مرتضی اسماعیل‌دوست: می‌گویند، می‌خندند، سر به سر هم می‌گذارند و برای‌شان مهم نیست که برنامه روی آنتن جریان دارد؛ اصلا انگار پشت و جلوی دوربین برای‌شان یکی است! به گمان‌شان با مردم صمیمی هستند و حتی در خانه‌های مردم جای دارند. مجریان تلویزیونی این سال‌ها را می‌گویم که صمیمی بودن را با سخیف بودن اشتباه گرفته‌اند و از فرسنگ‌ها فاصله اینها با هم خبر ندارند. خبر ندارند چون دانش ندارند و دانش ندارند چون در جهان گمگشته‌ای بسر می‌برند که فرهنگ، اصالت، خلاقیت و دانشمندی در آن راهی نخواهد داشت. این احوال جشنواره‌ها(!) و به‌اصطلاح برنامه‌های مناسبتی سیمای ماست و برخی مجریان هم در برنامه‌های گفت‌وگومحور دیگر یا نقش ضبط‌صوت را بازی می‌کنند یا به همان سوالات کلیشه‌ای که پاسخش را مردم از بر هستند اکتفا می‌کنند و نه چالشی درمی‌گیرد و نه نقش مصاحبه‌کننده در گفت‌وگو مشخص است. اصلا مهم نیست که چه کسی مقابل‌شان نشسته و چه نقشه و طرحی در میان است. البته این معضل رسانه‌های مکتوب و دیداری و شنیداری ماست که باعث شده همه گفت‌وگوها شبیه هم باشند، انگار همه از دست هم بی‌خلاقیتی را کپی می‌کنند! در صورتی که گفت‌وگوکننده حتی باید سبک در طراحی و مدیریت و هدایت گفت‌وگو داشته باشد و پرسش‌هایی به عمل آورد و طوری جریان گفت‌وگو را هدایت کند که حرف‌هایی تازه از گفت‌وگوشونده برای مخاطب به دست‌ آید و در نهایت جذابیت و سرزندگی را به همراه داشته باشد. برای نمونه‌ای از برنامه‌های گفت‌وگومحور جذاب در ماه‌های اخیر می‌توان به برنامه «دورهمی» اشاره کرد که توسط گفت‌وگوگری قهار چون مهران مدیری تولید و پخش می‌شود اما متاسفانه حتی در دیداری گذری از شبکه‌های مختلف تلویزیونی، برنامه‌های بسیاری را می‌توان یافت که زردنامه تصویری هستند تا برنامه‌ای که می‌خواهد در عین جذابیت و سلامت، همچون دانشگاهی برای نگاه مردم باشد، و همین‌ها هم سال‌ها کرسی‌دار آنتن تلویزیونی شده‌اند؛ گاهی می‌روند و گاه می‌آیند و باز هم حاشیه‌ای و باز به دنبال تغییر شبکه و حتی گردش از «سیما» به «صدا» و در نهایت از این گشت و گذار بی‌بهره مجریان، هیچ، نصیب مخاطب ایرانی می‌شود.
میهمانانی معترض در برنامه‌های گفت‌وگومحور!
در این میان جدا از اهالی اندیشه و مخاطبان جدی و پیگیر برنامه‌های تلویزیونی حتی هنرمندان و میهمانان برنامه‌های تلویزیونی هم جزو منتقدان اینگونه برنامه‌های بی‌بهره و بی‌مایه گفت‌وگومحور هستند. نمونه‌اش مریلا زارعی است که چندی پیش در گفت‌وگو با یکی از نشریات ضمن پشیمانی از حضور در برنامه «شب شیشه‌ای»، آن را یک برنامه شبه‌زرد معرفی کرد و گفت: «من وقتی به برنامه رشیدپور رفتم، فکر می‌‌کردم به برنامه‌ای می‌‌روم که قرار است در آن حرف‌های جدی و مهمی زده شود؛ درباره مسائل و مشکلات جامعه. اما در پلان اول دیدم که ‌ای داد بیداد من با مصاحبه‌ای شبه زرد و مسائل دیگری مواجه هستم». البته جناب مجری تلویزیونی در پاسخ به اظهارات بازیگر سینمای ایران، از عنوان هاردتاک برای برنامه یک دهه پیش خود استفاده می‌کند اما این عناوین مد شده در این سال‌ها همانند تاک شو و هارد تاک خود جای تامل دارد و اجرایش نیاز به دانشی کافی خواهد داشت تا دور از تقلیدهای صرف از نمونه‌های خارجی و همراه با پتانسیل لازم جهت اجرا باشد. برای نمونه در برنامه‌های هاردتاک جدا از تسلط به دانش و به‌روز بودن و هدفمندی گفت‌وگوها و شناخت زبان بدن و یکپارچگی در کلام، مساله مهمی به نام صداقت باید وجود داشته باشد که متاسفانه در قاب‌های شیشه‌ای تنها بازی می‌شود و حقیقت بازی‌شده‌اش جلوی قاب تلویزیونی در روزی و زمانه‌ای دیگر رنگ می‌بازد! در این میان میهمانانی هم دعوت می‌شوند که باید نقش تکمیل‌کننده شوخی‌های بی‌مزه و لودگی‌های مجریان برنامه‌های تلویزیونی را ایفا کنند البته خیلی‌ها نمی‌خواهند در این میز معرکه همراه باشند. برای نمونه فاطمه گودرزی که از جمله افراد فعال در سریال‌های تلویزیونی بوده است، در گفت‌وگو با «مهر» ضمن انتقاد از افزایش برنامه‌های گفت‌وگومحور در تلویزیون، گفت: «نمی‌دانم بودجه این برنامه‌ها پایین است یا دلیل دیگری دارد که دائم همین یک سبک را می‌سازند. من در طول سال به برنامه‌های متعددی دعوت می‌شوم برای اینکه از زندگی خصوصی‌ام بگویم. درست است که مردم دوست دارند هنرمندان را در تلویزیون ببینند و از زندگی‌شان باخبر باشند اما فقط دیدن چهره هنرمند چه دردی از مردم دوا می‌کند؟ زندگی خصوصی ما بارها در ده‌ها برنامه گفته شده است. به نظر من حضور هنرمندان در آثار نمایشی علاوه بر اینکه می‌تواند جنبه سرگرمی داشته باشد نکته‌هایی از زندگی را هم می‌آموزد. این برنامه‌های گفت‌وگومحوری که دائم بازیگر دعوت می‌کنند تا از زندگی خصوصی‌شان بگویند مثل مجله‌های زردی می‌ماند که محتوایی ندارند. بهتر است اگر قرار است هنرمند در تلویزیون دیده شود در قالب یک کار نمایشی باشد نه گفت‌وگویی».
 همچنان به دنبال بودجه جهت ساخت سریال!
لزوم ساخت سریال‌های ارزنده برای مخاطب انگار توسط مسؤولان فراموش شده است؛ سریال‌هایی که نیاز مخاطب است. فاطمه گودرزی در این باره گفته است: «من فکر می‌کنم تلویزیون و برخی مدیرانش بیشتر به دنبال تشریفات هستند و فقط برنامه‌هایی می‌سازند که بنشینند و با مردم حرف بزنند. مردم بیش از هر چیزی تفریح و سرگرمی می‌خواهند، آنها دنبال برنامه‌هایی هستند که در عین آموزنده بودن، مفرح باشد و اینها در فیلم و سریال‌های درام و طنز محقق می‌شود ولی عملا چنین رویکردی را مشاهده نمی‌کنیم». اما بارها عنوان شده که تلویزیون برای ساخت سریال بودجه مناسبی ندارد و سال‌هاست خبر ساخت سریال‌های «الف» تلویزیونی تنها به طرح درمی‌آید و به مرحله اجرا نمی‌رسد. متاسفانه سریال‌هایی هم که ساخته می‌شوند نه‌تنها جایگاه ماندگاری در سریال‌سازی ندارند بلکه حتی نمی‌توانند نقش اثری یک بار مصرف را هم بازی کنند و مخاطب یا از میانه از شوق تماشایش جا می‌ماند یا به دلیل در اختیار نداشتن امکانات تصویری دیگر با همراهی تنقلات، سریال را به نحوی دنبال می‌کند! نمونه‌اش همین سریال‌های مناسبتی ماه مبارک رمضان بود که بیشتر از اینکه به فکر نگاه مردم باشد و داستانی جذاب و مخاطب‌پسند بیافریند در فکر تبلیغ انواع محصولات و برندهای تجاری بود و اصلا انگار داستان را طوری روایت می‌کرد که قصه رشد و نمو محصول باشد تا پردازش شخصیت‌های داستانی و همین می‌شود که مخاطب از تلویزیون گریزان خواهد شد. فاطمه گودرزی به‌درستی اشاره به این رویه نامناسب در تلویزیون دارد و عنوان می‌کند: «حمایت مالی اسپانسرها نفعی برای برنامه ندارد و تمامش به تلویزیون می‌رسد اما کسی نیست بگوید این درآمد‌ها به علاوه بودجه‌ای که خودش دارد خرج چه می‌شود. باید بدانیم که تلویزیون بی‌پول نیست بلکه با خرج‌هایی که عده‌ای دارند، به نظر می‌رسد تلویزیون بی‌پول است. همه این آگهی‌هایی که تلویزیون می‌گیرد صرف چه چیزی می‌شود که دائما بی‌پول است؟» حال با توجه به انباشت تبلیغات در تلویزیون و فقدان برنامه‌های مناسب برای مخاطب و به سرانجام نرسیدن ساخت سریال‌هایی ارزنده توسط نویسندگان و کارگردان‌های کاربلد، وضعیتی خنثی و بی‌بهره از انبوه برنامه‌های تلویزیونی وجود دارد و تنها باید چشم‌انتظار شروع لیگ‌های فوتبال باشیم که تنها برنامه‌های جذاب تلویزیون همراه با خلاقیت‌های 22 بازیکن درون زمین است!

در پی انتشار برخی اخبار درباره دریافت حقوق چند ده‌میلیونی مدیرعامل سابق موسسه رسانه‌های تصویری در دولت قبل، عباسیان جوابیه‌ای را منتشر کرده است و در آن گفته است: آقای ایوبی قول داده بود فیش حقوقی مدیران دولتش را همزمان با اعلام فیش‌های حقوقی مدیران دولت قبل منتشر کند. آیا به قول خود عمل می‌کند؟
به گزارش «وطن امروز» پس از اینکه یکی از سایت‌ها، خبری درباره دریافت مبالغ سنگین مدیران سازمان سینمایی در دولت قبل منتشر کرد، مدیر سابق موسسه رسانه‌های تصویری گفت از ایوبی ریاست سازمان سینمایی، بشردوست مدیرکل وقت حراست سازمان سینمایی و سایت‌ها و رسانه‌های منتشرکننده این گزارش کذب شکایت خواهد کرد.
عباسیان در جوابیه‌ای که نسبت به این خبر منتشر کرده، نوشته است: آقای ایوبی تمام گزارش منتشرشده یک‌میلیارد و یکصد میلیون تومان بیش از واقعیت است؟! این همه دروغ، زاییده چیست؟! حداقل یک‌بار گزارش سراسر کذب را ورق می‌زدید که اینچنین آبرویتان نرود!
این جوابیه می‌افزاید: این سوال که چگونه یک سایت خبری به گزارش محرمانه یک اداره کل حراست دسترسی پیدا کرده و اصلا آیا اجازه انتشار این اسناد را داشته یا خیر را طرح نمی‌کنم اما از آنجا که این گزارش مملو از اشکالات بسیار ساده و بدیهی است سوال مهم اینجاست چگونه نه مسؤولان سازمان سینمایی که این اسناد را منتشر کرده‌اند یک‌بار نگاهی به آن نینداخته‌اند و نه مسؤولان سایت منتشرکننده پیش از انتشار. برخلاف ادعای این گزارش تمام دریافتی‌های شخص بنده از محل حقوق و مزایا، حق ماموریت‌ها و پاداش‌ها یک‌میلیارد و یکصد میلیون تومان پایین‌تر است. گزارش منتشر شده دقیقاً یک‌میلیارد و 95 میلیون و 968 هزار و 49 تومان خطا دارد اما چگونه چنین خطای فاحشی ممکن است؟!
عباسیان در بخش دیگری از این جوابیه آورده است: جذاب‌ترین بخش این گزارش برگه شماره 2 است که براساس تاکید آقای بشردوست در برگه شماره یک این برگه حق ماموریت‌های من است. اما همه حق ماموریت‌های من یک‌بار دیگر در صفحات 3 تا 5 محاسبه شده است که البته هم اینجا و هم آنجا به اشتباه قید شده است. اما این برگه حاوی بندهای کاملا دروغ و البته خنده‌دار است. اگر یک بچه دبستانی هم این گزارش را تهیه می‌کرد چنین اشتباهاتی مرتکب نمی‌شد.
این جوابیه به جزئیات ادعاهای مطرح‌شده در هر یک از اسناد منتشرشده در سایت نزدیک به سازمان سینمایی نیز اشاره کرده و به آنها پاسخ داده است. به عنوان مثال در موضوع حق ماموریت و سفرهای خارجی آورده است: جمع مبلغ این صفحه براساس مبلغ حق ماموریت و نرخ متوسط ارز در آن سال‌ها معادل 933 روز ماموریت خارج از کشور است در حالی که من جمعاً حدود 1000 روز مدیرعامل موسسه رسانه‌های تصویری بوده‌ام. بنده ماموریتی به تاجیکستان و بنگلادش نداشته‌ام.  این جوابیه درباره ادعاهای مطرح‌شده درباره برخی سفرهای خارجی نیز اضافه می‌کند: در ردیف 37 صفحه 4 هزینه ماموریت لس‌آنجلس آمریکا قید شده که بنده تاکنون هیچ سفری به آمریکا نداشته‌ام!
بخش‌های دیگر گزارش منتشره توسط سایت نزدیک به سازمان سینمایی نیز توسط عباسیان تکذیب شده است: در ردیف یک صفحه 5 مبلغ 1500 دلار معادل 041/818/ 18 ریال بابت هزینه زیرنویس فیلم‌ها در هفته فیلم لیتوانی به حساب حقوق و درآمد من گذاشته شده است. هزینه ضیافت شام افتتاحیه هفته فیلم لهستان به مبلغ 2000 یورو و معادل 840/609/78 ریال طبق ردیف 4 صفحه 5 نیز ارتباطی به دریافتی‌های شخصی من ندارد. ردیف‌های 14 و 18 صفحه 5 نیز مربوط به ماموریت جشنواره کن سال 92 است که با توجه به استعفای من در پایان اردیبهشت‌ماه سال 92 این ماموریت انجام نگرفته و هزینه‌ای بابت آن به من پرداخت نشده است.
عباسیان در پایان این جوابیه به نکاتی اشاره کرده است: موسسه رسانه‌های تصویری در سال 88 یک‌میلیارد زیان‌ده بوده این رقم در سال 89 که من نیمه آن به موسسه پیوستم به 500 میلیون زیان کاهش پیدا کرد اما به فضل خدا و تلاش همکاران در سال 90 موفق به کسب درآمد 8 میلیارد و 300 میلیون تومانی و در سال 91 درآمد 8 میلیارد و 500 میلیون تومانی شد؛ امری که در سال 92 تنها 10 ماه بعد از ترک بنده به زیان 5/1 میلیارد تومانی و سال بعد از آن به زیان 4 میلیاردی رسید!
عباسیان در سوالاتی در پایان می‌افزاید: چرا ریاست سازمان سینمایی این زمان را برای این به اصطلاح افشاگری دروغ انتخاب کرده در حالی که تاریخ نامه محرمانه مدیرکل حراست سازمان سینمایی 23/4/94 است؟ آیا به دستورالعمل سران دولت برای فرافکنی #فیش_گیت دولت یازدهم عمل کرده یا فرار ایوبی از بحران سوءمدیریت مفرط خود در سازمان سینمایی است؟! چطور می‌شود نه مدیر وقت حراست سازمان سینمایی در زمان تنظیم گزارش و نه رئیس سازمان سینمایی در زمان ارائه این گزارش هیچ توجهی به جزئیاتش نکرده‌اند که حداقل بندهای واضح هزینه‌های اجرایی یا تکرار مکررات 700 میلیون تومانی آن را حذف کنند. آیا کینه، حرص، عصبیت، بی‌برنامگی و سوءمدیریت اینچنین چشم انسان‌ها را کور می‌کند؟!
 

سعید بیابانکی: سرود پایگاه مردمی دارد
مدیر دفتر ترانه و سرود حوزه هنری معتقد است بهترین خاستگاه برای تولید سرود، سازمان‌های فرهنگی و هنری یا رسانه ملی نیست، بلکه پایگاه‌هایی هستند که ماهیت مردمی‌تری دارند. به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، سعید بیابانکی، شاعر و مدیر دفتر ترانه و سرود حوزه هنری  با بیان اینکه احیای سرود فعالیت زمانبری است، اظهار کرد: سرود ماهیت گروهی دارد و گروهی از شاعران، خوانندگان و همچنین رسانه باید دست به دست هم دهند تا آثار سرود را خلق کنند و نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم به سرعت سرود تولید و منتشر شود. این شاعر کشورمان با تاکید بر اینکه رسانه ملی باید تنها ابزاری برای پخش باشد، عنوان کرد: سرود پایگاه مردمی دارد و تولید آن هم باید در همین فضا شکل بگیرد. آثار موفق سرود نیز طی سال‌های پس از انقلاب اسلامی بیرون از فضاهای رسمی و بین مردم شکل گرفته است. امروز نیز مدارس می‌توانند محیط مناسبی برای احیای سرود باشند. بعد از مدارس هم، دانشگاه‌ها می‌توانند محیط مناسبی برای احیای سرود باشند.

در نشست خبری عوامل سریال «پادری» مطرح شد
دنبال جوک گفتن نبودیم
عوامل مجموعه «پادری» در نشست این سریال عنوان کردند که قرار نبود به هر قیمتی مخاطب را بخندانند و اینکه شخصیت‌های این مجموعه ذاتا بدجنس نیستند بلکه در باور عامیانه می‌توان آنها را طفلکی خواند. به گزارش مهر، در ابتدای این نشست، رضوی با اشاره به اینکه ابتدا قرار بود سریال «فروشگاه بزرگ» تولید شود، اظهار کرد: ما به دنبال یک کار مفرح در چارچوب اخلاقی بودیم و تصمیم نداشتیم بیننده را به هر قیمتی بخندانیم. کوروش نریمانی نیز درباره نگارش این سریال بیان کرد: به دنبال جوک گفتن نبودم و فقط می‌خواستم قصه‌ام را در یک فضای شیرین تعریف کنم. دلگرمی من اول از همه تهیه‌کننده و کارگردان بودند که در برابر مشکلات ایستادند، بعد از آن دوستان جلوی دوربین که همه به خاطر سابقه تئاتری بودن‌شان باعث شد شناخت خوبی از همه آنها داشته باشم اما اگر هر نقدی به این فیلمنامه وارد باشد به این دلیل است که به هر حال سری اول این مجموعه سایه‌اش بر سر ما بود و من فقط به این فکر می‌کردم که بتوانم یک قصه را در سلامت اخلاقی به نتیجه برسانم.
بهنام تشکر نیز درباره این مجموعه بیان کرد: «پادری» 2 شاخصه مهم داشت؛ یکی ریسک بالای نویسنده برای پذیرفتن نگارش فیلمنامه و دوم اینکه قرار گرفتن همه ما کنار هم کار دشواری بود که ممکن شد. نصرت در سریال «دودکش» یک روزمرگی شیرین را تجربه می‌کرد که خوب هم جواب داده بود. در این مجموعه قرار نبود کسی کار عجیب و غریبی کند. اتفاقا نوشتن یک درام با روزمرگی بسیار سخت‌تر از فیلمنامه‌های پرفراز و نشیب است.  لطیفی نیز در این نشست گفت: برای من مهم است که وقتی همه سنین به دیدن اثر من می‌آیند شوخی‌ها برای شان جالب باشد و برای بچه‌ها سوالی پیش نیاید. اینکه برخی می‌پرسند چرا از خانم‌ها به‌عنوان نقش اصلی کمدی استفاده نمی‌کنم باید بگویم به طور کل در دنیا کمدین زن خوب نسبت به مرد کم است و زن‌ها در چنین فضاهایی پارتنرهای موفق تری هستند همانطور که در «پادری» هم جای خود را در دل مخاطب باز کرده بودند.

ستاره اسکندری: گلایه برخی همکاران را قبول ندارم
ستاره اسکندری با اشاره به اینکه گلایه‌های برخی بازیگران از شرایط موجود در عرصه بازیگری را قبول ندارد، گفت: برخی بازیگران تا وقتی سر کار هستند و همه چیز خوب است سکوت می‌کنند اما وقتی بیکار می‌شوند همه را خبر می‌کنند.  به گزارش میزان، این بازیگر گفت: بتازگی از اجرای نمایش «همنوایی» در وین و بروکسل بازگشته‌ام، استقبال از این نمایش بسیار عالی بود و بازخوردهای درخشانی گرفتیم، از بین این اجراها 4 اجرا در وین و 2 اجرا در بروکسل داشتم.  بازیگر سریال تلویزیونی «زعفرانی» در ادامه صحبت‌های خود اظهار کرد: حرفه بازیگری پیچیدگی دارد و باید در این عرصه شناخت صورت بگیرد و گلایه برخی همکاران را شخصا نمی‌پذیرم و قبول ندارم. اینکه تا وقتی همه چیز خوب است و سر کار هستند هیچ کس از خوبی آن سخنی نمی‌گوید اما به محض اینکه شرایط بد می‌شود همه شروع به گلایه کردن می‌کنند و همه جا از این بیکاری سخن می‌گویند، چندان جالب به نظر نمی‌رسد.
 

«اقیانوس آرام» در راه تولید
«سیدمحمود رضوی» طرحی ۱۰۰ قسمتی برای سریالی به نام «اقیانوس آرام» در دست نگارش دارد که قرار است به کارگردانی بهروز شعیبی ساخته شود. به گزارش فارس، «سیدمحمود رضوی» گفت:‌ این سریال قرار است به کارگردانی بهروز شعیبی برای یکی از شبکه‌های سیما ساخته شود اما زمان تولید آن هنوز مشخص نیست. سریال‌های دیگری هم در حد پیشنهاد دارم اما به دلیل جابه‌جایی‌های مدیریتی سازمان صداوسیما هنوز هیچ‌چیز قطعی نیست.

انتقال کتابخانه و وسایل شخصی استاد سبزواری به سبزوار
آثار، جوایز و وسایل شخصی مرحوم حمید سبزواری، پدر شعر انقلاب اسلامی به موزه‌ای در سبزوار منتقل شد.  به گزارش فارس، محسن ممتحنی، فرزند مرحوم حمید سبزواری ضمن اشاره به هدیه برخی لوازم استاد سبزواری به موزه‌ای در سبزوار اظهار داشت: پیش از این وعده اهدای این وسایل را داده بودم، بر این اساس در حال حاضر با بخشی از وسایل و هدایای پدر در سبزوار هستم تا به موزه هدیه شود. وی با بیان اینکه لیست و فهرستی از لوازم، دستنوشته‌ها، هدایا  و تقدیرنامه‌های استاد سبزواری برای اهدا به موزه آماده‌شده و در سبزوار قرار دارد، گفت: این موارد از منزل به سبزوار منتقل شده تا فردا در مراسمی که بدین منظور قرار است برگزار شود ضمن افتتاح موزه این وسایل در معرض دید عموم قرار گیرد.  ممتحنی افزود: به‌علاوه لوازم شخصی، دستنوشته‌ها، تابلوها، تقدیرنامه‌ها و تندیس‌های کتابخانه استاد نیز  فهرست شده و به موزه اهدا می‌شود. وی گفت: مسؤولان سبزواری تدارکی در جوار مزار پدر دیده‌اند و ساختمانی بدین منظور و برای موزه در نظر گرفته شده تا آثار این شاعر در آن به نمایش گذاشته شود، ابتدا قرار بود از 3 ساختمانی که از سوی خانواده هدیه شده یکی به‌عنوان محل به نمایش گذاشتن این وسایل استفاده شود اما در نهایت ساختمان شهرداری در جوار مزار پدر میزبان این هدایا خواهد شد.

محمدحسین قاسمی خبر داد
اکران «نفس» در آمریکا و کانادا
تهیه‌کننده سینما از فراهم کردن شرایط اکران فیلم سینمایی «نفس» به کارگردانی نرگس آبیار، همزمان با ایران در 2 کشور کانادا و آمریکا خبر داد و گفت: در نظر داریم این فیلم سینمایی را در شهرهای بدون سینما نیز نمایش دهیم.  به گزارش تسنیم، محمدحسین قاسمی گفت: شرکت فرهنگی و هنری «نور تابان» یکی از تهیه‌کنندگان فیلم سینمایی «نفس» است که پخش این فیلم را برعهده دارد و توانسته است همزمان با ایران، شرایط پخش و اکران این فیلم را در کشورهای کانادا و آمریکا فراهم کند.  این تهیه‌کننده سینمای ایران با اشاره به نمایش فیلم «نفس» برای اهالی فرهنگ و هنر گفت: بعد از پایان جشنواره فیلم فجر و دریافت بازخورد مخاطب، تصمیم گرفتیم فیلم «نفس» را برای اهالی فرهنگ و هنر و فرهیختگان در حوزه‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و... به نمایش بگذاریم تا بازخوردها را دریافت کنیم.

عبور از فروش 75میلیاردی در سینما طی 4ماه
رئیس کانون پخش‌کنندگان سینمای ایران گفت: یکی از وظایف کانون پخش در این مدت ساماندهی وضعیت اکران فیلم‌ها در سالن‌های بدون سینماست که با استقبال بسیار خوبی مواجه شده است.  به گزارش فارس، علی سرتیپی درباره فروش فیلم‌ها در روزهای پایانی ماه چهارم سال گفت: خوشبختانه اقبال مخاطب به فیلم‌ها بسیار خوب بوده است و فروش فیلم‌های سینمایی در کمتر از 4 ماه امسال توانست روز گذشته از  مرز 75 میلیارد تومانی فروش یک سال گذشته سینمای ایران عبور کند که برای اهالی سینما بسیار مسرت‌بخش است.