آزادکار مدعی وزن ۹۷ کیلوگرم تیم ‌ملی کشتی پس از انجام عمل جراحی و در ادامه روند درمانی خود، در حال انجام فیزیوتراپی است. علیرضا کریمی، دارنده مدال‌های نقره و برنز کشتی آزاد جهان که با حمایت فدراسیون پزشکی- ورزشی و کشتی تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، این روزها در حال انجام فیزیوتراپی خود در هیات پزشکی- ورزشی استان البرز است.

زهره فلاح زاده: اختلافات مدیریتی باشگاه استقلال به قدری است که همیشه این سوال پیش می‌آید چرا وزارت ورزش افرادی را برای مدیریت این باشگاه انتخاب می‌کند که نمی‌توانند حتی برای چند ثانیه همدیگر را تحمل کنند؟

اختلافات بین اعضای هیات‌مدیره استقلال هر بار باعث ایجاد تنش و حاشیه برای این باشگاه می‌شود که دودش تنها به چشم تیم و هواداران می‌رود.

پیش از آنکه احمد سعادتمند رسما به‌ عنوان مدیر عامل استقلال معرفی شود، اسماعیل خلیل‌زاده، رئیس هیأت‌مدیره این باشگاه که درست چند روز پیش از بستر بیماری کرونا برخاسته و همسرش را از دست داده بود، با انتشار نامه‌ای خطاب به عبدالرضا موسوی، عضو مستعفی هیأت‌مدیره، خواستار بازگشتش شد؛ به نشانه اعتراض به آمدن سعادتمند. موسوی از طرف وزارت ورزش نازش خریدار نداشت و حتی این نهاد از نامه التماسی خلیل‌زاده هم دلخور بود، از این رو به این نامه ترتیب اثری داده نشد و فردای آن روز سعادتمند نه به‌عنوان سرپرست، بلکه به ‌عنوان مدیرعامل منصوب شد.

البته دقیقا روز قبل این انتخاب، سرمربی استقلال با منشن کردن موسوی در استوری‌اش، خواستار بازگشت او و نیامدن سعادتمند شد.

به این ترتیب درست پس از انتخاب سعادتمند، خلیل‌زاده از سمتش استعفا کرد؛ استعفایی که نشان می‌داد او با سعادتمند زاویه دارد اما وزیر ورزش هر طور که بود او را از این استعفا منصرف کرد. از طرفی کامران منزوی، دیگر عضو هیات‌مدیره استقلال هم به گفته خودش ماه‌هاست استعفانامه‌‌‌‌اش را تقدیم وزارت کرده اما با استعفای او هم مخالفت شده است. این یعنی احمد سعادتمند هنوز نیامده و پایش را به باشگاه استقلال نگذاشته، حداقل ۲ عضو از هیات‌مدیره و سرمربی این تیم مخالف حضور او بوده‌اند.

این مخالفت‌ها مشخص بود کار سعادتمند را در بدو ورود به باشگاه دچار اشکال کند. نتیجه آنکه او حتی نمی‌تواند افراد جدیدی را در باشگاه مستقر کند و در واقع مدیرعامل استقلال اختیار تام ندارد و کسی هم نمی‌خواهد از او حمایت کند.

استقلال در حالی که باید بدهی‌ها و حقوق بازیکنان خارجی‌اش را بدهد تا از خطر محرومیت و فسخ قرارداد آنها در امان بماند، هیچ عضوی از هیات‌مدیره کمکی به حال بد باشگاه نمی‌کند.

جالب است کامران منزوی بارها اعلام کرده نمی‌خواهد در باشگاه استقلال سمتی داشته باشد و در جلسات هیات‌مدیره شرکت کند اما مدام با مصاحبه‌های عجیب و غریب خود یک مشکل دیگر بر مشکلات قبلی اضافه می‌کند. او همیشه خودش را مبرا از هر گناهی می‌داند و گویی تمام مشکلات را باید پای مابقی اعضا نوشت و حلقه گل به گردن او انداخت.

وقتی به باشگاه استقلال سر می زنید، فقط احمد سعادتمند را می‌بینید که برای حل مشکلات با کارگزارها جلسه می‌گذارد. مابقی اعضا تنها زمانی سایه‌شان نزدیک باشگاه دیده می‌شود که قرار است جلسه‌ای تشکیل شود. آن روز جلوی دوربین‌ها حاضر می‌شوند و حرف‌‌ها‌ی قشنگی می‌زنند. یکی مثل خلیل‌زاده که می‌داند انتصاب عضو جدید در باشگاه نیازمند امضای مدیرعامل است اما جلوی دوربین‌های تلویزیونی و... می‌گوید: احتمال دارد 3-2 عضو انتصابی مدیرعامل جدا شوند. این یعنی سعادتمند حتی نمی‌تواند فرد دلخواه خود را به باشگاه بیاورد. جالب است که قبل از سعادتمند، علی فتح‌الله‌زاده که به‌ عنوان سرپرست انتخاب شده بود، تیم خود را بسته بود و کسی نمی‌توانست به او بگوید حق انتصاب فرد دلخواهت را نداری.

البته سعادتمند پس از مصاحبه خلیل‌زاده اعلام کرد اعضای جدید تیمش جایی نمی‌روند و در استقلال می‌مانند تا نشان دهد قرار نیست کسی غیر او تصمیمی درباره منصوب های جدید بگیرد.

از طرفی فرهاد مجیدی هم تا دیروز از برگزاری جلسه با سعادتمند طفره می‌رفت. از قرار معلوم سعادتمند چند باری خواستار حضور فرهاد در باشگاه شده اما او هر بار از این جلسه سر بازمی‌زد. البته مجیدی بهانه نگرفتن حقوق خود و بازیکنانش را دلیل بر اختلاف با مدیرعامل می‌دانست.

نکته دردآور ماجرا آنجاست که اعضای باشگاه استقلال برای زمین زدن یکدیگر مدام قراردادهای منعقد شده با مربیان، بازیکنان، سرمایه‌گذاران، اسپانسرها و... را به رسانه‌های نزدیک خود می‌دهند تا نگذارند مدیر کار خودش را انجام دهد.

این اختلافات درونی در این سال‌ها همیشه برای استقلال مشکل ‌آفرین بوده است. در واقع تا زمانی که این خودزنی‌ها در باشگاه استقلال ادامه‌ داشته باشد، وضعیت قرمز آنها آبی نمی‌شود. به نظر می‌رسد هر بار باید این جمله را بنویسیم که «استقلال نیاز به اتحاد و همدلی دارد» اما دریغ از گوش شنوا!

وقتی اعضا شمشیر را از رو برای هم بسته‌اند و حتی لبخندهای ظاهری آنها به قدری مصنوعی است که یک رهگذر غیر فوتبالی هم متوجه آن می‌شود، وقتی از داخل باشگاه کارشکنی می‌شود، وقتی برای زمین زدن مدیرعامل هر کاری می‌کنند، وقتی نمی‌خواهند برای بهتر شدن وضعیت باشگاه دست از سهم‌خواهی بردارند، اوضاع استقلال بهتر از این نخواهد شد.

***

در جلسه رئیس فدراسیون کشتی با مربیان تیم ملی، دبیر تاکید فراوانی بر انجام چرخه انتخابی داشت که این مساله با مخالفت غلامرضا محمدی روبه‌رو شد.

علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی روز شنبه در یک جلسه مفصل تاکید بسیاری به احیای چرخه انتخابی در کشتی داشت و تاکید کرد در دوره جدید با برنامه‌ریزی انستیتو و یک تیم از دانشگاه شریف در حال تدوین برنامه رقابت‌های انتخابی است تا از این پس در کشتی همه چیز در حوزه انتخاب نفرات ملی‌پوش قانونمند باشد و هیچ ابهام و شبهه‌ای در گزینش ملی‌پوشان برای تورنمنت‌های مختلف به‌ وجود نیاید.

دبیر در این جلسه  با تاکید چند باره بر چرخه انتخابی اظهار داشت: از سال گذشته برنامه‌ام این بود که کشتی‌گیران به شکلی عادلانه راهی رقابت‌های جهانی و المپیک شوند و بر همین اساس با کمک متخصصان و افراد فنی به دنبال این هستیم چرخه انتخابی که یک پکیج کامل برای مشخص شدن ملی‌پوشان اعزامی به رقابت‌های المپیک و جهانی است، تدوین و اجرایی شود و شروع کار ما نیز برای رقابت‌های المپیک توکیو خواهد بود.

وی با اشاره به این فرآیند افزود: این طرح را بر عهده انستیتو بین‌المللی کشتی به‌عنوان یک نهاد علمی گذاشتیم. اما نظر کارشناسان فن از جمله سرمربیان تیم‌های ملی و دیگر کارشناسان کشتی را نیز برای هرچه بهتر شدن این چرخه جویا می‌شویم و باید بگویم فردی خودمحور نیستم، چرا که اگر اینطور بود تا الان این چرخه را ابلاغ کرده بودم اما نظر آقایان سوریان، کاوه، بنا و محمدی به‌عنوان مسؤولان فنی برایم مهم است.

در همین راستا  جلسه‌ای با حضور رئیس فدراسیون، حمید سوریان نایب رئیس، حسن یوسفی‌افشار رئیس انستیتو و غلامرضا محمدی و محمد بنا سرمربیان تیم‌های ‌ملی آزاد و فرنگی و محسن کاوه مدیر تیم‌های ملی آزاد در محل انستیتو برگزار شد. در این جلسه دبیر با تاکید بر چرخه انتخابی اعلام کرد هیچ راهی برای انتخابی تیم‌ملی جز برنامه پیش رو و چرخه انتخابی وجود ندارد. اما این تصمیم او با مخالفت سرمربی تیم ‌ملی کشتی آزاد روبه‌رو شد. محمدی اعتقاد داشت علاوه بر انجام چرخه، نظر کادر فنی نیز مهم است و باید اعمال شود؛ درخواستی که البته رئیس فدراسیون با آن موافق نبود و تاکید فراوان به پایبندی به چرخه انتخابی داشت و همین مساله سبب شد محمدی در مخالفت با این طرح جلسه را نیمه‌کاره رها کند. شنیده‌های فارس حاکی از آن است رئیس فدراسیون از بنا و محمدی درخواست کرده در صورت مخالفت با طرح فوق ‌برنامه پیشنهادی خود را اعلام کنند، در غیر این صورت تا چند روز آینده برنامه فدراسیون درباره چرخه انتخابی ابلاغ می‌شود.

باربد بهراد: قبل از جام‌جهانی 2002 سایتی راه افتاد به اسم onefootball. سایمون کوپر، سردبیرش بود و برای نخستین بار همه نویسنده‌های بزرگ فوتبال را در یک سایت جمع کرد. کسانی مثل فیل بال و گابریل مارکوتی از همین جا معروف شدند. هنوز نه خبری از ساکرنت و گل بود، نه مجله‌های معروف مثل «فور فور تو» سایت آنلاین داشتند و نه اسکای اسپرتس به شکل امروزی‌اش بود. سایمون کوپر با اینکه خودش تحصیلکرده آلمان بود و مدرک آلمان‌شناسی داشت ولی موجی را راه انداخت که دقیقا ضدنفوذ آلمانی‌ها در فوتبال بود. آن موقع اوج نفوذ آلمان در ساختار مدیریت فوتبال محسوب می‌شد. آلمان از نظر اقتصادی رهبر یورو شده بود، باشگاه‌های آلمانی در اوج بودند، شبکه‌های ZDF و ARD کل حق پخش‌ها را می‌خریدند، اسپانسرهای بزرگ مثل آدیداس، زیمنس، کداک و بنز آلمانی بودند، تشکیلات فیفا و یوفا در سوییس کاملا دست آلمانی‌زبان‌ها بود، هاوه‌لانژ که ریشه ژرمن داشت خودش به آلمانی‌ها نزدیک بود، بلاتر رئیس و همه‌کاره فیفا بود، لنارت یوهانسون در یوفا آلمانوفیل بود،

بکن باوئر نفوذ شدید داشت در هر دو، میزبانی هلند و بلژیک در  یورو 2000، جام جهانی 2006 در آلمان و میزبانی سوییس و اتریش در یورو 2008 هم نشان می‌داد  عملا قطب آلمانوفیل در فوتبال خیلی قوی شده است. خود آلمان  هم با کمیته میزبانی جام جهانی 2006 عملا سوار فیفا بود. حتی بعدا در جریان پرونده فساد فیفا معلوم شد آمریکایی‌ها از طریق باند هنری کیسینجر آلمانی‌الاصل که تز دیپلماسی فوتبال را دنبال می‌کرد، از دهه 1970 داشتند آلمان‌ها را در فیفا ساپورت می‌کردند تا جای پایی داشته باشند، چون خودشان در این ورزش فاقد اعتبار بودند. در چنین شرایطی کوپر که واقعا یک روشنفکر نادر در رسانه‌های مدرن بود، داشت با این سلطه مبارزه می‌کرد. شاید هم به‌ خاطر انگلیسی بودنش ولی بعدها که در پاریس ساکن شد، معلوم شد از فرانسه هم بدش نمی‌آید. القصه! سایمون از 3-2 ماه مانده به جام جهانی 2002، تاریخ مستقل جام‌های جهانی را از 1930  به صورت هفتگی  در «وان فوتبال» منتشر می‌کرد. اولین جایی که نشان داد به آلمان‌ها اعلان جنگ کرده مربوط به تاریخچه جام‌جهانی 1938 فرانسه بود که ماجرای آنشلوس (ادغام تیم‌ملی اتریش در آلمان نازی) را کار کرد. بعد در تاریخ جام‌جهانی 1954 سوییس، برای اولین بار در یک رسانه به احتمال دوپینگ آلمانی‌ها اشاره‌ای گذرا کرد که 2 سال بعد موقع اکران فیلمی  آلمانی در همین مورد موجی از افشاگری‌ها درباره دوپینگ آمفتامین این تیم قبل از بازی فینال جلوی مجارستان راه افتاد. همچنین برای نخستین‌بار در رسانه‌ها اشاره کرد که روسای آلمانوفیل و آنگلوفیل وقت فیفا احتمالا برای  میزبانی و قهرمانی کشورهای محبوب‌شان اعمال نفوذ می‌کردند. (1954 سوییس، 1958 سوئد، 1966 انگلیس) همچنین به دخالت آمریکایی‌ها (کیسینجر) در میزبانی مکزیک، آلمان و آرژانتین در جام‌های 1970 تا 1978 و واتیکان برای جام‌های 1982 اسپانیا و 1990 ایتالیا اشاره کرد. شاید باورتان نشود اما ترجمه همین مطالب در همشهری ضمیمه بود که کسی مثل محمد قوچانی و خیلی از نویسنده‌های اصلاح‌طلب را به فوتبال علاقه‌مند کرد چون تازه متوجه کارکردهای پنهان فوتبال شده بودند. بررسی خلاصه تاریخ جام‌های جهانی از سوی وان فوتبال به جام 1970 که رسید، تازه یک رشته پرونده‌سازی جدید علیه اعمال نفوذهای آلمانوفیل‌ها ( آلمان غربی، آلمان شرقی، هلند، اتریش) شروع شد. این تاریخچه‌ها فاش کردند فیفا و داوران جام‌جهانی بویژه داوران ژرمن‌زبان به اشکال مختلف به نفع این تیم‌ها اعمال نفوذ کرده‌اند. مواردی که مستقیما مطرح شده بود: برد زورکی آلمان مقابل مراکش(70)، برد زورکی هلند مقابل تونس به کمک داور آلمانی و برد زورکی آلمان غربی در بازی افتتاحیه 1974 مقابل شیلی به کمک داور هلندی، تبانی آلمان غربی و شرقی در بازی‌های گروهی برای اینکه آلمان غربی میزبان در مرحله نهایی همگروه هلند و برزیل مدعیان اصلی جام 1974 نشود، داوری مغرضانه داور آرژانتینی در دور گروهی برای جلوگیری از شکست آلمان غربی مقابل پدیده آفریقایی یعنی تونس که واقعا داشت آلمان را می‌برد و این نشانه ادای دین به حمایت آلمانی‌ها از میزبانی حکومت نظامی آرژانتین در مقابل بقیه اروپایی‌ها بود، تبانی آلمان غربی با اتریش برای حذف دیگر پدیده آفریقایی در جام‌جهانی 1982 یعنی الجزایر و چشم بستن داور بر وحشی‌گری شوماخر مقابل بازیکن فرانسه در نیمه نهایی همان جام باز هم در یک نان قرض دادن دیگر توسط داور هلندی. خلاصه! کوپر و تیمش طوری درباره تاریخچه حضور آلمان در جام‌های جهانی سیاه‌نمایی کردند که  با شروع جام‌جهانی در کره و ژاپن همه دنبال آتو گرفتن از داوری بازی‌های این تیم بودند و حواس‌ها از کره‌جنوبی پرت شد.

جلسه ستاد مقابله با کرونا با وزیر ورزش هم فایده نداشت

مجوز برگزاری لیگ فوتبال صادر نشد

در جلسه ستاد مقابله با کرونا با وزیر ورزش، حاضران برای صدور مجوز شروع تمرینات تیم‌های فوتبال به نتیجه نرسیدند. اعضای ستاد مقابله با کرونا در ورزش بعد از جلسه‌ای که صبح  دیروز برگزار کردند، از ساعت 15 به دیدار مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان رفتند تا نظرات او و معاونانش را نیز درباره از سرگیری فعالیت‌های ورزشی بگیرند. در این جلسه درباره مسائل مختلفی بحث و تبادل نظر شد که مهم‌ترین آنها پیرامون ادامه لیگ برتر فوتبال بود. از آنجایی که ستاد مقابله با کرونا در ورزش هم نظر مساعدی روی شروع تمرینات تیم‌های لیگ برتری و در نهایت مسابقات فوتبال نداشت، در جلسه با وزیر ورزش تصمیم جدیدی درباره شروع رقابت‌های فوتبال گرفته نشد تا ادامه مسابقات لیگ همچنان به تعویق بیفتد. قرار است طی روزهای آینده بار دیگر ستاد مقابله با کرونا جلسه‌ای را تشکیل بدهد تا درباره موضوعات مربوط به لیگ برتر فوتبال و احتمال بازگشایی دوباره این رقابت‌ها تصمیم‌گیری کند. اما چیزی که مسلم است،  تیم‌های لیگ برتری همچنان حق شروع تمرینات را ندارند و با این تفاسیر ادامه رقابت‌ها از اوایل خردادماه نیز امکان‌پذیر نیست. البته قرار است

20 اردیبهشت‌ماه جلسه دیگری با حضور اعضای ستاد کرونا در ورزش برگزار شود تا با بررسی همه جوانب گستردگی ویروس کرونا بار دیگر درباره برگزاری یا ادامه تعطیلی مسابقات فوتبال تصمیم گیری شود. مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان در پایان جلسه با اعضای ستاد مقابله با کرونا با بیان اینکه تصمیم‌گیری پیرامون رقابت‌های ورزشی از جمله لیگ برتر فوتبال فعلا امکان‌پذیر نیست، تصریح کرد: درباره فوتبال به صورت ویژه با دکتر نمکی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی صحبت کردم و به این نتیجه رسیدیم این امکان در حال حاضر وجود ندارد که زمان شروع لیگ برتر را اعلام کنیم و تصمیم‌گیری در این‌باره به زمانی بین ٢٠ تا ٢٥ اردیبهشت‌ماه موکول می‌شود و هیچ مسؤولی در شرایط کنونی با توجه به وضعیت غیر قابل پیش‌بینی ویروس کرونا نمی‌تواند زمان آغاز مسابقات را اعلام کند.

***

درخواست وزیر ورزش از وزارت اطلاعات برای مقابله با دلال‌ها

وزیر ورزش و جوانان در نامه‌ای به وزیر اطلاعات خواستار ورود و برخورد جدی این نهاد با واسطه‌ها و دلالان غیر رسمی ورزش و بویژه فوتبال شد. به گزارش روابط عمومی وزارت ورزش و جوانان، در نامه مسعود سلطانی‌فر خطاب به محمود علوی، آمده است: مدتی است عوامل نامشخص و غیر رسمی تحت عنوان واسطه در انتقال ورزشکاران خارجی به کشور روابط ناسالمی را ایجاد کرده و موجب بروز مشکلات زیادی شده‌اند. از آنجایی که مدتی است عوامل نامشخص و غیر رسمی تحت عنوان واسطه در انتقال ورزشکاران خارجی به کشور روابط ناسالمی را ایجاد کرده و موجب بروز مشکلات زیاد و فعالیت غیرقانونی و عوارض حقوقی و مالی برای باشگاه‌های مختلف ورزشی و بویژه فوتبال شده‌اند، از جنابعالی و مجموعه خدوم و پرتلاش وزارت اطلاعات درخواست می‌نمایم مانند همیشه یاور مردم و ورزش کشور بوده و دستورات لازم را به عوامل ذی‌ربط صادر نمایید تا سریعا با اقدامات غیرقانونی و بحران‌آفرین دلالان در ورزش (بویژه رشته فوتبال) که موجب خدشه به اعتبار و پیکره ورزش کشور شده است برخورد لازم و قانونی صورت گیرد و ریشه این کار خشکانده شود. در بخش دیگری از نامه وزیر ورزش و جوانان خطاب به وزیر اطلاعات آمده است: بدیهی است تمامی بخش‌ها و مدیریت‌های این وزارتخانه و باشگاه‌های ورزشی موظف به همکاری با مجموعه ذی‌ربط وزارت اطلاعات به منظور سالم‌سازی و مقابله موثر با پدیده دلال‌ها در ورزش و بویژه فوتبال کشور می‌باشند.

اسدالله رمضان‌زاده: منازعات «بن‌زاید» و «بن‌سلمان» در جنوب یمن وارد فاز تازه‌ای شده است! مزدوران سعودی و اماراتی، بازی خونینی را بر سر سهم‌خواهی بیشتر در استان‌های جنوبی یمن آغاز کرده‌اند! از سوی دیگر، مجادله بر سر اشغال جزایر استراتژیکی مانند «سقطری» میان طرفین متجاوز به نقطه اوج خود رسیده  و فعلا در ظاهر جایی را برای آشتی 2 شاهزاده خیره‌سر و جنگ‌طلب جهان عرب باقی نگذاشته است! اعلام خودمختاری و وضعیت اضطراری از سوی شورای انتقالی جنوب یمن (وابسته به امارات) و تحولاتی که پس از این ماجرا به وقوع پیوست، نشان می‌دهد اشغالگران یمن به چه وضعیتی در این کشور دچار شده‌اند. در مقابل، جنبش انصارالله و گروه‌های مقاومت مردمی تاکید دارند حل و فصل بحران در جنوب این کشور، تنها یک راهکار دارد و آن خروج مطلق و فوری نیروهای اشغالگر (اعم از مزدوران امارات و عربستان و نظامیان آنها) از این منطقه است. راه‌حلی که قطعا هیچ جایگزینی ندارد و در نهایت نیز شاهد تحقق آن خواهیم بود.

آنچه در این میان جلب توجه می‌کند، موضع‌گیری ذلیلانه، غیرحقوقی و وقیحانه سازمان ملل متحد در قبال تحولات اخیر یمن است. «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل متحد اخیرا  از درگیری‌های اخیر در جنوب یمن میان نیروهای وابسته به امارات با نیروهای وفادار به دولت مستعفی یمن (که  مورد حمایت عربستان هستند) ابراز نگرانی کرد! دبیرکل سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای با ابراز نگرانی شدید نسبت به درگیری‌های خونین در عدن، تمامی طرف‌های درگیر را به توقف اقدامات نظامی دعوت کرد! گوترش در حالی نسبت به هلاکت پیاده‌نظام‌های سعودی و امارات در یمن ابراز نگرانی می‌کند که ریاض و ابوظبی، پس از حمله فروردین ۹۴ به یمن، هر یک کنترل بخش‌هایی از این کشور را در دست گرفته و از مزدوران محلی برای عملیات علیه نیروهای یمنی استفاده می‌کنند.

آنچه در مواضع گوترش و دیگر مقامات سازمان ملل متحد مشاهده می‌شود، انعکاسی از یک «تراژدی تلخ» در سازمان‌های بین‌المللی است؛ اینکه دبیرکل سازمان ملل متحد به جای محکوم کردن اشغالگری و تجاوز سعودی‌ها و اماراتی‌ها به یک کشور مستقل که دارای هویتی تاریخی، سیاسی و مردمی است، از متجاوزان می‌خواهد تا دست از منازعه با یکدیگر بردارند و جان نیروهای خود را در سرزمین محل اشغال حفظ کنند! هر چند تعلق‌خاطر دبیرکل سازمان ملل متحد به لابی‌های صهیونیستی و آمریکایی که مقدمات و لابی‌گری‌های مربوط به انتصاب وی به دبیرکلی این مجموعه را صورت داده‌اند غیرقابل انکار است اما مواضع اخیر وی را می‌توان یکی از ذلیلانه‌ترین مواضع اصلی‌ترین مقام اجرایی و مدیریتی سازمان ملل متحد در قبال تحولات اشغالگرانه در یک کشور دانست! آیا گوترش فراموش کرده است به سبب جنایات همین مزدورانی که امروز در جنوب این کشور به جان یکدیگر افتاده‌اند، هزاران کودک بیگناه یمنی به خاک و خون غلتیده و میلیون‌ها نفر از مردان و زنانی که تا قبل از این جنگ خانمانسوز زندگی آرام خود را سپری می‌کردند، کشته یا آواره شده‌اند؟! براستی چرا قلم و زبان الکن گوترش، زمانی که اتوبوس حامل کودکان دانش‌آموز در استان صعده با بمب ام‌کی ۸۲  و از سوی جنگنده‌های سعودی‌ها هدف قرار گرفت اینگونه به گردش درنیامد؟! تنها در آن جنایت بزرگ، 40 کودک دانش‌آموز یمنی که بین 10 تا 13 سال سن داشتند به شهادت رسیدند و به جمع قربانیان جنایات بزرگ آمریکا، رژیم صهیونیستی، کشورهای اروپایی و آل‌سعود و آل‌نهیان پیوستند. پس از این حادثه، سازمان ملل متحد نه تنها اقدامی عملی در مواجهه با جنایات و اشغالگری سعودی‌ها و اماراتی‌ها در یمن صورت نداد، بلکه زمینه را برای استمرار این جنایات فراهم کرد. قطعا آنتونیو گوترش و همراهانش در خون تک‌تک مردم بیگناه یمن با سعودی‌های خونخوار و شیخ‌نشین‌های متوحش اماراتی  شریک هستند.