|
نگاهی به عکس و عکاسی در ایام سوگواری امام حسین(ع)
قابهای عاشورایی
گروه فرهنگ و هنر: تاریخچه ورود دوربین عکاسی و عمومیت یافتن هنر عکاسی در ایران به دوران قاجار بازمیگردد و قاعدتا پیش از این مقطع هیچ عکسی در کشور به ثبت نرسیده است. در واقع محمدشاه قاجار است که از کشورهای روسیه و انگلیس نخستین دستگاههای دوربین عکاسی را وارد میکند و در نهایت اواسط دسامبر ۱۸۴۲ یا به عبارتی پایان آذر ۱۲۲۱ هجری خورشیدی نخستین عکسبرداری در ایران انجام میشود. پس از این اتفاق به مرور عکاسی با تصدی عکاسباشی به یکی از اتفاقات ثابت دربار قاجار تبدیل میشود و کمکم جای خود را در مناسبات و اتفاقات پیدا میکند.
قاعدتا نخستین عکسهای ماه محرمی هم در دوران قاجار به ثبت رسیده و این سیاق از همان زمان تا امروز مورد توجه هنرمندان عکاس و مخاطبان بوده و هست. نخستین عکاسی که از عزاداریهای محرم عکاسی کرد، «آنتوان سوروگین» بود که اصالت گرجستانی داشت و طی دوران حکومت ناصرالدینشاه به عکاسی از مردم و مشاغل و آداب و مناسک ایرانیان پرداخت. سوروگین حدود 200 سال پیش نخستین عکسها از عزاداری مردم در ماه محرم به ثبت رساند و حال میتوان آنها را اسناد تاریخی تلقی کرد.
عکسهای این عکاس در گالری هنر فریر در واشنگتن، موزه ملی نژادشناسی شهر لیدن و موزه عکس آمستردام هلند نگهداری میشود.
ماه محرم در دوران قاجار مقطعی برای عزاداری هم در میان مسؤولان مملکت و هم تودههای مردم بود و آنتوان سوروگین و بعدتر عکاسان دیگر از این مناسبت عکاسی کردهاند. این رویه تا امروز ادامه داشته و عکاسان متعددی طی دهههای اخیر از عزاداری مردم عکاسی کردهاند اما در میان انبوه عکسهایی که تا امروز به ثبت رسیده، تنها برخی ماندگار شدهاند و به دل مینشینند.
ماه محرم به خودی خود ماه سوگ است و این سوگ و عزا بدون ذرهای کاستی در تمام مناطق ایران اجرا میشود. اگر عزاداری دستهها، هیاتها و سوگواری دهه اول محرم در تکایا را در نظر آوریم، متوجه خواهیم شد کلیت ماجرا یکی است. یعنی با انبوهی از مردم سیاهپوش یا کفنپوش مواجه هستیم که طی گردهمایی در محلی مشخص سینهزنی میکنند یا زنجیر میزنند و علمکشی میکنند. خروجی این کلیت یک شکل، برای عموم عکاسان یکی است و آنچه عکسهایی منحصربهفرد را خلق میکند، خلاقیت عکاس و شیوه نگاه او به عزاداری برای واقعه کربلاست.
بیشک عکاسی در این میان موفق خواهد بود که اثری نو و خلاقانه و کمتر دیده شده را توسط دوربینش به ثبت برساند. حال اینکه دوربین آن شخص متعلق به کدام برند است و به لحاظ تجهیزات چه امکاناتی دارد، موضوعاتی است که در وهله بعد قرار میگیرد؛ یعنی آنچه در عکاسی ماه محرم و ایام مربوط به آن اهمیت دارد، ایده و نگاه عکاس است.
اما یک عکاس بر چه اساس میتواند آثاری نو و خلاقانه را به ثبت رساند؟
همانطور که گفته شد کلیت عزاداریها یکی است و در ایام محرم آنچه به وفور یافت میشود، دستهها و هیاتهای عزاداری است، لذا عکاسی موفق خواهد بود که جزئیات را مد نظر قرار دهد. اینکه عزاداری امام حسین(ع) مملو از سمبل و نمادهاست، موضوعی است که به کمک عکاس خواهد آمد. علم، زنجیر، سنج، پر طاووس روی علم و ادوات موسیقایی چون طبل و دمام و سنج تنها برخی از نمادهایی است که در ماه محرم و عزاداریها بسیار با آنها مواجهیم و میتوانند برای ثبت آثار درخور و با کیفیت دستمایه کار عکاسان قرار گیرند.
یکی دیگر از مقولات مهمی که به کار عکاسان میآید، پرداختن به عزاداریهای اقوام مختلف کشور است. ناگفته پیداست ایران از تنوع قومی بالایی برخوردار است و این در حالی است که دین و مذهب قومهای مختلف در شمال، جنوب، شرق، غرب و میانه کشور یکی است. این یکدستی، کلیتی واحد را در عزاداریها رقم میزند اما به لحاظ تفاوتهای فرهنگی، پوششی، قومی، اجتماعی و اقلیمی جزئیاتی در سوگواریها وجود دارد که برای افراد غیر بومی جالب خواهد بود و عکاسان میتوانند از این پتاسیل برای خلق آثار درخور و متفاوت بهره ببرند.
یکی دیگر از موضوعاتی که به تفاوت سوگواریها در نقاط مختلف کشور میانجامد، آیین و مناسک و رسومی است که در هر نقطه کشور وجود دارد. به طور مثال مراسم سنج و دمامزنی در هیچکدام از مناطق کشور جز شهرهای جنوبی انجام نمیشود. یا اینکه برخی شهرها مراسمی دارند که «علم رقصون» نام دارد و اهالی دیگر شهرها از آن بیخبرند.
حتی نوع، جنس و سایز علمها هم در نقاط مختلف ایران دارای تفاوتهایی است. مثلا علمی که در شهر دزفول عمومیت دارد، چوب یا کتلی عمودی و بسیار مرتفع است که توسط شخصی، دسته عزاداری را همراهی میکند. مثال دیگر در نوع زنجیرزنی و سینهزنیهای عزاداران است که در شهرهای مختلف دارای تفاوتهایی است. به طور مثال شیوه عزاداری سینهزنان استان اردبیل را نمیتوان با سینهزنی اهالی آبادان و اهواز که به آن «چلاب» میگویند یکی دانست. در نهایت اینکه هر آنچه مطرح شد، تنها برخی از تفاوتهایی است که در نوع عزاداریهای مردم شهرهای مختلف تنوع ایجاد میکند و همه این موارد در صورت جدی انگاشته شدن دست عکاس را برای خلق آثار بدیع و خلاقانه بازمیگذارد.
بدون شک عکسهای ثبت شده توسط عکاسان گذشته و امروز جز آن که وجههای هنری دارد، حاوی روایاتی از مقاطع مختلف تاریخ است و این آثار را میتوان در سالها و دهههای آینده سند تاریخی قلمداد کرد. یکی دیگر از موارد مهمی که توجه عکاسان به مقوله محرم و کربلا را اهمیت بیشتر میبخشد، جلب توجه اهالی دیگر کشورها نسبت به آیینهای مذهبی و ملی ایرانیهاست.
بیشک یک عکس بدیع و خلاقانه از یک مسابقه یا جشنواره بینالمللی، از صدها ساعت سخنرانی و مشاجره و میتینگ و کنفرانس، گویاتر و کاربردیتر خواهد بود، چرا که خاصیت و خصلت هنر همین است. فقط با زبان هنر است که میتوان زیباییها و ظرایف را بدون ذرهای تحریف به دیگران نمایاند و در میان هنرها هم عکاسی است که واقعیتها را با جزئیات و بدون جانبداری روایت میکند.
طی سالهای اخیر هنرهای متعدد تجسمی، مسیر پرفراز و نشیبی را در جهت تکامل پیمودهاند. در همین راستاست که رویدادهای مهمی چون جشنوارههای چندگانه فجر و دوسالانهها ایجاد شده و ادامه حیات دادهاند. بیشک وجود رویدادهای جمعی و رقابتی و حتی تجاری بستر مهم و مناسبی برای فعالیت نسلهای مختلف است. عکاسی هم به عنوان یکی از هنرهای مهم و شناسنامهدار از این قاعده مستثنا نیست. درست است که ظاهرا هنر عکاسی دارای رویدادهای متعدد است اما در واقع اینطور نیست. به این دلیل که اغلب رویدادها غیررسمی هستند و توسط ارگانهای مختلف به صورت مقطعی برگزار میشوند و استمرار ندارند. واقعیت این است که تعداد رویدادهای مهم و رسمی که با محوریت عکاسی برگزار میشود، کمتر از انگشتان یک دست است. در رابطه با عکسهای محرمی و عاشورایی هم هنوز یک مسابقه یا جشنواره مستقل و مستمر برگزار نشده است، لذا عکاسان ایرانی برای دیده شدن آثار و سبک و سیاقشان باید در رویدادهای خارجی حضور یابند که این رویه نیز دشواریها و چالشهای خودش را
دارد.
در پایان باید گفت با اینکه حضور عکاسان ایرانی در رویدادهای معتبر بینالمللی و مسابقات خارجی کاری دشوار است اما طی این سالها عکاسان متعددی با عکسهای عاشورایی و محرمی خود در میادین جهانی عرضاندام کردهاند و عنوانهای مهمی به دست آوردند.
ارسال به دوستان
اخبار
نقش خیمه حسین(ع) بر دیوارنگاره میدان انقلاب
جدیدترین دیوارنگاره میدان انقلاب اسلامی تهران، همزمان با ماه محرم و ایام عزاداری حضرت اباعبداللهالحسین علیهالسلام، با تصویری در این زمینه همراه با شعار «آزادگان عالم در خیمه حسیناند» رونمایی شد.
در تازهترین دیوارنگاره میدان انقلاب که محصول مرکز هنری - رسانهای نهضت است، به این موضوع که هر کس در خیمه حسین است طرف درست تاریخ را گرفته، اشاره شده است.
***
نشست مطالبه اهالی تئاتر از دولت چهاردهم بزودی برگزار میشود
نشست تخصصی «این صحنه خانه ماست» با محوریت مطالبات جامعه تئاتر ایران از دولت آینده به همت انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران برگزار میشود.
در آخرین جلسه هیأتمدیره انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران مصوب شد با توجه به برگزاری انتخابات ریاستجمهوری و تشکیل دولت آینده، نشست تخصصی با حضور هنرمندان تئاتر کشور و نمایندگان صنوف مختلف تئاتر به میزبانی انجمن کارگردانان بهزودی برگزار شود. قرار است در این نشست بزرگان تئاتر کشور درباره مطالبات و مسائل جامعه تئاتر کشور از دولت آینده به بیان مطالب خود بپردازند. بزودی زمان و مکان برگزاری این نشست اطلاعرسانی میشود.
***
بازسازی «یک مشت دلار»
فیلم مشهور «یک مشت دلار» سرجیو لئونه با بازی کلینت ایستوود دوباره ساخته میشود.
این فیلم کلاسیک لئونه که سال ۱۹۶۴ بنیانگذار ژانر «وسترن اسپاگتی» شد، در واقع بازسازی فیلم «یوجیمبو» آکیرا کوروساوا در سال ۱۹۶۱ بود.
«یک مشت دلار» که به فارسی با عنوان «به خاطر یک مشت دلار» اکران شد، درباره یک تفنگچی جدا شده از گروهش در میان ۲ خانواده رقیب در شهری است که به دلیل حرص، غرور و انتقام از هم پاشیده شده است. کلینت ایستوود با بازی در نقش این شخصیت به یک ستاره بدل و موفقیت این فیلم موجب شد ۲ فیلم دیگر «برای چند دلار بیشتر» و «خوب، بد، زشت» درباره «مردی بینام» که ایستوود در آن نقشآفرینی کرد، ساخته شود.
کمپانی ایتالیایی «یورو گنگ اینترتینمنت»، انزو سیستی سازنده ایتالیایی دهها فیلم از جمله «آقای ریپلی با استعداد» آنتونی مینگلا، «بیمار انگلیسی» برنده اسکار و «دار و دستههای نیویورکی» اسکورسیزی، و «جولی فیلم» مستقر در رم که تهیهکننده فیلم اصلی بوده، سازنده این فیلم هستند. جزئیات بیشتری از این بازسازی ارائه نشده است.
***
اجرای نمایش «بیرق سرخ» در مرکز تئاتر کانون
نمایش «بیرق سرخ» در روزهای ماه محرم بهصورت نذر فرهنگی در مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری و در ایام اربعین در تماشاخانههای سیار اجرا میشود.
«بیرق سرخ» به نویسندگی و کارگردانی صادق کیانیمقدم، روایت زندگی زن و شوهری هنرمند است که در حوزه نمایش فعالیت دارند و قرار است در روزهای محرم ۱۰ شب نمایش اجرا کنند. این گروه با در اختیار گرفتن یک علم و یک شمشیر از تکیه محل، کار خود را شروع میکنند.
این نمایش روایت دخیلهایی است که به علم بسته و آویزان شده و هرازگاهی گریزی به تعزیه شهادت حضرت علیاکبر(ع)، حضرت عباس(ع)، بشیر و امالبنین(س) میزند. نمایش «بیرق سرخ » از شنبه ۲۳ تیر ۱۴۰۳ به مدت ۷ شب ساعت ۱۹ در محوطه باز مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری واقع در پارک لاله تهران اجرا میشود.
***
«فرانک، معمار جوان» به بازار نشر آمد
کتاب «فرانک، معمار جوان» نوشته فرانک ویوا به تازگی با ترجمه فرزاد فرشاد توسط انتشارات علمی و فرهنگی منتشر و روانه بازار نشر شده است.
«جوانی یک کیفیت است نه یک اتفاق»؛ این جمله از «فرانک لوید رایت» مشهورترین معمار جهان است که کتاب «فرانک معمار جوان» با آن آغاز میشود و همین آغاز گویای این است که با کتابی روبهرو هستیم که پند و اندرزی در بر ندارد، بلکه زمینهساز یک کیفیت و راه در ذهن و زندگی کودک است و او را ترغیب به ادامه مسیر میسازد.
2 شخصیت اصلی داستان پدر و پدربزرگی به نام فرانک جوان و فرانک پیر هستند که نام آنها از معمار پرآوازه فرانک لویدرایت وام گرفته شده است. فرانک پیر و فرانک جوان در این سفر اکتشافی با یکدیگر در دنیای هنر معماری تعمق میکنند. نمایش ساختمانها و موزه معماری با تصویرسازی مناسب و جذاب بر همراهی کودک با این کتاب میافزاید. فرانک پیر و فرانک جوان پس از بازدید از موزه شبهنگام قبل از خواب به این میاندیشند که هر 2 داناتر و سر زندهتر شدند.
کتاب کودک فرانک معمار جوان که متعلق به رده سنی ۳ تا ۸ سال است به لزوم نگریستن به هنر و دنیا از نگاه کودکان میپردازد و همراهی کودکان و پیران را در کنار هم برای خلق معنای باکیفیتتر برای زندگی نشان میدهد.
ارسال به دوستان
در نشست نقد و بررسی فیلم کوتاه «تهران» عنوان شد
فیلمهای مهم هالیوودی با سرمایه دولتی ساخته شده است
گروه فرهنگ و هنر: شانزدهمین جلسه نهمین فصل پاتوق فیلم کوتاه، با نمایش ۴ فیلم کوتاه در پردیس سینمایی بهمن برگزار شد. در این جلسه از فصل نهم پاتوق که به همت انجمن سینمای جوانان ایران برگزار شد، فیلمهای کوتاه «ایار» به کارگردانی مهدی امینی، «دوئل» به کارگردانی اعظم مرادی، «مدیر مدرسه» به کارگردانی میکائیل دیانی و «گربه ماهی» به کارگردانی امیرحسین مهماندوست روی پرده رفتند و در ادامه آرش خوشخو نویسنده و منتقد سینما و محمد صابری به عنوان مجری - کارشناس در گفتوگو با کارگردانان این آثار به بررسی آنها پرداختند.
جهان نادیده کودکان کار را تلخ نبینیم
در بخش نخست نقد و بررسی فیلمها مهدی امینی، کارگردان فیلم کوتاه «ایار» روی صحنه آمد و بیان کرد: این پنجمین فیلم داستانی من است، اگر چه پیش از آن فیلمهایی ساخته بودم اما «ایار» جدیترین تجربه من به حساب میآید. نام فیلم را هم آقای سعید نجاتی، تهیهکننده کار انتخاب کردند و در واقع همان «یار» است که مانند «امرداد» به ابتدای آن الف اضافه شده است.
آرش خوشخو هم با اشاره به اینکه «ایار» به نسبت سوژهاش بیش از اندازه کوتاه بود، عنوان کرد: پرداختن به کودکان فداکار یک ژانر دیرپا در سینمای ایران است و از قدیم آثاری با همین موضوع داشتهایم، مانند «بچههای آسمان» و فیلم مهم «نیاز». این ژانر حاصل یک جهش جمعیتی در دهه ۶۰ بوده است که از پی آن شاهد تولید فیلمهایی با موضوع پسربچههای کار بودیم.
وی ادامه داد: در دهه 70 هم فیلمهایی با محوریت دختران نوجوان ساخته شد که نمونه شاخص آن «دختری با کفشهای کتانی» بود. این ژانر جذابی است و هنوز هم فیلمهایی با این موضوع ساخته میشود اما در «ایار» فکر میکنم حواس کارگردان به صحنه انتهایی بوده و به همین دلیل بهای لازم را به 2 صحنه کلیدی فیلم خود نداده است، در واقع اگر به این 2 صحنه بهتر و موثرتر پرداخته میشد، تاثیر فیلم بیشتر بود.
فیلم کوتاهی که «سرویس» نشد!
سپس امیرحسین مهماندوست، کارگردان «گربه ماهی» روی صحنه آمد و بیان کرد: این سومین فیلم من است، چندی پیش هم «سکوت جهان» را به پایان رساندم. «گربه ماهی» در مرحله اول «سرویس» نام داشت اما من نسخه اولیهای به استادم آقای جلیلوند دادم و او گفت نام فیلم را عوض کن چون هیچ جشنوارهای به فیلمی که نامشWC باشد، جایزه نمیدهد!
خوشخو هم درباره نام این فیلم کوتاه گفت: چالش اسم در فیلمهای سینمایی جذاب است، مثلا زمانی باغبانی در مقام نویسنده برای «نهنگ عنبر» اسم خوبی گذاشت یا دیگر فیلم او یعنی «خرگیوش» نام خوبی داشت؛ به نظرم او تخصصی در برگزیدن اسامی فیلمها دارد.
وی در ادامه با اشاره به «گربهماهی» گفت: مسأله اجاره کردن خانه برای دختران مجرد مسأله مهمی است که به نظرم در فیلمهای اجتماعی باید به آن پرداخته شود اما تاکنون فیلمسازی سراغش نرفته است، از این منظر «گربهماهی» جذاب بود، یک نگاه کمیک هم در فیلم وجود داشت و آن صحنهای بود که ما از دید گربه به محیط نگاه میکردیم که به نظرم خلاقانه و کمیک بود.
فیلمی سخت از یک کارگردان زن
در ادامه آرش خوشخو در غیاب کارگردان فیلم کوتاه «دوئل» درباره این فیلم گفت: تلاش برای ساخت یک فیلم حادثهای در بستر محیطبانها خوب بود. در این فیلم تلاشی هم برای انتقال حس معصومیت از طریق طبیعت میشود، کمااینکه به طور کلی در عالم سینما تلاشهای خوبی برای انتقال چنین حسهایی شده است.
وی افزود: با این حال «دوئل» کمی گیجکننده بود و انگار یک فیلم ناتمام است، در واقع یک فیلم جاندار قابل رویت برایم نبود. ساخت چنین فیلمی برای یک فیلمساز زن سخت است اما نسل فعلی زنان فیلمساز این موضوع را برطرف کردهاند.
در بخش پایانی این نشست، آرش خوشخو درباره قضاوت نسبت به فیلمهایی که با سرمایه دولتی ساخته میشوند، تأکید کرد: خیلی از فیلمهای مشهور ما (چه قبل و چه بعد از انقلاب) با کمکهای دولتی ساخته شدهاند. خیلی از فیلمهای مهم ما با کمکهای مالی دولت ساخته شدهاند و این فرقی در ماجرا نمیکند. آن پول در ماهیت فیلم تغییری ایجاد نمیکند. هالیوود فیلمهای مهمی دارد که پنتاگون پشت آنها بوده است. حالا و در تاریخ سینما وقتی با این فیلمها مواجه میشویم، هیچکدام به سرمایه آن فکر نمیکنیم و میتوانیم با خود اثر مواجه شویم. میخواهم بگویم این دغدغه، از جنس دغدغههای مواجهه درست با یک فیلم نیست، بلکه دغدغههای سیاسی و روزنامهنگارانه است، البته میدانم این جملاتم هم شما را قانع نمیکند!
ارسال به دوستان
در نخستین جمعه ماه محرم در ۸۵۰۰ نقطه ایران و جهان برگزار خواهد شد
همایش شیرخوارگان حسینی
گروه فرهنگ و هنر: دبیر مجمع جهانی حضرت علیاصغر(ع) روز گذشته در مراسم تشریح برنامههای همایش شیرخوارگان حسینی(ع) که در آستان مقدس امامزاده صالح(ع) برگزار شد، با بیان اینکه مظلومیت شیرخوار حسینی هر روز جای خود را بیشتر در جهان باز میکند، اظهار کرد: امسال بیستودومین سال برگزاری این مراسم است و هیچ کس فکر نمیکرد این مراسم اینچنین جهانی شود.
داوود منافیپور با اشاره به اینکه همایش جهانی شیرخوارگان حسینی در ۸۵۰۰ نقطه ایران و ۴۵ کشور جهان برگزار میشود، گفت: نسل کنونی از ما سوال دارد چرا عزاداری میکنیم؟ با به دست گرفتن حضرت علیاصغر(ع) به راحتی میتوان به این سوال جواب داد و گفت هزار و اندی سال پیش فرزند حضرت رسول در بیابان کربلا هم خودش و هم فرزند شیرخوارش به شهادت رسید.
وی افزود: نخستین هیات بینالمللی شیعه به نام بانوان ثبت شده و با شیرخواران خود به عزا نشستهاند و پیام لبیک و سلام و آمادگی دارند و در این مراسم فرزندان خود را نذر یاری امام زمان(عج) میکنند. این مساله محدود به جغرافیای شیعه نیست و مادران مسیحی نیز فرزندان خود را نذر یاری منجی بشریت میکنند. ما باید این فرهنگ را به قله برسانیم و اصلا محدود به جغرافیای شیعه نیستیم و باید تلاش کنیم هر کس مادر است بیاید و فرزندش را نذر یاری منجی کند. یعنی منجی و امام نجاتبخش برای همه است. وی ادامه داد: سال ۸۹ نخستین مراسم شیرخوارگان حسینی برگزار شد. همان سال هم اربعین شروع شد. این اتفاقی نیست؛ اربعین هم مختص زنان است و گویی قرار است زنان کربلا را به جهان معرفی کنند. نقطه عطف شیرخوارگان حسینی این است که مادر فرزند دلبند خود را نذر امام میکند و بعد از این نذر عهدهدار یک تربیت جدی میشود و تربیت یک سرباز منجی آغاز میشود. دشمن گفته اینها پادگان منجی را راهاندازی کردهاند. منافیپور اضافه کرد: سیدالشهدا فقط برای من و تو شیعه نیست. سیدالشهدا فقط برای گریه کردن و حاجت گرفتن نیست، برای تعالی است چون عشقمدار و حقمدار بود و خودشان فرمودهاند آمدهام دنیای شما را اصلاح کنم و درک این حقیقت از هزاران سلام و دعا بیشتر است. اگر این را فهمیدیم به نسل جوان میآموزیم که راه فلاح این است. امام حق بود و نگذاشتند حق را برقرار کند و چون شهید شد باید بر ایشان گریست. وی ادامه داد: قبلا مراسمهای عزاداری و نوحهخوانی بود اما حضور مادران و شیرخوارگان در جهان این سوال را ایجاد کرد: چرا اینگونه این فرهنگ در حال توسعه است. منافیپور اعلام کرد: ۶ هزار و ۴۸۰ نقطه در ایران مراسمهایی را که ما ثبت کردهایم امسال برگزار میکنند. البته تعداد زیادی مراسم به صورت خودجوش برگزار میشود. بزرگترین جلسه ما در استان فارس با ۸۰۰ جلسه برگزار میشود. در تهران بیش از ۳۰۰ جلسه داریم. ۱۱ هزار امامزاده در کشور داریم که تعداد زیادی از آنها نیز مراسم مشابه برگزار میکنند. دبیر مجمع جهانی حضر علیاصغر(ع) اضافه کرد: در عراق این مراسم در حال برگزاری است. در پاکستان بیش از ۴۰۰ جلسه داریم. حتما در کشورهای همجوار نیز تلاش میکنیم مراسم شیرخوارگان حسینی را برگزار کنیم. برنامه بلندمدت ما این است که باید در ۲۵ سال به ۱۵ هزار جلسه برسیم. فقط در هند میتوان بیش از 8 هزار جلسه برگزار کرد که چند سال است فعالیتمان را در این کشور آغاز کردهایم.
ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|