زهرا قزیلی: دانیال عبادی، بازیگر خوش‌چهره سینما بازی در نقش یک شخصیت شر و شور و لات را پذیرفت که بعد از گذشت سال‌ها خانواده‌دار شده و حاضر است برای نجات کودکش هر کاری را انجام دهد. عبادی با بازی در فیلم سینمایی «غیرمنتظره» به مخاطبان سینمای ایران معرفی شد و در اولین فیلم خود با جرات تن به گریم سنگین داد. او علاقه زیادی دارد تا نقش‌های متفاوت را بازی کند تا مخاطب از او دلزده نشود. بازی او در فیلم های سینمایی همچون «آن سوی پرچین»، «امشب شب مهتابه»، «قبرستان غیر انتفاعی» و «یکی از ما دو نفر» تفاوت چندانی نداشت اما بازی‌اش در فیلم و سریال «معراجی‌ها» به دلیل نوع نقشش متفاوت بود.  عبادی بعد از بازی‌های متعدد در سینما پایش به تلویزیون باز شد و برای نخستین بار در مجموعه تلویزیونی «راستش را بگو» در نقش «علیرضا مولایی» بازی کرد. به گفته بسیاری از کارشناسان بازی او در این سریال متفاوت بود. او از بازی در این سریال راضی است و اگر نقش‌های متفاوت و به قول خودش وسوسه‌انگیز در تلویزیون به او پیشنهاد شود حتما بازی خواهد کرد. او بازی در نقش یک قهرمان در ژانر حادثه‌ای را برای خود می‌پسندد و مشغول نگارش فیلمنامه‌ای در این گونه از سینماست. درباره حضور در معراجی‌ها با وی به گفت‌وگو نشستیم که از نظرتان می‌گذرد:

«خسرو» از من دور بود
 بعد از بازی در سینما که اکثرا در نقش یک جوان خوش‌پوش با نقش‌های اتوکشیده ظاهر شدید، این بار در تلویزیون نقشی بازی کردید که  با کارهای قبلی تفاوت دارد.
همیشه دوست داشتم این مدل آدم‌ها را بازی کنم. هر نقش متفاوتی که تاکنون بازی نکردم را دوست دارم ایفا کنم. تفاوت «خسرو» با کارهای قبلی‌ام باعث وسوسه شدن من و رفتن به سمت این نقش بود. «خسرو» نقشی بود که در هر صورت از خود واقعی من دور بود. دلم می‌خواست کاراکتری که بازی می‌کنم از خودم متفاوت باشد و با نقش‌هایی که از قبل بازی کرده بودم متفاوت باشد. دوست داشتم تجربه کنم. حس تجربه کردن مواقعی مرا به سمت کارها هدایت می‌کند. از نظر من «خسرو» هنوز یک جاهایی جای کار دارد و مطمئنا یک نقش مشابه اما کامل‌تر از خسرو را بازی خواهم کردم. کاراکتری که شباهت‌هایی به خسرو داشته باشد را نمی‌پذیرم اما کاراکتری که سمت و سوی این آدم باشد اما توانایی‌های بیشتری داشته باشد و بتوان بیشتر روی آن کار کرد را حتما بازی خواهم کرد. یک جاهایی بنا به محدودیت‌هایی که در پروژه بود دست بازیگر بسته بود، برای «معراجی‌ها» تمام تلاشم را کردم. «خسرو» آدم شر و شور و لاتی در زمان گذشته است اما در سن بالاتر درگیر مشکلات زندگی می‌شود و برای درمان بچه مریض‌اش هر کاری را حاضر است انجام دهد. مسافرکشی می‌کند در عین حال خانواده‌اش را دوست دارد و تلاش می‌کند تا دینش به بی‌بی و مشتی را هم ادا کند.
 شما در نقش راننده تاکسی بازی کردید که قشر زیادی از جامعه را شامل می‌شود، چطور به این نقش نزدیک شدید؟
من خیلی عطش بازی در نقش خسرو را داشتم. پیدایش کرده بودم، روزهای اول با آقای ده نمکی در ارتباط بودم تا ببینم باید چه کار کنیم و به چه سمت و سویی برویم. نتیجه جلسات باعث شد با هم هماهنگ باشیم و کاراکتر خسرو شکل بگیرد. البته نزدیک شدن به «خسرو» برایم آنقدر هم سخت نبود. دوستانی از این دست افراد دارم. با آنها آشنایی دارم و در سال‌های دور هم از مصاحبت با آنها بهره‌مند بودم و تجربیاتی را داشتم. همیشه سعی می‌کنم در معاشرت با افراد مختلف جامعه چیزهایی را یاد بگیرم و در زمانی که نیاز است از آن بهره ببرم.
خودم را در قالب موقعیت خسرو قراردادم
 چقدر عوامل مختلف از جمله فیلمنامه، کارگردان، بازیگر مقابل و... در هرچه بهتر اجرا کردن «خسرو» به شما کمک کرد؟
برای ایفای نقش خسرو، « دانیال عبادی» را در قالب موقعیت زندگی خسرو گذاشتم. و با خودم کنش‌های خسرو را در موقعیت‌های مختلف مرور می‌کردم. از سوی دیگر باید به این نکته مهم توجه داشت که فیلمنامه مهم‌ترین جزء از اجزای فیلم است و می‌تواند حس را به صورت کامل به بازیگر انتقال دهد. اگر فیلمنامه درست نوشته شده باشد، شرح صحنه حس را به بهترین شکل منتقل می‌کند و بازیگر به راحتی از عهده نقش برآمده و کارگردان تنها بازی بازیگر را روتوش می‌کند. ساخت یک فیلم به صورت گروهی است و تعامل بازیگر، کارگردان، نویسنده و بازیگر مقابل باعث شده کار به‌خوبی به تصویر کشیده شود.
 برای هرچه بهتر ارائه شدن خسرو چقدر پیشنهاد می‌دادید؟
یک جاهایی پیشنهاداتی داشتم که با کارگردان در میان گذاشتم و به یک ویژگی در کار تبدیل شده است. آقای ده‌نمکی از پیشنهادات استقبال می‌کرد و آنچه احساس می‌کرد برای کار مناسب است استفاده می‌کرد. برای ارائه بهتر کاراکتر خسرو از فیلمنامه کمک گرفتم. با بازیگر مقابل بده بستان‌هایی داشتیم.آقای ده‌نمکی هم موقعیت را فراهم می‌کرد که بتوانیم پیشنهاد را به راحتی ارائه دهیم.
فرصتی برای صحبت و تعامل با شریفی‌نیا نداشتم
 دو راننده در این سریال دیده می‌شود که هر دو بازی‌های متفاوتی ارائه کردند. تعاملی با آقای شریفی‌نیا (دیگر راننده فیلم) داشتید؟
من به عنوان بازیگر سینمایی به کار دعوت شده بودم. بازی من ظرف 16 جلسه فیلمبرداری و به اتمام رسید. اما گروه سریال مدت‌ها جلوی دوربین بودند. فکر می‌کنم در کل این پروژه یک روز با آقای شریفی‌نیا ملاقات کردم. ما تنها در طول کار یک سکانس مشترک داشتیم. با توجه به مدت زمان کوتاهی که داشتیم فرصتی برای صحبت و تعامل وجود نداشت. آقای شریفی‌نیا برداشت خود را از فیلمنامه داشت و من هم برداشتی که از خسرو داشتم ارائه دادم.
از حضورم در سریال مطلع نبودم
 دو مقطع از زندگی خسرو روایت می‌شود، قبل از شهادت محمد و بعد از شهادت او. ما در سریال تنها بخش قبل از شهادت رادیدیم چطور به یکنواختی در ارائه نقش خسرو در دو مقطع زمانی رسیدید؟
من صرفا برای حضور در پروژه سینمایی دعوت به همکاری شدم اما در بخش سینمایی قسمت‌‌‌های بعد از شهادت را به دلیل سیاست‌هایی که گروه سازنده دنبال کرد نمی‌بینیم. من در دو مقطع بازی می‌کنم، یکی اواخر جنگ است و دیگری 15 سال بعد از جنگ روایت می‌شود. وقتی شروع به کار کردیم من در 16 جلسه سعی کردم به‌گونه‌ای بازی کنم که دو مقطع را به درستی ایفا کنم. البته اگر می‌دانستم در سریال هم مورد استفاده قرار می‌گیرد نگاهم کمی متفاوت می‌شد. در بخش سینمایی تنها بخش‌هایی از فلاش‌بک‌ها مورد استفاده قرار گرفت اما در سریال از هر دو مقطع استفاده شد. اگر با علم به اینکه سریال بازی می‌کنم وارد پروژه می‌شدم بالاخره تفاوت‌هایی وجود داشت.اما خوشحالم کار تبدیل به سریال شده و من فکر می‌کردم تنها در بخش‌های سینمایی حضور دارم. این کار هم در سینما و هم در تلویزیون توانست نظر مخاطب را جلب کند، خوشحالم مردم ارتباط خوبی با کار برقرار کردند.
نقشی خارج از نقش‌هایی که بازی کردم
 بازی دانیال عبادی در سریال «راستش را بگو» به نظر اهل فن و منتقدان یک سر وگردن بالاتر از کارهای پیشین این هنرپیشه جوان است اما در معراجی‌ها اینگونه به نظر نمی‌رسد.
اگر قرار بود به عنوان بازیگر سریال وارد پروژه شوم قاعدتا به این شکل نبود. من در قسمت سینمایی به دلایلی کمرنگ بودم، زیرا فیلمنامه به این شکل بود و می‌طلبید که اینگونه باشد اما اگر از ابتدا می‌دانستم که قرار است در سریال بازی کنم شرایط کاملا متفاوت بود. در هر صورت بد نبود، آنچه برایم مهم بود شخصیت خسرو بود که آن را بازی کردم، دوست داشتم این نقش را بازی کنم و تجربه بسیار خوبی بود. همین که یک نقش خارج از نقش‌هایی که پیش از این بازی کردم را مردم شاهد بودند برایم جذاب بود.
 در اولین کار برای حضور در فیلم «غیرمنتظره» تن به گریم سنگینی دادید که برای اولین کار ریسک بزرگی به حساب می‌آید.
همینطور است. «غیرمنتظره» فیلم اولم بود اما به گریم شخصیتی که کاملاً صورتش ویران می‌شود، تن دادم. چهره من از نیمه فیلم به زیر ماسک می‌رود و چهره آنچنان دیده نمی‌شود و حتی اول فیلم هم یک چهره متفاوت از چهره خودم دارم.
مخاطب از دیدن چهره‌های تکراری خسته می‌شود
 چرا یک بازیگر خوش‌چهره به این گریم‌ها تن می‌دهد در حالی که بسیاری از بازیگران این نوع گریم‌ها را قبول نمی‌کنند؟ در ایفای نقش خسرو هم گریم خاصی دارید؟
من گریم سنگین را می‌پذیرم و دوست دارم. غیرمنتظره اولین کار من بود، وقتی با آقای دکتر کریمی شروع کردیم به من اولین حرفی که زدند این بود که قرار است این چهره را پیدا کنی و من استقبال کردم و یکسری پیشنهادات برای به هم ریختن صورتم در معراجی‌ها به ولدبیگی پیشنهاد دادم. اگر مخاطب قرار باشد از یک زاویه ما را ببیند یک تایمی ممکن است خسته شود. مخاطب ما شعورش بالاست، اگر پی ببریم به این امر و با این مهم همراه شویم، گریم هم به بازیگرو هم به مخاطب کمک می‌کند. به نظرم گریم‌های همیشگی و ایفای نقش‌های معمولی مخاطب بیننده را پس می‌زند. من از نقش‌های متفاوت و گریم‌های سنگین استقبال می‌کنم زیرا معتقدم چهره ما خارج از سینما به صورت عادی دیده می‌شود، چهره خوب و یک مدل مخاطب خودش را دارد اما وقتی کار متفاوت و چهره متفاوت ارائه دهی به نظرم به درستی دیده می‌شود.
قهرمان ژانر حادثه‌ای و هیجانی است
 چه نقشی را دوست دارید بازی کنید؟
نقشی که خیلی دوست دارم بازی کنم یک قهرمان در ژانر حادثه‌ای و هیجانی است که خودم برایش فیلمنامه می‌نویسم، امیدوارم در سال‌های آتی این اتفاق بیفتد.
 در مدیوم تلویزیون پس از «راستش را بگو» حاضر نشدید؟
در انتخاب فیلمنامه وسواس دارم. پیشنهادهایی در حوزه سینما و تلویزیون دارم اما در تلویزیون اگر نقش متفاوت یا یک قصه متفاوت باشد حتما بازی می‌کنم. نقشی که احساس کنم خیلی برایم وسوسه‌انگیز است را حتما قبول می‌کنم.
 در فیلم ناصر رفایی (فرمول 13) با موضوع کودک و نوجوان به ایفای نقش پرداختید؟
بله! در این فیلم نقش پدری را بازی می‌کنم که پسری 8 ساله دارد. کار با کودک برخلاف بسیاری از دوستان که می‌گویند سخت است به نظرم برای بازیگر سخت نیست برای کارگردان سخت است اما برای من لذتبخش بود.
 

غلامرضا علی‌مقدم: «شیرها برای بره‌ها» با نمایش اخبار سلبریتی آغاز می‌شود و در زیرنویس فیلم اشاره کوچکی به کشته شدن 2 تن از سربازان آمریکایی در افغانستان می‌شود. کسی که این اخبار را دنبال می‌کند «تاد هیز» دانشجوی پرجوش و خروش بسیار باهوشی  است که به زعم استادش در شیطنت روزمره چنان غرق شده است که از جهان اطراف خود بی‌خبر است. در نماهای بعدی   3 لیست در سه نمای متفاوت مورد بررسی قرار می‌گیرد. نمودارهای مربوط به عملیات پیشروی ارتش آمریکا در افغانستان در دستان سناتور جاسپر ایروینگ قرار دارد، بیلان بعدی که مورد تاکید دوربین قرار می‌گیرد، آمار پایگاه‌های تروریست‌ها در افغانستان است که به‌وسیله گروهبان فالکو، فرمانده هنگ کاوش چریکی ارتش بررسی می‌شود و لیست آخر حضور و غیاب دانشجویان در کلاس‌های دانشکده است  که با نگاه استادشان، پروفسور استفن مالی (استاد علوم سیاسی ) ارزیابی می‌شود. فیلم «شیرها برای بره‌ها» 3 روایت متفاوت را دنبال می‌کند و به طور همزمان تا پایان درام این 3 روایت موازی دنبال می‌شود و متن محتوایی در نسبتی اجتماعی عدم آگاهی عمومی طبقه تحصیلکرده را بسیار نازل توصیف می‌کند که تاکید بر این موضوع را می‌توان از فوکوس بر مجموعه خرده‌روایت‌های جاری در فیلم برداشت کرد. کلیت اثر نگاهی دارد به نگرش مردم به حاکمیت فعلی این کشور و متقابلا نگاه سیاستمداران آمریکایی به توسعه‌طلبی توام با فریب توده‌ها. بخش اول این فیلم، ماجراهای یک سناتور جمهوریخواه، جاسپر ایروینگ(تام کروز) را بازگو می‌کند. در این بخش او در مصاحبه‌ای با خبرنگار کهنه‌کار شبکه «سی‌ان‌ان» به نام جینی راث (مریل استریپ) استراتژی جدید واشنگتن را در جنگ افغانستان تحلیل می‌کند. طی این گفت‌وگوی مطبوعاتی یک‌ساعته، سناتور ایروینگ پرده از طرح تازه‌ای برای تثبیت موقعیت نیروهای آمریکایی در افغانستان برمی‌دارد برای مواجهه با «ایران». در این فیلم سناتور ایروینگ بارها اعلام می‌کند مواجهه با مثلث افغانستان - عراق - ایران اتمی بسیار دشوار است و اتحاد این 3 کشور را پیش‌بینی می‌کند. فیلم از زبان این سناتور در واقع استراتژی کاخ سفید را طی سال‌های 2006 و 2007 تشریح می‌کند اما  جینی راث در این گفت‌وگو به هیچ عنوان به توهمات توطئه‌گرانه این سناتور جاه‌طلب توجهی ندارد و این حیله را راه‌حلی می‌داند برای رسیدن به ریاست جمهوری. فیلم دقیقا یک سال قبل از انتخابات 2008 ساخته شده است و راث قاطعانه توهمات ایروینگ را با توسعه‌طلبان متجاوز به ویتنام در دهه 70 قیاس می‌کند. همزمان در کالیفرنیا، (رابرت ردفورد) استاد دانشگاه سعی در مواجهه با دانشجوی شنگول، شوخ‌طبع و باهوشی را  دارد که می‌خواهد موجب عدم علاقه وی به فهم سیاسی شود و خطر فریب نسل او توسط حاکمیت ایالات متحده را تشریح کند. هزاران مایل آن سوتر در افغانستان، 2 سرباز آمریکایی که از دانشجویان قدیمی «تاد هیز» هستند به همراه گروه کوچکی از سربازان برای تسخیر ارتفاعات باید به کوه‌های بلندی که طالبان در آن مستقر هستند بروند. فرمانده هنگ نظامی در میان سربازانش اعلام می‌کند که در بدخشان می‌خواهد جبهه جنگی تازه‌ای به راه اندازد. فرمانده متوهم که طبعا از امثال ایروینگ دستور می‌گیرد، اعلام می‌کند با تسخیر بلندی‌ها در ایالت بدخشان، ارتباط زمینی تروریست‌ها با عراق از طریق ایران قطع می‌شود و ظاهرا با توجه به تئوری توهم‌آمیز حاکم در فیلم، آمریکایی‌ها می‌خواهند عملیات‌های گسترده‌ای را  انجام دهند تا مانع دستیابی تروریست‌ها به  مسیر ارتباطی زمینی  عراق - افغانستان از طریق شاهراه ایران شوند. مخاطب ایرانی با دیدن توهم سناتور ایروینگ و فرمانده عملیات پیش خودش تصور می‌کند  مگر می‌شود که ایران بدل به جاده ابریشم طالبان شود، آیا با تردد  طالبان امنیت ایران به خطر نخواهد افتاد؟ فیلم شیرها برای بره‌ها از جهل آمریکایی بهره می‌برد و به مخاطب القا می‌کند تروریست‌های وهابی از طریق ایران به عراق و افغانستان می‌روند. از سوی دیگر در دانشگاه استاد سعی می‌کند  دانشجوی مرفهی را که برای صبحانه  گران‌ترین قهوه را تهیه کرده است به این موضوع وادارد که ممکن است در شرایط کنونی او نیز تحت تاثیر شرایط جاهلانه فراهم‌شده توسط دولتمردان قرار بگیرد و همچون 2 شاگردش که به افغانستان رفته است قربانی شود. استاد بی‌توجهی دانشجوی باهوش و تحصیلکرده را به چالش می‌کشد. او دو تن از شاگردانش را به دلیل سیاست‌های فریبکارانه دولت آمریکا از دست داده است. با سیاست جنگ صلیبی و به‌وجود آوردن این تلقی که از زبان سناتور ایروینگ شنیده می‌شود، او در گفت‌وگو با خبرنگار CNN اشاره می‌کند در سال 2002 گفته کمر طالبان شکسته است یعنی دقیقا مصداق همان جمله‌ای است که بارها جورج دبلیو بوش بدان اشاره کرده است. اما خبرنگار مونث فیلم به عنوان وجدان آگاه و نماینده مردم از این سناتور می‌پرسد چرا  دشمن آمریکایی همچنان به حیات خود ادامه می‌دهد؟  سناتور پاسخ خود را بسان عبارت کلیدی جنگ صلیبی می‌دهد: رومی‌ها نیاز دارند تا قلعه ثابت بسازند. ایروینگ اشاره می‌کند: دلیل اول طرح اجرایی مبارزه با طالبان این بود که آمریکا پایگاه‌های جاسوسی خود را در افغانستان بنا نکرده‌ است، دلیل دوم که تا سطح قابل قبولی می‌خواهند طالبان را در نقاط استراتژیک افغانستان نابود کنند و سوم اینکه  ایران به کلاهک اتمی دست پیدا می‌کند و افغانستان و عراق به ایران خواهند پیوست. این تحلیل از سال 2007 را اکنون می‌توان اینگونه بررسی کرد که خطر داعش آمریکایی با چاشنی حمایت وهابیت است که دائما امنیت منطقه را با مخاطره مواجه می‌کند، نه توهمی که آمریکایی‌ها ساخته‌اند مبنی بر ایرانی با کلاهک اتمی. کلیت فیلم شیره‌ها برای بره‌ها چنان آگاهی‌بخش است که 3 طیف مختلف از جامعه آمریکایی را به چالش با حاکمیت این کشور فرامی‌خواند و تئوری‌های سیاستمداران در این کشور را توهم می‌خواند. ایروینگ در بزنگاهی دراماتیک می‌گوید: «به ما حمله شد، جنگ را با دیپلماسی پاسخ نمی‌دهند، باید تقویت قوا کنیم. تصور کنید ما باید با یک عراق ویران و افغانستان و ایران اتمی بجنگیم، آن وقت به چه مقدار نیرو نیاز خواهیم داشت؟ و جینی راث (مریل استریپ) از ایروینگ سؤال می‌پرسد 150 هزار نیرو را به کشوری می‌فرستیم که به ما حمله مستقیم نکرده است حالا باید چیکار کنیم؟ این سؤال در متن فیلم در واقع سؤال اندیشمندان اقلیت آمریکایی است که از سوی دولتمردان همواره بی‌پاسخ می‌ماند. رابرت ردفورد سازنده شیرها برای بره‌ها در گفت‌وگوهای مطبوعاتی پس از ساخت این اثر به رسانه‌های معترض به جنگ گفت: «کشور ما، دست به جنگ‌های احمقانه‌ای در طول تاریخ می‌زند که هزینه زیادی به خاطرش پرداخت کرده، آدم‌های زیادی قربانی شده‌اند، پول زیادی از دست رفته و بالاتر از همه اینها، حرمت کشورمان در جهان را هم از دست داده‌ایم.» رابرت ردفورد تاکید کرد: «برای من این فیلم مفهوم و پیامدهای چند سال اخیر در کشورم را دارد و نقشی که این موضوع در مطبوعات، آموزش و سیاست بازی می‌کند.» پخش این فیلم بدون هیچ سانسوری در گفت‌وگو یک حرکت فوق‌العاده از سوی شبکه نمایش است که می‌تواند باکسی را با عنوان سینما - سیاست طراحی و فیلم‌های سیاسی معترض آمریکایی را بدون روتوش در قالب برنامه‌ای خاص پخش کند.
 

بخش بین‌الملل اردیبهشت‌ماه برگزار می‌شود
دو پاره شدن جشنواره فجر
مقررات و فراخوان سی‌و‌سومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر اعلام شد. به منظور اعتلای تولیدات سینمای ایران و ارزشگذاری و تقدیر از تولیدات بر‌تر سینمای جهان در دو بخش سینمای ایران و بخش بین‌الملل برگزار می‌شود.  بخش سینمای ایران همزمان با سی و ششمین سالگرد پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی از 12 تا 22 بهمن 1393 و با هدف تشویق و تکریم فیلمسازان ارزشمند میهن اسلامی در بخش‌های زیر برگزار می‌شود.
الف: سودای سیمرغ (مسابقه سینمای ایران)/ ب): نگاه نو (فیلم‌های اول)/ ج): سینما حقیقت (آثار مستند سینمایی)/ د): فیلم برگزیده تماشاگران/ ه): تبلیغات و اطلاع رسانی پخش (آثار نمایش داده شده)
در بخش هیات انتخاب از میان آثار متقاضی نمایش داده نشده در داخل یا خارج از کشور حداکثر 22 فیلم را برای داوری نهایی معرفی خواهد کرد. بخش بین‌الملل جشنواره با  هدف شناسایی آثار ارزشمند سینمای جهان و تقویت و تشویق به تولید آثار با رویکرد همسویی، همترازی و همجوار با سینمای ایران در دو بخش جلوه‌گاه شرق و سینما سعادت از تاریخ 5 تا 12 اردیبهشت 1394برگزار می‌شود. در بخش دیگری از مقررات عمومی جشنواره آمده است:  دبیرخانه‌ جشنواره از پذیرش آثاری که دارای پروانه‌ ساخت ویدئویی ‌باشند معذور است. آخرین مهلت ثبت‌نام فیلم‌ها روزِ جمعه 30 آبان‌ماه 1393 است و هیات‌های انتخاب از ابتدای آذر ماه بازبینی فیلم‌ها را آغاز و تا دهم دی ماه به پایان خواهند رساند. همچنین  آخرین مهلت تحویل نسخه نهایی (DCP) آثار پذیرفته‌شده 19 دی‌ماه 1393 خواهدبود.

تصویربرداری سریال «حاج احمد متوسلیان» در لبنان، سوریه و مریوان
تهیه‌کننده سریال «حاج احمد متوسلیان» گفت: ساخت این سریال در چند فاز مختلف و در شهر تهران و کشورهای لبنان، سوریه و شهرهای مریوان و کردستان انجام می‌شود. محمد داودی، تهیه‌کننده سریال «حاج احمد متوسلیان» در گفت‌ وگو با تسنیم، از نگارش نیمی از فیلمنامه این سریال 16 قسمتی خبر داد و گفت: در حال حاضر مشغول نگارش قسمت هشتم این سریال هستیم. ساخت این سریال در چند فاز مختلف و در شهر تهران و کشورهای لبنان، سوریه و شهرهای مریوان و کردستان انجام می‌شود. داودی اضافه کرد: آزادسازی ارتفاعات دزلی، عملیات
برون مرزی محمدرسول‌الله و عملیات بیت‌المقدس از جمله عملیات‌های مهم این بزرگمرد کشور است که ساخت هر فاز از این کار نیازمند هزینه‌های مالی و امکانات نظامی است و  ساخته شدن آن به بعضی از شرایط بستگی دارد که یکی از آنها همکاری نهادهای مرتبط با این موضوع است. تهیه‌کننده سریال «حاج احمد متوسلیان» خاطرنشان کرد: تصور ما این است که با نگارش بخشی از قسمت‌ها، بتوانیم وارد مراحل پیش‌تولید و تولید شویم و فاز تهران را در 10 قسمت اول تمام کنیم و بقیه گارهای سنگین هم در ادامه انجام شود. وی یادآور شد: در صحبت‌هایی مقرر شد که تعداد قسمت‌های این سریال به 24 و یا 26 قسمت افزایش یابد اما با برنامه‌ریزی انجام شده تا پایان سال 16 قسمت اول آن نگارش می‌شود.
 

یک فیلم جدید از رابین ویلیامز،  بازیگر فقید سینمای کمدی، با عنوان «کریسمس مری فریگین» بزودی برای اولین بار به نمایش درمی‌آید. به گزارش مهر به نقل از ایندی وایر، فیلم «کریسمس مری فریگین» عنوان فیلم سینمایی است که قرار است با بازی رابین ویلیامز در روز هفتم نوامبر برای اولین بار اکران شود. این فیلم که جوئل مک‌هال دیگر بازیگر آن است، فیلمی کمدی است که ویلیامز پیش از اقدام به خودکشی در روز 11 آگوست امسال، بازی در آن را به پایان برده بود. در تریلر این فیلم نشان داده می‌شود که ویلیامز به عنوان پدر جوئل مک‌هال برای نجات او وارد میدان می‌شود و با هم تصمیم می‌گیرند یک سفر جاده‌ای را انجام بدهند اما پسر او فرزندش را در خانه فراموش کرده و به همین دلیل می‌خواهد هدیه ویژه‌ای برای او بخرد. کلارک دوک، الویور پات، کاندین برگن و لورن گراهام دیگر بازیگران این فیلم هستند. فیلم ویلیامز در همان روز به صورت دی‌او‌دی هم توزیع می‌شود. این فیلم اکران گسترده‌ای نخواهد داشت و باید با فیلم‌های دیگری چون «قهرمان بزرگ 6» و «بین ستاره‌ای» رقابت کند. رابین ویلیامز که به دلیل ابتلا به افسردگی شدید به زندگی‌اش خاتمه داد، بازیگر شماری از مشهورترین فیلم‌های کمدی چون‌ «خانم دات فایر» بود. با این حال او جایزه اسکار را برای بازی در فیلمی درام در کنار مت دیمون و بن‌افلک دریافت کرد.

شهاب حسینی و انتقاد از وضعیت سینما
شهاب حسینی در برنامه هفت با اشاره به اولین ساخته بلند سینمایی‌اش گفت: همه‌چیز یادمان رفته است که کارمان بیشتر از تجارت، فرهنگی است و انگیزه‌های اقتصادی و مالی را بزرگ‌تر از فحوای کار احساس می‌کنم. شهاب حسینی در برنامه تلویزیونی هفت حاضر شد و درباره حضورش در مقام کارگردانی گفت: برای من همیشه کارگردانی سیری بوده که در امتداد بازیگری قرارداشته است و این مسیری که یک بازیگر پس از مدتی کارگردان یا کارگردانی، بازیگر می‌شود برای من از جذابیت بیشتری برخوردار بوده است. در هر صورت در امتداد بازیگری شاید چنین تغییراتی لازم باشد چرا که بعد از 16 سال کار در عرصه بازیگری، هیجانات کاری این نوع حرفه را از دست داده‌ام و حواشی حرفه‌ام برایم جذاب نیست اما این وادی من را به چالش دعوت می‌کند. وی درباره ایفای نقش در سینما گفت: وقتی نقشی را بازی می‌کنم هیچ قضاوتی درباره آن ندارم چرا که موظفم آن شخصیت را با تمام ابعادش نشان دهم و برای این کار فیلمنامه را به عنوان مخاطب می‌خوانم تا با این کار حظی را که خود از خواندن و تماشای کار می‌برم را بتوانم انتقال دهم. درواقع بازیگری نمایش اندیشه‌ها و روح نقش است که برای به‌دست آوردنش باید به روح نقش متصل شد چون اعمالش تابع افکارش است، بنابراین بازیگر باید آبشخور اندیشه خود را غنی‌تر و دغدغه کائنات را پیدا کند و از مسائلی غمگین شود که هیچ ارتباطی با وی ندارند. این بازیگر درباره وضعیت سینمای ایران اظهارکرد: امروزه شاهد بسیاری چیزها هستیم که به غلط نهادینه شده است، اول از همه چیز یادمان رفته است که کارمان بیشتر از تجارت، فرهنگی است و انگیزه‌های اقتصادی و مالی را بزرگ‌تر از فحوای کار احساس می‌کنم چرا که همچون هرتجارت دیگری به سری‌دوزی و تولید انبوه دچار می‌شود تا درعین کیفیت پایین‌تر محصول، مخاطبان بیشتری جذب کند. حسینی در پایان صحبت‌های خود اذعان داشت: در هر ژانری در سینمای جهان آثار فاخری در حال تولید است. هنرمند باید به کار خود متعهد باشد چرا که کار ما نیز یک کار خدماتی تحت عنوان خدمات فرهنگی است بنابراین در این عرصه هر کسی هر کاری انجام می‌دهد باید یک کار را انجام دهد و برای آن پیش‌تولید قابل قبولی داشته باشد. کار سینما سرگرمی نیست، وسیله‌ای است که حرف‌های عمیق را به فیلم تبدیل می‌کند و خوراک گسترده و همه‌فهمی از آن به‌دست می‌دهد.

اولین حضور بین‌المللی فیلم «پاپ»
فیلم سینمایی «پاپ» به کارگردانی احسان عبدی‌پور در سی‌وهشتمین جشنواره فیلم سائوپائولو به رقابت با دیگر آثار این جشنواره می‌پردازد.  این جشنواره از ۱۶ تا ۲۳ اکتبر (۲۴ مهر تا اول آبان ماه) در شهر سائوپائولوی برزیل برگزار می‌شود. این جشنواره یکی از مهم‌ترین رویدادهای سینمایی آمریکای لاتین است. پخش بین‌المللی این فیلم را «ایران نوین فیلم» برعهده دارد. «پاپ» در بخش مسابقه فیلم‌های اول و دوم این جشنواره با دیگر آثار این بخش رقابت می‌کند و در طول برگزاری جشنواره 3 بار به نمایش گذاشته خواهد شد. «پاپ» دومین فیلم عبدی‌پور پس از «تنهای، تنهای، تنها» است که حضور بین‌المللی خود را پیش از اکران در ایران آغاز کرده است.

عدم حمایت نهادهای دولتی  از ترجمه کتاب‌های دفاع مقدس
نماینده مجمع ناشران دفاع مقدس گفت: متاسفانه حمایت خوبی در حوزه بین‌الملل از ناشران دفاع مقدس نمی‌شود، تاکنون همه اتفاقاتی که افتاده است توسط منابع فردی بوده است. ‌امیرشهریار امینیان، نماینده مجمع ناشران دفاع مقدس در نمایشگاه کتاب فرانکفورت در گفت‌وگو با تسنیم،‌ با اشاره به حضور کتاب‌های دفاع مقدس در غرفه ایران گفت:‌ اگر سال اول حضور ما در نمایشگاه فرانکفورت یعنی سال 91 را بررسی کنیم،‌ خواهیم دید که تنها با 15 عنوان کتاب حضور یافته و تمام آثارمان نیز به زبان فارسی بود، پس از آن در سال دوم با 80 عنوان کتاب حضور یافتیم که از این میان 10 عنوان به زبان انگلیسی ترجمه شده و 70 عنوان دیگر باز به زبان فارسی بود.‌ اما در این دوره  با 70 عنوان برجسته از آثار دفاع مقدس حضور داریم که از این میان 50 عنوان به زبان‌های انگلیسی و عربی ترجمه شده‌اند،‌ این بررسی نوعی روند رو به رشد را نشان می‌دهد. قطعاً‌ برنامه‌ریزی سال آینده ما به گونه‌ای خواهد بود که آثاری را عرضه کنیم که متناسب با نیاز مخاطب و فضای بومی کشور مقصد باشد. امینیان تصریح کرد: سال گذشته از میان 30 اثر ترجمه شده دفاع‌مقدس توانستیم 10 اثر را انتخاب کنیم،‌ اما امسال از میان 120 عنوان ترجمه شده 50 اثر را انتخاب کرده‌ایم،‌ این نشان می‌دهد که نشر دفاع‌مقدس ما برای ورود به بازارهای جهانی فعال شده است.  امینیان همچنین با انتقاد از عدم حمایت نهادهای دولتی و فرهنگی از ترجمه آثار دفاع‌مقدس گفت:‌ متاسفانه حمایت خوبی در حوزه بین‌الملل از ما انجام نمی‌شود، تاکنون همه اتفاقاتی که افتاده است توسط منابع فردی بوده است،‌ به گونه‌ای که برای حضور نشر دفاع‌مقدس در نمایشگاه فرانکفورت به جز حمایتی که موسسه نمایشگاه‌ها در اختصاص فضا به ما داشت،‌ همه هزینه‌ها بدون حمایت مالی و با حمایت اعضای مجمع ناشران دفاع مقدس تأمین شد.