منچستریونایتد در نیمه دوم طی 21 دقیقه 4 گل دریافت کرد تا به شکلی فاجعه‌بار بازی را واگذار کند اما سقوط آنها در این بازی چیزی نبود که باعث بیشترین نگرانی برای من شود، بلکه این موضوع که آنها در سراسر بازی بسیار آسیب‌پذیر به نظر می‌رسیدند، من را نگران کرد. کجای کار اشتباه بود؟ خب، دفاع منچستریونایتد رهبری، تجربه و کیفیت نداشت اما اگر بخواهم از آنها انتقاد کنم، باید به این نکته هم اشاره کنم که هیچ حمایتی از آنها نشد. خبری از تعادل نبود. همه می‌دانستیم تیم لوئیس فان‌خال به معنی واقعی کلمه یک ماشین تخریب تهاجمی است اما این بازی اولین باری بود که دیدیم اگر نتوانند دفاع کنند، مهم نیست در خط حمله چقدر خطرناک هستند. برای لحظاتی آنها واقعاً بی‌نظم و پخش بودند. نمی‌توانید به من بگویید که بازیکنان یونایتد بهتر نبودند، اگر دو تیم را روی کاغذ مقایسه کنیم، شیاطین باید این بازی را می‌بردند اما از نظر تاکتیکی، یونایتد خام بود. این به علاوه بی‌تجربگی بعضی از بازیکنان‌شان باعث شد هر حمله لستر در نیمه دوم بوی گل بدهد.
الماس از دفاع یونایتد حمایت نکرد
لستر به هیچ‌وجه نباید برای گل دوم صاحب آن پنالتی می‌شد و این گل به وضوح روحیه بازیکنان این تیم را بالا برد اما حتی با این وجود، یونایتد هیچ بهانه‌ای برای دریافت 3 گل بعدی ندارد. آنها همچنان 3 بر 2 جلو بودند و کمتر از نیم‌ساعت به پایان بازی باقی مانده بود و اگرچه تحت فشار بودند، بازی باید تحت کنترل‌شان می‌بود. به جای آن، آنها نگران بودند. وقتی در این وضعیت هستید، رهبری اهمیت پیدا می‌کند. من دارم در مورد کسی در خط دفاعی صحبت می‌کنم که شرایط را سازماندهی می‌کند، به بعضی از هافبک‌ها می‌گوید که جلوی دفاع قرار بگیرند و می‌گوید «اینجا بمانید و تکان نخورید». در گذشته، ریو فردیناند و نمانیا ویدیچ همصدا بودند اما آنها رفته‌اند و جایگزین نشده‌اند. به جای آن، تایلر بلکت 20 ساله در قلب خط دفاعی قرار داشت. او جوانی است که در حال آموختن فن دفاع است و به هیچ‌وجه یک چنین اتوریته‌ای را نمی‌تواند داشته باشد. وقتی شما یک جوان در یک خط دفاعی 4 نفره هستید، به کمک از همه جا نیاز دارید اما به خاطر اینکه ذهنیت بسیاری از بازیکنان یونایتد تهاجمی بود، این اتفاق رخ نداد. بازیکنان لستر فضای بسیار زیادی به دست آوردند. می‌توانم دلیل این موضوع را درک کنم؛ زیرا برای بازیکنانی که ذهنیت تهاجمی دارند، تغییر آن و چسبیدن به دفاع کار دشواری است. بسیاری از بازیکنان یونایتد این ذهنیت را دارند. اگر به ترکیب این تیم نگاه کنید، آنها مانند هفته گذشته در برابر کیوپی آر از الماس استفاده کردند. دالی بلیند جلوی دفاع می‌ماند اما واقعاً فقط او از آن حمایت می‌کرد. چرا؟ چون سمت چپ او آنخل دی‌ماریا بود که به سمت جلو پرواز می‌کرد و سمت راست او هم آندر هررا بود که ذهنیتی تهاجمی دارد. در مقابل او نیز وین رونی پشت سر مهاجمان بود. بلیند هفته گذشته به خاطر نحوه کنترل تمپوی بازی در برابر کیو پی آر و حمایت از دفاع بسیار ستایش شد اما آن بازی با این بازی زمین تا آسمان فرق دارد زیرا کیو پی ‌آر واقعاً حمله‌ای انجام نداد و توپ را هم آنچنان در اختیار نداشت، پس نیاز نبود این بازیکن هلندی زیاد دفاع کند. این بار با انرژی و سرعت لستر و تعداد بالای بازیکنان تهاجمی این تیم، بلیند تا حدودی از بازی عقب ماند. بلیند سعی می‌کرد بهترین تلاش خود را بکند و واقعاً بازیکن خوبی است اما وقتی تنها رها شوید، بازی به عنوان هافبک دفاعی بسیار دشوار می‌شود. نمی‌توانید به تنهایی کل عرض زمین را پوشش دهید. یونایتد همچنین به خاطر پیشروی روخو و رافائل بیشتر تهدید شد. روخو هنوز در حال خو گرفتن با بازی انگلیسی است و احساس کردم در برابر روباه‌ها به چالش افتاد. روی گل چهارم میزبان، او خارج از پست خود غافلگیر شد. روخو پاس بدی به ماتا داد و از او جلو زد اما هنگامی که او این پاس را می‌داد، بازیکنی به سرعت در حال نزدیک شدن به ماتا برای پرس بود. به همین خاطر، ماتا توپ را از دست داد، لستر ضدحمله و گل زد اما نکته مورد نظر من بیشتر این است که مدافعان کناری فقط وقتی باید اورلپ کنند که تیمشان با امنیت کامل توپ را در اختیار دارد. این تصمیم بدی از ملی‌پوش آرژانتینی جدید شیاطین بود و اولین بار او هم نبود. بار دیگر هم این موضوع برمی‌گردد به بی‌تجربگی.
یونایتد همچنان در وضعیت آزمایشی
یونایتد چند هفته دیگر برابر چلسی و منچسترسیتی قرار خواهد گرفت و فان‌خال می‌تواند بار دیگر تصمیم بگیرد به همین شکلی که در برابر روباه‌ها باز بودند و به رقیب فضا دادند، برابر آن دو تیم نیز بازی کنند اما اتفاقی که برابر لستر افتاد، نشان داد که این چه قمار بزرگی است. اگر شیاطین‌سرخ  می‌خواهند بار دیگر برابر بهترین تیم‌ها قرار بگیرند، باید سیستم‌ یا بازیکنان‌شان را تغییر دهند. مطمئن نیستم مدافع دیگری در این تیم باشد که بتواند تفاوت بسیار زیادی ایجاد کند، چرا که اگر به بازیکنان غایب این بازی نگاه کنیم، واقعاً غیر از لوک‌شاو و فیل جونز کسی نیست که توانایی بازی در ترکیب اصلی را داشته باشد. پس احتمالاً تغییر سیستم واقع‌بینانه‌تر است. تاکنون دیده‌ایم که فان‌خال از دفاع سه‌نفره به چهارنفره تغییر روش دهد و برای یافتن بهترین تعادل ممکن با بازیکنان کنونی‌اش، به این تغییرات ادامه خواهد داد. بازی دادن به یک هافبک دفاعی دیگر، حمایت از خط دفاعی را بیشتر می‌کند اما مشکل دیگری ایجاد می‌کند، آن هم اینکه چطور ستاره‌های تهاجمی همگی در زمین قرار بگیرند. در دو بازی گذشته دیده‌ایم که این بازیکنان چه کیفیتی به خط حمله می‌بخشند. یک چیز این وسط باید قربانی شود در غیر این صورت چنین باختی را دوباره خواهیم دید. براساس آنچه در برابر لستر دیدیم، یونایتد راه درازی در پیش دارد تا بتواند دوباره برای فتح لیگ بجنگد و راه یافتن به جمع 4 تیم نیز برای این تیم شدیداً سخت خواهد بود.

نمایندگان ایران در چهارمین روز بازی‌های آسیایی در 9 رشته به رقابت پرداختند که با صعود ووشوکاران به مرحله فینال کسب 3 مدال نقره قطعی و یک برنز نیز برای ایران ثبت شد. هفدهمین دوره بازی‌های آسیایی اینچئون به چهارمین روز برگزاری خود رسید و نمایندگان ایران در روز چهارم در رشته‌های مختلف به رقابت با حریفان خود پرداختند.
جودو
تیمی: ایران در مرحله یک‌هشتم نهایی با نتیجه
3 بر 2 چین را شکست داد و در مرحله یک‌چهارم نهایی برابر کره‌جنوبی قرار گرفت که با قبول شکست در 3 مسابقه نخست نتوانست به مرحله بعدی صعود کند. تیم‌های جودوی ایران و ازبکستان برای کسب مدال برنز رقابت کردند که تیم ایران با قبول شکست در این مبارزه از رسیدن به مدال بازماند تا ناکامی‌های این تیم تکمیل شود، چرا که آنها در بخش انفرادی هم هیچ مدالی نگرفته بودند. ایران در پایان در رده پنجم قرار گرفت.
تیراندازی
تفنگ بادی 10 متر مردان: در مرحله فینال پویا نوروزیان چهارم شد و از کسب مدال باز ماند.
قایقرانی
رویینگ دو نفره مردان: تیم ایران با ترکیب سیدمجتبی شجاعی و امیر رهنما که به مرحله رپه‌شاژ (شانس مجدد) راه یافته بود، با ثبت زمان 6 دقیقه و 41 ثانیه موفق شد به فینال صعود کند.
رویینگ چهار نفره زنان: ایران در مرحله شانس مجدد با ثبت زمان 7 دقیقه و 5 ثانیه و 87 صدم ثانیه به عنوان قایق دوم راهی مرحله فینال شد.
شمشیربازی
تیم اسلحه اپه: تیم ایران با ترکیب محمد رضایی، طاهر عاشوری، علی یعقوبیان و صادق عابدی در نخستین دیدارش به مصاف هنگ‌کنگ رفت و 38 بر 37 برنده شد. اما در مرحله یک‌چهارم برابر ژاپن به میدان رفت و با نتیجه 45 بر 35 مغلوب شد و از دور رقابت‌ها کنار رفت.
شنا
50 متر آزاد: آرشام میرزایی و احمدرضا جلالی از ایران در دور مقدماتی به رقابت پرداختند که آرشام میرزایی با زمان23 ثانیه و 91 صدم ثانیه و احمدرضا جلالی با ثبت زمان 23 ثانیه و 74 صدم ثانیه از صعود به فینال بازماندند.
200 متر قورباغه: آریا نسیمی‌شاد با زمان 2 دقیقه و 20 ثانیه و 2 صدم ثانیه به خط پایان رسید و رکورد محمد علیرضایی را شکست. او که 14 سال سن دارد به‌رغم رکوردشکنی نتوانست راهی فینال شود. در همین ماده مهدی انصاری با زمان 2 دقیقه و 23 ثانیه و 12 صدم ثانیه به کار خود پایان داد و او هم از راهیابی به فینال بازماند. در پایان دور مقدماتی نسیمی‌شاد هفدهم و انصاری نوزدهم شدند.
دوچرخه‌سواری
اومنیوم: حسین ناطقی در پایان در رده ششم بازی‌ها قرار گرفت.
اسپرینت: حسنعلی ورپشتی در مرحله یک‌چهارم نهایی در دو دور برابر حریف چینی شکست خورد و برای مقام پنجم تا هشتم رقابت کرد که در نهایت در رده ششم بازی‌های آسیایی قرار گرفت.
تیر و کمان
انفرادی کامپوند مردان: در مرحله نخست اسماعیل عبادی با 355 امتیاز اول شد، مجید قیدی با 348 امتیاز ششم و امیر کاظم‌پور با 347 امتیاز و مجید کیان‌نژاد با 344 امتیاز هفدهم شد. در مرحله دوم رقابت‌های کامپوند بازی‌های آسیایی، اسماعیل عبادی با 710 امتیاز در انفرادی اول شد و رکورد آسیا را زد. کاظم‌پور نیز با 702 امتیاز سوم شد. کاظم‌پور و عبادی با این امتیازات راهی مرحله حذفی شدند. مجید قیدی با 691 امتیاز و کیان‌نژاد با 689 امتیاز نیز به ترتیب پانزدهم و هجدهم شدند و از راهیابی به مرحله حذفی باز ماندند.
انفرادی کامپوند زنان: در مرحله مقدماتی سکینه قاسم‌پور با ثبت امتیاز 682 هفتم شد. شبنم سرلک با ثبت امتیاز 680 در جایگاه هفدهم قرار گرفت. مریم رنجبر با ثبت امتیاز 674 نوزدهم شد و مینو عابدی با کسب 656 امتیاز در جایگاه سی و یکم قرار گرفت. در این رقابت‌ها سکینه قاسم‌پور و شبنم سرلک به مرحله حذفی رقابت‌های تیروکمان راه یافتند که روز پنجشنبه برای کسب مدال رقابت خواهند کرد.
ژیمناستیک
در فینال رقابت‌های ژیمناستیک قهرمان قهرمانان محمد رمضان‌پور با کسب امتیاز 575/78 امتیاز توانست در جایگاه شانزدهم این رقابت‌ها قرار بگیرد.
ووشو
ساندا زنان: در وزن 52- کیلوگرم الهه منصوریان با شکست کیم هی‌بین از کره‌جنوبی به مبارزه فینال راه یافت.
ساندا مردان: در وزن 65- کیلوگرم محسن محمد سیفی با شکست قاطع چن هان‌ژینگ از چین به مبارزه فینال راه یافت.
در وزن 70- کیلوگرم سجاد مردانی مقابل یوسانگون از کره‌جنوبی رقابت کرد و با نتیجه 2 بر یک پیکار را واگذار کرد. این اتفاق در حالی رخ داد که عباسی تا آخرین ثانیه‌های راند پایانی از حریف پیش بود. او به مدال برنز رسید.
در وزن 75- کیلوگرم حمیدرضا لادور مقابل نورسلطان تورسینکالوف از قزاقستان در 2 راند پیروز شد و به فینال بازی‌ها صعود کرد. مبارزه‌های فینال امروز برگزار می‌شود و ایران این شانس را دارد که به 3 مدال طلا برسد.

علی کفاشیان در گفت‌وگویی به تصمیم‌های اشتباه درباره تیم ملی امید اعتراف کرد. «بازیکنان تیم امید حریفان‌شان را دست‌کم گرفتند و همینطور ما تیم ناآماده‌ای در اینچئون داشتیم. اگر بازیکنان متحد‌تر دست به دست هم می‌دادند و با هماهنگی کامل بازی می‌کردند قطعا نتایج بهتری می‌گرفتیم. تیم المپیک ما جوان بود اما اگر می‌خواستیم تیم را بیشتر تقویت کنیم و با قدرت بالاتری به اینچئون بفرستیم می‌توانستیم لیگ را برای مدتی تعطیل کرده یا بازی‌های بعضی تیم‌ها را به تعویق بیندازیم تا بازیکنان بزرگسال‌تر و توانمندتر لیگ برتری را از 3 یا 4 باشگاه به تیم امید تزریق کنیم اما این کار را نکردیم و خواستیم بازی‌های لیگ بدون وقفه انجام شود. در نتیجه ما بازی‌های آسیایی را فدا کردیم تا به لیگ لطمه‌ای وارد نشود».
دلایل ناکامی امیدها در اینچئون بررسی می‌شود
رئیس فدراسیون در واکنش به اینکه همین تیمی که به اینچئون رفت هم از 7 بازیکن لیگ برتری که از مهره‌های ثابت تیم‌هایشان بودند بهره می‌برد، تصریح کرد: به هر حال این تیم باید با انگیزه بیشتری بازی می‌کرد و تلاش مضاعفی به خرج می‌داد اما متاسفانه میان نفرات جدید و بازیکنان ثابت تیم هماهنگی لازم وجود نداشت. پس از بازگشت تیم به تهران دلایل این ناکامی در فدراسیون بررسی خواهد شد.
تغییر تیم برای اینچئون تجربه‌ای شد برای آینده!
کفاشیان در پاسخ به اینکه قبول دارید 7 بازیکن جدید را نباید به تیم امید تزریق می‌کردید، گفت: قبول دارم که اگر تیم یکدستی در مسابقات حضور پیدا می‌کرد امکان داشت نتایج بهتری بگیرد؛ در هر صورت این تصمیم اشتباه بود و تجربه‌ای شد برای آینده کار ما، هرچند این اقدام هم در جهت افزایش شانس موفقیت و کسب مدال در اینچئون انجام شد. این تیم امید تعطیل نمی‌شود و به کارش ادامه خواهد داد و امیدواریم در آینده وضعیت بهتری پیدا کند.
قضاوت درباره وینگادا زود است
وی درباره عملکرد کادر فنی و اینکه فدراسیون چه تصمیمی درباره آنها می‌گیرد نیز خاطرنشان کرد: وینگادا مدت زیادی نیست که سرمربی تیم امید شده است و الان هم با یکی، دو بازی نمی‌توان ارزیابی درستی از عملکرد کادر فنی داشت. ما نمی‌توانیم زود قضاوت کنیم و از نظر شخصی هم بعید می‌دانم مشکل تیم امید صرفا از کادر فنی باشد. اگر نیاز باشد و کمیته فنی تشخیص دهد کادر فنی را تقویت می‌کنیم اما سرمربی تیم در مسابقات مقدماتی المپیک 2016 وینگادا خواهد بود.
 

تجربه 2 باخت در 2 بازی متوالی برای تیمی که 7 هفته نباخته بود، به طور طبیعی سخت است و از نظر روانی می‌تواند هر تیمی را به سمت پایین جدول سوق دهد. پدیده خراسان با هدایت علیرضا مرزبان لیگ را خوب شروع کرد و فارغ از نتایج و امتیازاتی که کسب کرد و آنها را تا رده سوم جدول بالا برد، بازی‌های زیبایی را هم به نمایش می‌گذاشت، بازی‌هایی که با انسجام تیمی و نه اتکا به ستاره‌ها، در زمین اجرا می‌شد و چشم هر تماشاگری را نوازش می‌کرد اما روزهای بد خراسانی‌ها از روز باخت به سپاهان شروع نشد، بلکه پدیده روزی باخت که تعداد نباختن‌های این تیم حتی با تساوی‌های پی‌درپی بالا رفت و از نظر روانی فشار زیادی به تیم وارد شد. مرزبان روزی که در ورزشگاه ثامن باخت، شاید هرگز فکرش را نمی‌کرد در کرج نیز گلباران شود اما این خصلت تیم‌های تازه وارد به لیگ برتر است.آنها آمادگی پذیرش باخت را ندارند و وقتی که در مشهد مقابل سپاهان بازی را واگذار کردند، بعد از آن به جای اندیشیدن به یک بازی منسجم فقط به فکر برد در دیدار بعدی بودند. اندیشیدن به برد و پیروزی شاید در شرایط عادی و البته برای تیم‌های با تجربه خوب باشد ولی وقتی تیمی برای نخستین بار در لیگ برتر حضور می‌یابد و استرس باختن را هفته‌ها به دنبال خود می‌کشد بعد از یک باخت، دیگر با اندیشیدن به پیروزی نمی‌تواند بازی همیشگی خود را به نمایش بگذارد و انسجام تیمی‌اش در دیدار با حریفان از بین خواهد رفت.پدیده خراسان حالا گرفتار این تفکر است و البته مرزبان که باید نقش اصلی را در انسجام تیم ایفا کند، نیز در همین دام افتاده است. تیم مرزبان نیاز به آرامش بیشتری دارد که قطعا این آرامش را در وهله اول سرمربی به تیم تزریق می‌کند اما سرمربی پدیده نیز بی‌قرار برای برد روی نیمکت می‌نشیند.از اعتراض‌هایش و بی‌قراری‌های او روی نیمکت می‌توان دریافت که سرمربی پدیده نیز بی‌تجربه‌تر از تیمش، به جای یک بازی منطقی و تفکر در نوع بازی، با احساسات پیش می‌رود و این راه یعنی احساسی بازی کردن، گاهی برای تیم مفید خواهد بود ولی بیشتر مواقع شکست‌های سنگین را نیز در پی خواهد داشت.شکست 4 بر صفر پدیده مقابل سایپا از همان نوع شکست‌ها بود. پدیده برای برون رفت از این شرایط چاره‌ای جز شروع دوباره لیگ برتر ندارد! استارتی که این تیم در اول فصل زد و بدون توجه به نتایج و رکوردها، بازی‌های خوبی به نمایش گذاشت و البته نتیجه‌اش را هم دید. مرزبان و تیمش به یک ریکاوری خوب نیاز دارند، ریکاوری نه از نظر جسمی که آنها باید ذهنی ریکاوری شوند.