صادق امامی: با محمدرضا باهنر، دبیرکل جبهه پیروان خط امام و رهبری درباره میزان اثرگذاری رفتار حزبی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده و همینطور آرایش جریان‌ها و طیف‌های سیاسی برای این انتخابات گفت‌وگو کردیم. او می‌گوید در انتخابات سال آینده نمی‌توان ماهیت هیجانی روزهای منتهی به انتخابات را تغییر داد؛ از این رو تسلیم فضای هیجانی انتخابات خواهیم بود اما اصولگرایان باید به دنبال بهترین استفاده از این شرایط باشند. او راهکاری را ارائه کرد و گفت در صورت تحقق این راهکار توسط اصولگراها، شاید روحانی نخستین رئیس‌جمهور یک دوره‌ای در ایران شود.
***
 انتخابات مهم‌ترین موضوع سیاسی پیش رو در فضای سیاسی کشور است. شما هر از گاهی گریزی به این مساله زده‌اید. به‌عنوان یک چهره باسابقه در فضای سیاسی که در تحلیل آرایش‌های انتخاباتی صاحبنظرید، انتخابات سال 96 را متفاوت از انتخابات‌های سابق می‌بینید یا این انتخابات نیز شبیه تمام انتخابات‌های دوره دوم یک رئیس‌جمهور است؟
ما علاقه‌مندیم انتخابات سال آینده متفاوت از سایر انتخابات‌های ریاست‌جمهوری باشد. درباره انتخابات باید بگویم متاسفانه تجربه نشان داده فضای انتخابات ریاست جمهوری، 3-2 ماه مانده به انتخابات شکل می‌گیرد. به اعتقاد بنده در یک نظام مردمسالار متکی به آرای عمومی، لازم است آینده‌پژوهان و برنامه‌ریزان تدابیری بیندیشند تا رئیس‌جمهور-که طبق قانون اساسی پس از رهبری، دومین شخصیت کشور است- اینگونه انتخاب نشود. در حال حاضر انتخابات ریاست‌جمهوری مبتنی بر یکسری تعاملات، گفت‌وگوها و گفت و شنودهایی است که در زمان هیجانی انتخابات شکل می‌گیرد.
در طول 11 دوره انتخابات ریاست‌جمهوری- غیر از دوره بنی‌صدر و شهید رجایی- 3 یا 4 رئیس‌جمهور اول چهره‌های کاریزماتیک بودند. این افراد رقیب جدی نداشتند و رقبا هم برای گرم کردن صحنه انتخابات به میدان می‌آمدند و در آخر هم اعلام می‌کردند ما هم به فلان فرد رای می‌دهیم. به‌عنوان مثال زمانی که مقام معظم رهبری کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری بودند، مرحوم عسگراولادی و مرحوم پرورش هم نامزد انتخابات شدند ولی در آخر اعلام کردند برای افزایش مشارکت کاندیدا شدند. انتخابات در آن دوران عملا رفراندوم بود. البته در دوره دوم ریاست‌جمهوری آقای هاشمی، آقای توکلی کاندیدا شدند و حرف‌هایی زدند اما مناطقی که به ایشان رای دادند، اقشار ناراضی از وضعیت موجود بودند. کاندیداهای بعدی ریاست‌جمهوری اعم از رئیس دولت اصلاحات، آقای احمدی‌نژاد و آقای روحانی از 3 ماه قبل از انتخابات شکل گرفتند. در انتخابات ریاست‌جمهوری هفتم بنده رئیس ستاد انتخاباتی آقای ناطق نوری بودم. پس از انتخابات برای تبریک پیش رئیس دولت اصلاحات رفتم. سوال کردم مشی سیاسی و اقتصادی شما چیست و نیروهای کابینه شما چه کسانی هستند؟ رئیس دولت اصلاحات زد زیر خنده و گفت من اصلا فکر نمی‌کردم رئیس‌جمهور شوم که فکر این چیزها را کرده باشم! درباره آقای احمدی‌نژاد- که از خیلی قبل‌تر از انتخابات به خودش الهام شده بود رای می‌آورد- هیچ کس باور نداشت رای می‌آورد. آقای روحانی هم همینطور. درباره آقای روحانی همیشه گفتم اگر چند «اگر» اتفاق نیفتاده بود، رای نمی‌آورد؛ اگر هاشمی ثبت‌نام نکرده بود، اگر عدم صلاحیت نخورده بود، اگر عارف را کنار نمی‌زدند و اگر دوستان ما با هم تفاهم کرده بودند، روحانی رئیس‌جمهور نمی‌شد. اتفاقا چند وقت پیش آقای هاشمی گفته بود اگر حمایت من و خاتمی نبود، آقای روحانی بیش از 3درصد رای نمی‌آورد. من هم همین اعتقاد را دارم. اگر این حمایت‌ها نبود آقای روحانی به محدوده ریاست‌جمهوری هم نزدیک نمی‌شد. این تحلیل ناخوشایند اما واقعی انتخابات‌های ریاست‌جمهوری در سال‌های گذشته بود که براساس آن هر فردی انتخاب می‌شد، دوره دوم هم رئیس‌جمهور می‌شد.
 البته سال 88 یک عده‌ای می‌خواستند این روند را متوقف کنند.
انتخابات سال 88 واقعا فتنه بود. اصلا از آن اتفاق نمی‌توانیم به‌عنوان یک اتفاق معمول یاد کنیم.
 یعنی اولین دوره‌ای بود که انتخابات دوره دوم را به چالش کشیدند. در واقع سال 88 یک خرق عادت در فضای سیاسی بود.
سال 88 می‌خواستند واقعیت جامعه را دستکاری کنند. در دوره دوم، آقای احمدی‌نژاد بیش از دوره اول رای آورد، دولت دوره اصلاحات هم همینطور بود. این واقعیت انتخابات گذشته است. اوج ادعای نظام جمهوری اسلامی، مردمسالاری دینی است. ما تا امروز 2 رهبر داشته‌ایم. حضرت امام، اهل تعارف نبودند و اعتقاداتشان را صریح بیان می‌کردند. اینکه ایشان فرمودند «میزان رای ملت است» یعنی بر حرف‌های کج و کوله مثل رای تزئینی و حکومت اسلامی خط بطلان کشیدند. مقام معظم رهبری نیز زیاد درباره رای مردم صحبت کردند اما اوج آن و نقطه بالای سخنان ایشان این بود که فرمودند «حتی اگر کسی مرا هم قبول ندارد، رای بدهد». این سخن به چه معناست؟ رهبر انقلاب ضمن اینکه مسؤولیت‌های مهمی دارند، طبعا به برخی از نامزدها گرایش دارند و دلشان می‌خواهد مثلا یکی از نامزدها پیروز انتخابات شود. طبیعی است در روز رای‌گیری هم قطعا به کسی رای خواهند داد ولی ایشان در بیان رسمی تلاش دارند این را القا کنند که حضور مردم پای صندوق حتی بر خواسته دل‌شان ارجحیت دارد، بر همین اساس از مردم می‌خواهند پای صندوق رای بیایند و به هر کسی هم می‌خواهند رای بدهند. این نشان می‌دهد مردمسالاری دینی شوخی نیست و کسی هم حق ندارد با آن بازی کند یا آن را تزئینی به حساب بیاورد. برخی علاقه دارند مردمسالاری دینی که بزرگ‌ترین ارث و ثمره نظام است باریک و نازک شود تا در نهایت مردم بین 2 نفر حق انتخاب داشته باشند در حالی که این اراده نظام نیست. به اعتقاد بنده در نظام مردمسالار، نباید با آمدن یا رفتن رئیس‌جمهور، تمام سیاست‌های کشور متغیر شود و به هم بریزد. به‌عنوان مثال یک رئیس‌جمهور بگوید مسکن مهر می‌خواهیم و رئیس‌جمهور دیگر بگوید نمی‌خواهیم، یکی بگوید انرژی هسته‌ای را تقویت کنیم و دیگری بگوید نکنیم، یکی بگوید باید در سیاست خارجی اخم کرد و دیگری بگوید باید لبخند زد و... اینکه نمی‌شود. در سیاست خارجی به لبخند و اخم نیاز داریم و هر دوی آنها هم باید توأمان باشد اما اصولا سیاست‌های کلی نظام را رئیس‌جمهور تعیین نمی‌کند. طبق قانون اساسی تدوین سیاست‌های کلی نظام برعهده رهبری است که ایشان پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام، سیاست‌های کلی را ابلاغ می‌کنند. برخی فکر می‌کنند در کشورهای دیگر با شکست یک حزب و روی کار آمدن حزب دیگر آسمان به زمین می‌آید و همه چیز تغییر می‌کند. در اکثریت قریب به اتفاق کشورهایی که در آن، رقابت‌های انتخاباتی جدی است و احزاب قدرتمند فعالیت دارند، احزاب در قالب چارچوب‌هایی که نظام برای آنها تعیین کرده، فعالیت می‌کنند. به‌عنوان مثال در 3 دهه اخیر، احزاب پاکستانی نسبت به همدیگر بسیار خشن بودند. اگر حزبی بر سر کار می‌آمد، رهبر حزب دیگر را تبعید یا زندان یا مثل آقای بوتو اعدام می‌کردند. در این 30 سال، احزاب آبروی هم را بردند و حتی در مقطعی کودتای نظامی شد و 10 سال این وضعیت ادامه داشت. در چنین فضای سیاسی، پاکستان تصمیم گرفت بمب هسته‌ای بسازد. نکته جالب اینجاست که هیچ‌کدام از این تغییرات نتوانست آن سیاست کلی را تغییر دهد. این مساله قابل تامل است. سخن من این است که سیاست‌های کلی نظام باید بسیار طولانی‌تر از یک دوره 4 ساله و 8 ساله باشد.
 ریشه این تاسف شما به سال 92 باز می‌گردد؟
92 نه! سخن من درباره انتخابات ریاست‌جمهوری هفتم تا امروز است. در این انتخابات‌ها افرادی رئیس‌جمهور و سکاندار اداره جامعه شده‌اند که تا چند روز قبل یک فرد عادی بوده‌اند.
 یعنی از 76 این وضعیت به وجود آمده است؟
نمی‌خواهم روی انسان‌ها ارزش‌گذاری کنم، چرا که گاهی مقام انسان‌های عادی نزد خداوند بسیار بالاست اما کسی که می‌خواهد رئیس‌جمهور شود باید بفهمد ریاست‌جمهوری یعنی چه؟ مثال ساده بزنم. برای ما پذیرفته شده است یک نظامی که می‌خواهد سرتیپ شود، باید ابتدا ستوان سپس سروان، سرگرد و سرهنگ شود و در نهایت اگر کار مهمی کرد سردار شود ولی در سیاست اینگونه نیست و طرف یک شبه امیر و سرتیپ می‌شود در حالی که به چپ چپ و نظام جمع هم بلد نیست.
 شما درمان این وضعیت را در کار حزبی می‌دانید؟
بله! بنده برای نظام مردمسالار دینی بدون وجود احزاب قدرتمند نگرانم و فکر می‌کنم به بن‌بست می‌رسد.
 پس معتقدید نبود احزاب قدرتمند نظام مردمسالاری دینی را دچار نابسامانی می‌کند.
بدون وجود احزاب، انتخابات پوپولیستی می‌شود و رای‌های پوپولیستی که ما می‌گوییم، در اینجا شکل می‌گیرد.
 یعنی تصمیمات هیجانی گرفته می‌شود؟
کاش تصمیمات هیجانی بود. مثال بزنم؛ ملتی بود که پس از مرگ حاکم، مردم در میدان جمع می‌شدند و یک شاهین را رها می‌کردند. این پرنده شکاری بر سر هر کسی می‌نشست، آن فرد شاه می‌شد. الان در کشور ما اینگونه شده است. این خیلی بد است. در کشورهایی که نظام سیاسی جامع دارند، اینگونه نیست. به‌عنوان مثال آمریکا چند ماه دیگر انتخابات ریاست‌جمهوری دارد. این رقابت‌ها از 2 سال قبل آغاز شده است. در ایران برخی به ما ایراد می‌گیرند که چرا اصلاح‌طلبان و اصولگرایان هر کدام 10 کاندیدا دارند؟ این اشکالی ندارد. اینها با هم رقابت می‌کنند تا به 2 نفر برسند. در آمریکا مردم ضمن اینکه یک بار به کلینتون رای دادند و یک بار به بوش ولی می‌دانند حزب دموکرات و جمهوری‌خواه چه می‌گوید و تفاوت‌ها را می‌فهمند. کاندیداهای هر حزب نیز زیاد با هم تفاوتی ندارند، یعنی کلینتون و اوبامای دموکرات با کارتر دموکرات هیچ فرقی نمی‌کنند. بوش پدر یا بوش پسر یا ترامپ هم فرقی ندارند. سیاست‌های هر کدام مشخص است و جالب است که سیاست‌های هر دو در قالب سیاست‌های شورای امنیت آمریکاست. یعنی دموکرات‌ها هم نمی‌توانند از سیاست‌های کلان بیرون بزنند ولی در ایران ما هم در ریاست‌جمهوری و هم در مجلس مشکل داریم. در برخی حوزه‌ها در هر دوره یک نماینده وارد مجلس شده است. مردم می‌توانند در نهایت 2 یا 3 تفکر را تجربه کنند.
 بر این اساس شما معتقدید باید نظام حزبی حاکم شود.
درست است! اگر نشود در پاسخ به این سوال که شما می‌پرسید در آینده چه کسی رئیس‌جمهور می‌شود، می‌گویم نمی‌دانم.
 آقای باهنر! شما چه چشم‌اندازی از فضای انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم دارید؛ چقدر تصمیمات جریانات سیاسی می‌تواند در آرایش انتخابات تاثیر بگذارد؟
در حال حاضر بسیار کم.
 یک مقداری توضیح بدهید.
ابتدا باید بگویم میل قلبی اصلاح‌طلبان آقای روحانی نیست.
 چرا؟
در هر صورت آنها آقای روحانی را به عاریت گرفتند .
 شانسی غیر از آقای روحانی ندارند.
آنها روحانی را به عاریت گرفتند. سال 92 وقتی آقای روحانی انتخاب شد، یکی از دوستان اصلاح‌طلب جدل می‌کرد که ایشان اصلاح‌طلب است. گفتم آقای روحانی 30 سال سابقه سیاسی دارد؛ در این 30 سال یک سخنرانی از او بیاورید که از اصلاح‌طلبان دفاع کرده باشد ولی من 100 سخنرانی می‌آورم که علیه اصلاح‌طلبان صحبت کرده باشد. مشخص است که خاستگاه روحانی اصلاح‌طلبی نبوده است. اما اینجا این سوال پیش می‌آید. چرا الان اینگونه عمل می‌کند؟ دلیلش این است که آقای روحانی در سال 92 حمایت هیچ‌کدام از اصولگرایان را نداشت. اصولگرایان از وی حمایت نکردند، در نهایت وامدار اصلاح‌طلبان شد.
 شاید اصولگرایان به این دلیل حمایت نکردند که آقای روحانی بازی خود را در اردوگاه رقیب تعریف کرده بود.
البته من این را حرکت حزبی درستی نمی‌بینم. فرض کنید بنده اصولگرا می‌خواهم کاندیدای انتخابات شوم. اگر همه اصولگرایان روی کاندیدایی غیر از من اجماع کردند، خیلی بد است من بیایم و بگویم به دلیل اینکه اصولگرایان از من حمایت نکردند، اصلاح‌طلب می‌شوم.
 روحانی سال 92 آیا اصلا اراده‌ای داشت که به‌عنوان یک کاندیدای اصولگرا وارد میدان شود تا پس از آن ببیند اصولگرایان او را می‌پذیرند یا نه؟ یعنی قبل از انتخابات این را گفت که مثلا من می‌خواهم به‌عنوان کاندیدای جامعه روحانیت مبارز وارد انتخابات شوم؟ خودش اصلا چنین قصدی داشت؟
البته کاندیداهای دیگر هم از اصولگرایان اجازه نگرفتند. آقای احمدی‌نژاد مگر اجازه گرفت؟
 بالاخره رایزنی‌هایی شد و در جمع کاندیداهای اصولگرا بود و در شورای هماهنگی هم بررسی شد.
بله! تشکیل شد و دقیقا در روز اول آقای احمدی‌نژاد از آن بیرون زد. اولین نفر هم ایشان بود که از کمیته بیرون زد و گفت اصولگرایان! شما هر کاری می‌خواهید بکنید، من دکان خودم را دارم.
 ولی روحانی اصلا ذیل هیچ کمیته و تشکیلات اصولگرایی نیامد که بعدا بخواهد بیرون برود.
شاید به این دلیل نیامد که فکر می‌کرد کسی او را تحویل نمی‌گیرد. من اصلا نمی‌خواهم از ایشان دفاع کنم. می‌خواهم بگویم که در یک حرکت ماندگار حزبی و سیاسی وقتی روی من اجماع نکردند، این عدم اجماع مجوز برای تغییر ریل نمی‌شود.
 آقای روحانی تغییر ریل داد؟
بله! تغییر ریل داد یا وام گرفت. دوتایی از یکدیگر وام گرفتند. در دوره آینده انتخابات، اصلاح‌طلبان مطلوب‌شان آقای روحانی نیست اما چاره دیگری ندارند. در جریان اصولگرا نیز از یک طرف آقای احمدی‌نژاد فعال شده و کار می‌کند و بحث‌های متفاوتی درباره‌شان مطرح است. اصولگرایانی همچون قالیباف، رضایی، ولایتی، جلیلی، حداد و... که به دلیل سابقه مسؤولیت یا حضور در رقابت‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری مشهور هستند، هم می‌توانند وارد عرصه شوند که به اعتقاد من برخی از این افراد قابل بازسازی نیستند. بار دیگر تاکید می‌کنم قصد من ارزش‌گذاری نیست اینها آدم‌های خوبی هستند ولی برای انتخابات قابل بازسازی نیستند.
 تا انتخابات 96 چند ماهی باقی مانده است. فرآیندی که در حال طی شدن است، نسبت به گذشته بویژه در حوزه عقلانیت حزبی هیچ تغییری نکرده است؟
همان فرآیند سابق است و اصلا تغییری نکرده است. نمی‌شود تغییرش داد.
 عوامل موثرش چیست؟ یعنی اشخاص نمی‌گذارند تغییر کند؟
یعنی شما فکر می‌کنید در مهر سال 95 می‌توان برای اردیبهشت 96 فضا را حزبی کرد؟
 در این فرصت که نمی‌شود ولی چقدر می‌توان فضا را عقلانی کرد؟
ما در این مدت حداکثر کاری که می‌توانیم بکنیم این است که فضا را مدیریت کنیم تا در آن فضای هیجانی که به وجود می‌آید، بهترین نتیجه را بگیریم.
 شما می‌خواهید بگویید تسلیم فضای موجود خواهید شد؟
بله! اصلا نمی‌توانیم فضا را تغییر دهیم. تسلیم به معنی این نیست که ببینیم چه کسی انتخاب می‌شود و برویم از او حمایت کنیم ولی فضا فضای هیجانی خواهد بود. در این فضا ما تسلیم هستیم؛ تسلیم نه اینکه مومن شدیم. الان باید هنر ما این باشد که در این فضا چه اقدامی به نفع اصولگرایی و انقلابی‌گری در کشور داشته باشیم. برای عقلانی شدن این فضا معتقدم حتما باید کشور حزبی شود و چند حزب قدرتمند، شناسنامه‌دار و پاسخگو وجود داشته باشند. باز این به معنی عدم اجازه برای تشکیل حزب نیست. طبق قانون اساسی همه می‌توانند حزب تشکیل دهند و عضو شوند. در حال حاضر400 حزب از وزارت کشور مجوز گرفته‌اند که از این تعداد 300 حزب مجوزدار، دفترشان در جیب بغل 300 نفر قرار گرفته است که شاید یک موقعی به دردشان بخورد. این احزاب اصلا وجود خارجی ندارند. کلا 100 حزب وجود خارجی دارند که 80 تای آنان در زمان غیر انتخابات فعال نیستند و زمان انتخابات پرچمی بالا می‌برند و ائتلاف تشکیل می‌دهند. منظور من این تحزب نیست. ما خودمان حزب و تشکیلات داریم اما در جامعه اسلامی مهندسین یک عضو از جبهه پیروان هستیم که خودش 17یا 18 تشکیلات سیاسی صنفی دارد و خودش باید در یک جامعه بزرگ اصولگرایی عضو شود که باز در آن، جبهه یک بخشی از آن است. همه که یکی شوند تازه باید ببینیم چه کسی از خط بیرون می‌زند. توجه کنید؛ در انتخابات گذشته کسی دنبال آقایان ولایتی، حداد و قالیباف نرفت که بیایید ائتلاف تشکیل دهید؛ خود این افراد یک‌سال مانده به انتخابات با هم جلسه گذاشتند، با هم ائتلاف کردند و خودشان هم بیانیه دادند که یکی می‌شویم و آخرش هم نشدند. ما از اینها آدم‌های فرهیخته‌تر و انقلابی‌تر و جاافتاده‌تر نداریم.
 علت این وضعیت چه بود؟
اکثریت فعالان سیاسی از جمله من، منافع حزب را می‌خواهیم ولی هزینه‌هایش را نمی‌خواهیم. یعنی تا زمانی که حزب از من حمایت کرد و کاره‌ای شدم، حزب را می‌خواهم و قبولش دارم ولی موقعی که کاره‌ای شدم قبولش ندارم. در مجلس دهم، حدود 150 نفر با لیست امید وارد پارلمان شدند ولی 100 نفر به ریاست آقای عارف رای دادند. بقیه کجایند؟ کی هستند؟ آن‌طرف هم همینطور. یک عده با لیست اصولگرایی به مجلس می‌روند، بعد می‌گویند ما مستقل هستیم. اگر حزب چارچوب نداشته باشد، این اتفاقات می‌افتد و هر کسی از منافع حزب استفاده می‌کند و می‌رود بالا و بعد می‌زند زیر نردبان. زمانی که چنین اتفاقی می‌افتد، 100 نفری که از لیست امید در مجلس هستند یا 150 نفری که از لیست اصولگرایان در مجلسند، در هر مساله‌ای نظرات متفاوت دارند. برخی به من ایراد می‌گیرند و می‌گویند حزب یعنی اینکه مردم بین سیب یا گلابی، باید یکی را انتخاب کنند. ما می‌گوییم نه! مثال بزنم؛ در مسابقات لیگ حذفی تیم‌ها رقابت می‌کنند و به یک چهارم و بعد نیمه نهایی و بعد فینال می‌روند. در فینال انتخاب بین 2 تیم است و نمی‌شود 20 تیم در فینال با هم رقابت کنند. اما این دو تیم کدامند؟ آنهایی که توانستند تمام رقبای خود را شکست دهند. در آمریکا هم همینطور است. بالاخره آقای ترامپ 2 سال قبل 15 رقیب در حزب جمهوری‌خواه داشت که با اینها رقابت کرد و همه را کنار گذاشت. اصلا اشکالی ندارد اگر در نهایت انتخاب بین 2 نفر باشد. یا همین خانم کلینتون با سندرز رقابت کرد. سندرز پس از شکست مدتی از عرصه رقابت‌ها کنار نرفت و ایستاد اما دید نمی‌شود و بعد یک هفته مجبور شد بیانیه انصراف دهد. اما در ایران طرف اگر در اصولگرایان مقبول نیفتد، باز هم در صحنه انتخابات می‌ماند. این وضعیت که بنده می‌گویم اگر عملیاتی شود، در دوره‌های ریاست‌جمهوری سیاست‌های متضاد نخواهیم داشت حتی اگر حزب تغییر کند در چارچوب یکسری سیاست‌های نظام کار مملکت جلو می‌رود.
 به نظر شما رفتارها در انتخابات‌ها تابع یک شرایطی است. به دلیل اینکه نمی‌توانیم آن را تغییر دهیم، باید از آن شرایط استفاده بهینه را ببریم. من معتقدم اهرم‌هایی وجود دارد که می‌توانیم تا حدودی فضای هیجانی را مدیریت کنیم. مثل کاری که سال 92 شد و نظام اجازه نداد دوقطبی کاذب وحشتناک در جامعه شکل بگیرد و هر دو کاندیدا را ردصلاحیت کرد. ما ابزاری داریم که بتوانیم تا حدودی آفات این فضا را بگیریم.
یکسری ابزار برای نظام است. یک موقع شما از بنده به‌عنوان فردی که جزو مسؤولان نظام است سوال می‌کنید! و یک موقع به‌عنوان یک فعال سیاسی. یکی از نقاط ضعف بنده به‌عنوان فعال سیاسی این است که رقبایم را با قدرت نظام از بین ببرم و از میدان بیرون کنم. اینکه وحشتناک است. مثلا اصولگرایان بگویند ما در شرایطی پیروز می‌شویم که اصلاح‌طلبان در صحنه نباشند! اینکه می‌شود مثل طنز آقای مهران مدیری که در جنگ با دشمن فرضی، چندین کشته دادند.
 به‌عنوان نظام چطور؟
من کاره‌ای نیستم.
 برآوردتان چیست؟
خوب نیست که برآورد نظام از زبان ما گفته شود که در صورتی در انتخابات موفق می‌شویم که فلانی و فلانی رد شوند. اصلا این نباید زبان تحلیلگر سیاسی باشد. ما یک کار می‌توانیم بکنیم و آن این است که از اصولگرایان در نهایت یک نفر بیشتر بیرون نیاید. این همتی است که باید بگذاریم. اینکه چقدر توان داریم نمی‌دانیم ولی همه تلاش‌مان را می‌کنیم. به همین دلیل این بار به جای ایجابی، حذفی برخورد می‌کنیم. مثلا چند وقت قبل عده‌ای پیش بنده آمدند که تو را به حضرت عباس می‌خواهی کاندیدا شوی؟ گفتم والله بالله تالله من نمی‌خواهم کاندیدا شوم. این مشخص می‌کند که مساله باهنر حل شده است. از سوی دیگر با کسانی که دوره‌های قبلی کاندیدا بودند و آدم‌های به دردخوری هستند و در صورت ریاست‌جمهوری خدماتی خواهند داشت، مذاکره می‌کنیم که می‌خواهند کاندیدا شوند. با این کار اطراف‌مان را خلوت می‌کنیم تا در نهایت به 4نفر برسیم و بتوانیم آنها را با مکانیزمی مدیریت کنیم. ما در این 6 ماه نمی‌توانیم فضا را تغییر دهیم اما اینکه قدم به سوی تحزب برداریم، بله! برمی‌داریم. خیلی از دوستان ما در انتخابات مجلس دهم نیمه خالی لیوان را دیدند ولی من قسمت پر را دیدم. معتقدم در تهران خیلی اتفاق خوبی افتاد.
 در تهران مردم به لیست رای دادند و در نهایت لیست امید رای آورد. خود شما در حال حاضر منتقد عدم رفتار حزبی فراکسیون امید هستید.
نه! من یک موقع می‌گویم انتخابات کشور حزبی شود و یک موقع می‌گویم طوری شود که حزب من برنده شود. این دو مقوله جداست. شما خلط مبحث نکنید. من در مقوله اول صحبت می‌کنم که جزو آرزوهای من بوده است.
 مگر انتخابات حزبی نتیجه‌اش انسجام تصمیم‌گیری نمی‌شود؟
چرا!
 خب! ما این انسجام تصمیم‌گیری را در حمایت از عارف برای ریاست مجلس ندیدیم.
روز 7 اسفند انتخابات مجلس دهم بود. بنده از قبل اعلام کردم که روز 10 اسفند کنفرانس مطبوعاتی دارم. روز شنبه با توجه به نتایج، بسیاری معتقد بودند این کنفرانس لغو می‌شود. روز 10 اسفند گفتم اصولگرایان بردند. خیلی‌ها گفتند یعنی چه اصولگرایان بردند؟ گفتم در تهران نتایج را واگذار کردیم اما در کشور انتخابات را بردیم. برخی با من جدل کردند و من هم گفتم آقایان ما دهم خرداد همدیگر را در مجلس خواهیم دید و به شما خواهم گفت. در نهایت هم اصولگرایان از نظر اکثریت بردند. البته آقای عارف هم از دیدی دیگر برده است. در مجلس نهم تعداد اصلاح‌طلبان با زور 25 نفر بود اما الان مجلس 110 رای اصلاح‌طلبی دارد. آقای عارف خیلی جلو رفته است. اگر بخواهیم ایشان را سمبل اصلاح‌طلبان به حساب آوریم ایشان پیروزی بزرگی داشته است. من گفتم باید قدر این پیروزی را بداند اما نمی‌تواند به عدد پاشنه آشیل که رئیس مجلس شود، برسد. به دو دلیل هم این را گفتم؛ یک اینکه تعدادشان قابل توجه نیست و دوم اینکه همه کسانی که با لیست امید به مجلس رفتند، به ایشان رای نمی‌دهند. برای من جالب بود در تهران 58 درصد به اصلاح‌طلبان رای دادند و 38 درصد به لیست اصولگرایان و 4 درصد به مستقل‌ها. این خیلی قدم خوبی بود یعنی انتخابات تهران صددرصد حزبی شد.
 می‌شود گفت انتخابات در تهران دوقطبی بود؟
حالا شما می‌خواهید اسمش را دوقطبی یا هر چیز دیگری بگذارید.
  وقتی شما می‌گویید انتخابات در تهران حزبی بود، یعنی این 30 نفر وقتی وارد مجلس شوند، باید رفتار منسجمی داشته باشند ولی در مجلس رای یکسان و نگاه حزبی نداشتند.
بله! علتش این بود که آدم‌هایی در لیست آمدند که خودشان نمی‌دانستند لیست چه می‌گوید و مواضع لیست امید را نمی‌شناختند. اصولگرایان هم همینطور بودند. حتی آنهایی که مورد حمایت ما بودند. بازمی‌گردم به بحث سلسله درجات در نیروهای نظامی که بی‌دلیل کسی امیر نمی‌شود. اینکه فردی را چون آدم خوبی است امیر کنند، داستان به هم می‌ریزد و این فرد اصلا نمی‌فهمد ماجرا چیست. نباید توپ را فقط در زمین اصلاح‌طلبان انداخت؛ تعدادی از نمایندگان اصولگرا که به مجلس آمدند هم همینطور هستند. یک عده با این نردبان بالا رفتند، یک عده هم با آن نردبان بالا آمدند نه این طرفی‌ها می‌دانند این‌طرف چه می‌گوید، نه آن‌طرفی‌ها می‌دانند آن‌طرف چه می‌گوید.
اینطور مواقع می‌گویند درس گرفتیم. تجربه انتخابات سال 92 و 7 اسفند 94 از نظر جنابعالی که یک فعال تشکیلاتی اصولگرا هستید چیست؟ اگر بخواهید در چند محور از این تجربه برای سال 96 بگویید، چه نکاتی را مدنظر قرار می‌دهید؟
اولین توصیه و خواهش و التماسم این است که مجموعه مدعیان اصولگرایی به سمت وحدت و یکی شدن بروند. یکی شدن هم منفعت و هم هزینه دارد. ما باید بپذیریم که کار تشکیلاتی در کنار منافعش هزینه‌هایی دارد. یکی از این هزینه‌ها تمکین به خرد جمعی است. می‌خواهم ریا کنم. بنده در مجالس هفتم، هشتم و نهم نایب رئیس بودم. در سال سوم مجلس هشتم، قبل از انتخابات در فراکسیون برای هیات رئیسه رای‌گیری کردیم. در انتخابات فراکسیون بنده با اختلاف 3 رای از آقای صدر، رای نیاوردم. از همان لحظه آقایان حداد و لاریجانی و حتی از بیرون مجلس به من گفتند که چرا اینجوری شد و ما جبران می‌کنیم؛ بیا در جلسه علنی کاندیدا شو و... در همان ایام حداقل 10 نفر به من زنگ زدند که ما مساله مهمی داشتیم و در جلسه نیامدیم و رای ما به تو است. حتی خود آقای صدر به من گفت اگر کاندیدا شوی رای می‌آوری. واقعا هم اگر زیر رای فراکسیون می‌زدم و کاندیدا می‌شدم، رای می‌آوردم. بعضی فکر می‌کردند من قهر کردم. گفتم که من تشکیلاتی هستم. اگر فراکسیون اشتباه کرده، نباید چنین اشتباهی می‌کرد و بنده که در فراکسیون رای نیاوردم، در صحن علنی کاندیدا نمی‌شوم. گفتند استدلالت چیست؟ گفتم اگر یک سال نایب رئیس نباشم، هزینه‌اش کمتر از این است که بگویند باهنر آدم تشکیلاتی نیست. من تشکیلاتی هستم و به رای فراکسیون احترام می‌گذارم. از منظر بیرونی هم باید بگویم من 12 سال نایب رئیس باشم یا 11 سال نایب رئیس باشم فرقی می‌کند؟
بحث‌مان این است که دوستانی که کار تشکیلاتی می‌کنند به تصمیمات تشکیلاتی متعهد باشند. تشکیلات امر و نهی نمی‌کند اما توقع دارد رای خردجمعی را بپذیرند.
 توصیه تشکیلاتی شما با توجه به واقعیات جامعه و افکار عمومی چیست؟
اگر فعالان سیاسی اصولگرا به یک نقطه واحد برسند، گام‌های اساسی برای پیروزی را برداشته‌اند. خود این مساله قدم‌های ما را نزدیک‌تر به پیروزی می‌کند؛ آن موقع می‌توانیم توجه کنیم که می‌شود فردی یک دوره رئیس‌جمهور باشد. یعنی این مساله قابل تامل می‌شود. نه اینکه قطعی این اتفاق می‌افتد. الان وضعیت این است که هر کسی دور اول رئیس‌جمهور باشد دور دوم هم رئیس‌جمهور است.
 باید چه اتفاقی بیفتد تا ریاست‌جمهوری یک دوره‌ای شود؟
ما باید در اولین قدم وحدت کامل داشته باشیم. نکته دوم اینکه باید همه کاندیداها با هم مقایسه شوند؛ مقایسه در ابعاد مختلف. آقایانی که ما در ذهن‌مان داریم همه هم در سیاست خارجی، هم داخلی، هم فرهنگی و... جامع نیستند. این جامعیت را باید حزب به وجود بیاورد که وجود ندارد. من بازمی‌گردم به حرف قبلی که رئیس‌جمهور اگر وابسته به حزب باشد آن وقت یک تفکر سنگین پرحجم پشت سرش است. در حال حاضر که حزب نداریم اگر بخواهیم مسؤولان نظام را نقد کنیم همه را می‌توانیم نقد کنیم. درباره شهید بزرگوار باهنر هم بگوییم. بعضی سوال می‌کنند اگر زنده بود کدام طرفی بود؟ می‌گویم نمی‌دانم اصلاح‌طلب بود یا اصولگرا. من درباره خودم هم نمی‌دانم که تا 5 سال آینده مسیرم ثابت می‌ماند. آنقدر در کشور مسیرهای زیگزاگی به وجود آمده که متاسفانه ثبات رای وجود ندارد.
 شما از رای مردم تجربه به دست آوردید به دلیل اینکه در انتخاب کاندیدای شما دخیل است.
اگر من در تیم آقای روحانی باشم به ایشان یک توصیه بیشتر ندارم. می‌گویم در برجام زحمات خودتان را کشیدید، کارتان را کردید و دشمن هم غدار است و باید از این به بعد مواظبت کنید و بروید جلو و رای مردم را از آن جهت دارید. در کنترل تورم هم رای مردم را دارید ولی الان گرفتاری مردم رکود و بیکاری است. این دو بزرگ‌ترین پاشنه آشیل دولت است. اگر در این مدت 3-2 قدم جدی برای رونق اقتصادی و کار و تلاش بردارد، حتما رای خواهد آورد.
 جریان اصولگرا باید چه کند؟
اینکه ما بگوییم به هر قیمتی باید انتخابات را برد و هر کسی را که اصولگرا باشد ما به روحانی ترجیح می‌دهیم در حال حاضر نمی‌پذیرم.
 هر اصولگرایی را به روحانی ترجیح نمی‌دهید؟
معلوم نیست هر اصولگرایی را؟ اصولگراهایی داریم که به روحانی ترجیح می‌دهم اما موضع من این نیست که هر کسی مدعی اصولگرایی باشد و بگوید به دلیل اینکه عضو جامعه اسلامی مهندسین یا جبهه پیروان خط امام و رهبری هستم، من را ترجیح بده، او را ترجیح دهم.
  چرا؟
خب موضعم این نیست. در بعضی موارد آقای روحانی را قوی‌تر از دوستان خودم می‌دانم اما اگر به یک نفر برسیم و به یقین برسیم که آن یک نفر اگر رئیس‌جمهور شد بهتر می‌تواند کار کند، قطعا او را می‌پذیرم و ترجیح می‌دهم.
 شما که اصولگرا هستید و کاندیدای انتخابات را خودتان انتخاب می‌کنید.
معلوم نیست ما بتوانیم انتخاب کنیم. اگر آقای احمدی‌نژاد آمد و کاندیدا شد، من ایشان را به آقای روحانی ترجیح نمی‌دهم.
 آقای لاریجانی را چه؟
ایشان را به آقای روحانی ترجیح می‌دهم. ما به‌عنوان فعال سیاسی از میان کسانی که در مظان ریاست‌جمهوری هستند برخی را ترجیح می‌دهیم ولی احساس می‌کنیم که قابل رای‌آوری نیستند. آدم‌های لایقی هستند ولی الان قابل بازسازی در اذهان مردم نیستند.
آقای ناطق اخیرا گفتند باید کاندیدای دیگری کنار آقای روحانی داشته باشیم. اطرافیان آقای روحانی انتقاد کردند و آقای یونسی گفتند آقای ناطق توضیح بدهد که منظورش چیست. البته بعد تکذیب کردند. به نظر شما چقدر دغدغه از نظر رای‌آوری روحانی وجود دارد؟
آقای روحانی یک فرق با رئیس‌جمهورهای قبلی دارد؛ اولا آرای ابتدایی‌اش خیلی دم نبش بوده است. اگر هرکدام از آن 4 اگر اتفاق نمی‌افتاد احتمال رای نیاوردنش خیلی بالا بود. فرق آقای روحانی با 2 نفر قبلی این است که آرای مرحله اولش خیلی دم نبشی است. مشکل دوم این است که آن دو آقا مرحله دوم آرای‌شان بیش از مرحله اول‌شان شده است. الان این چشم‌انداز برای آقای روحانی وجود ندارد. آقای روحانی اگر به اندازه دوره قبل رای نیاورد هم از دو رئیس‌جمهور پیشین عقب می‌ماند و هم از ریاست‌جمهوری باز می‌ماند. تفاوت این دوره با قبلی‌ها این است.
 اگر آقای ناطق صحبتی کرده باشد شاید نگرانی‌هایی برای رای نیاوردن آقای روحانی و همچنین عدم حمایت بعضی اصلاح‌طلبان از ایشان باشد.
بحثی مطرح شده که می‌گویند روحانی نیاید. حتی آقای غرویان گفته است ظریف بیاید که او هم گفته است من نمی‌آیم. یعنی یک نگرانی در جریان اصلاح‌طلب در این زمینه وجود دارد. شایعاتی هم درباره وضعیت روحانی مطرح است.
یکسری شایعات درباره ردصلاحیت آقای روحانی مطرح شده است. من تصور نمی‌کنم این حرف از رقبای روحانی صادر شده باشد. برخی دوستان نادان آقای روحانی این حرف را با هدف مظلوم‌نمایی زده‌اند. نمی‌گویم شخص آقای روحانی اما برخی دوستان کم‌اطلاع یا نادان ایشان، این را برای مظلومیت و کسب آرا شیوع دادند که این هم مضر است.
 شما مهندس هستید و دیتاها را می‌بینید و در معادله استفاده می‌کنید. آقای ناطق‌نوری از اصولگرایان سنتی است و نسبت به کاندیداتوری آقای روحانی دغدغه دارد. از سوی دیگر جریان اصلاح‌طلبی که ظرفیت رای برای روحانی درست می‌کند نسبت به کاندیداتوری و وضعیت صلاحیت او تردید دارد، یعنی بحثش را مطرح می‌کند. من به‌عنوان ناظر بیرونی وضعیت آقای روحانی را خوب نمی‌بینم.
شما اینقدر اطمینان نداشته باشید. این اتفاقا از تدبیر است. اولا ما سیاسیون نباید هیچگاه از رای خود مطمئن باشیم. در مجلس این توصیه را کردم که هیچ موقع مطمئن نباشید که رای می‌آورید. می‌گویند مومن همیشه باید بین خوف و رجا باشد یعنی باید نگران از اعمال بد و امیدوار به فضل الهی باشد. فعال سیاسی هم باید همینطور باشد. آقای ناطق الان در فعالیت سیاسی جزو اصولگرایان سنتی به حساب نمی‌آید و فعالیت سیاسی ایشان تعطیل است. ایشان جزو ظرفیت‌های اصولگرایی بودند اما بالاخره از انتخاب روحانی ناراضی نبودند و کمک هم کردند. برای آینده اصولگرایان اولا باید آدم‌ها را مقایسه کنند. رقبای ما یک حسنی دارند که افراد را به همدیگر ترجیح می‌دهند ولی ما عموما صفر و صدیم و می‌گوییم یا این‌طرفی یا آن‌طرفی. آنها اول به خوب‌تر، بعد خوب، بعد وسط، بعد نشد بد و بعد هم بدتر رای می‌دهند؛ یعنی حتی اگر اصلاح‌طلبان هیچ کاندیدایی نداشته باشند از بین 5 کاندیدای اصولگرا کسی را انتخاب می‌کنند که به خودشان نزدیک‌تر است.
 یعنی این مدل را می‌پذیرید؟
بله! ما در احکام اسلامی واجب، مستحب، مباح، مکروه و حرام داریم. علما و مراجع هم می‌گویند بین بد و بدتر باید بد را انتخاب کرد. متاسفانه ما بین مستحب و حرام هم قرار بگیریم، می‌گوییم دنبال واجب هستیم.
 منظور شما این است که اگر در انتخابات آینده رقابت بین لاریجانی و قالیباف باشد اصلاح‌طلبان از لاریجانی حمایت می‌کنند؟
من نمی‌دانم.
 فرضا بگویید.
پیش‌فرض‌ها را خودتان بگذارید، من اسم نمی‌گویم اما می‌خواهم بگویم اصلاح‌طلبان کاندیداها را نگاه می‌کنند و در صحنه از بین افراد موجود بهترین را انتخاب می‌کنند حتی اگر اصولگرا باشد. چرا نباید ما اینگونه باشیم؟ فرض کنیم بین آقای خاتمی و روحانی انتخابات باشد و ما مجبور باشیم انتخاب کنیم! حتما واجب است که به روحانی رای بدهیم. ما باید از بین کل کاندیداها که روحانی و احمدی‌نژاد هم داخلش هستند، فردی را پیدا کنیم که هم به مواضع ما و انتخاب شدن نزدیک‌تر باشد. رئیس‌جمهور باید قدرتمند، قابل قبول و رای‌آور باشد. من ممکن است 5 نفر را اسم ببرم که برای این سمت خیلی خوبند ولی رای ندارند، خب از اینها صرف نظر می‌کنم. قدیم یک شعاری داشتم و می‌گفتم من صالح مقبول را به اصلح نامقبول ترجیح می‌دهم.
 برخی معتقدند در انتخابات آتی، ما با رئیس‌جمهور مستقر رقابت می‌کنیم و این فرد کابینه‌ای دارد. اگر ما فردی در اندازه رای‌آوری کامل نداشته باشیم، از مدل کابینه‌ای بهره ببریم و کابینه کاندیدای منتخب را اعلام کنیم.
این خیلی خوب است، حداقل این است که کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری، معاون اول و 3-2 وزیر کلیدی خود را معرفی کند. مثلا رئیس بانک مرکزی، وزیر اقتصاد و رئیس سازمان برنامه و بودجه. اگر می‌خواهیم مسائل اقتصادی دولت منسجم باشد این 3 نفر باید خیلی با هم هماهنگ و هم موضع باشند. متاسفانه الان هم این 3 با هم اختلاف دارند.
 اصلاح‌طلبان چرا کنار آقای روحانی گزینه مطرح می‌کنند؟
اینها اولا احتیاط می‌کنند، زیرا این شایعه مطرح است یا اینکه ممکن است در نظرسنجی‌ها و پایش‌ها به این رسیده باشند که ایشان قابل رای‌آوری نیست. نه اینکه الان رسیده باشند. ما متاسفانه انتخابات‌مان هیجانی است و ممکن است یک فرد زمینه رای آوردنش خوب باشد ولی چند ماه بعد افت کند.
 یعنی دلیل اصلی‌اش این است که وضعیت ایشان متزلزل است؟
نه! به دنبال این هستند که اگر متزلزل شد چه کنند. این دو مساله جداست. یک موقع به این می‌رسند که آرای فرد متزلزل است و می‌خواهند برایش جایگزین انتخاب کنند و یک موقع به دنبال این هستند که اگر متزلزل شد چه کنند.
 وقتی یک گزینه را مطرح می‌کنند در کدام مرحله است؟
نگرانی از آینده است. یعنی فرض کنیم می‌گویند ظریف. ظریف دست خودشان است اگر روحانی ماند و دیدند رای می‌آورد، آقای ظریف هم هست.
 

خسرو  معتضد: عربستان سعودی از ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد شکایت کرده است که مبارزان یمنی را با ارسال موشک‌هایی که پایگاه‌های عربستان را در مرز 2 کشور هدف قرار می‌دهد مسلح کرده است. شیخ محمد بن سلمان، جانشین ولیعهد عربستان که چندین پست تشریفاتی، اداری و نظامی دارد و به علت بیماری آلزایمر و زوال عقلی ملک سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه عربستان تقریبا تمام سررشته‌های امور در دست او است؛ خود را در نقش جدش می‌بیند و قصد تسخیر یمن و انضمام آن به عربستان را دارد.
این جوان 31 ساله متکبر و از خود راضی که دستش به خون هزاران تن از مردم یمن آغشته است آنچه را که عموهایش طی 40 سال گذشته برای ارتش عربستان خریداری و انبار کردند در یمن، سوریه و عراق به هدر می‌دهد و سر انگشتان او در جنایات داعش در عراق و سوریه و تاسیس دولت قلابی داعش دیده می‌شود.
در شورای امنیت اما هیچکس به نماینده عربستان نمی‌گوید در حالی که ناوگان آمریکا در دریای سرخ و اقیانوس هند تمام راه‌های دریایی به یمن را زیر نظر دارد و هواپیماهای آواکس آمریکایی و نیز هواپیماهای نیروی هوایی عربستان تمام بنادر یمن را زیرنظر گرفته‌اند و بنادر یمن تحت مراقبت عربستانی‌هاست، ایران چگونه و از چه راهی می‌تواند موشک‌هایی که پایگاه‌های عربستان را منهدم می‌کند در اختیار حوثی‌های یمن بگذارد. عربستان 100 سال است که با یمن اختلاف دارد و فرافکنی می‌کند و می‌کوشد پیروزی‌های مردم یمن را ناشی از سلاح‌های بالستیک ایران بداند که در اختیار جنگجویان یمنی قرار می‌گیرد؛ براستی ایران چگونه می‌تواند به رزمندگان یمنی اسلحه برساند، وقتی که 2 سال پیش عربستان حتی اجازه نداد هواپیمای حامل کمک‌های دارویی و غذایی ایران در فرودگاه صنعا بنشیند؟!
مردم یمن از سلطه وهابیون خوش‌شان نمی‌آید؛ این اختلاف نظر مربوط به اکنون نیست. چند قرن است یمنی‌ها نظر خوبی به عربستان ندارند و استقلال خود را حفظ کرده‌اند. رژیم قبیله‌ای و قرون‌وسطایی و فاقد قوانین و قانون اساسی مدون سعودی از مردم خود عربستان، از جوانان تحصیلکرده‌ای که در بهترین دانشگاه‌های آمریکا و اروپا درس می‌خوانند و به کشورشان بازمی‌گردند، از زنانی که بدیهی‌ترین حقوق انسانی متعارف از آنان سلب شده و حق داشتن گذرنامه مستقل و گواهینامه رانندگی ندارند؛ می‌ترسد. مجله نشنال‌جئوگرافیک چاپ آمریکا چند ماه پیش رپورتاژ مصوری از زندگی زنان عربستان، آرایشگاه‌ها، دانشگاه‌ها، ورزشگاه‌ها، بوتیک‌ها و زندگی خصوصی آنان نشر داد که حکایت از آن داشت که اغلب زنان عربستان از زندگی قبیله‌ای و حرمسرایی فاصله گرفته‌اند.
رژیمی که زنان را جزو جانوران پستاندار قلمداد می‌کند، رژیمی که مفتیان نفت‌خوار بی‌سواد ارتجاعی و جاهل آن فتوا می‌دهند چون دریا مذکر است آب‌تنی و شنای زنان در دریا خلاف شرع است، چگونه جرأت می‌کند به دیگران درس عدالت و آزادی و حقوق‌بشر بدهد؟! این روزها سیاست التماسی و ضجه‌آمیز وزارت امور خارجه و بدتر از آن سازمان حج و زیارت که هنوز تلاش می‌کند عده زیادی از حجاج بی‌دفاع ایرانی را حتی برای سال 1396 راهی عربستان کند و جان آنان را به مهلکه اندازد باعث تجری عربستان سعودی و سایر اذنابش شده است.
چگونه می‌توان برابر دشمنی که با پخش میلیون‌ها دلار می‌کوشد دنیای عرب را به خصومت با ایران برانگیزد تا این سان رقت‌آمیز عمل کرد.
یکی از علل ایجاد نارضایی در مردم ایران، اظهارات خارج از حد متعارف افراد غیرمسؤول است که دانسته و ندانسته آب به آسیاب دشمنان ایران می‌ریزند. ایراد سخنان بیهوده که متاسفانه در فضای مجازی منعکس شده و از تلویزیون‌های بیگانه مانند العربیه پخش می‌شود، دشمنان ایران را جری و گستاخ کرده است. بعضی از افراد بی‌بصیرت مطالبی درباره اهل تسنن در محافل خصوصی می‌گویند که به مثابه تفرقه‌افکنی است.
بیگانگان برنامه‌ای درازمدت برای تجزیه ایران در نظر گرفته‌اند و دارند عوامل لازم را برای اجرای مرحله به مرحله این طرح پرورش می‌دهند. خائنان وطن‌فروشی هستند که با دریافت دلارهای آلوده به خون از عربستان حاضرند میهن خود را تجزیه کنند. ایران باید محکم در برابر عربستان بایستد و سیاست مسالمت‌آمیز را در برابر دشمن قهار که به مفتیان نفت‌خوار چرندگوی خود اجازه می‌دهد ایرانیان را مجوس و غیرمسلم بنامند و فتوای مهدورالدم بودن ایرانیان و بی‌احترامی به زنان ایران را بدهند کنار بگذارد و سیاستمدارانی قابل و زبان‌دان و مدیر و مدبر و فرهیخته را به شورای امنیت اعزام دارد و در برابر یاوه‌گویی عربستانی‌ها از آنان بخواهد شواهد اسلحه‌رسانی ایران به یمنی‌ها را نشان دهند.
هیچ ضرورتی ندارد برای راضی کردن عده‌ای که سیاست خارجی و منافع مملکت و عزت نفس ملت ایران را نمی‌شناسند دولت کوتاه بیاید و برای بازشدن راه و مشکل حج 96 از خون 465 تن از قربانیان منا و 18 تن از قربانیان حادثه جرثقیل و هتک حرمت 2 نوجوان مورد تعرض ماموران سعودی بگذرد. در طول تاریخ گاهی ما نیم قرن با دولت متجاوزی چون عثمانی در حال نبرد بوده‌ایم و وقتی عثمانی سر عقل آمده با او از در مدارا در آمده‌ایم. هیچ ضرورتی ندارد در حالی که تجاوز و اهانت و کشتار از سوی ریاض بوده ما دست نکبت و ذلت پیش ببریم. داشتم یکی از آخرین شماره‌های روزنامه العرب را که از سال 1977 به خرج دربار سعودی در لندن چاپ و توزیع می‌شود و ارگان دربار سعودی است، تماشا می‌کردم (جمعه 2/9/2016 – 30 ذی‌القعده 1437 هـ . ق - شماره 10384، سی‌ونهمین سال تاسیس). دیدم عجب عکسی از ورود محمدبن سلمان بن عبدالعزیز، ولی ولیعهد و وزیر دفاع سعودی به ژاپن و استقبال شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن از او گذاشته است. او اخیرا سفری به دور دنیا انجام داده و از آمریکا و چین و ژاپن و روسیه دیدن کرده است. این جوان 31 ساله آرزوهای زیادی دارد. پدرش که در حکم صفر سمت چپ عدد است و عمویش که ولیعهد است هم بیمار و سالخورده است. او قصد دارد نقش جدش عبدالعزیز آل‌سعود را در 3 دهه اول قرن بیستم تکرار کند. از آن حالت صبورانه و تامل‌پذیری و سیاستمداری عموهایش سعود و فیصل و خالد و فهد و عبدالله دور است و نمونه جاه‌طلبی‌اش جنگ بی‌فایده و خسران‌پذیر در یمن و کشتار و بمباران بی‌رحمانه مردم غیرنظامی آن کشور و بیمارستان‌ها و مدارس و خانه‌هاست. محمدبن سلمان دانش‌آموز کم استعدادی در سیاست است و من شک دارم تاریخ عربستان را خوانده باشد. عربستان کشور ثروتمندی است. از سال 1946 / 1325 کمپانی آمریکایی آرامکو در نعمت نفت را به روی عربستان گشوده است. زمانی عبدالعزیز بن سعود 40 اتومبیل شیک و لوکس آمریکایی در گاراژهای خود داشت. دلارهای نفتی چهره عربستان را دگرگون کرد. شهر نفتی ظهران که چند هزار آمریکایی در آنجا خدمت می‌کردند سیل دلار را به خزانه ابن سعود سرازیر کرد اما اکثریت مردم عربستان در فقر و فاقه به سر می‌بردند. هنوز واحدهای قرون وسطی را در دل صحرا می‌توان یافت. امسال (2016) فیلم آمریکایی «هولوگرام برای کینگ(سلطان)» با شرکت تام هنکس آبرویی برای دربار عربستان و زد و بندهای مالی شاهزادگان سعودی باقی نگذاشت؛ اختلاس بر سر ساختن شهرهای غول‌آسای سوپر مدرن در دل صحاری، ممنوع بودن سرو مشروبات الکلی در هتل‌ها ولی ارائه مشروبات الکلی با برچسب روغن زیتون در محافل خاص، شنای زن سعودی شوهردار با مرد آمریکایی در دریا و تبانی‌های پنهانی برای بالا کشیدن ثروت کشور. در این فیلم صحبت از گردن زدن فاسقان و افراد متجاهر به فسق و دست بریدن دزدان خرده پا شده و در همان حال در مجامع خصوصی میلیون‌ها و میلیاردها دلار رد و بدل می‌شود. در خانه‌های بزرگان ماری‌جوانا مصرف می‌شود ولی کسی که یک لیوان آبجو می‌نوشد او را به تازیانه می‌بندند.
دزدان سعودی پس از ماه‌ها معطل کردن یک مهندس و سرمایه‌گذار آمریکایی طرح‌های او را نادیده گرفتند و یک شرکت مقاطعه‌کار چینی را جایگزین او کردند، زیرا نصف قیمت می‌گرفت و حق و حساب بیشتری می‌داد.
در تاریخ ایران چندین‌بار مساله قطع رابطه با دولت عثمانی که از سال 1507 میلادی تا 1918 متصرف و قیم سرزمین عربستان بود پیش آمد. سلطان عثمانی همین لقب کلونی پادشاهان سعودی یعنی خادم حرمین شریفین را برای خود برگزیده بود. از جمله این قطع روابط از سال1322
هـ .ش تا سال 1327 هـ .ش در زمان پهلوی دوم به علت گردن زدن یک زائر ایرانی بی‌گناه به‌نام ابوطالب یزدی در تابستان 1322 پیش آمد. در سال 1366 هم پس از کشتار 400 حاجی ایران در مراسم حج روابط مقطوع شد.
اکنون به هیچ‌وجه نباید شتابزده بود و برای اینکه حجاج ایرانی بتوانند به خانه خدا تشرف حاصل کنند زیر بار امر و نهی رژیم ریاض رفت.
هرگونه اصرار باعث تجری سعودی‌ها می‌شود و ایران باید روی مواضع خود بماند. به دیدار یک شاهزاده سالخورده و کم‌خرد سعودی در پاریس با گروهی که پیوسته برای رسیدن به مقاصد پلید خود به هر صاحب قدرتی چه صدام بعثی، چه آمریکا، چه پارلمان اروپا، چه سناتورهای آمریکایی، چه رهبر حزب کارگر انگلستان و هر حزب و جمعیتی در اروپای بی‌خبر متوسل شده و استغاثه می‌کند نباید بهانه داد. همانگونه که عربستان تلویزیون حج فارسی‌زبان راه‌اندازی کرده باید یک تلویزیون عرب‌زبان با کادر فرهیخته قوی و صاحب دانش راه‌اندازی کرد و علیه عربستان به پاسخگویی و بیان نقاط ضعف جامعه کنونی عربستان که میان میلیاردرها و فقرا تبعیض وحشتناکی وجود دارد پرداخت.
نگارنده پیوسته از قلمزنانی بوده‌ام که چون تشرف به حج جزو فرایض دینی و مسلمانی است خواهان بهبود مناسبات 2 کشور بوده و هستم اما این بهبود مناسبات و برقراری روابط نباید به ذلت و خواری عجین شود.
عربستان در دهه 1325 تا 1355 به رغم اختلافات منطقه‌ای و رقابت‌های نفتی می‌کوشید نسبت به ایران سیاست دوستانه‌ای داشته باشد. شیخ حمزه غوث که حدود 15 سال در ایران سفیر بود و همسر ایرانی (خانم پروین حقوقی) گرفت و خواهر همسر خود را هم برای وزیر دارایی وقت عربستان خواستگاری کرد و همینطور سفیر بعدی عربستان شیخ فوژان سیاستمداران پخته‌ای بودند. حتی در دوران پس از انقلاب نیز عربستان به رغم وحشتی که از انقلاب اسلامی ایران داشت می‌کوشید حفظ ظاهر کند.
سیاست تعرضی اخیر عربستان پس از آغاز سلطنت شیخ سلمان که چون مریض است حرجی بر او نیست و روی کار آمدن عده‌ای جوان کم‌تجربه آغاز شده و احتمال می‌رود در ماه‌های آینده تا حدود زیادی تعدیل شود.
اظهارات اخیر عادل الجبیر علیه ایران که در رسانه‌های آمریکایی و اروپایی و عربی نشر یافته اتهاماتی را متوجه ایران می‌کند که افترای محض و دروغ‌پردازی است.
از جمله اینکه مین ضدنفر را که ارتش بعثی عراق صدها هزار عدد آن را در اختیار داشته و حتی هنوز ما می‌بینیم هر سال عده زیادی از اهالی نواحی سرحدی ایران با عراق بر اثر برخورد با آن جان خود را از دست می‌دهند، عنوان کرده که ایران این مین‌ها را در اختیار مخالفان رژیم جدید عراق یعنی طرفداران صدام قرار می‌داده که با قرار دادن آنها بر سر راه آمریکایی‌ها و سربازان رژیم جدید عراق، تلفاتی به آن سربازان وارد می‌کرده‌اند. عادل الجبیر با این اتهامات قصد دارد احساسات آمریکایی‌ها یعنی مردم آمریکا را علیه ایران تحریک کند. بعید نیست در آینده عادل الجبیر آنچه را که در عراق و سوریه به دلیل حضور جنایتکاران داعش می‌گذرد ناشی از اقدامات ایران بداند.
دولت ایران باید جزء به جزء گفته‌های عادل الجبیر را پاسخ دهد.

 

دکترحمیدرضا مقدم‌فر: اخیراً اعلام شد شورایعالی امنیت ملی موضوع توافق ایران و FATF را با قید شروطی جمع‌بندی و برای اعلام نظر نهایی نظام آماده کرده است. در این‌باره اختصاراً به نکاتی اشاره می‌شود:
1- چند ماه است موضوع FATF به یکی از مسائل محوری بررسی‌ها و اظهارنظرهای کارشناسان و مسؤولان تبدیل شده و بحث و جدل‌های طرفین وقت و انرژی‌های بسیاری را صرف کرده است. اولین و چه بسا بزرگ‌ترین سوالی که در وهله اول می‌توان مطرح کرد آن است که اساساً چرا توافق بر سر یک برنامه اقدام (Action Plan) با یک نهاد بسیار مهم که می‌تواند تبعات و ریسک‌های امنیتی بسیار بالایی برای کشور داشته باشد، اینچنین مخفیانه و بدون رایزنی‌ها و مشورت‌های پیشینی لازم با نهادها و ارگان‌های مسؤول و ذی‌ربط انجام شده است؟ تردید نمی‌توان کرد اگر مسؤولان اقتصادی کشور بخش کوچکی از این گفت‌وگوها، رایزنی‌ها  و مشورت‌های امروز را پیش از عقد توافق انجام می‌دادند، هم وقت و انرژی بسیار کمتری صرف می‌شد و هم اینکه به نحو بسیار بهتر و تضمین‌شده‌تری می‌شد از یکسری پیامدهای امنیتی برای کشور جلوگیری کرد.
نخستین و مهم‌ترین عیب متعهدکردن کشور به یکسری اقدامات خاص در حوزه بانکی، آن هم پیش از آنکه مشورت‌ها و اذن‌های لازم اخذ شود، آن است که اگر در نهایت بر مبنای جمیع ملاحظات و مستندات تصمیم کشور بر رد آن باشد، علی‌القاعده هزینه «اعتبار»ی در سطح جهانی، «حداقل» هزینه‌ای است که کشور باید برای ملغی کردن توافق بپردازد.
چنین قاعده‌ای، یک گزاره عقلی روشن و بدیهی است؛ مگر آنکه نیت برخی مسؤولان از نادیده گرفتن آن، قرار دادن کشور در وضعیت «کار انجام شده» و بالا بردن هزینه‌های مخالفت با آن باشد که چنین تصوری درباره مسؤولان اجرایی کشورمان خطاست.
2- درباره برخی تبعات سهل‌انگاری در تعامل با FATF پیش از این مطالب و نقدهای خوب و مهمی نوشته و گفته شده است، بررسی مجموعه مولفه‌ها و مرور مستندات مربوط به FATF اعم از توصیه‌های چهل‌گانه این گروه کاری، سابقه آن و نیز متن برنامه اقدام و مهم‌تر از همه جانمایی آن در ذیل سیاست کلانی که امروز رژیم ایالات متحده علیه جمهوری اسلامی ایران به کار گرفته است، نشان می‌دهد قدم گذاشتن در این مسیر، بسیار پرخطر و توام با یک ریسک بالا در تضعیف امنیت مردم ایران است.
متاسفانه دولت محترم گمان می‌کند چرایی بهره‌مندی تقریباً هیچ ایران از مواهب اقتصادی متصور از قِبَل اجرای برجام، حضور ایران در لیست سیاه کارگروه اقدام مالی است اما واقعیت آن است که  FATF بویژه در ترکیب با برجام اکسیری را تولید می‌کند که نه‌تنها چشم‌انداز اقتصادی روشنی پیش‌پای ایران نمی‌گذارد، بلکه یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های امروز ملت، یعنی «امنیت» را هم به مخاطره می‌اندازد. در واقع بنای آمریکا بر آن است رویایی که در برجام برای خود دیده و به واسطه شروط هوشمندانه رهبر معظم انقلاب در اجرای برجام از تامین بخش اعظم مطامع خود بازمانده بود، این‌بار به واسطه FATF تعبیر کند و تحقق بخشد.
3- شورایعالی امنیت ملی در موضوع FATF به نهاد اصلی و در حقیقت به تنها نهاد کلیدی بررسی‌کننده تبدیل شده و همچون اوایل داستان برجام، مجلس شورای اسلامی از این مساله به غایت پراهمیت کنار کشیده است. غصه این قصه آنجا پررنگ‌تر می‌شود که کناره‌گیری مجلس شورای اسلامی از این موضوع، نه یک امر تحمیلی یا دستور از بیرون، بلکه به ابتکار خود مجلس بوده و به عبارت بهتر، قوه مقننه عملاً در این جریان برای خود «معافیت» خریده است.
طبق اصل 77 قانون اساسی «عهدنامه‌ها، مقاوله‌نامه‌ها، قراردادها و موافقتنامه‌های بین‌المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد»؛ مسؤولان عالی‌رتبه نظام نیز همواره بر ضرورت طی کردن روال قانونی در این امور تاکید می‌کنند، بنابراین سوال آن است که قوه محترم مقننه بر چه مبنایی، پای خود را از موافقتنامه‌ای به این مهمی پس کشیده و در این مساله ورود نکرد‌ه‌ است؟
هدف از این سطور تشکیک در صلاحیت شورایعالی امنیت ملی در ورود به مسائلی با این سطح از اهمیت نیست، بلکه این شورا بنا به وظیفه ذاتی خود می‌تواند در چنین اموری که با امنیت ملی مرتبط است، مداخله موثر کند اما مساله آن است که چرا پیش از این شورا یا همزمان با آن، بهارستان‌نشینان آنچه وظیفه ذاتی نمایندگی ملت ایجاب می‌کند را به جا نمی‌آورند؟
شکی نیست نمایندگان محترم به این گزاره صحه می‌گذارند که مجلس شورای اسلامی صرفاً جایگاهی برای فراکسیون‌سازی و سیاست‌بازی و مباحث دم‌دستی حزبی و جناحی نیست، بلکه این قوه، در راس امور و محملی برای تصمیم‌گیری درباره مهم‌ترین مسائل کشور است و حتی در نسبت با 2 قوه دیگر نظام، در موقعیت ویژه «ریل‌‌گذاری» هم هست!
تاسفبارتر آنجاست که شخصیتی در جایگاه نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی در پاسخ به سوال خبرنگاری که از او نظرش درباره FATF را سوال می‌کند، با افتخار(!) می‌گوید اساساً از محتوای آن اطلاعی ندارد و نمی‌داند چیست! چنین رویکردی را جز وهن مجلس چیز دیگری می‌توان عنوان داد؟ خاصه آنکه پیش‌فرض مردم درباره یک نماینده مجلس که خود را در معرض رای آنها قرار داده و در این راه تبلیغ کرده آن است که وی در امور حیطه نمایندگی یا شخصاً کارشناس است یا خود را مقید به استفاده از نظرات کارشناسان امین می‌داند، لذا در هیچ مساله‌ای از این دست نمی‌تواند بلانظر باشد.
نکته دیگر آنکه اساساً مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی با همین فلسفه تاسیس شده است که در موضوعات مختلف، مباحث کارشناسی مورد نیاز نمایندگان را تامین کند و نمایندگان می‌توانند از این مرکز بخواهند مستندات کارشناسی لازم را برای تصمیم‌گیری آنان فراهم کند.
بر مبنای آنچه گفته شد، به نظر می‌رسد ورود کارشناسانه مجلس شورای اسلامی به مساله FATF یکی از مهم‌ترین ملزومات امروز کشور است؛ نمایندگان محترم براساس سوگند خود وظیفه دارند با رویکردی ملی و با در نظر گرفتن مصالح کلان ملت فارغ از هرگونه منافع جناحی و قبیله‌ای این موضوع را در دستور کار قرار داده، درباره آن اعلام موضع و حتی در صورت نیاز این موافقتنامه را ملغی کنند.

تیم‌ملی فوتسال ایران که با پیروزی برابر برزیل حماسه خلق کرده بود، در مرحله یک‌چهارم نهایی رقابت‌های جام‌جهانی برابر پاراگوئه به پیروزی رسید تا به جمع 4 تیم برتر جهان راه پیدا کند. مرحله یک‌چهارم نهایی رقابت‌های جام‌جهانی فوتسال بامداد روز یکشنبه با دیدار تیم‌های ملی فوتسال ایران و پاراگوئه در کلمبیا پیگیری شد که این دیدار در پایان با برتری ۴ بر ۳ ایران به پایان رسید و ملی‌پوشان کشورمان به جمع 4 تیم برتر جهان راه یافتند. در این دیدار 2 تیم نمایش پایاپایی داشتند و در دقایق ابتدایی نتوانستند دروازه یکدیگر را باز کنند اما در دقیقه ۱۲:۵۹ تیم‌ملی پاراگوئه به گل نخست رسید و تلاش کرد تا نیمه اول را با برتری به پایان برساند اما ملی‌پوشان ایران دست از حمله برنداشتند. قرمزپوشان ایران که با پیروزی برابر برزیل از روحیه بالایی برخوردار بودند و با اعتماد به نفس بیشتری کار را دنبال می‌کردند چند دقیقه بعد توانستند گل تساوی را به ثمر برسانند. در دقیقه ۱۵:۳۳ شاگردان محمد ناظم‌الشریعه روی یک همکاری خوب و با شوت دیدنی اسماعیل‌پور توانستند به گل تساوی دست پیدا کنند. در حالی که یک دقیقه پایانی نیمه اول در حال سپری شدن بود تیم‌ملی پاراگوئه به دومین گل خود دست پیدا کرد. در نیمه دوم ایران خیلی زود توانست به گل تساوی دست پیدا کند و بعد از آن 2 تیم برای رسیدن به گل برتری تلاش کردند که سهم ایران در این تلاش بیشتر بود و ملی‌پوشان کشورمان توپ و موقعیت بیشتری را در اختیار داشتند. در 5 دقیقه پایانی بازیکن تیم‌ملی فوتسال پاراگوئه به خاطر خطا روی ملی‌پوش ایران با کارت قرمز مواجه شد و شاگردان ناظم‌الشریعه از این فرصت به بهترین شکل ممکن استفاده کردند و در فاصله 4 دقیقه مانده به پایان بازی توسط جاوید به گل سوم رسیدند. در دقایق اندک باقیمانده حریف فشار زیادی آورد تا به گل تساوی دست پیدا کند که در فاصله یک دقیقه و 30 ثانیه مانده به پایان بازی موفق شد بازی را به تساوی بکشاند. این گل از روی یک ضربه ایستگاهی به ثمر رسید و توپ از کنار پاهای سلیمی وارد دروازه ایران شد تا کار 2 تیم در وقت‌های معمول با تساوی به پایان برسد. در وقت اضافه اول اتفاقی رخ نداد و تیم‌ملی ایران همچنان برتری‌اش را حفظ کرد و حریف هم به بازی تدافعی پرداخت اما در وقت اضافه دوم و در شرایطی که ۲۳ ثانیه به پایان بازی باقی مانده بود اسماعیل‌پور از اشتباه دروازه‌بان حریف بهترین استفاده را برد و گل چهارم را به ثمر رساند. پاراگوئه‌ای‌ها که با بازی دفاعی در اندیشه کشاندن بازی به ضربات پنالتی بودند بعد از این گل دیگر فرصتی برای جبران نداشتند و با وجود 5 نفره کردن تیم نتوانستند کاری از پیش ببرند و در نهایت ایران به جمع 4 تیم برتر جهان راه یافت.
سایت فیفا: ایران برای نخستین‌بار از سال ۱۹۹۲ به نیمه‌نهایی رسید
سایت فیفا در گزارشی به تمجید از عملکرد تیم‌ملی فوتسال ایران در رقابت‌های جام‌جهانی پرداخت. تیم‌ملی فوتسال ایران در مرحله یک‌چهارم نهایی جام‌جهانی فوتسال موفق شد با نتیجه
۴ بر ۳ در لحظات پایانی وقت‌های اضافه تیم پاراگوئه را شکست دهد و به مرحله نیمه‌نهایی این رقابت‌ها صعود کند. عملکرد خیره‌کننده بازیکنان تیم‌ملی فوتسال علاوه بر تمجید تمام کارشناسان، تمجید سایت فیفا را در پی داشته است. این سایت در گزارشی به عملکرد 2 تیم در جریان این مسابقه پرداخته است و در مقدمه خود با اشاره به موفقیت بزرگ ایران، نوشته است: «ایران با گل احمد اسماعیل‌پور در وقت‌های اضافه با شکست
۴ بر ۳ پاراگوئه برای نخستین‌بار بعد از سال ۱۹۹۲ به مرحله نیمه‌نهایی جام‌جهانی رسید».
روسیه را می‌شناسیم
سرمربی تیم‌ملی فوتسال ایران با بیان اینکه اگر پاراگوئه دروازه‌بان دیگری داشت ایران با گل‌های بیشتری این تیم را شکست می‌داد، گفت: خدا را شکر بازیکنان ما تا لحظه آخر جنگیدند و به نتیجه رسیدند. سیدمحمد ناظم‌الشریعه بعد از پیروزی تیم‌ملی فوتسال ایران مقابل پاراگوئه در مرحله یک‌چهارم نهایی و صعود به جمع 4 تیم برتر جام‌جهانی، گفت: بازی سختی با پاراگوئه داشتیم. آنها به فوتسال اهمیت می‌دهند و تکنیکی هستند. این تیم همیشه یکی از رقبای سخت ما بوده است. خدا را شکر بازیکنان ما تا لحظه آخر جنگیدند و به نتیجه هم رسیدند. وی افزود: توانستیم در لحظات پایانی بازی شرایط از دست رفته را برگردانیم و پاراگوئه را تسلیم کنیم. سرمربی تیم‌ملی فوتسال ایران با اشاره به عملکرد دروازه‌بان حریف، تاکید کرد: اگر دروازه‌بان دیگری درون دروازه بود، گل‌های بیشتری می‌زدیم. ما سال گذشته در گرندپری هم همین شرایط را داشتیم و کار گره خورده بود. اکثر تیم‌هایی که با آنها بازی کرده‌ایم، گلر آنها بهترین بازیکن زمین بوده است. بازیکنان ما تهاجمی هستند و همین کمک می‌کند دروازه‌بان‌های حریف خوب دیده شوند. ناظم‌الشریعه درباره روسیه، تاکید کرد: ما با روسیه هر سال بازی دوستانه داریم و قرار است امسال هم آبان ماه به ایران بیایند. تقریبا این تیم را می‌شناسیم. آنها جنگنده هستند و فقر تاکتیکی را با بازیکنان برزیلی پوشش داده‌اند. تمام تلاش‌مان را می‌کنیم بازی خوبی انجام دهیم و با ریکاوری خوب، بازیکنان را به شرایط مناسب برسانیم.
شمس: خوب شد به روسیه خوردیم
سرمربی پیشین تیم‌ملی فوتسال ایران با بیان اینکه گل ثانیه پایانی ایران به پاراگوئه در جام‌جهانی فوتسال چسبید، گفت: خوب شد در مرحله بعد به روسیه خوردیم. حسین شمس درباره پیروزی تیم‌ملی فوتسال ایران مقابل پاراگوئه در رقابت‌های جام‌جهانی فوتسال، گفت: مالکیت توپ در این مسابقه نشان دهنده برتری قاطع ایران است. وقتی تیمی ۶۵ درصد مالکیت توپ را در فوتسال برعهده دارد، این نشان‌دهنده خیلی مسائل است. پاراگوئه تیم ترسویی بود که مقابل ایران عقب ایستاد و «چرک» بازی کرد. بازیکنان پاراگوئه جلو نمی‌آمدند و به دنبال ضد حمله بودند. این هم طبیعی بود چون بازیکنان تیم‌ملی ایران سراپا حمله بودند. سرمربی پیشین تیم‌ملی فوتسال تصریح کرد: برتری ایران آنقدر چشمگیر بود که هر لحظه منتظر به ثمر رسیدن یک  گل بودیم. در 23 ثانیه پایانی که خود را آماده ضربات پنالتی می‌کردیم، با هنرنمایی احمد اسماعیل‌پور به گل رسیدیم و توانستیم به مرحله نیمه‌نهایی صعود کنیم. شمس با بیان اینکه گل ثانیه‌های پایانی خیلی چسبید، گفت: وقتی گل چهارم ایران به ثمر رسید، ساختمان ما منفجر شد. تمام همسایه‌ها هم مثل ما تا پاسی از شب بیدار بودند و این نشان می‌دهد که فوتسال چقدر محبوب است. وی درباره تقابل ایران و روسیه در مرحله نیمه‌نهایی، گفت: اسپانیا مقابل روسیه 3 مهره اصلی خود را نداشت و قابل پیش‌بینی بود که نتواند مقابل روسیه پیروز شود. ما شناخت خوبی از روسیه داریم و دعا می‌کردیم به این تیم بخوریم. اگر به بازیکنان ایران بگویید چقدر از روسیه شناخت دارید، از شماره یک تا ۱۴ روسیه را برای‌تان نام می‌برند. سرمربی پیشین تیم‌ملی فوتسال ادامه داد: نگاه ما به اسپانیا از پایین به بالا بود ولی نگاه ما به روسیه از بالا به پایین است چون در این چند سال مدام با روس‌ها بازی کرده‌ایم و آنها را کاملا می‌شناسیم. برای ما بهتر شد که به روسیه خوردیم. وی در پایان درباره اینکه آیا موضوعی هست که تیم‌ملی در 2 بازی باقی‌مانده‌اش مراقب آن باشد؟ گفت: بعد از بازی با برزیل خیلی‌ها معتقد بودند تیم‌ملی دچار غرور می‌شود ولی کادر فنی جوان و در عین حال پخته تیم‌ملی مانع این کار شد. قطعا این کادر نمی‌گذارد بعد از پاراگوئه هم بازیکنان دچار غرور شوند. بازیکنان باید این روند را ادامه بدهند. سقف آرزوهای ما قهرمانی جهان باشد نه چهارمی دنیا.
 

گروه اجتماعی: دانشجویان مقاطع گوناگون دانشگاه‌های کشور چند وقتی است که به قانون سنوات اعتراض دارند و در آغاز سال تحصیلی تجمعات دانشجویان بیشتر شده است. به گزارش فارس، تجمعات دانشجویی در اعتراض به قانون سنوات از دانشگاه تربیت مدرس آغاز شد. حدود یک ماه پیش بود که دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس در بیانیه‌ای اعلام کردند پیرو اجرای بی‌سابقه و شتابزده قوانین سنوات و فشار جریمه‌های مالی دست به اعتراض زده‌اند. این دانشجویان از مدیران خواستند که دانشجویان ترم پنجم کارشناسی ارشد و ترم نهم دکترا را مشمول قوانین سنوات ندانند و جریمه‌های سنواتی را از ترم ششم کارشناسی ارشد و ترم دهم دکترا اعمال کنند. علاوه بر این دانشجویان دانشگاه اصفهان و دانشگاه صنعتی امیرکبیر نیز در اعتراض به این موضوع تجمع کردند. در واکنش به اعتراض دانشجویان، مجتبی شریعتی‌نیاسر، معاون آموزشی وزیر علوم گفت: آیین‌نامه‌های آموزشی در 3 مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا از سال گذشته تاکنون در 3 نوبت برای هر 3 مقطع به دانشگاه‌ها ابلاغ شده است. وی خاطرنشان کرد: آنچه در مقطع کارشناسی ارشد ابلاغ شده فقط برای دانشجویان سال 94 به بعد است و آنچه برای دکترا ابلاغ شده برای ورودی‌های سال 95 به بعد است و عطف به ماسبق نمی‌شود. بنابراین دانشگاه‌ها موظفند براساس این آیین‌نامه‌ها برنامه‌های خود را برای مقاطع فوق لیسانس و دکترا ترسیم کنند و ضوابط مربوط به دانشجویان را برای ورودی‌های خود متناسب با این آیین‌نامه اعمال کنند.  در همین حال  روز گذشته دانشجویان دانشگاه‌های صنعتی شریف و شهید بهشتی هم به معترضان پیوستند. در تجمع بزرگ دانشگاه شریف، دانشجویان با در دست داشتن پلاکاردهایی که روی آنها نوشته شده بود «دانشگاه پولکی، جریمه زورکی» و «من پول زور نمی‌دهم» اعتراض خود را به پولی شدن دانشگاه‌ها اعلام کردند.

خط تولید موشک تاکتیکی و مهم ذوالفقار که طراحی و ساخت آن در شرایط تحریم صورت گرفته است، روز گذشته افتتاح شد. به گزارش تسنیم، موشک سوخت جامد، تاکتیکی و نقطه‌زن ذوالفقار، 700 کیلومتر برد دارد. این موشک ضدجمینگ بوده و قرار است تا پایان سال جاری در اختیار نیروهای مسلح قرار گیرد. سردار دهقان در مراسم افتتاحیه خط تولید این موشک که اولین بار در مراسم رژه نیروهای مسلح در بندرعباس رونمایی شده بود، اظهار داشت: در چارچوب تدابیر فرماندهی معظم کل قوا و نامه ریاست محترم جمهور مبنی بر تقویت و توسعه توان رزم موشکی، موشک تاکتیکی ذوالفقار که تمام مراحل تحقیقات، طراحی و ساخت آن به دست پرتوان محققان و متخصصان زبده و کارآمد سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع صورت گرفته پس از انجام آزمایش‌های موفق امروز شاهد افتتاح خط تولید آن هستیم. وزیر دفاع در تشریح ویژگی‌های موشک ذوالفقار گفت: موشک ذوالفقار موشکی زمین به زمین، مایل پرتاب،
یک مرحله‌ای و با سوخت جامد مرکب است که قادر است اهداف خود را تا فاصله 700 کیلومتری منهدم کند. سردار دهقان برخورداری از سکوی پرتاب متحرک و خودکششی، رادارگریزی، قابلیت نقطه زنی و سبک و تاکتیکی بودن را از دیگر ویژگی‌های موشک ذوالفقار برشمرد و تصریح کرد: با الحاق این موشک به سازمان رزم نیروهای مسلح، قدرت و توان رزم موشکی آنان به نحو قابل توجه و چشمگیری افزایش می‌یابد. سردار دهقان با بیان اینکه افزایش قدرت بازدارندگی از راهبردهای اصلی وزارت دفاع به شمار می‌رود، گفت: طراحی و ساخت این موشک نشان از اراده و عزم دانشمندان، محققان و متخصصان وزارت دفاع برای افزایش قدرت بازدارندگی موثر کشورمان دارد.
 

گروه اجتماعی: همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید ۲۰۰ مدرسه برکت در مناطق محروم کشور افتتاح شد و به‌عنوان هدیه رهبر انقلاب در اختیار وزارت آموزش‌وپرورش قرار گرفت. به گزارش«وطن امروز»، روز گذشته طی مراسمی با حضور حجت‌الاسلام محمد محمدی‌گلپایگانی رئیس دفتر رهبر انقلاب، علی‌اصغر فانی وزیر آموزش‌وپرورش و محمد مخبر رئیس ستاد اجرایی فرمان امام(ره)، 200 مدرسه برکت در مناطق محروم سراسر کشور افتتاح شد. بر این اساس 200 مدرسه برکت با یکهزار و 300 کلاس درس و اعتباری معادل یکهزار و 300 میلیارد ریال در سراسر کشور آماده خدمت‌رسانی شد که به ‌عنوان هدیه رهبر انقلاب به دانش‌آموزان مناطق محروم، از سوی وزارت آموزش‌وپرورش مورد بهره‌برداری قرار گرفت. با توجه به این موضوع تعداد مدارس افتتاح شده و به بهره‌برداری رسیده توسط بنیاد برکت در مناطق محروم سراسر کشور به 778 مدرسه با 4 هزار و 65 کلاس درس و ظرفیت پذیرش بیش از 101 هزار دانش‌آموز رسید.
مدارسی برای پیمودن راه علی(ع)
حجت‌الاسلام محمد محمدی‌گلپایگانی، رئیس دفتر رهبر انقلاب در مراسم افتتاح همزمان 200 مدرسه برکت در مناطق محروم کشور با اشاره به واقعه غدیر اظهار داشت: غدیر حتی در جوامع شیعه و ارادتمندان اهل بیت غریب است؛ هویت، شناسنامه و آنچه داریم از واقعه غدیر است.
وی افزود: در دوران دفاع‌مقدس جهان استکبار با تمام قوا مقابل ایران ایستاد و از دشمن ما حمایت کرد، حتی حکومت‌های مرتجع منطقه کمک‌های مادی و معنوی به دشمن ایران را دریغ نکردند تا چراغ سوزان امیرالمؤمنین(ع) در ایران را که تلاش می‌کند ظلمت و تاریکی را محو کند، خاموش کنند و کار به جایی رسیده بود که حتی از فروش سیم خاردار به ایران خودداری می‌کردند. رئیس دفتر رهبر انقلاب خاطرنشان کرد: مردم ایران 8 سال با تمام سختی‌ها و محرومیت‌ها ساختند و به استکبار اعلام کردند تسلیم نمی‌شوند تا جایی که سازمان ملل مجبور شد صدام را به‌عنوان شروع‌کننده جنگ معرفی کند و پس از آن جنگ خاتمه یافت. وی با اشاره به اینکه شرایط امروز کشور با زمان شروع جنگ قابل مقایسه نیست، بیان داشت: اگر دشمنان قسم خورده کشور درصدی احتمال می‌دادند پیروز می‌شوند در حمله به ما درنگ نمی‌کردند اما چه‌چیزی مانع آنها شده است؟ گلپایگانی ادامه داد: به خانواده‌ها و معلمان توصیه می‌کنم تا خطبه پیامبر در غدیر را برای دانش‌آموزان بیان کنند، چرا که حاوی نکات ارزشمندی است. رئیس دفتر رهبر انقلاب افزود:‌ این مدارس برای پیمودن راه حضرت علی(ع) افتتاح می‌شود و باید تلاش کرد بر دانش و تقوای دانش‌آموزان اضافه کنیم، چرا که ایران نیازمند دانشمندان متدین است و دانش‌آموزان امروز افرادی هستند که در آینده زمام کشور را به‌دست می‌گیرند. وی با اشاره به اینکه حکومت اسلامی «فامیلی» نیست، اذعان داشت: شهید رجایی و باهنر چه‌کسانی بودند؟ آنها یک معلم بودند بنابراین مدیران بدانند که همیشه نوبت ما نیست و اگر امروز برحسب اتفاق در مسؤولیتی قرار گرفته‌ایم توجه داشته باشیم دانش‌آموزان به‌عنوان امانت‌هایی در دست ما هستند که باید نسبت به تربیت و تدین آنها حساس باشیم.
تحقق اقتصاد مقاومتی در ستاد فرمان امام(ره)
همچنین محمد مخبر، رئیس ستاد اجرایی فرمان امام (ره) در این مراسم عنوان کرد: در این ستاد هیچ کاری که در جهت کمک به محرومان و رفع محرومیت از مناطق کمتر توسعه‌یافته نباشد، انجام نمی‌گیرد و امروز نه تنها بنیاد برکت که تمام ستاد اجرایی فرمان امام (ره) به این وظیفه مشغولند. وی با اشاره به اینکه تمام فعالیت‌های ستاد اجرایی فرمان امام مطابق اقتصاد مقاومتی است، ادامه داد: بیش از 85 درصد فعالیت‌ها بر این اساس است و مردمی کردن اقتصاد نیز مطابق چند روش از جمله واگذاری امور به مردم، مشارکت دادن آنها در احداث تاسیسات و واگذاری مدیریت‌ها انجام می‌شود. رئیس ستاد اجرایی فرمان امام (ره) خاطرنشان کرد: در بنیاد برکت 265 طرح را ساماندهی کردیم که مدیریت آن برعهده مردم است. همچنین بیش از 4 هزار میلیارد تومان در بخش اقتصادی بنیاد برکت، کار مشارکتی با مردم انجام می‌دهیم و این در شرایطی است که 3 هزار تقاضای کارآفرینی در نوبت مشارکت با بنیاد برکت قرار دارد. مخبر افزود: محور اصلی فعالیت‌های ستاد اجرایی فرمان امام (ره)، اشتغالزایی است و 300 هزار شغل مستقیم و غیرمستقیم ایجاد کرده‌ایم. همچنین همانند بخش خصوصی مالیات می‌پردازیم، چرا که به هیچ عنوان با بخش خصوصی رقابت نمی‌کنیم.
975 مدرسه در حال ساخت
وی با اشاره به اینکه 975 مدرسه توسط بنیاد برکت در حال ساخت است، یادآورشد: در حال دستیابی به یکهزار مدرسه‌ای هستیم که مورد تاکید رهبر انقلاب بود. 4 هزار روستا با جمعیت 4 میلیون و 200 هزار نفر از 30 تا 70 درصد مشکلات‌شان حل شده و به بخش آب، برق، خانه بهداشت، ساخت مدرسه و اشتغال آنها توجه داشته‌ایم. مخبر تصریح کرد: 175 میلیارد تومان وام قرض‌الحسنه در مناطق محروم توزیع کرده‌ایم، همچنین 20 هزار کودک یتیم را تحت پوشش قرار داده‌ایم. رئیس ستاد اجرایی فرمان امام (ره) بیان داشت: 2 هزار و 800 زوج نابارور را شناسایی و درمان یکهزار و 100 نفر را آغاز کرده‌ایم که 110 مورد موفق بوده و 26 کودک متولد شده و 94 نوزاد در آینده متولد خواهند شد. مخبر با اشاره به تکمیل 11 بیمارستان در مناطق محروم تصریح کرد: هزار هکتار جنگلکاری در مناطق آلوده کشور مدنظر است که در هر یک از شهرها 200 هکتار جنگل کاشته می‌شود.
 

گروه اقتصادی: تعلل مسؤولان در برخورد با مدیران نجومی موجب شد نمایندگان مجلس اعتراض کنند. به گزارش «وطن‌امروز»، عضو کمیسیون حقوقی مجلس روز گذشته در صحن علنی مجلس با اشاره به تعلل مبارزه با مدیران نجومی گفت: کمیسیون اصل نود در جایگاه بررسی طرح‌ها و لوایح نیست و طرح یک‌فوریتی رسیدگی به حقوق‌های نجومی 2 ماه است که بین 2 کمیسیون اجتماعی و اصل نود در نوسان است. محمد دهقان، نماینده مردم طرقبه در مجلس شورای اسلامی دیروز یکشنبه 4 مهر در تذکری شفاهی در صحن علنی مجلس گفت: پیش‌تر طرحی با قید یک‌فوریت درباره رسیدگی به موضوع حقوق‌های نجومی به مجلس ارائه شد که فوریت آن تصویب شد و به کمیسیون اجتماعی رسید. وی با اشاره به 2 مرتبه مراجعه خود جهت پیگیری سرنوشت طرح استرداد حقوق‌های نجومی خاطرنشان کرد: هیات‌رئیسه مجلس این طرح را از کمیسیون اجتماعی به کمیسیون اصل نود ارجاع داده است در حالی که کمیسیون اصل نود براساس قانون اساسی صرفا مسؤول رسیدگی به شکایات از طرز رفتار قوا است. دهقان با ابراز شگفتی از اقدام هیات‌رئیسه مجلس بویژه رئیس مجلس در ارجاع طرح یک فوریتی استرداد حقوق‌های نجومی به کمیسیون اصل نود گفت: آیا در این 9 دوره مجلس یک طرح یا یک لایحه توسط کمیسیون اصل نود بررسی شده است؟ نه این موضوع سابقه داشته است و نه اساسا کمیسیون اصل نود در جایگاه رسیدگی به طرح‌ها و لوایح است. وی با یادآوری اینکه مساله حقوق‌های نجومی افکار عمومی را به خود مشغول کرده و رهبر معظم انقلاب نیز به هیات دولت تاکید کرده‌اند که این موضوع مشمول مرور زمان نشود، بیان داشت: جمعی از نمایندگان مجلس در این باره احساس مسؤولیت کردند و این طرح را ارائه دادند اما اکنون پس از گذشت 2 ماه طرح مذکور بین کمیسیون اجتماعی و کمیسیون اصل نود در نوسان است. نماینده مردم طرقبه و چناران در مجلس شورای اسلامی گفت: امروز هم که گفتند دستور ندارد و به صورت غیرقانونی طرحی را که هنوز 10 روز از ارائه آن نگذشته است در دستور گذاشتند؛ چرا هیات‌رئیسه و بویژه رئیس مجلس نص صریح قانون اساسی و آیین‌نامه مجلس را در نظر نمی‌گیرد. عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس تصریح کرد: این در حالی است که قانون اساسی و آیین‌نامه داخلی مجلس جلوی چشم ماست؛ حال چرا 2 ماه است که طرح یک‌فوریتی استرداد حقوق‌های نجومی بلاتکلیف مانده است. مسعود پزشکیان، نایب‌رئیس اول مجلس شورای اسلامی که اداره جلسه را برعهده داشت در توضیح گفت: این موضوع را بررسی می‌کنیم البته ریاست مجلس هم گفته‌اند که چون کمیسیون اصل نود موضوع حقوق‌های نجومی را بررسی کرده، طرح به آ‌نان ارجاع شده است ولی حق با شماست.
6 میلیارد تومان حقوق نجومی بازگردانده شد
رئیس سازمان بازرسی کل کشور از بازگشت ۶۲میلیارد ریال از حقوق‌های نجومی به بیت‌المال خبر داد. به گزارش تسنیم، ناصر سراج در حاشیه افتتاح ساختمان بازرسی کل استان سمنان اظهار داشت: در تلاشیم تا باقیمانده حقوق‌های نجومی را به بیت‌المال بازگردانیم. وی با اشاره به اینکه عزم جدی در قوای سه‌گانه برای مبارزه با فساد وجود دارد، افزود: قوانینی برای مبارزه با فساد در کشور در حال تدوین است. رئیس سازمان بازرسی کل کشور بیان کرد: این حقوق‌های نجومی از مدیران بانک‌ها، بیمه‌ها و شرکت‌های وابسته به آن است که بازستانده شد. سراج با اشاره به حفره‌های قانونی موجود در کشور گفت: افرادی که منتظر فرصتی بودند با استفاده از این حفره‌های قانونی ورود پیدا کرده و حقوق‌هایی دریافت کرده‌اند. وی افزود: در کشور عزم جدی برای مبارزه با فساد وجود داشته و قانونی در حال تدوین است تا حفره‌های قانونی ورود سوءاستفاده‌کنندگان بسته شود. رئیس سازمان بازرسی کل کشور با تأکید بر لزوم حاکمیت قانون خاطرنشان کرد: امروز در قوای سه‌گانه و در سطح رؤسای این قوا عزمی جدی برای برخورد با افراد فاسد و متخلف در سطوح ریز و درشت وجود دارد.
گزارش کمیسیون اصل ۹۰ درباره حقوق‌های نجومی
بهرام پارسایی با اشاره به تهیه گزارش فیش‌های حقوقی نجومی در کمیسیون اصل 90 گفت: این گزارش با همکاری دیوان محاسبات، سازمان بازرسی کل کشور، مرکز پژوهش‌های مجلس و کارشناسان کمیسیون تهیه شده و مهم‌ترین دلیل چنین دریافتی‌های غیرمتعارفی خلأهای قانونی بوده است. نماینده مردم شیراز با بیان اینکه طرح ساماندهی دریافتی مقامات و مدیران کشور و لزوم استرداد دریافتی‌های مازاد در 10 ماده در  کمیسیون اصل 90 تصویب شده است، افزود: این طرح هفته اول یا دوم مهرماه به صحن علنی ارائه می‌شود و تلاش شده خلأهای قانونی در طرح برطرف شود. سخنگوی کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: گزارش کمیسیون در حال جمع‌بندی است و پس از پایان تعطیلات با تشکیل جلسات کمیسیون، احتمالا تا پایان هفته آتی جمع‌بندی شده و مشخص می‌شود چه زمانی به صحن علنی ارائه شود.
بی‌عدالتی در پرداخت حقوق کارمندان دولت
رئیس سازمان برنامه و بودجه استان تهران گفت: در کنار مبارزه با تخلفات اداری و مالی باید به بی‌عدالتی در پرداخت‌ها بین کارمندان مختلف نیز توجه شود. نعمت‌الله ترکی درباره تفکیک ایجاد شده در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی در ماه‌های گذشته گفت: به نظر می‌رسد تفکیک انجام شده مثبت باشد، از اوایل دهه 60 به این سو تعداد زیادی قوانین در حوزه اداری و استخدامی تصویب شده است که در هر دوره‌ای تلاش کردیم روی این قوانین بازمهندسی داشته باشیم که نتوانستیم این کار را انجام دهیم. ترکی ادامه داد: امروز تفکیکی که در سازمان صورت گرفته است باعث می‌شود، سازمان امور اداری و استخدامی این قوانین را به طور ویژه مدیریت کند و وقت کافی را در این حوزه تخصیص دهد. از طرفی به طور همزمان  به قانون مدیریت خدمات کشور بپردازد. وی تصریح کرد: اگر معتقد به توسعه کشور در حوزه‌های مختلف هستیم اولین گام توسعه کشور موضوع نیروی انسانی است. اگر در حوزه منابع انسانی و متخصص شدن نیروی انسانی این گام به‌درستی برداشته شود،  توسعه پایدار دست‌یافتنی است. رئیس سازمان برنامه و بودجه استان تهران با اشاره به اینکه  در سیستم امور اداری دولت، تعداد تخلف‌ها بسیار کم بوده است، گفت: در استان تهران 176هزار کارمند مشغول به کار هستند که همه به نوعی مستخدم دولتند. باید در ابتدا یک گام اساسی در همنواختی پرداخت‌ها به   بخش‌های عمده‌ای از این کارکنان برداشته شود. امروز پایه حقوق کارکنان قراردادی حدود 800 هزار تومان است که در شهری مثل تهران کفاف زندگی کارمندان را نمی‌دهد. ترکی تأکید کرد: در کنار مبارزه با فساد و سوءاستفاده در حوزه اداری و مالی باید به بی‌عدالتی‌های موجود در میزان پرداخت کارکنان دیگر نیز توجه شود. وی افزود: در واقع باید یک سیستم شفاف در حوزه پرداخت‌ها ایجاد شود و به تناسب خدمت و نیازی که در جامعه به آن خدمت وجود دارد پرداخت‌ها انجام شود. رئیس سازمان برنامه و بودجه استان تهران تاکید کرد: سیستم پرداخت حقوق از سوی مراجع مختلفی مورد نظارت قرار می‌گیرد که با این حجم از نظارت‌ها تخلف نمی‌تواند زیاد باشد. ترکی در پایان گفت: برای مبارزه با فساد باید سازمان مستقل مبارزه با فساد ایجاد شود، آن سازمان می‌تواند به‌طور دقیق به موضوع تخلفات و فساد مالی و اداری بپردازد.

خبرگزاری فارس با انتشار اسنادی مدعی شد، معصومه ابتکار، رئیس سازمان حفاظت و محیط‌زیست، باغ متعلق به خیریه‌ حضرت زینب(س) را که به نام مادرش ثبت شده با سوءاستفاده از موقعیت شغلی خود تغییر کاربری داده است. به گزارش فارس، خیریه حضرت زینب(س) در اقدسیه، واقع در منطقه یک شهرداری تهران قرار دارد و کاربری زمین این خیریه باغ بوده است که طی لابی‌های صورت گرفته، موقعیتش در کمیسیون ماده 5 تغییر کاربری داده و تبدیل به پهنه مسکونی شده است. این عضو اصلاح‌طلب سابق شورای شهر در یک حرکت دیگر مجوز پهنه مسکونی خیریه حضرت زینب(س) را به مجتمع اداری- تجاری تغییر داده و با این کار ارزش ملک را چند برابر افزایش داده است. براساس این گزارش، زمانی که پهنه‌‌ای اداری تبدیل به تجاری می‌شود باید
60 درصد آن زیر سطح اشغال برود اما  رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست با استفاده از نفوذ خود 100 درصد زمین را زیر سطح اشغال برده و یک طبقه همکف این خیریه را تبدیل به پاساژ کرده است.
 

اسدالله خسروی: پس از تجمع اعتراض‌آمیز هفته گذشته متقاضیان مسکن‌مهر مقابل ساختمان مجلس شورای اسلامی در پی افزایش غیرمعقول و غیرقانونی قیمت مسکن‌مهر و سهل‌انگاری وزارت راه‌وشهرسازی نسبت به رسیدگی این موضوع، دیروز شماری از متقاضیان مسکن‌مهر در اعتراض به افزایش خارج از دستورالعمل شماره ۳ وزارت راه‌وشهرسازی و عدم پایبندی شرکت عمران شهرهای جدید درباره تحویل واحد‌های ساختمانی این بار مقابل وزارت راه‌وشهرسازی تجمع کردند. بنا به این گزارش، اگر به نابسامانی در سرانجام طرح مسکن‌مهر و ناملایمتی مسؤولان وزارت راه‌وشهرسازی در قبال  متقاضیان بی‌پناه و ضعیف این نوع مسکن در دولت یازدهم نگریسته شود، خواهیم دید عدم تکمیل واحد‌های مسکونی و بی‌توجهی به مشکلات مسکن مهری‌ها شاید ریشه در عداوت چند ساله شخص وزیر راه‌وشهرسازی و مجموعه دست‌اندرکاران کنونی آن در این وزارتخانه به طرح مسکن‌مهر دارد، چرا که آخوندی، وزیر محترم راه‌وشهرسازی در حدود 3 سال اخیر به موجب «مزخرف بودن» این طرح از دید وی، هیچ‌گاه تاکنون برای افتتاح پروژه‌های مسکن‌مهر شرکت نکرده است و طی این مدت فقط یک بار برای اولین‌بار و آخرین‌بار آن هم اوایل سکانداری‌اش در این وزارتخانه از پروژه مسکن‌مهر پردیس بازدید کرده است. البته کاش وزیر راه‌وشهرسازی همان یکبار هم از پروژه مسکن‌مهر پردیس بازدید نمی‌کرد تا اکنون سپری برای دفع آماج انتقادات مردم و نمایندگان مجلس به نحوه عملکردش در قبال افزایش قیمت و تکمیل دیرهنگام پروژه‌های مسکن‌مهر داشت! اما از آنجایی که آخوندی در آن روزهای ابتدایی سکانداری وزارت خود در بازدید از مسکن‌مهر پردیس به صراحت اعلام کرد دولت مکلف و موظف به تکمیل مسکن‌مهر بوده و هیچ‌گونه افزایش قیمتی در این طرح رخ نمی‌دهد، اکنون باید پاسخگو باشد، چرا که نه تنها نابسامانی در مسکن‌مهر بیداد می‌کند، بلکه قیمت برخی واحدهای مسکونی در این طرح نیز به نسبت آورده اولیه متقاضیان به 2 برابر رسیده است. بنا به این گزارش اگر چه نباید طرح جامع مسکن‌مهر را به دور از اشکال دانست، چرا که این طرح مشکلات خود را در بخش مکان‌یابی درست، تامین زیرساخت‌ها، دسترسی آسان به شبکه حمل‌ونقل و... دارد اما باید به این نکته مهم نیز توجه داشت که زمانی شخصی برای قبول هر نوع مسؤولیتی آستین بالا می‌زند و مردم و مجلس نیز به او اعتماد می‌کنند باید توان مدیریتی حل مشکلات را داشته و با چاره‌اندیشی به‌دنبال مسیر درست در راستای حل مشکلات باشد، نه اینکه هر بار اسمی از طرح مسکن‌مهر آورده شود آن را زیر باد شلاق انتقاد قراردهد و تمام مشکلات را به دوران گذشته نسبت دهد.
تجمع مقابل وزارت راه‌وشهرسازی
نماینده متقاضیان مسکن‌مهر در‌باره تجمع مقابل وزارت راه‌و شهرسازی به تسنیم، گفت: طی 2 هفته اخیر چندین جلسه را با مدیران شرکت عمران پردیس برگزار کرده‌ایم که در هر جلسه قیمت واحدهای مسکن‌مهر پردیس (بویژه فاز 8) تغییر کرده است. قدیری با بیان اینکه در نخستین جلسه که اواسط شهریور بود سهم آورده متقاضیان برای یک واحد مسکونی 107 متری (متراژ مفید) حدود 61 میلیون تومان اعلام شد، تصریح کرد: این در حالی بود که کمتر از یک هفته بعد در جلسه‌ای دیگر شرکت عمران پردیس سهم آورده را حدود 4 میلیون افزایش داد و آن را 65 میلیون تومان اعلام کرد. وی با تاکید بر اینکه اواخر شهریورماه نیز یکبار دیگر برای پیگیری مشکلات متقاضیان مسکن‌مهر با مدیران عمران پردیس جلسه‌ای برگزار شد، یادآور شد: در این جلسه نیز در کمال تعجب زمانی که درباره سهم آورده متقاضیان فاز 8 صحبت می‌کردیم شرکت عمران آن را 68 میلیون تومان اعلام کرد. نماینده متقاضیان مسکن‌مهر پردیس با تاکید بر اینکه براساس دستورالعمل‌های وزارت راه حدود 110 هزار تومان به قیمت مسکن‌مهر افزوده شده است، گفت: قیمت ساخت هر مترمربع واحد مسکن‌مهر براساس قرارداد حدود 330 هزار تومان است که با احتساب 110 هزار تومان حدود 440 هزار تومان می‌شود، این در حالی است که شرکت عمران از متقاضیان برای هر مترمربع حدود یک میلیون تومان مطالبه کرده است. قدیری با بیان اینکه برای پیگیری مصائب متقاضیان مسکن‌مهر مقابل ساختمان وزارت راه‌وشهرسازی تجمع کردیم، افزود: سه‌شنبه هفته جاری(فردا) نیز مقابل ساختمان مجلس تجمع می‌‌کنیم تا نمایندگان مردم به ظلم‌هایی که به متقاضیان مسکن‌مهر می‌شود رسیدگی کنند. وی همچنین از تجمع مقابل شرکت عمران پردیس برای پیگیری این مساله طی روزهای آینده خبر داد.
مقصر افزایش نجومی قیمت مسکن‌مهر پردیس هم دولت قبل اعلام شد
در تداوم نسبت دادن تمام مشکلات اقتصادی کشور به دولت قبل، مقصر افزایش اخیر قیمت مسکن‌مهر پردیس تا مرز ۸۰ میلیون تومان هم دولت قبل اعلام شد. غفوری، مدیرعامل شرکت عمران پردیس گفت: با بررسی‌های انجام شده براساس دستورالعمل  شماره 3 وزارت راه‌وشهرسازی که در سال 92 ابلاغ شده است، قیمت نهایی در فازهای  5 و 9 جدید بین 46 تا 47 میلیون تومان و در فاز 8 با توجه به متراژ متفاوتی که وجود دارد از 65 تا 79 میلیون تومان تعیین شده است. وی با بیان اینکه تاکنون هر چیزی که اعلام شده بود علی‌الحساب بوده است، افزود:  این قیمت‌ها  باید در همان سال 92  محاسبه و به مردم اعلام می‌شد که مدیران وقت در اعلام آن کوتاهی کرده‌اند. غفوری گفت: قیمت پایه برای واحدهای مسکن‌مهر در کل کشور متری  330 هزار تومان تعیین شده بود که براساس دستورالعمل شماره 3 با توجه به‌ موقعیت  زمین و کارهای اضافه‌ای که در ساخت بناها انجام شده است قیمت‌ها به‌علاوه مشاعات محاسبه و اعلام شد. مدیرعامل شرکت عمران پردیس با اشاره به افزایش متفاوتی که در  قیمت‌های فاز 8 دیده می‌شود، گفت:  در این فاز به دلیل اینکه واحدها با متراژها و مشاعات زیادی وجود دارد اختلاف قیمت‌ها بالا خواهد بود، زیرا واحدهایی در این فاز وجود دارد که متراژ آن 3 برابر معمول واحدهای مسکن‌مهر در دیگر فازهاست.
 

محمد  زعیم‌زاده: شاید حسن روحانی از همان فردای  انتخابات خرداد 92 و آنجایی که هاشمی رفسنجانی در مقابل دوربین‌ها از موضع یک کارفرما گفت «آمده‌ام ببینم کارهای دولت  خوب پیش می‌رود یا نه»، دانست که در تنظیم دیالکتیک رابطه دولت یازدهم و پدرخوانده کار سختی پیش رو دارد. مساله اینجا بود که هاشمی رفسنجانی پس از شکست غیرمنتظره در تیر 84 و تکرار آن در خرداد 88 این بار نه از سر تدبیر بلکه از سر رفتار غریزی، پیرانه سر عشق جوانی به سرش افتاد و مسیر دیگری در سیاست در پیش گرفت؛ مسیری که شاید کمک حال روحانی در خرداد 92 هم بود اما حالا و در زمانه حاکمیت دولت به پاشنه آشیلی جدی برای آن تبدیل شده است. در واقع میزان کردن ترازوی سیاست‌ورزی درون حاکمیتی و پیش بردن توسعه تک ساحتی غرب‌گرا با فرمانی که هاشمی رفسنجانی می‌رود کار دشواری شده است. ایراد کار آنجاست که هاشمی هم خود را علت تامه پیروزی دولت روحانی می‌داند و در این میان حتی از تحقیر روحانی هم ابایی ندارد و صریحا او را کسی می‌داند که 3 درصد رای بیشتر نداشته و به برکت ردصلاحیت هاشمی و البته حمایت او رئیس‌جمهور شده است و هم بقای دولت روحانی را منوط به سیاست‌ورزی خود می‌داند. کار تا آنجا بالا می‌گیرد که آقای هاشمی در جایگاه بخش مهمی از کمپین انتخاباتی دولت روحانی یک سال مانده به انتخابات ریاست جمهوری در جمع مدیران آموزش‌وپرورش دولت روحانی یکی از برنامه‌های انتخاباتی دولت بعدی را خلع سلاح کشور می‌داند.
مهم‌ترین مزیت نسبی هاشمی‌رفسنجانی در عرصه سیاست در دهه‌های 60 و 70 موقعیت ممتاز و کم‌نظیر وی درون حاکمیت بود؛ اجماع بی‌نظیری که درباره موقعیت سیاسی درون حاکمیتی هاشمی از چپ‌های رادیکال تا منتها‌الیه راست وجود داشت و همه به‌رغم برخی انتقادات هاشمی را استوانه نظام می‌دانستند مهم‌ترین ابزار هاشمی برای مانایی در سیاست و بازی کردن نقش لولای 2 جناح بود. حتی اصلاح‌طلبان رادیکال که روزی اکبر هاشمی را عالیجناب رنگین‌پوش خطاب می‌کردند و تلویحا وی را قاتل می‌خواندند هم در یک پروسه چند ساله به خاطر همین قدرت و تنفذ درون حاکمیتی  و توانایی بازی کردن رل چانه‌زن در پروژه فشار از پایین، از وی ملکه آزادی‌های اجتماعی ساخته بودند و موتلف گوش به فرمان شده بودند. این مزیت نسبی حتی در سال‌های پس از شکست تلخ 84 هم به کار هاشمی آمد و او را به ریاست مجلس خبرگان رساند اما حقیقت آن است که به تعبیر احمد قوام کشتیبان سیاست‌ورزی هاشمی  را از خرداد 84 سیاستی دیگر آمد، سیاستی که به تدریج و با شیبی ملایم این جایگاه درون حاکمیتی رفسنجانی را مورد خدشه جدی  قرار داد؛ ابتدا عقب‌نشینی از کاندیداتوری و سپس کسب تنها یک‌سوم آرای آیت‌الله جنتی توسط نماینده هاشمی‌رفسنجانی در انتخابات هیات‌رئیسه  مجلس خبرگان خود یکی از نشانه‌های جدی این تضعیف پایگاه در حاکمیت است.
احتمالا علما، سیاسیون، نظامیان و همه گروه‌های سیاسی که روزی هاشمی را مرکز ثقل بخش مهمی از حاکمیت می‌دانستند، اطلاع دارند که بعید است هاشمی‌رفسنجانی از موضع اجماعی تمام ارکان حکومتی کشور اعم از دولت و... درباره شرایط منطقه و نقش دولت اسد در خط مقدم مواجهه با تهدیدات منطقه‌ای بی‌خبر باشد و فتوای جنایتکار بودن دولت سوریه را بدهد. خیلی بعید است هاشمی وضعیت امنیتی منطقه و جهان  را بداند و فرمان خلع سلاح موشکی را جهت
گفتمان بازی صادر کند. بعید است هاشمی تهدیدات منطقه‌ای و فرامنطقه‏ای علیه ایران را بشناسد و زمزمه انحلال نیروی نظامی را برای 4 سال دوم دولت روحانی بدهد و می‌دانند اینها تنها بخشی از مواضع شاذ هاشمی رفسنجانی در زمان حاکمیت حسن روحانی بر قوه مجریه است؛ مواضعی که نه تنها تضاد جدی با مولفه‌های گفتمان انقلاب اسلامی دارد بلکه با شیبی تند مرزهای خردگریزی و حتی خردستیزی را هم جابه‌جا کرده است. به نظر می‌رسد آقای هاشمی که روزی با خطبه‌های نماز جمعه، مانور تجمل نرم‌افزار انقلاب را هدف گرفته بود حالا به دنبال زدن پایه‌های وجوه سخت‌افزاری و مولفه‌های گفتمان امنیتی جمهوری اسلامی است و این در حالی است که امروز دیگر تقریبا هیچ توجیه عقلی‌ای حتی از منظر منافع ملی هم در سخنان سراسر هزینه‌زای هاشمی وجود ندارد و در این شرایط هیچ‌کس نیست که به شیوه عقلانی و منطقی حاضر باشد پشت صحبت‌های هاشمی بایستد و به توجیه افکار وی بپردازد، چرا که دفاع از این سخنان در منظر عموم، دفاع از نادانی
محسوب می‌شود!
تضعیف پایگاه حاکمیتی رفسنجانی و از بین رفتن مزیت های نسبی‌ سیاست‌ورزی وی و افزایش فشار بر دولت به قول آقای هاشمی 3درصدی یازدهم 2 اثر حداقلی این سخنانی از این قسم است. امروز دولت در نقطه‌ای قرار دارد که باید نسبت به آنچه هاشمی به عنوان قول انتخاباتی کمپین آقای روحانی می‌گوید تعیین تکلیف کند، اگر دولت مجری قانون اساسی است باید نسبت به این سخنان خلاف قانون پدر معنوی‌اش واکنش جدی نشان دهد، باید نسبت به سخنان یک مقام رسمی که می‌تواند زمینه‌ساز  ضعف امنیتی در شرایط حساس کنونی منطقه برای کشور شود واکنش درخور داشته باشد. دولت آقای روحانی باید مشخص کند آنچه هاشمی جرات دارد و در خلوت می‌گوید سخنان در خلوت دولتمردان و برنامه‌ریزان دولت یازدهم است یا موضعی‌ شخصی است و به خطا اتخاذ شده؟ دولت باید مشخص کند نسبت امنیت ملی‌ای که در آن متخصص است با سخنان خلاف امنیت ملی یک مسؤول و یک همپیمان و موتلف سیاسی چیست؟ امروز دولت باید تعیین تکلیف کند که قصد دارد در چارچوب‌های نظام جمهوری اسلامی و در پیشگاه ملت و برای حفظ منفعت و امنیت ملی ادامه حیات بدهد یا در پی اجرای مانیفست ضد امنیتی پدرخوانده‌هاست؟