بن هوبارد: به نظر می‌رسد هر کسی چیزی از عربستان‌سعودی می‌خواهد. محمد مرسی قبل از آنکه رئیس‌جمهور مصر شود،‌ از عربستان خواستار صدور روادید برای خانواده‌اش جهت سفر مذهبی به آن کشور شد. یک سیاستمدار لبنانی درخواست پول کرده بود تا حقوق محافظانش را بپردازد. حتی خبرگزاری دولتی گینه در غرب آفریقا مبلغ 2 هزار دلار برای حل مشکلات بسیارش درخواست کرده بود. همه آنها دلیل خوبی برای درخواست‌های‌شان داشتند چون عربستان از دیرباز از ثروت نفتی و نفوذ مذهبی‌اش در تلاش برای شکل‌گیری رویدادهای منطقه و حمایت از چهره‌های همنوا با جهان‌بینی خود، بهره گرفته است.  این موارد و مسائل دیگری در یک‌سری اسنادی فاش شد که گفته می‌شود از داخل وزارت خارجه سعودی به بیرون راه یافته است و توسط گروه ویکی‌لیکس منتشر شد.  در حالی که به نظر نمی‌رسد این اسناد افشاکننده مطالب تکان‌دهنده‌ای درباره عربستان‌سعودی باشد، مثلا استراق سمع درباره آمریکا یا ارسال پول برای گروه‌های شبه‌نظامی،‌ حاوی جزئیات زیادی است که دیپلماسی یک کشور عمیقا درونگرا را کانون توجه قرار می‌دهد و مایه نگرانی مقامات سعودی و کسانی می‌شود که برای دریافت کمک مالی از آنها اعمال نفوذ می‌کنند. این اسناد همچنین ابعادی از تعامل‌های اغلب پیچیده بین پادشاهی سعودی که از نظر بسیاری‌ عموی ثروتمند خاورمیانه است و مشتریانش از آفریقا تا استرالیا را روشن می‌کند. سخنگوی وزارت خارجه عربستان در بیانیه‌ای که به وسیله خبرگزاری دولتی سعودی منتشر شد، اذعان کرد آن اسناد مربوط به یک حمله الکترونیکی اخیر به آن وزارتخانه بود. وی به سعودی‌ها هشدار داد با تبادل این اسناد در فضای مجازی به دشمنان کشورشان کمک نکنند. وی افزود: «بسیاری از این اسناد مشخصا جعلی است و منتشرکنندگان آن مطابق قانون جرائم سایبری در این کشور مجازات خواهند شد».  وی همچنین با لحنی جسورانه گفت: «این اسناد در اصل در راستای سیاست‌های شفاف دولت و اظهارات علنی آن درباره مسائل متعدد منطقه‌ای و بین‌المللی است.  بیش از 60 هزار سند منتشرشده است و ویکی‌لیکس قول داده است اسناد بیشتری منتشر خواهد کرد. اسناد منتشرشده شامل کارت‌های اعتباری، درخواست برای روادید و خلاصه گزارش‌های رسانه‌های خبری درباره پادشاهی سعودی است. مهم‌ترین آنها به مکاتبات دیپلماتیک سفارتخانه‌های سعودی در سراسر جهان با وزارت خارجه آن مربوط می‌شود که بسیاری از آنها متعاقبا به دفتر تصمیم‌گیری‌های نهایی پادشاه فرستاده شد. بسیاری از این مکاتبات ناقص است و تعیین تاریخ و شرایط ارسال آنها دشوار است و تعداد بسیار معدودی از آنها نشان می‌دهد کدام درخواست‌ها به تایید پادشاه رسید و نهایتا مورد اجابت قرار گرفت. اکثر اسناد بر دوره پرآشوب خاورمیانه پس از قیام‌های مردمی متمرکز است که به سقوط رهبران عرب در سال 2011 انجامید و تا اوایل امسال ادامه داشت. در بسیاری از این اسناد تلاش‌های عربستان‌سعودی که یک قدرت سنی است، برای مقابله با نفوذ ایران شیعه رقیب منطقه‌ای آن و عوامل ایران مانند گروه شبه‌نظامی شیعه و حزب سیاسی لبنانی حزب‌الله به خوبی روشن است. آنچه در این اسناد به چشم نمی‌خورد،‌ مدرکی دال بر حمایت مستقیم سعودی‌ها از گروه‌های شبه‌نظامی در سوریه و نقاط دیگر است.
«بروس ریدل» مامور سابق آژانس اطلاعات مرکزی و عضو کنونی موسسه بروکینگز می‌گوید، در حالی که شواهد قابل ملاحظه‌ای دال بر چنین برنامه‌هایی وجود دارد، آنها اغلب در اختیار سرویس‌های اطلاعاتی سعودی است و وزارت خارجه اغلب نقشی در این زمینه ندارد و این امر به سعودی‌ها قابلیت انکار موجه می‌دهد و ارتباط با دیگر سرویس‌های اطلاعاتی را که به شورشیان کمک می‌کنند، میسر می‌سازد.  برخی این اسناد را چندان مهم نمی‌دانند و خاطرنشان می‌کنند فعالیت‌های مشابهی توسط کشورهای دیگر از جمله آمریکا صورت می‌گیرد. «عبدالخالق عبدالله» استاد علوم سیاسی در امارات عربی متحده که حدود صد مکاتبه را خوانده است، می‌گوید، در واقع هیچ چیز تکان‌دهنده‌ای که امنیت سعودی را به خطر اندازد، وجود ندارد.  وی می‌گوید، هر کسی از دیپلماسی دسته چک عربستان‌سعودی مطلع است و این کشور اکنون باید با دیگر دولت‌های ثروتمند مانند قطر، کویت و امارات عربی متحده برای جلب مشتری رقابت کند.
به گفته وی،‌ یک نکته عجیب در این اسناد این است که شاهزاده «سعود الفیصل» وزیر خارجه سابق سعودی [که هفته گذشته مٌرد] حتی درباره مسائل جزئی باید از پادشاه اجازه می‌گرفت... به نظر می‌رسد در عربستان صرف‌نظر از رتبه شاهزاده‌ها، پادشاه همه‌کاره است.
 نیویورک‌تایمز

 حال که در مهلت 30 ژوئن که 7 ماه پیش تعیین شد، توافقی درباره برنامه هسته‌ای ایران حاصل نشد، «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا به طور فزاینده‌ای اختیار عمل سیاسی دارد مذاکرات هسته‌ای ایران را تمدید کند.  
در حالی که ایران و بسیاری از قدرت‌های جهانی دیگر حاضر در مذاکرات نشان داده‌اند درباره توانایی حل و فصل همه مسائل تردید دارند، تمدید مذاکرات به مدت چند روز یا بیشتر به طور فزاینده‌ای محتمل به نظر می‌رسد.  
یک مشاور پیشین دولت اوباما، معمار تحریم‌های آمریکا علیه ایران و یک قانونگذار بانفوذ آمریکایی گفته‌اند مهلت اهمیتی کمتر از نتیجه دارد و سخنگوی وزارت خارجه آمریکا نیز همین موضوع را گفت. مانع برای اوباما، این احتمال بوده است که کنگره آمریکا که در آن احساسات ضدایران قوی است، با تصویب تحریم‌های اقتصادی بیشتر ضدایران، به سرعت درباره مهلت از دست رفته دیگر واکنش نشان دهد.  دولت آمریکا با موفقیت با تصویب تحریم‌های بیشتر در سال گذشته مقابله کرد.  دولت آمریکا این کار را با هشدار دادن به قانونگذاران انجام داد که چنین اقدامی به جای افزایش فشار بر ایران برای مصالحه کردن، موجب از بین رفتن مذاکرات می‌شود.  
تغییر شیوه
اکنون شیوه کار در واشنگتن تغییر کرده است بویژه که منتقدان و دیگران می‌گویند آنها نگران هستند اوباما- بیش از ایرانیان- برای مصالحه کردن احساس کند تحت فشار قرار دارد. «دنیس راس» مشاور سابق اوباما در امور ایران گفت: «اگر آنچه لازم است تا ببینیم آیا طرف‌ها می‌توانند به توافقی قابل قبول دست پیدا کنند زمان بیشتر است، کنگره زمان بیشتری خواهد داد.  مهم است که مقید به ضرب‌الاجل نباشیم.  مهم است که به محتوا پایبند باشیم».
«مارک دوبوویتز» مدیر اجرایی «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» که به قانونگذاران آمریکایی درباره تدوین تحریم‌های فعلی کمک کرده است نیز اظهاراتی مشابه مطرح کرد ولی دولت آمریکا را درباره امتیازاتی که پیش از این در ماه آوریل در لوزان سوییس برای دستیابی به توافق داده است، مقصر دانست.  
«دوبوویتز» در نامه‌ای الکترونیکی نوشت: «دولت اوباما ثابت کرده است قادر نیست تهدید تحریم‌های جدید کنگره را به اهرم فشاری بهبودیافته و شرایط بهتر مذاکراتی تبدیل کند. شاید با در اختیار داشتن زمان بیشتر و وجود نداشتن فشار مهلت زمانی، دولت اوباما زمام مسائل را درباره موضوعات باقیمانده‌ای که درباره آنها تسلیم نشده است، به دست گیرد».
سناتور «باب کورکر» یکی از افراد مهم درباره موضوع هسته‌ای ایران در کنگره که ریاست کمیسیون روابط خارجی سنا را برعهده دارد گفت وی اکنون درباره موضوع مهلت، فشاری از طرف کنگره نمی‌بیند.  
بلومبرگ

 منابع آگاه در سازمان آتلانتیک شمالی (ناتو) از آماده شدن این سازمان برای بازنگری در راهبرد تسلیحات هسته‌ای‌اش در واکنش به تنش فزاینده با روسیه بر سر اوکراین خبر دادند. روزآمد شدن سیاست هسته‌ای ناتو به تشدید اقدامات متقابل با روسیه منجر خواهد شد که در پی بحران اوکراین در سال گذشته آغاز شد. مقامات ناتو با ابراز نگرانی از سخنان ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه درباره تصمیم این کشور به خرید 40 فروند موشک بالستیک بین‌قاره‌ای جدید همچنین درباره پیامدهای لفاظی‌های روسیه درباره تسلیحات هسته‌ای و دامنه استفاده چنین تسلیحاتی در تمرین‌های نظامی هشدار دادند.
یک دیپلمات ناتو گفت: «اظهارات علنی روسیه درباره تجهیزات هسته‌ای واقعا نگران‌کننده است. شور و مشورت‌های زیادی در ناتو درباره (تسلیحات) هسته‌ای صورت می‌گیرد اما این روند بسیار آرام و سنجیده پیش می‌رود.»
این مساله در حاشیه نشست 2 روزه وزرا‌ی ناتو در بروکسل مطرح شد اما آمریکا مایل است این مساله به صورت ویژه مورد بررسی قرار گیرد و نشست گروه برنامه‌ریزی هسته‌ای وزرای ناتو احتمالا اواخر امسال - زودتر از تاریخ اولیه- به منظور بحث و گفت‌وگو درباره تجدیدنظر در دکترین هسته‌ای این سازمان برگزار می‌شود.
از جمله موضوعات احتمالی مورد بحث افزایش نقش تسلیحات هسته‌ای در
تمرین‌های نظامی ناتو است. همچنین نحوه تفسیر هشدارهای روسیه درباره تسلیحات هسته‌ای از دیگر موضوعات مورد بحث خواهد بود، اینکه آیا باید این تهدیدها را جدی گرفت یا چنین تهدیدهایی صرفا لفاظی است.
از زمان اوج جنگ سرد، آمریکا و روسیه زرادخانه هسته‌ای‌شان را کاهش داده‌اند اما روسیه هنوز حدود 1582 کلاهک راهبردی دارد که روی 515 فروند موشک و بمب‌افکن نصب شده است در حالی که آمریکا 1597 کلاهک نصب‌شده روی 785 فروند موشک و بمب‌افکن دارد.
در مقر ناتو هیچ صحبتی از بازگشت به روزهای مسابقه تسلیحات هسته‌ای و دکترین نابودی تضمین‌شده دوجانبه نیست و آمریکا بویژه بازگرداندن موشک‌های کروز به اروپا را رد کرده است.
با این حال دغدغه مقامات رسمی، نظامیان و دیپلمات‌های ناتو این است که راهبرد هسته‌ای کنونی این اتحاد تحت رهبری آمریکا منعکس‌کننده تفکر یک دهه قبل است که روسیه یک شریک بالقوه قلمداد می‌شد. به گفته آنها، این راهبرد حتما باید مورد بازنگری قرار گیرد. اگرچه تمرین‌های هسته‌ای ناتو سری است، این سازمان، مانند روسیه، به این تمرین‌ها ادامه می‌دهد. ناتو تقویت نقش تسلیحات هسته‌ای در چنین تمرین‌هایی را با توجه به تغییر روابط با مسکو ضروری می‌داند.
یک مقام رسمی ناتو بازدارندگی مبتنی بر ترکیب مناسبی از قابلیت‌های دفاعی هسته‌ای، متعارف و موشکی را یک عنصر محوری در راهبرد کلی ناتو توصیف و خاطرنشان کرد این سازمان به‌طور پیوسته همه ابعاد فعالیت‌های نظامی روسیه از جمله لفاظی‌های هسته‌ای آن را ارزیابی می‌کند.
یک مقام دیگر ناتو گفت رهبری روسیه در لفاظی‌هایش آستانه استفاده از تسلیحات هسته‌ای را پایین می‌آورد و این همان چیزی است که باید از آن اجتناب کرد، حتی طی جنگ سرد نیز چنین چیزی سابقه نداشت.
وی این نوع تهدید هسته‌ای را بسیار غیرمترقبه و منفی توصیف کرد.
گاردین

تریتا پارسی: حفظ امید در این روزها برای انسانیت کار دشواری است. داعش به حملات خود در عراق و سوریه ادامه می‌دهد. جنگ در شرق اوکراین ادامه دارد و شلیک اسلحه به نمادی عادی در زندگی امروز بشر بدل شده است. صلح بیش از هر زمان دیگری غریب افتاده و درگیری به امری عادی بدل شده است. اما نقاط روشنی هم دیده می‌شود. یک پیشرفت مشاهده می‌شود و این به منزله جبهه جدیدی برای توانایی انسان برای رسیدن به انسانیت است. تلاش‌های تمام اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل به اضافه آلمان و ایران برای حل مساله برنامه اتمی این کشور از راهی صلح‌آمیز یکی از این نقاط روشن است. ماورای یادداشت‌های بدبینانه برخی‌ درباره توانایی گریز هسته‌ای و رفع تحریم‌ها، شاهد تلاشی نوآورانه برای یافتن راه‌حلی صلح‌آمیز هستیم که بی‌نظیر است. اگر دو طرف بتوانند به توافق برسند، آنگاه این موفقیت می‌تواند از جنگ جلوگیری کند و راه‌های دستیابی ایران به سلاح اتمی را مسدود کند. موفقیت واقعی این است که مناقشه‌ای که در سال‌های اخیر ایران و آمریکا را در آستانه جنگ قرار داد از راه سازش و دیپلماسی حل و فصل شود. ما شاهد کاری استثنایی از دیپلمات‌های طرفین هستم که اگر به موفقیت منجر شود، نمونه‌های کمی در تاریخ همانند آن و با این وزن پیدا می‌شود. اینکه دیپلماسی پس از جنگ و ویرانگری به صلح منجر شود یک موضوع عادی است اما اگر پیش از آن به این کار نائل شود این موضوعی عادی محسوب نمی‌شود و امری خارق‌العاده و استثنایی خواهد بود.  مذاکرات اتمی با ایران دارای 4 ویژگی است که آن را منحصر به فرد می‌کند. اول اینکه مقابله با موضوع اتمی ایران یک مناقشه جهانی عمده است. این موضوع تمام جامعه بین‌المللی را در بر می‌گیرد و تنها شامل همسایگان ایران نمی‌شود. این موضوع مهمی است زیرا مناقشات بزرگ‌تر شبیه این موضوع به ندرت از راه دیپلماسی حل و فصل می‌شوند و طرفین کارشان به جنگ کشیده می‌شود. تنها افراد تندرو معتقدند جنگ با ایران یک جنگ سریع و آسان خواهد بود. بسیاری از کارشناسان نظامی معتقدند این جنگ یک جنگ بزرگ، پرهزینه و طولانی خواهد بود که ورود به آن نتیجه‌ای به همراه نخواهد داشت.  
دوم اینکه دو طرف حقیقتا در آستانه یک جنگ قرار دارند. جنگ ضد ایران از سال 2005 در دستورکار واشنگتن قرار داشته است. سال 2007 جامعه اطلاعاتی آمریکا به دولت بوش اعلام کرد نتایج تحقیقات آن نشان می‌دهد ایران تسلیحات اتمی فعال ندارد و با این کار خود حمله بوش به ایران را خنثی کرد. با این وجود احتمال حمله اسرائیل ضد ایران همچنان وجود دارد. دولت رئیس‌جمهور اوباما سال 2011 تلاش‌های خود را برای جلوگیری از حمله نظامی اسرائیل ضد ایران افزایش داد. دولت اوباما سال 2013 به این نتیجه رسید که تحریم‌های وضع‌شده ضد ایران احتمالا بیش از آنکه سبب تسلیم ایران شوند، سبب کشیده شدن آمریکا به جنگ خواهد شد. در ماه ژوئن آن سال مردم ایران حسن روحانی را به‌عنوان یک میانه‌رو به مقام ریاست جمهوری انتخاب کردند. به فاصله کوتاهی از انتخاب وی مذاکرات به طور فشرده برگزار شد. پیش از آن بسیاری از مردم احتمال تقابل نظامی را می‌دادند.  سوم اینکه نتیجه مذاکرات حاصل آشتی حقیقی خواهد بود. این شاید عجیب‌ترین ویژگی دیپلماسی در جریان باشد. هیچکدام از طرفین مذاکرات بر سر مفاهیمی چون شکست یا تسلیم مذاکره نمی‌کنند. آنها مفاد مذاکراتشان را با مفهوم برد- برد تعریف می‌کنند. خطوط این توافق به خوبی شناخته‌شده هستند و غیرمحتمل به نظر می‌رسد در دور نهایی مذاکرات به طور عمده دچار تغییرات شوند. آمریکا و دیگر طرف‌های مذاکرات هرگونه نیاز به غنی‌سازی در حد صفر و درخواست برای برچیدن تمام سانتریفیوژها و توقف تمام فعالیت‌های اتمی را رد کرده‌اند. برچیده شدن تمام سانتریفیوژها و متوقف کردن تمام فعالیت‌های غنی‌سازی برای سال‌های متوالی در مرکز مواضع کشورهای غربی در رابطه با ایران قرار داشت و یکی از عوامل شکست مذاکرات پیشین بود. علاوه بر این غرب بسیاری از تحریم‌هایی را که بر ایران وضع کرده است، معلق و رفع خواهد کرد. ایرانی‌ها هم در مقابل اجازه بازرسی‌های شفاف و غیرمنتظره را می‌دهند و در این حال میزان فعالیت‌های غنی‌سازی خود را هم از لحاظ کمیت و هم از لحاظ کیفیت برای حداقل 10 سال کاهش می‌دهند. ترکیب محدودیت‌ها و شفافیت‌ها تمام راه‌های رسیدن ایران به بمب اتم را می‌بندد.  
دلیل چهارم و نهایی که این توافق یک موفقیت منحصر به فرد برای صلح جهانی است به خاطر تاثیر گسترده آن است. این توافق تنها به برنامه اتمی ایران منحصر نمی‌شود.  این موضوع سبب تحول در روابط بین ایران و غرب می‌شود. درگیری بین طرفین چیزی فراتر از غنی‌سازی اورانیوم بوده است و اینکه برخی احتمال ایجاد ائتلاف آزاد بین ایران و آمریکا را پیش‌بینی می‌کنند، محتمل است.   علی شمخانی، دبیر شورای امنیت ملی ایران گفت: «ایران و آمریکا می‌توانند در محیط پس از توافق به روشی رفتار کنند که انرژی خود را ضد یکدیگر به کار نبرند. اگر ایران و آمریکا به توافق برسند و از درگیری با یکدیگر پرهیز کنند، آنگاه این می‌تواند به منزله تغییر در رفتار خصمانه 3 دهه گذشته بین آنها باشد».  
بحران موشکی کوبا یک مناقشه جهانی در آستانه یک جنگ تمام‌عیار بود و این مناقشه از طریق مذاکرات حل و فصل شد و به یک آشتی دوجانبه بدل شد. اما این بحران موشکی را نمی‌توان با توافق اتمی با ایران مقایسه کرد. پس از بحران موشکی کوبا، واشنگتن و مسکو همچنان در یک جنگ سرد با هم تقابل کردند و هرگونه مشارکت را فراموش کردند و توافق آنها به معاهده هم منجر نشد.  توافق بین آمریکا و چین در دوران نیکسون را هم نمی‌توان با توافق احتمالی کنونی با ایران مقایسه کرد زیرا آمریکا و چین در آن دوران در آستانه جنگ نبودند بلکه این آمریکا بود که از تنش‌های موجود بین روسیه و چین برای افزایش شکاف بین کشورهای کمونیستی در دوران جنگ سرد بهره‌برداری کرد. اگر آمریکا و همپیمانانش با ایران بخواهند به توافق برسند باید به دیپلماسی فرصت داده شود در غیر این‌صورت این به شکست بدل خواهد شد و هرگونه کجروی گامی به طرف جنگ و نه صلح خواهد بود.  
وب‌سایت رئیس شورای ملی ایرانیان آمریکا

کلودین ژیرو: سازمان دیده‌بان مبارزه با نژادپرستی و اسلام‌هراسی (ORIW) در شورای اروپا در استراسبورگ اعلام کرد مبارزه با پدیده اسلام‌هراسی که در سال‌های اخیر در اروپا به طرزی نگران‌کننده رواج پیدا کرده است، مستلزم ارائه یک تعریف قانونی از این پدیده و ایجاد مجموعه‌ای از ابزارهای حقوقی در سطح اروپاست.  «یانیس ماهیل» که در زمینه اسلام‌شناسی مطالعات زیادی انجام داده است، در نشستی که در حاشیه اجلاس عمومی تابستانی مجمع پارلمانی شورای اروپا در استراسبورگ برگزار شد، تاکید کرد: «وظیفه همه ماست که صرف‌نظر از مذهب و اعتقاداتی که داریم، با این پدیده که همزیستی مسالمت‌آمیز و انسجام اجتماعی را در اروپا به مخاطره انداخته است، مبارزه کنیم. شورای اروپا، پارلمان اروپا و دیوان حقوق بشر اروپا می‌توانند با ارائه یک تعریف حقوقی مشخص از اسلام‌هراسی نقشی تعیین‌کننده در این مبارزه ایفا کنند. این یک شرط اساسی برای مبارزه موثر و سازنده با پدیده اسلام‌هراسی در اروپاست».
با توجه به اقدامات ضداسلامی و مسلمان‌ستیز که بویژه پس از حملات خونین ژانویه گذشته در پاریس افزایش یافته است، ضرورت اجماع در مبارزه با اسلام‌هراسی بیش از پیش احساس می‌شود. طی 2 هفته پس از این حملات که در پاریس اتفاق افتاد، موارد متعددی از اقدامات اسلام‌هراسی در فرانسه گزارش شد که شمار آنها به اندازه کل مواردی بود که در سال 2014 در این کشور به ثبت رسیده بود و افزایشی 70 درصدی را نشان می‌داد.
از هفتم تا هفدهم ژانویه وزارت کشور فرانسه از وقوع 116 مورد اقدام اسلام‌هراسی در این کشور خبر داد. برای اولین بار آمار ارائه‌شده توسط وزارت کشور فرانسه از آماری که جامعه مبارزه با اسلام‌هراسی در فرانسه ارائه می‌کرد بالاتر بود. مقامات فرانسه غالب اوقات جامعه مبارزه با اسلام‌هراسی در کشورشان را به هراس‌آفرینی متهم می‌کنند.
با این همه درباره ضرورت ارائه یک تعریف حقوقی از اسلام‌هراسی اتفاق نظر وجود ندارد. حتی برخی در اروپا بویژه در فرانسه مخالفت خود را با استفاده از این واژه اعلام کرده‌اند.
«شارب» کاریکاتوریست فرانسوی که در حمله هفتم ژانویه در پاریس کشته شد، در اثر به جا گذاشته از خود تحت عنوان نامه‌ای که پس از مرگش منتشر شد، نوشته بود: «فعالان مبارزه با نژادپرستی دیروز به تدریج دارند کوته‌بین و تنگ‌نظر می‌شوند. مبارزه با نژادپرستی به معنای مبارزه با تمام اشکال نژادپرستی است اما سوال من این است که مبارزه با اسلام‌هراسی مبارزه با چه چیزی است؟»
اما یانیس ماهیل این استدلال را بی‌اساس می‌داند و رد می‌کند. وی می‌گوید: «حتی برخی از این فراتر رفته و ادعا کرده‌اند این واژه (اسلام‌هراسی) ساخته و پرداخته روحانیون ایرانی در سال 1979 است،‌ در حالی که این واژه نه در زبان فارسی و نه در زبان عربی وجود نداشته است و این نویسندگان فرانسوی بودند که اواخر قرن نوزدهم از آن استفاده کردند». این اسلام‌شناس می‌افزاید: «برای اینکه بتوانیم اقدامات اسلام‌هراسی را ثبت کنیم بدیهی است باید تعریف مشخصی از این پدیده در اختیار داشته باشیم».
واژه اسلام‌هراسی در آخرین چاپ فرهنگ لغت «لو روبر»
(Le Robert) فرانسه وارد شده و از آن به‌عنوان شکل خاصی از نژادپرستی ضداسلام و مسلمانان تعبیر شده است. حتی استفاده از این واژه در فرانسه نیز اختلاف‌نظراتی به وجود آورده و مسؤولان بلندپایه این کشور را دچار تردید کرده است. 16 ژانویه «فرانسوا اولاند» رئیس‌جمهور سوسیالیست فرانسه تاکید کرد فرانسه بیرحمانه با نژادپرستی، اسلام‌هراسی و اسلام‌ستیزی مبارزه می‌کند اما «مانوئل والس» نخست‌وزیر فرانسه از به کار بردن واژه اسلام‌هراسی یا اسلام‌ستیزی بشدت امتناع و آن را اسب تروای سلفی‌ها توصیف کرد.  «یانیس ماهیل» بر این عقیده است مشاجره معنایی که در این باره وجود دارد، پوششی بر عدم شهامت مقامات حاکم بر فرانسه است. ماهیل به نقل از «عبدالله حاجت» مولف کتابی درباره اسلام‌هراسی که در سال 2013 منتشر شد، افزود: «استفاده از این اصطلاح در واقع نمایانگر وجود اراده یا نبود اراده در نهادهای حاکم و مقامات فرانسه برای اذعان به وجود اقدامات یا سخنرانی‌های نژادپرستانه ضد مسلمانان این کشور است».
«یانیس ماهیل» تاکید کرد: «اسلام‌هراسی صورت‌ها و اشکال مختلف به خود می‌گیرد. اسلام‌ستیزی مجموعه‌ای از پیش‌داوری‌ها، ترس‌ها و نفرت‌ها ضدمسلمانان است که در قالب اقدامات خشونت‌بار، رفتارهای تبعیض‌آمیز و بدنامی‌ها تبلور پیدا می‌کند».
هماهنگ‌کننده دیده‌بان مبارزه با نژادپرستی و اسلام‌هراسی که از سال 2013 برای به رسمیت شناخته شدن واژه اسلام‌هراسی در فرانسه تلاش می‌کند، می‌گوید: «اسلام‌هراسی با یک احساس ساده ضدمذهبی یا ضدمهاجرت کاملا متفاوت است. کمیسیون مشورتی حقوق بشر فرانسه در سال 2014 واژه اسلام‌هراسی را به رسمیت شناخت. بدون تردید ارائه یک تعریف صریح و روشن از اسلام‌هراسی در سطح بین‌المللی می‌تواند به پیشبرد مبارزه با این پدیده کمک کند. به رسمیت شناخته شدن این عبارت توسط شورای اروپا نیز می‌تواند به این مبارزه کمک‌های شایانی کند».
با این حال نمی‌توان پدیده اسلام‌هراسی در اروپا را بدون در نظر گرفتن پدیده افراط‌گرایی جوانان عرب‌تبار و مسلمان اروپایی مورد مطالعه قرار داد چرا که به نظر می‌رسد این دو پدیده کاملا از یکدیگر تغذیه می‌کنند.
«طاهر عباس» استاد دانشگاه و عضو دپارتمان جامعه‌شناسی دانشگاه فاتح استانبول، در نشستی که به ابتکار ائتلاف پارلمانی ضدتنفر و همچنین به همت کمیسیون مسائل اجتماعی، سلامت و توسعه پایدار برگزار شده بود، بر همین مساله تاکید کرد. وی تاکید کرد: «در غرب اروپا، به موازات رشد ملموس اسلام‌هراسی، پدیده افراط‌گرایی جوانان نیز به طور نگران‌کننده‌ای در حال گسترش است. شمار کسانی که از فرانسه، انگلیس، آلمان و هلند برای رفتن به کشورهای مناقشه‌زده سوریه و عراق و مبارزه در صفوف داعش خارج می‌شوند، روز به روز در حال افزایش است».
«برنارد د ووس» نماینده حقوق کودکان در فدراسیون «والونی» تاکید کرد: «باید به هر قیمتی که شده از اختلاط اسلام، تروریسم و سلفیسم جلوگیری کنیم. باید بشدت با تبعیض نژادی آموزشی مبارزه کنیم. مدارسی که بر پایه گرایش‌های نژادی اداره می‌شوند، یک بمب واقعی برای جوامع ما محسوب می‌شوند. لازم است برای ارزش بخشیدن دوباره به مفهوم جامعه که با فرقه‌گرایی و قبیله‌گرایی بیگانه کاملا متفاوت است، تلاش کنیم».
خبرگزاری فرانسه

گروه سیاسی: حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای رهبر حکیم انقلاب عصر روز شنبه در دیداری صریح و صمیمی با بیش از 1000 جوان دانشجو، حدود 4 ساعت به دغدغه‌ها، مطالبات، انتقادها و پیشنهادهای آنان گوش دادند و درباره مسائل مختلف از جمله آرمانخواهی، الزامات افزایش تأثیرگذاری تشکل‌های دانشجویی، مسائل منطقه، تداوم استکبارستیزی ملت ایران و مسائل روز دانشجویی با آنان سخن گفتند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، رهبر انقلاب در این دیدار که از ساعت 18 آغاز و بعد از نماز و افطار نیز ادامه یافت با اشاره به حسرت جاری در روزهای پایانی ماه مبارک رمضان، خاطرنشان کردند: هرکس در این بهار معنویت و صفا، دلش را تحت تأثیر باران رحمت و لطف الهی قرار داده، در آینده از میوه‌های این بذرافشانی معنوی، بهره‌ها خواهد برد. ایشان در پاسخ به سوال همیشگی جوانان درباره راه‌های تعالی روحی، افزودند: از بزرگان شنیدم که مهم‌ترین کار برای اعتلای معنوی، تقوا و پرهیز از گناه است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای انجام فرایض دینی بویژه «نماز اول وقت، با حضور قلب و حتی‌المقدور با جماعت» را مکمل پرهیز از گناه برشمردند و خاطرنشان کردند: این مجموعه گرانبها را با تلاوت هر روزه حداقل چند آیه از قرآن، زینت دهید. رهبر انقلاب پس از تأکید بر فرایض دینی به بحثی در زمینه فرایض دانشجویی پرداختند. ایشان قشر دانشجو را قشری ممتاز خواندند و تأکید کردند: مهم‌ترین فریضه دانشجویی آرمانخواهی است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، با رد تفکری که آرمانخواهی را مخالف واقع‌گرایی می‌داند، خاطرنشان کردند: آرمانگرایی مخالف محافظه‌کاری است نه واقع‌گرایی.
ایشان در توضیح بیشتر، محافظه‌کاری را تسلیم در مقابل هر واقعیتی خواندند و افزودند: آرمانگرایی یعنی استفاده صحیح از واقعیات مثبت و مبارزه با واقعیات منفی در جهت رسیدن به اهداف بزرگ.
رهبر انقلاب، «ایجاد جامعه اسلامی و احیای تفکر اسلام سیاسی» را از مهم‌ترین آرمان‌ها خواندند و افزودند: آرمان اعتماد به نفس و اعتقاد به «ما می‌توانیم» نیز در مسیر رشد و تعالی جامعه و کشور تأثیری تعیین‌کننده دارد. مبارزه با نظام سلطه و استکبار، سومین آرمانی بود که ایشان در چارچوب فرایض جامعه دانشجویی، مورد بحث قرار دادند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای افزودند: علت اصلی دشمنی زورگویان جهانی با ملت ایران، خودداری جمهوری اسلامی از پذیرش نظام مبتنی بر سلطه‌گر و سلطه‌پذیر است.
ایشان «عدالت‌خواهی»، «سبک زندگی اسلامی»، «آزادیخواهی واقعی و نه غربی»، «رشد علمی»، «کار و تلاش و پرهیز از تنبلی» و «اسلامی شدن دانشگاه‌ها» را از دیگر مصادیق آرمانخواهی تشکل‌های دانشجویی برشمردند. رهبر انقلاب اسلامی سپس به یک دغدغه راهبردی جامعه دانشجویی پاسخ گفتند: «چگونه می‌توان با آرمانخواهی بر تصمیمات مسؤولان کشور تأثیرگذار شد؟» پاسخ ایشان به این سوال مهم صریح و مؤکد بود: «آرمان‌ها را تکرار کنید، با جدیت بر سر آنها بایستید تا به گفتمان دانشجویی و سپس گفتمان عمومی تبدیل شوند، آنگاه مسؤولان و مراکز دولتی و حکومتی، تحت تأثیر قرار خواهند گرفت».
رهبر انقلاب پس از تبیین ساز و کار تأثیرگذاری جامعه دانشجویی بر تصمیمات مراکز مختلف کشور، به بیان الزاماتی پرداختند که تشکل‌های دانشجویی باید به آنها پایبند باشند. ایشان پرهیز از «سطحی‌نگری و کار عمقی روی مفاهیم اسلامی» را نخستین الزام تشکل‌های دانشجویی برشمردند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در همین زمینه، به نقد برخی شعارها و سخنانی پرداختند که ظاهری اسلامی اما باطنی متفاوت دارد. ایشان به‌عنوان یک مصداق افزودند: اصطلاح اسلام رحمانی که این روزها رایج شده است از ترکیب 2 کلمه زیبا به‌وجود آمده اما معنای واقعی آن چیست؟ آیا منظور این است که برخلاف قرآن که انسان‌ها را به مؤمن، کافر، دشمن و دوست تقسیم می‌کند باید با همه انسان‌ها، صرفاً با رحمت برخورد کرد؟ و با کسانی که با اسلام و ملت ایران دشمنی می‌کنند، بر خلاف فرمان پروردگار با محبت، مودّت و مَعدِلَت رفتار کرد؟ ایشان اینگونه حرف‌های بدون تأمل و سطحی را کاری غلط و گمراه‌کننده خواندند و افزودند: آیا اصطلاح اسلام رحمانی، نشأت گرفته از لیبرالیزم غربی است؟ اگر اینگونه باشد این اصطلاح، نه اسلامی است و نه حتی رحمانی و عاطفی، چرا که زیربنای لیبرالیزم یعنی تفکر اومانیستی براساس نفی پروردگار و معنویت شکل گرفته و بر پایه منافع گروه‌های قدرتمند، استوار است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ادامه همین بحث، به نقد مسائلی که ارزش‌های آمریکایی نامگذاری شده پرداختند و افزودند: جهانخوارگی نظام سلطه در همین ارزش‌های آمریکایی ریشه دارد ضمن اینکه نکات خوب این ارزش‌ها نیز در رفتار سلطه‌جویانه مقامات آمریکایی به فراموشی سپرده شده است.
ایشان افزودند: اگر اصطلاح اسلام رحمانی به اینگونه مسائل اشاره دارد صددرصد غلط است و ربطی به اسلام واقعی ندارد. رهبر انقلاب سپس به یکی دیگر از الزامات اثرگذاری تشکل‌های دانشجویی یعنی «افزایش قدرت جاذبه» پرداختند.
ایشان با رد کامل افزایش جذابیت در محیط‌های دانشجویی از راه‌های غلطی همچون اردوهای مختلط و کنسرت‌های موسیقی، تأکید کردند: کسانی که دختران و پسران دانشجوی مردم را تحت عنوان ایجاد جاذبه، به‌صورت مختلط در پوشش اردوهای دانشجویی به اروپا می‌برند قطعاً به
محیط‌های دانشجویی و حتی نسل آینده خیانت می‌کنند. رهبر انقلاب در تبیین راه‌های صحیح افزایش قدرت جذب تشکل‌های دانشجویی، به ارائه حرف‌های نو و تازه دینی، سیاسی و اجتماعی اشاره کردند و افزودند: مطالعه عمیق قرآن و نهج‌البلاغه، امکان طرح سخنان نو و جذاب را فراهم می‌آورد.
استفاده از روش‌های هنری مانند تئاتر دانشجویی، کاریکاتور، طنز، نشریات صوتی و مراسم شعرخوانی از دیگر روش‌هایی بود که رهبر انقلاب به تشکل‌های دانشجویی توصیه کردند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای سپس در تبیین سومین الزام افزایش جذابیت گروه‌های دانشجویی، «اقناع فکری و پرهیز از زور و تحمیل» را مورد تأکید قرار دادند.
ایشان خاطرنشان کردند: تفکر دینی را جز با اقناع نمی‌شود منتقل کرد البته ممکن است تحت تأثیر احساسات و هیجانات، برخی حرف‌ها بدون اقناع فکری، پذیرفته شود اما این پذیرش چون اقناعی نیست، ماندگار نخواهد بود.
رهبر انقلاب با اشاره به سابقه استفاده گروه‌های مارکسیستی و کمونیستی از روش‌های غیراقناعی و تحمیل عقاید خود، هشدار دادند: اگر برخی خبرها درباره فعال شدن دوباره جریان مارکسیستی در بعضی دانشگاه‌ها، واقعیت داشته باشد، قطعاً پول آمریکایی حامی این جریان است تا دانشجویان متفرق و شقه شقه شوند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای «به‌کارگیری اساتید ارزشی و خودداری از استفاده از عناصر نامطمئن برای نظام و کشور و مردم» را به تشکل‌های دانشجویی توصیه و خاطرنشان کردند: عناصری نظیر کسانی که در سال 88 آن حوادث را به راه انداختند و بدون هیچ منطقی با اسلامیت و جمهوریت نظام مخالفت کردند قابل اطمینان نیستند. رهبر انقلاب «فهم واقعیات کشور» را از دیگر الزامات افزایش تأثیرگذاری
جریان‌های دانشجویی برشمردند.
ایشان افزودند: توقع از مسؤولان برای کار و تلاش بیشتر، توقع درستی است اما باید واقعیات مثبت را نیز مشاهده کرد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، پررنگ‌تر شدن آرمان‌ها و ناکام ماندن تلاش بعضی مجموعه‌ها برای به حاشیه راندن و حذف آرمان‌های امام خمینی را از جمله واقعیات قابل توجه کشور دانستند.
ایشان یادآوری کردند پس از رحلت امام بزرگوار، عده‌ای بر اثر یک اشتباه، اهداف پنهان خود را برای کنار گذاشتن آرمان‌های بزرگ امام علنی کردند که البته الان چون پخته‌تر شده‌اند دیگر به صراحت از این هدف حرف نمی‌زنند اما عمل می‌کنند.
رهبر انقلاب افزودند: با وجود تلاش‌های بی‌وقفه این عده در داخل و خارج و به‌کارگیری عناصر فکری، سیاسی و هنری، نشاط و حیات آرمان‌ها در کشور اوج گرفته است و جوانانی که حتی واقعیات جذاب دوران امام و جنگ تحمیلی را ندیده‌اند با تمام وجود جذب آرمان‌های اسلام و انقلاب شده‌اند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای «حضور و نفوذ شگفت‌آور و معنوی ایران» در منطقه را از دیگر واقعیاتی برشمردند که تشکل‌های دانشجویی باید مورد توجه قرار دهند. ایشان افزودند: با خبریم که آمریکایی‌ها و مرتجعان منطقه در نشست‌های پنهان خود، برای یکدیگر از نفوذ ایران در منطقه درددل می‌کنند اما کاری هم از دستشان بر نمی‌آید.
رهبر انقلاب با اشاره به بمباران 100 روزه یمن و کشتار وحشیانه مردم بیگناه و مظلوم آن کشور افزودند: غربِ لیبرال و مدعی آزادیخواهی در برابر این جنایت سعودی‌ها، لب از لب باز نمی‌کند و شورای امنیت در یکی از ننگین‌ترین قطعنامه‌های خود، به‌جای بمباران‌کنندگان،
بمباران‌شوندگان را محکوم می‌کند.
ایشان علت اصلی بمباران خانه و کاشانه مردم یمن را غیظ و عصبانیت سعودی‌ها و حامیان‌شان از نفوذ ایران در منطقه برشمردند و افزودند: بر خلاف ادعاها، نفوذ ایران اسلامی در منطقه، موهبتی خدادادی است، نه فیزیکی و متکی بر سلاح و ما همچون شهید بهشتی به دشمنان این ملت می‌گوییم از این عصبانیت و غیظ بمیرید.
رهبر انقلاب با توصیه به تشکل‌های دانشجویی برای کار کردن روی مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی از جمله قضایای یمن، عراق و سوریه، ایجاد تشکل‌های دانشجویی برای استفاده در هنگام انتخابات را نوعی اهانت به جامعه دانشجویی خواندند و افزودند: جدا از این تشکل‌های یکبار مصرف، تشکل‌های اسلامی و علاقه‌مند می‌توانند در حرکت عمومی کشور، بسیار مفید و تأثیرگذار باشند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در بخش نخست سخنان‌شان، پس از شنیدن سخنان 9 نفر از نمایندگان تشکل‌ها و جریان‌های دانشجویی، با اشاره به اظهارات یکی از دانشجویان درباره بی‌فایده بودن «شعار بدون عمل»، گفتند: البته شعار پرمحتوا، پرمضمون و حاکی از یک حقیقت قابل گسترش فکری، می‌تواند عوامل انسانی را به صحنه بکشاند و جهت‌دهنده و برانگیزاننده باشد.
«سختگیری در مقابل تشکل‌های انقلابیِ دانشجویی»، محور انتقاد یکی از دانشجویان بود که رهبر انقلاب در این باره خطاب به وزیران علوم و بهداشت تأکید کردند: حرف‌های تشکل‌های دانشجویی انقلابی و اسلامی همان حرف‌ها و مطالبات ماست و افرادی که در دانشگاه‌ها، کارها و
مسؤولیت‌های کلیدی در دست دارند مطلقاً نباید بر این تشکل‌ها سختگیری و فضای فعالیت آنان را محدود کنند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با وارد دانستن انتقاد یکی دیگر از دانشجویان درباره ترویج برخی مسائل مخل پیشرفت‌های علمی در دانشگاه‌ها نظیر برگزاری کنسرت‌های موسیقی، گفتند: اینگونه کارها به بهانه نشاط‌بخشی به محیط دانشجویی، جزو غلط‌ترین کارهاست. رهبر انقلاب سوق دادن جوانان به این فضاهای ناسالم را برنامه دشمنان خواندند و خاطرنشان کردند: پیشروان حرکت پرافتخار علمی امروز کشور در رشته‌های حساس و مهمی نظیر هسته‌ای و نانو، جوانان مؤمن و انقلابی بوده و هستند و دشمنان می‌خواهند امثال دکتر شهریاری‌ها و دکتر چمران‌ها، در دانشگاه‌ها تربیت نشوند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: هر دو وزیر محترم علوم و بهداشت مورد اعتماد من هستند اما باید مراقبت کنند که افرادی در زیرمجموعه آنها، دانشجویان را با برخی کارها و برنامه‌های غلط، از گرایش انقلابی و اسلامی و معنویت دور نکنند. «تشکیل کرسی‌های آزاداندیشی به معنای واقعی» نکته دیگری در سخنان دانشجویان بود که رهبر انقلاب درباره آن گفتند: بنده کاملاً با چنین کاری موافقم و باید جوان دانشجوی مسلمانِ انقلابیِ ولایی، با خونسردی و با قدرت منطق و قوت استدلال، استدلال‌های معارض را باطل کند که این ظرفیت امروز وجود دارد. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پاسخ به سوال یکی از دانشجویان درباره سخنان برخی نمایندگان و منصوبان رهبری و القای این نظرات به عنوان دیدگاه‌های رهبری گفتند: حرف این افراد، حرف خود آنهاست و حرف بنده را از خود بنده بشنوید. ایشان افزودند: منصوب‌شدگان از سوی رهبری حتی ممکن است در برخی مسائل سیاسی و اجتماعی نظر متفاوتی با بنده داشته باشند که این مساله اشکالی ندارد، زیرا مساله اصلی، جهت‌گیری‌های کلی و انقلابی است. رهبر انقلاب تأکید کردند: البته اگر کسی از قول بنده نکته خلاف واقع را مطرح کند، به او تذکر داده و خواسته می‌شود که آن مطلب را اصلاح کند. «وضعیت مبارزه با استکبار پس از مذاکرات هسته‌ای» سوال دیگری بود که یکی از دانشجویان مطرح کرد. رهبر انقلاب در پاسخ تأکید کردند: مبارزه با استکبار و نظام سلطه، براساس مبانی قرآنی، هیچگاه تعطیل‌پذیر نیست و امروز آمریکا کامل‌ترین مصداق استکبار است. ایشان افزودند: به مسؤولان مذاکره‌کننده نیز گفته‌ایم که فقط در موضوع هسته‌ای حق دارید مذاکره کنید و با اینکه طرف آمریکایی گاهی مسائل منطقه، از جمله سوریه و یمن را پیش می‌کشد، مسؤولان ما می‌گویند در این مسائل مذاکره نمی‌کنیم.
رهبر انقلاب تأکید کردند: مبارزه با استکبار جزء مبانی انقلاب و از کارهای اساسی است، بنابراین خودتان را برای ادامه مبارزه با استکبار آماده کنید.
دانشجویی از رهبر انقلاب درخواست کرد پدران و مادران را به سهل‌گیری در ازدواج جوانان توصیه کنید.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نیز پدران و مادران را به پرهیز از سختگیری دعوت کردند و گفتند: خداوند در قرآن وعده داده است که پس از ازدواج از فضل خود، جوانان را غنی می‌کند و مشکلات برطرف می‌شود.
ایشان رسم خواستگاری و واسطه‌گری برای تسهیل ازدواج جوانان را رسمی ستودنی خواندند و گفتند: حل مشکلات ازدواج جوانان، به نفع دنیا و آخرت کشور و جامعه است. رهبر انقلاب در همین زمینه مساله مهم افزایش نسل را مورد اشاره قرار دادند و با اشاره به برخی گزارش‌ها درباره عدم اجرای صحیح قانون درباره جلوگیری از منع باروری، خطاب به وزیر بهداشت تأکید کردند: به این مساله رسیدگی کنید. رهبر انقلاب با اظهار خرسندی عمیق و قلبی از دیدار با دانشجویان، حضور پرشور، پرانگیزه و با نشاط دانشجو و جوان ایرانی در عرصه مسائل گوناگون کشور را مساله‌ای مهم و نقطه مقابل گزارش‌هایی خواندند که برخی مراکز مغرض آماری درباره افسردگی جوان ایرانی ارائه می‌دهند.  ایشان خاطرنشان کردند: این دروغ محض و خباثت‌آمیز، بهانه‌ای برای تجویز آزادی‌های مبتذل است.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای جوان ایرانی را از
با نشاط‌ترین، فعال‌ترین و سرزنده‌ترین جوانان دنیا برشمردند و در مقابل، آمار بالای خودکشی جوانان اروپایی را نشانه افسردگی در دنیای غرب دانستند.
ایشان قتل حدود 80 کودک در حمله چند سال قبل یک جوان اروپایی و همچنین گرایش بالای جوانان اروپایی به عضویت در داعش برای خودکشی از طریق عملیات انتحاری را نمونه‌هایی از افسردگی جوان اروپایی خواندند و در مقابل تأکید کردند: جوان ایرانی که با زبان روزه و پس از شب زنده‌داری شب قدر، برای راهپیمایی روز قدس در گرمای شدید تابستان به خیابان می‌آید، سرزنده و با نشاط و فرسنگ‌ها از افسردگی به دور است.
در ابتدای این دیدار 9 نفر از نمایندگان تشکل‌های دانشجویی آقایان:
ـ علی پهلوان کاشی، دبیر جامعه اسلامی دانشجویان
ـ کیوان عاصم کفاش، دبیرکل مجمع تشکل‌های اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد
ـ وحید زارع، عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی
ـ هادی ذوالفقاری، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی
ـ میکاییل دیانی، دبیر تشکیلات اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل
ـ علی مهدیانفر، مسؤول بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد شمال
ـ حسین شهبازی‌زاده، دبیر جنبش عدالتخواه دانشجویی
و خانم‌ها:
ـ زینب‌السادات حسینی، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت
ـ صبا کرم، مسؤول گروه جهادی پزشکی قرارگاه نجف
دیدگاه‌ها و پیشنهادهای خود را به این شرح بیان کردند:
ـ ضرورت ارتباط بیشتر مسؤولان قوا با دانشجویان
ـ تشکیل اتاق فکر برای رصد معضلات فرهنگی کشور
ـ زدودن نگاه سیاسی از حوزه فرهنگ
ـ جوانگرایی در اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی و در نظر گرفتن سهمی برای تشکل‌های دانشجویی
ـ لزوم برخورد قانونی با خاطیان موضوع بورسیه‌ها
ـ تلاش بی‌وقفه برای جلوگیری از افت جایگاه علمی کشور در سطح جهانی
ـ لزوم تلاش مضاعف دستگاه قضا برای مقابله با مفاسد مالی
ـ حمایت از تلاش‌های تیم هسته‌ای برای ایستادگی در مقابل زیاده‌خواهی آمریکا و حفظ منافع ملی
ـ توجه به اقتصاد دانش‌بنیان
ـ ضرورت طرد عناصر فتنه‌گر از سمت‌های اجرایی
ـ لزوم جلوگیری از بروز التهاب در فضای ذهنی جامعه با خودداری از برجسته کردن اختلافات سیاسی
ـ استفاده لازم از ظرفیت تریبون‌های نماز جمعه و عدم ورود ائمه جمعه به فعالیت‌های حزبی
ـ اتکا به توان داخلی و مدیریت جهادی جهت عبور از مشکلات اقتصادی
ـ ضرورت جلوگیری از تحریف خط امام در عرصه‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی
ـ مسدود کردن فعالیت جریان نفوذی در حوزه فرهنگی دانشگاه‌ها
ـ ضرورت انتقال تجربه مدیریت نسل اول انقلاب به نسل‌های بعد
ـ انتقاد از محدود کردن ظرفیت دیپلماسی کشور به موضوع هسته‌ای و مذاکره با آمریکا
ـ انتقاد از تطبیق نادرست شرایط فعلی کشور با شرایط قبول صلح امام حسن‌‌(ع)
ـ لزوم توجه جدی مسؤولان به محرومان و قشرهای ضعیف.

شهاب‌الدین سینایی: چندی پیش رهبر معظم انقلاب در آستانه هفتم تیرماه با خانواده شهیدان انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی و جمعی از اهل بیت شهدای استان تهران دیدار کردند. ایشان پس از تبیین شأن و جایگاه شهیدان به تشریح ابعاد و آثار واقعه هفتم تیر پرداختند و شهیدان هفت تیر را در کنار 17 هزار شهید ترور دلیلی بر قربانی شدن ملت مسلمان ایران به دست تروریست‌هایی دانستند که در لوای حمایت مدعیان مبارزه با تروریسم فعالند.
در کلام رهبری، قدرت‌های استکباری و در راس آنها آمریکا، در منتهای درجه خباثت، نفاق و دروغگویی بوده و پشت نقاب مدعی آزادی و حقوق بشر، بیشترین حمایت‌ها را از جنایات ضد بشری و تروریسم در سال‌های اخیر صورت داده‌اند. در این میان گروهی نیز با تلاش برای پیراستن چهره واقعی دولتمردان آمریکا به عنوان حامیان و در واقع عاملان فجیع‌ترین جنایت‌های جهان، به نوعی همدست و شریک آنان به شمار می‌روند. رهبر معظم انقلاب در سخنرانی ششم تیرماه تصریح کردند: «آن کسانی که امروز سعی می‌کنند از این هیولا -که سیاست‌های آمریکایی و سیاست‌های بعضی از دنباله‌‌روان آمریکا است- یک چهره‌ موجهی معرفی کنند، اینها دارند خیانت می‌کنند. اینها دارند جنایت می‌کنند. این کسانی که این حقیقت روشن را کتمان می‌کنند، این دشمنی خباثت‌‌آلود را در زیر پرده‌‌های توجیه می‌پوشانند، اینها دارند خیانت می‌کنند». آنچه مشخص است اینکه در موقعیت کنونی مخاطب این سخنان نه دشمنان نشان‌دار خارج‌نشین و معاندان داخلی بلکه کسانی هستند که در پشت نقاب فعالان مدنی، رسانه‌ای و... با اهدافی خاص می‌کوشند چهره‌ای دیگرگون و غیرواقعی از قطب جنایتگری در جهان به تصویر بکشند؛ کسانی که حتی به تلطیف چهره کریه مجسمه ستم‌پیشگی بسنده نکرده و حتی با قلب واقعیت‌ها، آمریکا و حامیان جنایت‌هایش را در قامت دولت‌هایی صلح‌جو، پشتیبان حقوق بشر و پایبند به تعهدات بین‌المللی ترسیم می‌کنند.
اشاره رهبر انقلاب به رخدادهای بازه زمانی هفتم تا دوازدهم تیرماه - از شهادت آیت‌الله بهشتی و 72 تن از یارانش تا انهدام هواپیمای مسافری- که جا دارد «هفته حقوق بشر آمریکایی» نامیده شود

تنها بخشی از ظلم‌های دستگاه حاکمه آمریکا به ملت ایران است و برای دهه‌ها و حتی از سال‌های پیش از انقلاب این ستمگری مداوم صدها بار جلوه یافته است. در این باره باید گفت «بزک کردن» چهره قدرت‌ها با اهداف و مطامع شخصی و گروهی، نوعی سیر تاریخی را در تاریخ معاصر پیموده و در ایستگاه امروز قرار گرفته است. از سودجویان انگلوفیلی که برای دستیابی به حق‌العمل انعقاد قراردادهای خانمان‌سوزی چون 1919 دست به تلطیف چهره استعمار پیر بریتانیا زدند تا جاده‌صاف‌کن‌های ورود کمونیسم به ایران و سرسپردگان رفیق‌های مسکونشین در قالب حزب توده و... همگی از پیشگامان مشاطه‌گری هیولاهای جهانخوار بین‌المللی به شمار می‌روند. نکته قابل تامل اینکه بسیاری از سینه‌چاکان تطهیر آمریکا که با پشت کردن به اهداف و آرمان‌های انقلابی، خود را هوادار جریان‌هایی نظیر ملی‌گرایی قلمداد می‌کنند، ستم تاریخی رهبران واشنگتن در سرنگونی دولت مصدق را از یاد برده‌اند و هیچ منطق یا یادواره‌ای تاریخی را مخالف با رویه کورکورانه خود برنمی‌تابند. این افراد با پاکسازی خاطره تاریخی حمایت‌های بی‌دریغ آمریکا از متجاوزان بعثی و پشتیبانی از تروریست‌هایی که دستانشان آلوده به خون هزاران ایرانی است، جایی برای بحث درباره نقش‌آفرینی واشنگتن در جنایت‌های جهانی از فلسطین اشغالی، افغانستان، عراق و یمن گرفته تا نسل‌کشی در میانمار، رواندا و... باقی نگذاشته‌اند.  صرف نظر از این واقعیت‌های تاریخی، حتی رفتارهای اخیر هیات حاکمه ایالات متحده آمریکا در پی افکندن ساختار ظالمانه تحریم و تهدیدها و تحقیرهای مکرر ملت ایران به دلیل پیگیری حقوقی مسلم نیز اندک خللی در ارادت آمریکاستایان به وجود نیاورده است. در زمینه چرایی چنین رفتاری تحلیل‌هایی گوناگون ارائه شده است. برخی با تکیه بر نظریه‌های روانشناسی اجتماعی چهره‌هایی چون «تئودور آدورنو» شخصیت ضعیف، سرخورده و خودفرودست بین افراد را دلیلی بر گرایش و ستایشگری ستم‌پیشگان بزرگ می‌دانند و گروهی اختلال‌های بیگانه‌پرستانه را ریشه گرایش افراطی به قدرت‌های خارجی و تلاش برای آراستن چهره  خشن دولت‌هایی نظیر آمریکا قلمداد می‌کنند. در این میان آنچه تاسف‌برانگیزتر است آگاهی شماری از به اصطلاح نخبگان سیاسی و اصحاب رسانه از ابعاد و عمق جنایتگری‌های حاکمان واشنگتن به عنوان عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی صهیونیسم جهانی است. با این حال برخی منافع شخصی و گروهی که در شرایط کنونی با بهبود روابط با واشنگتن یا به معنای واقعی‌تر تسلیم و کرنش در برابر آمریکا گره خورده، سبب شده است  تا این روزها پروسه «آمریکاپیرایی» به شکلی آشکار در دستورکار شماری قرار گیرد. این در حالی است که تجربه نشان داده حاکمان واشنگتن نه‌تنها به مشاطه‌گران خرده‌پا بل به نوکران بزرگ منطقه‌ای خود نیز به چشم ابزار می‌نگرند و در بزنگاه‌های تاریخی هیچ تردیدی در وانهادن آنان به حال خود نشان نمی‌دهند. به این ترتیب تطهیرکنندگان داخلی آمریکا را می‌توان گرفتارانی در سراب خیانت برشمرد که در سودایی باطل، مسیری نافرجام را می‌پویند.

مجتبی اصغری : مخاطره‌آمیز‌ترین رفتار پس از عقد احتمالی توافق نهایی می‌تواند در شدت یافتن ناگهانی رفتارهای اقتصادی و سیاسی وابسته‌ساز به غرب تجلی یابد. موضوعی که از ابتدای روی کار آمدن دولت یازدهم به عنوان هدف از گفت‌وگو و مذاکره با کشورهای 1+5 مطرح شد اما برخلاف حضور چین و روسیه بر سر میز مذاکرات و تحریم روسیه توسط غرب در همین حین، ناباورانه در عین فرصت‌سوزی، منجر به تلاش دولت ایران برای تشکیل یک بلوک قدرتمند توسعه یافته در برابر تهدیدات غربی‌ها نشد.
این موضوعی است که به‌دنبال سفر اخیر روحانی به روسیه برای شرکت در اجلاس همکاری شانگهای و بریکس و ملاقات با ولادیمیر پوتین، در صدر گمانه‌زنی‌های غربی‌ها قرار گرفته است. جهان مدت‌هاست از وضعیت تک‌قطبی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی خارج شده و تشکیل اتحادیه‌های استراتژیک در حوزه‌های پولی و مالی با دور زدن رسمی آمریکا مد محبوب سال‌های اخیر به شمار می‌رود. بویژه پس از تحریم اقتصادی ایران در حوزه تبادلات مالی و فروش نفت، با آشکار شدن نقاط اشتراک آسیب‌پذیر جهانی، کشورهای مستقلی همچون چین و روسیه و هند و شرق آسیایی‌ها و جمهوری‌های مردمی حاکم در آمریکای جنوبی، درصدد پیش‌بینی مسیرهای جایگزین برای بحران‌های سیاسی- اقتصادی آینده برآمدند. از جمله می‌توان به افزایش چشمگیر پیمان‌های پولی چندجانبه با هدف حذف دلار و یورو از تبادلات اقتصادی اشاره کرد.
سال ۲۰۰۰ میلادی وزرای اقتصاد کشورهای آسه‌آن+۳ (کشورهای آسه‌آن به‌علاوه چین، ژاپن و کره‌جنوبی) در شهر «چیانگ مای» تایلند گردهم آمدند و به توافقی دست یافتند که منشأ تحولات عظیمی در حوزه ارزی جنوب‌شرقی آسیا شد؛ مصوبات این اجلاس در قالب «طرح چیانگ مای» یا CMI از همان سال تاکنون در این کشورها به اجرا در آمده است. یکی از مهم‌ترین مفاد «طرح چیانگ مای»، توسعه «پیمان‌های پولی دوجانبه» برای استفاده از پول‌های محلی در تجارت بین «کشورهای آسه‌آن+۳» بود تا اثرات پول‌های پرقدرت جهانی مانند دلار و یورو در اقتصاد این کشورها کاهش یابد. در واقع مقاوم‌سازی سیستم تبادلات مالی خارجی این کشورها در اولویت قرار گرفت و روزبه‌‌روز توسعه یافت؛ به‌گونه‌ای که هم‌اکنون ادعا می‌شود در جنوب شرقی آسیا «ارز غالب» وجود ندارد. به این ترتیب پیمان‌های پولی دوجانبه به دیگر کشورهای جهان نیز تسری یافت. تاکنون نزدیک به 50 پیمان پولی دوجانبه بین ۳۲ کشور امضا شده است؛ تلاش کشورها بر این بوده تا نقش و جایگاه پول خود را در سطح بین‌المللی تقویت کنند و اقتصاد آنها کمتر تحت تأثیر سیاست‌های اقتصادی آمریکا و اتحادیه اروپا قرار گیرد. یکی از نقاط اصلی آسیب‌پذیری کشور ما نیز بعد از اعمال تحریم‌های آمریکا، سیستم تعاملات بانکی خارجی کشور بوده است. چرا که اکثر تبادلات مالی خارجی کشور بر پایه دلار و یورو انجام می‌شد و همین موضوع سبب شد تا به امروز، حتی گفت‌وگو بر سر توافق یا عدم توافق ایران با غرب، به بالا و پایین شدن بورس و بازار کشورمان بینجامد! متاسفانه به دلایلی نامعلوم ایران تاکنون علاقه جدی برای حذف یورو و دلار از تبادلات مالی خود با سایر کشورها بروز نداده و اولین پیمان دوجانبه پولی ایران اخیرا در اردیبهشت 94، پس از سال‌ها حیات اقتصادی زیر سایه تحریم و تهدید حوزه قدرت دلار و یورو با روسیه، ترکیه و عراق امضا شد!  
در حوزه سوئیفت نیز در شرایطی که دولت روسیه بلافاصله پس از عقد تحریم‌های اروپا و آمریکا ضد این کشور، اقدام به راه‌اندازی سامانه جایگزین ارتباطات مالی بین بانکی با هدف فاصله گرفتن از سلطه مالی غرب کرد، پس از سال‌ها تحریم، در فروردین 94، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، کارکرد سوئیفت و راهکارهای تقویت سیستم‌های جایگزین را مورد بررسی قرار داد! نتایج به دست آمده از این بررسی نشان می‌دهد انجمن جهانی ارتباطات مالی بین بانکی تحت تاثیر اقدامات سیاسی در راستای تحریم کشورها قرار گرفته است و همین موضوع باعث شده کشورهایی که مورد تحریم قرار گرفته‌اند برای جلوگیری از آثار تحریم به فکر ایجاد و گسترش شبکه جایگزین باشند که سامانه سپام (سامانه پیام‌رسانی الکترونیکی مالی) در ایران از جمله این موارد است!
البته سپام در حقیقت یک رابط اتصال به سیستم سوئیفت جهانی است و تفاوت قابل توجهی با طرح روسیه و چین برای استقلال از سیستم پولی- مالی غربی دارد. سرگئی ریابکوف، معاون وزیر خارجه روسیه چهارشنبه هفته گذشته اعلام کرد، کشورهای عضو گروه بریکس سرگرم بررسی ایجاد سازوکاری «به جای» شبکه بین‌المللی ارتباط مالی بین بانکی سوئیفت هستند. وی تصریح کرد: «چه سامانه سوئیفت باشد و چه نباشد، در هر صورت ما در حال گفت‌وگو درباره امکان ایجاد یک سامانه پرداخت چندجانبه برای گروه بریکس هستیم که موجب استقلال بیشتر کشورهای عضو این گروه خواهد شد و همچنین موجب می‌شود این کشورها از خطرات ناشی از تصمیم خودسرانه کشورهای دیگری که از سامانه‌های پرداخت موجود استفاده می‌کنند، در امان بمانند». به این ترتیب با تشکیل «بانک جهانی جدید» در سال 2016 با نام «بانک
سرمایه‌گذاری زیرساخت آسیا» انتظار می‌رود 2 نهاد بزرگ اقتصادی چندجانبه فعلی یعنی صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی در واشنگتن، به‌دنبال افزایش سیاست‌های تحریک‌آمیز آمریکا در تهدید سایر کشورهای مستقل به تحریم‌های اقتصادی، نفوذ خود را به‌تدریج از دست داده و با معضل تشکیلات نوظهور همزمان با ادامه بحران اقتصادی بلوک سرمایه‌داری در اروپا و آمریکا دست و پنجه نرم کنند. اهمیت حرکت جهان به سمت استقلال اقتصادی از آمریکا به‌عنوان ابرقدرت برآمده از «سلطه اقتصادی» در حقیقت نشانه‌ای آشکار از «افول» بزرگ‌ترین دشمن ایران در جهان است. دشمنی که همچنان بر سر میز مذاکرات انفعالی به دروغ از دیپلماسی نمایشی قدرت بهره می‌برد اما در حقیقت از هر زمان دیگری محتاج‌تر به دستیابی به موفقیتی دیپلماتیک برای نمایش «عقلانیت و مصلحت تئاتری» است، چرا که تصمیم‌سازی‌های تهدیدمحور و خودسرانه‌اش در تحریم طولانی‌مدت ایران و کوبا و اضافه شدن قدرتی همچون روسیه به سرلیست تحریم‌ها همراه با جریمه بانک‌ها و شرکت‌های آمریکایی و اروپایی به علت یکجانبه‌گرایی مطلق در اداره دنیا، دیگران را در سرپیچی از «نظم در حال فروپاشی» ناظم ایستاده در سراشیبی افول قدرت، مصمم کرده است. در چنین شرایطی بدترین رفتار پس از عقد توافق احتمالی با 1+5 خزیدن در پوستین یک کشور ضعیف بی‌برنامه با اشتیاق بسیار برای اجرای سیاست‌های وابسته‌ساز غرب‌گرایانه است. کشوری که خود را در حد و اندازه دریافت کارت پذیرش رسمی در «باشگاه قدرت‌های جهانی» نمی‌بیند و صرف «مذاکره موفق» با آمریکا را دستخوشی سخاوتمندانه برای خود ارزیابی می‌کند!  آیا ایران، به عنوان ابرقدرتی که در بحبوحه اعمال شدیدترین تحریم‌های سیاسی- اقتصادی جهانی، هژمونی منطقه‌ای خود را ثبات بخشیده و قدرت نرمش را فراتر از منطقه غرب و جنوب آسیا در آفریقا و آمریکای جنوبی به رخ رقبا کشیده، شایسته سیاستگذاری حداقلی و به دور از دیسیپلین قدرت است؟ به پایان رساندن موفق یک دوره دیپلماسی سخت و طاقت‌فرسای 12 ساله با توسل به منطق و هوش سرشار ایرانی می‌تواند به‌عنوان بهترین سرمایه برای ایجاد یک نظم جدید دلخواه در حوزه اقتصاد و سیاست جهانی به کار گرفته شود. نظمی که برخلاف ناظمان شکست‌خورده فعلی، از توان جذب سایر قدرت‌های نوظهور جهانی برخوردار است و علاوه بر دولت‌ها به علت تکیه بر اندیشه «عدالت جهانی» ذاتا از پتانسیل همگرایی ملت‌ها نیز بهره می‌برد.
امیدواریم افق دید سیاستمداران و مدیران ایرانی دست‌کم پس از ارتقای رتبه جهانی برآمده از سال‌ها ایستادگی و مقاومت مردم، بالاتر از سقف آرزوهای پوچی همچون «تعامل با آمریکای مفلوک و شکست‌خورده» و اروپای بحران‌زده به عنوان مجموعه‌ای قدر قدرت(!) صعود یابد و بلافاصله پس از لغو احتمالی تحریم‌ها، مجددا در نقش قدیمی دولت مشتاق
«خام‌فروشی حداکثری منابع خدادادی» و بی‌برنامه در عرصه اقتصاد و سیاست بین‌الملل غرق نشوند! میان ایران ابرقدرت شناخته شده و جهانی امروز و ایران پس از قطعنامه 598 تفاوت از زمین تا آسمان است، کاش این را بفهمیم و بدانند!