عبدالله دارابی: آبی‌پوشان تهرانی با توقف برابر شمس‌آذر قزوین، هدیه سایر رقبا را برای صعود به صدر جدول پس فرستادند تا همچنان روزهای ناخوش این تیم ادامه داشته باشد.
معلوم نیست چه موقعی قرار است استقلال ساپینتو با بازیکنان سرشناسش، آماده شود و شکل و شمایل یک تیم واقعی و مدعی را به خود بگیرد؟ هرچند تا اینجای لیگ، سایر مدعیان نیز در حد انتظار نبوده‌اند و فاصله‌ها در جدول بسیار نزدیک است ولی انتظار می‌رفت استقلال از ابتدای لیگ متفاوت‌تر از این باشد. آنچه اما می‌بینیم این است که تیم ساپینتو از غلبه بر ذوب آهن، استقلال خوزستان، پیکان ۱۰ نفره و شمس‌آذر هم عاجز است! پس در بازی‌های بزرگ‌تر و مهم‌تر لیگ چه خواهد کرد؟ استقلال پرمهره و مدعی از ۷ بازی خود در لیگ برتر، سوپرجام و لیگ قهرمانان آسیا فقط یک برد کسب کرده، ۳ بار تن به شکست داده و در ۳ بازی نیز متوقف شده است. آبی‌پوشان با آن ترافیک خط حمله فقط ۹ بار موفق به گشودن دروازه رقبا شده‌اند، در حالی که در اتفاقی نادر و غیرمنتظره تا بدین جای کار ۱۶ گل دریافت کرده‌اند. یک شکست و ۳ تساوی آنها در لیگ برابر تیم‌هایی بوده که پیروزی راحتی بر ایشان متصور می‌شد؛ این استقلال در عمل نشانی از یک تیم مدعی دارد؟!
پابرجا بودن نقاط ضعف فردی و تیمی، ارائه بازی‌های یکنواخت، عدم تغییر تاکتیک با توجه به بازی‌خوانی درست رقبا، ناآمادگیِ برخی مهره‌های خارجی، اصرار بر تعویض‌های تکراری بی‌فایده، تزلزل خط دفاع و دروازه، فرصت سوزی مهاجمان، ضعف بدنی بازیکنان در دقایق پایانی، عدم پرسینگی که چند سال قبل از تیم ساپینتو دیده بودیم و نبود تدبیر صحیح کادر فنی در رفع این مشکلات، باعث شده استقلال با انتظار و توقع اهالی فوتبال فاصله معناداری داشته باشد؛ فاصله‌ای که تداوم آن شاید برخی معادلات و جایگاه‌ها را نیز بر هم زند!
استقلال، این هفته برابر شمس‌آذری متوقف شد که مانند بیشتر رقبای قبلی آبی‌پوشان، بازیکنان سرشناس و گران‌قیمت نداشت و وحید رضایی، سرمربی این تیم نیز برای نخستین بار چنین کسوتی را در لیگ برتر تجربه می‌کند! اگر نتوان با آن عِده و عُده، از پس چنین رقبایی برآمد، پس فلسفه هزینه‌های گزاف در استخدام سرمربی و بازیکنان چیست؟ اصلا اگر قرار است یک سرمربی داخلی که نخستین تجربه لیگ برتری خود را طی می‌کند به راحتی بتواند سد راه چنین تیمی شود، چه نیازی به هزینه کردن برای سرمربی خارجی است؟ سرمربی خارجی وقتی مفید و گره‌گشاست که حداقل یک سر و گردن از مربیان مطرح ما بالاتر باشد، تغییر رو به جلویی در بطن و روند تیم‌های ما ایجاد نماید و داشته‌هایی به بازیکنان و تیم‌های ما اضافه کند. فلسفه آوردن بازیکنان خارجی نیز چنین است.
استقلال ساپینتو نتوانست شمس‌آذر رضایی را شکست دهد، چراکه توان استفاده از موقعیت‌های بیشتر خود را نداشت، دفاع و دروازه‌بانش در برابر معدود حملات حریف شکننده بود، ذهنیت برنده فعلا در این تیم بروزی ندارد، بسیاری از بازیکنان این تیم کماکان در قواره اسم و مبلغ قراردادشان هم نیستند و تیم قزوینی از آن رو موفق به توقف استقلال شد که خودباوری نزد بازیکنانش وجود داشت، حتی حملات پردامنه استقلال نیز آنها را مقهور و مرعوب نساخت، درست در زمانی که زیر فشار بازی استقلال بودند موفق به گلزنی شدند و سرمربی جوان‌شان بخوبی توانست تیم خود را در بازی نگه دارد تا آنها نیز از روزهای بد آبی‌پوشان بهره ببرند. هرچند شاگردان ساپینتو فرصت‌های بیشتری خلق کردند اما چه بسا اگر شمس‌آذر ۲ فرصت عالی خود در ۵ دقیقه ابتدایی را به ثمر می‌نشاند کار برای استقلال سخت‌تر از تصور هم می‌شد!
استقلال در هفته پنجم لیگ هدیه سایر رقبا را پس فرستاد تا نشان دهد فعلا خیال و توانی برای صدرنشینی ندارد و تیم شمس‌آذر هم به‌رغم کسر ۳ امتیاز در خارج از زمین فوتبال، همچنان باانگیزه به رقابت ادامه می‌دهد، چونان فجر شهید سپاسی (صدرنشین واقعی لیگ) و استقلال خوزستان.
استقلال صدر را دوست نداشت!
شمس‌آذر هم از استقلال امتیاز گرفت
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها