مهلت شرکت در دومین جشنواره کتاب‌خوان و رسانه تمدید شد

مدیرکل روابط عمومی و امور بین‌الملل نهاد کتابخانه‌های عمومی از تمدید مهلت شرکت در دومین جشنواره کتاب‌خوان و رسانه خبر داد.

محمدمهدی زرافشان در این باره گفت: به دلیل به‌روزرسانی سامانه جشنواره و درخواست اهالی رسانه برای ارسال آثار، مهلت شرکت در دومین جشنواره کتاب‌خوان و رسانه تا پایان بهمن ۱۴۰۲ تمدید شد. اهالی رسانه، کتابخوانان و عموم مردم می‌توانند با مراجعه به سامانه جشنواره به این نشانی ضمن کسب اطلاعات بیشتر، با ارسال اثر در این دوره از جشنواره شرکت کنند.

دومین دوره جشنواره کتاب‌خوان و رسانه، با رویکردهای سه‌گانه تمرکز بر «کتابخانه عمومی» و «کتاب‌خوانی»، توجه به «رسانه‌های نوین» و قالب‌های متنوع و شرکت «کتاب‌خوانان» در جشنواره به همت نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور برگزار می‌شود. تمام آثار منتشر شده در بازه زمانی یکم اردیبهشت ۱۴۰۰ تا ۲۲ بهمن ۱۴۰۲ با موضوعات مرتبط در دومین دوره جشنواره پذیرفته می‌شود.

محسن برمهانی معاون سیمای سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، کمیل خجسته عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، سیدمحمود رضوی مشاور فرهنگی رئیس مجلس شورای اسلامی، محمد سرشار مدیر فرهنگی و نویسنده، فاطمه عزیزآبادی فراهانی عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی و عضو حقیقی هیات امنای کتابخانه‌های عمومی کشور و فرشاد مهدی‌پور، معاون امور رسانه‌ای و تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طی احکام جداگانه‌ای از سوی مهدی رمضانی، دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور و رئیس جشنواره، به عنوان اعضای شورای سیاست‌گذاری دومین جشنواره «کتاب‌خوان و رسانه» منصوب شده بودند.

***

شمسایی درباره نمایشگاه رسانه‌های ایران مطرح کرد

وقتی راوی، خبر می‌شود

ایمان شمسایی، مدیرکل سابق مطبوعات و خبرگزاری‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: نمایشگاه رسانه‌های ایران فرصتی را برای اهالی مطبوعات فراهم کرده تا این بار شنونده روایت‌های مخاطبان خود باشند.

وی ادامه داد: در نمایشگاه رسانه‌های ایران، دیگر رسانه مثل همیشه راوی نیست و خود خالق خبر است. در طول سال همیشه این اهالی رسانه هستند که برای مردم از رویدادها و اتفاقات حرف می‌زنند و مدتی که نمایشگاه رسانه‌ها برگزار می‌شود، فرصت مغتنمی است تا اقشار مختلف مردم ارتباطی چهره به چهره با اهالی مطبوعات داشته باشند. ضمن اینکه این نمایشگاه مکانی برای دور هم جمع شدن اهالی مطبوعات و آشنایی و مودت بیشتر بین آنهاست.

عضو شورای سیاست‌گذاری نمایشگاه رسانه‌های ایران با تاکید بر اینکه در جریان این رویداد مسائل مربوط به رسانه‌ها مورد بحث و تبادل نظر قرار خواهد گرفت، گفت: در نشست‌های حاشیه‌ای نمایشگاه بحث‌های صنفی و حزبی از گفت‌وگوهایی درباره امنیت شغلی گرفته تا حقوق مطبوعات مطرح خواهد شد که همه این مجموعه اتفاقات در این نمایشگاه می‌تواند اهالی رسانه را برای شرکت در این رویداد ترغیب کند. شمسایی نمایشگاه امسال را محلی برای مواجهه گروه‌های سیاسی و احزاب مختلف دانست و از این اتفاق به عنوان یکی از حسن‌های برگزاری آن یاد کرد. وی با تاکید بر تداوم برگزاری این رویداد فرهنگی در سال‌های آینده، درباره تفاوت نمایشگاه رسانه‌های ایران با نمایشگاه‌های مطبوعات که در سنوات گذشته برگزار می‌شد، گفت: امسال علاوه بر رسانه‌های مکتوب و کاغذی، رسانه‌های برخط، خبرگزاری‌ها، انسان‌رسانه‌ها و حتی انجمن‌ها و تشکل‌های مختلف نیز در این نمایشگاه حضور خواهند داشت و تجربه‌های خود را با یکدیگر به اشتراک خواهند گذاشت. به گفته این کارشناس رسانه، از آنجایی که برگزاری نمایشگاه رسانه‌های ایران نفع اقتصادی ندارد، برای تداوم برگزاری آن باید کارکردهای درستی تعریف و غرفه‌ها با کمترین هزینه برپا شود تا رسانه‌های بیشتری در این نمایشگاه شرکت کنند. 

شمسایی گفت: خبرنگاران باید در روزهای برگزاری نمایشگاه حضور فعال داشته باشند و صاحبان امتیاز و مدیران مسؤول موظف هستند از خبرنگاران بخواهند جلسات و گعده‌های خود را در این نمایشگاه برگزار کنند و چند ساعتی را در غرفه‌ها بگذرانند و با مخاطبان رو در رو به گفت‌وگو و تبادل اطلاعات بپردازند.

***

با ابلاغ رئیس‌جمهور

اعضای کمیته تدوین سیاست‌های شبکه نمایش خانگی منصوب شدند

حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور در بخشنامه‌ای به دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان صداوسیما و شورای عالی فضای مجازی ماده واحده مصوبه ۱۴ آذر ۱۴۰۲ شورای عالی انقلاب فرهنگی درباره انتخاب اعضای این شورا در کمیته تدوین سیاست‌ها و ضوابط حاکم بر صوت و تصویر فراگیر و شبکه نمایش خانگی را ابلاغ کرد. بر اساس مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی آقایان ابراهیم سوزنچی، سیدسعیدرضا عاملی و سیدمرتضی میرباقری به عنوان اعضای حقیقی شورای عالی انقلاب فرهنگی و آقایان محمدرضا جعفری‌جلوه و فرشاد مهدی‌پور به عنوان اعضای صاحب نظر در حوزه رسانه برای عضویت در کمیته تدوین سیاست‌ها و ضوابط حاکم بر صوت و تصویر فراگیر و شبکه نمایش خانگی انتخاب می‌شوند.

اسامی برندگان و نامزدهای چهل و دومین دوره جشنواره فیلم فجر در بخش سودای سیمرغ

(بهترین کارگردانی)

اجرای حکم اعدام در خیابانی که همسر، دختر و پسر قاتل حضور دارند و مردم هم فیلم می‌گیرند و بازپرسی که به محل اجرای حکم می‌آید تا اگر بتواند رضایت را از خانواده مقتول بگیرد که بعد از چند ثانیه از اجرای حکم و بالای دار رفتن قاتل، مادر مقتول می‌بخشد... این آغاز فیلم «بی‌بدن» است؛ فیلمی که در ابتدای جشنواره حواشی‌ای ایجاد کرد تا بیشتر دیده شود اما این کار به معنای این نیست که فیلمی ضعیف بوده است.

جنس روایت «بی‌بدن» همانند علفزار است. ما شاهد همان شیوه جذاب برای آغاز فیلم و همان کشش برای تماشای فیلم و همان سوژه‌های خاصی هستیم که جزو مهم‌ترین پرونده‌های قضایی بوده‌اند و سال‌ها به دلیل عدم دسترسی سینماگران به این پرونده‌ها خاک می‌خوردند و حالا بر حسب اتفاق فیلمساز و فیلمنامه‌نویسی مانند دانشی پیدا شده که این سوژه‌ها را با پرداخت دراماتیک پرالتهاب‌تر از نسخه اصلی کند.

کاظم دانشی، فیلمنامه‌نویس در این اثر از ایده قصاص طرحی اجتماعی و درام درآورده است اما به دور از شعارزدگی. البته در شخصیت بازپرس که نوید پورفرج بازی کرده است، این شعاری بودن وجود دارد اما به اندازه‌ای نیست که مخاطب را دل‌‌زده کند.

این فیلم در ورای روایت یک ماجرای واقعی که احتمالا ‌و بر اساس گمانه‌زنی‌های برخی رسانه‌ها برگرفته از پرونده‌ای است که سال‌ها مفتوح بود، قصد دارد برای مخاطبان خود آگاهی‌بخش باشد.

دانشی تلاش کرده مقابل هم قرار گرفتن خانواده قاتل و‌ مقتول را با اتکا به در مرکزیت قرار دادن شخصیت‌های مختلف از جمله دوست و همکلاسی ارغوان گرفته تا همسر جدید پدر سروش و دخالت بازپرس در پرونده و سایر داستانک‌هایی که بر سر راه قصه اصلی قرار می‌گیرد، روایت متفاوتی از یک داستان کلیشه‌ای به مخاطب ارائه کند.

نویسنده برخلاف فیلم «آبی روشن» که به بخشش و ضمانت می‌پردازد، به اجرای حکم توجه دارد البته درباره بخشش و بعد اخلاقی در بخش‌های مختلف داستان صحبت کرده است. فیلمنامه قصه خوبی دارد و در متن قصه هم شخصیت‌پردازی خوبی انجام شده است اما ریتم قصه کند است و نویسنده به طور قطره‌چکانی اطلاعات را به مخاطب می‌دهد اما به نحوی نیست که مخاطب را دل‌زده کند. البته تعلیق‌های نسبتا خوبی در قصه جاگذاری شده است.

دیالوگ‌ها هم در بخش‌هایی شعاری است، یعنی نویسنده سعی کرده است عباراتی را به کار ببرد که ماندگار شود اما بهتر بود دیالوگ‌ها سیر ساده بودن خودشان را طی می‌کردند نه تصنعی بودن.

البته در داستان نیز پارادوکس نقش ویژه‌ای دارد مثل ابتدا و انتهای داستان یا پدر قاتل که پژمان جمشیدی نقشش را بازی می‌کند و پدر ارغوان که سروش صحت است؛ در خانواده دختر، مادر نقش محرک را دارد و درخانواده پسر، پدر،  البته از پدر 2 چهره افراطی می‌سازد؛ پدری که در بودن با فرزندش کم‌کاری کرده و پدری که با پسرش در قتل همکاری داشته است.

فیلم به یک مسأله دیگر هم ورود کرده است و آن قدرت فضای مجازی در باطل نشان دادن حق است. دانشی به خوبی توانسته نشان دهد که عده‌ای با پول و رانت می‌توانند از رسانه برای امیال خود استفاده کنند به طوری که قاتل را مظلوم نشان دهند. مادر ارغوان در بخش‌هایی این موضوع را تکرار می‌کند که شما آبروی ما را بردید به طوری که به ما می‌گویند قاتل.

بخش خانوادگی این فیلمنامه هم به دور بودن اعضای اصلی خانواده یعنی پدر و مادر از فرزندان می‌پردازد و اینکه بعدها باید حسرت کوتاهی‌های‌شان را بخورند و این روایت در شخصیت پدر ارغوان به وضوح دیده می‌شود. البته سروش صحت نیز این نقش خنثی را بخوبی ایفا کرده است.

«بی‌بدن» از 2 منظر دیگر قابل تأمل است؛ اول اینکه به دلیل سوژه ملتهب و انتخاب بازیگران محبوب می‌تواند در گیشه موفق باشد و با استقبال خوب مخاطبان در زمان اکران روبه‌رو شود و کمی گیشه سینماها را از دست فیلم‌های نازلی که به اسم کمدی روی پرده می‌روند نجات دهد و از سوی دیگر می‌تواند این هشدار را به خانواده‌ها بدهد که باید نظارت بیشتری بر روابط فرزندان خود داشته باشند، آنها را به حال خود رها نکنند و تمام تلاش خود را به کار گیرند تا سبک زندگی و فرهنگ منحط غربی را از فضای مقدس خانواده دور کرده و در توسعه فرهنگ غنی ایرانی - اسلامی تلاش ویژه‌ای داشته باشند.