گروه سیاسی: حسن روحانی خطاب به کسانی که سال 92 به او رای دادند؛ گفت برخی مطالبات آنها محقق نشده اما او تا همین جا هم هزینه داده است. به گزارش «وطن امروز»، روحانی همچنین گفت باید هواداران او در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1392 در انتخابات 7 اسفند نیز پای صندوق‌ها حاضر شوند و به لیستی که برای این هواداران «دلچسب» نیست، رای دهند! حسن روحانی در دومین همایش اعتدال با عنوان زنان، اعتدال و توسعه موضوع انتخابات 7 اسفند را مورد توجه قرار داد و گفت: در آستانه انتخابات هستیم، باید خیلی حواس‌مان جمع باشد. خیلی نامه و پیغام و بعضا برخی حضوری نزد من می‌آیند که چرا آن‌جور و این‌جور نشد. چرا کاری نمی‌کنید؟ می‌دانم. همه مشکلات را می‌دانم، می‌فهمم که آنچه خیلی‌ها می‌خواستند مطلوب آنان در پیش چشمان‌شان نیست، اما ما هدف بلندی داریم. تدبیر همین است، یعنی پایان کار را نگاه می‌کنیم. به گزارش تسنیم، وی با بیان این مطلب که باید عاقبت کار را ببینیم که چه می‌شود، افزود: می‌شود بلندتر حرف زد، اعلامیه داد و به مردم گفت چنین و چنان اما آخرش چه؟ هدف مهم است. هدف را گم نکنیم. رئیس‌جمهور ادامه داد: هر جا مشکلی را دیدم سکوت نکردم و هیچ مشکلی هم برای بیان مطلب و مساله نداشته‌ام. می‌دانم چقدر باید هزینه پرداخت کنم. هزینه را باید پرداخت کنم که آن مربوط به شخص من است. اما مهم است که ما پایان کار را ببینیم، می‌شود با تدبیر و حوصله و یک بسیج عمومی پای صندوق آرا رفت. باور کنیم که اگر در برخی امور به روندها درست نیندیشیم ممکن است امیدها در جامعه کم شود. روحانی تصریح کرد: ممکن است عده‌ای بگویند چرا پای صندوق رای برویم؟ مگر می‌خواهیم بین چه کسی چه کسی را انتخاب کنیم؟ بله! گاهی انتخاب سخت می‌شود و آنی که می‌خواهیم نیست. می‌خواهم مثالی بزنم؛ فرض کنید وارد مغازه‌ای می‌شوید آن چیزی که می‌خواهید نیست و ناراحت می‌شوید که چرا در قفسه‌ها تنوع نیست اما بدانید که فرزند شما نیاز به لباس دارد، اگر نخرید فرزند شما سرما می‌خورد. آیا حاضر هستید فرزند عزیزتان دچار مشکل شود؟ نیامدن به انتخابات  فرزند شما را دچار مشکل می‌کند. آینده جامعه و فرزندان‌تان را دچار مشکل می‌کند. شما به ناچار بین چیزهایی که در مغازه است انتخاب‌تان را انجام می‌دهید، ولو اینکه انتخاب‌تان دلچسب نباشد، اما انجامش لازم است. وی با بیان این مطلب که ما در هر شرایطی باید 7 اسفند به پای صندوق انتخابات برویم، اظهار داشت: ما انتخاب‌گری را به عنوان یک وظیفه بزرگ و مسؤولیت خود می‌دانیم؛ می‌دانیم که اگر به پای صندوق‌های رای برویم نفعی را به دست خواهیم آورد ولو اینکه کامل نباشد و اگر نرویم قطعا ضرر می‌کنیم و بین نفع کم و ضرر قطعی، ضرر قطعی را انتخاب کرده‌ایم. رئیس‌جمهور در بخش دیگری از سخنانش با تاکید بر نقش زنان در انتخابات هفتم اسفندماه اظهار داشت: بینی و بین‌الله ما در دولت تفاوتی نمی‌بینیم و تفاوتی هم بین زن و مرد نمی‌گذاریم؛ عملکردها خوب است. می‌گویند زن‌ها تنها وظیفه مادری بر دوش دارند و نباید بیرون بروند پس اگر اینگونه است پدری که بیرون می‌رود وظیفه پدری‌اش چه می‌شود؟ روحانی با بیان اینکه ما نه تفکرات فمینیستی را قبول داریم و نه تحجر را، اظهار داشت: ما خودمان کتاب، سیره، تفسیر خوانده‌ایم. ندیده‌ام جایی گفته باشند که زن باید حصر در خانه برای همیشه باشد و برخی نمی‌دانم بر چه مبانی به این مساله اعتقاد دارند. حالا اگر کتابی خوانده‌اند که ما آن را ندیده و نخوانده‌ایم برای ما هم بیاورند که ببینیم کجا نوشته شده است.
 

محمدرضا کردلو: این عبارت «شما ایدئولوژیک حرف می‌زنید» به خیلی جاها سرایت کرده است. در دانشگاه حضرت استاد در صورت اشارت مقاله به کتب دینی و رفرنس دانشجو به این متون می‌گوید: «آقا علمی حرف بزنید، اینقدر ایدئولوژیک نباشید». در سیاست هم ایضا. در اقتصاد هم وقتی از «قرض‌الحسنه» و «خمس» و «زکات» حرف به میان می‌آید همین قصه است. در هنر و سینما هم بیچاره کرده‌اند«کارگردان‌های واقعی‌ساز» را از بس گفته‌اند: «فلان کارگردان ایدئولوژیک فیلم می‌سازد».
اصلا کسی می‌داند ایدئولوژی چیست؟ آیا «ایدئولوژی» صرفاً چماق است برای بی‌اعتبار کردن آنچه در واقعیت هست و اعتبار بخشیدن به آنچه فقط در عوالم روشنفکری یافت می‌شود؟ این لفظ چرا از دهه 50 به دهه90 منتقل شده است و برخی هنوز در گیر و دار انتخاب نوع «چپ بودن» هستند؟
اولا که نه دین در ایدئولوژی خلاصه می‌شود و نه دین ایدئولوژی است. ایدئولوژی چیزی مدرن است که استعمالش هم مربوط به دوره جدید اروپاست و این لفظ را درباره اعتقادات و باید و نبایدهای اومانیستی به‌کار برده‌اند و می‌برند نه درباره دین. این تعبیر «ایدئولوژی» توسط هرکه به ادبیات سیاسی منتقل شده، «بد» منتقل شده است و البته بی‌سوادهای همیشه منتقد، همین تعریف ناقص و «به درد نخور» از ایدئولوژی را به کار می‌بندند تا به واسطه زیر سوال بردن «ایدئولوژی»، «دین» را تضعیف کنند. در هر صورت این روزها منتقدان در عرصه سینما تلاش می‌کنند فیلم‌هایی را که منطبق بر خواست‌ها و مطالبات اقلیت روشنفکری نیست با چماق «ایدئولوژی» مورد هجمه قرار دهند. اینطوری است که در روزهای اخیر به مناسبت جشنواره، آنچه بر پرده سینما می‌رود، زاییده همین توهماتی است که در جهان شبه‌روشنفکری می‌گذرد. سینما به «خاطره‌سازی» تبدیل شده است. به این معنا که آنچه در میان قاعدین سینمای واقعی مطرح است، تلاش برای ساختن فیلم‌هایی مبتنی بر «خاطرات شخصی» است نه واقعیت‌های جامعه.
اما به ناگهان چه اتفاقی می‌افتد که همین جریان با سردست گرفتن «مردم» و با شعار «مردم» به مخالفت با فیلم‌های پرطرفدار می‌پردازند؟ واقعیت این است که پس از انقلابی که پس از فروش خیره‌کننده فیلم‌های ده‌نمکی در اواخر دهه80 اتفاق افتاد، جامعه روشنفکری مات و مبهوت ماند. پس از قهر چندین و چند ساله مخاطب از سینما، این «اخراجی‌ها»ی یک کارگردان تازه‌وارد بود که کارگردان‌های پردبدبه و کبکبه را به حیرت «هجوم مخاطب» واداشت. چندسالی گذشت و هیچکدام از روشنفکران پاسخ ندادند که آیا می‌دانند دلیل فروش‌های خیره‌کننده ده‌نمکی چیست یا خیر؟ و تنها او را به واسطه اینکه وارد سینما شده است، مورد ارزش داوری منفی و فحاشی‌های بعضا عجیب قرار می‌دادند. این ماجرا آنقدر ادامه پیدا کرد که به اعتراض رسمی حاتمی‌کیا در یک برنامه تلویزیونی منجر شد و او گفت: متاسفانه تحلیل در سینمای ایران وجود ندارد. کسی نیست بیاید بگوید چرا فیلم‌های ده‌نمکی فروش می‌کند. مدام متلک و کنایه نثار او می‌شود. بهتر است به جای تحقیر ده‌نمکی و توجه به عقبه سیاسی او، فیلم‌هایش را بررسی کنیم ببینیم چرا فیلم‌های او اینقدر محبوب است.
این روزها اما اتفاق عجیبی افتاده است. معترضان به سینمای مردمی از ابتدا تاکنون که فقط به عشق معناگرایی عوالم شخصی و بی‌توجهی به مخاطب عام فیلم ساخته‌اند و اینگونه فیلم‌ها را تبلیغ می‌کنند با شعار اشتباهی و بدون مصداق و عینیت «مردم»، به یک فیلم مردمی حمله می‌کنند. می‌گویند«مردم» در بادیگارد حضور ندارند و می‌پرسند بادیگارد «ما» کجاست؟! خنده‌دار است اما می‌گویند.
اخبار جشنواره و سینماهای مردمی را که پیگیری کرده باشید، از سروکول سالن‌های اکران، برای «بادیگارد» حاتمی‌کیا مخاطب سرازیر می‌شود. مخاطبانی که همه «مردم» هستند و کمتر قرابتی با تارکوفسکی یا هیچکاک دارند. مردمی که مخاطب سینمای حاتمی‌کیا هستند، مخاطب سینمای دفاع‌مقدس هستند و آمار جشنواره و اکران‌های مردمی نشان داده است به‌رغم هجوم رانتی و دولتی سینمای روشنفکری به جشنواره بازهم فیلم‌های سینمای دفاع‌مقدس و جریان منتسب به انقلاب در میان پرطرفدارها و در صدر پرمخاطب‌ها هستند و از تماشاگران خود نمره «عالی» دریافت کرده‌اند. به نظر می‌رسد لازم باشد امسال در میان جوایز جشنواره جایزه «خنده‌دارترین ژست» را به مخالفان «بادیگارد» بدهند. کسانی که با ژست «ایدئولوژی روشنفکری» به سینمای مردمی برچسب «ایدئولوژیک» می‌زنند، خود نشان داده‌اند بسیار خشک، متحجر و ایدئولوژیک تشریف دارند! خود حاتمی‌کیا دیروز حرف جالبی زد: طرفداران «آیت‌الله هیچکاک» از همه ایدئولوژیک‌ترند!

شهاب‌الدین سینایی: در فضای رسانه‌ای غرب بسیار تلاش می‌شود جوانان ایرانی در 2 طیف متفاوت معرفی شوند: اکثریتی با سبک زندگی موافق دنیای غرب و اقلیتی که شور انقلابی دارند و در عرصه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی رویکردی «غیرعقلانی» را دنبال می‌کنند. در نگاه رسانه‌های غربی هر چه با سلطه غرب در جهان مخالف باشد، غیرعقلانی است. تعریف آنان از خرد و عقلانیت، تعریفی تقلیل‌گرایانه است. از نظر آنان هرجا بتوان در محاسبه میان وسیله و هدف، به سود مادی دست یافت، حرکت در راه آن هدف، عقلانی است و در مقابل آن هر زمان این رابطه برقرار نباشد رابطه وسیله و هدف غیرعقلانی است.
اندیشمندان غربی نیز این نوع نگاه را پیش از این تئوریزه کرده‌اند. همچنانکه تئوریسین بزرگ تاریخ انقلاب‌ها، «کرین برینتون»* بر آن بود کل فرآیند یک انقلاب به مثابه «تب» است. تا پیش از آغاز انقلاب، جامعه همچون یک انسان سالم است. وقتی فرآیند انقلاب آغاز می‌شود، در واقع تب انقلابی آغاز شده و تا زمانی که انقلاب به دوره ترمیدور خود نرسد، جامعه از حالت تب خارج نشده است. پس از آن است که جامعه به شرایط پیشاانقلابی  بازمی‌گردد و به سلامت بیماری را پشت سر می‌گذارد!
با توجه به اینکه در ایران، میان انقلابی بودن و حزب‌اللهی بودن رابطه‌ای تو در تو وجود دارد، موافقان تز بالا تلاش می‌کنند تفکر حزب‌اللهی را براساس همین انگاره مورد انتقاد قرار دهند. جالب آنکه در اندیشه برینتون به افراد انقلابی لقب «تندرو» داده می‌شود. عین همین ادبیات درباره جریان‌های حزب‌اللهی در ایران نیز به کار برده می‌شود. رسانه‌های خارجی به جریان انقلابی‌ای همچون بسیج، لقب «تندرو» داده و مخالفان آنها در داخل کشور نیز به تبعیت از غربی‌ها، آنها را با لقب «تندرو» مخاطب قرار می‌دهند.
نکته جالب توجهی که در این میان نیاز به اشاره دارد آنکه برای بدیل‌سازی در مقابل گروه‌های تندرو از مفهومی چون «محافظه‌کار» استفاده نمی‌شود بلکه در مقابل تندرو از بدیل میانه‌رو استفاده می‌شود. در این معنا میانه‌رو یعنی فردی که در عین حال که به آرمان‌های انقلاب اسلامی وفادار است، آداب دیپلماسی را در سطح جهانی می‌داند و در مقابل مخالفان داخلی نیز قائل به تسامح است! همچنان که برینتون نیز تلاش می‌کند در مرحله‌بندی انقلاب‌ها، میانه‌رو‌ها را جریانی خردمند جلوه دهد بنابراین طبیعی است در مقابله با جریان به اصطلاح «تندرو» در ایران، رسانه‌های غربی از جریان میانه‌رو حمایت می‌کنند. آنگونه که در ایران طیفی با ادعای اعتدالگرایی، خود را میانه‌رو معرفی کرده‌اند.
 این رویکرد امروز در شرایط پساتحریم بیش از پیش در تلاش است با مشخص کردن 2 طیف تندرو و میانه‌رو در ایران، مردم را بر ضد انقلاب و به اصطلاح در راستای خردگرایی سوق دهد.
همین هجمه‌های نسجیده و بی‌خردانه باعث شد رهبر حکیم انقلاب در مقابل تهاجم رسانه‌ها و  تریبون‌های داخلی و خارجی که جریان حزب‌اللهی را مورد حمله قرار می‌دهند، لب به انتقاد بگشایند: «این روزنامه‌ها و مطبوعات گوناگون را هم آدم نگاه می‌کند، من می‌فهمم بعضی وقتی می‌گویند تندروی، جریان حزب‌اللهی و مؤمن مورد نظرشان است؛ نه! جریان مؤمن را، جریان انقلابی را، جوانان حزب‌اللهی را متهم نکنید به تندروی، اینها همان کسانی هستند که با همه‌ وجود، با همه‌ اخلاص در میدان حاضرند، آنجایی هم که دفاع از مرزها لازم باشد، دفاع از هویت ملی لازم باشد، مساله‌ جان دادن و خون دادن مطرح باشد، همین‌ها هستند که به میدان می‌آیند....
...........................................................................................
پی‌نوشت‌
 * «کرین برینتون» مولف کتاب مشهور «کالبدشکافی چهار انقلاب» است. او در این کتاب انقلاب در کشورهای فرانسه، آمریکا، انگلستان و روسیه را مورد واکاوی قرار می‌دهد و بر آن است در همه این انقلاب‌ها مسیری یکسان طی شد و پس از پیروزی انقلاب، ابتدا میانه‌روها به قدرت رسیدند؛ سپس تندروها قدرت را از آنان ربودند و سرانجام انقلاب با رسیدن به عصر ترمیدور به پایان راه خود رسید.

مهدی محمدی: از کنار سخنان «وندی شرمن» مذاکره‌کننده سابق آمریکایی که گفته است این روحانی بود که ایران را پای میز مذاکره آورد نه تحریم‌ها، ساده نباید گذشت. شرمن اکنون یک مقام دولتی نیست بنابراین طبیعی است بی‌ملاحظه‌تر و صادقانه‌تر سخن گفته باشد. بیش از 2 سال است که ادبیات استاندارد دولت آمریکا می‌گوید این تحریم‌ها بود که ایران را پای میز مذاکره کشاند. در این مدت، هر بار از «کری» یا «اوباما» سوال شده اصلی‌ترین عامل ایجادکننده برجام را چه می‌دانند، مشخصا روی تحریم‌ها انگشت گذاشته‌اند. در واقع و به تعبیر فنی‌تر، دولت اوباما همواره فشار اقتصادی ناشی از تحریم‌ها را مهم‌ترین عامل تغییر محاسبات راهبردی ایران درباره برنامه هسته‌ای اعلام کرده است.
اکنون شرمن مساله را معکوس روایت می‌کند. شرمن می‌گوید درباره نقش تحریم‌ها در آغاز مذاکره و امتیازدهی ایران اغراق شده است و اگر نبود ریاست‌جمهوری حسن روحانی تحریم‌ها به تنهایی نمی‌توانست ایران را وادار به پذیرش توافق هسته‌ای کند؛ توافقی که حتی «محمود سریع‌القلم» هم معتقد است تنها 15 درصد به نفع ایران و 85 درصد به نفع طرف مقابل بوده است.
حقیقت این است که مذاکره‌کننده سابق آمریکایی دست روی نکته حساسی گذاشته است. برای کسانی که ادبیات استراتژیک آمریکا درباره ایران را تعقیب کرده‌اند یک کلیدواژه آشنا وجود دارد با عنوان «شبکه همکار غرب در ایران». آمریکایی‌ها مدت‌هاست عقیده دارند و این عقیده خود را پنهان هم نکرده‌اند که هیچ نوعی از فشار خارجی بدون وجود یک شبکه همکار در ایران که فشار را به سازش ترجمه کند و از چرخ زندگی به چرخ سانتریفیوژ پل بزند، کارآمد نیست. کارکرد اصلی شبکه همکار غرب در داخل ایران این است - و همواره همین بوده است - که فشار خارجی را به زبان سیاست و رسانه ترجمه کرده و تلاش می‌کند فضایی به‌وجود بیاورد که گویی بدون تن دادن به سازش و پذیرفتن درخواست‌های طرف مقابل هیچ راهی برای خلاصی از فشارها وجود ندارد.
از این منظر وجود جریان غربگرا در داخل کشور که دائما تلاش می‌کند منافع ملی را منطبق با خواسته‌های غرب و هزینه مقاومت مقابل درخواست‌های آن را بسیار بزرگ‌تر از آنچه در واقع هست جلوه دهد، مکمل پروژه تحریم است. به سابقه تاریخی در 1389 - زمانی که آمریکایی‌ها اعمال رژیم تحریم‌های فلج‌کننده علیه ایران را آغاز کردند - هم اگر نگاه کنیم، همین جریان منشأ اصلی اعمال تحریم‌ها علیه ایران بوده است. در واقع اراده آمریکا برای تقویت جریان غربگرا پس از مشاهده افول آن در انتهای سال 88 بود که این کشور را متقاعد به آغاز دوران مجازات اقتصادی ملت ایران از طریق تحریم‌های فلج‌کننده کرد. کسانی که خود سرچشمه تحریم‌ها بودند، پروژه تحریم را به نتیجه رساندند و خروجی مطلوب آمریکا را که همان تغییر محاسبات ایران در حوزه هسته‌ای بود از دل آن بیرون کشیدند.
در واقع سخنان شرمن نشان می‌دهد حتی آمریکا هم باور داشته است که ایران بسیار بیش از آنچه مشاهده شد توان مقاومت مقابل تحریم‌ها را داشته و بسیار کمتر از آنچه واگذار کرده، لازم بوده است امتیاز بدهد. کوچک‌نمایی توان کشور برای مقاومت مقابل فشارها و متقابلا بزرگنمایی توان طرف مقابل برای تشدید فشارها، ستون‌های اصلی خیمه فکری‌ای است که جریان غربگرا در داخل از آن تغذیه می‌کند. دقیقا به همین دلیل هم هست که این جریان به همه چیز به عنوان ابزاری برای مذاکره و بده بستان نگاه می‌کند و در این بده بستان نیز به هیچ خط قرمز حقیقتا معناداری پایبند نیست. در واقع اگر بخواهیم از تعبیر دقیق‌تری استفاده کنیم، باید گفت ماهیت واقعی جریان غربگرا در ایران همان چیزی است که «سعید حجاریان» زمانی آن را وندالیسم یا «شکست‌طلبی» خوانده بود. شکست‌طلبی فرجام غربگرایی در ایران است؛ به این معنا که آخرین نسخه‌ای که غربگرایان برای هر منازعه‌ای تجویز می‌کنند این است که بهتر است شکست خورده بودن مقابل غرب را پیشاپیش بپذیریم و رنج و زحمت مقاومت را اساسا به جان نخریم.
عبارت دقیق‌تر این است که بگوییم این جریان در واقع عقیده دارد باید از ترس مرگ خودکشی کرد و توصیه می‌کند قبل از آنکه دیگران ما را شکست دهند بهتر آن است که ما خودمان، خودمان را شکست دهیم و آنچه را طرف مقابل می‌خواهد به آن واگذار کنیم. سخنان تاریخی وندی شرمن همچنین تاکیدی است بر نقش کلیدی عامل سیاست داخلی در نظام سیاست‌گذاری و طراحی راهبردی غرب درباره ایران. یکی از معانی مهمی که جمله وی در بر دارد این است که اگر غرب بتواند یک جریان همراه با خود را در ایران بر سر کار بیاورد و پس از بر سر کار آمدن، آنها را تثبیت و تقویت کند، بیش از هر زمان دیگری می‌تواند به امتیازگیری از ایران مطمئن باشد، چرا که این جریان اساسا هویتی جز استانداردسازی ایران با معیارهای آمریکایی - ذیل پروژه‌هایی چون تعامل با جهان- برای خود قائل نیست و آنچه را هم که به غرب واگذار می‌شود نه یک امتیاز بلکه «شر نالازمی» می‌داند که هر چه زودتر باید از دست آن خلاص شد.  این درس بزرگی برای همه ماست بویژه که مجددا در آستانه انتخاباتی قرار داریم که می‌تواند تراژدی شکست‌طلبی غربگرایان در ایران را به طور فزاینده‌ای تقویت کند. ادبیات وندی شرمن نشان می‌دهد آمریکا از بن‌ دندان باور دارد کارآمدترین و بهینه‌ترین مسیر برای مهار ایران این است که کسانی در ایران بر سر کار باشند که آمریکایی فکر می‌کنند و وقتی چنین وضعیتی ایجاد شد، می‌توان به دریافت امتیازهایی امیدوار بود که با فشار خالص از بیرون شاید هرگز به دست نیاید.  پیام این سخنان برای جامعه ایرانی بسیار نگران‌کننده و رنج‌آور است. اگر بخواهیم صریح باشیم پیام این سخنان این است که وجود جریان غربگرا در ایران و قوت گرفتن آن بزرگ‌ترین خطر امنیت ملی برای کشور و بزرگ‌ترین تهدید برای منافع ملی ایران است. این جریان اصلی‌ترین عامل تحریک دشمن به تشدید فشار علیه ایران و پایان پیدا نکردن مسیر دوگانه تحریم - مذاکره است. این جریان عامل طمع غرب به ایران است و این طمع می‌تواند روز به روز قوی‌تر و خطرناک‌تر شود و به پروژه‌های پرریسک‌تری بینجامد. این جریان، جریانی است که می‌تواند مجددا کل کشور را به درون گرداب تحریم‌ها پرتاب کند- همچنان که یک بار دیگر در گذشته این کار را کرد- و به فلج شدن بخشی دیگر از برنامه‌های تولید امنیت در ایران منجر شود. این جریان اصلی‌ترین عامل انگیزه‌بخشی به دشمن برای فشار بر مردم ایران است و آمریکایی‌ها اساسا رفاه ملت ایران را گروگان رشد سیاسی آن می‌دانند. به همه این دلایل می‌توان جرأت کرد و گفت خطر این جریان برای کشور و میزان خسارتی که می‌تواند وارد بیاورد، از خطر ارتش آمریکا و خسارت ناشی از حمله نظامی این کشور به ایران هم بیشتر است، چرا که آمریکایی‌ها خود به صراحت گفته‌اند امتیازهایی را که از این جریان گرفتند حتی با جنگ هم نمی‌توانستند
به دست بیاورند.
شرمن نکته جدیدی نگفته است اما از میان آنچه می‌دانستیم نکته مهمی را تمییز داده و پیش چشم ما نهاده است.

 

حسین قدیانی: آن کلاه سرخ گنبدی، آن ردای چندلایه که روی دوش می‌انداخت، آن دستی که هر از گاه بالا می‌آورد تا عرق پشت گوش را پاک کند، آن رقصی که به انگشتانش می‌داد، آن اهتمام عاشقانه‌ای که داشت تا قرائت در نهایت شکوه، هم‌آهنگ با معنای آیه باشد، آن پهنای اعجاب‌انگیز صدا، آن تنظیم صوت با دور و نزدیک کردن خود به میکروفن، آن نفس گرم و گیرا، آن تعویض دستگاه هنگام عبور از آیه‌ای به آیه دیگر... و آنجا که در اوج زیبایی می‌خواند «فقاتلوا اولیاء الشیطان ان کید الشیطان کان ضعیفا» هرگز از یادها نمی‌رود. کجاست آن ماه رمضانی که با عمو محسن و دوست قرآنی‌اش محمد هاشمی رفتیم مسجد بلال؟! خاطره مال دوره راهنمایی من است. استاد غلوش اما چنان تکنیک‌های جذاب و بعضا ناب و منحصربه‌فرد در قرائت داشت که طفل‌گریز پایی چون مرا هم مجذوب جلسات قرآنی می‌کرد. نه فقط من، که گمانم در علاقه‌مند کردن نسل جوان و نوجوان آن زمان به تلاوت قرآن، نقش بسیار پررنگی داشت تلاوت‌های خاص این قاری پرآوازه مصری. آن سال‌ها در میدان جمهوری، دیوار به دیوار پایگاه مقداد، دارالقرآن کوچکی بود که نوار کاست تلاوت‌های استاد عبدالباسط و مصطفی اسماعیل را کرایه می‌داد. خیلی زود مشتری ثابت آنجا شدم و علاوه بر این دو استاد، طلبه نوار کاستی از راغب مصطفی غلوش هم شدم که ابتدا هیچ نواری از غلوش نداشت اما وقتی علاقه مفرط من و دیگر جوانان به گوش دادن قرائت‌های غلوش را دید، از قرائت این استاد چندتایی کاست خوب و ماندگار زد.  آقای فروشنده باری به خودم گفت که خاصیت قرائت‌های غلوش در همین مقوله جذب است، جذب جوانانی به قرآن که لااقل درچهر‌ه‌شان خیلی خبری از این حرف‌ها نیست! در چهره من که البته هیچ خبری نبود! این عکس کوچک کنار این متن را نگاه نکنید! سر و وضعی داشتیم! آن روزها عشق و علاقه امثال من و هم‌نسلان من به قرآن دارای 3ضلع محبوب بود؛ یکی استاد پرهیزکار که البته به ترتیل شهره بودند و کاست‌های ایشان جان می‌داد برای مبحث حفظ، آنقدر که ظرف چند ماه چند جزء حفظ کردم. بعدها البته آنچه در روند این حفظ کردن قرآن مانع به وجود آورد، دویدن شبانه‌روزم بود دنبال توپ گرد. عیب که نه! این هم حسن دیگر فوتبال است که اگر در درس به جایی نرسی، خیلی راحت می‌توانی توپ را بهانه کنی! و اگر در مقوله حفظ قرآن هم به جایی نرسی، باز خیل راحت می‌توانی توپ را بهانه کنی! دومین ضلع اما جواد فروغی بود که این یکی اساسا یادش بخیر! خوشبختانه برخلاف استاد پرهیزکار، جواد فروغی همسن و سال خودمان بود،  سر همین، همین که تلویزیون تلاوت‌هایش را می‌گذاشت، می‌نشستیم نزدیک‌ترین جای ممکن به تلویزیون، دست را کنار گوش می‌گذاشتیم و بنا می‌کردیم خواندن «تکویر». لیکن ضلع سوم... که همین چند روز پیش درگذشت. خوب یادم هست آن شب ماه رمضان، چه غوغایی به پا کرد در «بلال» و آنقدر داغ و پرحرارت که تو گویی آیات قرآن را با ذره ذره وجودش می‌خواند! مراسم که تمام شد آنهایی که مثل ما از قبل دوربین آورده بودند خواستند با استاد عکس بگیرند لیکن تعداد متقاضیان و پیشنهادها برای محل مشخص عکس که زیاد شد، استاد خودش پیشنهاد داد عکس‌های یادگاری با ایشان کنار دیواری باشد که مزین بود به تصویر امام و حضرت آقا! به همین منوال، ما هم یک عکس با استاد انداختیم. برگشتنی داشتم به این فکر می‌کردم که با این عکس، چقدر می‌توانم پز بدهم به معلم قرآنم در مدرسه! و حالا که فکر می‌کنم می‌بینم به چه علت مسخره‌ای! فردای آن شب رفتم و دوربین‌ را دادم عکاسی.  
گفت: 3 روز دیگر ظاهر می‌شود. 3 روز دیگر دوباره رفتم عکاسی و... یعنی بدتر از این نمی‌شد! همه فریم‌های مربوط به استاد غلوش سوخته بود!
***
پنجشنبه آخر ماه رمضان همان سال افطاری دعوت بودیم مدرسه. من زودتر رفته بودم. دقایقی قبل از آن، معلم قرآن را کشیدم کنار، غرورم را زیر پا گذاشتم و موضوع را با ایشان درمیان گذاشتم! معلم قرآن گفت: «شیطان از دل یک عکس قرآنی هم می‌تواند وارد شود. خدا را شکر کن! آن که خدا خواست بسوزد و سیاه شود «کید شیطان» بود و الا یادگاری اصل کاری با استاد غلوش یعنی این»! «این» را گفت و یک نوار 60 دقیقه‌ای از تلاوت استاد به من هدیه داد. دارمش هنوز!
***
مستدام باشد بر سر ما سایه رهبر قرآنی انقلاب که بلاشک بنیانگذار انقلاب قرآنی در این سرزمین هستند. اینکه حضرت آقا ساعت‌ها وقت می‌گذارند برای شنیدن تلاوت قاریان پیر و جوان از گوشه گوشه کشور، تنها صورتی از قضیه است! باید در این عرصه پیشگام باشی تا عمق تحول ایجاد‌شده را بفهمی. خدایا! در این ایام فرخنده دهه فجر، تو را به صورت مضاعف بابت نعمت انقلاب اسلامی و انقلاب قرآنی سپاس می‌گوییم!
 

گروه سیاسی: مهرداد بذرپاش، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با اشاره به واقعیت‌های حاکم بر مناسبات سیاسی در انتخابات آتی کشور گفت که رقابت 7 اسفند، رقابت برای تشکیل مجلس ملت و مجلس دولت خواهد بود.
عضو هیات‌رئیسه مجلس شورای اسلامی به برنامه‌های مهم و اولویت‌دار مجلس مطلوب دولت نیز اشاره کرد و گفت که در مجلس وکیل‌الدوله‌ها «قطع یارانه‌ها» و «خصوصی‌سازی مدارس» در اولویت قرار دارد. مهرداد بذرپاش در گفت‌وگو با تسنیم، با بیان اینکه دولت به‌دنبال «مجلسی در اختیار» است، گفت: به تعبیر عامیانه، دولت به دنبال مجلس وکیل‌الدوله است. وی گفت: لیستی که روزهای آتی منتشر خواهد شد نیز با کارکرد وکیل‌الدوله بودن بسته می‌شود؛ وکیل‌الدولگی برازنده یک مجلس آزاده نیست؛ ما نگرانیم وکیل‌الدوله‌ها به محض ورود به مجلس پولی کردن مدارس را برای خوش‌خدمتی به دولت تصویب کنند. نگرانیم در شرایط کنونی که مردم از رکود و تورم رنج می‌برند با مصوبه وکیل‌الدوله‌ها یارانه‌های مردم حذف شود تا دولت به قول خودشان از مصیبت پرداخت یارانه
نجات پیدا کند.
عضو هیأت‌رئیسه مجلس با تاکید بر اینکه کارشناسان و تحلیلگران معتقدند رقابت 7 اسفند رقابت مجلس مطلوب دولت با مجلس مطلوب ملت است، تاکید کرد: وکیل‌الدوله‌ها برای اینکه از اتهام وکیل‌الدولگی مبرا شوند به دیگران اتهام تندروی می‌زنند تا وکیل‌الدولگی آنها در اذهان کمتر آشکار شود. بذرپاش گفت: برخی می‌‌خواهند مجلس را که تبلور دموکراسی است به نهادی در حد معاونت رئیس‌جمهور تقلیل دهند تا همان‌طور که رئیس‌جمهور به معاونت خود دستور می‌د‌هد، به خانه ملت هم دستور دهد و مجلس به دستور دولت اقداماتی چون حذف یارانه‌‌ها و پولی کردن مدارس را فورا تصویب کند.

گروه سیاسی: پس از استقبال نمایشی آمریکا از ادعای عربستان برای حضور نظامی در سوریه، شبکه‌ها و خبرگزاری‌های غربی تلاش کرده‌اند بر روی این بازی روانی آل‌سعود عملیات گسترده انجام دهند. روز گذشته نیز برخی خبرها از تمایل امارات عربی متحده برای انتقال نیروی نظامی به سوریه خبر دادند.
به گزارش «وطن امروز»، با این حال اما در ایران فرماندهان نظامی معتقدند این یک بازی روانی است و آل‌سعود برای جبران شکست‌های اخیر عواملش در سوریه به دنبال روحیه‌ دادن به آنان و همچنین تقویت وزن خود در پشت میز مذاکرات است. پس از سرلشکر محمدعلی جعفری، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که این ادعای آل‌سعود را گنده‌گویی دانسته بود؛ سردار سلامی، جانشین فرمانده سپاه نیز گفت موضوع شبیه لطیفه است با این حال ایران درباره ورود نظامی عربستان به سوریه، هشدارهای لازم را به آل‌سعود داده و با آنها اتمام حجت کرده است.
سردار حسین سلامی ظهر دیروز در حاشیه مراسم بهره‌برداری از پروژه‌های حاشیه‌ شهر مشهد مقدس در جمع خبرنگاران، پیرامون پیروزی‌های اخیر در سوریه اظهار داشت: تمام فعالیت‌های صورت گرفته در سوریه با پیروزی همراه بوده و در ادامه نیز شاهد پیروزی‌های بیشتر علیه داعش خواهیم بود. به گزارش تسنیم، جانشین فرمانده‌کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی همچنین درباره ادعای رژیم آل‌سعود برای اعزام نیروی زمینی به سوریه، تاکید کرد: ما با سیاستمداران سعودی اتمام حجت کرده‌ایم؛ آنها می‌دانند در صورت دخالت اتفاقات ناگواری خواهد افتاد. سردار سلامی شنبه‌شب نیز با حضور در برنامه زنده تلویزیونی گفت‌وگوی ویژه خبری به بررسی حوادث و موضوعات منطقه بویژه پیروزی‌های اخیر مقاومت در سوریه پرداخت. وی با بیان اینکه برآوردهای واقعی از قدرت نظامی عربستان موضوع پنهانی از افکار جهانی نیست، تصریح کرد: عربستان با پشتیبانی غرب و آمریکا و اسرائیل در یک جنگ نابرابر با یک ملت مظلوم مسلمان بوده اما ناکام استراتژیک در برابر جنگ یمن است. سردار سلامی تاکید کرد: اعزام نیرو توسط عربستان به سوریه به یک لطیفه سیاسی شبیه است تا واقعیت میدانی و ما نیز برآوردهای دقیقی از آنها داریم. جانشین فرمانده کل سپاه با بیان اینکه ظرفیتی در نیروهای زمینی عربستان سعودی برای مقابله با تکفیری‌ها در سوریه دیده نمی‌شود، افزود: این یک عملیات روانی با اهداف مشخص است تا خود را به صورت ظاهری، مقابله‌کننده با تروریسم معرفی کرده و افکار عمومی را از یمن منحرف کنند و خود را رهبر اعراب بنامند. وی خاطرنشان کرد: همه نیروهایی که در سوریه تحت عنوان گروه‌های تکفیری و تروریستی هستند از سوی عربستان و رژیم آل‌سعود شارژ مالی و تسلیحاتی شده‌اند و محصول تقاطع استراتژیک آمریکا، اسرائیل، انگلیس، فرانسه و عربستان هستند. سردار سلامی، رژیم آل‌سعود را مقصر اصلی همه نابسامانی‌ها و کشت و کشتارها در عراق و یمن و سوریه دانست و گفت: سعودی‌ها با اعزام چند گردان به شکل سمبلیک می‌خواهند چه کار کنند؟ آنها خودشان مسبب اصلی این وقایع هستند. جانشین فرمانده کل سپاه افزود: این یک تناقض بسیار آشکار در مواضع سعودی‌هاست و مردم هرگز فریب آن را نمی‌خورند. وی گفت: ممکن است آنها به شکل سمبلیک نیروهایی را در جایی مستقر کنند اما این نیروها هرگز عمل تعیین‌کننده‌ای نخواهند داشت چراکه اصولا عربستان از نظر نظامی فاقد توان ایجاد تغییر در وضعیت است. سردار سلامی با اشاره به آزادسازی شهرهای نبل و الزهرا در سوریه توسط ارتش سوریه و گروه‌های مقاومت، اظهار داشت: آنچه در حلب روی داد یک رویداد بزرگ است که از اول محرم تحت عنوان عملیات «نصر» آغاز شد و از نظر راهبردی، پدیده بسیار تاثیرگذار و تعیین‌کننده‌ای است. جانشین فرمانده کل سپاه تصریح کرد: آزادی نبل و الزهرا، سرنوشت معادلات سیاسی جهانی و منطقه‌ای در مورد سوریه را تغییر داد. وی با بیان اینکه آزادی این مناطق موجب تجزیه گروه‌های تکفیری شد، گفت: مردم این منطقه با مقاومت، در برابر صدها حمله گروه‌های تروریستی ایستادند و این عملیات موجب قطع شدن راه‌های پشتیبانی لجستیکی بسیاری از این گروه‌ها از طریق ترکیه شد. سردار سلامی افزود: وقتی تروریست‌ها شکست خوردند، رهبران کشورهای حامی خود را به‌دلیل آشفتگی در پشت بیسیم صدا می‌زدند که مثلا پادشاه عربستان کجاست. جانشین فرمانده کل سپاه خاطرنشان کرد: قطعا در ادامه عملیات، بخش‌های مهم و خود شهر حلب نیز آزاد خواهد شد. وی گفت: تروریست‌ها به‌دنبال این بودند که حلب را پایتخت خود قرار دهند اما موفق نشدند و موضوع منطقه پرواز ممنوع هم منتفی شد. سردار سلامی افزود: عربستان در این ماجرا یکی از شکست خورده‌های اصلی است و بازنده استراتژیک پیروزی‌های اخیر مقاومت سوریه است. جانشین فرمانده کل سپاه تصریح کرد: آزادی 70 هزار مسلمان از محاصره تروریست‌ها و وصل شدن کردهای افریم به سوریه، یک موفقیت استراتژیک است که بر معادلات سیاسی اثر خواهد گذاشت.
روس‌ها مصمم هستند
سردار سلامی در ادامه درباره اینکه گفته می‌شود ایران، روسیه را به نوعی مجبور به دخالت در سوریه کرد، گفت: کشور روسیه دارای سیاست مستقل و منافع راهبردی نیرومندی در شرق مدیترانه است و این حرف که ما آنها را مجبور به این نوع حضور در سوریه کردیم، درست نیست.
سردار سلامی ادامه داد: روس‌ها به منظور هماهنگی با نظام سوریه وارد عمل شدند و از چند ماه قبل عملیات‌های هوایی را آغاز کردند. جانشین فرمانده کل سپاه با بیان اینکه روسیه برای ادامه سیاست‌های میدانی و استراتژیک خود در سوریه مصمم است، گفت: آنها از هوا عملیات می‌کنند و ارتش سوریه و همپیمانان آن هم از زمین وارد عمل شده و یک رزم مرکب را اجرا می‌کنند و بنا بر اعلام مسؤولان روسیه، این اقدامات در سوریه مستمر خواهد بود. وی تاکید کرد: سیاست‌های ما نیز در سوریه تغییر نخواهد کرد و ما احساس می‌کنیم نظام سوریه امروز نقطه برخورد و تلاقی قدرت‌هایی است که می‌خواهند زنجیره مقاومت اسلامی را از هم جدا کنند تا معماهای امنیتی رژیم صهیونیستی حل شود. سردار سلامی اظهار داشت: ما معتقدیم این یک توطئه بسیار ویرانگر در جهان اسلام خواهد بود که اگر برابر آن نایستیم و آمریکا یا سعودی یا اسرائیلی‌ها در یکی از این جبهه‌ها موفق شوند، حرکت پلکانی خود را دنبال می‌کنند. جانشین فرمانده کل سپاه ادامه داد: اگر آنها در سوریه موفق شوند به سمت لبنان و عراق و بعد هم به سمت ایران می‌آیند. وی افزود: ما منتظر ایجاد حوادث نمی‌شویم و آنها را در نقطه آغاز تهدیدات و توطئه‌های خود متوقف می‌کنیم. سردار سلامی گفت: سیاست‌های ما برای حمایت از نظام سیاسی سوریه، منطقی و براساس منافع مشترک است و این حمایت‌ها در سطوح سیاسی و نظامی ادامه خواهد یافت. جانشین فرمانده کل سپاه تصریح کرد: موضع ما درباره سوریه و عراق صرفا ایرانی نیست. امنیت و منافع راهبردی ایران واقعیت‌هایی است که در دستور کار ما قرار دارد. وی ادامه داد: همه حقیقت این نیست که ما از سوریه حمایت می‌کنیم تا در ایران درگیر نشویم بلکه ما در سوریه و عراق حضور داریم تا این کشورها عزت خود را داشته باشند و قدرت‌هایی مثل آمریکا، فرانسه و انگلیس بر سرنوشت مسلمانان حاکم نشوند. سردار سلامی گفت: ما در آنجا حضور داریم تا از هویت و استقلال و شرافت مسلمانان دفاع کنیم. ما آنجا هستیم تا صهیونیست‌ها جرأت نکنند دوباره فلسطینی‌ها و لبنانی‌ها و سوری‌ها را مورد حمله قرار دهند و این قضیه ادامه خواهد داشت.به گزارش فارس، جانشین فرمانده کل سپاه تاکید کرد: انقلاب اسلامی اجازه نداد رویای غرب در جهان اسلام تعبیر شود. وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو به عملیات روانی دشمن علیه سپاه پرداخت و تصریح کرد: سپاهی که رژیم صهیونیستی را با ظرفیت‌سازی در محیط‌های پیرامونش به رژیمی تبدیل کرده که بین مرگ و زندگی بسر می‌برد و کابوس امنیتی برای آن است و اجازه نمی‌دهد سوریه تجزیه شود و از نظام سوری حمایت می‌کند و حزب‌الله را قدرت می‌دهد که در برابر هر جنگی مقابل اسرائیل بایستد و هیچ نقطه‌ای از دشمن نباشد که محل تلاقی موشک‌های دوربرد و نزدیک برد آن نباشد، طبیعی است که تبدیل به یک عنصر نامطلوب نزد آنها می‌شود و دشمن علیه آن عملیات روانی به راه می‌اندازد. سردار سلامی گفت: سپاه امروز به یک قدرت بازدارنده واقعی تبدیل شده و قادر است از هر نقطه در داخل یا فراتر از آن هر منطقه‌ای از تهدید را هدف قرار دهد. جانشین فرمانده کل سپاه افزود: سپاه شهرهای بزرگ موشکی سرشار از قدرت‌های متراکم و دقیق با انگشت‌های روی ماشه برای انهدام دشمنان در اختیار داشته و قلعه‌های تسخیرناپذیری در ارتفاعات مرزی دارد.