هنرمندان کاریکاتوریست در تلاشند تا هرچه بهتر، موثرتر، صریح‌تر و روشن‌تر با زبانی ساده، اگر چه پر رمز و راز و اسرارآمیز و کنایه‌آمیز و با استفاده از خلاصه‌ترین فرم‌ها و عناصر بصری، با عموم مخاطبان ارتباط برقرار کنند و می‌توان گفت رسالت و مسؤولیتی جز بیان دردها، رنج‌ها، بی‌عدالتی‌ها، نابرابری‌ها، بی‌حرمتی‌ها، زشتی‌ها و ناهنجاری‌های بشری، بر عهده هنر و هنرمندان نیست. هنرمندان به سبب نگاه عمیق، ریزبین و موشکافانه، از بسیاری رازها و نشانه‌های موجود در پدیده‌های هستی، رفتارها و اعمال و حرکات آدمی در قالب‌های هنری و زبان هنر پرده برداشته‌اند. احتمالا این جمله را که کاریکاتور، دموکراتیک‌ترین هنر در میان سایر هنرهاست شنیده باشید. فکر می‌کنم این سوال در ذهن بسیاری از مخاطبان شکل گرفته باشد که چگونه هنر کاریکاتور می‌تواند با عموم مردم ارتباط برقرار کند و آثار هنرمندان کاریکاتوریست هم برای عوام قابل فهم و ترجمه باشد هم برای خواص، که اگر این اتفاق مبارک و میمون بیفتد، هنرمندان کاریکاتوریست و سایر عرصه‌های هنری باید بر خود ببالند که به نوبه خود موجبات رشد و بالندگی فکر و اندیشه در مخاطبان عام را فراهم آورده‌اند. به هر حال برای نهادینه کردن هنر در جامعه و تاثیر آن در میان عوام، بیان ۲ نکته لازم است:
۱- کاریکاتور، زبان و بیانی است طنزآمیز، کنایه‌آمیز، رازآلود و مملو از ایهام و اشاره‌ها، استعاره‌ها و پیچیدگی‌های تصویری و نمادین و در نهایت، چیدمان و ترکیبی از عناصر و نشانه‌های تصویری و سمبلیک که به واقع از واقعیت‌های پیرامون به عاریت گرفته شده است. بدین معنی که تمام کاراکتر‌ها و عناصری که به‌صورت هدفمند و برای بیان یکسری مفاهیم و مضامین سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و... در آثار کاریکاتوریست به کار برده می‌شود، نمادها و نشانه‌های سمبلیک و معناداری هستند که برای درک و ترجمان آنها، به زبانی قابل فهم باید، شناختی نسبت به جایگاه و اهمیت و مفهوم آنها داشت. همان‌طور که اشاره شد اغلب این نمادها و نشانه‌های تصویری در واقعیت پیرامون به وفور دیده می‌شود که البته کم و بیش عامه مردم نیز با آنها آشنایی دارند اما نه از جنس آشنایی و توجهی که هنرمندان نسبت به این عناصر و نشانه‌ها دارند. هنرمندان به سبب نگاه عمیق، ریزبین و موشکافانه، از بسیاری رازها و نشانه‌های موجود در پدیده‌های هستی، رفتارها و اعمال و حرکات آدمی در قالب‌های هنری و زبان هنر پرده برداشته‌اند. به عنوان مثال، ما در بحث‌های عامیانه و گفت‌وگوهای روزمره، به کرات شنیده‌ایم که مثلا (درخت‌ها هم مثل آدم‌ها زنده هستند و جان دارند) این تعبیر در زبان کاریکاتور به این صورت توسط کاریکاتوریست‌ها به تصویر کشیده می‌شود که در جایی بین درختان جنگل، نیروهای پلیس مشغول تحقیق و بررسی درباره (قتل) یا قطع یک درخت هستند و در جایی دیگر ماموری درحال کشیدن کروکی درخت است و در جایی هم جنازه درختی را روی بلانکارد به سمت آمبولانس حمل می‌کنند. یا مثلا خورشید، در واقعیت عینی، نشانه روشنی، گرما و حرارت است و در تعبیر کاریکاتور ممکن است نمادی از روشنفکری، فکر و اندیشه والا باشد. صندلی که وسیله‌ای برای نشستن است در زبان کاریکاتور ممکن است نمادی از قدرت و حکومت قلمداد شود. نمونه این نمادها و نشانه‌ها در محافل و گفت‌وگوهای روزمره، اخبار، رادیو و تلوزیون و... زیاد دیده می‌شود که نگاهی عمیق و ژرف‌اندیش می‌خواهد تا به این رفتارها و نشانه‌های در ظاهر پیش پا افتاده و بی‌اهمیت، جایگاهی ارزشمند و پر معنی بدهد. نتیجه بحث این است که مخاطب برای درک و ارتباط دوسویه با زبان کاریکاتور علاوه بر افزایش سطح معلومات عمومی در زمینه‌های مختلف ادبیات، جامعه‌شناسی، تاریخ و فرهنگ و روانشناسی و... باید الفبای سواد بصری و اصول زیباشناسی تصویر را نیز یاد بگیرد. همچنین مخاطب برای شرکت موثر و درک صحیح در فرآیند تاویل، تفسیر و برداشت‌های متنوع از آثار هنری و بویژه کاریکاتور، باید با زبان، ارزش و جایگاه پر اهمیت نمادها و نشانه‌های تصویری معمول و رایج در آثار کاریکاتور آشنایی نسبی داشته باشد.
۲- هنرمندان کاریکاتوریست در تلاش هستند تا هرچه بهتر، موثرتر و صریح‌تر و روشن‌تر با زبانی ساده، اگر چه پر رمز و راز و اسرارآمیز و کنایه‌آمیز و با استفاده از خلاصه‌ترین فرم‌ها و عناصر بصری، با عموم مخاطبان و ارتباط برقرار کنند و می‌توان گفت رسالت و مسؤولیتی جز بیان دردها، رنج‌ها، بی‌عدالتی‌ها، نابرابری‌ها، بی‌حرمتی‌ها، زشتی‌ها و ناهنجاری‌های بشری، بر عهده هنر و هنرمندان نیست. در صورت وجود یک ارتباط تنگاتنگ و صمیمانه و شفاف بین هنرمندان و اقشار مختلف جامعه است که هنرمندان، حرف‌ها و اندیشه‌های ناب‌شان را در اذهان جامعه جاودانه و باقی خواهند کرد. این مهم از بسیاری جهات بر عهده رسانه‌های ارتباطی جمعی، اعم از نوشتاری، شنیداری و تصویری است که با انعکاس آرا، اندیشه‌ها و نقدهای مفید و سازنده صاحبنظران، اندیشمندان و منتقدان هنری، موجبات شناخت و آگاهی مخاطبان را با مقوله هنر فراهم آورند و باعث کم شدن فاصله بین هنرمندان، متفکران و صاحبان اندیشه با عامه مردم و عموم مخاطبان هنری و به تبع آن ارتقا و اعتلای فکر و اندیشه آنها شوند.

گروه فرهنگ و هنر: در ادامه سیاست «سلام به غرب»، شخص اول دیپلماسی ایران در گفت‌وگو با یک نشریه آمریکایی عنوان کرد که دولت ایران از برگزاری نمایشگاه هولوکاست حمایت نمی‌کند و حتی تاکید کرد در افتتاحیه این نمایشگاه شرکت نخواهد کرد!  اگر چه این مساله‌ای دور از تصور از روند فعالیت دولت یازدهم نیست اما واکنش‌هایی را در برداشت، چنان که سیدمسعود شجاعی‌طباطبایی، هنرمند مطرح عرصه تجسمی و دبیر دومین مسابقه کاریکاتور «هولوکاست» در واکنش به این مصاحبه گفت: اساسا آقای ظریف از اتفاقاتی که در ارتباط با  برپایی نمایشگاه هولوکاست به وجود آمد، با خبر نیست و کسی هم نبوده او را در جریان این اتفاق قرار دهد! محمدجواد ظریف در پاسخ به سوال رابین رایت، خبرنگار نیویورکر با اعلام مواضع بی‌طرفی دولت در برپایی نمایشگاهی هشداردهنده از وضعیت بانیان دروغ‌پرداز تاریخ بیان کرده بود: «چرا ایالات متحده «کوکلاکس‌کلان» (گروه‌های سفیدپوست نژادپرست) دارد؟ آیا مقصر اینکه سازمان‌های تنفرپراکن نژادی در ایالات متحده وجود دارند، دولت ایالات متحده است؟ تصور نکنید که ایران تک‌صدایی است. دولت ایران از هیچ نمایشگاهی با ماهیتی که از آن صحبت می‌کنید حمایت نکرده و چنین نمایشگاهی ترتیب نمی‌دهد. هر وقت توانستید سازمان‌های خود را از انجام چنین کارهایی بازدارید، آن وقت می‌توانید از دیگران هم بخواهید چنین کاری کنند». این گفته‌های ظریف در حالی است که چند روز به آغاز برگزاری دومین دوره مسابقه کاریکاتور «هولوکاست» باقی مانده است و سیدمسعود شجاعی‌طباطبایی در این باره به بیان توضیحاتی درباره ماهیت برگزاری این مسابقه برای افراد ناآگاه پرداخت و گفت: حدود 10 سال گذشته نشریه دانمارکی «یولاندز پوستن» 12 طرح توهین‌آمیز به پیامبر اسلام (ص) منتشر کرد ما هم در واکنش به این ادعا که در غرب همیشه اعلام می‌شود آزادی حد و مرزی ندارد و می‌توان راجع به هر چیزی کار کرد، اقدام به برگزاری نخستین دوره از مسابقه کاریکاتور هولوکاست کردیم. وی افزود: در اتفاق دوم هم نشریه شارلی ابدو با تیراژ 5 میلیون طرح بسیار توهین‌آمیزی نسبت به پیامبر اسلام(ص) چاپ کرد بنابراین با 10 سال فاصله مسابقه دوم را برگزار کردیم که در این دوره بیش از 800 اثر از هنرمندان 50 کشور دنیا به دبیرخانه مسابقه ارسال شد.  دبیر دومین مسابقه بین‌‌المللی کاریکاتور هولوکاست افزود: بحث اصلی ما این است که چرا باید تاوان هولوکاست را مردم مظلوم فلسطین بدهند؟! مردمی که در جنگ دوم جهانی هیچ نقشی نداشتند، بعد از جنگ دوم جهانی صهیونیست‌ها ضمن لابی‌گری با سازمان ملل جواز اشغال نظامی کشور فلسطین را گرفتند و از سال 1948 عملا فلسطین را اشغال کردند، بعد هم اعلام کردند ما به خاطر این فلسطین را می‌گیریم که 6 میلیون یهودی کشته شدند و ما باید انتقام هولوکاست را بگیریم. همچنین سوال دیگر این است که چرا نیامدند از خاک آلمان که مسبب اصلی جنگ دوم جهانی بود، بخشی را جدا کنند و به یهودی‌ها بدهند؟!  سیدمسعود شجاعی‌طباطبایی با بیان پرسش‌هایی از وزیر امور خارجه درباره اظهاراتش در مجله «نیویورکر» خاطرنشان کرد: اکنون باید پرسید آقای ظریف چه پاسخی به هولوکاست در غزه دارد؟ اساسا وی با این نوع کشتار جمعی در کشورهایی که اسم‌شان را آوردم چه برخوردی دارد؟! چرا به زعم وزیر، هولوکاست فقط در معنایی که صهیونیست‌ها به دنبالش هستند، تداعی می‌شود؟! چرا وی ما را با خشونت‌طلب‌ها، افراطی‌ها و کوکلاکس‌کلان‌ها مقایسه می‌کند؟  وی در ادامه گفت: آیا آقای ظریف که با مفاهیم سیاسی آشناست، نمی‌داند هولوکاست مفهوم کشتار جمعی دارد؟ اتفاق‌هایی مثل جنگ در ویتنام، عراق و افغانستان و یمن که توسط رژیم‌های صهیونیستی، آل‌سعود و آمریکا رخ می‌‌دهد، به زعم ایشان چه می‌شود نامید؟! آیا این اتفاق‌ها کشتار جمعی به حساب نمی‌آید؟! قتل هزاران کودک در دنیا با چه معنی در ذهن ایشان متبادر می‌شود؟! چرا آقای ظریف همیشه تصورشان این است که حرف غربی‌ها منطقی است؟!  شجاعی‌طباطبایی یادآور شد: چرا وزیر امور خارجه نظام جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با بحث تاوان هولوکاست صحبت نمی‌کند؟! ایران به‌عنوان مدافع مظلومان جهان شناخته شده ‌است، چرا وزیر امور خارجه این قضیه را نادیده گرفته و از عزت مردمی که زیر ستم رژیم اسرائیل قرار دارند،‌ دفاع نمی‌کند؟! دبیر دومین مسابقه بین‌‌المللی کاریکاتور هولوکاست با اشاره به اینکه مبنای جمهوری اسلامی ایران دفاع از مظلومان بوده، گفت: هولوکاست بهانه‌ای بود که اسرائیل شکل بگیرد. چرا صحبت‌های آقای ظریف متناسب با عزت مظلومان دنیا نیست! وی افزود: اکنون با برپایی این نمایشگاه، صهیونیست‌ها در هراس هستند، چون پاشنه آشیل اسرائیل همین بحث هولوکاست است، دقیقا آقای ظریف حرف‌های صهیونیست‌ها را تکرار می‌کند. ما به دنبال یهودستیزی نیستیم. تمام هدف‌گیری و نشانه‌گذاری ما مورد خطاب قرار دادن رژیم جعلی اسرائیل است. از وزیر امور خارجه کشورمان حداقل انتظار داریم وقتی درباره کارهای هنرمندان صحبت می‌کند، کمی مطالعه داشته باشد و بداند هر بار که به پیامبر گرامی اسلام(ص) توهین شده، ما واکنش نشان دادیم.

به روزهای آغاز به کار نمایشگاه بین‌المللی کتاب نزدیک می‌شویم و فعالیت‌های شهرداری برای آماده‌سازی این مکان فرهنگی جهت بازدید مناسب مردم ادامه دارد. با توجه به در پیش بودن ایام برگزاری بیست‌ونهمین دوره نمایشگاه بین‌‌المللی کتاب تهران، «بسته کتاب‌های هنر و ادبیات» با عناوین «رسم دلبری»، «درآمدی بر ادبیات داستانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی»، «سالار»، «از نفرین زمین (بازخوانی جلال آل‌احمد براساس آثارش)»، «شوالیه اُناث(پشت پرده­ فمنیسم، نوبل و شیرین عبادی)»، «کتاب زندگی (شهید مهدی رجب‌بیگی)» و «آن زن که در طوفان می‌‌دوید» از سوی مرکز اسناد انقلاب اسلامی برای مخاطبان عرضه خواهد شد. رمان «رسم دلبری» به قلم محمدمهدی زیدآبادی‌نژاد و علی افاضاتی با بیان داستانی جذاب وقایع رخ داده در بخشی از این سرزمین پهناور و سیر تحولات و اتفاقات پیش آمده برای قهرمان داستان را طوری به تصویر می‌‌کشد که در انتقال راحت و جذاب حوادث انقلاب اسلامی به نسل کنونی و آینده تاثیرگذار خواهد بود. همچنین چاپ چهارم رمان «سالار» توسط محمدعلی گودینی با 200 صفحه و شمارگان 3000جلد که روایتگر پایمردی‌‌ها و استقامت‌‌ها در درون شکنجه‌‌گاه‌های حکومت پهلوی است از دیگر آثار قابل عرضه در نمایشگاه کتاب خواهد بود. کتاب «از نفرین زمین» نیز تلاشی است برای بازخوانی مجدد جلال، نه آنسان که دیگران گفته و شنیده‌اند؛ بلکه آنسان که او گفته است. این کتاب در 4 بخش آثار جلال را موشکافی می‌‌کند و با او همراه می‌‌شود تا آخرین برگ‌های یک داستان که هرچند با مرگ مشکوک نویسنده ناتمام می‌‌ماند، ولی می‌‌توان صفحه سفید مانده آن را خواند و از روی آن استنساخ کرد. اما کتاب «شوالیه اُناث» نوشته سیدحسین علوی‌آزاد به مساله فمنیسم و موج بی‌‌سابقه تهاجم فمنیست‌‌ها به اسلام و انقلاب می‌پردازد. این اثر پرونده زنی است که تمام عمر خود را وقف خیانت به مردمش کرده است. بدون تردید شوالیه اُناث می‌‌تواند کمک شایانی به درک حقیقت جایزه نوبل و شخصیت خائنی چون شیرین عبادی که همواره تحت حمایت جنایتکاران جهانی قرار داشته، کند. بویژه برای امت اسلامی که این لکه ننگ را به عنوان «تنها زن مسلمان برنده جایزه نوبل » بر دامان خود می‌‌بیند. چاپ دوم رمان کتاب زندگی به قلم اصغر استاد حسن معمار که به زندگی شهید بزرگوار مهدی رجب‌بیگی با بیانی شیوا و ساده در قالب رمان می‌پردازد هم می‌تواند برای جوانان و نوجوانان قالبی جذاب و دارای ظرفیتی بالا باشد. رمان «آن زن که در طوفان می‌‌دوید» نوشته سیمین وهاب‌‌زاده‌مرتضوی اثری است براساس واقعیت‌‌های تاریخ معاصر ایران که با نثر پرکشش و خلاق نویسنده به زینت طبع آراسته شده است. این کتاب سخن از روح بزرگی دارد که در کالبدی کوچک جای گرفته است. دخترکی تنها و سرگردان که بی‌رحمانه رها شده است. روح بزرگ و آسمانی او نمی‌‌گذارد بیغوله‌‌ها او را ببلعد و در سخت‌‌ترین شرایط روی پاهای کوچکش می‌‌ایستد و تکیه‌‌اش فقط به خدایی است که یقین دارد زیر چتر اوست. شهادت همسرش در گرماگرم انقلاب، شهادت پسرش در جنگ تحمیلی و هجوم بی‌‌حساب درد و داغ‌‌ها نه‌تنها ذره‌‌ای از استواری‌‌اش نکاست، بلکه از او دژی مستحکم ساخت که یأس و نومیدی هرگز در آن راه نیافت.

کامبیز درم‌بخش، طراح و کاریکاتوریست:
نمایشگاه کتاب فرصتی است برای تبدیل کتاب به جزئی از زندگی مردم
کم‌کم به روزهای برگزاری نمایشکاه بین‌المللی کتاب تهران نزدیک می‌شویم، هر چند مکان جدید برگزاری نمایشگاه و معضلاتی که برای ساخت و ساز آن وجود دارد، نگرانی‌هایی را برای عاشقان کتاب فراهم کرده است اما کامبیز درم‌بخش، طراح و کاریکاتوریست مطرح کشور معتقد است برپایی مناسب در این مکان تازه تاسیس نیاز به زمان دارد. درم‌بخش با اشاره به برگزاری بیست‌ونهمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در شهر آفتاب گفت: شهر آفتاب مانند هرجای جدیدی که افتتاح می‌شود برای استقبال عمومی نیاز به گذر زمان دارد، البته با تسهیلاتی مانند مترو، تاکسی و... که شهرداری برای شهرآفتاب در نظر گرفته است این سختی راه هموار می‌شود.   این کاریکاتوریست افزود: به باور من همانگونه که ما سال‌ها در مصلا از کتاب خاطره‌های خوبی داریم در شهر آفتاب نیز با حس خوبی روبه‌رو می‌شویم و همه مانند گذشته گروهی به شهرآفتاب می‌رویم. وی ادامه داد: در طول برگزاری نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران عده‌ای از کتاب‌دوستان از شهرستان‌های مختلف مسافت زیادی را به عشق کتاب طی می‌کنند تا بهره‌ای از 10 روز برپایی نمایشگاه ببرند بنابراین باید با برنامه‌ریزی‌های مناسب اقدامات موثری برای این گروه که هر ساله حجم قابل توجهی از بازدیدکنندگان نمایشگاه را تشکیل می‌دهند در نظر گرفته شود تا آنها همچنان و هر ساله با برپایی این نمایشگاه ذوق و علاقه بیشتری برای حضور داشته باشند و از حضور در نمایشگاه لذت ببرند. درم‌بخش افزود: نمایشگاه کتاب فرصتی است که کتاب را جزو زندگی مردم کنیم تا آنها به صورت خودجوش به کتاب علاقه‌مند شوند.

شورای تئاتر شهرداری تهران تشکیل شد
با حکم رئیس سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران، شورای تئاتر شهرداری تهران تشکیل و اعضای آن معرفی شد. در بخشی از حکم محمود صلاحی، رئیس سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران آمده است: «تشکیل شورای تئاتر شهرداری تهران فرصتی است تا با استفاده از تمام ظرفیت‌ها و توان از هنر تئاتر در راستای اهداف و مضامین متعالی بهره‌مند شویم. در شرایط هجمه فرهنگی به نظام جمهوری اسلامی ایران هنر تئاتر می‌تواند همچون چراغی روشن بیانگر حقیقتی باشد که در جهت ارزش‌ها و توانمندی مردم این سرزمین حرکت کند».

داستانی تازه از «بارگاس یوسا»
به ایران آمد
داستانی تازه از ماریو بارگاس یوسا، نویسنده پرویی و صاحب جایزه نوبل ادبی به ایران آمد. «یوسا» مجموعه داستانی خود را که شامل 7 داستان بوده و «تازه‌کارها» نام دارد، در میانه قرن بیستم نوشت؛ زمانی که جوان، دانشجو و شیفته تجربه‌های متفاوت ادبی بود. فضای داستان‌ها بشدت بومی و شخصیت‌ها و مضامینی که پرورانده، برخاسته از واقعیت‌ها و تجربه‌های دوران جوانی اوست. شور و هیجان نوشتن و کشش و تعلیقی که در این داستان‌ها مشهود است، ما را با وجه دیگری از آثار این نویسنده بزرگ روبه‌رو می‌کند.  ماریو بارگاس یوسا در مقدمه کتاب نوشته است: «آثار فاکنر را دوست داشتم اما از همینگوی تقلید می‌کردم. این داستان‌ها تا حد زیادی مدیون آن مرد اسطوره‌ای هستند؛ مردی که درست در همان زمان به پرو آمد تا دلفین و وال شکار کند. اقامتش برایمان داستان‌های پرماجرای بسیار، دیالوگ‌های ساده، توصیف‌های همراه با جزئیات و اطلاعات کوچکی که از خواننده پنهان مانده بود باقی گذاشت...».

هفته هنرهای تجسمی لهستان در موزه هنرهای معاصر تهران
کارگاه طراحی و سخنرانی‌های هفته هنرهای تجسمی لهستان با همکاری سفارت لهستان از اوایل هفته آینده به مدت ۳ روز درکتابخانه و سالن اجتماعات موزه‌ هنرهای معاصر تهران برگزار می‌شود. هفته هنرهای تجسمی لهستان با هدف نمایشی نو از طراحی گرافیک جاری در کشور لهستان و تبادل فرهنگی بیشتر با هنرمندان و طراحان ایرانی و با برگزاری کارگاه طراحی و ایراد سخنرانی در روزهای یکشنبه 12 تا سه‌شنبه 14 اردیبهشت‌ماه در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار می‌شود. همچنین نمایشگاهی از 5 طراح از نسل‌های مختلف طراحان گرافیک لهستان، عصر روز جمعه 10 اردیبهشت از ساعت 16 در بنیاد لاجوردی با حضور سفیر کشور لهستان در تهران گشایش می‌یابد. در این مجموعه 50 پوستر در معرض دید مخاطبان قرار می‌گیرد.

نادر طالب‌زاده:
امسال بعد بین‌المللی جشنواره «عمار» گستره بیشتری دارد
دبیر جشنواره «عمار» ضمن اعلام اینکه این جشنواره امسال در بخش بین‌الملل برنامه‌های جدی‌تری دارد، برگزاری سی‌وچهارمین جشنواره جهانی فیلم فجر را موفق دانست.  به گزارش مهر، نادر طالب‌زاده گفت: امسال بعد بین‌المللی جشنواره «عمار» گستره بیشتری دارد. باید آثار امسال بخش ایران را برای مخاطب خارجی زیرنویس ارائه کرد. این آثار می‌تواند نوعی ایران‌شناسی باشد و مخاطب خارجی از فیلم‌های «عمار» مسائل زیادی را یاد می‌گیرد. اگر یک آمریکایی یا یک محقق غربی بخواهد اطلاعاتی درباره ایران داشته باشد بسیار خوب است که این فیلم‌ها را ببیند، چراکه «عمار» دغدغه‌هایی را بیان می‌کند که در هیچ کتابی پیدا نمی‌شود. طالب‌زاده همچنین در بخشی از سخنان خود درباره سی‌وچهارمین جشنواره جهانی فجر بیان کرد: جشنواره بسیار متفاوت از جشنواره‌های فجری که من تاکنون دیدم برگزار شد و من باید به آقای میرکریمی تبریک بگویم. یک ویژگی جشنواره امسال لوکیشن بود، در فیلمسازی مکان باید درست باشد به همین دلیل است که از کلمه لوکیشن استفاده می‌شود. اگر مکان درست نباشد فیلم هم درنمی‌آید؛ گویی که مکان یک شخص یا دیالوگ است و من از میرکریمی پرسیدم که اصلا چطور اینجا را پیدا کرده است.  گفته‌های تحسین‌کننده طالب‌زاده درباره مکان برگزاری جشنواره جهانی فجر در حالی است که زمزمه‌هایی برای برگزاری دوره سی‌وپنجم این جشنواره در مجموعه قابل توجه و ارزنده «چهارسو» وجود دارد.

حدادعادل به پویش کتاب‌خوان مجازی پیوست
غلامعلی حدادعادل با معرفی مجموعه شعر تازه منتشر شده خود با عنوان «هنوز هم...» در پویش کتاب‌خوان مجازی شرکت کرد.  به گزارش روابط عمومی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور،‌ غلامعلی حداد عادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، با پیوستن به پویش کتاب‌خوان مجازی، در ویدئویی برای کتاب‌خوان مجازی به معرفی تازه‌ترین اثر خود با عنوان «هنوز هم...» پرداخت.  کتاب‌خوان مجازی عنوان پویشی است که در ادامه سلسله نشست‌های کتاب‌خوان شکل گرفت و طی فراخوانی از عموم مردم و نخبگان در حوزه‌های مختلف، دعوت کرد تا کتاب مورد علاقه خود را در قالب فایل ویدئویی کوتاهی با دیگران به اشتراک بگذارند.

«یوسف» به لیالی قدر می‌رسد
تولید مینی‌سریال «یوسف» به کارگردانی حسین مهکام و تهیه‌کنندگی علی پورکیانی آغاز شده و قرار است در لیالی قدر از تلویزیون پخش شود. حسین مهکام که بیشتر در حوزه نویسندگی فیلم و سریال شهرت دارد، اولین تجربه کارگردانی خود را با «آزادی مشروط» در سینما رقم زد و این بار قرار است خود را در کارگردانی تلویزیون با مینی‌سریال «یوسف» که یک درام اجتماعی است محک بزند و برای اولین بار در این زمینه نیز تجربه کسب کند.

پاسخ تند پرویز پرستویی به منتقد و مجری برنامه «هفت»
بروید دنبال کافی‌شاپ‌تان!
به دنبال گفته‌های نامناسب منتقد و مجری برنامه تلویزیونی «هفت» در یکی از نشریات نسبت به بازی پرویز پرستویی در فیلم سینمایی «بادیگارد»، این بازیگر برجسته پاسخی تند را نثار آنها کرد و گفت: بعد از مراسم اسکار دیدم آقای فراستی گفت اسکار بیشتر حق خرس فیلم «از گور برخاسته» بود تا دی کاپریو! این آدم چه می‌گوید؟ آخر باسواد، با شعور! این چه حرفی است؟ تو یک خرس را با بازیگر مقایسه می‌کنی؟ چرا؟ پس چه کسی را قبول دارید شما؟ بروید دنبال کافی‌شاپ‌تان بهتر است. من برای مدیر رسانه متاسفم. برای این برنامه‌ها پول هزینه می‌شود ولی بازخورد و اثرگذاری‌اش چیست؟  پرستویی در ادامه پاسخ محکمی هم به فیلمساز قدیمی کشور داد که به دنبال ایجاد حاشیه‌هایی در برنامه هفتگی خود است. پرستویی در این باره گفت: آقای افخمی! شما که آنقدر طنازی و بدترین بازی را در تلویزیون می‌کنی کجا توانسته‌ای تماشاچی را بخندانی؟ کدام فیلم طنز را داشته‌ای؟ من می‌گویم فرزند صبح؛ چون یک کار طنز خوب بود و واقعا تماشاچی همه آن را هو کردند! تا به حال نشده بدترین کارها را هم تماشاگران تا این حد هو کنند. بعدش هم خدا را شکر که آرشیو کاملی در تمام این سال‌ها وجود دارد. اگر یک نفر یک جا جمله‌ای از من پیدا کرد که ادعا کرده‌ام بازیگرم، بازیگری را کنار می‌گذارم. آنقدر این جمله را گفته‌ام از آن بدم می‌آید که من در هر کاری کیلومترم را صفر می‌کنم و فکر می‌کنم اولین و آخرین کارم است.