یک بازخواست سینمایی پس از 30 سال
چرا جمشید هاشم‌پور را
ممنوع‌الکار کردید؟
گروه فرهنگ و هنر: گفت‌وگوی جمشید هاشم‌پور، ستاره سینمای ایران در دهه‌های 60 و 70 با یکی از روزنامه‌های صبح و حاشیه‌های اخیر سینمای ایران پرسش‌های تازه‌ای را درباره حال و روز سینمای ایران در دوران مدیریت بهشتی ایجاد کرد. هاشم‌پور که قهرمان پرطرفدار آن روزها بود در گفت‌وگوی اخیر به بیان خاطراتی از آن دوران می‌پردازد؛ دورانی که طرفداران سینمای جشنواره‌ای  و روشنفکری این روزها، با عنوان ایامی باشکوه از آن یاد می‌کنند. جمشید هاشم‌پور در بخشی از مصاحبه اخیرش گفته است: «آقایان ارشاد فکر می‌کردند خودم عمدا می‌گویم در فیلم‌ها سر مرا بتراشید تا بیشتر به چشم بیایم. این ضرورت فیلمنامه و شخصیت بود که چنین شمایلی را می‌طلبید. برای همین تیپ و سرتراشیده، چند سال مرا ممنوع‌الکار کردند».  قابل تامل آنکه، اگر کمی به عقب بازگردیم و گفته‌های حسین فرحبخش را درباره اتفاقات آن روزها مرور کنیم به نکات تلخی از دوران مدیریت بهشتی می‌رسیم. آنجا که تهیه‌کننده پرکار سینمای دهه 60 عنوان کرد: «آقایان بهشتی و انوار وقتی دیدند هاشم‌پور به قول معروف گل کرده و در میان مردم به محبوبیت بسیار زیادی رسیده، او را با یک تهمت اخلاقی که هیچگاه هم ثابت نشد، ممنوع‌الکار کردند. این اتفاق باعث شد عبدالله علیخانی برای اعتراض به ارشاد برود و آنجا بود که فیض‌الله عرب‌سرخی در حضور آقای انوار و بهشتی به این تهیه‌کننده سینما شلاق زد».  این گفته‌ها و نوع برخورد با یک هنرمند مردمی تناقضی آشکار با مدعیان اندیشه دارد که همیشه و همچنان در قالب گفتارهایی فریبنده در پی نقد سینمای مردمی هستند. از سویی اگر آن اتفاق رخ داده در 30 سال پیش را در کنار درخواست شلاق زدن به منتقدی چون فراستی به دلیل بیان دیدگاه‌هایش قرار دهیم به ترکیب جالب‌تری هم خواهیم رسید و این پرسش اساسی را از مسؤولان دیروز که سال‌ها در بدنه سینمای به اصطلاح روشنفکری حضور داشتند مطرح می‌کند که آیا با چنین رفتارهای «گاز انبری» به دنبال سینمایی آرمانی بودند؟!


آتیلا پسیانی لباس سپاه پوشید
فیلمبرداری سریال ۴۲ قسمتى «آرام مى‌گیریم» به کارگردانى روح‌الله سهرابى، اوایل اردیبهشت در تهران آغاز شد و داریوش فرهنگ نیز براى ایفاى یکى از نقش‌هاى اصلى به این مجموعه اضافه شد. همچنین تصاویری از آتیلا پسیانی، بازیگر سریال با پوشش لباس سپاه منتشر شد.
به گزارش تسنیم، در ادامه تولید سریال ٤٢ قسمتى  «آرام مى‌گیریم» به کارگردانى روح‌الله سهرابى و تهیه‌کنندگى فرهاد گلى که فیلمبردارى آن از اوایل اردیبهشت‌ماه در تهران آغاز شد، داریوش فرهنگ نیز براى ایفاى یکى از نقش‌هاى اصلى به این سریال پیوست. «آرام می‌گیریم» محصول مشترک شبکه 2 سیما و انجمن سینمای انقلاب و دفاع‌مقدس است که در 42 قسمت 45 دقیقه‌ای برای پخش در نیمه دوم سال 1395 از این شبکه تولید می‌شود.

سخنگوی ارشاد خطاب به فرهادی
فیلم‌هایی مبتنی بر فرهنگ ایرانی بساز
حسین نوش‌آبادی، سخنگوی وزارت ارشاد در تازه‌ترین گفت‌وگوی خود، سعی کرده در ارتباط با سخنان هفته قبلش و مواضع وزارت ارشاد نسبت به فیلم «فروشنده» اصغر فرهادی توضیحات بیشتری را ارائه کند. نوش‌آبادی در گفت‌وگو با «تماشاگران امروز» درباره فیلم جدید فرهادی گفت: ما هم تبریک گفتیم، ابراز خشنودی و خوشحالی هم کردیم ولی طبیعی است این فیلم برای اکران مراحل قانونی را طی کند. من درباره فروشنده سیر طبیعی کار را گفتم چون این فیلم هنوز در داخل کشور اکران نشده ممکن است برای دریافت مجوز اصلاحاتی به آن وارد شود. نوش‌آبادی در ادامه نقد ظریفی هم به اندیشه‌های فیلمسازی اصغر فرهادی داشت و گفت: اولا به آقای فرهادی خسته نباشید و خداقوت می‌گویم، چون یک فیلم ایرانی را با مجوز تولید کردند و در یک جشنواره بین‌المللی ارائه دادند. به ایشان تبریک می‌گویم اما اگر قرار باشد با ایشان صحبت کنم می‌گویم یک فیلمساز موفق مثل شما باید بتواند فیلم‌هایی بسازد که حاوی پیام‌های عالی‌تر و نکات مثبت و دربرگیرنده فرهنگ و تمدن ایرانی- اسلامی باشد.

رضا کریمی: بعضی وقت‌ها بعضی چیزها آنقدر بی‌منطق و لوس است که حتی رغبت نمی‌کنی درباره‌اش حرف بزنی اما یکباره می‌بینی لشکر خبرنگاران هم طیف و مورد خطاب مانی حقیقی کاری می‌کنند که همه گمان می‌کنند همان مورد لوس بی‌منطق، عجیب‌ترین اتفاق عالم است. مثل همین بازی که جماعتی درباره برنامه هفت راه انداخته‌اند و هر روز دست به دامان یک بهانه و ایراد می‌شوند. ماجراهایی که جماعتی برای دوره جدید برنامه هفت ساخته‌اند و همینطور ادامه دارد از جمله همین حکایت‌هاست. اصلا یکباره چه اتفاقی می‌افتد که نقد یک فیلم در برنامه تلویزیونی که ساعت یک نیمه‌شب روی آنتن می‌رود، می‌شود مشکل اصلی سینمای مملکت و کار به جایی می‌رسد که حضرات قانون‌نخوانده مدعی آزادی هنر و هنرمند و فضای باز هنری هم از سر اجبار بروند سراغ کتاب قانون و سرکتاب باز کنند و برای منتقد برنامه تجویز شلاق کنند. شوخی از این لوس‌تر نمی‌شود اما این شوخی لوس فقط صورت ماجراست. اصل قضیه چیز دیگری است. اصل ماجرا چیست؟ ماجرا از این قرار است که برنامه هفت بعد از 2 دوره نه‌چندان موفق و تبدیل شدن به یک برنامه خنثی و بی‌مخاطب و سراسر تعارف، به واسطه خوش‌ذوقی تیم سازنده متعهدش و با هدایت و سکانداری بهروز افخمی(که تاکنون 5 سیمرغ در جشنواره فجر گرفته است) و با کمک چند نفر از اهالی خبره و پیشکسوت سینما از جمله مسعود فراستی و رسول صدرعاملی تبدیل شد به یک برنامه اثرگذار و موفق. گروه برنامه‌ساز هفت گروهی است که روی مواضعش ایستاده‌ و اهل معامله نیست. گزارش‌هایی که در دوره جدید برنامه «هفت» درباره سینمای جشنواره‌ای، نداشتن قهرمان و سیاهنمایی و... پخش شده نشان می‌دهد این گروه نه اهل تعارف است و نه قصد دارد از برنامه برای خودش پله ترقی بسازد. شاید همین‌ها هم بود که باعث شد جماعت شبه‌روشنفکر عصبانی شوند و احساس خطر کنند. وقتی هم که احساس خطر کردند، در مرحله اول ساخت برنامه‌هایی مخالف رویه برنامه هفت آغاز شد. برنامه‌هایی با نگاه شبه‌روشنفکری یا دست‌کم با جانبداری زیرپوستی از جماعت شبه‌روشنفکر سینمایی. اما هیچکدام از برنامه‌هایشان چه در فضای مجازی و چه در رسانه‌های تصویری و شنیداری و مکتوب نتوانست میان مردم جا باز کند. همه آنها صرفا با به‌به و چه‌چه همان طیف روبه‌رو می‌شدند و همچنان بی‌خاصیت و خنثی بودند و شامل مجموعه‌ای از تعارفات لوس و البته نان قرض دادن برای کسب فلان منصب و مسؤولیت بهمان جشنواره و...
طبیعتا بعد از شکست در این مرحله، تخریب غیرعلنی در دستورکارشان قرار گرفت. با هر واسطه‌ای تلاش کردند مدیران را مجاب کنند برنامه هفت را از این گروه موفق بگیرند. این بود که شایعه پشت شایعه، خبر پشت خبر و پرونده پشت پرونده ساختند تا شاید آنها را از میدان بیرون کنند و دوباره شبه‌روشنفکرها روی صندلی هفت که حالا داغ و پربیننده شده بود تکیه بزنند اما این کار هم عقیم ماند. حالا فقط در تیردان این جماعت یک تیر مانده بود. تیری که البته باب میل‌شان نبود و رها کردن آن می‌توانست نقاب از چهره‌شان بردارد و رسوایشان کند اما چاره‌ای برایشان نمانده بود. حالا آنها باید شروع می‌کردند به تنگ کردن فضای رسانه‌ای برای برنامه‌سازان هفت. همه دست به کار شدند. یکی حرف‌های افخمی را بهانه کرد و بنا گذاشت به تحریک احساسات مخاطبان و... آن دیگری که پیش‌تر اعتقاد داشت هنگام نمایش هفت همه خوابند، مدعی شد این برنامه برای فرزندانش بدآموزی دارد و... خلاصه خیلی‌ها که خودشان را برای جلوس بر کرسی افخمی آماده کرده بودند، به این برنامه تاختند.  دست آخر هم به واسطه یکی از بحث‌های منتقد برنامه که با استناد به فرمایشات آیت‌الله جوادی‌آملی گفته شده بود بنا گذاشتند به تخریب به واسطه قانون. این تیر آخری حالا پرتاب شده است. حالا مدعیان آزادی هنر دست به ماده و قانون شده‌اند. حالا در یک بیانیه لوس مدعی شده‌اند یک منتقد باید به واسطه نقدش به یک فیلم شلاق بخورد؛ تلاشی لوس و بی‌نمک که به واسطه هم‌طیف‌های 50کیلو آلبالو صورت جدی به خود گرفته است. حالا باید ایستاد و دید آیا تلویزیون هم گزاره جماعت دست به شلاق را جدی خواهد گرفت یا اینکه پای هفت و افخمی- که پای حرف‌هایش ایستاده است- خواهد ایستاد!

آیین رونمایی از کتاب‌های «سیاست‌گذاری رسانه‌ای» و «از سرمایه شهرتی تا شهرت رسانه‌ای» نوشته طاهر روشندل و سیدمهدی شریفی برگزار شد. به گفته استادان حاضر در این نشست، غیرعلمی اداره شدن رسانه‌ها و نبود نیروی متخصص در آن عمده‌ترین مشکلات مدیریت رسانه در ایران است. به گزارش «وطن امروز» آیین رونمایی از کتاب‌های «سیاست‌گذاری رسانه‌ای» و «از سرمایه شهرتی تا شهرت رسانه‌ای» نوشته طاهر روشندل و سیدمهدی شریفی روز یکشنبه در فرهنگسرای رسانه برگزار شد. عقیلی، رئیس دانشکده ارتباطات و مطالعات رسانه دانشگاه آزاد اسلامی در ابتدای این مراسم با بیان اینکه جای این دو کتاب در ادبیات رسانه در دهه گذشته خالی بوده گفت: دکتر روشندل در کتاب «سیاست‌‌گذاری رسانه‌ای» به مباحثی پرداخته که گویای نیازهای رسانه‌هاست و عنوان این کتاب یکی از درس‌های دوره کارشناسی ارشد و دکترای رشته مدیریت رسانه است. یکی از ثمره‌های کار دانشگاه تولید علم است و با توجه به اینکه تولید علم در حوزه انسانی و اجتماعی یکی از دشوارترین کارهاست و اغلب نیز کمتر مورد توجه قرار گرفته، تولید آثاری از جمله سیاست‌گذاری رسانه‌ای می‌تواند به این مهم کمک کند. به گفته این استاد ارتباطات، کتاب «سیاست‌‌گذاری رسانه‌ای» از 130 منبع لاتین بهره برده و سعی شده آخرین مباحث مرتبط به این حوزه به صورت علمی و مستدل بیان شود، در واقع این یکی از نخستین آثار تولیدشده در این حوزه است و کار دکتر روشندل در تشخیص نیاز دانشجویان مدیریت ارتباطات و رسانه بسیار اهمیت دارد.
 اولین کتاب مدون در مدیریت رسانه
پروفسور دادگران در ادامه این مراسم ضمن انتقاد از عدم مدیریت صحیح در صداوسیما گفت: یکی از مشکلات موجود در ایران این است که در مدیریت رسانه بیگانگی از کار وجود دارد. رسانه، کارنامه روزبه‌روز دارد و باید نیازهای اطلاعاتی مخاطبانش را در لحظه تامین کند به همین دلیل مدیریت رسانه کار بسیار دشواری است و نمی‌توان آن را به صورت فامیلی اداره کرد در حالی که پس از انقلاب اسلامی همواره این موضوع یکی از مشکلات اصلی ما بوده است.  این استاد ارتباطات با بیان اینکه دکتر روشندل عمل و نظر را با یکدیگر دارد، عنوان کرد: او توانسته نظریه را با عمل ترکیب کند و اولین کتابی که بعد از استقرار جمهوری اسلامی به صورت مدون در مدیریت رسانه تولید شده توسط وی بوده است. انتشار این کتاب فرصت خوبی است تا همه ما آن را بخوانیم و نقد کنیم و دید اقتصادی را در جامعه توسعه دهیم. وی در پایان گفت: به جای بازگشت نیروهای بسیار مسن به مدیریت صداوسیما باید از این همه فارغ‌التحصیل آکادمیک این رشته استفاده شود.
سیاست‌های رسانه را «مردم» مشخص می‌کنند
سلطانی‌فر، مدیرگروه ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات در بخش دیگری از این مراسم با بیان اینکه شهرت برای رسانه یک تجارت است و اعتبار به همراه می‌آورد، گفت: شهرت از 3 جنبه با رسانه قابل بررسی است؛ نخست آدم‌هایی که در رسانه کار می‌کنند و به‌ آن اعتبار می‌بخشند. دوم خود رسانه که می‌تواند به فعالانش اعتبار دهد و سوم زمینه‌ای که رسانه به صورت تخصصی در آن کار می‌کند و اعتبارش را از آن می‌گیرد. وی با اشاره به اینکه سیاست‌گذاری در صداوسیما یکی از فصل‌های اصلی کتاب سیاست‌گذاری رسانه‌ای است، اظهار کرد: امروز رسانه‌ها به جایگاهی رسیدند که مردم سیاست‌گذاری را به آنها اعمال می‌کنند. امروز صداوسیما فکر می‌کند متولی فرهنگ است اما مردم عملا نشان دادند سیاست‌گذاری باید از دل مردم برآید. سیاست‌گذاری رسانه یک مسیر بالا به پایین ندارد، بلکه دقیقا سیاست رسانه‌ای از پایین به بالا و مبتنی بر نظر مردم است که جهت‌گیری‌هایش را باید مشخص کند و اساسا دوران وب2 در عرصه رسانه یعنی دوران رسانه با مدیریت پایین به بالا!
صداوسیما اموال‌محور است تا دانش‌محور!
شریفی، مولف کتاب «از سرمایه شهرت تا شهرت رسانه‌ای» در ادامه این مراسم توضیحاتی را درباره موضوع این کتاب ارائه کرد و گفت: امروز رونمایی از تراژدی غمرنگی است که رسانه‌ها با آن درگیرند. وی ادامه داد: امروز خبرگزاری‌ها، مطبوعات و رسانه‌های ما برای افزایش توسعه منابع انسانی خود برنامه‌ای ندارند و نهادهایی چون صداوسیما در ایران اموال‌محور هستند تا دانش‌محور! این در حالی است کارگران دانشی باید محور تولید محتوا باشند. متاسفانه رسانه‌های ما غیرعلمی اداره می‌شوند. روشندل نیز در بخش دیگری از این مراسم درباره کتاب «سیاست‌گذاری رسانه‌ای» گفت: تجربه مدیریت رسانه‌ای در کشور نشان داده که متاسفانه رسانه‌های ما به چه میزان غیرعلمی اداره می‌شوند! این در حالی است که رسانه‌ها امروز معماران جوامع هستند بنابراین ضرورت پرداختن به سواد رسانه‌ای که از ابتدای نشست همواره مطرح شده به درک اهمیت مدیریت رسانه و توسعه علمی این رشته مرتبط است. دانشیار دانشگاه تهران افزود: اگر مدیریت علمی نداشته باشیم نمی‌توانیم انتظار ارتقای سواد رسانه‌ای در جامعه را داشته باشیم بنابراین باید به مدیریت رسانه به عنوان یک رشته مهم در هزاره سوم نگاه کنیم، چرا که امروزه رسانه‌های جمعی همه ابعاد زندگی بشری را به سلطه خودشان درآورده‌اند و در عرصه سیاست دیپلماسی حرف اول توسط رسانه‌ها زده می‌شود. وی با بیان اینکه امروزه واقعیت‌های رسانه‌ای به درک واقعیت‌های اجتماعی کمک می‌کند، اظهار کرد: اهمیت پرداختن به مدیریت رسانه اینجا خودش را نشان می‌دهد و کتاب سیاست‌گذاری رسانه‌ای این موضوع را که تاکنون مغفول مانده مورد توجه قرار می‌دهد. این کتاب حاصل زحمات شبانه‌روزی یکی از دانشجویان من است و تلاش شده در آن به صورتی اختصاصی روی سیاست رسانه‌ای متمرکز شویم.
 

مرتضی اسماعیل‌دوست: نماهنگ «ارغوان» با وجود اینکه مدت زمانی کمتر از 4 دقیقه دارد، در چند روز اخیر جزو اخبار مهم فرهنگی و هنری رسانه‌های داخلی و حتی بین‌المللی محسوب می‌شود و این مساله وقتی برجسته شد که رهبر معظم انقلاب اسلامی به تمجید این اثر پرداخت. بدین منظور گفت‌وگویی با مهدیار عقابی، کارگردان نماهنگ «ارغوان» انجام شد که تقدیم می‌شود.
 هنگامی که پیام تایید رهبری درباره تولید نماهنگ «ارغوان» را شنیدید، چه حسی پیدا کردید؟
پیام تشکر آقا ورق را برای اثر برگرداند و توجهی خاص به آن شد. من در پروژه «رویای نیمه‌شب» با دوستان همکاری می‌کردم که ناگهان متوجه این خبر شدم. ما در ایستگاه مترو در حال کار بودیم و حقیقتا با شنیدن خبر تقدیر آقا از نماهنگ «ارغوان» شوکه شدم و دیگر نتوانستم کارم را ادامه دهم. بعد هم که انواع تبریک و تهنیت دوستان از بابت این مساله شروع شد و فضای متفاوتی شکل گرفت. مهم‌ترین مساله در اظهار لطف آقا برایم این بود که اگر حدود 4 دقیقه از وقت گرانبهای ایشان را با نماهنگ خود مشغول کردم، وقت ایشان با اثر من ضایع نشده و این بعد مساله برایم خیلی ارزشمند بود.
 در ساخت نماهنگ «ارغوان» به شکلی متفاوت از دیگر آثار از نسل جدید استفاده کردید که واکنش‌های رسانه‌های خارجی را هم در پی داشت!
ما براساس اتفاقات واقعی رخ داده در چند سال رصد کردیم و با توجه به اینکه اکثر افراد مدافع حرم را نسل جوانی تشکیل می‌دهند که بچه‌های کودک و نوجوان در حدود 10، 12 ساله دارند، ما هم سعی کردیم این مساله را در نماهنگ در نظر بگیریم و با حضور همین کودکان و نوجوانان سعی کنیم تصویری روشن و نزدیک به واقعیت را در کلیپ نشان دهیم. از این نظر خیلی‌ها در جریان رشادت‌ها و نگاه خاص شهدای مدافع حرم قرار ندارند که چگونه در هنگام خداحافظی از خانواده خود جدا می‌شوند و به سمت موقعیتی خاص می‌روند. از این نظر دغدغه من بود که حتما برای مدافعان حرم کار کنم.
 به نظرتان چرا سینمای ما با توجه به عمق رشادت‌های مدافعان حرم، کمتر سراغ ساخت اثری در این باره رفته است؟
نکته‌ای که من در شکل ساخت نماهنگ «ارغوان» در نظر داشتم مانند دسته‌هایی بود که در گذشته توسط مردم جهت عرض ارادت به خانواده‌های شهدا راه می‌افتاد و این مساله در آن دوران تبدیل به‌موقعیت برجسته‌ای شده بود. در واقع من هم در نماهنگ «ارغوان» می‌خواهم همین بن‌مایه موقعیتی را نشان دهم، چرا که به نظرم هنوز مانند دوران دفاع‌مقدس وضعیت مبارزه و دفاع وجود دارد و باید جنگید. به نظرم با وجود غمی که می‌تواند برای خانواده‌های شهدا از بابت فقدان عزیزشان وجود داشته باشد، این مساله برایشان ارزشمند بوده است و این باید مورد توجه و تقدیر قرار گیرد. در نماهنگ «ارغوان» از یک غم شروع کردیم و به همدلی افراد مختلف با خانواده شهدای مدافع حرم رسیدیم که چگونه اطرافیان، غم را از فرزند شهید دور کرده و لبخند را به لب‌هایش می‌نشانند.
 رسانه‌های معاند به شکلی هراسان به نماهنگ «ارغوان» تاختند! به نظر شما چرا این طور با یک نماهنگ 4دقیقه‌ای مواجهه کردند؟
رسانه‌های غربی با تعابیر همیشه مغرضانه خود در این مدت سعی کردند تنها روی بعد آموزش نظامی نماهنگ «ارغوان» مانور خبری بدهند در صورتی که مهم‌تر از این مساله برای ما بعد آموزش فرهنگی این قضیه بود که چگونه نسل‌های جدیدی از راه می‌رسند و ما باید از آنها محافظت کنیم. به نظرم رویکرد حضرت آقا در تقدیر از نماهنگ «ارغوان» به دلیل همین جنبه فرهنگی بود، چرا که ما چندان در زمینه آموزش نظامی مشکلی نداریم. اگر نوجوانان ما این روحیه حماسه و ایثار را نشان دهند جهانی متفاوت پیش روی‌شان قرار می‌گیرد و الان شرایط مهیاست که نسل‌های آگاه به دفاع از حریم عشق بپردازند. ما باید روحیه حماسه‌طلبی و ایثار را در نوجوانان خود زنده کنیم تا بدانند در چه موقعیتی هستیم. این بچه‌ها آیندگان انقلاب هستند و ما سعی کردیم چنین روحیه‌ای را در آنها نشان دهیم و شعر نماهنگ هم همین را می‌گوید که «ز کودکی خادم این تبار محترمم» و این راه ادامه داشته و دارد، آنجا که می‌خواند: «مسیرم از حلب است قدس را هدف دارم». اینها نشان‌دهنده خط فکری ادامه‌داری است که از عقبه معتقدی می‌آید و همچنان در نسل‌های مختلف ادامه دارد. هراس رسانه‌ها به خاطر همین خط فکری است.
 تاثیر کلیپ در بیان دیدگاه‌های ارزشی چه اندازه می‌تواند باشد؟
به نظرم تاثیر یک کلیپ حدودا 4 دقیقه‌ای می‌تواند بیشتر از یک فیلم سینمایی چند ساعته باشد. من از خواندن نقدهای فنی و دغدغه‌مندی که بر آثارم وجود داشته باشد واقعا استقبال می‌کنم. در این راه نیاز به دریافت نقدها و کسب تجربیاتی دارم تا ان‌شاءالله با دستی پر این راه را ادامه دهم، هر چند با این تحسین‌های انجام شده برای «ارغوان» وظیفه‌ام خیلی سنگین‌تر شد و باید بسیار در ادامه راه مراقب باشم. ساخت نماهنگ برایم خیلی جذاب و مهم است، چرا که می‌توان در چند دقیقه پیام‌های مهمی را با سرعت منتقل کرد و در جهان پرشتاب امروزی این مساله خیلی مهم است و مخاطبان بیشتری هم دارد.

واکنش علیرام نورایی نسبت به وقاحت هنجارشکن‌های دینی
علیرام نورایی گفت: شخصاً نسبت به هرگونه توهین به فرد، شخص یا گروه و تفکری انتقاد دارم به همین دلیل کمپینی راه ‌انداختم با عنوان «لطفاً توهین نکنید».
به گزارش فارس، علیرام نورایی، بازیگر سینما و تلویزیون درباره بی‌احترامی و هتک حرمت به اعتقادات مردم ایران طی چند روز اخیر توسط برخی عوامل ضدانقلاب، همچنین فضای ترویج یافته‌ای که افراد به بهانه روشنفکری به خود اجازه هرگونه توهین به مقدسات دیگران را می‌دهند، گفت: بگذارید ابتدای صحبتم را اینطور شروع کنم؛ شخصاً نسبت به هرگونه توهین به فرد، شخص یا گروه و تفکری انتقاد دارم به همین دلیل کمپینی راه انداختم با عنوان «لطفاً توهین نکنید».  او همچنین درباره اینکه به نظر می‌رسد این افراد با اهانت به مذهب و اعتقادات مردم می‌خواهند به نوعی قبح‌شکنی کنند،‌ گفت: اصلاً این فردی که این توهین را انجام داده، کیست؟! از کجا آمده که حالا به فکر قبح‌شکنی افتاده است؟ بنده اصلاً او را نمی‌شناسم. واقعاً زمانی که تصاویر این شخص را دیدم برایم سوال پیش آمد که این خانم چه کسی است که به خودش اجازه داده چنین رفتاری با اعتقادات مردم کند که در نهایت چنین بازتابی هم بگیرد و حالا در فضای مجازی مرتباً درباره او،‌ کارش و رفتار توهین‌آمیزش صحبت شود. به نظرم حرف زدن درباره این افراد تنها موجب بیشتر دیده شدن آنها می‌شود. افرادی که به مذهب توهین می‌کنند در حد و اندازه‌ای نیستند که بخواهیم به آنها بپردازیم.

اکران فیلم «هنگامه» برای خانواده‌های شهدای مدافع حرم
در ادامه اکران‌های عمومی آثار جشنواره عمار، فیلم «هنگامه» به عنوان اولین اثر داستانی درباره مدافعان حرم، با حضور خانواده‌های شهدای مدافع حرم، مسؤولان، عوامل فیلم و اقشار مختلف مردم در شهرک اکباتان تهران به نمایش درآمد.  به گزارش نسیم آنلاین، منصوره بهشتی از عوامل اکران‌کننده فیلم گفت: امروز زمان این رسیده است که ما به دنبال خیمه‌های بی‌مرد و همسرانی باشیم که از سر سفره‌های عقد، به میدان جهاد و شهادت می‌روند و فیلم «هنگامه» همانند دهه 60 بخوبی توانسته با همه محدودیت‌هایی که وجود داشت، این مساله و دل کندن از تعلقات را بیان کند.  بهشتی درباره انگیزه خودش از اکران فیلم هنگامه اظهار داشت: هنوز در عرصه سینما، بسیاری از حرف‌های انقلاب گفته نشده است به همین دلیل جهت کمک و ایجاد پشتوانه‌ مالی و معنوی برای ادامه اکران و ساخت چنین فیلم‌هایی که به مسائل انقلاب توجه می‌کنند، اقدام کردیم. وی با بیان اینکه قصد داشتیم تا پشتوانه مردمی و معنوی برای عوامل فیلم ایجاد کنیم، اظهار داشت: در این مراسم، با حضور خانواده‌های شهدای مدافع حرم و توسط مادر شهید شیردل که هنوز پیکرش برنگشته است، با اهدای هدایایی از امیر داسارگر، کارگردان فیلم و امین ایمانی بازیگر نقش اول فیلم تقدیر شد.

شاعر شعری که لاریجانی را خنداند:
این شعر را برای گروه سنی کودکان سرودم
محمود پوروهاب، شاعر کودک و نوجوان با اشاره به شعری از او که روز گذشته در صحن مجلس شورای اسلامی توسط سکینه الماسی، نماینده دیر، کنگان، جم و عسلویه خوانده شد و با خنده رئیس مجلس مواجه شد، گفت: من خودم ندیدم ولی دوستان به من اطلاع دادند که این شعر در مجلس از سوی یک نماینده خانم قرائت شده است.
به گزارش فارس، وی گفت: این شعر که در کتاب‌های درسی چاپ شده با شعر اولیه‌اش تفاوت زیادی دارد. این شعر را در ابتدا برای نوجوانان سروده بودم ولی بعدها برای چاپ در کتاب درسی از من خواستند آن را به زبان کودکان تغییر بدهم و سبک‌تر شود.  2 روز پیش در مجلس شورای اسلامی پس از اینکه سکینه الماسی این شعر با مطلع «به نام خداوند رنگین‌کمان/ خداوند بخشنده مهربان» را در ابتدای سخنانش قرائت کرد با خنده علی لاریجانی، رئیس مجلس دهم شورای اسلامی مواجه شد و این مساله از نگاه رسانه‌ها مخفی نماند.