والیبال ایران رؤیای دوباره را آغاز می‌کند
طناز مقدم: سوت آغاز لیگ ملت‌ها برای ایران، این بار بوی شروعی تازه می‌دهد؛ نه فقط از جنس مسابقه، بلکه از جنسی به نام بازسازی. بازسازی غرور، شخصیت و جایگاهی که والیبال ایران در این سال‌ها آرام‌آرام از دست داد. آغاز عصر جدیدی که امضای آن با چهره‌ای آشنا از سرزمین مربی‌پرور ایتالیاست: روبرتو پیاتزا. در روزگاری که والیبال ایران به حاشیه رفته بود و حتی صعود از آسیا به سطح جهانی تبدیل به رؤیایی دست‌نیافتنی شده بود، بازگشت به نقطه صفر تنها راه نجات به نظر می‌رسید. جایی که نه اسم مهم است و نه رزومه؛ بلکه اشتیاق، نظم و تفکر نو معیار می‌شود و شاید همین‌ها بود که پای پیاتزا را به تهران کشاند. مربی باتجربه‌ای که حالا مأموریت نجات والیبال ایران را به عهده دارد؛ درست در زمانی که هواداران این رشته، دیگر امیدی به آینده نداشتند. روز ۲۱ خرداد، وقتی سوت آغاز بازی ایران و برزیل در هفته اول لیگ ملت‌ها به صدا درآید، تیمی وارد زمین خواهد شد که نه به اعتبار گذشته، بلکه با عطش اثبات خود آمده است. نام برزیل برای هر تیمی ترسناک است اما این‌بار برای ایران یک فرصت است؛ فرصتی برای شکستن تابوها، برای پاک کردن خاطرات تلخ و برای نشان دادن اینکه مسیر بازگشت، هر قدر سخت اما ممکن است. پیاتزا از همان نخستین جلسه تمرین، مشخص کرد قرار نیست مربی‌ای از جنس ویترین باشد. او با چشم‌های دقیق، با دستانی همیشه مشغول و با ذهنی پر از ایده، اردوی تیم ملی را به فضایی کاملاً متفاوت تبدیل کرده است. دیگر خبری از بی‌نظمی‌های گذشته نیست. تمرینات ساختار دارند، انرژی دارند، هدف دارند و شاید مهم‌تر از همه، شور دارند. او خوب می‌داند تیمی که از درون تهی شده، با تمرین صرف زنده نمی‌شود. پس تلاشش را از جایی دیگر آغاز کرده: از بازسازی روان تیم. حالا بازیکنانی که در سال‌های اخیر زیر بار باخت و ناکامی خمیده بودند، دوباره سرشان را بالا می‌گیرند. نام‌هایی مثل اسماعیل‌نژاد، اسفندیار، شریفی و جواد کریمی، حالا نه فقط بازیکن، بلکه بخشی از پروژه نجات شده‌اند. همه برای یک هدف می‌جنگند: احیای تیم ملی. در کنار آنها، نسل تازه‌ای از جوانان بی‌ادعا نیز فرصت پیدا کرده‌اند تا سهم خود را در این رستاخیز ثبت کنند. پیاتزا ستاره ساختن بلد است اما بیشتر از آن، بلد است از تیم ساختن بگوید. تیمی که ستون‌هایش بر همدلی، تعهد و تلاش بی‌وقفه بنا شده.