سیاست باشگاه استقلال در نقل‌وانتقالات در چند سال گذشته نشان می‌دهد مسیر پر ابهامی را طی می‌کنند و گویی نظارتی هم بر این روند نیست. این روزها باشگاه استقلال نه خیلی جدی و نه خیلی بی‌تفاوت نقل‌وانتقالات را آغاز کرده است اما آنچه از همین ابتدای کار به چشم می‌خورد شیوه عجیب و غلط مسؤول نقل‌وانتقالات این باشگاه برای حفظ بازیکنان است. اولین قدم هر باشگاه برای نقل‌وانتقالات حفظ مهره‌های ستاره و تاثیرگذاری است که قراردادشان رو به پایان است یا قراردادهایی که شرط دارد و بازیکن می‌تواند از این تیم جدا شود؛  اصلی که باشگاه استقلال به شکلی نادرست در حال اجرای آن است. از تیام شروع می‌کنیم.  همان بازیکنی که چندی پیش شبانه و درست در ساعت‌های پایانی نقل‌وانتقالات در فرودگاه امام با استقلال قرارداد بست.  قراردادی که آن روزها به خاطر فشارهای زیاد طرفداران بسته شد چون استقلالی‌ها نتوانسته بودند مهاجمان مد نظر شفر را جذب کنند.  مامه بابا تیام همان بازیکنی که تا همین چند ماه قبل پندار توفیقی، معاون باشگاه استقلال و همچنین رضا افتخاری، مدیرعامل باشگاه تاکید داشتند با استقلال یک سال دیگر قرارداد دارد و جایی نمی‌رود، او حتی همین دو روز پیش در اظهارنظری روی سایت باشگاه استقلال اعلام کرد: تیام با ما هماهنگ است! این اظهارنظر در حالی انجام شده که معاون باشگاه استقلال عنوان می‌کند تیام بهانه می‌آورد. اگر او با مسؤولان استقلال هماهنگ است چطور به یکباره شروع به بهانه‌جویی کرده؟ همه می‌دانند مهاجم سنگالی برای دریافت مبلغ بالاتر نسبت به فصل قبل منتظر پیشنهاد مسؤولان استقلال بود اما اینکه چطور تا همین یک ماه پیش به هواداران استقلال عنوان شده این بازیکن یک سال دیگر قرارداد دارد خودش سوال ایجاد می‌کند. چیزی که در مذاکرات توفیقی و افتخاری با تیام عنوان شده این است که مهاجم سنگالی پیشنهاد پاداش‌های این باشگاه را برای برد احتمالی مقابل السد قطر، مرحله نیمه‌نهایی و فینال لیگ قهرمانان آسیا نپذیرفته و اعلام کرده گنجاندن این نوع آپشن در قراردادش ضمانتی ندارد چون ممکن است استقلال از این مراحل حذف شود و خود به خود این آپشن‌ها از بین می‌رود. اما سوال مهم‌تر اینجا است که چرا باشگاه استقلال فصل گذشته با بازیکنان به شکلی قرارداد بسته که همه آنها خیلی راحت می‌توانند با پرداخت مبلغی از این تیم جدا شوند، آن هم بازیکنانی که همه تاثیرگذار هستند و حتی این باشگاه می‌توانست با عقد قرارداد حرفه‌ای از انتقال آنها به تیم‌های اروپایی سود کلانی ببرد.  نمونه بارز آن امید نورافکن است که در استقلال رشد کرد اما در 23 سالگی با پرداخت مبلغی بسیار جزئی از استقلال جدا شد. از طرف دیگر مجید حسینی، دیگر مدافع آینده‌دار فوتبال ایران هم بازیکنی است که این روزها شایعه جدایی‌اش از استقلال شنیده می‌شود و او هم بندی در قرارداد دارد که می‌تواند از جمع آبی‌پوشان جدا شود. به اینها فرشید اسماعیلی را هم اضافه کنید که مدعی شده با پرداخت 200 هزار دلار می‌تواند از استقلال رضایتنامه بگیرد.
آیا این نوع قرارداد بستن برای باشگاه بزرگی مثل استقلال مناسب است؟ این نوع مذاکرات با تیام و عقد قراردادهای نصفه و نیمه که خروجی‌اش جدایی بازیکنانی است که تبدیل به ستاره می‌شوند ما را به یاد  روزهایی می‌اندازد که کاوه رضایی در حال مذاکره با استقلال بود و پندار توفیقی با بیان اینکه کاوه رضایی بازیکن اروپاندیده‌ای است باعث جدایی این بازیکن از جمع آبی‌پوشان شد. بر کسی هم پوشیده نیست که کاوه ستاره فصل استقلال بود و امسال هم در اروپا و در تیم شارلوا خودش را بخوبی نشان داد. مساله‌ای که کاملا در 2 سال اخیر نمایان شده این است که باشگاه استقلال وقتی در حفظ یا جذب برخی بازیکنان ناکام می‌شود بلافاصله برای کم کردن فشار هواداران، این بازیکنان را مقابل مردم قرار می‌دهد. کاری که با کاوه رضایی شد اکنون درباره تیام در حال رخ دادن است (اگر چه این موضوع شاید برای بازیکنان خارجی چندان مهم نباشد) و نمونه رفتارهای عجیب مسؤولان استقلال مصاحبه دیروز توفیقی با رادیو است که تیام را به بهانه آوردن متهم کرده در حالی که معاون باشگاه استقلال باید به جای خراب کردن تیام به این سوال پاسخ بدهد چرا با این بازیکن خوب به این شکل قرارداد بسته و چرا یک ماه پیش عنوان کرده وی با استقلال یک سال قرارداد دارد.
حمایت توفیقی؛ خودجوش یا سفارشی؟
احتمال بالای جدا شدن مامه تیام از استقلال به دلیل نوع قراردادی که با او بسته شده، باعث شده انتقادات زیادی از مدیران استقلال در فضای مجازی صورت بگیرد. هواداران استقلال در چند روز گذشته حملات شدیدی را علیه افتخاری و توفیقی انجام داده‌ و از آنها بابت بستن چنین قرارداد ناشیانه‌ای توضیح خواسته‌اند. در این میان اما واکنش فرشید باقری، هافبک استقلال عجیب و غیرمنتظره بود. او دیروز در پستی اینستاگرامی از پندار توفیقی حمایت کرد و نوشت: «من به عنوان یه بازیکن که در کنار تیام یه نیم‌فصل بازى کردم اینو دقیق می‌دونم که اگر باشگاه با این شرطش موافقت نمى‌کرد اصلاً تیام با استقلال قرارداد نمی‌بست. این یعنى اینکه ما حتى همین نیم‌فصل هم نمی‌تونستیم از همچین بازیکن ارزشمندى استفاده کنیم. من و بازیکناى دیگه مثل شما هواداراى دلسوز نگرانیم و شدیداً پیگیر این موضوع که تیام می‌مونه یا نه. و از نزدیک شاهد پیگیری‌هاى شدید باشگاه تو این موضوع هستیم. یه نکته دیگه که جا داره بگم اینه که می‌بینم تو این چند روز بعضى از هوادارا و سایت‌ها به دکتر توفیقى حمله مى‌کنن، من صراحتاً می‌گم تو این مدتى که من تو باشگاه بزرگ استقلال هستم از نزدیک شاهد زحمات بى‌وقفه دکتر توفیقى در تمام زمینه‌ها تو باشگاه هستم و فراموش نمى‌کنم که چه تو آمدنم به استقلال بزرگ و چه نیم‌فصل پارسال که به مشکل برخورده بودم و قرار بود برم ایشون از رفتن من ممانعت کردن و در ادامه براى موفقیت من زحمات زیادى کشیدن. بهتره هممون قدر افراد سالم و زحمتکش باشگاه بزرگ استقلال رو بدونیم». حمایت عجیب باقری از توفیقی در شرایطی صورت می‌گیرد که همین دیروز حسن زمانی، عضو هیات‌مدیره استقلال هم از عملکرد افتخاری و توفیقی انتقاد کرده است و به نظر می‌رسد این پست حمایتی نه خودجوش، بلکه سفارشی بوده و هدف آن کم شدن فشار علیه مدیران باشگاه با حمایت بازیکنان محبوب تیم است.

حرف‌ها ضد و نقیض چند روز گذشته از کریستیانو رونالدو باعث پدید آمدن بحث‌ها و گمانه‌زنی‌های زیادی درباره آینده ابرستاره پرتغالی رئال‌مادرید شده است. حس کلی در رئال‌مادرید این است که اگر رونالدو واقعا قصد ترک باشگاه را دارد، این تابستان می‌تواند برود. شاید باورش سخت باشد اما حتی بعد از 450 گل در 438 بازی و 4 قهرمانی چمپیونز لیگ، برنابئو هنوز قلبا رونالدو را دوست ندارد. وقتی اوضاع خوب پیش می‌رود، او هم تحسین می‌شود اما وقتی رئال در شرایط دشواری قرار می‌گیرد، انگشت اتهام همیشه به سوی او نشانه می‌رود. رابطه‌ رونالدو با فلورنتینو پرز هم رابطه‌ای همیشه حرفه‌ای بوده، نه گرم و صمیمانه. پرز همیشه حواسش بوده بیشتر از آنچه باید تسلیم خواسته‌های مالی رونالدو نشود. احتمالا حالا اکثر هواداران
لوس بلانکوس حاضرند رفتن رونالدویی که 5 توپ طلا برده را قبول کنند.
بازگشت به منچستر یونایتد؟
نه! خط حمله‌ یونایتد نیاز به بالا رفتن سرعتش دارد، نه پایین آمدنش. در ضمن بازگشت رونالدو به پیشرفت نیروهای هجومی این تیم هم ضربه می‌زند. نکته بعدی اینجاست که بعید است بازیکنی مثل رونالدو نقشی دوم در یک تیم را قبول کند و بنابراین بازگشت او به اولدترافورد به این معنا خواهد بود که مورینیو باید تیم را حول محور بازیکنی بسازد که به سراشیبی فوتبالش رسیده. یونایتد این راه را با زلاتان ایبراهیموویچ رفت و از او نتیجه هم گرفت. منتها تفاوت اینجاست که یونایتد 2 فصل پیش تیمی در دوران گذار بود اما این فصل پیشرفت زیادی داشته و خرید رونالدو برایش به معنای پسرفت خواهد بود. رقم سنگینی را که برای این انتقال لازم است یونایتد باید روی خط میانی‌اش سرمایه‌گذاری کند تا به پل پوگبا کمک شود.
انتقال به تیمی دیگر در لیگ برتر؟
رونالدو بیش از یک بار فرصت بازگشت به لیگ برتر و منچستر یونایتد را داشته، فرصتی که دیگر به نظر می‌رسد از دست رفته. غیر از یونایتد تنها تیم‌هایی که به لحاظ منطقی قادر خواهند بود حداقل نیمی از حقوق رونالدو در رئال را پرداخت کنند، منچستر سیتی، چلسی و آرسنال هستند اما رونالدوی 33 ساله به فلسفه سیتی و آرسنال نمی‌خورد. چلسی در نقطه مقابل نیاز به یک گلزن درجه یک دارد اما واقعا سخت می‌توان تصور کرد رومن آبراموویچ برای خرید رونالدوی گران‌قیمت دست به جیب شود.
انتقال به تیمی دیگر در اروپا؟
شاید برای رونالدویی که به پایان فوتبالش نزدیک می‌شود بهتر باشد به جایی بازگردد که همه چیز از آنجا شروع شد، به اسپورتینگ لیسبون. چون رونالدو هنوز هوادار باشگاه است حاضر می‌شود از حقوقش هم کم کند چون درآمدش از تبلیغاتش برای خرج خانه کافی خواهد بود. پاری‌سن‌ژرمن اما به نظر نمی‌رسد دیگر علاقه‌ای به رونالدو داشته باشد چون آنها نیمار، برنده آینده توپ طلا را در اختیار دارند و هیچ تیم دیگری در اروپا هم قدرت مالی خرید رونالدو را نخواهد داشت.
مهاجرت به آمریکا؟
جدا از زلاتان، رویکرد MLS در سال‌های اخیر بیشتر در جذب بازیکنان جوان و آینده‌دار آمریکای جنوبی بوده، تا ستاره‌های پا به سن گذاشته اروپایی. آندره‌آ پیرلو و استیون جرارد با پیوستن‌شان به این لیگ تاثیر زیادی رویش نگذاشتند، در حالی که که میگل آلمیرون در آتلانتا یونایتد انتقالی موفق بوده اما رونالدو هم مثل زلاتان موردی ویژه است و می‌تواند فوتبال آمریکا را از جوانب مختلف تحت تاثیر قرار بدهد و باعث رشدش شود. او قطعا در زمین موفق خواهد بود اما سوال بزرگ اینجاست که اصلا خودش دوست دارد راهی این لیگ شود یا نه. از منظر علاقه MLS به او هیچ شک و تردیدی در کار نیست.
گزینه آخر: سوپر لیگ چین؟
ولخرجی‌ها باشگاه‌های چینی برای به خدمت گرفتن فوتبالیست‌های نامدار به دلایل مختلف کاهش پیدا کرده اما بازیکن معروف داریم تا بازیکن معروف و قطعا برای رونالدو، اگر خودش میلی به انتقال به شرق داشته باشد سرمایه لازم پیدا می‌شود.
 

۳3۰ هزار امضا برای محرومیت راموس
جنجال‌ها درباره خطای محرز سرخیو راموس روی محمد صلاح در فینال لیگ قهرمانان اروپا همچنان ادامه دارد و اکنون وارد فاز جدیدی شده است. بسیاری از رسانه‌‌ها بویژه رسانه‌های انگلیسی حرکت کاپیتان رئال‌مادرید برای قفل کردن دست مهاجم مصری حریف را که منجر به مصدومیت و خروج وی از میدان شد عمدی دانسته‌اند. اکنون نیز گروه پرشماری از کاربران اینترنتی در یک سایت اینترنتی عریضه‌ای آنلاین برای انتقاد از حرکت راموس و لزوم محرومیت وی از سوی یوفا یا فیفا و محروم شدنش از حضور در جام‌جهانی تهیه کرده‌‌اند که نزدیک به 330هزار امضا خورده است. در متن این عریضه اینترنتی آمده است: «سرخیو راموس به عمد بازوی محمد صلاح را زیر بغل خود قفل کرد و باعث در رفتن کتف او شد. در نتیجه صلاح نه‌تنها ادامه بازی را از دست داد، بلکه ممکن است جام‌جهانی را هم از دست بدهد. به علاوه راموس مدام تظاهر می‌کرد بازیکنان لیورپول روی او مرتکب خطا شده‌اند و این باعث شد داور مسابقه به سادیو مانه کارت زرد بدهد در حالی که مستحق آن نبود. سرخیو راموس با شخصیت و شیوه بازی‌اش یک الگوی منزجرکننده برای نسل‌های آینده فوتبال است. او در عوض تلاش برای منصفانه بردن بازی‌ها، مدام به دنبال پیدا کردن حقه و ترفندی است که روح فوتبال و بازی جوانمردانه را به میدان جنگ می‌کشاند. یوفا و فیفا باید تمهیداتی علیه اینگونه رفتارهای راموس و بازیکنانی امثال او در نظر بگیرند و می‌‌توانند این کار را با ضبط کردن فیلم بازی‌ها برای زنده نگه داشتن روح فوتبال انجام دهند.

پیشنهاد ۸ میلیون دلاری الهلال به مهاجم برزیلی
باشگاه الهلال عربستان به دنبال جذب مهاجم تیم اتلتیکو مینیه‌روی برزیل با قیمت بالاست. طبق اعلام روزنامه «الشرق‌الاوسط» عربستان، باشگاه الهلال مذاکراتی با «راجر جودس» مهاجم ۲۱ ساله تیم اتلتیکو مینیه‌رو داشته است. این بازیکن در ۶ مسابقه 5 گل به ثمر رسانده است. سامی الجابر، رئیس باشگاه الهلال مبلغ ۸ میلیون دلار برای جذب این بازیکن اختصاص داده است. پیش از این اعلام شده بود الهلال قصد دارد با ۴ میلیون دلار «مامه تیام» مهاجم سنگالی استقلال را به خدمت بگیرد.

دیدار تیم‌ملی فوتبال ایران و یونان در اتریش برگزار می‌شود
یک روزنامه ترکیه‌ای اعلام کرد تیم‌ملی فوتبال ایران و یونان در اتریش با هم بازی خواهند کرد. در  روزهای گذشته اخبار ضد و نقیضی از برگزاری بازی تیم‌ملی فوتبال ایران و یونان منتشر شد. سرمربی تیم‌ملی یونان اعلام کرده بود این مسابقه لغو شده ولی فدراسیون فوتبال در بیانیه‌ای این خبر را تکذیب کرد. حتی کارلوس کی‌روش، سرمربی تیم‌ملی هم از بازی با یونان به عنوان «سردرد» یاد کرد و به نظر می‌رسد مذاکرات برای برگزاری این مسابقه هنوز ادامه دارد. در این میان روزنامه «صباح دیلی» ترکیه در مطلبی علاوه بر گزارش بازی تیم‌ملی ایران و ترکیه و صحبت‌های کارلوس کی‌روش درباره جدایی‌اش از تیم‌ملی، به زمان و مکان بازی با یونان هم اشاره کرده است. طبق ادعای این روزنامه، تیم‌ملی فوتبال ایران بعد از بازی با ترکیه عازم اتریش می‌شود و در تاریخ دوم ژوئن (۱۲ خرداد) با یونان دیدار خواهد داشت.

نامه ۳۰ نماینده مجلس به وزیر ورزش برای تغییر لیست کی‌روش!
تعدادی از نمایندگان مجلس در نامه‌ای به وزیر ورزش خواهان پیگیری لیست تیم‌ملی فوتبال ایران شده‌اند. اعلام لیست نهایی تیم‌ملی فوتبال ایران پیش از سفر به ترکیه و حضور در جام‌جهانی، واکنش‌های زیادی در پی داشت. حتی بعضی نمایندگان مجلس هم روز بعد از اعلام لیست، نسبت به خط خوردن وریا غفوری و سیدجلال حسینی معترض شدند. حالا تعدادی از این نمایندگان در نامه‌ای به وزیر ورزش و جوانان خواهان تغییر در لیست تیم‌ملی ایران شده‌اند. حسن زمانی، عضو هیات مدیره باشگاه استقلال و مشاور رئیس مجلس در گفت‌وگو با  مهر، در این باره گفت: حدود ۳۰ نماینده مجلس به آقای سلطانی‌فر نامه زده‌اند و خواهان تغییر در لیست تیم‌ملی هستند. وی ادامه داد: کی‌روش باید بپذیرد اشتباه کرده است. او علامه دهر نیست. 4 بازیکنی که خط خورده‌اند می‌توانستند در تیم‌ملی تاثیرگذار باشند. اگر تیم‌ملی نتیجه نگیرد کی‌روش باید پاسخگو باشد. مشاور رئیس مجلس در پایان حتی آینده کاری کارلوس کی‌روش را هم روشن کرد و گفت: دیگر بعد از جام‌جهانی شاهد حضور کی‌روش نخواهیم بود. فکر نمی‌کنم فدراسیون فوتبال دیگر زمینه کار با این مربی را داشته باشد.

جاناتان ویلسون: «ما رئال‌مادرید هستیم»، این واکنش مارسلو بعد از پیروزی [در مجموع 2 بازی] لحظات پایانی رئال‌مادرید مقابل یوونتوس در مرحله یک‌چهارم نهایی بود و ارجاعش کاملا مشخص؛ یعنی ما بارسلونا نیستیم، تیمی که پیروزی 4 بر یک در بازی رفت مقابل رم را در همین مرحله نتوانست حفظ کند و با شکست 3 بر صفر در بازی برگشت حذف شد. اینکه حرف مارسلو را نشانی از نخوت بدانید یا ذهنیت و روحیه‌ برنده بستگی به نوع نگاه‌تان دارد. آنچه در این بین مشخص است اما مهم‌ترین کیفیت رئال است: بردن، از هر راهی که شده و گاهی غیر قابل توضیح. رئال چهارمین تیمی است که موفق شده 3 سال پیاپی قهرمان اروپا شود، روندی که خودشان بین سال‌های 1965 تا 1960 شروع کرده بودند. در واقع 4 قهرمانی این رئال در 5 سال اخیر تنها زیر سایه‌ رئال نیمه دوم دهه‌ 60 می‌رود (5 قهرمانی پیاپی). از این منظر رئال زین‌الدین زیدان باید تیم بزرگی باشد اما واقعا اینطور به نظر نمی‌رسد. شاید گذر زمان این دید را تغییر دهد. تیم‌هایی که به دوران خودمان نزدیک هستند بیشتر نقاط ضعف‌شان به چشم می‌آید و به سختی شمایلی بزرگ از آنها ساخته می‌شود. بارسلونای پپ گوآردیولا چنین حالتی نداشت، تیمی که سال 2009 و 2011 اروپا را فتح کرد و سال 2010 هم بسیار به تکرار این افتخار نزدیک بود. یورگن کلوپ بعد از پایان فینال شنبه گفت: «10 سال دیگر هیچ‌کس به یاد نخواهد آورد ما چطور باختیم.» مسأله‌ گذر زمان دقیقا همین است و باعث می‌شود تیمی که پیروز شده، با فراموش شدن جزئیات و نوع پیروزی‌اش، تیمی بزرگ لقب بگیرد. ما امروز اما به یاد داریم که رئال با یک ضربه برگردان باورنکردنی از گرت بیل، 2 اشتباه باورنکردنی‌تر از کاریوس و البته مصدوم شدن و بیرون رفتن بهترین بازیکن لیورپول در همان نیم ساعت اول قهرمان اروپا شد. نکته‌ عجیب و غریب اما تکرار شدن شرایط مشابه برای رئالی‌ها در راه قهرمانی این فصل‌شان در اروپاست. رئال برای رسیدن به فینال مدیون یک اشتباه دروازه‌بانی وحشتناک دیگر، این‌بار از سوی اسون اولریش بود. این اشتباهات را کنار تصمیم‌های داوری مبنی بر اعلام یا اعلام نکردن ضربات پنالتی مقابل یوونتوس و بایرن در نظر بگیرید تا متوجه شوید تمام اتفاقات کلیدی به سود رئالی‌ها رقم خورده است. اینکه از این حقیقت به عنوان صرفا بخت و اقبال یاد می‌کنید، یا ذهنیت برنده‌ای که مارسلو از آن حرف می‌زند، احتمالا بسته به تیمی که از آن حمایت می‌کنید، دارد.
تفاوت اما جایی مشخص می‌شود که نتایج رئال در چمپیونزلیگ را با نتایج‌شان در لالیگا مقایسه می‌کنیم. رئال در 5 سال اخیر که چمپیونز را 4 بار برده، تنها یک بار قهرمان لیگ شده است. چطور چنین چیزی ممکن است؟ چطور تیمی که اروپا را تحت سلطه‌ خودش قرار داده در خانه دست بالا را ندارد. این سوالی است که متوجه دیگر تیم‌هایی که 3 سال پیاپی جام باشگاه‌های اروپا را فتح کردند هم می‌شود. رئال دهه 50 در 5 سال فقط 2 بار لیگ را برد، آژاکس بین سال‌های 1971 تا 1973، 2 بار قهرمان هلند شد و بایرن بین سال‌های 1974 تا 1976 تنها یک بار بوندس‌لیگا را فتح کرد و سال 1975 را در رده‌ دهم جدول به پایان برد. در ضمن بایرن در 2 فینال 75 و 76 خیلی راحت می‌توانست مقابل لیدز و سنت‌اتین شکست بخورد.
در این مقایسه البته باید در نظر بگیریم که شکل برگزاری جام باشگاه‌های اروپا در آن دوران تفاوت زیادی با چمپیونز لیگ امروزی داشت؛ تورنمنتی که تنها قهرمانان هر لیگ در آن حضور داشتند با تعداد بازی‌های کمتر و همه به صورت حذفی. جدا از این حقیقت اما در نهایت تعریف «بزرگی» چیزی بیشتر از صرفا جام بردن است، همانطور که آریگو ساکی می‌گفت آنچه در فوتبال به یاد می‌ماند نه بردن، بلکه چطور بردن است. آژاکس 71 تا 73، اینتر 64 تا 65، بارسلونای 2009 تا 2011 و خود میلان ساکی بین سال‌های 89 تا 90، همه بعدی جدید به فوتبال اضافه کردند و دست به ابداع در سبک این ورزش زدند و خصوصیتی ویژه داشتند.
سخت می‌توان برای این رئال خصوصیت ویژه‌ای غیر از خرج زیادی که می‌کنند و پشت‌سر هم بازیکنان خیلی خوبی می‌خرند، پیدا کرد. رئال فلسفه فوتبالی ندارد اما در لحظات حیاتی همیشه به هر وسیله‌ای که شده راهی برای بردن پیدا می‌کند. زیدان هم با تمام شک و تردیدهایی که درباره‌اش وجود دارد عادت به انجام تعویض‌های تاثیرگذار دارد. پس آیا از این منظر رئال زیدان تیم بزرگی است؟ شاید. به هر حال بزرگی یک تیم فقط یک تعریف مشخص ندارد اما جدا از جام‌هایی که پشت‌سر هم بردند این تیم چیزی به فوتبال اضافه نکرده و تنها در یک نکته شکی باقی نمی‌ماند: این تیم بدون هیچ بحثی رئال‌مادرید است.