سکوت بره‌های اسرائیلی
گروه بین‌الملل: اعترافات اخیر وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی درباره به کارگیری دستورالعمل خودزنی توسط ارتش رژیم در واکنش به آغاز عملیات توفان الاقصی (7 اکتبر) توسط حماس، چیزی ورای یک اظهارنظر تخصصی نظامی است.
در نگاه اول چنین به نظر می‌رسد یوآو گالانت با این اعتراف مهم، قصد افشاگری علیه کابینه بنیامین نتانیاهو و ارتشی که با افراطی‌های صهیونیست همسو شده را دارد، تا انتقام اخراج خود از مقر مرکزی تشکیلات تزاحال در هاکیریا. تصویر بزرگ‌تر اما حاکی از آن است هسته سخت رژیم قصد دارد تصویری از یک هیولای آخرالزمانی خونخوار را برای مرعوب کردن اعراب و حتی شهروندان اسرائیلی به نمایش بگذارد. انگیزه گالانت هر چه بود، او هفتم فوریه در کانال 12 عبری صریحا اعتراف کرد روز هفتم اکتبر 2023 به ارتش اسرائیل دستور داده «دستورالعمل هانیبال» را اعمال کند.
این عنوان پروتکل معدوم‌سازی نیروها و اهالی اسرائیلی در شرایط وخیم است تا آنها به دست مقاومت فلسطین نیفتند. به گفته وی، این دستورالعمل توسط ارتش صهیونیستی در برخی مناطق همجوار باریکه غزه که مورد حمله مبارزران فلسطینی قرار گرفته بود، اجرا شد و در بعضی مناطق نه!
نخستین‌بار چند شهرک‌نشین از جمله یک زن میانسال که از قتل‌عام ارتش اسرائیل در شهرك رئیم در جوار دیوار حائل غزه جان سالم به در برده بود، این موضوع را در رسانه‌های عبری فاش کردند. سپس نوبت سرهنگ «نوف ارتز» خلبان ذخیره ارتش صهیونیستی بود که حدود یک ماه و نیم پس از واقعه هفتم اکتبر، از اجرای علمیات قتل‌عام «هانیبال» در آن روز توسط نیروهای خودی پرده بردارد. حدود 3 ماه بعد از آن واقعه، یک محقق آمریکایی برجسته در زمینه درگیری‌های خاورمیانه از موسسه لیبریشن، اقدام به انتشار مجموعه‌ای از اسناد و روایت‌های منتشره در رسانه‌های عبری کرد. ویلیام فان واگنن در این گزارش که در تارنمای کردل با عنوان «چگونه نیروهای اسرائیلی رقاص‌ها را در جشنواره نووا به دام انداختند و کشتند» منتشر شد، شواهد جدیدی را از یکی از بزرگ‌ترین عملیات‌های خودزنی صهیونیست‌ها مطرح کرد.
طبق آمار ادعایی مقامات تل‌آویو، مبارزان حماس در عملیات نفوذی که به آن سوی دیوار حائل غزه بویژه تجمع بیش از 4 هزار نفری جشنوار موسیقی نووا در شهرک رئیم داشتند، در مجموع ۱۱۳۹ اسرائیلی و خارجی را به هلاکت رساندند. این آمار از کشته شدن ۶۹۵ غیرنظامی اسرائیلی، ۷۱ شهروند خارجی و ۳۷۳ عضو نیروهای امنیتی رژیم و اسارت ۲۵۰ غیرنظامی و سرباز صهیونیستی حکایت دارد.
سرویس‌های ارتباطی رژیم صهیونیستی بعداً یک ویدئوی مونتاژ شده را به طور خصوصی برای نمایندگان پارلمانی چند کشور غربی نمایش دادند اما از انتشار عمومی آن خودداری کردند. بعضی سیاستمداران اروپایی، آمریکایی و کانادایی که شاهد این فیلم تبلیغاتی با عنوان تحریک‌آمیز «بزرگ‌ترین قتل‌عام تاریخ» در نمایش‌های خصوصی بودند، آن را با هدف برانگیختن احساسات به نفع اسرائیل توصیف کردند. آنها اعتراف کردند بعدتر با دیدن عکس‌های واقعی آن رویداد درباره صحت فیلم اسرائیلی دچار تردید شدند.
با این حال در گزارش «ویلیام فان واگنن»، شواهد متعددی ارائه شده که نشان می‌دهد صدها شهرک‌نشین یهودی و مسافران و کارگران خارجی شامل دست‌کم 59 افسر پلیس رژیم صهیونیستی توسط یگان‌های زمینی و هوایی ارتش خودشان کشته شده‌اند. جمع‌بندی شواهد مزبور چنین است که در آن روز ارتش صهیونیستی تعداد بسیار بیشتری اسرائیلی را نسبت به مبارزان حماس کشته است.
به عنوان مثال سرتیپ «باراک هیرام» از نیروی زمینی ارتش عبری، در مستندی که توسط گزارشگر بی‌بی‌سی در فلسطین اشغالی تهیه شده، فاش می‌کند به یک تانک دستور داده تا به خانه‌ای در شهرک (کیبوتز) بئری که در آن 12 اسرائیلی توسط ده‌ها نیروهای حماس به اسارت گرفته شده بودند، شلیک کند. به گفته وی، این شلیک طبق دستورالعمل هانیبال و با منطق «حل وضعیت گروگانگیری حتی به قیمت تلفات غیرنظامیان» و به رغم اطلاع از زنده بودن اسرای اسرائیلی و حتی درخواست ساکنان منزل برای آزادی صلح‌آمیز اسرا انجام شد. در نهایت 12 اسیر اسرائیلی شامل چند زن و «لیل هتزرونی» 12 ساله با گلوله تانک خودی کشته شدند.
همین مستند نشان می‌دهد حدود 70 خودرویی که در محوطه جشنوار موسیقی نووا پارک شده بودند، از آسمان با شلیک راکت توسط بالگردهای نظامی اسرائیلی منهدم شده‌اند.
طبق یافته‌های خبرنگار تحقیقی آمریکایی، دستورالعمل بحث‌برانگیز هانیبال که چند سال پیش از واقعه هفتم اکتبر از پروتکل‌های ارتش عبری حذف شده بود، کمی قبل از عملیات توفان الاقصی دوباره توسط ستاد ارتش به جریان افتاده بود. بر اساس این دستورالعمل، از زاویه نگاه ارتش عبری، یک سرباز مرده بهتر از سربازی اسیر است که هم خودش رنج می‌کشد و هم رژیم صهیونیستی را مجبور می‌کند هزاران اسیر فلسطینی را در ازای آزادی آنها آزاد کند.
به نوشته وی، فرماندهی نظامی اسرائیل با اجرای کشتار هانیبال، در عین حال قصد داشت توجیهات لازم برای به راه انداختن جنگ علیه مردم غزه را فراهم آورد. دستورالعمل هانیبال در حقیقت دکترین نظامی اسرائیلی است که سال 1986 توسط فرمانده وقت نیروهای شمالی ارتش رژیم یعنی ژنرال «یوسی پلد» تدوین شد.
پروتکل اولیه توسط سرهنگ گابی اشکنازی و یک افسر اطلاعاتی به نام سرهنگ یااکوف تنظیم شد. جالب اینکه سرهنگ اشکنازی بعدها به ریاست ستاد ارتش عبری رسید و در زمان واقعه 7 اکتبر یکی از اعضای کابینه نتانیاهو بود.
آمیدور که بعدها مشاور امنیت داخلی کابینه رژیم صهیونیستی شد، منطق هانیبال را چنین تشریح کرده که ماموریت اصلی ارتش جلوگیری از اسیر شدن سربازان به هر قیمتی است. از نظر وی، این توجیه کافی است تا دستور تیراندازی به یک سرباز اسیر اسرائیلی صادر شود. به گفته ژنرال‌های پیشین ارتش عبری، می‌توان دستورالعمل هانیبال را اینگونه خلاصه کرد: سرباز مرده بهتر از اسیر زنده!
روش اجرای این دستورالعمل نیز از زبان ژنرال‌های اسرائیلی چنین است: «بعد از فرمان اجرای دستورالعمل مزبور، روی یک منطقه خاص با یک هدف خاص تمرکز می‌کنیم و آن ایجاد اختلال در عملیات عقب‌نشینی دشمن و جلوگیری از فرار آن همراه اسیران خودی است».
سال 2014 زمانی که نیروهای مقاومت غزه، «حدار گلدی» سرباز صهیونیست را در جریان عملیات «بنیان مرصوص» اسارت گرفتند، ارتش اسرائیل به مدت 4 ساعت با نرخ یک موشک در هر دقیقه شهر رفح در جنوب باریکه غزه را هدف حملات پیاپی قرار داد. آنها 150 غیرنظامی فلسطینی را به شهادت رساندند ولی بعد اعلام کردند سربازشان بر اثر جراحات جان باخته است. بعدا معلوم شد آن سرباز بر اثر آتش خودی‌ها به هلاکت رسیده است.
در سال‌های اخیر بویژه بعد از رسوایی کشتار هانیبال در جریان هفتم اکتبر، بسیاری از سربازان اسرائیلی به این پروتکل ستاد کل ارتش صهیونیستی که با وجود چندین بار اصلاح همچنان در حالت فعال قرار دارد اعتراض کرده‌اند. حتی ژنرال بنی گانتس، رهبر فعلی مخالفان کابینه نتانیاهو در کنست با برخورداری از درجه سپهبدی و سابقه نخست‌وزیری موقت و فرماندهی ستاد کل فرماندهی و عملیات ارتش صهیونیستی جزو مخالفان این پروتکل است. با این حال اکثریت قریب به اتفاق نظامیان و غیرنظامیان ساکن فلسطین اشغالی، بره‌هایی خاموش در برابر هیولای خونخوار اسرائیل هستند.
غزه، عامل خودکشی منجر به مرگ 30 نظامی اسرائیلی
با خودکشی یک افسر پلیس اسرائیلی دیگر که سابقه حضور در تجاوز به غزه را داشت، شمار نظامیان خودکشی کرده رژیم صهیونیستی بر اثر جنگ غزه به بیش از 30 نفر رسید.
به گزارش روزنامه هاآرتص، جسد این افسر صهیونیست هفته گذشته در کیبوتسی در اطراف نوار غزه کشف شد.
این افسر پلیس با درجه ستوانی 25 سال سابقه فعالیت در پلیس اسرائیل را داشت و به مراتب بالایی در بخش مبارزه با جرائم رسیده بود. با این حال هفته گذشته با سلاح شخصی خود که 2 روز قبل از آن مجوز حمل آن را از وزارت امنیت داخلی رژیم دریافت کرده بود، به زندگی خود پایان داد.
پزشکان گفته بودند او بعد از بازگشت از نوار غزه دچار مشکلات روانی و اختلالات بعد از شوک شده بود. به گفته هم‌قطارانش در پلیس اسرائیل، او در حال طی کردن دوره معالجه و بازتوانی بود به طوری که حتی اداره ارزیابی پلیس حاضر به استفاده از او برای خدمت نبود اما به درخواست شخصی‌اش سلاح در اختیار او قرار داده شد. این خبر بار دیگر توجهات را به سونامی خودکشی در میان صهیونیست‌ها بویژه نظامیان بعد از جنگ یک سال و نیم اخیر با غزه و لبنان جلب کرد. به نوشته رسانه‌های عبری‌زبان، قوانین تسهیل حمل سلاح که در دوره وزارت ایتمار بن‌گویر در وزارت امنیت داخلی تصویب شده، نه تنها باعث افزایش خودکشی در میان نیروهای پلیس و ارتش رژیم صهیونیستی شده، بلکه به افزایش جرم و جنایت و نیز خشونت‌های خانوادگی با استفاده از سلاح گرم در میان صهیونیست‌ها انجامیده است.
به گزارش هاآرتص، از هفتم اکتبر 2023 و آغاز جنگ در غزه، 30 نظامی اسرائیلی خودکشی کرده‌اند که 16 نفر از آنها در نیروهای ذخیره بودند و این بیشترین آمار خودکشی در ارتش صهیونیستی طی 13 سال گذشته است. همچنین روزنامه یدیعوت آحارانوت گزارش داد تعداد نظامیان اسرائیلی که در نتیجه جنگ طولانی در نوار غزه و لبنان، از مشکلات روانی رنج می‌برند، به شکل قابل توجهی افزایش یافته است.
شبکه 12 تلویزیون عبری هم در گزارش مفصلی اعلام کرد ارتش اسرائیل با بحران بی‌سابقه‌ای در زمینه سلامت روانی نظامیان اسرائیلی مواجه شده است. تامار، مادر یکی از نیروهای کماندویی ارتش رژیم صهیونیستی به این روزنامه گفته است: «ارتش از فرزندان ما سوءاستفاده می‌کند، حتی ماشین هم بعد از مدتی خسته و فرسوده می‌شود، پس تکلیف فرزندان 20 ساله ما چیست؟ ما در برابر یک نسل کامل از فرزندان خود قرار داریم که هرگز بهبود نمی‌یابند، از همه مهم‌تر در گذشته اگر یک افسر بهداشت روان تشخیص می‌داد یکی از نیروها به دلیل مشکلات روحی و روانی قدرت ادامه جنگ را ندارد، به او یک دوره استراحت می‌دادند اما به دلیل کمبود نیروی انسانی امروز چنین چیزی ممکن نیست و نیروها مجبورند در هر شرایطی به جنگ ادامه دهند».