محمدرضا کردلو: جشنواره فیلم فجر به عنوان یک میراث ملی از ابتدای شکل‌گیری تاکنون با همه فراز و نشیب‌ها، اختلاف سلیقه‌ها و نگاه‌های متفاوت یکی از مجامع مهم سینمای ایران و در واقع مهم‌ترین آنها بوده است. در 35 سال گذشته اما با وجود رویکردهای متفاوت در دوره‌های مختلف، هیچگاه شاهد چنین آشفتگی‌ای در برگزاری جشنواره فیلم فجر نبوده‌ایم. جشنواره‌ای که در سال آخر دولت یازدهم برگزار شد و امروز به ایستگاه آخر می‌رسد، نشان داد این دولت پس از 3 دوره برگزاری این جشنواره حتی در برآورده کردن حداقل انتظارات فیلمسازان، منتقدان، اهالی رسانه و مخاطبان مردمی موفق نبوده است. اتفاقات نامناسب  و گاف‌هایی که در طول مدت برگزاری جشنواره از برگزارکنندگان سر زد، هر کدام به تنهایی برای به چالش کشیدن روند اجرایی این جشنواره کافی بود. از معرفی یک هیات انتخاب ضعیف که از همان ابتدا جشنواره را با حاشیه‌های جدی مواجه کرد تا سیستم ناقص فروش بلیت که اهالی سینما را با مشکلات فراوان روبه‌رو کرد، از انتخاب هیات داورانی که 5 نفر از آنها در خارج از کشور زندگی می‌کنند و سال‌های زیادی در حوزه سینما فعالیت نکرده‌اند تا روند برنامه‌ریزی سانس نمایش فیلم‌ها در کاخ جشنواره، همه و همه دست به دست هم داد تا جشنواره سی‌وپنجم فیلم فجر به بدترین شکل ممکن برگزار شود. در طول مدت برگزاری جشنواره نمایش برخی فیلم‌ها در بخش رقابتی این سوال را برای منتقدان به وجود می‌آورد که اساسا برخی از این فیلم‌ها چگونه وارد بخش رقابتی جشنواره شده‌اند؟ فیلم‌هایی که بسیاری از آنها در حد تله‌فیلم‌های بعدازظهر جمعه‌ای تلویزیون بودند و هرگز در قد و قواره یک کار سینمایی ظاهر نشدند. با همه اینها اما جشنواره سی‌وپنجم فیلم فجر به ایستگاه آخر رسید و هیات داوران پرحاشیه این جشنواره با یک ترکیب عجیب، نامزدهای سیمرغ جشنواره در بخش‌های مختلف را معرفی کردند. انتخاب‌های هیات داوران جشنواره سی‌وپنجم بشدت بی‌سابقه و بهت‌برانگیز بود. فیلمی که اساسا موسیقی متن نداشت، در بخش موسیقی متن، از سوی هیات داوران به عنوان نامزد معرفی شده بود، کارگردانان چند فیلم به عدم وجود «جلوه‌های ویژه میدانی» در فیلم خود اذعان می‌کردند اما همین فیلم‌های فاقد جلوه‌های ویژه میدانی در این بخش به عنوان نامزد سیمرغ معرفی شده بودند. این گاف‌ها آنقدر واضح بود که در میان بحث‌های شبکه‌های اجتماعی به سوژه طنز تبدیل شده بود.
کارگردان ویلایی‌ها: به دست آوردن دل خانواده شهدا را با جدال‌های حقیرانه تاخت نمی‌زنم
 بیانیه‌های پی‌درپی در اعتراض و شکایت از داوری‌های صورت گرفته در این جشنواره به جایی رسید که چند تن از نامزدهای سیمرغ در بخش‌های مختلف،  با ارسال نامه‌هایی رسمی کناره‌گیری و انصراف خود را از حضور در میان نامزدهای سیمرغ اعلام کردند؛ اتفاقی که باز هم بسان نحوه معرفی هیات انتخاب، نحوه برنامه‌ریزی اکران‌ها، نحوه بلیت‌فروشی و باقی روندهای پراشتباه جشنواره سی‌وپنجم فجر، بی‌سابقه بود. منیر قیدی، کارگردان فیلم خوب «ویلایی‌ها» در پی اعتراض به داوری‌های این دوره، از کاندیداتوری خود در بخش فیلمنامه انصراف داد. وی در متنی که در اعتراض از هیات داوران نوشته است می‌آورد: «حضور در هر رقابتی و تن دادن به قواعد  داوری بخشی مهم از روحیه کمال‌طلبی و حتی جاه‌طلبی هر هنرمندی است اما این حضور هنگامی ارزش دارد که در مواجهه با حسادت و جهالت و بلاهت  و حذف، قربانی نشود. فیلمنامه ویلایی‌ها روایتی است که به قدر بضاعت خود و به گواه آرا و نظرها و بازخوردهای متنوع، فروتنانه و بی‌ادعا بر دل مخاطبان اصلی آن نشسته است و سهم هنرمندان این فیلم را در ادای  دین به مقطع مهمی از تاریخ این سرزمین و به دست آوردن دل خانواده‌های شهدا و جانبازان  دریادل برآورد کرده است». قیدی در بخش دیگری از این نامه می‌افزاید: من این دستاورد آسمانی را با جدال‌های حقیرانه و کوربینانه رقابت‌های زمینیان در گل مانده، تاخت نمی‌زنم و به یاد و خاطره همان «یارانی که غریبانه رفتند از این خانه» ارزش و حرمت غریبانگی‌هایی از این دست را در تنهایی خود با زیبایی بیشتری احساس می‌کنم و این حال را به نامزدی‌ها و مرتبه‌های دیگری که در دست آدمیان ریاکار، حقیر شده است نمی‌دهم و از سعید ملکان عزیز تمنا و استدعا دارم با همان نگاه مؤلفانه و حسن‌نیتی که به سینمای ایران دارد، همچنان به خطر کردن در آزمودن عرصه‌ها و استعدادهای جدید بپردازد و دل قوی داشته و راهش را ادامه دهد که: «خداوند عزت دهد». همچنین مسعود سلامی و محسن نصراللهی مدیر فیلمبرداری و طراح صحنه فیلم «خفه‌گی» با انتقاد از داوری‌های عجیب این دوره به شکل رسمی انصراف خود را اعلام کردند.
فریدون جیرانی: انصراف‌ها در 35 سال اخیر بی‌سابقه است
در پی این انصراف‌ها فریدون جیرانی که فیلمش تنها در یک رشته در جشنواره اخیر کاندیدا شده بود، با اعلام بی‌سابقه بودن این اتفاقات در 34 دوره گذشته، نوشت: همکاران عزیز، خانم منیر قیدی و آقایان مسعود سلامی و محسن نصراللهی! فکر نمی‌کنم تا آنجا که من به یاد دارم کاندیدایی در 35 سال جشنواره انصراف داده باشد. این نخستین‌بار است. شما با احترام به همه کاندیداها اعتراض کردید به حقی که نادیده گرفته شده بود، حقی که مخالفان و موافقان فیلم برای شما قایل بودند و در همه جا گفتند و نوشتند. این اعتراض در تاریخ جشنواره ثبت شد، ثبتی تاریخی که قضاوت درست را باید در تاریخ جست‌وجو کرد. همچنین مسعود فراستی که گفته بود در 15 سال اخیر چنین جشنواره بدی را به خاطر نمی‌آورد، درباره انصراف‌ها از نامزدی سیمرغ گفته است: در این 30 سال برای نخستین‌بار است که تق همه چیز خورده است؛ تق داوری و کاندیداها و جوایز. به نظر یک خورده شوخی می‌کنیم. منتها دوستان با خودشان شوخی می‌کنند چون با مخاطب نمی‌توان شوخی کرد و آنها کاملا جدی‌اند.
 داوران دوتابعیتی علیه «ماجرای نیمروز»
موج انصراف‌ها، انتقادها و اعتراض‌ها علیه هیات داوران جشنواره سی‌وپنجم و انتخاب‌هایشان در حالی همچنان ادامه دارد که اخبار مربوط به «دوتابعیتی» بودن 5 عضو هیات داوران به مساله اول رسانه‌ها تبدیل شده است. بهروز افخمی در برنامه هفت سه‌شنبه‌شب با اعلام این نکته که 5نفر از داوران دوتابعیتی هستند، گفت: می‌ترسم از این داورانی که در خارج زندگی می‌کنند. 5 نفر از داوران تابعیت دوگانه دارند! خب این چطور می‌تواند به فیلمی علیه منافقین رای دهد؟ احتمالا چون خارج زندگی یا رفت و آمد دارند از ترس مزاحمت‌های سازمان منافقین جرات نمی‌کنند به این فیلم رای دهند. در این صورت خطر نادیده گرفتن فیلم «ماجرای نیمروز» جدا احساس می‌شود! از آنجا که مجاهدین خلق در خارج کشور فعال هستند و چند داور تابعیت دوگانه دارند، این مساله جدی است. همچنین مسعود فراستی در ادامه این بحث درباره ارتباط ترکیب هیات داوران و انتخاب‌های بخش سودای سیمرغ گفت: یکی از داورانی که در خارج هم زندگی می‌کند از من پرسید کدام فیلم خوب است و من گفتم «ماجرای نیمروز» و «ویلایی‌ها». او به من گفت نمی‌توانند به ماجرای نیمروز جایزه بدهند.  این چالش‌ها همچنان ادامه دارد و هیات انتخاب دوتابعیتی با ترکیبی بی‌سابقه که دست به انتخاب‌هایی عجیب، بهت‌برانگیز، بی‌منطق و پرحاشیه زده است، پاسخی برای سوال‌های عمده منتقدان و اهالی رسانه ندارد. سعید قطبی‌زاده منتقد برنامه هفت، در بخشی از اظهاراتش درباره انتخاب‌های هیات داوران در برنامه هفت می‌گوید: برایم جالب است درباره کاندیداهایی که انتخاب شده‌اند، هم کسانی که کاندیدا شده‌اند و هم کسانی که نشده‌اند، به این آرا معترضند. واقعیت این است که بیرون از این استودیو و در میان مردم، راجع به ترکیب داوران حرف زده می‌شود. چه معیاری برای انتخاب داوری وجود دارد که سال‌هاست فیلم نساخته، سال‌هاست ایران نیامده یا سال‌هاست خارج زندگی کرده است؟ نتیجه این می‌شود که او موسیقی‌ای را شنیده که در فیلم وجود ندارد. یا جلوه‌های ویژه‌ای را دیده که چند قطره باران است... یک نفر باید در میان این داوران باشد که دفاع کند و حرف بزند. فیلم پوران درخشنده چرا باید کاندیدای بهترین فیلم باشد؟ حمید نعمت‌الله چرا کاندیدای کارگردانی نشده است؟ چرا حمید فرخ‌نژاد با بازی بدش در «خوب بد جلف» کاندیدای بازیگری شده است؟ چطور می‌شود فیلمنامه «ماجرای نیمروز» را نادیده گرفت؟ چطور می‌شود جواد عزتی و هادی حجازی‌فر را کاندیدای نقش فرعی کرد و مهرداد صدیقیان را کاندیدای نقش یک! سلامی را برای فیلم «خفه‌گی» نامزد نمی‌کنند و برای فیلم «گشت 2» نامزد می‌کنند!  
وزیر ارشاد: اعتراضات منشأ بداخلاقی دارد!
انتقادهایی از این دست و نادیده گرفتن و بایکوت فیلم‌هایی که در صدر آرای مردمی هستند موجب شد تا وزیر ارشاد از تشکیل کمیته‌ای برای رسیدگی به اعتراض‌های صورت گرفته درباره داوری‌های فیلم فجر خبر دهد. اقدامی که در نوع خود بی‌سابقه است.البته آقای وزیر با لحنی نامانوس با فضای سینمایی و در یک فرار رو به جلو گفته است: برخی اعتراضات به داوری جشنواره فجر فاقد اعتبار بوده و برخی دیگر منشأ بداخلاقی دارد. انتقادهای منطقی به هیات داوران مانند جفا به فیلم «بیست‌ویک روز بعد» نشان می‌دهد فاصله هیات داوران دوتابعیتی و مدیران در «کاخ جشنواره» با «ملت»  بسیار است.

حسین قدیانی: آه! دوباره یوم‌الله افتاده آدینه! روز متعلق به حضرت صاحب‌الزمان! قریب 40 سال است که به «آزادی» رسیده‌ایم اما به آزادی از این روزگار غریب غیبت، نه! فردا فریاد ما، جز خواندن شما نیست یابن‌الحسن! فردا ما خود سخن‌ها داریم! و این شعارهای ما ملت است که سخن و سخنران اصلی مراسم را معین می‌کند! آقاجان! ما چون معمای حل گشته، حمل بر آسان بودنش نمی‌کنیم! و بر این باوریم سرنگونی رژیم شاه، کاری نشدنی بود اگر دست امام ما را نمی‌گرفتی! مستظهر به لطف و عنایت شما بود که ترس در قاموس خمینی، محلی از اعراب نداشت! ما را ببخش، اگر گاهی فراموش می‌کنیم شما را! هر روز هم به یادتان باشیم، باز نتوانسته‌ایم قدر شما را بشناسیم! گمانم ما واقف نیستیم «غیبت» یعنی چه و الا تا به حال آمده بودی! قریب 40 سال است چو فردایی، جشن پیروزی می‌گیریم، به آن نشانه که برای واقعه عظمای ظهور در صحنه حاضریم! فردا تا ساعاتی دیگر خواهد آمد! و یقین داریم آن فردای موعود نیز! این درست که غیبت، دست نالایق ما را از دامان شما کوتاه کرده اما امام مگر می‌تواند به فکر امت خود نباشد؟! و برای‌شان دعا نکند؟! دعای تو اگر نبود، کدام «طریق‌القدس» به «فتح‌المبین» می‌رسید؟! و کدام خرمشهر، آزادی را جشن می‌گرفت؟! حق داشتند شهدا، این همه امام زمانی بودند! این همه تهدید، این همه تحریم، این همه جنگ، این همه فتنه، لکن این همه راه که آمدیم، یعنی در گذر هر حادثه‌ای، مراقب ما بوده‌ای! و امام ما بوده‌ای! امامِ خمینی! و امامِ خامنه‌ای! رهبر ما، خطبه جمعه، آن همه می‌گوید و می‌گوید، تا دست آخر، با امام خود، نجوایی کند: «مولای ما تویی! صاحب ما تویی!» آقاجان! غم جدایی از آفتاب را، از همه بیشتر ماه می‌داند! و آن ستاره شهید مدافع حرم که آرزو داشت جانش قربانی آن راهی شود که عاقبت به آمدن شما ختم می‌شود!
آه! دوباره یوم‌الله افتاده آدینه! فردا باید «ندبه» را انقلابی‌تر از همیشه بخوانیم! و «سمات» را پر شورتر و از هر جمعه‌ای بیشتر، تو را از خدا بخواهیم! به یمن تقارن فردا از این پس باید آدینه‌های ما بیشتر رنگ انتظار بگیرد! آن موعود فرخنده، اگر شمایی، باید «ایستاده» منتظر بود! «انقلابی» منتظر بود! جوری که انگار هر ثانیه این غیبت، عمری به درازای یک قرن دارد!
آقاجان! پیامبری نیامده است الا آنکه خود را از منتظران شما خوانده باشد! و خدا وعده آمدن تو را، قبل از همه به «آدم» داد! و «عیسی» خود را از حواریون تو می‌داند! و «محمد» که سلام و صلوات خدا بر او باد، وعده آمدن تو را می‌داد! اگر چشم دنیا به آخرین رسول روشن شد، دوباره باز یک روز، چشم ما به واپسین امام می‌افتد! آدمیزاد قدرت را ندانست! و همین شد راز غیبت! ما از گناه خود پشیمانیم! به گلدسته‌های مسجدالحرام نگاه می‌کردم، دیدم استعاره از دستان ما ابنای آدم است که به علامت تسلیم رفته بالا! و دیدم این همه بت که گستاخانه سایه بر خانه خدا انداخته‌اند، بت‌شکنی بت‌شکن‌تر از ابراهیم می‌خواهد! تو یوسفی هستی که از خیل پیامبران، فقط یعقوب انتظارت را نمی‌کشد! تو مهدی فاطمه‌ای... و فردا، همه فریاد ما!

امیر استکی: رئیس محترم جمهور در روز ملی فناوری فضایی فرموده‌اند «پیام برجام این است که در باقی مسائل، مذاکره یک راه خوب برای حل مشکلات است». در اینکه مذاکره یک راه برای حل مشکلات و چالش‌ها است شکی نیست اما مهم‌تر از آن، چگونه رفع‌شدن مشکلات و درست حل شدن چالش‌هاست. در تاریخ معاصر کشور هستند لحظات و اتفاقاتی که همواره با نوعی حسرت و بر آمدن آه از نهاد از خاطر ما می‌گذرند، مثلا قراردادهای ترکمانچای و امثال آن. در این قراردادها هم با مذاکره یک چالش و مساله حل شده است ولی همانطور که گفتیم لفظ خوب قبل از فعل حل شدن برای هیچکدام از آنها به کار برده نمی‌شود. به نظر  می‌رسد «خوب حل شدن» در هر نوع مذاکرات حل مساله، از پیش‌فرض‏های اساسی و بدیهی باشد و همین پیش‌فرض بودن چنین انتظاری از یک معاهده الزام‌آور بین‌المللی برای کشور است که رئیس‌جمهور را وامی‌دارد همواره لفظ خوب را درباره برجام به کار ببندد. لفظی که شواهد و قرائن حاکی از آن است نمی‌شود از آن در توصیف برجام استفاده کرد. برجام وقتی می‌توانست خوب به نظر برسد که زخم تحریم‌ها و محدودیت‌های اعمال‌شده ضد اقتصاد ما را به طور کامل می‌بست و حالا که این زخم هنوز به نوعی باز است پس مرور آنچه به بهای این معاهده از دست داده‌ایم و تعهداتی که پذیرفته‌ایم، این پیام روشن را به ما می‌دهد که پیام برجام این نیست که مذاکره راه‌حل خوبی برای حل مشکلات است. اما چرا برجام خوب نیست و چرا زخم تحریم‌ها کماکان باز است و پیکره اقتصاد کشور را می‌رنجاند؟ برای نشان دادن این واقعیت ما نظر چند کارشناس اقتصادی و همچنین قسمتی از اظهارات رئیس بانک مرکزی درباره کانال‌های ارزی کشور پس از برجام را نقل می‌کنیم که به روشنی به استخوانی که لای زخم تحریم‌های به اصطلاح برچیده شده باقی گذاشته شده است، اشاره می‌کنند.
اول- به یقین ارزشمند‌ترین و شاید واقعی‌ترین دستاورد برجام، افزایش فروش نفت ایران است. همچنین به یقین بزرگ‌ترین ضعف پیوست اقتصادی برجام هم عدم امکان  انتقال پول به شیوه معمول و عدم دسترسی مستقیم به دارایی‌های ارزی ناشی از فروش نفت است. در واقع تقریبا تنها راه نسبتا سریع موجود برای دسترسی به دارایی‌های ارزی از کانال پسابرجام- مگر موارد استثنایی- واردات کالاهای کاملا مصرفی و با نقدشوندگی بالاست. کالاهایی که از قضا خودکفایی نسبی در تولید آنها از مزیت‌های استراتژیک ایران است، چنانکه در گزارش مکنزی تولید 92 درصد از نیاز کالاهای مصرفی در ایران به عنوان یک نقطه قوت مهم مورد اشاره است. به بیان دیگر کانال ارزی حاصل از برجام  به نحوی ساختاردهی شده است که عملا به عنوان یک رقیب جدی برای صنایع خرد ایران بویژه پوشاک و قطعه‌سازان عمل می‌کند. این حقیقت تا حدودی  یکی از علل رکود در بسیاری از صنایع مصرفی را توضیح می‌دهد.
دوم- ولی‌الله سیف، رئیس کل بانک مرکزی در گفت‌و‌گو با تسنیم، در پاسخ به این سوال که آیا درآمدهای حاصل از فروش نفت به صورت دلار وارد کشور می‌شود، گفت: با دلار نه ولی با ارزهای دیگر وارد کشور می‌کنیم. اصطلاح وارد شدن ارز به کشور اصطلاح درستی نیست. درآمدهای ارزی‌مان را در تجارت خارجی‌مان استفاده می‌کنیم. این درآمدها به حساب‌های بانک مرکزی در خارج از کشور واریز می‌شود و ما از آنجا برای واردات پرداخت می‌کنیم. رئیس بانک مرکزی همچنین در برنامه نگاه یک اظهار کرد: «اصلا چرا باید ارز حاصل از فروش نفت را به کشور بیاوریم، بهتر است این درآمد ارزی در بانک‌های اروپایی باشد و صرف کالاهای سرمایه‌ای شود».
سوم- بعد از برجام به دلیل عدم رفع تحریم‌های پولی و مالی، بانک مرکزی اقدام به ایجاد و گسترش یک ساختار کارگزاری بانکی با بانک‌های درجه 2 و 3 اروپایی کرد. به این معنا که ایران نفت خود را می‌فروخت و پول آن را به حساب افتتاح شده نزد این بانک‌ها واریز می‌کرد. با توجه به عدم امکان انتقال پول به حساب‌های دیگر یا انجام عملیات عادی بانکی، روشی ارزی- ریالی برای استفاده از این درآمد دوباره بلوکه شده استفاده شد. به این معنا که متقاضی واردات اعم از خصوصی یا دولتی در تهران از طریق بانک‌های عامل به بانک مرکزی ریال می‌دهد و بعد بانک مرکزی حواله‌ای ارزی به متقاضی واردات می‌دهد. این متقاضی به بانک اروپایی کارگزار مراجعه می‌کند و ارز را به ازای این حواله از حساب بانک مرکزی برداشت کرده و صرف واردات می‌کند. نام این روش طبعا ال‌سی به معنای معمول آن نیست و نوعی سیستم اولیه حواله‌کرد محسوب می‌شود. گفته می‌شود امکان انتقال این حواله بین بانک‌های کارگزار- و نه سایر بانک‌ها یا شبکه بانکی- فراهم آمده است.
کمیته دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا به شرطی به همکاری این بانک‌ها با ایران رضایت داده است که ریسک عدم استفاده وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و نهادهای تحت تحریم آمریکا برعهده این بانک‌ها باشد یعنی اگر این کمیته به نتیجه برسد در یکی از این انتقال وجوه درصدی اندک، دسترسی ارزی برای یکی از نهادها یا وزارتخانه‌های تحت تحریم آمریکا ایجاد می‌شود، بانک یادشده متعهد به پذیرش تنبیه و پرداخت جریمه به خزانه‌داری آمریکاست. این محدودیت به دلایل بسیار مهم‌ترین محدودیت ذاتی این شبکه است. وقتی آن واردکننده به پشت کانتر بانک کارگزار می‌رود، بانک کارگزار از ترس جریمه آمریکا فوق‌العاده احتیاط می‌کند. در واقع این بانک‌ها به دلیل همین احتیاط تا حداکثر امکان می‌کوشند تنها برای واردات کالاهای کاملا مصرفی ارز آزاد کنند که مطمئن باشند یا بتوانند به خزانه‌داری آمریکا اطمینان دهند این ارز مصروف نهادهای تحریمی نخواهد شد.
به طریق اولی اگر مشتری ایرانی ارز را برای واردات کالا نخواهد این شبکه ابدا به او خدمات نخواهد داد. به عنوان مثال اگر هدف دریافت ارز برای مهار آب‌های مرزی یا احیای دریاچه ارومیه یا حتی کنترل بازار ارز باشد ابدا از این شبکه نمی‌توان استفاده کرد. این علت اصلی ناتوانی دولت در کنترل بازار ارز در ماه‌های اخیر است. به همین طریق در واردات کالاهای سرمایه‌ای هم تا حد امکان ترجیح این شبکه آن است که همکاری نکند تا بار ریسک بازخواست آمریکا را از روی دوش خود بردارد.  از طرف دیگر در بسیاری موارد دولت یا نهادهای دولتی در مواردی که بودجه ارزی دریافت می‌کنند (مثل همان مثال‌های مهار آب‌های مرزی یا  احیای دریاچه ارومیه یا صدها مورد دیگر) با توجه به آنکه هیچ راهی مگر واردات کالا به ایران ندارند، برای آنکه زودتر به پول‌شان برسند، کالاهای کاملا مصرفی به ایران وارد می‌کنند تا نقدشوندگی بیشتری داشته باشد یعنی در هر دو سمت کانال اراده‌ای وسیع و پیگیر برای واردات کالاهای مصرفی و نه سرمایه‌ای وجود دارد.
ریسکی که در این بند توضیح داده شد در واقع معنای همان کلمه احتیاط است که رئیس‌جمهور قبل‌تر به کار برده‌اند. موضوع در واقع نه فقط احتیاط اخلاقی بلکه شبکه‌ای پیچیده از حقایق حقوقی است.
آخر: همه اینها توضیح این پرسش مهم است که چرا با وجود ذخایر چند ده میلیارد دلاری کشور در بانک‌های اروپایی هنوز برای تنظیم بازار ارز در داخل کشور مشکلات بزرگی پیش روی دولت قرار دارد و دولت با وجود اراده سیاسی رئیس‌جمهور و همچنین نیاز مبرم خود به آرامش اقتصادی کشور در روزهای قبل از انتخابات از مدیریت بازار ارز عاجز مانده است و اینکه چرا هنوز صرافی‌ها کانال‌های اصلی ورود دلارهای نفتی به کشورند و چرا هنوز چمدان جایگزین سیستم نقل و انتقالات بانکی برای تامین مالی کنسولگری‌ها و سفارتخانه‌های کشور است و چندین چرای دیگر که همه و همه چالش‌هایی بسیار بزرگ بر سر پذیرفتن ادعای خوب بودن برجام هستند. آنچه برجام نصیب ما کرده اگر چه برنامه نفت در برابر غذا نیست ولی چند پله بالاتر از آن نوعی برنامه نفت در برابر کالای مصرفی است، آن هم در وضعیتی شکننده و پر از اما و اگر و فیلترهای نظارتی. به اصطلاح دیگر پس از برجام این کمیته دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکاست که تلویحا تصمیم‌گیرنده اصلی برای انتخاب نوع واردات ایران است.
...................................................................................
پی‌نوشت
1- براساس آنچه گفتیم و بیش از آن نیز می‌توانستیم قلمفرسایی کنیم، این نتیجه حاصل می‌شود که مذاکره می‌تواند مسائل را حل کند اما به شرط و شروطی؛ نخستین آن اینکه مذاکره‌کننده قدر باشد و نتیجه مذاکره خوب باشد نه اینکه با هر نتیجه‌ای صرفا در مسیر حل مساله باشیم حتی به ضرر! پس کیستی مذاکره‌کننده و چگونگی مذاکره اهمیت دارد!
2- براساس پی‌نوشت اول و آنچه گفته شد تجربه برجام اگر یک نتیجه داشته باشد این نیست که مذاکره می‌تواند همه چیز را حل کند، بلکه این است که هر تفکری صلاحیت مذاکره را ندارد! برجام نشان داد مذاکره کارشناس می‌خواهد، آن هم کارشناسی که از فرط غرب‌زدگی پیشاپیش قافیه مذاکره را نباخته باشد!
 

حسین قدیانی: آه! دوباره یوم‌الله افتاده آدینه! روز متعلق به حضرت صاحب‌الزمان! قریب 40 سال است که به «آزادی» رسیده‌ایم اما به آزادی از این روزگار غریب غیبت، نه! فردا فریاد ما، جز خواندن شما نیست یابن‌الحسن! فردا ما خود سخن‌ها داریم! و این شعارهای ما ملت است که سخن و سخنران اصلی مراسم را معین می‌کند! آقاجان! ما چون معمای حل گشته، حمل بر آسان بودنش نمی‌کنیم! و بر این باوریم سرنگونی رژیم شاه، کاری نشدنی بود اگر دست امام ما را نمی‌گرفتی! مستظهر به لطف و عنایت شما بود که ترس در قاموس خمینی، محلی از اعراب نداشت! ما را ببخش، اگر گاهی فراموش می‌کنیم شما را! هر روز هم به یادتان باشیم، باز نتوانسته‌ایم قدر شما را بشناسیم! گمانم ما واقف نیستیم «غیبت» یعنی چه و الا تا به حال آمده بودی! قریب 40 سال است چو فردایی، جشن پیروزی می‌گیریم، به آن نشانه که برای واقعه عظمای ظهور در صحنه حاضریم! فردا تا ساعاتی دیگر خواهد آمد! و یقین داریم آن فردای موعود نیز! این درست که غیبت، دست نالایق ما را از دامان شما کوتاه کرده اما امام مگر می‌تواند به فکر امت خود نباشد؟! و برای‌شان دعا نکند؟! دعای تو اگر نبود، کدام «طریق‌القدس» به «فتح‌المبین» می‌رسید؟! و کدام خرمشهر، آزادی را جشن می‌گرفت؟! حق داشتند شهدا، این همه امام زمانی بودند! این همه تهدید، این همه تحریم، این همه جنگ، این همه فتنه، لکن این همه راه که آمدیم، یعنی در گذر هر حادثه‌ای، مراقب ما بوده‌ای! و امام ما بوده‌ای! امامِ خمینی! و امامِ خامنه‌ای! رهبر ما، خطبه جمعه، آن همه می‌گوید و می‌گوید، تا دست آخر، با امام خود، نجوایی کند: «مولای ما تویی! صاحب ما تویی!» آقاجان! غم جدایی از آفتاب را، از همه بیشتر ماه می‌داند! و آن ستاره شهید مدافع حرم که آرزو داشت جانش قربانی آن راهی شود که عاقبت به آمدن شما ختم می‌شود!
آه! دوباره یوم‌الله افتاده آدینه! فردا باید «ندبه» را انقلابی‌تر از همیشه بخوانیم! و «سمات» را پر شورتر و از هر جمعه‌ای بیشتر، تو را از خدا بخواهیم! به یمن تقارن فردا از این پس باید آدینه‌های ما بیشتر رنگ انتظار بگیرد! آن موعود فرخنده، اگر شمایی، باید «ایستاده» منتظر بود! «انقلابی» منتظر بود! جوری که انگار هر ثانیه این غیبت، عمری به درازای یک قرن دارد!
آقاجان! پیامبری نیامده است الا آنکه خود را از منتظران شما خوانده باشد! و خدا وعده آمدن تو را، قبل از همه به «آدم» داد! و «عیسی» خود را از حواریون تو می‌داند! و «محمد» که سلام و صلوات خدا بر او باد، وعده آمدن تو را می‌داد! اگر چشم دنیا به آخرین رسول روشن شد، دوباره باز یک روز، چشم ما به واپسین امام می‌افتد! آدمیزاد قدرت را ندانست! و همین شد راز غیبت! ما از گناه خود پشیمانیم! به گلدسته‌های مسجدالحرام نگاه می‌کردم، دیدم استعاره از دستان ما ابنای آدم است که به علامت تسلیم رفته بالا! و دیدم این همه بت که گستاخانه سایه بر خانه خدا انداخته‌اند، بت‌شکنی بت‌شکن‌تر از ابراهیم می‌خواهد! تو یوسفی هستی که از خیل پیامبران، فقط یعقوب انتظارت را نمی‌کشد! تو مهدی فاطمه‌ای... و فردا، همه فریاد ما!

مهدی محمدی: یکم- همچنان برای قضاوت درباره ترامپ زود است اما درباره قضاوت‌هایی که درباره او شده، می‌توان قضاوت کرد. یک اصل بسیار مهم که من تصور می‌کنم هر بحثی درباره ترامپ را باید از آنجا آغاز کرد این است که حضور او در کاخ سفید چیزی بر امکانات واقعی آمریکا در صحنه بین‌المللی از جمله مقابل ایران نیفزوده است. حضور او در کاخ سفید، «واقعیت‌ها» درباره محدودیت‌های قدرت آمریکا را تغییر نداده بلکه- حتی اگر خود او نداند- خود محصول این واقعیت‌هاست. آمریکا توان اقتصادی مداخله در بیرون از مرزهای خود را تا حدود زیادی از دست داده است، روابط آمریکا و متحدانش بحرانی است، در تعریف منافع مشترک و شیوه‌های مشترک برای تامین این منافع با برخی از نزدیک‌ترین متحدانش به بن‌بست خورده، مداخلاتش به جای حل، بحران‌ها را پیچیده‌تر کرده، جامعه آمریکا از جنگ خسته و گریزان است، برای بحران‌های یمن و سوریه هیچ راه‌حل صاف و ساده‌ای وجود ندارد، آمریکا قادر به تدوین یک راهبرد که میان ایجاد ثبات در منطقه و حمایت از متحدان سنی‌اش توازن ایجاد کند نبوده است و خیلی چیزهای دیگر از این قبیل. حضور ترامپ در کاخ سفید یک معجزه نیست که با وقوع آن همه این مشکلات از میان برخاسته باشد. او شاید دیدگاه‌هایی متفاوت داشته باشد- یا چنین تظاهر کند- اما امکانات او برای پیگیری دیدگاه‌هایش همان امکاناتی است که در اختیار دولت اوباما بود و بلکه مقداری هم کمتر. به همین دلیل هم هست که او بی‌سروصدا برخی حرف‌های بسیار تند و تیز خود را درباره ایجاد منطقه پرواز ممنوع در سوریه، شهرک‌سازی در سرزمین‌های اشغالی، برجام و برخی امور بسیار مهم دیگر تعدیل کرده است. از این جنبه اگر بنگریم، یک نکته بسیار مهم این است که ممکن است ترامپ یا تیم او خیلی حرف‌ها بزنند ولی برای گذار از حرف به عمل، بلافاصله با واقعیت‌هایی برخورد خواهند کرد که عبورناپذیر است. بنابراین یک اصل راهبردی این است که حرف‌های ترامپ را گوش کنیم اما حین برنامه‌ریزی، مقدورات و امکانات واقعی او را ملاک قرار دهیم. این اصل درباره همه رؤسای جمهوری آمریکا صادق است اما به طور خاص باید آن را درباره فردی مانند ترامپ که عاشق در سرخط خبرها ماندن و رسانه‌ای شدن است، رعایت کرد.
دوم- یک اشتباه بسیار بزرگ درباره ترامپ این است که او را همانگونه تصویر کنیم که دموکرات‌ها می‌کنند و با او همانطور برخورد کنیم که دموکرات‌ها می‌خواهند. اگر این رویکرد در پیش گرفته شود یکی از خطاهای بسیار مهمی که شکل خواهد گرفت این است که «جنبه داخلی» رفتارها و تصمیم‌های ترامپ نادیده گرفته می‌شود. تقریبا در همه موارد، از لغو توافق ترنس‌پاسیفیک بگیرید تا ابلاغ فرمان اجرایی ممنوعیت ورود اتباع 7 کشور به آمریکا، تصمیمات ترامپ بیش از آنکه ناظر به یک دیدگاه راهبردی درباره تحولات بین‌المللی یا یک تلقی خاص از راهبرد سیاست خارجی آمریکا یا حتی تلاش برای پاسخ به یک مساله بین‌المللی باشد، بیشتر ناشی از تلاش برای جلب توجه و راضی نگه داشتن یک طبقه خاص اجتماعی در آمریکاست. هسته سخت رای ترامپ در آمریکا یک جمعیت بزرگ سفیدپوست، اندکی نژادپرست، به لحاظ اقتصادی بشدت آسیب دیده و مهاجرستیز است که فردی مانند «استیو بنن» را می‌توان نماد آنها دانست. در بسیاری موارد، ترامپ کاری را می‌کند که این طبقه می‌خواهند بی‌آنکه تبعات بین‌المللی آن برای او روشن باشد یا اساسا آن را جدی بگیرد. معلوم نیست او تا کی می‌تواند به این روش ادامه بدهد اما تا وقتی اوضاع اینچنین است، نباید از تصمیمات مبتنی بر سیاست داخلی ترامپ، به زور، راهبردهایی درباره سیاست خارجی بیرون کشید. به عنوان نمونه، منع ورود اتباع 7 کشور به آمریکا بیش از آنکه ناشی از یک سیاست دقیق در دولت ترامپ درباره این کشورها باشد- که می‌دانیم چنین سیاستی لااقل الان وجود ندارد- از تلاش او برای راضی نگه داشتن طبقه مهاجرستیز در آمریکا نشأت می‌گیرد.
درک سویه‌های سیاست داخلی تصمیم‌ها و رفتارهای ترامپ، از شکل‌گیری اشتباهات محاسباتی درباره سیاست خارجی احتمالی دولت او جلوگیری خواهد کرد.
سوم- ترامپ دیوانه نیست. او ممکن است نادان باشد به این معنا که تبعات تصمیم‌هایش را نفهمد، ممکن است متوهم باشد به این معنا که محدودیت‌های قدرت آمریکا را درک نکند، ممکن است ساده‌اندیش باشد به این معنا که فرق اداره دولت آمریکا با ریاست بر شرکت خصوصی بسازبفروشش را در نیابد اما دیوانه به این معنا که هیچ منطقی بر تصمیمات او حاکم نباشد یا اساسا بدون محاسبه سود و زیان اقداماتش تصمیم بگیرد، نیست. همچنان که در بند پیشین گفتیم حداقل از حیث بخش‌بندی رای‌دهندگان در آمریکا، منطق قدرتمندی بر تصمیم‌های ترامپ حاکم است. با این حال، به نظر می‌رسد او مایل است مقابل دشمنانش طوری رفتار کند که آنها فکر کنند او بسیار متهور و شاید تا حدودی دیوانه است و ممکن است علیه آنها هر کاری کند. این همان تئوری معروف «مرد دیوانه» (mad man) است که از دولت نیکسون به این سو در ادبیات سیاست خارجی آمریکا شناخته شده است. این تئوری می‌گوید «طوری رفتار کن که دشمنانت فکر کنند دیوانه‌ای!» از این منظر، دیوانه‌بازی خود بخشی از یک بازی عقلانی بزرگ‌تر است که هدف از آن اثرگذاری بر محاسبات دشمن و نتیجه گرفتن از ارعاب به جای اقدام است. در مقابل چنین فردی، بدترین کار این است که طوری رفتار کنید که گویی باور کرده‌اید او دیوانه است و ممکن است هر کاری کند. اگر کشوری در این دام بیفتد، خلاصی از آن مقابل موجودی مانند ترامپ، بسیار دشوار خواهد بود. ترامپ همین حالا که در دوره یادگیری است باید درک کند ایران محاسباتی کاملا واقعی و دقیق درباره او دارد و اسیر هیاهو و جنجال نخواهد شد. کافی است دولت فعلی در آمریکا دریابد ایران مرعوب حرافی‌های آن نشده است؛ آن وقت است که ابتدا محاسبات و سپس معادلات، واقعی می‌شود.
چهارم- همه اینها به جای خود، یک نکته کاملا قطعی و اجتناب‌ناپذیر است و آن اینکه دوره متحدان دموکرات‌ها در ایران به سر آمده است. کسانی که خود را با شیوه کار، سبک تصمیم‌گیری، مناسبات فردی و منطق راهبردی اوباما و هیلاری کلینتون تطبیق داده بودند، شانسی برای شکل دادن به یک سیاست صحیح مقابل ترامپ نخواهند داشت. ترامپ اساسا از دیدگاهی متفاوت و با رویکردی که در آن چیزی به نام «ماموریت جهانی آمریکا» چندان جدی گرفته نمی‌شود، به مسائل می‌نگرد و کسانی که به تفکر در این پارادایم خو گرفته‌اند باید صحنه را ترک کنند. با ترامپ هم شاید بتوان به نتیجه رسید ولی این کار از عهده کسانی که تخم‌مرغ‌های خود را در سبد هیلاری کلینتون گذاشته بودند، برنمی‌آید. این امری است که حتی اگر الان پوشیده و پنهان باشد، به نحو اجتناب‌ناپذیری در ماه‌های آینده خود را نشان خواهد داد.
پنجم- من همواره گفته‌ام بیش از 2 سال است کسانی تلاش می‌کنند محیط امنیت ملی ایران را برجامیزه کنند. برجامیزه شدن محیط امنیت ملی ایران یعنی بدل کردن حفظ برجام به اولویت شماره یک سیاست‌گذاری امنیت ملی، چشم‌پوشی از عدم تحقق اهداف برجام و تلاش برای سرایت دادن مدل برجام به سایر حوزه‌های منازعه راهبردی ایران و آمریکا. اکنون ظاهرا آن پروژه جای خود را به تلاش برای ترامپیزه کردن محیط امنیت ملی و سیاست داخلی در ایران داده است. در اینجا تلاش بر این است که جلوگیری از تهدید خیالی حمله نظامی ترامپ به ایران تبدیل به اولویت شماره یک سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌ها در ایران شود. اگر چنین شود، یک کلاهبرداری بزرگ ملی رخ داده است. ترامپ از اوباما و هیلاری جنگ‌طلب‌تر نیست، باشد هم توان و امکاناتی بیش از آنچه آنها داشتند ندارد. او امروز مساله شماره یک ایران نیست؛ مساله اصلی کسانی هستند که می‌خواهند ترامپ مساله اصلی باشد تا برخی مسائل اصلی دیگر را بپوشانند!

گروه سیاسی:  راهپیمایی سی‌وهشتمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی در شرایطی فردا در سراسر کشور برگزار می‌شود که به نظر می‌رسد امسال مردم انقلابی ایران نسبت به سال‌های گذشته، حضور پرشورتری در جشن انقلاب اسلامی داشته باشند. در کنار دعوت‌ها و فراخوان‌های گسترده‌ برای حضور مردم در راهپیمایی که از سوی علما، سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف صورت گرفته است، برخی اتفاقات در عرصه بین‌الملل، راهپیمایی فردا را به یکی از باشکوه‌ترین جشن‌های استقلال‌طلبی و آزادی‌خواهی مردم ایران در سال‌های اخیر تبدیل خواهد کرد.
به گزارش «وطن امروز» امسال مردم ایران در شرایطی برای جشن ملی 22 بهمن آماده می‌شوند که تلاش‌های 3 سال اخیر یک جریان خاص در داخل ایران برای بزک کردن چهره آمریکا با روی کار آمدن دونالد ترامپ در این کشور در کمتر از 3 هفته بر باد رفت و برای مردم ایران چهره واقعی هیات حاکمه آمریکا با هر اظهارنظر گستاخانه علیه کشورمان نمایان شد. همین مساله نیز باعث شده شعارهای راهپیمایی فردا در بیش از یکهزار شهر، تبدیل به سمفونی «مرگ بر آمریکا» و اعلام انزجار ملت ایران از آمریکا و بزک‌کنندگان چهره استکبار جهانی باشد.
به گزارش خبرگزاری‌ها، جزئیات راهپیمایی سی‌وهشتمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی را نصرت‌الله لطفی، قائم‌مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی تشریح کرد. وی در نشست خبری که صبح دیروز در شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی برگزار شد، با اشاره به ویژه‌برنامه شب 22 بهمن‌ماه گفت: امسال به دلیل همزمانی شامگاه 22 بهمن با آغاز ایام فاطمیه مردم ایران اسلامی در سراسر کشور به یاد تکبیرهای بهمن 1357 نوای روحانی و دل‌انگیز گلبانگ تکبیر فاطمی را راس ساعت 21 در آسمان میهن عزیزمان طنین‌انداز می‌کنند. همچنین بانگ الله‌اکبر از ماذنه‌های مساجد، پایگاه‌های بسیج و شبکه‌های مختلف صداوسیما پخش خواهد شد و به احترام ایام فاطمیه امسال مراسم نورافشانی برگزار نمی‌شود.
لطفی افزود: راهپیمایی امسال نیز با حضور مردم زمان‌شناس متفاوت‌تر از همیشه با الهام از رهنمودهای رهبر انقلاب برگزار خواهد شد و تمام سلایق سیاسی در این مراسم ملی شرکت می‌کنند.
وی ادامه داد: طنین ندای لبیک یا حسین، لبیک یا زینب و الله اکبر، توانمندی‌های اقتداری و روحیه شهادت‌طلبی را به جهانیان نشان خواهد داد. قائم‌مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی  تصریح کرد: راهپیمایی 22 بهمن امسال در تهران و همزمان در هزار شهر و شهرستان و 4 هزار روستای کشور از ساعت 9 صبح آغاز می‌شود.
قائم‌مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی افزود: 2 هزار و 750 خبرنگار در تهران و بیش از 3 هزار خبرنگار در سطح ملی و 250 خبرنگار خارجی، راهپیمایی باشکوه 22 بهمن امسال را پوشش می‌دهند.  وی با بیان اینکه در تهران طبق روال گذشته راهپیمایی در مسیرهای دهگانه از ساعت 9 صبح آغاز می‌شود، گفت:‌ طبق روال
هر ساله سخنران این مراسم در تهران رئیس‌جمهور خواهد بود.  قائم‌مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به یاوه‌گویی‌های رئیس‌جمهور جدید آمریکا علیه ایران تصریح کرد: باید با نگاه بصیرتی، شناخت دشمن و مهیا شدن برای مقابله با دشمن وارد صحنه شد. ملت با حضور پررنگ‌تر از همیشه در این مراسم و حضور در چارچوب‌های اولیه نظام که بی‌اعتمادی به استکبار و دلخوش نکردن به لبخندهای دشمن است پاسخ دندان‌شکن به دشمنان خواهند داد.
وی به حضور میهمانانی از کشورهای خارجی در مراسم 22 بهمن اشاره کرد و گفت: علاوه بر سفرا و کارداران، 550 فرهیخته و اندیشمند دعوت شده‌اند که در این مراسم حضور پیدا کنند.
دعوت علما، گروه‌ها و سازمان‌ها از مردم
آیات عظام تقلید روز گذشته در دروس خارج خود با تاکید بر اهمیت راهپیمایی 22 بهمن از مردم خواستند با حضور خود جواب یاوه‌گویی‌های دشمن را بدهند.
آیت‌الله العظمی مکارم‌شیرازی در درس خارج فقه در مسجد اعظم قم با تبریک سالروز پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی گفت: راهپیمایی یوم‌الله 22 بهمن نمایش انسجام و وحدت  و موجب شکست نقشه‌های دشمنان است.  وی افزود: راهپیمایی 22 بهمن امسال باید پرشکوه‌تر و پرخروش‌تر از هر سال باشد تا دشمن بداند تهدیدهایش تاثیری بر ما ندارد.
آیت‌الله العظمی مکارم‌شیرازی با اشاره به تهدیدهای مکرر دشمنان گفت: راهپیمایی 22 بهمن نمایش انسجام و وحدت ایران اسلامی است و اگر  در مقابل تهدید‌ها  منسجم‌تر شویم دشمن می‌فهمد سیاست تهدید، برای  ملت ایران غلط است و تهدید در این جمعیت نفوذ ندارد. آیت‌الله العظمی نوری‌همدانی نیز در درس خارج فقه خود با محکوم کردن یاوه‌گویی استکبار جهانی علیه ایران اسلامی  مبنی بر روی میز بودن گزینه نظامی تاکید کرد: مردم ایران اسلامی پر شکوه‌تر از سال‌های قبل در راهپیمای یوم‌الله 22 بهمن شرکت می‌کنند و با پایبندی بر آرمان‌های امام  و رهبری و شهدا  مشت محکمی بر دهان یاوه‌گویان خواهند زد.
همچنین آیت‌الله العظمی سبحانی در درس خارج فقه خود در مسجد اعظم با اشاره به یوم‌الله 22 بهمن گفت: 22 بهمن سرآغاز حکومت اسلامی است و روزی است که همگی باید به آن احترام بگذاریم.
آیت‌الله العظمی علوی‌گرگانی هم گفت: ملت ایران در راهپیمایی 22 بهمن، عزت و بزرگی نظام جمهوری اسلامی ایران را به رخ جهانیان می‌کشد.
وی تصریح کرد: این حضور مردم موجب  دلگرمی آنها نسبت به یکدیگر و ارزش‌های انقلاب اسلامی می‌شود و دشمنان را در رسیدن  به اهداف‌شان ناکام می‌کند.
آیت‌الله العظمی جوادی‌آملی هم تداوم انقلاب اسلامی را مرهون خون شهدا و ایثارگری جانبازان دانست و افزود: امروز تمام این خدماتی که در جمهوری اسلامی ارائه می‌شود ثوابش برای شهدا و جانبازان نوشته می‌شود، چرا که آنها جانشان را برای حفظ دین دادند و امروز حداقل وظیفه ما شرکت در راهپیمایی 22 بهمن است.
وی افزود: در زمان انقلاب همه ما در راهپیمایی‌ها و تظاهرات‌ها از ادعیه و اذکار استفاده می‌کردیم و امروز هم، همه باید این سنت الهی را در راهپیمایی‌ها رعایت کنند، چراکه این عمل یک عبادت است. علاوه بر علما، سران قوا، احزاب، سازمان‌ها، ارگان‌ها و گروه‌های مختلف نیز از مردم برای حضور در مراسم راهپیمایی 22 بهمن دعوت کردند. مجلس خبرگان رهبری، شورای نگهبان، سپاه پاسداران، سازمان بسیج، وزارت دفاع، حزب موتلفه اسلامی، خانه احزاب ایران، جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی، جامعه اسلامی مهندسین، حزب مردمسالاری و... در بیانیه‌های جداگانه بر حضور پرشکوه در مراسم راهپیمایی پیروزی انقلاب تاکید کردند.
انقلاب‌زدایی و تحریف انقلاب در دستور کار دشمن است
در بیانیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با دعوت از ملت ایران برای شرکت پرشور و انقلابی در راهپیمایی سراسری 22 بهمن‌ماه و با تاکید بر اینکه سه‌گانه «اسلام»، «رهبری» و «مردم» ماندگاری انقلاب اسلامی و توسعه کرانه‌های نفوذ گفتمان آن در پهنه گیتی را پدید آورده است، رسالت خطیر اصحاب انقلاب اسلامی و آحاد دلسوزان و علاقه‌مندان به عزت و پیشرفت ایران عزیز، کشف رمز و راز تاکید مقام معظم رهبری بر حفظ روحیه و جهت‌گیری انقلابی و برافراشته نگه داشتن پرچم «گفتمان انقلابی‌گری» در کشور قلمداد و خاطرنشان شده است: احساس خطر نسبت به انقلاب‌زدایی و تحریف انقلاب و مولفه‌های حیات‌بخش آن ـ به عنوان رکن رکین قدرت ملی ـ که با هدف تضعیف تدریجی انقلاب و از بین بردن ماهیت اسلامی و انقلابی نظام در دستور کار جبهه دشمن قرار گرفته است از جمله رازهای نهفته در تاکید معظم‌له مبنی بر حفظ «روحیه انقلابی» و ترویج «انقلابی‌گری» در اندیشه و عمل است که بایستی با هوشمندی مورد همت آحاد مردم و مسؤولان قرار بگیرد. در این بیانیه با تبریک فرا رسیدن
طلیعه سی و نهمین سال پیروزی انقلاب اسلامی آمده است: پاسداران انقلاب اسلامی به ایرانیان فهیم و غیور و علاقه‌مندان به انقلاب و نظام اسلامی در اقصی نقاط جهان اطمینان می‌دهند راهبرد دشمن در شکستن قدرت بازدارندگی ایران اسلامی را با «قدرت‌افزایی دفاعی» و عدم اعتنا به جزر و مدهای سیاسی در عرصه بین‌الملل، ناکام گذارده و تحت منویات مقام عظمای ولایت و رهبری و فرماندهی کل قوا امام خامنه‌ای عزیز (مدظله العالی) در وحدت و هماهنگی همه‌جانبه با سایر نیروهای مسلح، اجازه هیچگونه تعدی و عرض‌اندام به جبهه دشمن نداده و خود را پشتوانه «بالندگی» و «تابندگی» تاریخ‌ساز انقلاب، نظام و ملت ایران در آینده جهان دانسته و همراه با اقیانوسی خروشان مردم انقلابی در راهپیمایی 22 بهمن‌ماه پاسخ تهدیدات دشمن و سخنان اخیر مقامات آمریکایی را خواهند داد.
اعلام مسیرهای دهگانه راهپیمایی تهران
در تهران امسال نیز به رسم هر ساله، مسیرهای ده‌گانه‌ای برای راهپیمایی سالروز پیروزی انقلاب اسلامی در نظر گرفته شده است. این مسیرها عبارتند از:
مسیر شماره یک: مسجد امام حسین، میدان امام حسین، خیابان انقلاب، خیابان آزادی، میدان بزرگ آزادی
مسیر شماره 2: مسجد جامع ابوذر، میدان ابوذر، خیابان ابوذر، خیابان شهید آیت‌الله سعیدی، میدان بزرگ آزادی
مسیر شماره 3: مسجد امام هادی، خیابان شهید آقایی، میدان معلم، خیابان تختی، خیابان شهید آیت‌الله سعیدی، میدان بزرگ آزادی
مسیر شماره 4: مسجد دارالسلام، میدان منیریه، خیابان شهید معیری، خیابان کارگر، میدان انقلاب، خیابان آزادی، میدان بزرگ آزادی
مسیر شماره 5: مسجد الجواد، میدان هفتم تیر، خیابان شهید آیت‌الله دکتر مفتح، خیابان انقلاب، خیابان آزادی، میدان بزرگ آزادی
مسیر شماره 6: مسجد حضرت امیر، خیابان کارگر شمالی، خیابان انقلاب، خیابان آزادی، میدان بزرگ‌ آزادی
مسیر شماره 7: مسجد المهدی، خیابان ستارخان، خیابان شادمهر، خیابان آزادی، میدان بزرگ آزادی
مسیر شماره 8: مسجد حضرت ابوالفضل، خیابان ستارخان، میدان توحید، خیابان توحید، خیابان آزادی، میدان بزرگ آزادی
مسیر شماره 9: مسجد جامع امام سجاد، خیابان آیت‌الله اشرفی اصفهانی، فلکه دوم صادقیه، خیابان محمدعلی جناح، میدان بزرگ‌ آزادی
مسیر شماره 10: مسجد امام صادق، فلکه دوم صادقیه، خیابان محمدعلی جناح، میدان بزرگ آزادی

در ششمین پاسداشت ادبیات جهاد و مقاومت از تقریظ رهبر بر 4 کتاب رونمایی شد. به گزارش «وطن‌امروز» در این مراسم که  با حضور آیت‌الله محمدی نماینده ولی‌فقیه در استان همدان، سردار محمدعلی جعفری فرمانده سپاه کل پاسداران، استاندار همدان و رئیس حوزه هنری تبلیغات اسلامی برگزار شد از تقریظ رهبر انقلاب بر 4 کتاب «دختر شینا»، «وقتی مهتاب گم شد»، «گلستان یازدهم» و «آب هرگز نمی‌میرد» رونمایی شد.
«وقتی مهتاب گم شد»
متن تقریظ رهبر انقلاب بر کتاب «وقتی مهتاب گم شد» که روایتی عاطفی از خاطرات جانباز سرافراز علی خوش‌لفظ، هم‌رزم حاج احمد متوسلیان به قلم حمید حسام است، بدین شرح است:
«بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
بچه‌های همدان؛ بچه‌های صفا و عشق و اخلاص؛ مردان بزرگ و بی‌ادعا؛ یاران حسین(ع)؛ یاوران دین خدا... و آنگاه مادران؛ مردآفرینان شجاع و صبور و... آنگاه فضای معنویت و معرفت؛ دل‌های روشن، همت‌ها و عزم‌های راسخ؛ بصیرت‌ها و دیدهای ماورایی... اینها و بسی جویبارهای شیرین و خوشگوار دیگر از سرچشمه‌ این روایت صادقانه و نگارش استادانه، کام دل مشتاق را غرق لذت می‌کند و آتش شوق را در آن سرکش‌تر می‌سازد. راوی، خود یک شهید زنده است. تن بشدت آزرده‌ او نتوانسته از سرزندگی و بیداری دل او بکاهد، و الحمدلله رب‌العالمین. نویسنده نیز خود از خیل همین دلدادگان و تجربه‌دیدگان است. بر او و بر همه‌ آنان گوارا باد فیض رضای الهی؛ ان‌شاء‌الله. درباره‌ نگارش این کتاب، آنچه نوشتم کم است؛ لطف این نگارش بیش از اینها است. مقدمه‌ کتاب یک غزل به تمام معنی است».
 «آب هرگز نمی‌میرد»
متن تقریظ رهبر انقلاب بر کتاب «آب هرگز نمی‌میرد»به قلم آقای حمید حسام که به روایت دوران حضور سردار میرزامحمد سلگی در دوران دفاع مقدس می‌پردازد به ذوق سرشار نویسنده در تولید این کتاب اشاره دارد:
«بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
سلام بر یاران حسین (علیه‌السلام) و سلام بر لشکر انصارالحسین همدان؛ و سلام بر شهیدان، دلاوران، فدائیان، شیران روز و عابدان شب؛ و سلام بر شهید زنده میرزامحمد سلگی و بر همسر باایمان و صبور او؛ و سلام بر حمید حسام که دردانه‌هایی چون سلگی و خوش‌لفظ را به ما شناساند. ساعت‌های خوش و باصفایی را با این کتاب گذراندم و بارها با دریغ و حسرت گفتم:
درنگی کرده بودم کاش در بزم جنون من هم / لبی‌تر کرده زان صهبای جام پرفسون من هم
هزاران کام در راه است و دل مشتاق و من حیران / که ره چون می‌توانم یافتن سوی درون من هم...
در میان کتاب‌های خاطرات جنگ، این یکی از بهترین‌هاست. نگارش درست و قوی، ذوق سرشار، سلیقه و حوصله، همت بلند، همه با هم دست به کار تولید این اثر شده‌اند. کتاب خانم ضرابی در شرح حال شهید عالی‌مقام علی چیت‌سازیان نیز دارای همین برجستگی‌ها است. این دو نفر از ستارگان اقبال همدانند».
«دختر شینا»
همچنین رهبر انقلاب در تقریظی که بر کتاب«دختر شینا» نوشته‌اند برای بانوی صبور قصه دختر شینا طلب رحمت الهی کرده‌اند. دختر شینا به قلم مهناز ضرابی زاده خاطرات خانم قدم‌خیر محمّدی‌کنعان از همسر شهیدش (سردار حاج ستار ابراهیمی) را بیان می‌کند.
« بسمه‌تعالی
رحمت خدا بر این بانوی صبور و با‌ایمان و بر آن جوان مجاهد و مخلص و فداکاری که این رنج‌های توانفرسای همسر محبوبش نتوانست او را از ادامه‌ جهاد دشوارش باز دارد.جا دارد از فرزندان این دو انسان والا نیز قدردانی شود.»
دختر شهید ستار ابراهیمی با قدردانی از حضور گرم مردم انقلابی همدان در این مراسم گفت: امروز خوشحالم چرا که روح پدر و مادرم با تقریظ رهبری شادمان شدند. وی افزود: خدا را شاکرم که خانم ضرابی‌زاده با هدیه «دختر شینا» و «گلستان یازدهم» به ادبیات مقاومت و جهاد بار دیگر حق شهدا را به جا آوردند».
 «گلستان یازدهم»
کتاب «گلستان یازدهم» نیز به قلم مهناز ضرابی‌زاده است که روایتی از زندگی شهید چیت‌سازیان بیان می‌کند. متن تقریظ رهبر انقلاب بر این کتاب از این قرار است:
«بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
این روایتی شورانگیز است از زندگی سراسر جهاد و اخلاص مردی که در عنفوان جوانی به مقام مردان الهی بزرگ نائل آمد، و هم در زمین و هم در ملأ اعلی به عزت رسید... هنیئاً له. راوی - شریک زندگی کوتاه او- نیز صدق و صفا و اخلاص را در روایت معصومانه‌ خود به روشنی نشان داده است. در این میان، قلم هنرمند و نگارش آکنده از ذوق و لطف نویسنده است که به این همه، جان داده است. آفرین بر هر دو بانو؛ راوی و نویسنده‌ کتاب».

با بازگشت نامزد رسوا شده جمهوری‌خواهان فرانسه به کوران انتخابات ریاست‌جمهوری، چالش 4 ضلعی قدرت در مهم‌ترین الگوی سیاسی اتحادیه اروپایی به شکلی بی‌سابقه درآمد. فرانسوا فیون به عنوان متحد پنهان نیکولا سارکوزی در جناح راست میانه، دوشنبه گذشته با عذرخواهی تاکتیکی اعلام کرد از نامزدی حزب جمهوری‌خواه «اتحاد برای جنبش مردمی» کناره‌گیری نمی‌کند. بدین ترتیب مربع جنگ قدرت در فرانسه برای اولین بار با رقابت پایاپای 4 جریان سیاسی سنتی و مستقل این کشور شامل احزاب همیشه حاکم اما کم‌اقبال‌تر جمهوری‌خواه و سوسیالیست به عنوان راست و چپ میانه و همچنین احزاب محبوب‌تر «جبهه ملی» و «در حرکت» در 2 منتها‌الیه راستگرایی سنتی و نولیبرالیسم چپ در انتخابات ریاست جمهوری بهار آینده شکل می‌گیرد. این چالش می‌تواند در انتخاباتی که بشدت متاثر از فضای جهانی ناشی از به قدرت رسیدن دونالد ترامپ در آمریکاست، یکپارچگی حاکمیت و مردم‌سالاری فرانسه به عنوان مهم‌ترین رکن اجتماعی اتحادیه اروپایی را دچار گسیختگی و تزلزل کند. پس از آنکه فیون نخست وزیر اسبق فرانسه متهم به استخدام دولتی غیرقانونی همسر اصالتا انگلیسی و بچه‌هایش به مدت 15 سال و بدون اطلاع آنها شد، عمده محبوبیت خود را به عنوان بخت نخست ریاست‌جمهوری از دست داد و حدود 70 درصد فرانسوی‌ها خواهان کناره‌گیری‌اش از رقابت انتخاباتی شدند اما این سیاستمدار سمج 62 ساله دوشنبه در گردهمایی انتخاباتی جمهوری‌خواهان اعلام کرد به رغم فشارهای وارده از طرف حزب خود حاضر به کناره‌گیری نیست. او رسما به خاطر اشتباهاتش ابراز ندامت کرده و از مردم عذرخواهی کرد اما در عین حال به طور غیرمستقیم جرم اصلی خود را که برداشت غیرقانونی نزدیک به یک‌میلیون دلار پول از خزانه دولت به اسم اعضای خانواده‌اش بود را نیز انکار کرد.
براساس آخرین نظرسنجی موسسه «اوپینیون وی»، مارین لوپن رهبر حزب جبهه ملی در دور اول انتخابات بیش از یک‌چهارم آرا یعنی ۲۶ درصد رای شرکت‌کنندگان را به خود اختصاص خواهد داد. او که کارزارش را به طور رسمی از شهر لیون کلید زد، در میان وعده‌های انتخاباتی خود بر خروج فرانسه از پیمان نظامی ناتو تاکید کرد تا از این پس فرانسه در جنگ‌هایی که به آن ارتباط ندارد حضور نیابد. شعار اصلی لوپن، برگرداندن آزادی به فرانسه و شنیدن صدای ملت است. بسیاری از کارشناسان او را با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا مقایسه می‌کنند و معتقدند وی می‌خواهد به سبک ترامپ با ایجاد یک نتیجه غیرقابل پیش‌بینی همه را شگفت‌زده کند. از دیگر وعده‌های لوپن اصلاح جامع ساختار اتحادیه اروپایی و جایگزینی آن با یک سیستم همکاری بین‌ کشورها بدون داشتن پول مشترک و مرزهای باز است. او در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2012 اگرچه در رتبه سوم قرار گرفت و به دور دوم نرفت اما توانست بیشترین آرای تاریخ جبهه ملی در این کشور را کسب کند. حال با توجه به اینکه در این دوره آرای هر دو حزب اصلی سوسیالیست و جمهوری‌خواه فرانسه با ورود بی‌سابقه جریان چهارم ریزش کرده است، می‌توان پیش‌بینی کرد لوپن دست‌کم به دور دوم راه خواهد یافت. چهره جریان چهارم کسی نیست جز «امانوئل مکرون» 39 ساله، نامزد چپ مستقل میانه‌رو که البته در تقسیم‌بندی سنتی قدرت در فرانسه منتها‌الیه چپ نولیبرال خوانده می‌شود. این بانکدار و وزیر اقتصاد پیشین دولت فرانسوا اولاند با وجود سن کمش در زمینه مسائل مالی و اقتصادی شهرتی ویژه دارد که بیش از هر چیز مربوط به قانون سختگیرانه موسوم به ماکرون است. او که طرفدار باقی ماندن فرانسه در اتحادیه اروپایی است با شعار «برداشتن دیوارها» و ادعای اصلاح کامل ساختار فاسد سیاسی نیز کارزار خود را این هفته از لیون آغاز کرد، در حالی که آشکارا محبوبیت گسترده‌ای در میان اقلیت‌ها و جوانان به دست آورده است.  کارشناسان او را بخت اصلی انتخابات می‌دانند، چرا که به عنوان یک چهره میانه‌رو می‌تواند آرای سنتی راست و چپ میانه را به خود جلب کرده و در رقابت احتمالی مرحله دوم با لوپن ملی‌گرا، او را همانند پدرش در انتخابات سال 2012 شکست دهد.  اما کسی که قرار بود به عنوان نامزد حزب حاکم در غیاب رئیس‌جمهور فرانسوا اولاند باشد در حال حاضر بخت آخر محسوب می‌شود. «بنوا آمون» وزیر آموزش‌وپرورش پیشین دولت ناکارآمد سوسیالیست، سر و کله‌اش آخر از همه و همین هفته پیش ظاهر شد. آمون اگرچه با شکست دادن مانوئل والس، نخست‌وزیر تازه استعفا کرده، ظاهرا نماینده حزب حاکم سوسیالیست شده است اما او هم مثل ماکرون، یک چهره ضد ساختار است. آمون جوان و کم‌تجربه ممکن است به خاطر اختلافات داخلی درون حزب و عدم حمایت طیف اولاند-والس از خود نتواند در مواجهه با 3 رقیب کارکشته‌اش رای بالایی کسب کند اما نباید فراموش کرد آرای این چهره سیاسی کم‌‌شناخته شده در نظرسنجی این هفته نشان از رشد محبوبیتش تنها ظرف چند روز دارد که می‌تواند زنگ خطر را برای دیگران به صدا درآورد. ملغمه 4 قطب انتخاباتی هم‌توان که حتی دولتی‌ترین آنها هم به سبک رئیس‌جمهور یاغی آمریکا شعارهای مرکز‌گریزانه سر می‌دهند را می‌توان به جای مردم‌سالاری فرانسوی به سالاد فرانسوی با سس ترامپ تشبیه کرد.

تظاهرات فرانسوی‌ها علیه تجاوز پلیس
به دنبال متهم شدن یک افسر پلیس به تجاوز و آزار جنسی یک جوان سیاهپوست، معترضان در منطقه لو بلان منیل در حومه پاریس، پایتخت فرانسه، تظاهرات کردند و یک خودرو را به آتش کشیدند. در این تظاهرات که به درگیری پلیس با معترضان منجر شد، مردم ضمن محکوم کردن خشونت و سوءاستفاده پلیس فرانسه از قدرت خواستار برقراری عدالت شدند. بتازگی یک مرد سیاهپوست 22 ساله که با نام «تئو» شناخته شده، پس از دستگیری توسط پلیس در حومه پاریس مورد ضرب و شتم و آزار جنسی قرار گرفت. تئو به بیمارستان منتقل شده و به دلیل شدت جراحات نیاز به عمل جراحی پیدا کرده است. وزارت کشور اتهام شکنجه و تجاوز از سوی 4 افسر پلیس را تایید کرده اما پلیس این اتهامات را رد کرده است. این برای سومین روز بود که فرانسوی‌ها، تظاهراتی در اعتراض به خشونت پلیس فرانسه علیه تئو برگزار کرده‌اند. شنبه و یکشنبه این هفته نیز درگیری و آتش‌سوزی در یک مجتمع مسکونی بزرگ نزدیک محل دستگیری تئو گزارش‌ شده بود که معترضان 3 خودرو را به آتش کشیدند و چندین معترض نیز دستگیر شدند.
 

فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی معتقد است دولتمردان آمریکایی بخوبی می‌دانند تهدید علیه ایران نه تنها فایده‌ای ندارد بلکه برای‌شان مضر است. سرلشکر محمدعلی جعفری بر همین اساس، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور جدید آمریکا را فردی ناشی می‌داند و می‌گوید تحلیلگران آمریکایی به ترامپ نصیحت کرده‌اند ایران، آمریکا را به عنوان «ببر کاغذی» می‌بیند و واشنگتن باید ایده ابرقدرت بودن را فراموش کند.
سردار جعفری در ششمین پاسداشت ادبیات جهاد و مقاومت که در همدان برگزار شد، با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای انقلاب اسلامی و شهدای دفاع مقدس، گفت: در سی‌ و‌ هشتمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی شاهد این مهم هستیم که هرچه از عمر انقلاب می‌گذرد ابعاد بیشتری از انقلاب اسلامی بر همگان روشن می‌شود. فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه مجد، عظمت و شکوه انقلاب اسلامی با گذشت زمان افزوده می‌شود، بیان کرد: دوست و دشمن به عظمت،‌ عزت و اقتدار جمهوری اسلامی اقرار می‌کنند.
وی با بیان اینکه در سال‌های اخیر دشمنان آشکارا به این مجد، عظمت و اقتدار اقرار کرده‌اند، افزود: دولتمردان آمریکا می‌دانند تهدید علیه ایران نه تنها بی‌فایده بوده بلکه مضر است.
ترامپ ناشی است
سردار جعفری، ترامپ را رئیس‌جمهوری ناشی دانست و خاطرنشان کرد: یک تحلیلگر در پنتاگون، ترامپ را نصیحت می‌کند که ایران موقعیتی دارد که آمریکا را «ببر کاغذی» می‌بیند و تحلیلگر دیگری می‌گوید آمریکا ابرقدرت در حال محو شدن است.
وی با بیان اینکه تحلیلگر دیگری می‌گوید آمریکا باید ایده ابرقدرت بودن را فراموش کند، ادامه داد: با دقت در این جملات می‌بینیم این بزرگ‌ترین دستاورد انقلاب اسلامی است که بعد از گذشت 40 سال دشمنان و بیگانگان به مجد و عظمت انقلاب اقرار می‌کنند و این به نوعی اقرار به ابرقدرت بودن جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی است. فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه خدای بزرگ را برای این نعمت بزرگ شکرگزار هستیم،‌ اظهار کرد: امیدواریم در روز 22 بهمن مراتب قدردانی و سپاسگزاری خود را برابر خداوند نشان دهیم؛ بویژه برابر تهدیدات جدید حضور پرشور و دشمن‌شکن مردم لازم است. وی با طرح این سؤال اساسی که علت مجد و عظمت روزافزون انقلاب اسلامی چیست، گفت: باید ما بویژه شما مردم انقلابی و بویژه مردم همدان که همیشه با نگاه عمیق به انقلاب اسلامی و حوادث آن و شرایطی که بر انقلاب گذشته نگاه کرده و عمل کرده‌اید، پاسخ دهید که علت اصلی چیست؟
سردار جعفری با اشاره به سیر نزولی انقلاب‌های دنیا بعد از چند سال، بیان کرد: انقلاب اسلامی هرچه جلوتر می‌رود با عظمت‌تر به راه خود ادامه می‌دهد. سردار جعفری بخش عظیمی از پایداری و استمرار انقلاب و نهضت بیداری اسلامی را مدیون 8 سال دفاع‌مقدس دانست و تأکید کرد: هشت سال دفاع‌مقدس دلیل اصلی بقا و گسترش انقلاب اسلامی در جهان است.
قادر به اعمال تهدید نظامی نیستند
طی چند هفته گذشته مقامات تازه‌کار آمریکایی همچون گذشتگان خود، از وجود تمام گزینه‌ها روی میز در مواجهه با ایران سخن گفته‌اند. جانشین فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به این تهدیدات نخ‌نما واکنش نشان داد و گفت: آمریکایی‌ها از روی میز بودن گزینه نظامی سخن گفتند یعنی رسماً و آشکارا کشورمان را تهدید نظامی کردند اما هرگز قادر به اعمال آن نشدند، زیرا برآورد آنها از قدرت واکنش جمهوری اسلامی ایران به واقعیت نزدیک است و می‌دانند درگیر شدن با این قدرت چه پیامدهای خطرناکی برای منافع آمریکا در منطقه دارد. وی که در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه 2 سخن می‌گفت، با تاکید بر اینکه اکنون غلبه در سطح تاکتیکی و عملیاتی با نیروهای جبهه مقاومت است، ادامه داد: ما در همه عرصه‌های احتمالی تهدید نظامی و امنیتی آنقدر قدرت ساخته‌ایم که در آن جهات به بازدارندگی رسیده‌ایم و حتی اگر براساس برآوردها و محاسبات غلط یا حماقت‌های راهبردی و یا مواجهه‌های احساسی، دشمن  بخواهد عملی انجام دهد، سراسر زمین، دریا و آسمان آتش خواهد شد و این  آتش تا قلب سرزمین‌های دشمنان ما پیش خواهد رفت.
سردار سلامی افزود: این طبیعی است که ما هرگز تحت ارعاب و اراده دشمنان قرار نمی‌گیریم و هرگز مسیر خود را برای توسعه قدرت دفاعی با مطلوبیت‌ها و ایده‌ها و سناریوهای سیاسی تنظیم نمی‌کنیم. وی با تاکید بر اینکه ملت ایران راه خود را برای سربلند شدن آموخته است، گفت: از تجربیات تاریخ متوجه شدیم هر ملتی که ضعیف باشد محکوم به شکست است و هر ملتی که ضعیف باشد، اشغال، تسلیم، تحقیر یا آواره می‌شود. جانشین فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی افزود: تنها ملتی که می‌تواند در این میدان پر از تهدید و خطر ادامه حیات دهد ملت قوی است و ایران به هیچ قیمتی و هرگز حاضر نیست مسیر قوی شدن خود را کنار بگذارد. سردار سلامی با بیان اینکه آزمایشات موشکی ما هیچ ارتباطی با تغییر و تحولات سیاسی اخیر ندارد، اضافه کرد: اینکه در شورای امنیت درباره موضوع موشکی ما بحث می‌شود، آزمایشات موشکی ما تابع دستاورد‌های فنی ما است و هر زمان به یک بهبود در کیفیت موشک‌های‌مان برسیم آنها را آزمایش خواهیم کرد و این موضوع رایج و طبیعی است.
وی با اشاره به اینکه ایران پیشرفته‌ترین تسلیحات را دراختیار دارد، گفت: موشک‌های ضد زره و پهپاد‌های ما در عداد پیشرفته‌ترین‌های جهان است و حتی در برخی موارد از مشابه پیشرفته خارجی پیشی گرفته‌اند.
 

تا چند روز پیش حتی بسیاری از هواداران استقلال هم قبول داشتند که تیم آنها شانسی برای پیروزی برابر پرسپولیس ندارد اما بازی برابر السد چیز دیگری را ثابت کرد. نظرسنجی اخیر برنامه 90 نشان می‌داد شانس استقلال برای پیروز شدن در داربی چقدر است. در این نظرسنجی با توجه به شرایط بد استقلال در فصل جاری و نتایج ناامیدکننده این تیم در نیم‌فصل نخست و از طرف دیگر عملکرد درخشان سرخپوشان پایتخت و صدرنشینی مقتدرانه این تیم؛ طبیعی بود که کفه ترازو به سود تیم برانکو سنگینی کند و پرسپولیس شانس بیشتری برای پیروزی در داربی داشته باشد اما عملکرد شاگردان منصوریان در دیدار برابر السد فراتر از انتظار بود. استقلال بهترین بازی خود با منصوریان را به نمایش گذاشت و توانست برابر تیم پرمهره السد اعتبار فوتبال ایران را به رخ این تیم میلیاردی بکشد. استقلال با بازی خوبی که برابر السد به نمایش گذاشت بدون شک روحیه بسیار زیادی برای داربی گرفته است. شاگردان منصوریان با این بازی باکیفیت این شانس را دارند تا در داربی برابر تیم آماده و سرحال پرسپولیس به پیروزی برسند و دیگر به هیچ‌وجه تیم از پیش باخته نیستند.
سود چند صد میلیونی استقلال
آبی‌های تهرانی از برگزاری بازی با نماینده قطری سودی چند صد میلیون تومانی به دست آوردند. استقلال تهران توانست در دیداری خانگی با استقبال پرشور هواداران به پیروزی برابر السد دست یابد تا دیگر هواداران این تیم از روزهای تلخ ابتدای فصل فاصله گرفته باشند. این دیدار برای استقلالی‌ها اما در کنار برگزاری جشن پرشکوه و بازگشت به لیگ قهرمانان آسیا بعد از 2 سال، سود مالی بسیار مناسبی داشت. شاگردان منصوریان برای این دیدار یک حامی مالی جدید روی پیراهن خود داشتند که این حامی مالی رقمی نزدیک به 400 میلیون تومان برای این بازی به آبی‌ها پیشنهاد داده بود که این رقم نخستین سود استقلال از این دیدار است. با تصمیم افتخاری، بلیت‌فروشی این دیدار در اختیار استقلالی‌ها بود تا درآمد آن مستقیما به حساب باشگاه واریز شود. با وجود رایگان بودن طبقه دوم ورزشگاه اما پر شدن طبقه اول آزادی برای آبی‌ها درآمدی معادل 420 میلیون تومان داشته که البته بخشی از آن مربوط به هزینه چاپ بلیت بوده است. همچنین آبی‌ها اگر طبقه دوم ورزشگاه را رایگان نمی‌کردند، قطعا این درآمد بسیار بیش از آنچه اکنون حاصل شده، می‌شد. از سوی دیگر فدراسیون فوتبال آسیا برای برد هر تیم پاداش 40 هزار دلاری در نظر گرفته است که رقمی نزدیک به 150 میلیون تومان دیگر به حساب آبی‌ها واریز می‌شود. در کنار این درآمدهای کلان باید به درآمد حق پخش آسیایی و تبلیغات محیطی بازی نیز اشاره کرد که قطعا درآمد استقلال از این بازی را به رقم یک‌میلیارد تومان خواهد رساند. این رقم برای آبی‌ها پس از کسر برخی هزینه‌های جاری این بازی، رقمی بسیار بزرگ و با ارزش  است که نشان می‌دهد بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا بویژه بازی‌های خانگی آن، تا چه اندازه برای درآمدزایی این تیم‌ها اهمیت دارد. با بررسی پرونده مالی استقلال در این دیدار حسرت عدم برگزاری بازی با نمایندگان عربستان در ورزشگاه آزادی، مطمئنا بیش از پیش مشخص خواهد شد.
بازتاب پیروزی استقلال در روزنامه‌های قطری
روزنامه‌های قطری با انعکاس باخت تیم السد مقابل استقلال ایران، این باخت را ضربه‌ای به فوتبال قطر دانستند. تیم‌های الجیش و السد قطر در مرحله پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا به ترتیب به مصاف بنیادکار ازبکستان و استقلال ایران رفتند و با شکست در ضربات پنالتی، از دور این رقابت‌ها کنار رفتند. شکست این دو تیم قطری بازتاب گسترده‌ای در روزنامه‌های قطری از جمله الرایه و الشرق داشته است. روزنامه الشرق نوشت: «بعد از شکست مقابل استقلال در ضربات پنالتی السد از لیگ قهرمانان آسیا خارج شد». روزنامه الرایه هم با تیتر «استقلال تیم السد را از لیگ قهرمانان محروم کرد» نوشت: «السد در یک ماراتن نفسگیر با حضور گسترده تماشاگران، درخشید و در ضربات پنالتی شکست خورد». این روزنامه همچنین روی جلد ورزشی خود با اشاره به باخت السد و الجیش، از این اتفاق به عنوان یک ضربه دوگانه به فوتبال قطر یاد کرد.
برنامه استقلال برای مهار ژاوی
استقلال در بازی مقابل السد، فشردگی زیادی روی کانال کناری، مرکزی و دفاعی داشت. از آنجا که ژاوی نزدیک به مهاجم تیم بازی کرد، استقلال فشردگی زیادی برای این بازیکن ایجاد کرد تا موفق به مهارش شود. منصوریان با این فشردگی، حدودا در مهار ژاوی موفق هم بود. ژاوی پاس‌های کوتاه را با درصد موفقیت بالا به مقصد می‌رساند ولی شاخصه اصلی هرناندس، ارسال پاس‌های پنج ستاره است. اتفاقی که با فشردگی زیاد، در ارسال آن ناکام بود و از ژاوی پاس کلیدی مشاهده نشد.
در این گونه مسابقاتی که تک‌بازی برگزار می‌شود، میزان ریسک مربی‌ها پایین می‌آید. البته جو ورزشگاه مملو از جمعیت، استقلالی‌ها را ترغیب به دوندگی بیشتر می‌کرد. استقلال که در بازی‌های اخیر از لحاظ دوندگی و پویایی روند رو به رشدی داشته، در این مسابقه کامل‌تر از مسابقات قبلی بود. استقلال حالا فاصله بین خطوطش هم میزان است و پویاتر از قبل بازی می‌کند. تیمی که برای جوانانش صبر کرده، حالا هم همین جوانان تیم را به شرایط هارمونی رسانده‌اند. ثبات همیشه بهبودبخش بوده حتی اگر شاخصه‌اش نتیجه به همراه نداشته باشد. همین ثبات، از استقلال یک تیم پویا ساخت که حالا دوندگی بازیکنانش به قدری بالا رفته که می‌توانند با فشار به ژاوی، این بازیکن بین‌المللی را هم مهار کنند. حالا برای بازیکنان، فوتبال پس از ارسال پاس تازه شروع می‌شود یا وقتی توپ را از دست می‌دهند همه با هم حرکت می‌کنند و در زمان تصاحب توپ همه با هم رو به جلو می‌روند. همین دوندگی و پویایی، فشردگی را به همراه داشت؛ تصمیم درستی که برای استقلال نتیجه داشت.
 

محمد  زعیم‌زاده: 1- مرحوم دکتر علی شریعتی در مشهور‌ترین دفاع خود از روحانیت اصیل و مهذب و انقلابی می‌گوید:
«من به عنوان کسی که رشته کارش تاریخ و مسائل اجتماعی است، ادعا می‌کنم در تمام این دو قرن گذشته در زیر هیچ قرارداد استعماری، امضای یک آخوند نجف ‌رفته نیست؛ در حالی که در زیر همه این قراردادهای استعماری، امضای آقای دکتر و آقای مهندس فرنگ رفته هست!»
البته که جمله دکتر شریعتی حصر زمانی دارد و ماجرا را محدود به 2 قرن اخیر می‌کند و صد البته منظور دکتر، آخوندی است که با تعمد پای قراردادی را امضا نکرده است و حتما در تاریخ افرادی را داشته‌ایم که دور و برشان را همان دکتر و مهندس‌های فرنگ‌رفته گرفته‌اند و با ساده‌لوحی پای بدترین و ننگین‌ترین قرارداد‌ها را امضا و تایید کرده‌اند.
2- هنگامی که حضرت علی‌(ع) به قصد مقابله با فتنه طلحه و زبیر رهسپار بصره شد در توقفگاه ذی‌قار در نزدیکی کوفه، محمدبن‌جعفر و محمدبن ابی‌بکر را به کوفه فرستاد تا مردم را برای ختم غائله، تجهیز و ترغیب کنند. عبدالله‌بن قیس [ابوموسی اشعری] در کار بسیج نیرو با این گفته که «‌راه آخرت در گرو خانه‌نشینی است و جنگ دنیاخواهی است و هنوز بیعت عثمان بر گردن ماست و تا کشندگان او مجازات نشده‌اند با کسی نخواهیم جنگید‌» طفره رفت و حتی فرستاده  علی(ع) را به زندان و قتل تهدید کرد و آنگاه که علی(ع) دومین بار عبدالله ‌بن عباس و مالک اشتر را به کوفه فرستاد ابوموسی با استناد به حدیثی که خود از پیامبر روایت می‌کرد اوضاع را به فتنه‌ای تشبیه کرد که می‌باید مردمان تا روشن شدن حقیقت چون پیکره‌های بی‌جان بر جای بمانند. علی(ع) این بار فرمان عزل وی را داد و او را به همراه عمار یاسر به کوفه فرستاد. ابوموسی دوباره با ایراد خطبه‌ای کوفیان را از مداخله در آنچه وی آن را نزاعی بین قریش نامید ـ که خود باید به اصلاح آن بپردازند ـ بر حذر داشت اما سرانجام پس از آنکه امام حسن مجتبی فرمان عزل را از طرف حضرت امیر(ع) به وی ابلاغ کرد مالک اشتر او را از قصر حکومتی بیرون راند.
3- ابوموسی و عمرو عاص باید در دومه‌الجندل در نزدیکی دمشق گرد آیند و حداکثر تا یک سال بر وفق مقتضای کتاب و سنت رسول خدا(ص) اعلام نظر کنند و امنیت هر دو می‌باید پس از اعلام رای برای همیشه از جانب طرفین تضمین شود. ابوموسی و عمروعاص روزهای متوالی به گفت‌وگو پرداختند. ابوموسی سرانجام پیشنهاد خلع علی(ع) و معاویه و انتخاب عبدالله بن عمر به خلافت را مطرح کرد که با موافقت عمروعاص روبه‌رو شد ولی چون هنگام اعلام رای رسید، عمروعاص با این حیله که ابوموسی دارای سبقت در اسلام است وی را فریفت و در سخن گفتن مقدم داشت. ابوموسی بنابر قرار قبلی سخن گفت ولی عمروعاص خلع علی(ع) را تثبیت کرد و معاویه را به خلافت برگزید. ابوموسی که خود را فریب خورده یافت عمرو را دشنام داد و او نیز ابوموسی را ناسزا گفت و سرانجام ابوموسی راه مکه در پیش گرفت و به خانه خدا پناه برد.
4- امیرالمؤمنین(ع) در نامه معروف‌شان به مالک اشتر نسبت به لبخند زدن و نزدیک شدن دشمن به قصد فریب، هشدار می‌دهند و می‌فرمایند:
«فَإِنَّ الْعَدُوَّ رُبَّمَا قَارَبَ لِیَتَغَفَّلَ فَخُذْ بِالْحَزْمِ وَ اتَّهِمْ فِی ذَلِکَ حُسْنَ الظَّنِّ: گاهى دشمن نزدیک مى‏شود تا غافلگیر کند؛ پس دور‌اندیش باش و خوشبینى خود را متهم کن».
«وَ لَا تَعْقِدْ عَقْداً تُجَوِّزُ فِیهِ الْعِلَلَ وَ لَا تُعَوِّلَنَّ عَلَى لَحْنِ قَوْلٍ بَعْدَ التَّأْکِیدِ وَ التَّوْثِقَه: هرگز با دشمن پیمانى را مبند که در تعبیرات آن جاى گفت‌وگو باقى بماند و بعد از تأکید و عبارات محکم، عبارات سست و قابل توجیه به‌کار مبر که اثر آن را خنثى می‌کند».