شاد باشید اما با احتیاط

باربد بهراد: پرسپولیس اگرچه در ورزشگاه نقش‌جهان توانست ۳ امتیاز باارزش را از جیب سپاهان بیرون بکشد اما آنچه در زمین رقم خورد نشانه‌ای روشن بود که راه رسیدن به ثبات و آرامش همچنان دشوار و پرچالش است. سرخ‌پوشان پس از ۴ شکست‌ متوالی برابر طلایی‌پوشان، این بار طعم برد را چشیدند اما تصویری که از دل بازی بیرون آمد، خبر از تیمی می‌دهد که هنوز تا رسیدن به مرز اعتماد کامل فاصله دارد.
* نمایش پرنوسان سپاهان
میزبان از همان آغاز نشان داد قصد ندارد عقب‌نشینی کند. فشار مداوم، حملات پی‌درپی از جناحین و شوت‌های پرتعداد، ساختاری بود که سپاهان برای زمینگیر کردن تیم پایتخت طراحی کرده بود. زردپوشان نیمه نخست بیش از ۲ برابر رقیب خود توپ را در اختیار داشتند و بارها تا آستانه باز کردن دروازه پیش رفتند. تیر دروازه لرزید، موقعیت‌های طلایی یکی پس از دیگری از دست رفت و در نهایت تنها یک غفلت کافی بود تا ورق به سود میهمان برگردد.
آمار هم این روایت را تأیید می‌کند: ۲۶ ضربه به سمت دروازه اما فقط ۴ شلیک دقیق. همین بی‌دقتی، بزرگ‌ترین دلیل ناکامی شاگردان محرم نویدکیا در شب سرنوشت‌ساز بود.
* چهره متفاوت پرسپولیس
تیم سرخ نسبت به هفته نخست لیگ، هماهنگ‌تر و منسجم‌تر نشان داد. حضور نفرات جوانی مانند سهیل صحرایی و حسین ابرقویی در کنار باتجربه‌هایی چون میلاد سرلک، شکل تازه‌ای به ترکیب داد. نیازمند هم با چند واکنش حیاتی، ستون اصلی حفظ این برد بود. با این وجود، تعداد موقعیت‌هایی که پرسپولیس به حریف واگذار کرد، به‌هیچ‌وجه با یک مدعی قهرمانی هم‌خوانی ندارد.
بخش زیادی از این فرصت‌ها زمانی شکل گرفت که بازی هنوز بدون گل دنبال می‌شد، یعنی قبل از آنکه استرس حفظ نتیجه بر تیم سنگینی کند. همین نکته نشان می‌دهد ضعف‌های ساختاری و اشتباهات فردی، عامل اصلی لرزش مداوم خط دفاع سرخ‌پوشان است.
* خطاهای فردی و ناهماهنگی‌ها
مشخص بود برخی بازیکنان هنوز به شرایط ایده‌آل نرسیده‌اند. کنعانی‌زادگان که سال‌ها ستون دفاع سرخ‌ها بود، با کمبود هماهنگی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. ابرقویی نیز با وجود تلاش فراوان، چند بار در پوشش فضای پشت سرش دچار مشکل شد و همین خلأ باعث شد کاوه رضایی و دیگر مهاجمان سپاهان چندین بار در موقعیت مطلوب قرار بگیرند.
در کناره میدان هم احمدزاده و صحرایی اگرچه پرتلاش بودند اما اشتباهات در ارسال پاس و تصمیم‌های شتاب‌زده آنها، توپ‌های ساده‌ای را در اختیار حریف گذاشت.
* شادی کوتاه‌مدت، کار زیاد پیش‌ رو
هاشمیان در نخستین برد لیگ برتری خود با پرسپولیس، گام مثبتی برداشت. غلبه بر یکی از رقبای جدی قهرمانی آن هم در زمین حریف، روحیه تیم را بالا برد اما واقعیت این است که کمتر تیمی مانند سپاهان چنین عجولانه موقعیت‌ها را هدر می‌دهد. مقابل سایر حریفان، اگر این حجم از فضا و شانس گل داده شود، بعید است سرنوشت به همین خوش‌اقبالی رقم بخورد.
تیم باید پس از وقفه بازی‌های ملی، با برنامه‌ریزی دقیق‌تری بازگردد. بازسازی خط دفاع، کاهش خطاهای فردی و ایجاد انسجام در میانه میدان، ۳ کلید اصلی برای ادامه مسیر است.
این برد ارزشمند، زخمی عمیق در روحیه پرسپولیسی‌ها را التیام داد و هواداران را امیدوار کرد اما سرمربی و کادر فنی می‌دانند هنوز کار بزرگی در پیش است. تیمی که مدعی قهرمانی است نمی‌تواند با این همه لغزش و فرصت‌سوزی حریفان، آینده خود را تضمین کند.
پس، هرچند در پایان بازی لبخند بر لب‌ها نشست اما این لبخند نباید طولانی باشد، چرا که صدای زنگ خطر همچنان از دل این پیروزی به گوش می‌رسد.