مرتضی اسماعیل‌دوست: جایگاه قلم، تقدسی برگرفته از آسمان الهی است، جایی که از فلق به شفق رسید تا با سلامِ «نون وَالْقَلَم»، سوگند به معرفتی یابد که رسالتی آگاهی‌بخشی خواهد بود. در گذر از سالروز گرامیداشت قلم و در احوالی نابسامان که کمتر توجهی به نقش قلم و تاثیر واژه‌ها بر راهبری اندیشه‌ای کارگشا در فرآیند حرکتی جامعه بوده، این یادداشت نگاهی کوتاه اما عمیق به جریان تاثیرگذار رسانه در جهت‌گیری تفکر مخاطب داشته و نقدی ساختارگرایانه به آسیب‌شناسی حوزه رسانه بویژه جریان نقدنویسی دارد که گاه به اشکال مختلف، تغذیه‌ای مسموم را برای مخاطب رقم می‌زند. این تامل می‌تواند حتی منجر به ردیابی جنگ نرمی شود که از طریق انواع رسانه‌های دیداری و شنیداری و در جهت عناد با تفکری هوشیار و حقیقت‌جو به فعالیت می‌پردازند و به دنبال آن هستند فرسایشی هدفمند را در نگره مخاطبان و در راستای رسیدن به مقاصد شوم فرهنگی و سیاسی خود در جوامع دیگر دنبال کنند. رسانه‌هایی که دوربین هدف‌یاب خود را از دریچه‌ای دور از این سرزمین اسلامی به جریان می‌اندازند تا شکارگاهی از اراده مردمان دیار عشق را از آن خود کنند. این نوشته برحسب حرفه اصلی نگارنده، بیشتر معطوف به نقدنویسی در اشکال هنری و ادبی است که البته قابل انتقال به دیگر روش‌های ارتباطی از طریق رسانه با مخاطبان خواهد بود. از طرفی نگاهی آموزشی را در راستای رسیدن به نگارش متنی مبتنی بر رسالتی آگاهی‌بخش و همراه با وجدانی صادق برای علاقه‌مندانی دارد که اندیشه‌ای در سر و ذوقی در نگارش دارند تا فتح بابی شود از حرکتی که می‌تواند روشنگر خطوط نهفته در اثر باشد. در این مسیر به نکات مهمی که بیشتر نقدی درون‌گفتمانی از معضلات نگارش است، اشاره خواهد شد؛ کاستی‌هایی که از سایت‌های مختلف تا حتی آثار مکتوب را دربر می‌گیرد. در این گذر به طور حتم اشاره به فرم و زیبایی واژه‌ها در برابر ادبیاتی بدون قوام و حتی گاه با غلط املایی راهی به تفسیر دارد، چرا که متاسفانه در این سال‌ها به تأسی از فضای شبکه‌های اجتماعی، نوع نوشتار به فست‌فودنویسی نیز رسیده است! و این شکل مواجهه با اثری نگارشی، نیاز به تاملی مجدد دارد تا به دور از واژگانی بی‌منطق و ادبیاتی سخیف، راه به منزل گوهرمند ادبیات پارسی خود بزنیم. اتکا به ادبیات غنی پارسی و دور شدن از شیوع ادبیات ابداعی، می‌تواند روشنایی نیکو در این مسیر قلمداد شده و پایبندی به اخلاقی شایسته در نظردهی، در سایه رجوع به مذهب مقدس اسلامی و فرهنگ پایدار ایرانی روی می‌دهد. همچنین رسیدن به جایگاه قضاوتِ آثار و اعلام عمومی دیدگاهی که نظرگاه عده‌ای را تغییر می‌دهد، نیاز به کسب دانش و فهم هنرهای مختلف داشته و رشته‌های دیگری از قبیل جامعه‌شناسی، روانشناسی، فلسفه و علوم سیاسی را دربر خواهد داشت. به طور نمونه در نقدی سینمایی دلایلی از منطق درام تا مفاهیم ارزشمندی از مکاتب و خاستگاه فرم روایی نیاز به توجه دارد تا منتقد آگاه به این لایه‌های پنهان دست یافته و مخاطبان را با دلایلی قانع‌کننده
همراه کند.
بروز انواع دشنام‌نویسی‌هایی که در زیر ملغمه به اصطلاح پست‌مدرنیستی و با ژست روشنفکرانه و خط‌مشی جعلی به نام آزادی بیان در هر سایت و محفل ادبی و هنری به وفور یافت می‌شود، بحرانی است که لزوم توجه بیشتر افراد مرتبط با فرهنگ و هنر را در پی خواهد داشت. رسالت هنرمند آگاه در نشر هرگونه اثر اعم از داستان، شعر و تصویرنمایی، ساخت دنیایی است که مخاطب را همچون خلسه‌ای باشکوه به مکاشفه کشاند و منتقد آگاه نیز با تفهیم این نگاه و با خطوطی دلنشین، لذت درک اثر را با آراستن واژه‌هایی از پس سطور به درون توجه مخاطب می‌رساند. همانا که نوع نوشتار، منعکس‌کننده اندوخته فکری و زیبایی رفتاری و عوالم وجودی نویسنده است و اگر با این زاویه به موضوع بنگریم، در واقع تراوش نظرگاه آفریننده را در هر اثری اعم از ساخت فیلم، سرودن شعر، خوانش ترانه و حتی رساندن قطعه‌ای چوبی به ماهیتی هنری باید در این راستا ردیابی کرد و حتما نوشتن نقد برای فیلم‌هایی موثر نیز می‌تواند به مثابه اثری مجزا و پدیده‌ای قابل بسط به رهیافت تامل خواننده به شمار‌ آید. وصال ثمره فوق، دور از رابطه عرضه و تقاضایی بازار در جامعه مصرف‌زده و خارج از همدلی با نگاه مخاطب بی‌هویتی است که آنقدر در سال‌های مختلف، به ذائقه‌اش آثاری مبتذل و صداهایی رپ‌خوان و نمایش‌های بی‌ارزش فرهنگی و سریال‌های آبکی(!) چند صد قسمتی ماهواره‌ای داده‌اند که از ظرفیت دریافت هرگونه زیبایی اثر به دور مانده است. جایگاه نقد، مانند هر آفرینش دیگر ادبی و هنری نه یک کالای یک‌بار مصرف که اثری قابل مراجعه بوده که اگر هم به لحاظ فرمی به صورتی زیبا درآمده و هم به ظرافتی عمیق در تفهیم معنایی اثر درآید، می‌تواند شاهکاری به سرشتِ نشان گیرنده قلمداد شود که حتی با گذشتِ زمانی از فراموشی اثر نقد شده، طراوت قلمِ نوشتار در گنجینه خاطرات مخاطبی اصیل محفوظ خواهد ماند. از این رو وظیفه نقدنویس، جدا از تحلیل و عریان‌سازی جزئیاتِ پنهان اثری هنری یا ادبی، کمک به تجویز نگاهی شاعرانه‌تر و دیدگاهی فراخ‌تر به پدیده‌های ارزشمندی است که قابلیت و ارزش توجه دارند. براساس جایگاه روشنی‌بخش رسانه و انتقال مفاهیم زیبایی‌شناسانه که از طریق نگارش متنی متعهدانه صورت می‌یابد، باید تاملی دوباره به رسالت رسانه‌های دیداری و شنیداری داشت، آنجا که براساس رویکردی مدون از نقش رسانه‌ای، هدف‌ها در چرخه هوشیارسازی ذهن خفته مخاطبانی قرار می‌گیرد که گمگشته از اصالت وجود‌ند و باید بتوان از پشت واژگانِ به کرسی نشسته یا صوتی انسان‌ساز یا تصویری اشراقی، پلکانی ساخت برای قدمگاه فکری آنان به سمت حرمت‌سرای مذهبی ماندگار از اسلام حقیقت‌گو تا جوانان نورسیده، تبلورِ حضور را نه نزد تحفه‌های بازاری شیطان‌صفت، بلکه در راستای تحقق فکری یابند که ریشه در همین دیار دارد، چرا که پارسایی قلم را تعهدی است و نشانی که غیر از حق مسیری بر آن نخواهد بود و واژه‌ای از آن به کرسی جان نخواهد نشست. همان طور که حکیم عمر خیام در نوروزنامه توصیفی چنین از قلم دارد: «قلم را دانایان مشاطه ملک خوانده‌اند و سفیر دل و سخن تابی قلم بود چون جان بی‌کالبد بود و چون به قلم باز بسته شود با کالبد گردد و همیشه بماند...».

فرج‌الله سلحشور، کارگردان سینما و تلویزیون که در اختتامیه قلم زرین مورد تجلیل قرار گرفت، گفت: آرزویم این است که سینمای اسلامی را راه بیندازم. به گزارش تسنیم، در ابتدای این برنامه منصور براهیمی به صحبت پرداخت و در تجلیل فرج‌الله سلحشور گفت: برای بزرگداشت یک هنرمند چه‌چیزی بهتر از این است که وقتی به گذشته برمی‌گردد می‌بیند که کارهایش پایدار مانده است. سلحشور در راهی که قدم برداشت یک قدم این طرف یا آن طرف نرفت و پایدار ماند. خود من که در آخرین کار او یعنی سریال موسی کلیم‌الله حضور دارم، می‌بینم که به جای محکمی تکیه زدم و باد مرا نخواهد برد. ایشان برای من همیشه مظهر ایستادگی بوده است. این ایستادگی به‌پشتوانه ایمان قوی ایشان است. در این مراسم محمدرضا سرشار، رئیس انجمن قلم در بخشی از صحبت‌هایش ضمن تجلیل از فرج‌الله سلحشور اظهار داشت: کنار این جشنواره از هنرمندی باذوق، متعهد و چهره بین‌المللی تجلیل خواهیم کرد، کسی که سینماگری بابصیرت است، از مسجد بلند شد و با عقیده و بدون انحراف کارش را انجام داد. او کسی است که به‌وسیله آثار زیبا چه در عرصه تئاتر، بازیگری، کارگردانی و... بدون هیچ تردید دل‌های بسیاری را به اسلام متمایل کرده است. در بخش بعدی این مراسم جمال شورجه روی صحنه آمد و درباره سلحشور گفت: صحبت کردن درباره این مرد بزرگ و علمدار سینما و تلویزیون با باورهایش، تعلق‌هایش و... به‌اندازه یک مثنوی حرف دارد. پای منبر بزرگ شده و تربیت یافته است، از نوجوانی در مسجد ابوذر با مرحوم فردی‌ها، بهزادی‌ها و خیلی دیگر از بزرگان، عشق به ولایت را یاد گرفت. وی ادامه داد: او بیش از 35 سال بدون انحراف و شفاف در خط امام‌خمینی و رهبری بوده و هست و خود را مبلغ دین می‌داند و همه را برای دین می‌خواهد. می‌گوید بدون دین هنر ارزش ندارد. او از آبشخور قرآن و بیانات برای جلوگیری از انحراف استفاده می‌کند. پرچمدار سینمای قرآنی در کارهایی مثل توبه نصوح و ایوب پیامبر است. پیرو امر ولی بوده و هست. تا زمانی که امام بود ایشان و حالا هم امام خامنه‌ای. شورجه افزود: اسم و شهرت هیچگاه او را از نوکری امام و رهبری باز نداشت. حالا هم تمام دغدغه‌اش یک مدرسه کوچک فیلمسازی اسلامی و ساخت فیلم موسی کلیم‌الله (علیه‌السلام) است. در مدرسه فیلمسازی اسلامی، فیلمساز مسلمان و ولایی تربیت می‌کند تا سینما به دست نااهلان نیفتد. هرچند الان به مویی رسیده است اما به فضل خدا پاره نخواهد شد. سلحشور به همراه یک تیم 5 سال است که روی فیلمنامه و سریال 72 قسمتی کار می‌کنند. به فضل خدا نگارش آن تمام شد و به امید آنکه دانشجویان این مکتب فیلمسازی اسلامی راه‌های مبارزه با موانع خودی و غیرخودی را یاد بگیرند. به امید خدا این فیلم با دستان فرج‌الله سلحشور کلید می‌خورد اما در ادامه مراسم اختتامیه قلم زرین نوبت به فرج‌الله سلحشور برای سخنرانی رسید که وی در ابتدا با فروتنی گفت: من در این حد نیستم که برایم بزرگداشت گرفته شود. سلحشور ادامه داد: اما لازم است از اهدافی بگویم که من را به این جا کشیده است. درباره حقیقت و تخیل باید گفت قصه همیشه باید بر مبنای حقیقت باشد همان طور که خداوند نیز قصه نمی‌گوید و از واقعیت‌ها حرف می‌زند. این در حالی است که قصه به نام خلاقیت از ذهن خودمان تراوش می‌کند. علمای ما هنگامی‌که صحبت می‌کنند می‌گویند نقل از امام معصوم، نقل از قرآن خدا و... اما ما هر زمان که حرف می‌زنیم می‌گوییم حرف از خودمان است انگار که این موضوع هنر است. قصه واقعی را خدا می‌نویسد و قصه غیرواقعی را من و شما می‌نویسیم. اگر بپذیریم که یک برگ بدون اجازه خدا از درخت نمی‌افتد پس حوادث هم بدون اجازه خدا رخ نمی‌دهند. آیا اکنون قصه‌هایی که در سینمای ماست دروغ نیست؟ سر تا پا دروغ است اما با اسم سازندگی و خلاقیت است که وارد می‌شود. وی به آیه آخر سوره یوسف اشاره کرد و گفت: در این آیه خداوند می‌فرماید ما برای شما قصه می‌گوییم تا هدایت شوید. آیا سینما و تلویزیون ما، درهای رحمت و هدایت را به سمت ما باز می‌کند؟ آیا ما را به نور هدایت می‌کند؟ خداوند می‌فرماید به سمت حقیقت بروید اما ما همان سینمایی که از غرب برای ما آمده است را ادامه می‌دهیم. گویی که اگر بخواهیم چیز جدیدی را وارد کنیم انگار با سینما مبارزه کرده‌ایم. در همین آیه از سوره یوسف خداوند می‌فرماید اگر می‌خواهید قصه بنویسید باید قصه‌تان واقعی باشد، عبرت‌آموز باشد و این قصه واقعی به مردم درس دینداری بدهد. نباید نسبت به تاثیر سینما و فرهنگ بی‌تفاوت بود. همانطور که جامعه ما ضرر‌های بسیاری از بانک دیده است، به نظرم سینما و حرکت‌های نمایشی منحرف ضرر و زیانی کمتر از بانک نداشتند.
سلحشور اضافه کرد: من آرزویم این است که سینمای اسلامی را راه بیندازم. ما یکسری از داستان‌های واقعی را سریال کردیم. بچه‌مذهبی‌ها دیدند و معتقدند این سریال‌ها در عین سادگی دارای لطافت خاصی است. ما چقدر قصه‌های خوب و زیبا داریم. سلحشور در بخش دیگری از سخنان خود گفت: اگر من فیلم موسی کلیم‌الله را بسازم، مطمئن هستم که ریشه صهیونیسم از بین می‌رود. او در بخش پایانی سخنانش گفت: متاسفانه مسؤولان ما فکر می‌کنند فیلمی که از غرب آمده وحی منزل است و غیر از آن چیزی به نام فیلم وجود ندارد. من آرزو دارم که یا جریان فیلمسازی اسلامی را بسازم یا اگر قرار نیست بسازم بمیرم. من در همین‌جا از آقای مومنی‌شریف درخواست می‌کنم که بانی شوند و فیلمسازی اسلامی را شروع کنند. یک عده از بچه‌های مذهبی دنبال این کار رفته‌اند، با آنها کار را شروع کنند. در ادامه این مراسم حدادعادل و مومنی‌شریف روی صحنه حاضر شده و لوح تقدیر‌هایی را به سلحشور دادند. همچنین نماینده‌ای از طرف سرافراز، رئیس صدا و سیما لوح تقدیر و هدیه‌ای را به کارگردان ارزشی سینما و سیمای ایران داد. از سوی مجمع ناشران انقلاب اسلامی و انجمن قلم ایران هم لوح تقدیر و هدیه به این کارگردان اعطا شد. پس از اعطای هدایا، سخنران بعدی مراسم غلامعلی حدادعادل رئیس فرهنگستان ادب و زبان فارسی بود. غلامعلی حدادعادل در ابتدای سخنان خود گفت: من صرفا برای ادای احترام به آقای سلحشور و وفاداری به انجمن قلم در اینجا حضور پیدا کردم. من به دلیل مشغله کاری فرصت سینما رفتن ندارم و به همین جهت به ندرت راجع به این هنر صحبت می‌کنم. من خودم را صاحب اهلیت نمی‌دانم که درباره هنرمند نام‌آوری مثل آقای سلحشور صحبت کنم.
وی به سال‌های قبل از انقلاب اشاره کرد و گفت: برای خانواده‌های متدین قبل از انقلاب، سینما رفتن یک کابوس بود. در حقیقت فضای عمومی همین طور بود و اگر یک خانواده می‌شنید که مثلا نوجوانش به سینما رفته است بسیار عصبانی می‌شد. انگار که سینما برای عموم غیراخلاقی بود البته همه آن را قبول کرده بودند. در حقیقت این همان چیزی بود که به تعبیر فیلمفارسی از آن یاد می‌شد. حدادعادل در بخش دیگری از سخنان خود گفت: ما نباید اثرات فیلم‌های فاخر را در کوتاه‌مدت دنبال کنیم. اینها در ضمیر ناخودآگاه جامعه تاثیر خود را در آینده خواهد گذاشت و به گسترش فکر و معنویت اسلامی کمک خواهد کرد. امیدوارم ایشان کارهای بعدی خود را عملی کنند البته باید در یک وقت کافی با ایشان درباره این موضوع که آیا هر جور تخیلی منفی است یا خیر صحبت کنیم. در ادامه حدادعادل شعر خود را که در دیدار با رهبری خوانده بود برای حاضران خواند.

ویژه‌نامه «اصول فکری امام خمینی و مقام معظم رهبری» منتشر می‌شود
بنیاد اندیشه اسلامی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، شماره‌های آینده نشریات «الوحده»، «اکو آو اسلام» و «لومساژ» خود را به انتشار ویژه‌نامه «اصول فکری امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری» اختصاص داده است. به گزارش مهر، حمیدرضا نثاری، مدیرعامل بنیاد اندیشه اسلامی با اعلام این خبر گفت: مقام معظم رهبری در سخنان خود در بیست‌وششمین سالگرد ارتحال امام(ره) محورهایی را تحت عنوان تبیین شخصیت و جایگاه امام(ره) مشخص کردند و نسبت به نحله‌هایی که درباره ابعاد شخصیتی امام (ره) سخنانی غیرواقعی طرح می‌کنند، هشدار دادند. وی افزود: مقام معظم رهبری همچنین نسبت به اینکه برخی بخواهند دیدگاه امام(ره) را مثلاً به لیبرال- ‌دمو‌کراسی سوق دهند، احساس خطر کردند و خواستار آن شدند تا دستگاه‌های فرهنگی دیدگاه‌های حقیقی امام(ره) را تبیین و مطرح کنند. نثاری گفت: بنابراین در این چارچوب تلاش کرده‌ایم با انتشار این ویژه‌نامه دیدگاه‌های نظری و فکری امام (ره) راجع به انقلاب، حکومت و نظام و جمهوری اسلامی را تبیین کنیم.

حدادعادل:
امروز نیازمند «غیرت رسانه‌ای» هستیم
غلامعلی حدادعادل، رئیس فراکسیون اصولگرایان مجلس شورای اسلامی در آیین پاسداشت «محمدرضا حسینی‌بای» رسانه را تیغ دو دم دانست و خواستار «غیرت رسانه‌ای» برای هر اقدام مهم سیاسی، نظامی و فرهنگی شد. به گزارش«جوان»، حدادعادل درباره نقش امروز رسانه‌ها افزود: دنیای امروز دنیایی است که هر اقدام سیاسی، نظامی و فرهنگی مهم محتاج یک غیرت رسانه‌ای است و رسانه بیش از هر موقع دیگر در اوضاع جهان دخیل است.  وی ادامه داد: زمان پیروزی مشروطیت عنوان شد که مطبوعات رکن چهارم دموکراسی کشور است و این سخن امروز هزار بار معنا و مفهوم بیشتری یافته است. حدادعادل با بیان اینکه امروزه کشور‌ها به کمک امپراتوری رسانه‌‌ای، بدترین اقدامات را خوب جلوه می‌دهند، گفت: رسانه امروز در دنیا جزئی از قدرت است. در عین حال یک تیغ دو دم است یعنی همان طور که قادر است در خدمت ظالم باشد می‌تواند در خدمت مظلوم هم باشد. وی با اشاره به اینکه دنیای غرب دائماً روی جدایی دین از سیاست و حکومت تأکید می‌کند، یادآور شد: غرب در عین حال برای تأمین منافع خود از جریاناتی حمایت می‌کند که به خشن‌ترین وجه، دین را دستاویز حکومت و سیاست می‌کنند و ابایی از دروغ‌پردازی ندارند.  عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی افزود: یکی از گلایه‌های من از خبرنگاران این است که کلیشه‌ای، خشک و تکراری عمل می‌کنند. ما تقریباً سوالات خبرنگاران را از پیش حدس می‌زنیم و همیشه 3 سوال کلیشه‌ای در مراسم از ما مطرح می‌شود؛ اینکه نظرتان درباره این مراسم چیست؟ به نظر شما برگزاری این همایش در توسعه کشور چه نقشی دارد؟ و از ما نمایندگان سوال می‌شود مجلس برای توسعه این برنامه چه اهدافی دارد؟

کتاب «بیان تصویری دین در رسانه» منتشر شد
چاپ نخست کتاب «بیان تصویری دین در رسانه» تألیف دکتر علی‌اصغر فهیمی‌فر از سوی انتشارات سروش منتشر و روانه بازار نشر شد. به گزارش مهر، رابطه دوسویه دین و رسانه، بویژه رسانه‌های صوتی و بالاخص تصویری که از مظاهر تمدن نوین شناخته می‌شوند، از موضوعات بحث‌برانگیز هم در حوزه دین و هم در حوزه ارتباطات است که در چند دهه اخیر بویژه تحت تاثیر پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تأسیس نظام مبتنی بر احکام اسلام اهمیت و ضرورتش بیش از گذشته آشکار شده است. محتوای این کتاب بخشی از مطالعه‌ای درباره تلویزیون و سینما به‌عنوان کارآمدترین رسانه‌های مدرن و جمعی مبتنی بر الکتریسته است. آنچه مقالات این کتاب را به هم پیوند می‌دهد، غیر از بحث درباره زبان مشترک تصویر با الزامات و سواد خاص آن، یافتن نسبتی بین تلویزیون و سینماست، به عنوان سازه‌هایی زیبایی‌شناختی که برآمده از نوع خاصی از تفکر و نظام معرفت‌شناختی غربی‌اند، با منابع فکری حکمی و هنری ایرانی و تلاش برای پاسخ به این سوال که این رسانه‌ها از نظر ماهیت تا چه اندازه توانایی انتقال مفاهیم و پیام‌های بومی ما را دارند؟ این مساله بویژه در حوزه مطالعات رسانه‌ای در کشور ما از اهمیت بیشتری برخوردار است، زیرا این اعتقاد وجود دارد که ایران نیازمند دگرگون کردن ماهیت سکولار رسانه‌های مدرن به ماهیت دینی است و نیل به این هدف نیازمند بحث و تلاش علمی در کنار تجربیات هنری است تا بتوان رابطه‌ای ذاتی میان این ارزش‌ها و ماهیت هنری و فنی رسانه برقرار کرد.
 

انتشار کتاب «در جست‌وجوی لیله ..‌القدر»
کتاب «در جست‌وجوی لیله..‌القدر» که نوشته آیت‌الله عبدالکریم عابدینی و با تقریظ آیت‌الله علامه جوادی‌آملی است، منتشر شد. به گزارش تسنیم، کتاب «در جست‌وجوی لیله..‌القدر» از ۹ فصل با عناوین پیش‌نیازهای حضور در لیله..‌القدر، نام و نشان لیله..‌القدر، اهمیت لیله..‌القدر، شب قدر در جاری زمانه، لیله..‌القدر و امامت و ولایت، لیله..‌القدر و قرآن، آداب لیله..‌القدر و آثار و نتایج لیله..‌القدر تشکیل شده است. نویسنده در فصل اول، پیش‌نیازهای حضور در لیله..‌القدر را بیان کرده و هر کدام را به تفصیل شرح می‌دهد که گام اول: تحصیل پاکیزگی و طهارت، گام دوم: انتظار، گام سوم: انس و الفت با قرآن کریم، گام چهارم: شناخت نیازها و اولویت‌ها، گام پنجم: استفاده از فرصت‌های معنوی ماه‌های رجب و شعبان، گام ششم: استفاده از دو دهه‌ نخست ماه مبارک رمضان، گام هفتم: استفاده از شب‌های نوزدهم و بیست‌ویکم، گام هشتم: شناخت آفت‌ها و موانع و گام نهم: استمداد از سوره‌ مبارکه‌ قدر و معارف پیرامونی آن خواهد بود.

«کوی محبت» با نام امیرالمؤمنین(ع) شکل گرفت
تهیه‌کننده و مجری برنامه «کوی محبت» استقبال گسترده مردم از دیدن اماکن مذهبی به‌صورت زنده را مهم‌ترین دلیل استمرار پخش این برنامه مذهبی بعد از 4 سال دانست و گفت: تبیین ذکر امیرالمومنین (ع) در جامعه از اهداف اصلی ماست. به گزارش فارس، موسوی، تهیه‌کننده و مجری برنامه کوی محبت، پیرامون چگونگی شکل‌گیری این برنامه گفت: از آنجا که کشور عراق و عتبات عالیات خیلی به‌طور جدی در سیما مطرح نشده بود، ما را بر آن داشت تا با توجه به علاقه‌ای که مردم به حرم متبرک امامان معصوم در عراق دارند در ابتدا برنامه کوی محبت را حتی به صورت یک ربع قبل از اذان مغرب، به‌طور زنده از شهرهای نجف، کربلا، کاظمین و سامرا روی آنتن ببریم که با استقبال بسیار زیاد مردم مواجه شد. ذکر امیرالمومنین و گفتن فضایل ایشان عبادت است و همین، یکی از اهداف اصلی ما بود که قصد کردیم تا در کنار حضرت سیدالشهدا و دیگر امامان معصوم به طور خاص، به وجود معرفتی و معنوی حضرت علی(ع) بپردازیم. ما در ماه مبارک رمضان،  30 شب برنامه را از نجف روی آنتن بردیم و هر شب، به روایت ذکری درباره حضرت امیرالمومنین پرداختیم. این دغدغه ما بوده و هست که اگر تحت ولایت و سرپرستی حضرت علی(ع) باشیم و محبت آن خاندان را به خانواده‌هایمان منتقل کنیم، آثار تربیتی منحصر به فردی خواهد داشت و بسیاری از مشکلات ریز جامعه را حل خواهیم کرد.  

«مفتون و فیروزه»؛ تنها برگزیده سیزدهمین جایزه قلم زرین
آیین اختتامیه سیزدهمین جشنواره قلم زرین در حوزه هنری برگزار شد. به گزارش تسنیم، در این مراسم از برگزیدگان بخش‌های پنجگانه تقدیر به عمل آمد که اسامی آنها به شرح زیر است، در بخش داستان بزرگسال کتاب مفتون و فیروزه اثر سعید تشکری به‌عنوان اثر برگزیده این جایزه انتخاب شد و از نویسنده آن تقدیر به عمل آمد. در بخش داستان کودک و نوجوان رمان «گل‌های کاغذی» اثر محمدعلی گودینی مورد تقدیر قرار گرفت. همچنین در بخش شعر بزرگسال مجموعه «واژه‌های وحشی» اثر حامد حسین‌خانی، در بخش شعر کودک «بوسه‌های خیس» اثر شکوه قاسم‌نیا و در بخش خردسال کتاب «و دم گربه‌ها را بکش» اثر طیبه شامانی تقدیر شدند و در بخش نقد و پژوهش کتاب از نتایج سحر (پیرامون تحلیل شعر انقلاب) اثر محمدرضا سنگری به‌عنوان آثار برجسته مورد تقدیر قرار گرفتند. همچنین آثاری همچون  دلواپسی‌های اویس اثر حجت‌الاسلام جواد محمدزمانی، غروب پا به ماه اثر کبری موسوی و طعم تکه‌های روحم اثر عبدالعظیم ساعدی در بخش شعر بزرگسال، هزار تا نی‌نی اثر مریم هاشم‌پور، چه میهمان عزیزی اثر سیدمهدی میرزاده، کتاب خوردنی سعیده موسوی و تولد قارقارک اثر جواد ابراهیمی در بخش شعر کودک، روزگار تفنگ حبیب خدادادزاده، محاکمه آفتاب سیدیحیی یثربی، هیرو اثر شهریار زمانی و  خنده‌زار اثر محمد محمودی، در بخش داستان بزرگسال و در بخش داستان کودک آثاری مانند مادربزرگ جادویی اثر احمد اکبرپور، نشان لبخند اثر شهریار زمانی، مگر من چند نفرم اثر هادی خورشاهیان، 30 روز با پیامبر از تولد تا خانه عمو اثر حسین فتاحی، مورد تجلیل و تقدیر قرار گرفتند.