انگیزه، چاشنی بمب مهدی

محمند رشوند: مهاجمان بزرگ فوتبال جهان معمولاً در بزنگاه‌ها، خود را دوباره معرفی می‌کنند. در روزهای اخیر، نام مهدی طارمی بار دیگر روی زبان‌ها افتاد؛ این بار نه در پرتغال یا ایتالیا، بلکه در یونان. ورود او به ترکیب المپیاکو، چنان پرشور و پرحرارت رقم خورد که حتی روزنامه‌های ایتالیایی را وادار به واکنش کرد. مهاجم ۳۳ ساله‌ای که گویا هیچ‌گاه از مبارزه خسته نمی‌شود، دوباره نشان داد چگونه یک «انگیزه تازه» می‌تواند ورق را برگرداند.
صحنه‌ای که هواداران المپیاکو پس از گلزنی دقیقه ۸۸ او، یک‌صدا نامش را فریاد زدند، نه‌فقط یک لحظه هیجان‌انگیز، بلکه نمادی از شروع دوباره بود. پیش از آن، همه در ایران شاهد چهره‌ای کم‌رمق از او در مسابقات کافا بودند؛ جایی که حتی یک گل ساده برابر تیمی آسیایی هم نتوانست عطش هواداران را سیراب کند اما به فاصله چند روز، همان بازیکن در استادیوم کارایسکاکیس یونان، بدل به قهرمانی شد که همه را وادار به ایستادن و تشویق کرد.
این تضاد آشکار، پرسشی ساده اما کلیدی را پیش می‌کشد: چه عاملی سبب می‌شود یک بازیکن در یک تورنمنت کم‌اثر ظاهر شود و چند روز بعد در عرصه‌ای تازه بدرخشد؟ پاسخ، به‌نظر ساده اما عمیق است: «انگیزه».
* زمین‌های خاطره‌ساز و مسیر طولانی
کارنامه طارمی پر است از ورزشگاه‌هایی که نامش را به‌یاد دارند. در پرتغال بارها با پیراهن پورتو شب‌های به‌یادماندنی رقم زد. در ایتالیا، پوشیدن پیراهن اینتر تجربه‌ای متفاوت برای او بود و حالا یونان هم به فهرست خاطره‌های فوتبالی‌اش اضافه شده است. ورزشگاه کارایسکاکیس از این پس برای او حکم خانه‌ای تازه را دارد؛ جایی که در همان نخستین بازی ۲ بار گلزنی کرد و یک پنالتی گرفت.
جالب اینکه آخرین باری که او در یک بازی باشگاهی بیش از یک گل‌ زده بود، به بیش از 2 سال پیش بازمی‌گشت. حالا پس از مدت‌ها دوباره لبخند دبل روی چهره‌اش نشست. این موضوع برای هر مهاجمی نشانه بازگشت به اوج است.
* سایه کافا و نگاه‌های منتقد
البته نباید فراموش کرد تنها ۵ روز پیش از این درخشش، همان طارمی در فینال تورنمنت کافا مقابل ازبکستان، ناکام و بی‌اثر دیده شد. در طول آن رقابت‌ها، تنها یک گل مقابل هند زد و آن هم نتوانست تصویر کلی را تغییر دهد. حضور نصفه‌ و نیمه در برخی دیدارها و کم‌رمقی در زمان‌هایی که داخل زمین بود، باعث شد حتی سرمربی تیم‌ملی کنار خط در چند صحنه نسبت به عملکردش واکنش نشان دهد.
در حقیقت، هوادارغ تیم‌ملی او را کم‌انرژی می‌دیدند؛ مهاجمی که گویی انگیزه‌اش را جا گذاشته است اما همین بازیکن وقتی وارد فضای جدید یونان شد، به‌طرزی غیرقابل‌انکار تغییر کرد. همین تفاوت، راز اصلی فوتبال است؛ جایی که «ذهن» و «روحیه» گاهی بیش از پاها و دوندگی‌ها نقش ایفا می‌کند.
* ماجرای جدایی از اینتر و مقصد تازه
نقل‌وانتقالات تابستانی برای طارمی پرهیاهو بود. او با اینکه هنوز ۲ سال دیگر با نراتزوری قرارداد داشت، در نهایت از اینتر جدا شد. خودش علاقه‌مند بود در ایتالیا بماند اما سرمربی جدید باشگاه نظر دیگری داشت. همین اتفاق مسیر او را به المپیاکو کشاند؛ تیمی که در لیگ قهرمانان اروپا حضور دارد و بستری ایده‌آل برای بازتعریف طارمی به‌عنوان مهاجمی جدی در سطح اروپا محسوب می‌شود.
انتخاب المپیاکو پیش از هر چیز یک پیام داشت: طارمی آمده دوباره خودش را ثابت کند. او در طول دوران حرفه‌ای‌اش بارها نشان داده وقتی تصمیم به جنگیدن می‌گیرد، کمتر مدافعی توان مهارش را دارد.
* تجلی دوباره انگیزه
شاید بارها در دنیای فوتبال شنیده‌ایم استعداد کافی نیست. بازیکنی که انگیزه‌اش را از دست بدهد، حتی مقابل حریفان ضعیف هم به چشم نمی‌آید. ماجرای طارمی در کافا و سپس در سوپرلیگ یونان بهترین مثال است. در دیدارهایی که انگیزه‌ای نمی‌دید، سرد و بی‌رمق بود اما وقتی پای اعتبارش در باشگاه تازه و نگاه هزاران هوادار یونانی در میان بود، انرژی پنهانش آزاد شد و توانست همان مهاجم زهردار قدیمی شود.
مصاحبه بعد از بازی هم همین نکته را آشکار می‌کرد. او با چشمانی براق گفت شنیدن نامش از دهان هزاران هوادار المپیا، احساسی بی‌بدیل برایش داشته است. طارمی اضافه کرد تا پایان حضورش در این تیم، برای خوشحال کردن تماشاگران می‌جنگد. در جملاتش نوعی تعهد و اراده موج می‌زد؛ چیزی که در هفته قبل‌تر در تیم‌ملی کمتر دیده می‌شد.
* واکنش رسانه‌های خارجی
بازتاب این نمایش فقط در یونان محدود نشد. حتی در ایتالیا، رسانه‌هایی چون گاتزتا دلو اسپورت و کالچو مرکاتو که معمولاً چندان به لیگ یونان توجهی ندارند، به این بازی پرداختند. دلیلش ساده است: طارمی تا همین چند هفته پیش بازیکن اینتر بود و حالا در نخستین حضورش برای تیمی دیگر، برق‌آسا ظاهر شده است.
همین تفاوت سبب شد اخبار مربوط به او در صدر رسانه‌ها قرار گیرد.
* نگاه به آینده
طارمی اکنون در مرحله‌ای از حرفه خود قرار دارد که تجربه، سن و عطش موفقیت همگی دست به دست هم داده‌اند. او ۳۳ ساله است اما هنوز می‌تواند سال‌های پرباری پیش رو داشته باشد. آنچه مسیر آینده‌اش را تعیین می‌کند، نه‌فقط توانایی فنی، بلکه همین انگیزه‌ای است که گاهی شعله‌ور و گاهی خاموش می‌شود.
اگر همان انرژی‌ای که در نخستین حضور در المپیاکو دیدیم ادامه پیدا کند، می‌توان انتظار داشت دوباره نام او در فهرست بهترین مهاجمان اروپا مطرح شود. در غیر این صورت، خطر تکرار روزهای بی‌روح کافا همیشه در کمین است.
* فرجام
ماجرای اخیر طارمی بیش از آنکه درباره یک گل یا حتی یک دبل باشد، درسی روشن درباره نقش «انگیزه» در فوتبال است. همان بازیکنی که در رقابت‌های آسیای میانه بی‌اثر بود، چند روز بعد در قاره‌ای دیگر کاری کرد که رسانه‌ها به وجد بیایند. فوتبال فقط دویدن و شوت زدن نیست؛ گاهی یک جرقه ذهنی، تمام تفاوت را رقم می‌زند.
در پایان باید گفت راز تفاوت عملکرد او در کافا و یونان چیزی جز انگیزه نبود؛ انگیزه‌ای که می‌تواند یک بازیکن را از سایه‌ انتقادات بیرون بیاورد و دوباره در مرکز توجه قرار دهد. داستان طارمی نشان داد تا زمانی که روحیه جنگندگی زنده است، هیچ چیز تمام نمی‌شود.