مهدی طاهرخانی: سرانجام آن اتفاقی که خیلی‌ها انتظارش را داشتند رخ داد، تیمی که توانست تراکتور را در تبریز ببرد ناگهان مقابل سیاه‌جامگان (که حریف آسانی به نظر می‌رسید) در تهران متوقف شد. حاج‌ملک به عنوان قاضی مسابقه و در کسوت فردی که آتش‌نشان است، همه تلاشش را کرد تا فریاد بزند مرد شجاعی است. 2 گل قرمزها را آفساید دانست که درباره یکی شک و تردید وجود دارد و 2 پنالتی را برای پرسپولیس نگرفت که باز هم کارشناسان داوری می‌گویند دست‌کم روی علیپور مدافع حریف دچار بی‌احتیاطی شد و قطعا یک پنالتی سوخت. اما این پایان کار داور آتش‌نشان نبود، او در بحث‌برانگیزترین صحنه بازی، درست در دقایق پایانی، برخورد توپ به دستان امرایی را ندید، رای به ادامه بازی داد، همان توپ با اشتباه مجدد ماهینی در عین ناباوری رفت درون دروازه.
خصلت آتش‌نشانان همین است، نمی‌خواهند ترسو دیده شوند و چه شجاعتی از این بالاتر که در استادیوم پر از قرمز، علیه این تیم سوت بزنی؟ البته هیچ تعمدی در اشتباهات تاثیرگذار حاج‌ملک نبود، او در روز بد، در جای بد، تصمیمات بدی را گرفت. مقصر اصلی پرواز 2 امتیاز را بی‌انصافی است در اشتباه داور خلاصه کنیم.
پرسپولیس فصل قبل نشان داد تنها راه قهرمانی در لیگ ایران آن است که قوی‌تر از داور باشی. در بسیاری از بازی‌های فصل گذشته به گواهی برنامه 90، داوران اشتباهاتی را علیه پرسپولیس داشتند اما تیم برانکو بی‌اعتنا به این اشتباهات کارش را پیش برد.  بازی با سیاه‌جامگان طوری دنبال شد که پرسپولیس با یک گل پیش بود و عوض ارسال پاس مسلمان و ربیع‌خواه برای طارمی، علیپور و منشا، آنها بیشترین پاس رو به عقب را به خلیل‌زاده و بیرانوند دادند. کلید باخت در همین تفکر محتاطانه بود؛ کشتن وقت، قناعت به حداقل و سالم نگه داشتن ساق پا برای آسیا.
 محسن مسلمان در همان 20 دقیقه اول بازی به گونه‌ای در بازی پنهان شده بود که گزارشگر در طول نیمه نخست چند بار هم اسمش را نیاورد. او هیچ شباهتی به هافبک دونده و شجاع بازی‌های قبل نداشت. درگیر نمی‌شد و گویا همه توانش را فریز کرده بود برای بازی با الاهلی. وحید امیری هم دقیقا چنین حالتی داشت و عدم نفوذ انصاری و ماهینی این انگاره را به اثبات می‌رساند که از فرماندهی دستور اصلی این بود؛ بازی را با همان حداقل نتیجه نگه دارید و بدون تلفات به آسیا برویم. تنها این مهدی طارمی بود که برای سبقت از منشا همه توان خود را برای گلزنی به کار بست و برعکس ضعیف‌ترین بازی ممکن را انجام داد. چون به فکر پیروزی تیم نبود و تنها این سبقت و برنده شدن از دیگر مهاجم این تیم بود که ملکه ذهنش شد.
خودخواهی در همه فوتبال طارمی موج می‌زد و ثمره این تفکر، از دست دادن یک به یک موقعیت‌ها بود. همان لحظاتی که کل ورزشگاه منشا را فریاد می‌زد، مشخص بود طارمی از درون فرو ریخته است. نشان به همان نشان که در دقیقه 92 در صحنه تک به تک بدون کمترین انعطافی فقط یک ضربه بی‌جان به توپ زد و از فاصله 2 متری نتوانست دروازه سیاه‌جامگان را باز کند. البته دقایق قبلش هم در 2 صحنه دیگر با خودخواهی تمام خودش به سمت دروازه شوت زد تا همچنان آقای گل باشد. مشکل منشا به هیچ عنوان مسلمان و امیری و دیگر هافبک‌های پاسور تیم نیستند، مشکل بزرگ او خودخواهی تمام‌قد طارمی است که نمی‌تواند لحظه‌ای تصور کند منشا بیشتر از او گل زده است. برای او گویا گلزنی، بیشتر از موفقیت تیمی اهمیت دارد، نگاهی به 10 دقیقه انتهایی بازی همه چیز را افشا می‌کند و برانکو نشان داده تا امروز هیچ راهکار مناسبی برای رفع این حسد ندارد جز تباه کردن منشا روی نیمکت و حضور بی‌ثمر و تکراری علیپور درون زمین.
برانکو بار دیگر به سومین گل پرسپولیس مقابل نفت نگاه کند. طارمی در صورتی که منشا را کنار دستش داشت خودش ترجیح داد محکم شوت بزند و شوتش مواج درون دروازه رفت. چون آن توپ گل شد هیچ‌کس از مهاجم پرسپولیس نپرسید چرا در وضعیت نامتعادل ترجیح دادی شوت بزنی تا مهاجم کنار دستی‌ات را صاحب توپ کنی؟ البته آن توپ به‌قدری زیبا درون دروازه جا گرفت که اصلا کسی توجهی به اصل موضوع نکرد اما در بازی با سیاه‌جامگان خبری از آن شوت زیبا و شانس خوب نبود.  طارمی در 2 صحنه می‌توانست منشا را صاحب موقعیت کند اما حالا واضح است که او اولویتش سبقت از منشاست و حتی به خاطر منافع تیمی هم حاضر نیست فداکاری کند. گریه او در انتهای بازی و فرارش به سوی رختکن بازگوکننده حقایق بسیاری است و بدتر از همه برانکو دست کم تا امروز نشان داده جز تباه کردن منشا و سوزاندن او روی نیمکت هیچ راهکاری برای هماهنگی این دو مهاجم ندارد.
حاج‌ملک به‌عنوان داوری که دست‌کم 2 اشتباه تاثیرگذار داشت می‌تواند بهانه خوبی برای از دست رفتن 2 امتیاز خانگی باشد اما خودفریبی محض است اگر هواداران پرسپولیس او را مقصر اصلی بدانند. حرف برانکو درست است؛ همانطور که از هواپیما خطای هند امرایی قابل دیدن بود از همان هواپیما هم می‌شد بازی ضعیف مسلمان، امیری و طارمی را دید و انفعال سرمربی در حرام کردن منشا، نعمتی و حتی مصلح که هجومی‌تر از محمد انصاری است. از هواپیما معلوم بود ماهینی و انصاری به عنوان 2 گوش چپ و راست که وظیفه نفوذ و ارسال داشتند روی هم رفته در طول 90 دقیقه حتی از یک ارسال سالم هم عاجز ماندند و برانکو فقط نظاره کرد. از هواپیما معلوم بود همه ساق‌ها را دزدیدند تا مبادا بازی با الاهلی را از دست بدهند. حتی از روی ماه هم می‌شد خوشه‌های غرور را در چهره تک‌تک قرمزها دید. برانکو می‌خواست با صرف کمترین انرژی پا به حساس‌ترین بازی‌اش در آسیا بگذارد اما هم 2 امتیاز خانگی را ناباورانه حراج کرد و هم روحیه عالی تیمش را به‌سادگی تخریب. خوش‌خیالی است اگر فکر کنید طارمی با روحیه عالی به مصاف الاهلی می‌رود. او آنقدر کوچک و شکننده شده  که تشویق منشا هم اشکش را در می‌آورد. خوش باوری است اگر تصور کنید که پرسپولیس با این غرور قهرمانی‌اش را در لیگ دبل می‌کند و بسادگی به فینال آسیا می‌رسد.

از زمانی که منصوریان به استقلال آمد و حتی پیش از آن، زمانی که این مربی خود را آماده بر عهده گرفتن سمت مربیگری استقلال می‌کرد، علیرضا منصوریان وعده‌های زیادی به استقلالی‌ها داده است و به نظر می‌رسد از این نظر بین مربیان داخلی و حتی در سطح جهان رکوردی جدید از خود به جا گذاشته است. کافی است مصاحبه‌های منصوریان از زمانی که فصل گذشته هدایت استقلال را بر عهده گرفت تا همین مصاحبه بعد از بازی روز پنجشنبه برابر سایپا را بخوانید، تقریبا همه مصاحبه‌ها با قول‌ها و وعده‌هایی همراه بوده است؛ از وعده قهرمانی که کمتر مربی حاضر است آن را بدهد تا قول بازی خوب و شکست حریفان و ...  در جدیدترین صحبت‌هایش اما منصوریان پا را فراتر گذاشته و دیگر وعده‌ای مربوط به هفته بعد یا ماه بعد یا حتی آخر فصل را نداده است، بلکه وعده‌ای داده که مربوط به 5 یا 6 سال آینده می‌شود؛ وعده‌ای که حتی در نوع منصوریانی‌اش هم جدید و عجیب است. سرمربی استقلال بعد از بازی با سایپا قول داد که استقلال تا 6-5 سال آینده جزو بهترین‌های آسیا می‌شود و گفت: «من دیشب بازی رئال و بارسا را می‌دیدم و شب گذشته مثل یک هوادار برای تیم مورد علاقه‌ام حرص می‌خوردم. هوادار قلب ماست و بعد از خداوند امید ما به هواداران است. دست تک‌تک هواداران را می‌بوسم. من از هواداران ناراحت نیستم چون آنها مرا فصل گذشته از برخی تونل‌های سخت گذراندند. 2 پنالتی داده‌ایم و 2 باخت تجربه کرده‌ایم. این تیم را طوری شکل داده‌ام که تا ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ از بهترین‌های آسیا خواهد بود». البته معلوم نیست که کفگیر منصوریان کی به ته‌دیگ خواهد خورد و سرنوشت این همه وعده و وعید نهایتا به کجا خواهد رسید. آیا منصوریان می‌تواند به قول‌هایش عمل کند یا او هم سرنوشتی مشابه مربیان اخیر استقلال خواهد داشت و با ناکامی از سمت خود کنار خواهد رفت؟ به هر حال، زمزمه‌های نارضایتی که روی سکوهای آبی ورزشگاه‌ها در بازی‌های اخیر استقلال شکل گرفته نشان می‌دهد منصوریان خیلی هم زمان ندارد و باید بیشتر به فکر عملی کردن وعده‌هایش باشد تا افزودن بر طول زمانی آنها.
نه نتیجه، نه فوتبال مالکانه
در یکی، دو هفته گذشته علیرضا منصوریان در اغلب مصاحبه‌هایش روی اصطلاح فوتبال مالکانه زیاد مانور داد. او مدعی بود تیمش نسبت به فصل گذشته بهتر و زیباتر بازی می‌کند و قصد دارد از این به بعد علاوه بر نتیجه، بازی مالکانه را هم به هوادارانش هدیه کند. شاید منصوریان برای رسیدن به همین هدف بود که تکنیکی‌ترین و پابه‌توپ‌ترین بازیکنانش را در ترکیب اصلی استقلال قرار داد. مجتبی جباری، داریوش شجاعیان، حسن بیت‌سعید و در دقایق پایانی مهدی قائدی بازیکنانی بودند که منصوریان می‌خواست با آنها به فوتبال مالکانه دست یابد اما آماری که در پایان از مالکیت توپ توسط 2 تیم منتشر شد غافلگیرکننده بود. مالکیت سایپا در این بازی 52 درصد بود و استقلال 48 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت. البته شاید آمارهایی که در برنامه فوتبال برتر از اتفاقات بازی ارائه می‌شود چندان دقیق نباشد اما حتی با مروری گذرا بر 90 دقیقه بازی سایپا و استقلال، هیچکس نمی‌تواند مدعی شود که استقلال بیشتر از سایپا توپ را در اختیار داشته است. در واقع منصوریان نه‌تنها نتیجه را به حریف واگذار کرد بلکه در رسیدن به هدف دومش که همان فوتبال مالکانه بود هم ناکام ماند.
 

نشست هیأت‌مدیره استقلال پس از شکست
نشست هیات‌مدیره استقلال پس از شکست این تیم مقابل سایپا امروز شنبه برگزار خواهد شد. این نشست پیرامون نتایج 4 هفته اخیر تیم استقلال و عملکرد ضعیف این تیم در هفته‌های اخیر برگزار می‌شود، ضمن آنکه پیرامون مسائل مالی این باشگاه و بحث تزریق پول به اعضای تیم بحث و تبادل نظر صورت خواهد گرفت. جلسه هیات‌مدیره استقلال در حالی برگزار می‌شود که اعضا منتظر حضور محمدحسین قریب در جلسه فوق هستند، زیرا وی بعد از نشست معارفه اعضای جدید هیات‌مدیره در جلسات بعدی حاضر نشده و باید دید آیا وی در نشست فوق شرکت خواهد کرد یا اینکه این جلسه مجددا
4 نفره برگزار خواهد شد.

موضع‌گیری ستاره بسکتبال آمریکا علیه ترامپ
ستاره بسکتبال آمریکا گفت: من به کاخ ریاست‌جمهوری نمی‌روم و و برایم مهم نیست که چه کسی آنجاست. ما کاری به کار ترامپ نداریم! به گزارش تسنیم، کوین دورانت، ستاره تیم بسکتبال گلدن‌استیت‌وریرز در صورت دعوت شدن به کاخ سفید برای برگزاری جشن قهرمانی در لیگ NBA به کاخ ریاست‌جمهوری آمریکا و ملاقات دونالد ترامپ نخواهد رفت. وی می‌گوید: من به کاخ ریاست‌جمهوری نمی‌روم و و برایم مهم نیست چه کسی آنجاست. ما کاری به کار ترامپ نداریم! کاخ سفید چند هفته پیش، طبق رسم چند ساله، قهرمان NBA را برای اهدای نشان قهرمانی (لری اوبراین) دعوت کرد که تعدادی از بازیکنان گلدن‌استیت از این دعوت استقبال نکردند. کوین دورانت نیز که تاکنون در این‌باره سکوت کرده بود در نهایت گفت: ترامپ یکی از عاملان ترویج نژادپرستی در آمریکاست. من این موضوع را از زمانی که به قدرت رسید، بیشتر حس می‌کنم. کشور ما به‌خاطر همین تفکرات به قسمت‌های مختلف تقسیم شده است و این اصلا خوب نیست.

حرف زشت مسی به راموس
کاپیتان رئال‌مادرید در ال‌کلاسیکو باعث عصبانی شدن مسی شد و الموندو مدعی شد که ستاره آرژانتینی بارسلونا حرف زشتی را به راموس زد. به‌ گزارش ‌ایسنا ‌و ‌به نقل از موندو دپورتیوو، دیدار برگشت سوپرجام ‌اسپانیا با پیروزی ۲ بر صفر رئال مادرید به پایان رسید تا این تیم با اقتدار جام قهرمانی را بالای سر ببرد. در نیمه دوم این بازی یک صحنه جنجالی رخ داد. سرخیو راموس خطایی را روی مسی مرتکب شد. ستاره آرژانتینی می‌خواست بازی را زود شروع کند و از راموس خواست تا توپ را به او بدهد اما کاپیتان رئال‌مادرید با حالتی تمسخرآمیز توپ را به هوا پرتاب کرد. الموندو نوشت که این حرکت راموس، مسی را خشمگین کرد و باعث شد که این بازیکن آرژانتینی به مادر راموس دشنام دهد. مسی بعد از پایان بازی به انتقاد از این حرکت راموس پرداخت و تاکید کرد از راموس به عنوان کاپیتان رئال‌مادرید انتظار بیشتری دارد و نباید او باعث تحریک سایر بازیکنان شود.

سلطانی‌فر: شیوه اداره استقلال و پرسپولیس تغییر می‌کند
گزینه دولت دوازدهم برای وزارت ورزش تاکید کرد قصد دارند شیوه اداره 2 تیم مطرح پایتخت را تغییر دهند و طوری برنامه‌ریزی کنند که درآمدزایی این دو باشگاه بیشتر شود. به گزارش مهر، مسعود سلطانی‌فر با تاکید بر اینکه طبق قوانین ورزش حرفه‌ای امکان کمک مالی به 2 تیم پرسپولیس و استقلال از طرف وزارت ورزش وجود ندارد، درباره برنامه‌های پیش‌بینی شده برای اداره این 2 تیم توضیح داد. وی با بیان اینکه وضعیت مدیریتی سرخابی‌ها نسبت به گذشته نظم و ثبات بیشتری پیدا کرده است، خاطرنشان کرد: به دنبال آن هستیم تا شیوه اداره پرسپولیس و استقلال از حالت تیمی خارج شده و به باشگاه تبدیل شود. وزیر ورزش که با پایگاه خبری وزارت ورزش صحبت می‌کرد، یادآور شد: نمی‌توانیم 2 تیم بزرگ آسیا را که همیشه در لیگ قهرمانان جزو تیم‌های مطرح بوده‌اند به صورت یک بخش اقتصادی معمولی و تیمی اداره کنیم. به دنبال این هستیم نحوه اداره این دو تیم را ساماندهی کنیم. این کار را با انتخاب هیات‌مدیره اقتصادی و ورزشی برای آنها آغاز کرده‌ایم. سلطانی‌فر همچنین با تاکید بر اینکه ظرفیت درآمدزایی پرسپولیس و استقلال بیشتر از وضعیت موجود است، یادآور شد: طی یک و نیم سال گذشته این دو تیم بدون اتکا به کمک مالی دولت و با اسپانسرهای خود اداره شدند.

وقتی مسی بازیکنی معمولی می‌شود
گیوم بلگه: همه اتفاقاتی که در دیدار برگشت سوپرکاپ اسپانیا افتاد خلاصه می‏شود در واکنش جرارد پیکه بعد از بازی. او گفته بود هرگز آنقدر مقابل رئال‌مادرید احساس ضعف نکرده بود و شاید لازم باشد برای به یادآوردن چنین دورانی یک دهه عقب برویم. ماه مه ‌سال 2008 رئال در برنابئو بارسلونا را 4 بر یک شکست داد، درست قبل از اینکه پپ گوآردیولا برسد. آن آخرین زمانی بود که 2 تیم آنقدر اختلاف داشتند. این تیم دیگر نمی‎تواند مانند قبل روی 3 مهاجمش حساب کند و در واقع خط حمله این تیم خطرناک بودنش را از دست داده است. یکی از این 3 مهاجم که لیونل مسی است حالا در زمین باید کاری ژاوی، اینیستا و خودش را با هم انجام دهد. این حجم از وظایف برای یک نفر خیلی زیاد است، حتی اگر آن یک نفر مسی باشد. بارسا هنوز هم بازیکنان فوق‎العاده دارد اما همه این بازیکنان در حال حاضر بازیکنانی معمولی به نظر می‎رسند چون افراد اطراف‌شان معمولی هستند. در دیدار مقابل رئال در برنابئو بارسا با 3 سیستم بازی کرد. شروع بازی با 3 مدافع بود، بعد به 3-3-4 تغییر کرد و بعد هم 2-4-4. این یعنی این تیم هنوز ایده مشخصی ندارد. بارسا برای بازگشتن به دوران اوج نیاز به خرید بازیکن دارد و اصلی‏ترین مشکلی که من در این تیم می‏بینم این است که بازیکنان از نظر روحی خسته هستند. این تیم دیگر نمی‎داند دیداری در این سطح را چطور باید ببرد. نیاز به بازیکنانی دارند که این کار را برای‌شان بکنند، چون در سال‎های اخیر هم با همین فرمول توانستند موفق باشند. یعنی کیفیت فردی بازیکنان از کیفیت تیمی‏شان بالاتر بوده است. درباره رئال مادرید، مارکو آسنسیو عالی به نظر می‎رسد اما نظر من این است که بهترین بازیکن میدان کریم بنزما بود. البته هنوز هم معتقدم آسنسیو 2 سال دیگر یکی از 5 بازیکن برتر دنیا خواهد شد. اگر هم اینطور نشود حداقل پیشرفت بسیاری خواهد داشت و مطمئنا در جام جهانی او می‏تواند در کنار ایسکو درخشش خوبی در تیم ملی اسپانیا داشته باشد. توانایی او در تمام‏‌کنندگی عالی است و پای چپش قدرت خیلی خوبی دارد. او می‏تواند در سرعت بالا فوتبالی با کیفیت ارائه دهد. البته باید ببینیم در یک فصل فوتبالی چه می‎کند، در حال حاضر زیدان شاید بیل را به او ترجیح دهد، چون می‎خواهد از بازیکن ولزی در کنار بنزما و رونالدو استفاده کند. اما اولین بازیکن تعویضی آسنسیو خواهد بود.


بحران بزرگ استقلال
قحطی گل
استقلال در امر گلزنی با مشکل بزرگی روبه‌رو است. 4 بازی و یک گل، آن هم روی نبوغ فردی سرور جباروف نه بازی تیمی، نشان از مشکل بزرگ استقلال در گلزنی دارد. از این حیث استقلال بدترین رکورد را فعلا بین 16 تیم جدول دارد و حتی سپیدرود قعر جدولی هم در 4 هفته اخیر موفق شده که 2 گل به ثمر برساند. در بازی‌های اخیر اگرچه استقلال از لحاظ تهاجمی و فشار به حریفان بد عمل نکرده اما در گلزنی با مشکل مواجه بوده و شاگردان منصوریان ایده‌های زیادی برای باز کردن دروازه حریفان نداشته‌اند. هر گاه هم استقلال عقب افتاده و استرس بازیکنان افزایش یافته، شاگردان منصوریان بازی را به کناره‌ها برده‌اند تا به امید سانتر و زدن ضربه سر باشند، یعنی همان تاکتیکی که از سال‌های پیش هم در استقلال همواره وجود داشته است. تاکتیکی که البته تاکنون هم پیامد مثبتی برای استقلال نداشته و سانترهای متعدد آبی‌پوشان برابر سایپا هم راه به جایی نبرد تا با کمک واکنش‌های خوب و پروازهای بلند اخباری در نهایت سایپایی‌ها دروازه‌شان را بسته نگه دارند و با پیروزی ورزشگاه را ترک کنند. استقلال در شرایطی برای گلزنی روی سانتر از کناره‌ها تلاش می‌کند که انتظار می‌رفت با قرار گرفتن چندین هافبک خلاق و بازیساز یعنی مجتبی جباری، سرور جباروف و شجاعیان، استقلال در تلاش برای ایجاد موقعیت از میانه‌های زمین باشد و از نظر ایجاد موقعیت گل با مشکلی روبه‌رو نشود. با این وجود، در شرایطی بازی‌های هفته چهارم هم به پایان رسید که استقلال تنها یک گل زده دارد و این گل هم روی شوت سرکش جباروف برابر تراکتور و استعدادهای فردی این بازیکن ازبک به دست آمد، نه کارهای تاکتیکی و ایجاد فرصت گلزنی با کار تیمی. استقلال از لحاظ گلزنی با مشکل روبه‌رو است و منصوریان اگر می‌خواهد تیمش در کورس قهرمانی قرار بگیرد باید هر چه زودتر راه‌حلی برای گشودن دروازه حریفان پیدا کند.