرگی انجام داده‌اند. رئیس فدراسیون والیبال درباره بازی تیم‌ملی مقابل لهستان گفت: به نظرم بازیکنان زحمت خود را کشیدند اما شاید مقداری از باخت می‌ترسیدند و همین ترس از باخت کار را برای آنها سخت کرد و خودش عامل این شد که آن عملکرد 100 درصد خود را نداشته باشند از طرف دیگر لهستانی‌ها هم خیلی خوب تیم ما را آنالیز کرده بودند و در همه پست‌ها هم خوب بازی کردند.
داورزنی تاکید کرد: ما باید مطمئن باشیم که بازیکنانمان تلاش خود را انجام می‌دهند. فارغ از اینکه چه نتیجه‌ای در لهستان رقم بخورد بازیکنان تمام تلاش‌شان را می‌کنند که در مقابل روسیه پیروز شوند. آن چیزی که برای ما مهم است رشد خوب والیبال بزرگسالان‌مان است و فهم و شعور مردمی است که بازیکنان را تشویق کردند. در 4 بازی که ما میزبان بودیم شاهد بودیم که
15 هزار تماشاگر در سالن حاضر بودند و هیچ‌کس هم فحاشی نکرد و رفتار ناشایستی انجام نداد.
واکنش FIVB به شکست ایران مقابل لهستان
سایت فدراسیون جهانی والیبال پس از شکست ایران مقابل لهستان در دیدار یکشنبه درباره این بازی گزارشی نوشت.
سایت جهانی والیبال درباره رویارویی ایران و لهستان نوشت: «لهستان که در بازی نخست با ایران و در دیداری که 5 ست به طول انجامید شکست خورده بود، با غلبه بر ایران موفق شد فاصله‌اش با تیم‌ملی والیبال آمریکا که در صدر جدول رده‌بندی گروه B قرار دارد را کمتر کند. در این بازی همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد ایرانی‌ها با حمایت هواداران‌شان خیلی زود از حریف پیش افتادند اما لهستانی‌ها خیلی خوب فشاری که به آنها وارد شده بود را کنترل کردند و در امتیازهای 5 - 5، 10 - 10 و 13 - 13 با ایرانی‌ها مساوی کردند. هیچ تیمی برتری محسوسی به دیگری نداشت تا اینکه در دقیقه‌های پایانی ست نخست، سعید معروف و فرهاد قائمی به زمین آمدند تا تیم میزبان بتواند 25 بر 23 به برتری برسد.
اما لهستانی‌ها کم نیاوردند و در ست دوم از ایران جلو افتادند. آنها 6 به 4 و 10 به 8 از ایران پیش بودند. شاگردان استفان آنتیگا در ادامه هم خوب بازی کردند و در نخستین وقت استراحت فنی که گرفته شد، 3 امتیاز از ایران جلو بودند. ایران تا پایان ست دوم نتوانست خودش را پیدا کند و لهستانی‌ها با حساب 25 به 20 به برتری رسیدند.
ست سوم هم ایران یک بار دیگر از حریف خود یعنی لهستان پیش افتاد اما برتری آنها نسبت به حریف طولانی‌مدت نبود. اسلوبودان کواچ، سرمربی ایران زمانی که بازی 14 به 11 بود، درخواست استراحت فنی داد اما این حربه نیز به سود ایرانی‌ها نبود زیرا نتوانست مانع از پیشتازی لهستان شود. تیم میهمان موفق شد ست سوم را با پیروزی به پایان برساند و با خیالی آسوده‌تر پا به ست چهارم بگذارد.  در ست پایانی بود که مشخص شد پیروزی در این دیدار به لهستان خواهد رسید. شاگردان آنتیگا توانستند با نتیجه 25 به 19 برتری را از آن خود کنند. یاکوب یاروژ با 22 امتیازی که به دست آورد، بهترین بازیکن لهستان بود. این در حالی بود که شهرام محمودی هم با 12 امتیاز بهترین امتیازآور ایرانی‌ها بود».
کواچ: از انرژی تماشاگران استفاده نکردیم
سرمربی تیم‌ملی والیبال ایران از شکست برابر تماشاگران خانگی متاسف است. اسلوبودان کواچ در نشست خبری پس از بازی در جمع خبرنگاران گفت: به لهستان تبریک می‌گویم. آنها خیلی از ما بهتر بودند و مزد برتری خود را نیز گرفتند. ما بازی را بهتر از آنها شروع کردیم اما با اشتباه‌هایی که انجام دادیم باعث شدیم این نتیجه رقم بخورد. وی با ابراز ناراحتی از سرویس‌های تیم ایران، گفت: وقتی با تیمی در حد و اندازه لهستان بازی می‌کنیم برای نتیجه گرفتن چاره‌ای جز این نداریم که با سرویس خوب دریافت اول آنها را با مشکل مواجه کنیم که متاسفانه ما موفق به انجام آن نشدیم.
کواچ با ابراز تاسف از این شکست خانگی گفت: متاسفم که نتوانستیم از این همه انرژی که تماشاگران‌مان به ما انتقال دادند استفاده کنیم. سرمربی تیم‌ملی والیبال درباره جابه‌جایی‌های پیاپی 2 لیبرو نیز گفت: علیزاده در تمرین نمایش بسیار خوبی در توپگیری داشت به همین دلیل وقتی دیدم بازی را از دست می‌دهیم، تصمیم گرفتم از این شانس استفاده کنم که البته این مساله نیز جواب نداد و من بازی را به شرایط عادی بازگرداندم.

محمد مهاجری: نقد یکی از عوامل بهبود و پیشرفت سازه‌ها و پردازه‌های ذهن بشری است، نقد به معنی جداسازی نکات مثبت و منفی یک امر و تحلیل آن به سوی بهبود و پیشرفت است، این تعبیر بدین معناست که نقد الزاماً در جهت بهبود است ولو آنکه در لایه ظاهری به نکات منفی توجه داشته باشد، در حقیقت نقد کردن و نقادی به معنای دلسوزی برای یک سازه یا پردازه ذهن بشر است در جهت بهبود آن، بنابراین آنچه در فرهنگ عرفی ایرانیان به نقد سازنده عنوان می‌شود در حقیقت همان مفهوم حقیقی نقد است. اما نقد همواره با انگیزه‌های نیک و دلسوزانه همراه نیست، بدین مفهوم که نقاد از روی دشمنی و عناد نکات منفی را بیان می‌کند و خود نیز آگاه است که آرزوی پیشرفت آن سازه یا پردازه ذهن بشر را ندارد و تنها انگیزه تخریب و دشمنی با آن امر را دارد. مرز میان نقدهای سازنده و نقدهای تخریب‌گرانه گاهی قابل تشخیص نیست؛
از یک‌سو شخص مورد انتقادی که اندیشه یا عمل یا دستاورد وی مورد نقد واقع شده است می‌تواند به مقابله با هرنقدی پرداخته و  نقادان را کارشکن بنامد و از سوی دیگر هر منتقدی می‌تواند نقد خویش را نقدی سازنده و فاقد هرگونه اندیشه سوء یا تخریب‌گرانه بداند و جالب آن است که گونه معمول به همین منوال است و شخصی که نقد می‌شود به نقادان با دیده کارشکنان می‌نگرد و به طور معمول نیز شخصی که انتقاد می‌کند خود را عاری از هرگونه برچسب مبنی بر عناد و دشمنی با یک اندیشه، عمل و رفتار و دستاورد دیگران می‌داند. اما ماهیت نقد در هر حال مثبت است، زیرا چنانچه فرهنگ نقدپذیری گسترش چشمگیری داشته باشد، اولاً نتایج عملکردها و اندیشه‌ها به نیکی مورد مداقه و اصلاح پیاپی قرار می‌گیرد و ثانیاً اندیشه‌ها یا اعمالی که از قوت قابل توجهی برخوردار نیست به مرور از عرصه دستاوردهای بشری دور می‌شود و بدین ترتیب بشر می‌تواند از اندیشه‌های مفید بهره‌مند شود و به علاوه چنین اندیشه‌هایی را نیز همواره مورد نقد قرار دهد و از این طریق به پیشرفت یا تکامل در باب یک اندیشه دست یابد. تصور کنید یک شخص نوشته‌های خویش را به کسی نمی‌دهد و از آنها نمی‌خواهد که آثارش را بررسی و جهت بهبود آنها پیشنهاد دهند، آیا چنین شخصی هیچگاه یک نویسنده بزرگ خواهد شد؟
 بسیار دور از ذهن است که آدمی بدون توجه به نقد دیگران و تغییر در اندیشه خود راه کمال و پیشرفت را بپیماید. حال با وجود تمام نکات مثبت در نقد و نقادی، نقدها و نقادهایی با اندیشه تخریب‌گری در مقابل اندیشه و اعمال بشر قرار می‌گیرند، راهکار برخورد با اینگونه نقدها چگونه است؟
به نظر می‌رسد برخلاف نگاه بسیاری، باید در نقد کردن، اصل را بر حسن نیت نقاد بگذاریم مگر آنکه از طریق شواهد و قرائن به ما اثبات شود منتقد انگیزه تخریب دارد. و اما چنانچه شخصی که مورد انتقاد است مطمئن شود شخص منتقد انگیزه منفی دارد، در این حالت نیز مأموریت شخص مورد انتقاد پاسخگویی دقیق و منطقی به مسائل مورد انتقاد است و همچنین تلاش برای حفظ آرامش و عدم توهین به منتقد می‌تواند در رأس وظایف شخص مورد انتقاد باشد. به صورت کلی باید فرهنگ نقدپذیری در جامعه کنونی ما افزایش یابد. توسعه ظرفیت‌های نقدپذیری آثار اجتماعی بسیار مطلوبی دارد، از آن جمله می‌توان به همان نکته‌ای که در باب پیشرفت و تکامل اندیشه‌ها و اعمال انسانی گفته شد اشاره کرد. شاعری که نقد نشود شعرهای مطلوبی نخواهد سرود و دچار ثبات خواهد شد، فیلمسازی که فیلم‌های او مورد نقد واقع نشود نمی‌تواند فیلمنامه‌هایی پویا بنویسد و نویسنده و نقاش و سیاستمدار و... شیوه‌های تدریس معلمان و اساتید دانشگاه و همه و همه در پرتو نقدهای منصفانه می‌توانند در رفتارهای خود تغییر و اصلاح ایجاد کرده و به پیشرفت با تکامل نزدیک شوند. نقد را می‌توان به نقد ادبی، هنری و سیاسی و... تقسیم‌بندی کرد که این مَقسَم دارای قسم‌های بسیاری می‌‌شود؛  نقد سیاسی یکی از مهم‌ترین گونه‌های نقد و از حقوق بشر و شهروندی محسوب می‌شود، بنابر حق آزادی بیان و آزادی مطبوعات و رسانه‌ها و آزادی‌های اجتماعات و... اشخاصی که در جامعه مدنی زیست می‌کنند می‌توانند به عملکرد دولت منتقد باشند و در این راستا نقدهای خود را تبیین و تحلیل کنند بنابراین نقد دولت می‌تواند در جهت پیشرفت دولت به سمت اداره بهتر کشور بینجامد، در اندیش‌واره اسلامی نقد در سیره پیامبر گرانقدر اسلام و معصومین سلام‌الله‌علیهم اجمعین وجود داشته است همچنین می‌توان به امر واجبی همچون امر به معروف و نهی از منکر نیز اشاره کرد. این واجب الهی نیز می‌تواند نوعی نقد به حساب‌ آید. اما نقدهایی که به شخص یا نهاد یا عملکردی می‌شود در جهت موجه بودن باید چند شاخص و ویژگی داشته باشد:
نخست- با شناسایی دقیق و کامل اندیشه و عملکرد یا نهاد یادشده و شرایط آن صورت پذیرد.
دوم- همراه با انگیزه خیرخواهی و اصلاح اندیشه و عملکرد مورد نقد صورت پذیرد، نه با انگیزه تخریب.
سوم- ادبیات نقد با توجه به شرایط افراد مختلف متناسب باشد؛ شرح آنکه ادبیات نقد باید گاهی صریح، گاهی ضمنی و گاهی به صورت نقد رفتاری یا گفتاری یا نوشتاری باشد. با توجه به آنکه اشخاص به طور طبیعی تمایل بیشتری به ستایش دارند تا نکوهش، منتقدان باید تلاش کنند نقدهای خویش را طوری مطرح کنند که جنبه تمسخر، تحقیر و نکوهش و... نداشته باشد تا شخص مورد نقد آزرده‌خاطر نشود. در این نوشتار تلاش شد مفهوم نقد و معیارهای نقد منصفانه و موجه تبیین و فلسفه نقد به‌عنوان تکامل‌بخش اندیشه و اعمال انسانی معرفی شود همچنین راهکاری مختصر برای برخورد با نقدهای غیرمنصفانه ارائه شود. به صورت کلی می‌توان بیان کرد ضروری است ظرفیت‌های نقدپذیری و اصول نقادی در فرهنگ ما تقویت شود، چرا که تقویت فرهنگ نقد کردن و نقدپذیری منصفانه می‌تواند به تکامل و تعالی جامعه اسلامی– ایرانی بینجامد.
بهتر آن است که فرهنگ نقد پذیری از جانب دولت و از نهادهای فرامردمی توسعه و گسترش یابد و از طریق رسانه‌ها اصول نقد کردن و فرهنگ نقدپذیری ترویج شود، با این رویکرد می‌توان تعالی جامعه را به طور قطع شاهد بود.
سخن خود را با روایتی از امیرالمومنین به پایان می‌برم:
«میان شما و پند، حجاب و پرده‌ای از غرور افکنده شده است».