سید  محسن  موسوی‌زاده ‌جزایری: یکی از عنوان‌هایی که به دوران پهلوی داده‌اند دوران «هزار فامیل» است؛ نامی که کنایه از انحصار قدرت و ثروت ایران به دست چند خانواده محدود است اما روند شکل‌گیری این هزار فامیل به این صورت بوده که هر کدام از سران و افراد خاندان سلطنتی و حکومتی برای خودشان حلقه‌ای از حامیان و پیروان درست کرده بودند و از طریق آنها تلاش می‌کردند بر منابع کشور حاکم شوند. از این رو افرادی مانند فرح و اشرف و حتی برادران شاه حلقه‌های وفادار به خود داشتند که از آنها برای توسعه قدرت‌شان استفاده می‌کردند و در ازای این کار به آنها پاداش‌هایی به صورت مالی و اعطای مقام می‌دادند. یکی از این افراد «احمد‌علی مسعودانصاری» پسرخاله فرح است که از طریق او وارد دربار شد و توانست به نفوذ زیادی دست یابد. این نوشتار با بررسی خاطرات او به بررسی برخی زوایای کمتر اشاره‌شده خانواده پهلوی می‌پردازد. «فرح پهلوی» بعد از ازدواج با شاه تلاش کرد با ایجاد سازمان‌ها و نهادهای اجتماعی و فرهنگی مانند «جمعیت خیریه فرح پهلوی» و «سازمان اردوهای کار کشور» و «دانشگاه فرح پهلوی»، شبکه‌ای از حامیان و پیروان برای خودش در کشور درست کند تا از این طریق هم بر قدرت خود بیفزاید و هم اینکه امکان خنثی کردن چالش‌های رقبایی مانند اشرف، خواهر شاه را فراهم کند.طبیعی است اداره این سازمان‌ها را فرح به تنهایی انجام نمی‌داد و حتی در بسیاری موارد نام فرح به عنوان رئیس آنها مطرح نبود. معمولا این سازمان‌ها را که اغلب بودجه هنگفتی از دربار بدان‌ها اختصاص داده می‌شد، یکی از اطرافیان نزدیک فرح اداره می‌کرد. احمدعلی مسعودانصاری در کتاب خود «من و خاندان پهلوی» درباره حلقه نزدیکان فرح بر این باور است که این گروه به 2 دسته تقسیم می‌شدند؛ یکی نزدیکان سیاسی که فقط مراودات سیاسی با ملکه داشتند، دیگری یاران نزدیک. نویسنده این کتاب پسرخاله فرح و خود یکی از افراد حلقه نزدیک ملکه به‌شمار می‌آمد. انصاری در آغازین سال‌های ازدواج فرح و شاه رفت‌وآمدش به دربار را شروع کرد و همین باعث شد کم‌کم اعتماد شاه نیز به او جلب شود و در حلقه نزدیکان او نیز قرار بگیرد.انصاری عنوان می‌کند فرح و شاه و اشرف هر کدام حلقه‌های خودشان را داشتند و از طریق همین افراد به اعمال نفوذ می‌پرداختند؛ همچنین او می‌گوید وضعیت حلقه‌های حامی و پیرو به گونه‌ای بود که اگر در غیاب یکی از آنها، حلقه دیگری در حال بدگویی علیه او در حضور شاه بود، افراد دیگر از او دفاع می‌کردند.
 فساد اقتصادی
با این حال انصاری به فسادهایی که در این حلقه‌ها وجود داشت اشاره و عنوان کرده است که «پرویز بوشهری» یکی از افراد حاضر در حلقه خاندان سلطنتی، از رانت رفت‌وآمد در دربار استفاده می‌کرد؛ برای همین در تمام مسائل اقتصادی از واردات تا صادرات سعی می‌کرد امتیاز بگیرد. طمع او به حدی رسید که صدای هویدا نیز درآمد و پیام فرستاد: بوشهری چند تا حوزه برای خودش مشخص کند تا تکلیف ما هم معلوم شود. همچنین «امیرهوشنگ دولو» از افراد نزدیک به دربار، در کار قاچاق مواد مخدر بود و یک بار به همین دلیل نزدیک بود در اروپا بازداشت شود.
 فساد سیاسی
از جمله مسائل دوره پهلوی که انصاری آن را روایت کرده است برگزاری انتخابات فرمایشی توسط 2 حزب ایران نوین و مردم بود. او عنوان کرده است این فساد سیاسی به حدی بود که  هویدا و علم، رئیس حزب مردم، قبل از انتخابات می‌نشستند و کرسی‌های مجلس را بین خودشان تقسیم می‌کردند.
 فساد اخلاقی
از جمله مسائلی که انصاری در خصوص خاندان پهلوی به آن اشاره کرده، وجود فساد اخلاقی در دربار است. او با اشاره به روابط غیراخلاقی شاه و فرح با دیگران عنوان کرده است که این روابط فقط مختص این دو نبود، بلکه سایر افراد وابسته به دربار نیز دچار فساد اخلاقی بودند؛ برای مثال اشرف با برخی خواننده‌ها در ارتباط بود؛ همچنین برخی صاحب‌منصبانی که با دربار در رفت‌وآمد بودند بشدت دارای فساد اخلاقی بودند. او درباره فساد اخلاقی شاه و فرح گفته است: «فرح در 20 ‌سالگی با شاه که 40 سال داشت ازدواج کرد تا اینکه بعد از مدتی که ازدواج فرح و شاه گذشت، شاه عاشق زنی به نام «گیلدا صوفی» معروف به «طلا» شد. از آن به بعد فرح با فریدون جوادی که دوست زمان تحصیل او بود، رابطه نزدیک‌ترى را شروع کرد. فریدون جوادی چپى بود و هیچ اعتقادی به خدا نداشت و نفوذ بسیارى روى فرح داشت».
 رفتار در برابر خارجی‌ها
انصاری یکی از ویژگی‌های بد شاه را کمی عزت نفس در برابر خارجی‌ها عنوان کرده و گفته است همین موضوع سبب شده بود او از روابط رجال خود با سفارتخانه‌های خارجی بیمناک باشد. با این حال همین روحیه شاه سبب می‌شد در زمانی که با سفرای خارجی مشورت می‌کرد نظرات آنها را بی‌چون و چرا قبول کند.  
اطرافیان شاه
یکی از انتقادات انصاری به شاه قرار گرفتن آدم‌های بی‌لیاقت و بله‌قربان‌گو در اطراف او است. به گفته او، برخی از همین افراد در جلسه‌های خصوصی درباره کشور و مشکلات و نارضایتی مردم حرف می‌زدند اما در جلساتی که شاه حضور داشته است جز تعریف چیز دیگری نمی‌گفتند و حتی اگر فردی می‌خواست درباره مشکلات با شاه صحبت کند، آنها در حضور شاه به آن فرد حمله می‌کردند. انصاری گفته است: «شاه براى سلطنت آدم ضعیفى بود و آدم‌های ضعیف نیز همیشه آدم‌های ضعیف‌تر از خودشان را اطراف خود جمع می‌کنند. این نکته نیز به ضعف شخصیت شاه بازمی‌گردد. اکثر اتفاقات به ضعف شخصیت شاه برمی‌گردد. گرد شاه، آدم‌های نوکرمآب جمع شده بودند. نوکرانی که دور شاه جمع شده بودند به شاه دروغ می‌گفتند. آدم‌های نوکرمآب به هیچ اصولی پایبند نیستند و تنها هدف آنها این است که به قدرت و ثروت برسند». یکی دیگر از موارد نشان‌دهنده ضعف قدرت در شاه واکنش او در قبال اندیشمندان است. بعد از تشکیل حزب رستاخیز و ایجاد 2 جناح که یکی نقش مترقی و دیگری هم نقش محافظه‌کار داشت، باز هم شاه احساس می‌کرد این دو جناح راه همان احزاب قدیمی را رفته‌اند. در اینجا انصاری، پسرخاله فرح که ارتباطات نزدیکی با شاه داشت، ماموریت یافت «گروه اندیشمندان» را نیز در حزب رستاخیز نفوذ دهد تا آنها بتوانند بسترهای کارآمدتر شدن حزب را فراهم کنند. با این حال شاه بعد از مدتی که فقط به دنبال قدرت مطلقه بود و حاضر به شنیدن هیچ انتقادی نبود، این گروه را مسکوت گذاشت. او یکی دیگر از مشکلات دربار را بی‌خبری از مسائل سیاسی عنوان کرده و گفته است شاه تا اواسط سال 57 نیروهای مذهبی را جدی نمی‌گرفت و از اینکه رهبری مبارزات سیاسی در دست مذهبی‌ها افتاده بود بی‌خبر بود و همین موضوع سقوط شاه را سرعت بخشید.
 فرجام سخن
مروری بر خاطرات انصاری، پسرخاله فرح، نشان می‌دهد در زمان پهلوی دوم، خاندان سلطنت سعی می‌کرد با ایجاد و گسترش شبکه‌ای از حامی و پیرو، پوششی برای فساد مالی و سیاسی خود فراهم کند از این ‌رو در زمان شاه بسیاری از ابعاد فساد آنها آشکار نشد و مردم بعد از انقلاب به این ابعاد پی بردند.
منبع: موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران

محمدسلیمان دارابی:  این جملات یا عباراتی مشابه آن را قطعا بارها و بارها شنیده‌‌ایم: «ملتی که تاریخ خود را فراموش کند، مجبور است آن را تکرار کند». «ملتی که تاریخ خود را فراموش کند، به قهقرا می‌‌رود». این عبارات بیانگر آن است که ممکن است انسان‌ها در سیر حوادث و رویدادها و به‌‌دلیل سختی‌‌هایی که امروز از جنبه‌‌های مختلف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی متحمل می‌‌شوند، سختی‌‌ها و مشقت‌‌هایی را که دیروز با آن دست‌‌وپنجه نرم می‌‌کردند و به‌‌مراتب بدتر از وضعیت امروز بود به فراموشی بسپارند و خواهان بازگشت به گذشته شوند.  بنابراین در صورت وجود برخی شرایط عینی که دربردارنده طیفی از دشواری‌ها و مشقت‌‌هاست، دشمنان یک ملت تلاش می‌‌کنند باورهای ذهنی لازم را برای القای آنچه در بالا بیان شد فراهم آورند و بدین‌‌ترتیب پشتوانه‌‌های مخالفت و اعتراض را در جامعه ظاهر کنند و گسترش دهند. امری که امروز درباره‌ ایران، توسط برخی رسانه‌‌های بیگانه، بشدت مورد تأکید و پیگیری قرار می‌‌گیرد. برای روشن‌‌تر شدن آنچه گفته شد، می‌‌توان وضعیت کنونی جامعه‌ ایران را تبیین کرد. همانطور که می‌‌دانیم، شرایط اقتصادی امروز جامعه‌ ایران حاکی از وضعیت مناسبی نیست و کشور در شرایط رکود اقتصادی به سر می‌‌برد. با وجود این شرایط عینی، دشمنان جمهوری اسلامی تلاش می‌‌کنند با بروز احساسات کاذب نوستالژیک، این باور را در جامعه‌ ایران بپرورانند که مردم قدرنشناس، با شورش علیه یک وضعیت نسبتا خوب، خود را به دست کسانی سپرده‌‌اند که هرگز نمی‌‌توانند شرایط مناسب و ایده‌آلی را برای زندگی مردم فراهم کنند. این باور در حال حاضر به‌‌طور گسترده توسط رسانه‌‌های بیگانه و به‌‌طور خاص رسانه‌‌های فارسی‌‌زبان القا می‌‌شود. فرآیند ساخت این باور از یک مکانیسم خطی سود می‌‌جوید که با یکدیگر آن را مرور می‌‌کنیم.1- در عمده‌ رسانه‌‌های فارسی‌‌زبان غربی، شاه به‌‌عنوان فردی نوساز تبلور می‌‌یابد که در حال مدرن کردن جامعه‌ ایران بوده است. فردی دلسوز که همچون پدرش همه‌ هم‌‌وغم خود را صرف تجدد ایران کرده بود. البته در این رسانه‌‌ها گفته نمی‌‌شود جنس این تجدد، «آمرانه» بوده و در آن فقط به جنبه‌‌های فنی و اقتصادی نوسازی توجه می‌‌شده است؛ آن‌‌هم تجددی که بدون مشارکت مردم دنبال می‌‌شد. بنابراین شاه پدری دلسوز نمایانده می‌‌شود که همه‌ هم‌‌وغمش فردای ایران بوده است.2- شورش‌‌ها علیه حکومت پهلوی، اعتراضاتی ضدمدرن لقب می‌‌گیرد. به عبارت دیگر، چنان نشان داده می‌‌شود که جریانی ضدمدرن به رهبری روحانیون و گروه‌‌های سنتی دیگر به‌‌دنبال آن بودند تا شاه را براندازند. دلیل این امر نیز آن بود که شاه برای احیای منافع همه‌ مردم، منافع آنها را نشانه گرفته بود. بنابراین بر اساس این تحلیل، دلیل اعتراضات مردم، فساد بسیار گسترده‌ طبقه‌ حاکم یا استبداد لجام‌‌گسیخته‌ شاه نبود یا اگر بود، درجه‌ چندم اهمیت را دارا بود. بدین‌‌ترتیب همچنان‌‌که شاه فردی نوساز لقب می‌‌گیرد، انقلابیون مذهبی جریانی ضدمدرن، دگم و عقب‌‌مانده توصیف می‌‌شوند.3- با تحقیر و تحریف انقلابیون، طبعا خود انقلاب نیز زیر سوال می‌‌رود. رسانه‌‌های فارسی‌‌زبان با تحریف تاریخ معاصر، آنچنان وانمود می‌‌کنند که انقلاب اسلامی محصول اعتراضات سال‌‌های 56 و 57 است و این نکته به فراموشی سپرده می‌‌شود که فرآیند انقلاب اسلامی از اوایل دهه‌ 40 آغاز شده است. همچنین این تصویر القا می‌‌شود که باقی مردم نقش سیاهی‌‌لشکر انقلاب را داشتند. گروهی فریب‌‌خورده که قدر نوسازی شاه را نمی‌‌دانند و بر اثر نوسازی این دوره، از فقر و بدبختی رها شده‌‌اند و حال در مقابل شاه عصیان می‌‌کنند؛ درحالی‌‌ که انقلاب اسلامی در سال‌‌های 56 و 57 ناشی از تجمیعی از مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی مردم بود که حتی فرصت بیان و آشکار شدن آنها نیز داده نشده بود، چه رسد به اینکه حکومت دغدغه‌ رفع این مشکلات و حل آنها را داشته باشد. به عبارت دیگر، روحانیون و جریان نخبه در نقش سخنگویان مردم ایفای نقش می‌‌کردند. 4- با تحریف انقلاب اسلامی، همه‌ برساخته‌‌های حاصل از آن نیز زیر سوال می‌‌رود. شبکه‌‌های فارسی‌‌زبان خارج‌‌نشین، انقلاب اسلامی را انقلابی ضدمدرنیته جلوه می‌‌دهند و بدین‌‌ترتیب نظام سیاسی حاصل از آن را نیز نظامی ضدمدرنیته معرفی می‌‌کنند. نظامی که حاملان و رهبران آن نه‌‌تنها با دنیای مدرن بیگانه‌‌اند و درکی از آن ندارند، بلکه از آن فراری نیز هستند. آنها با چشم‌‌پوشی در مقابل حجم بسیار بالای دستاوردهایی که در زمینه‌‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نظامی در دوران پس از انقلاب اسلامی مهیا شده است، تلاش می‌‌کنند یک غیریت‌‌سازی را در ذهن بیگانه رقم بزنند. عصر پهلوی، دورانی پر از شکوه و جلال بود که ایران را به دروازه‌‌های تمدن نزدیک کرده بود و در مقابل آن، دوران کنونی قرار دارد که تلاش می‌‌شود سیاه و تاریک ترسیم شود. همانطور که گفته شد، این فضای روانی القاشده، آن زمان اثربخش‌‌تر می‌‌شود که تهیه‌‌کنندگان برنامه‌‌های مستند در زمینه‌ پهلوی، آن را در دوره‌ رکود اقتصادی کنونی روایت کنند. تمام آنچه گفته شد، برای القای این سوال در ذهن بینندگان و بویژه نسل جوان است که چرا در ایران انقلاب شد؟ آیا نسل گذشته در نازونعمت انقلاب کرد؟ اگر تاریخ پهلوی را به فراموشی سپرده باشیم، این سوال‌‌ها نمی‌‌تواند جواب‌‌های درخور و مناسبی دریافت کند. بنابراین حقیقت در پرده‌‌ای از سوءتفاهم‌‌ها و القائات باطل پنهان می‌‌شود. از همین‌‌رو است که رهبر انقلاب مؤکداً نخبگان را نسبت‌‌به تلاش‌‌های صورت‌‌گرفته در زمینه‌ تحریف انقلاب هشدار می‌‌دهند: «آنها می‌‌خواهند حقایق انقلاب تحریف بشود، به دست فراموشی سپرده بشود. پول خرج می‌‌کنند، کار دارند می‌‌کنند. کسی که آشنا باشد، آگاه باشد با دنیای کتاب و مطبوعات و مقاله، می‌‌بیند که دشمنان چکار دارند می‌‌کنند. امروز اینها سعی می‌‌کنند چهره‌ خاندان خبیث و منحوس پهلوی را (رژیم فاسد و وابسته و خبیث و ظالم که کشور ما را سال‌‌های متمادی به عقب انداخت و ملت ایران را آنجور دچار مشکلات عظیم کرد) بزک کنند، آرایش کنند، امروز سعی می‌‌شود [توسط] همان جبهه‌ مقابل نظام اسلامی. پشتیبان‌ها همان کسانی هستند که با اصل انقلاب مخالف بودند، با مردمی که انقلاب کردند مخالف بودند، با وفاداری این مردم به انقلاب بشدت مخالفند. تاکنون موفق نشده‌اند، امید بسته بودند، بلکه بتوانند نسل دوم و سوم انقلاب را روی‌‌گردان کنند، نتوانستند». مشکل آن زمان دوچندان می‌شود که برخی طیف‌های نخبگانی در داخل کشور دانسته یا ندانسته خط ذکرشده را دنبال می‌کنند و به یاری دشمنان انقلاب اسلامی می‌روند. اگر نیروهای انقلابی و جریان حافظ انقلاب نتوانند در یک تقابل فکری روبه‌روی این اندیشه‌ باطل بایستند، این طرز فکر درباره‌ حکومت پهلوی و انقلاب اسلامی تبدیل به یک پارادایم می‌شود و بدین‌ترتیب باطل جای حق را می‌گیرد. از همین‌رو است که بازخوانی رویدادها و اندیشه‌هایی که در جریان پیروزی انقلاب اسلامی وجود داشت، از اهمیت بسزایی برخوردار است.
منبع: برهان

ماشاءالله ذراتی: موضوع بقا و امنیت رژیم صهیونیستی همواره مهم‌ترین اولویت و نگرانی اصلی سران و مقامات این رژیم از ابتدای شکل‌گیری آن بوده است. به منظور حفظ بقا و امنیت رو به زوال این رژیم، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر این رژیم، بهمن‌ماه سال گذشته در سفرهایی جداگانه به انگلیس و آمریکا، اولین ملاقات‌های خود را با ترزا می، نخست‌وزیر انگلیس و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا به انجام رساند تا دغدغه‌ها و نگرانی‌های خود را با بزرگ‌ترین حامیان این رژیم در میان بگذارد. البته برخلاف اختلاف ظاهری میان اوباما و نتانیاهو، دوران اوباما نیز دورانی بود که بیشترین حمایت‌ها از سوی دولت آمریکا از رژیم اسرائیل تحقق یافت. ۱۲اسفند ۱۳۹۳ نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در سخنرانی جنجالی خود در کنگره‌ آمریکا حمایت‌های آمریکا و بویژه دولت اوباما از رژیم صهیونیستی را اینگونه بیان می‌دارد: «اسرائیل از حمایت مردم آمریکا و رؤسای جمهور آمریکا از هری ترومن گرفته تا باراک اوباما، سپاسگزار است. ما قدردان همه‌ کارهایی هستیم که رئیس‌جمهور اوباما برای اسرائیل انجام داده است... سال ۲۰۱۱، سفارت ما در قاهره محاصره شد و او (اوباما) کمک اساسی به ما در شرایط زمانی حساس کرد. یا اینکه او از اسرائیل با دادن سامانه‌های بیشتر رهگیری (راکت‌ها) در عملیات تابستان سال گذشته که علیه تروریست‌های حماس وارد عمل شده بود، حمایت کرد. در هر یک از این مواقع، من با رئیس‌جمهور [اوباما] تماس گرفتم و او به درخواست من پاسخ داد. برخی از اقداماتی که رئیس‌جمهور [اوباما] برای اسرائیل انجام داده است شاید هرگز علنی نشود، زیرا به برخی از حساس‌ترین و راهبردی‌ترین مسائل مربوط است که بین رئیس‌جمهور آمریکا و نخست‌وزیر اسرائیل مطرح است اما من این کارها را می‌دانم و همواره قدردان رئیس‌جمهور اوباما خواهم بود برای این حمایت‌ها».اما به‌رغم حمایت‌های بی‌دریغ آمریکا و انگلیس از این رژیم، امنیت و بقای آن کماکان مساله‌ اصلی است و «انگلیس پسابریگزیت» و «آمریکای دوران ترامپ» نیز بعید است موفق به تضمین بقای این رژیم شوند. مطالعات اخیر در رابطه با تحلیل رأی آمریکایی‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶، گویای این واقعیت تلخ برای سران رژیم صهیونیستی است که دیگر اسرائیل اولویت رأی‌دهندگان یهودی در آمریکا نیست به نحوی‌که موضوع اسرائیل حتی در میان 5 اولویت نخست رأی‌دهندگان یهودی آمریکایی جایگاهی ندارد. از سوی دیگر، تحولات منطقه نیز مؤید آن است که همه‌چیز برای فروپاشی این رژیم در حال مهیا شدن است. به‌عنوان مثال، آبان ۱۳۹۵، در نزدیکی مرزهای رژیم صهیونیستی، میشل عون ۸۱ ساله، یک مسیحی مارونی از سوی مجلس لبنان با رأی نزدیک به ۸۰ درصد نمایندگان به‌عنوان رئیس‌جمهور لبنان برگزیده شد و ماه‌ها بن‌بست سیاسی در لبنان با پیروزی حزب‌الله پایان یافت. عون، شخصی است که سال ۲۰۰۶ توافق رسمی اتحاد میان جنبش میهنی آزاد و حزب‌الله را به امضا رساند و از آن زمان به‌طور دائم از حزب‌الله حمایت کرده است. «بندتا برتی»، تحلیلگر مؤسسه‌ مطالعات امنیت ملی اسرائیل، انتخاب عون را یک پیروزی سیاسی برای حزب‌الله دانست و گفت: «حزب‌الله به‌وضوح و مستقیما از عون برای ریاست‌جمهوری حمایت کرده و این مساله همواره میان حزب عون و حزب‌الله حل‌شده بوده است. حزب‌الله به توافق با عون پایبند بوده است. با این انتخاب حزب‌الله از نظر متحدان سیاسی خود و جایگاهش در لبنان مستحکم خواهد شد». همچنین تهدید چند ماه پیش سیدحسن نصرالله برای هدف قرار دادن نیروگاه اتمی رژیم صهیونیستی، واکنش و نگرانی تند صهیونیست‌ها را به دنبال داشت. پرده‌برداری از این توان عملیاتی جدید توسط حزب‌الله لبنان، عملا یکی از مهم‌ترین حوزه‌های بازدارندگی رژیم صهیونیستی را با چالش و مخاطره‌ای جدی روبه‌رو کرد. در همین‌باره، شبکه 2 تلویزیون اسرائیل تهدید نصرالله مبنی بر حمله به نیروگاه دیمونا را تهدیدی جدید برشمرد و روزنامه معاریو نیز در این باره به تصمیم حزب‌الله برای نفوذ در شهرک‌های شمالی اشاره کرد و نوشت: نصرالله در سخنرانی خود گفت در جنگ آینده وضعیت تغییر خواهد کرد و مقاومت در خاک خود باقی نخواهد ماند. دست برتر محور مقاومت در ماه‌های اخیر که بارزترین آن، رسیدن نیروهای عراقی به مرزهای سوریه در مبارزه‌ با گروه‌های تروریستی است نیز از نشانه‌های دیگر تحولات منطقه در جهت تهدید شدن امنیت اسرائیل است. در کنار این موضوعات، 3 بحران درونی این رژیم جعلی نیز تهدیدکننده‌ امنیت و بقای آن است:
۱- بحران ناشی از عدم مشروعیت: حمایت گسترده از جنبش بایکوت و عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل در سراسر جهان و تصویب ۲۰ قطعنامه ضداسرائیلی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۶ میلادی۴ از جمله نشانه‌های این بحران عدم مشروعیت است.
۲- بحران ناشی از موقعیت ژئوپلیتیک: امنیت اسرائیل تحت تأثیر منفی عامل جغرافیای سیاسی قرار گرفته است، فقدان عمق استراتژیک قابل قبول برای این رژیم به‌عنوان یک آسیب‌پذیری راهبردی مطرح است. کوچکی و انزوای جغرافیایی از دیگر مسائل بغرنج ژئوپلیتیکی اسرائیل است. از مؤلفه‌های دیگر ژئوپلیتیکی می‌توان به منابع تأمین انرژی و بحران منابع آبی اشاره کرد که سیاست‌های کسب منابع انرژی غیرنفتی مانند انرژی هسته‌ای، تسلط بر بلندی‌های جولان و تضمین آب دریاچه‌ طبریه، نمود تلاش برای رفع مسائل ناشی از این کاستی‌هاست.
۳- بحران جمعیتی: تمرکز جمعیتی در مثلث سرزمین
[Heartland Triangle ] و ضعف کمی جمعیت نسبت به دشمنان منطقه‌ای از این جمله است. مشکل دیگر در این راستا شکاف زیاد جمعیتی اسرائیل با کشورهای معارض در منطقه است. در این راستا آذر ۱۳۹۲جان کری، وزیر وقت خارجه‌ آمریکا در سخنانی در مجمع سابان مؤسسه‌ بروکینگز، بر تهدید بودن جمعیت فلسطینیان برای رژیم صهیونیستی تأکید داشت و آن را در کنار تهدید موشکی ایران، دومین تهدید سرزمین‌های اشغالی خواند.
مجموعه‌ این دلایل، نشانگر آن است که معادلات و هندسه‌ نوین جهانی به سمتی در حال شکل‌گیری است که امنیت و بقای رژیم صهیونیستی کماکان مساله اصلی و کابوس همیشگی سران این رژیم باقی خواهد ماند و در زمانی نه چندان دور فروپاشی این رژیم جعلی تحقق خواهد یافت. همانطور که هنری کسینجر، استراتژیست مطرح آمریکایی سال ۲۰۱۲ صریحا بیان داشت: 10 سال دیگر اسرائیلی وجود نخواهد داشت.
منبع: Khamenei.ir

 پیر جوانان
شب عملیات والفجر یک (29/4/62- شمال غرب فکه، حاج عمران) داخل کانال با بچه‌های همشهری- کاشانی- خداحافظی می‌کردیم. هرکس با خدای خودش راز و نیاز می‌کرد. در جمع ما پیرمردی بود جزو تدارکات گردان. از «کارخانه مخمل کاشان» آمده بود و سواد هم نداشت. هرکس در حال خودش بود. با این وصف کم و بیش شنیده می‌شد که این پیرمرد هم مشغول دعا کردن است و جملات غلط و صحیح می‌گوید. از جمله عباراتی که می‌گفت و در آن لحظه عرفانی نمی‌شد به آن خندید این بود که به جای اینکه بگوید: خدایا این پیر جماران را حفظ کن، می‌گفت: این پیر جوانان را حفظ کن! منظورش امام (ره) بود و ما نمی‌توانستیم در حین گریه بخندیم.
 انتخاب احسن
پنج روز مانده بود به آخر اسفند- سال 65- یک شب چند نفر داوطلب خواستند که بروند خط مقدم؛ برای آوردن جنازه شهدایی که جلو بودند. من هم در بین داوطلبان بودم. به رفیقم «محمد بکتاش» که پسر بسیار مؤدب و با صفایی بود گفتم: چرا داوطلب نشدی. گفت: بگذار تو را انتخاب کنند. آن شب چیزی از حرف او دستگیرم نشد. اتفاقا رفتیم و کار انجام نشد و افتاد به فردا شب. دوباره داوطلب خواستند. من بلند شدم. موقعی که خواستیم حرکت کنیم دیدم «محمد» دارد وضو می‌گیرد. به او گفتم: نمی‌آیی؟ گفت: بدون وضو! تازه به خودم آمدم و گفتم ‌ای دل غافل ما را ببین به کی می‌گوییم نمی‌آیی؟
حرکت کردیم. در بین راه ساکت و آرام بود. در خط ما اولین گروه بودیم. به محل مورد نظر که رسیدیم یکی از شهدا را سریع برداشتیم و آمدیم عقب. جنازه سنگین بود و زمین هم لیز. در همین موقع سه تا خمپاره شصت به فاصله‌ای کوتاه در اطراف ما منفجر شد. خوابیدیم. وقتی انفجار تمام شد، «محمد» را صدا کردم که شهید را برداریم و راه بیفتیم. دیدم خوابیده و خون از سرش جاری است. دیگر خیلی دیر بود برای مداوای او. بعد از چند لحظه به شهادت رسید.
 در دل با من بود
در خانه هیچ کس با جبهه رفتن من موافق نبود. به همین علت وسایل و لباس‌هایم را شب قبل از اعزام بردم و در یک خانه خرابه‌ای پنهان کردم. شب برادرم آمد منزل و پرسید لباس‌هایت کجاست. جواب ندادم. قرار بود صبح زود برود «بندرعباس» و به مادرم اطمینان داده بود که اگر من بروم حتما مرا از بندر برمی‌‌گرداند. فردا وقتی به بندر رسیدیم اخوی را دیدم. زود رفتم در میان بچه‌ها قایم شدم اما او پیدایم کرد و برخلاف تصورم هیچ نگفت. حتی توسط دوستم برایم پول فرستاد. معلوم شد او در دل با من بوده و می‌خواسته خانواده متوجه نشوند.
 با زیرشلواری فرار کردم
دفعات زیادی می‌خواستم به جبهه بروم و خانواده نگذاشتند. حتی یک بار از داخل اتوبوس موقع اعزام در میان جمعیت بیرون آوردنم و آبرویم را بردند. مدت‌ها بود به دنبال فرصت مناسبی می‌گشتم. بهانه والدینم این بود که تنها فرزند و بزرگ خانواده هستم. تا اینکه یک روز صبح از طرف سپاه پاسداران «میناب» آمدند مدرسه و برای اعزام اضطراری اسم نوشتند. همان روز داوطلبان را به منطقه می‌بردند. من هم از خدا خواسته کیف و کتاب‌هایم را دادم دست همسایه‌مان و گفتم اگر پدر و مادرم راجع به من پرسیدند بگو با چند نفر از بچه‌ها رفته‌اند اردوی ورزشی. با هفتاد تومان پول رفتم جبهه. پدرم بعد از چند روز که از من خبری نمی‌شود به مدرسه می‌آید و سراغم را می‌گیرد. مدیر هم صاف و پوست‌کنده می‌گوید رفته منطقه. او خیلی ناراحت می‌شود. همه پادگان‌های استان را یکی یکی سر می‌زند تا اینکه من از جبهه نامه نوشتم و گفتم جا و مکان‌مان کجاست و دلداری‌شان دادم. بعد از 45 روز آمدم مرخصی. دیدم مثل اینکه نمی‌خواهند بگذارند برگردم. دو روز از مرخصی‌ام گذشت. ظاهرا چاره‌ای جز فرار نبود. شبانه با زیرشلواری از خانه زدم بیرون و با همان سر و وضع آمدم منطقه.
 هنوز هم افسوس می‌خورم
در عملیات والفجر 9 (1/5/64- شرق چوارته عراق) جزو نفرات اولی بودم که روی قله رسیدم. پس از تیراندازی و تسلیم دشمن و دستگیری چند نفر از آنها و بعد از آنکه قله کاملا به تصرف ما در آمد، به تفتیش سنگرها پرداختیم. ضمن جست‌وجو، بالای سر چهار نفر عراقی رفتم. ماشه را چکاندم، یکباره متوجه شدم خشاب خالی است. آنها هم فهمیدند که فشنگ ندارم. این بود که خیلی راحت از آن بالای قله و روی برف‌ها سر خوردند پایین و چون غیر از من کسی آنجا نبود توانستند سر فرصت فرار کنند. بعد از گذشت هفت سال از این واقعه، هنوز افسوس می‌خورم.
منبع: دایره المعارف «فرهنگ جبهه»