گروه سیاسی: بالاخره سکوت منوچهر متکی هم شکست و وزیر اسبق امور خارجه از رفتار دولت بویژه عملکرد غیرحرفه‌ای وزارت امور خارجه در جریان مذاکرات و نیز موضوع رسیدگی به برجام در مجلس شورای اسلامی بشدت انتقاد کرد. به گزارش «وطن امروز»، متکی وزارت امور خارجه را به پنهانکاری درباره مفاد برجام متهم کرد و گفت باید از ابتدا مردم در جریان محتوای مذاکرات قرار می‌گرفتند. وزیر اسبق امور خارجه همچنین ورود مسؤولان ارشد وزارت امور خارجه به مباحث سیاست داخلی را نیز تقبیح کرد. وزیر اسبق امور خارجه در ادامه بشدت از رفتار دولتی‌ها در مقابله با بررسی برجام در مجلس انتقاد کرد و این رفتار آنها را همانند به توپ بستن مجلس ایران در زمان محمدعلی شاه و به توپ بسته شدن دومای روسیه در دوران یلتسین دانست. متکی گفت دولت حسن روحانی به گونه‌ای در قبال بررسی برجام در مجلس رفتار کرده که گویا می‌خواهد در جایگاه سوم به توپ بستن مجلس قرار گیرد. منوچهر متکی این اظهارات را در جمع اعضای شورای مرکزی کانون فارغ‌التحصیلان شبه‌قاره هند مطرح کرد.  وزیر اسبق امور خارجه کشورمان با تاکید بر اینکه باید آرایش صحنه مذاکرات را همواره در نظر داشته باشیم، گفت: اواخر تیرماه 1384 اروپایی‌ها در بسته‌ای که به ما ارائه دادند تنها حول محور کنار گذاشتن غنی‌سازی توسط ایران صحبت به میان آوردند. پس ما یک بار توسط این نگاه و رویکرد مذاکراتی به مسلخ رفتیم. این بار باید توجه داشته باشیم که داستان هنوز تمام نشده است. شاید صادقانه‌ترین و متواضعانه‌ترین برخورد را با برجام مقام معظم رهبری داشتند و به صراحت فرمودند در جاهایی کوتاه آمدیم و در جاهایی امتیاز دادیم. به گزارش فارس، وی با بیان اینکه  آقایان باید توجه داشته باشند در برخورد صادقانه با مردم باید همه ابعاد موضوع و واقعیت‌ها را برای مردم بازگو کنند، تصریح کرد:‌ تمام کسانی که با ابتدایی‌ترین چارچوب‌های حقوقی و بین‌المللی آشنایی داشته باشند می‌دانند دست آمریکا برای بازگشت باز است و می‌تواند همه تحریم‌ها را با هر بهانه‌ای بازگرداند. متکی ادامه داد: دوستان ما تنها استدلال‌شان در موضوع اعتماد به این حرف آمریکایی‌ها این است که از نظر آبرو برای آمریکا مناسب نیست در سطح جهان از حرف خود بازگردد اما من به آنها می‌گویم که آمریکا در کدام موضوع بین‌المللی آبروی خودش را مبنا قرار داده است؟ آمریکایی‌ها همه جا نشان دادند اگر موضوعی با منافع‌شان سازگاری نداشته باشد هر کاری را مرتکب می‌شوند.
  فرافکنی نکنید
منوچهر متکی در ادامه تلویحا به اظهارات علی‌اکبر صالحی درباره امتیازات داده شده اشاره کرد و گفت:‌ دوستان انرژی اتمی به جای بهانه‌گیری و فرافکنی درباره رآکتور اراک و توجیه و تفسیر باید واقعیت آشکار را بپذیرند که در یک برخورد مبتنی بر صداقت جمهوری اسلامی امتیاز بزرگی را درباره آب سنگین اراک واگذار کرد چیزی که نقد است همین است که پذیرفته‌اند و آنچه بناست بهسازی شود وعده‌های نسیه است و بعدها شروط خاص خود را دارد. وزیر امور خارجه دولت‌های نهم و دهم در ادامه تصریح کرد: جمهوری اسلامی اراده جدی مذاکرات و آمادگی رسیدن به یک توافق جامع‌الاطراف را به نمایش گذاشت اما باید از تاریخ هم درس عبرت گرفت، چراکه ما مثلاً در ماجرای گروگان‌ها کلاه گشادی سرمان رفت ولی استدلال این بود که ما آن موقع کار را بلد نبودیم؛ اینکه یک صندوقی برای آمریکایی‌ها از سوی ایران تعبیه شود که یک میلیارد دلار دائما در آن پول باشد و هر حکمی که صادر شد بدون اراده ایران از آن صندوق بردارند. برخورد متوازن این بود که همین صندوق را آمریکایی‌ها هم بگذارند اما آمریکایی‌ها چنین کاری نکردند. متکی در ادامه اظهار داشت: دوستان ما در تبلیغ برجام خیلی عجله نکنند. همانگونه که در ابتدای توافق ژنو نوعی ذوق‌زدگی وجود داشت که با موضع صریح رهبری هم مواجه شد باید بدانیم آنچه در برجام وجود دارد بخش‌های قابل‌توجهی از امتیاز دادن را تیم ایرانی انجام داده است و البته برخی امتیازها را هم به دست آورده اما فعلا برای بررسی توازن امتیاز‌ها زود است. اما نکته مهم‌تر روح حاکم بر دیپلماسی این مذاکرات است. آمریکایی‌ها دقیقاً صحنه را در دست داشته‌اند یعنی تلاش کرده‌اند در این مدت جمهوری اسلامی را به عنوان «BAD BOY» به جهانیان معرفی کنند و القا کنند که تنها یک پرونده ما در آستانه حل شدن است و به ادعاهای شرارت و حقوق بشر و... ادامه دهند این اصلاً با روح حاکم بر یک توافق بین‌المللی بعد از 12 سال همخوانی ندارد پس معلوم است به دنبال موضوع دیگری هستند.
  دیپلماسی داخلی!
 متکی که نماینده مجلس شورای اسلامی در دوره‌های اول و هفتم بوده است، گفت: برخی شعار می‌دهند که «گر یار ناز کند تو نیاز کن» و لذا ما باید با آمریکایی‌ها همراهی کنیم. ما در دیپلماسی برجام به نظرم میدان را به غربی‌ها واگذار کردیم. اگر پرونده هسته‌ای و پرونده گروگان‌ها با هم شباهت‌هایی دارند تعامل و برخورد با آنها هم باید شبیه به هم باشد. حضرت امام(ره) پرونده گروگان‌ها را پس از افتتاح مجلس اول به خانه ملت واگذار کردند. وزیر اسبق امور خارجه کشورمان درباره موضوع ارسال برجام به مجلس افزود: این چه زمزمه‌ای بود که برخی دیپلمات‌هایی که باید از ورود به حوزه سیاست داخلی پرهیز کنند تاکید کردند که نیازی نیست پرونده به مجلس برود و مجلس می‌خواهد چه کار کند؟ برخی بنا دارند مجلس را به توپ ببندند. در منطقه ما 2 بار در تاریخ این حادثه اتفاق افتاده است؛ یکی در دوره محمدعلی شاه و دیگری در روسیه که یلتسین دومای روسیه را به توپ بست. آقایان بنا دارند با جلوگیری از بررسی برجام در مجلس در جایگاه سومین کسانی باشند که مجلس را به توپ می‌بندند. این مشی و سیره امام و رهبری است که چنین پرونده‌های مهمی به دست نمایندگان ملت بررسی شود اما آقایان فقط صبر می‌کنند حضرت آقا اظهار نظر کنند. این امر کاملا بدیهی است. شما یک تعهد بسیار سنگینی دارید برای کشور ایجاد می‌کنید. شما یک حقوق مسلمی از کشور را دارید نیمه متوقف می‌کنید. از جمله در بندهای مرتبط با فردو، تعداد سانتریفیوژها، بازگشت‌پذیری تحریم‌ها، آب سنگین اراک، بازرسی‌ها و... تلقی عمومی این است که نسبت به حقوق ما خدشه‌های جدی وارد شده است. حتی در مابه‌ازای ادعایی آقایان در رفع تحریم‌ها ما در تفسیرهای طرف غربی مواضع دیگری مشاهده می‌کنیم. حداقل ما ذوق‌زدگی و شتاب‌زدگی نباید نشان دهیم.
  چرا پنهانکاری می‌کنید؟
متکی در ادامه اظهارات خود با اشاره به مخفی‌کاری‌ها در طول این مذاکرات هم اضافه کرد: از آغاز این روند مخفی‌کاری‌هایی که از مردم صورت گرفت بسیار مورد انتقاد است. اگر از ابتدا از مردم می‌پرسیدند حاضرید ما همکاری‌هایی را آغاز کنیم که 10 سال دیگر پرونده هسته‌ای بسته شود یعنی طولانی‌ترین تاریخ برای بسته شدن یک پرونده در طول مذاکرات هسته‌ای حتما مردم مخالفت می‌کردند. ژاپنی‌ها وضعیت مشابه ما را داشتند و حتی به طرف بمب هسته‌ای حرکت کرده بودند اما پرونده‌شان در زمان کوتاه‌تری بسته شد و تعلیق‌شان هم نکردند. اینکه شعار دادند ما می‌خواهیم کشوری عادی باشیم و برخورد متفاوت با ما نشود جای جای برجام نشان می‌دهد که با ما برخورد متفاوتی شده است. در موضوع محرمانه کردن مذاکرات ظاهر ماجرا این بود که می‌خواستند صهیونیست‌ها و افراد مخالف در منطقه از جزئیات خبردار نشوند اما آنها که در جریان ریز مذاکرات بودند و اصلا رئیس‌جمهور و وزیر خارجه آمریکا وظیفه خود می‌دانستند صهیونیست‌ها را نسبت به آخرین وضعیت مذاکرات توجیه کنند اما در این میان مردم ما بی‌خبر بودند. تازه در همین 10 سال ادعایی هم منافذی در متن وجود دارد که بسیار قابل تمدید است. چرا آمریکایی‌ها صحبت از 25 سال می‌کنند؟! صهیونیست‌ها هم خواستند از این عدد سوءاستفاده کنند که با پاسخ قاطع رهبری مواجه شدند. متکی ادامه داد: یک مدیرکل یا یک معاون وزارت امور خارجه باید یک دیپلمات حرفه‌ای باشد و حق تصمیم‌گیری سیاسی ندارد. یک بحث رفتن پرونده به مجلس،  اهمیت این موضوع و تعهدات ایران است. فرض کنیم آمریکایی‌ها این طرح را تصویب کنند. آمریکا 35 سال است ما را تحریم کرده و ما به‌رغم تحریم‌ها به اینجا رسیدیم. این یک دیپلماسی پارلمانی است که آمریکایی‌ها خیلی خوب بازی می‌کنند و ابتدایی‌ترین هدفشان تحقیر طرف مقابل است و هدف دیگر ده‌ها شرط و شروطی است که فشار را افزایش دهند. مجلس شورای اسلامی علاوه بر جایگاه و حق قانونی برای تصویب حتی اگر وارد تصویب یا عدم تصویب هم نشود، به تعداد بندهایی که آنها در تحقیرسازی و دیپلماسی پارلمانی علیه ایران سعی می‌کنند مصوبه‌مانند درست کنند باید وارد شود. این خیلی بی‌تدبیری است که ما به دست خودمان، خودمان را خلع سلاح کنیم. آن جایگاهی که می‌تواند توی دهن کنگره آمریکا بزند مجلس شورای اسلامی است. توجیه اینکه آقایان می‌گویند کشورهای دیگر به مجالس‌شان نمی‌برند هم قابل قبول نیست؛ آنها چه محلی از اعراب دارند؟ این دوئل دوطرفه است و ما باید حرکت‌های طرف مقابل را دقیق رصد کنیم. متکی همچنین گفت: برجام قطعاً جای بررسی بیشتر دارد و باید بدانیم به هیچ‌وجه این موضوع را نباید سیاسی کرد و له یا علیه گروه خاصی از آن استفاده کرد. از ابتدای پرونده هسته‌ای هم همینگونه بود. پرونده هسته‌ای یک پرونده ملی است که در مجلس هفتم و در اولین مصوبات مجلس همه از هر سلیقه و گروهی مصوبات آن را امضا می‌کردند و بعدها هم در دولت نهم ما تاکید کردیم نباید با آن برخورد سلیقه‌ای شود. وزیر اسبق امور خارجه کشورمان در پایان اشاره کرد: آمریکایی‌ها از اواخر دولت دهم تصمیم‌شان را برای حل موضوع هسته‌ای گرفته بودند به این دلیل که در همه پرونده‌های منطقه‌ای دچار شکست شده بودند. در اواخر دولت دهم بعد از گفت‌وگوهای قزاقستان آمریکایی‌ها به نوعی نشان دادند مایل نیستند با دولت دهم به تفاهم برسند. همان زمان - 6 ماه قبل از انتخابات – مقاله‌ای در روسیه چاپ شد که آمریکا نگاهش به نتیجه انتخابات است اما باید بدانیم آمریکا قطعاً به دنبال حل و فصل نهایی بوده است اما همین آمریکایی‌ها هم با همه نیازشان و همه حالت‌های نمایشی مذاکرات و... هیچ‌گاه اصل داشتن ابتکار عمل را فراموش نکردند؛ این رویکرد آمریکایی‌هاست که اگر کشوری بخواهد عقب‌نشینی کند چگونه باید برخورد کنند. دیپلمات‌های ما باید توجه کامل به این موضوع داشته باشند.

شهاب‌الدین سینایی: در روزهای پس از توافق وین اظهارات متعددی از سوی سیاسیون موافق و مخالف در این رابطه مطرح شده است. برخی با انتقاد از برجام معتقدند بسیاری از خطوط قرمز نظام در متن نهایی رعایت نشده و اساساً برجام برخلاف منافع ملی مورد تایید طرف مذاکره‌کننده ایرانی قرار گرفته است. در سوی مقابل اما عده‌ای دیگر با تاکید بر موفقیت‌آمیز بودن مذاکرات هسته‌ای ضمن تاکید بر نتیجه برد-برد هماوردی 22 ماهه ایران با غرب معتقدند رسیدن به توافق هسته‌ای در حال حاضر بهترین راه برای تحقق منافع ملی کشور است. در کنار این دو دیدگاه که اظهارات خود را بر موضوع هسته‌ای متمرکز کرده‌اند، دسته سومی حضور دارند که با «ذوق‌زدگی» غیرقابل توصیف، ضمن حمایت صریح و افراطی از توافق وین، به دنبال تسری این توافق به دیگر ابعاد رابطه ایران با غرب بویژه آمریکا هستند.  این افراد ذوق‌زده بویژه در روزهای اخیر تا بدانجا پیش رفته‌اند که ضمن اعلام حمایت از مواضع دموکرات‌های ایالات متحده به رهبری «باراک اوباما» در اظهاراتی تعجب‌برانگیز بر این باورند ایران باید از مواضع و رویکردهای صلح‌طلبانه(!) دولت دموکرات فعلی ایالات متحده بهره برده و تفاهم هسته‌ای را به دیگر موضوعات چالش‌برانگیز میان ایران و آمریکا تسری دهد(!)
این نگرش ساده‌انگارانه را می‌توان از منظر 2 جریان مورد تدقیق قرار داد؛ جریان اول را می‌توان دسته‌ای از دلدادگان غرب به شمار آورد که اظهارات‌شان نه از منظر صلح‌طلبی و دغدغه ملی بلکه از منظر دلدادگی زایدالوصف به غرب قابل تبیین است. این عده برآنند که اساساً باید از هر طریق ممکن (جنگ یا صلح) کشور را به سمت غرب هدایت کرد. نیاز به توضیح نیست که این جریان با داشتن ریشه‌های تاریخی نه‌تنها جریان نوظهوری نیست بلکه متاسفانه در دوران کنونی برخی شواهد و قرائن نشان از افزایش نفوذ این جریان در لایه‌های حساس سیاسی کشور دارد. در کنار این جریان، شاهد جریان دومی هستیم که اظهاراتشان بیش از آنکه برخاسته از اهداف و اغراض شوم سیاسی باشد، بیشتر از منظری صلح‌طلبانه لکن با نگاهی ساده‌انگارانه و حتی ساده‌لوحی افراطی، قابل تبیین است. این عده با تاکید بر نظریه صلح دموکراتیک برآنند اساساً می‌توان با برخی تغییر مواضع با دموکرات‌های آمریکایی- که به باور این جریان برخلاف جمهوریخواهان آمریکایی صلح‌طلب هستند(!)- به تفاهمی جامع دست یافت. خود این ادعا بیش از هر چیز ناظر بر بدفهمی این جریان درباره این نظریه است. البته در کنار رد این ادعا در ساحت نظری، در پایان یادداشت، با ذکر نمونه‌ای تاریخی به رد این ادعا نیز پرداخته‌ایم.
براساس نظریه صلح دموکراتیک که بیش از هر چیز از دیدگاه‌های «امانوئل کانت» فیلسوف برجسته آلمانی نشأت گرفته است، کشورهاى دموکراتیک، اصولاً در روابط خارجى خود، صلح‌جو هستند و تمایلی به جنگ ندارند. یکی از پایه‌های اساسی این نظریه آن است که کشورهای به اصطلاح دموکراتیک در روابط میان خود، گرایش به حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات دارند. در عین حال این قرائت، اذعان مى‌کند کشورهاى دموکراتیک، در روابط خود با کشورهاى[از نظر آنها]غیردموکراتیک تفاوتى با کشورهاى غیردموکراتیک در صلح‌جویى ندارند. در این رابطه باید به چند موضوع اساسی اشاره داشت.
نخست: این نظریه در دنیای روابط بین‌الملل جایگاهی نداشته و بیشتر در فضای «ایده‌آلیسم انتزاعی کانتی» قابل توجه است و بر همین اساس نظریه چندان قابل اعتنایی نیست.
دوم: با فرض درستی این نظریه همانگونه که از مفاد اشاره‌شده پیداست، این دیدگاه معتقد است حکومت‌های دموکرات تنها با همنوعان خود که آنها هم دموکرات هستند، سر جنگ ندارند و مشکلات را از راه‌های مسالمت‌آمیز حل می‌کنند. پرواضح است از دیدگاه دموکرات‌های ایالات متحده فقط خودشان و همپیمانان‌شان و هر کشوری که در راستای اهداف آنها گام بردارد دموکراتیک است و دیگر کشورها از جمله ایران نه‌تنها دموکراتیک نیستند بلکه تفاوت‌های فراوانی با دموکراسی آمریکایی نیز دارند.سوم: اساساً این نظریه به تفاوت‌های نگرشی احزاب سیاسی کشورهای دموکراتیک اشاره‌ای نداشته و به نوع حکومت‌ها توجه دارد بر این اساس از منظر این نظریه در بحث صلح‌طلبی تفاوتی میان احزاب دموکرات و جمهوریخواه آمریکایی نیست و نباید از این منظر چندان ذوق‌زده شد.
بنا بر این نه‌تنها نمی‌توان ادعای صلح‌طلبی و صلح‌دوستی اعضای حزب دموکرات‌ آمریکا را با توسل به مباحث نظری بی‌ربطی چون صلح دموکراتیک تبیین کرد بلکه به لحاظ تاریخی نیز شاهد تناقض‌های آشکار در رفتار دموکرات‌های آمریکایی هستیم.
در ادامه با بازخوانی حادثه تاسف‌برانگیز «ویکو» به تنها یکی از نمونه‌های تاریخی در رد ادعای صلح‌طلبی دموکرات‌های آمریکا می‌پردازیم.
ماجرای تاسف برانگیز ویکو که در نخستین ماه‌های حکومت بیل کلینتون(28 فوریه تا 19 آوریل1993) در شهر تگزاس به وقوع پیوست، یکی از نمودهای آشکار رفتار وحشیانه حاکمان دموکرات آمریکا نه علیه دیگر کشورها بلکه علیه شهروندان خود است. ۲۸ فوریه سال ۱۹۹۳ مأموران امنیتی و انتظامی آمریکا به تبعیت دستورات صادرشده از سوی حکومت دموکرات آمریکا به مقر «فرقه دیویدیان» به رهبری «دیوید کورش» در شهرک ویکو در ایالت تگزاس، یورش بردند و این مرکز را محاصره کردند. پس از ۵۱ روز محاصره در نهایت  ۱۹ آوریل ۱۹۹۳ در حالی که اعضای این فرقه از ۲۸ فوریه در ساختمانی در شهر ویکوی تگزاس، محاصره شده‌ بودند، مورد هجوم تانک‌ها و ماموران آمریکایی قرار گرفتند.  بنا بر شهادت ناظران، ماموران اف‌بی‌آی با آتش زدن ساختمانی که پیروان این فرقه در آن تجمع کرده بودند، تمام ساکنان آن از جمله تعداد بسیاری از زنان و کودکان خردسال را زنده‌زنده در آتش سوزاندند.
همانگونه که پیداست، نه به لحاظ تئوریک و نه به جهت تاریخی نمی‌توان ادعای ناظر بر صلح‌طلبی دموکرات‌های آمریکایی را تصدیق کرد. بر این اساس سوالی که در انتهای این یادداشت باید طرح کرد، آن است که به راستی تسری تفاهم «نیم‌بند» وین که با فاز عملیاتی و اجرایی خود فاصله بسیار زیادی دارد به دیگر حوزه‌های چالش‌برانگیز میان ایران با آمریکا، منافع چه کسانی را با خود به همراه دارد؟ بی‌تردید پاسخ به این سوال درک بسیاری از روندهای سیاسی موجود در عرصه سیاسی کشور را ممکن خواهد کرد.
 

گروه بین‌الملل: زلزله‌ای دیگر در جزیره! هنوز یک سال از سودای جدایی‌طلبی اسکاتلندی‌ها از پادشاهی بریتانیا نگذشته که گسلی سیاسی در قلب لندن، در وست‌مینستر نمایان می‌شود. حزب کارگر، دومین حزب قدرتمند انگلیس پس از آنکه در انتخابات سراسری ژوئن گذشته شکست سختی را پذیرا شد و می‌رفت حتی به حزب سوم پارلمان بدل شود، با گشودن درهایش به چپ‌ترین طیف‌های ممکن حزب و جامعه  در تلاش است پایگاه اجتماعی‌اش را در مقابل حزب حاکم  محافظه‌کار ترمیم کند اما نتیجه آنی شکسته شدن دایره لیبرالیسم سیاسی در حلقه بسته اعضای رسمی حزب کارگر، یک زلزله سیاسی بود. «جرمی کوربین » 66 ساله که روز شنبه با نزدیک 60 درصد آرای انتخابات رهبری حزب کارگر پیروز شد مخالف سرسخت بسیاری از چیزهایی است که حکومت پادشاهی – استعماری بریتانیا بر آن بنا شده؛ جنگ، تبعیض طبقاتی و  سیاست‌های ریاضتی منجر به فقر.  او از منتهی‌الیه چپ حامیان حزبی برخاسته که زمانی قرار بود علیه همین موضوعات بجنگد اما با تحمیل فضای نولیبرالیسم در دهه‌های اخیر، حزب کارگر به رقابت با محافظه‌کاران برسر سیاست‌های راست‌گرایانه پرداخت تا جایی که در فاصله سال‌های 1997 تا 2010 که دولت را در کنترل خود داشت،  پروژه حرکت بریتانیا به سمت آمریکا و شرکت در اشغال افغانستان و عراق به همراه آمریکا و ناتو را در کارنامه معاصر خود ثبت کرد. حالا حزب کارگر، رهبری کاملا متفاوت از تونی بلر، گوردون براون و اد میلیبند دارد؛ سیاستمدارانی که همگی کم و بیش خادمان بانکداران صهیونیست و سلطه‌طلبان آنگلوساکسون بودند. به همین دلیل بود که رهبران حزب کارگر از نامزدی او که حدود 3 ماه پیش بود حمایت نکردند. اما روش جدید انتخابات درون‌حزبی که بر جذب هرچه بیشتر نیروهای اجتماعی استوار شده است و حق رای بسیاری از کسانی که به‌خاطر تفکرات ضد سرمایه‌داری و حتی ضد سلطنتی‌شان طرد شده بودند - با شرط آسان حق عضویت موقت 3 پوندی - در انتخاب کوربین نقش بازی کرد.   جرمی کوربین که حالا این بخت را دارد تا برای نخست‌وزیری بریتانیا تلاش کند در نخستین سخنرانی پس از انتخاب شدن به عنوان رئیس جدید حزب کارگر هم دوباره به انتقاد از تجاوز نظامی به دیگر کشورها پرداخت و گفت: «بیایید نیرویی برای صلح، نیرویی برای تغییر در جهان باشیم».  رهبر چپگرای جدید اپوزیسیون همچنین خشمگینانه از سیاست‌های ریاضتی لندن انتقاد کرد و گفت: انگلیسی‌ها خواستار «بریتانیایی بهتر، بریتانیایی عادلانه‌تر هستند. ما به سیاست اقتصادی‌ای نیاز داریم که وضع زندگی‌ها را بهبود بخشیده و بی‌عدالتی را محو کند.» و در نهایت گفت: «اوضاع می‌تواند تغییر کند و تغییر خواهد کرد». به نظر می‌رسد شعار تغییر او هم‌راستا با شعار تغییر 7 سال پیش که اوباما را به کاخ سفید رساند نباشد و بر خلاف سلف کارگرش بلر  و رقیب محافظه‌کار فعلی‌اش کامرون،  کوربین دست‌کم اگر با نومحافظه‌کاران نمی‌جنگد با آنها دست دوستی هم نخواهد داد. کوربین پس از نطق پیروزی بلافاصله در تظاهرات حمایت از پناهجویان در اروپا شرکت کرد تا زنگ خطر را نه فقط برای دولت محافظه‌کار کامرون بلکه برای اشراف انگلیسی هم که دهه‌هاست راه را بر عدالت اجتماعی حقیقی بسته‌اند به صدا درآورد. پیام او آنقدر واضح بود که «دیوید کامرون» نخست‌وزیر انگلیس دیروز گفت: «اکنون حزب کارگر تهدیدی علیه امنیت ملی، امنیت اقتصادی و امنیت خانواده‌های ماست». این در حالی بود که شب پیش از آن کامرون در تماسی تلفنی انتخاب کوربین به رهبری حزب کارگر را به او تبریک گفته بود. همان روز انتخاب کوربین هم «مایکل فالون» وزیر دفاع انگلیس، او را تهدیدی برای امنیت پادشاهی دانسته  و گفته بود: «حزب کارگر اکنون با این رهبر جدید، تهدیدی برای امنیت ملی است». در حال حاضر مهم‌ترین دلیل عصبانیت دولت لندن از رهبری اپوزیسیون  توسط کوربین این است که او به عنوان مشهور‌ترین سیاستمدار ضد جنگ در جزیره شناخته می‌شود آن هم در شرایطی که کامرون همانند بلر هوای همراهی آمریکا در تجاوزی دیگر به خاورمیانه را در سر می‌پروراند. نام کوربین پس از تظاهرات معروف ضد جنگ سال 2003 دیگر بار اوایل تابستان امسال و   ۲۵ روز بعد از انتخابات سراسری بریتانیا که به شکست فاحش حزب کارگر و استعفای اد میلیبند، رهبر این حزب منتهی شد، بر سر زبان‌ها افتاد و رسانه‌های بریتانیا از احتمال نامزدی جرمی کوربین برای رهبری حزب خبر دادند. به گزارش بی‌بی‌سی، تا آن موقع به جز فعالان عرصه سیاسی کمتر کسی او را می‌شناخت و کمتر کسی فکر می‌کرد او ۳۵ رایی را که برای نامزدی در انتخابات نیاز دارد به دست آورد. هنوز ماه ژوئن به پایان نرسیده بود که جرمی کوربین با رای «قرضی»  بعضی از نمایندگان به حد نصاب رسید و یکی از 4 نامزد رهبری حزب شد. بسیاری از این نمایندگان تنها می‌خواستند صدای اقلیت چپ هم در کارزار انتخاب رهبر حزب شنیده شود اما او به فاصله کوتاهی حمایت بزرگ‌ترین اتحادیه‌های صنفی بریتانیا را به دست آورد و نظرسنجی‌ها نشان داد از نامزدهای دیگر یعنی ایوت کوپر، اندی برنهام و لیز کندال پیش افتاده است. در نهایت انتخاب او  در روز شنبه از سوی کارشناسان به «زلزله سیاسی» در بریتانیا توصیف شد. او در سیاست خارجی مخالف جنگ و ماجراجویی نظامی است و از معدود نمایندگان حزب کارگر بوده که در سال 2003 علیه تجاوز نظامی به عراق رأی داد. همچنین کوربین از منتقدان شدید سیاست ریاضت اقتصادی و دولت محافظه‌کار است و بشدت با برنامه‌های دولت بریتانیا در جلوگیری از ورود مهاجران خارجی به انگلیس مخالفت می‌کند و خواستار پذیرش مهاجران است. همچنین رویکرد و ادبیات متفاوت و نظریه‌های چپ‌گرایانه او تحولی در فضای سیاسی ایجاد کرده و افرادی در سطوح بالاتر از دولت یعنی خاندان سلطنتی، لردها و سرمایه‌داران را که حاکمان اصلی بریتانیا هستند نگران کرده است. این نگرانی بویژه به شعار محوری کوربین یعنی مبارزه با تبعیض طبقاتی معطوف شده است. بعید است دستگاه سلطنت در کشوری که یکی از احزاب اصلی‌اش تا این اندازه چپ می‌زد آتیه‌ای داشته باشد اما در هر صورت او برای به لرزه درآوردن مهم‌ترین ستون تبعیض طبقاتی در بریتانیا یعنی همان اشرافیت سنتی باید ستونی از مطالبات جدید مردمی را علم کند البته اگر ترورها و توطئه‌های سیاسی طبقه حاکم او را امان دهد.
 

کریستینا فرناندس: کوربین دوست آمریکای لاتین است
رئیس‌جمهور آرژانتین از انتخاب رهبر جدید اپوزیسیون انگلیس به عنوان فردی هوادار مذاکره درباره جزایر «فارکلند» استقبال کرد. به گزارش روزنامه تلگراف، خانم «کریستینا فرناندس د کرشنر» از انتخاب «جرمی کوربین» به عنوان رهبر جدید حزب کارگر بریتانیا استقبال کرد و گفت او یکی از دوستان نزدیک آمریکای‌ جنوبی است: «امید ما پیروز شده است. وی به صورتی فعال در جامعه بین‌الملل در مذاکره درباره مالکیت جزایر فارکلند میان آرژانتین و انگلیس حضور داشته است». رئیس‌جمهوری آرژانتین افزود پیروزی کوربین، پیروزی برای افرادی است که برای صلح و حل اختلاف تلاش می‌کنند. آرژانتین در یک جنگ کوتاه‌مدت در سال ۱۹۸۲ جزایر فارکلند را که به نام جزایر «مالویناس» در این کشور شناخته می‌شود به انگلیس واگذار کرد.

گروه اقتصادی: تولیدکنندگان هیچ‌گاه فکرش را نمی‌کردند که 26 ماه بعد از اظهارات روحانی درباره حمایت از تولید، رکود گریبان تولید را رها نکند و مشکلات تولیدکنندگان افزایش یابد. به گزارش «وطن‌امروز» حسن روحانی در خرداد 1392 در مناظره اقتصادی کاندیداهای ریاست‌جمهوری به دفاع تمام‌قد از تولید پرداخت و حتی اعلام کرد نباید فلان شرکت تولیدی به جای تولید محصولات خود به انبار خودرو تبدیل شود. اظهارات روحانی آنقدر امیدوارکننده بود که خیلی از تولیدکنندگان به وی اعتماد کردند و انتخاب وی را سرآغاز فصل نوینی در صنعت و تولید می‌دانستند اما عملا اتفاق دیگری روی داد. حسن روحانی در آن مناظره اقتصادی گفته بود: «عدالت اقتصادی به این معناست که هر چیزی در جای خودش قرار بگیرد. اولین مساله، تولید است که بتوانیم تولید را در جایگاه خودش قرار دهیم. در شرایط امروز به جای اینکه تولید داخلی را بیشتر کنیم به واردات روی آورده‌ایم که این بزرگ‌ترین بی‌عدالتی است. عدالت اقتصادی این است که در شرایط فشار دشمن بتوانیم به تولید کمک کنیم، فضا را بهبود بخشیم و تولید داخلی را بیشتر کنیم و از واردات کم کنیم. شعارهای سیاسی ما با عملکرد اقتصادی ما سازگار نیست. در شعار سیاسی، شعار مقاومت می‌دهیم اما در عمل در بخش اقتصاد مقاومتی در کار نیست. در شرایطی که سیاست اقتصادی و سیاسی ما باید منطبق با هم باشد می‌بینیم که دو رویکرد متفاوت وجود دارد و کاملا جدا از یکدیگر حرکت می‌کنند. ما در اقتصاد با واردات و دست نیاز به سوی بیرون دراز کردن اعلام نیاز می‌کنیم اما در سیاست اعلام بی‌نیازی می‌کنیم این همه بیکاری در کشور یک شاخص برای بی‌عدالتی اقتصادی است. حتی شاخص‌های معروفی هم که وجود دارند، این امر را نشان می‌دهند. مثلا اگر شاخص ضریب جینی را در نظر بگیریم آخرین اعلام بانک مرکزی نشان می‌دهد بعد از اجرای هدفمندی یارانه‌ها 2 دهک بالا و 2 دهک پایین تا حد زیادی سود برده‌اند و متنعم شده‌اند اما 6 دهک وسط در فشار اقتصادی قرار گرفته‌اند. کارخانه کفش ملی که روزی جزو افتخارات ما در کشورهای همسایه بود، به انبار سایپا و کارخانه پارس الکتریک نیز به لانه کبوترها تبدیل شده است. این نشان می‌دهد عدالتی بین نیازهای واقعی و عملکرد دولت وجود ندارد.
 پارس‌الکتریک لانه کبوتر ماند
روحانی در آن مناظره «پارس‌الکتریک» را لانه کبوتر خطاب کرد و این به معنای آن بود که با روی کار آمدن روحانی این شرکت قدیمی که به علل گوناگون دچار رکود و ورشکستگی شده بود، باید به جای لانه کبوتر، محصولات الکتریکی تولید می‌کرد اما 2 سال و 2 ماه بعد از انتخاب شدن روحانی هنوز این شرکت لانه کبوتر است و خبری از تولید نیست.  جالب اینکه بنا به گزارش حسابرسی شرکت، «پارس‌الکتریک» نه‌تنها تولیدی و فروشی ندارد بلکه هر ساله در حال زیان دادن است و فقط مدیرعامل و اعضای هیات‌مدیره آن حقوق مکفی دریافت می‌کنند! جای شگفتی است، شرکتی که هیچ تولیدی ندارد و لانه کبوتر است، هیات‌مدیره دارد و حدود یک‌میلیارد تومان در سال هزینه هیات‌مدیره و مشاوره آن می‌شود. هیات‌مدیره «پارس‌الکتریک» که زیرمجموعه وزارت رفاه و سازمان تامین ‌اجتماعی است تعیین شده و در 2 سال اخیر موفقیت چندانی در احیای آن حاصل نشده است. درآمد این شرکت نیز از محل فروش املاک آن تامین شده و همین زیان‌ده بودن آن موجب شده سهام «پارس‌الکتریک» سقوط کند.  اسماعیلی یکی از سهامداران «پارس‌الکتریک» به «وطن‌امروز» می‌گوید: با وجود  گذشت بیش از 2 سال از وعده انتخاباتی آقای روحانی درباره تولید و راه‌اندازی شرکت پارس‌الکتریک، علاوه بر تعطیلی 5 ساله و توقف خطوط تولید این شرکت، شاهد تخلفات گسترده و تضییع حقوق سهامداران خرد این شرکت هستیم. این شرکت تحت مدیریت و مالکیت، سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی و زیر مجموعه وزارت کار و رفاه است اما مدیران در خدمت این وزارتخانه، به جای الگو بودن در امر بهره‌وری و اقتصاد مقاومتی، حرکتی ضعیف در امر تولید را به نمایش گذاشته‌اند. اسماعیلی در ادامه به نامه سهامداران «پارس‌الکتریک» به رئیس‌جمهور اشاره می‌کند و می‌گوید: در نامه‌ای به رئیس‌جمهور اعلام کردیم در نتیجه عملکرد مدیران وزارت کار و رفاه اجتماعی، با وجود دارایی‌های هنگفتی چون بیش از 32 هکتار املاک صنعتی در شهر تهران، بیش از 50 هکتار املاک صنعتی در شهرستان‌ها و مالکیت 5 کارخانه بزرگ کشور، با ارزشی بیش از یکهزار میلیارد تومان، شاهد 12 سال زیان عملیاتی مستمر، 5 سال تعطیلی مطلق کارخانجات و برکناری حدود 3 هزار کارگر این مجموعه بوده‌ایم. وی می‌افزاید: بیش از یک دهه است سهامداران این مجموعه هیچ سودی دریافت نکرده‌اند و در مشکلات معیشتی بسر می‌برند اما مدیران این مجموعه بابت فعالیت در یک شرکت تعطیل و بدون فعالیت، حقوق 50 میلیون تومانی، حق‌المشاوره‌های چند صد میلیونی و پاداش‌هایی برخلاف قوانین تجارت، بر شرکت هزینه می‌کنند و به جای فعالیت عملیاتی و تولید، دارایی‌ها و املاک باارزش شرکت را با بهایی ناچیز در اختیار مدیران و سایر زیرمجموعه‌های شستا قرار داده‌اند.
«پارس‌الکتریک» نمونه وضعیت فعلی تولید
سهامداران «پارس‌الکتریک» 2 سال به امید رهایی از رکود و توقف تولید صبر کردند اما در این 2 سال هیچ اتفاقی رخ نداد. می‌توان گفت وضعیت اکثر تولیدکنندگان ما نیز همین بوده است و دولت موفق نشده چتر حمایت را بر سر تولید قرار دهد و در بهترین حالت تولید وضعیت ثابتی داشته و پیشرفتی حاصل نشده است. موضوع «پارس‌الکتریک» قصه پرغصه‌ای است که خیلی از تولیدکنندگان با آن مواجه هستند و این سهامداران هستند که زیان بسیاری از آن می‌بینند.  «پارس‌الکتریک» اکنون بیش از 2 سال است که با وجود امیدهای ایجاد شده توسط دولت یازدهم و انتظار رونق اقتصادی در این سال، فعالیت‌هایش متوقف و با بلاتکلیفی سهامداران خرد همراه است و بنا به ضرب‌الاجل سازمان بورس چند ماه دیگر شاهد اخراج این شرکت از بورس خواهیم بود.  سهامداران این شرکت اعتقاد دارند ناامیدی، سرمایه تباه شده و مشکلات معیشتی سهامداران خرد، نتیجه مدیریت ناصحیح بر این شرکت طی 11 سال گذشته است. حقوق ماهانه هریک از مدیران، از سود دریافتی 11 ساله هر یک از سهامداران بیشتر است. زیان عملیاتی حدود 100 میلیارد تومانی طی دهه گذشته باعث شده شرکت نتواند طی 11 سال گذشته هیچ سودی به سهامداران پرداخت کند.
بدون تولید رونق اقتصادی ممکن نیست
موضوع لانه کبوتر ماندن «پارس‌الکتریک» 2 سال بعد از وعده انتخاباتی می‌تواند مشتی نمونه از خروار باشد، چراکه یکی از مهم‌ترین علل وجود رکود در کشور کند چرخیدن چرخ‌های تولید و صنعت است. مدیران و مسؤولان- که همواره اعتقاد دارند مدیران قبلی موجب به وجود آمدن چنین وضعیتی شده‌اند– نتوانستند فکری برای این وضعیت کنند و امید را به تولیدکنندگان بازگردانند. آیا بدون حمایت از تولید و فقط با وعده انتخاباتی می‌توان در جایی مثل «پارس‌الکتریک» به جای لانه کبوتر محصولات داخلی تولید کرد؟

گروه اجتماعی: در شرایطی که 3 روز از حادثه دلخراش سقوط جرثقیل در مکه گذشته است اما هنوز درباره آمار کشته‌شدگان و مجروحان این حادثه خبرهای گوناگون در رسانه‌های داخلی و خارجی منتشر می‌شود. این در حالی است که تا لحظه تنظیم این گزارش شمار زائران ایرانی قربانی در فاجعه مکه به 8 تن رسیده است. علاوه بر این 3 زائر ایرانی دیگر در این حادثه مفقود شده‌اند.
شبکه العربیه صبح دیروز در خبری تعداد تلفات زائران ایرانی در حادثه مکه را 25 نفر گزارش کرده بود که رئیس سازمان حج و زیارت این آمار را تکذیب کرد. البته آمار ضد و نقیض باعث شده تا خانواده و بستگان زوار ایرانی در وضعیت دلهره‌آور و مضطربی به سر ببرند.
تأیید 8 کشته از زائران ایرانی
به گفته سعید اوحدی، رئیس سازمان حج و زیارت، تا روز شنبه یک فوتی ایرانی داشتیم اما با توجه به اینکه از میان ۴۳ هزار زائر ایرانی که در مکه حضور داشتند، اعلام کردند که ۱۱ نفر آنها مفقود شده و به هتل بازنگشته‌اند، از تمام بیمارستان‌های عربستان بازدید کردیم و در نهایت مشخص شد ۴ زائر ایرانی دیگر فوت شده‌اند و آمار فوتی‌های ما به ۵ نفر رسیده است. گفتنی است در لحظه تنظیم این گزارش آمار قربانیان ایرانی به 8 تن افزایش یافت.
3 زائر ایرانی مفقود شده‌اند!
این در حالی است که اوحدی با اشاره به مفقود شدن 3 نفر از زائران ایرانی گفته است: هنوز این افراد به هتل‌ها بازنگشته‌اند و نتوانستیم آنها را پیدا کنیم اما با خانواده‌هایشان تماس گرفتیم تا نگران نباشند! رئیس سازمان حج و زیارت همچنین از پیگیری حقوقی حادثه عربستان خبرداد و یادآور شد: در حال حاضر پرونده این حادثه در حال تکمیل شدن است و کنسولگری ایران و سفیر ما در ریاض پیگیری‌های حقوقی لازم را در این باره انجام خواهند داد.
آخرین وضعیت مداوای مجروحان
همچنین سخنگوی وزارت بهداشت، وضعیت ۱۰ زائر ایرانی حادثه مسجدالحرام را که از زمان حادثه در بیمارستان بستری هستند، تشریح کرد. ایرج حریرچی، سخنگوی وزارت بهداشت اظهار داشت: ۴ نفر از زائران ایرانی حادثه‌دیده در بیمارستان‌های هلال‌احمر در مکه بستری هستند که بزودی ترخیص می‌شوند.  به گفته وی، ۶ نفر از زائران نیز برای انجام عمل جراحی در بیمارستان‌های عربستان سعودی بستری هستند که طی چند روز آینده مرخص می‌شوند. حریرچی تاکید کرد: وزارت بهداشت مسؤول اعلام وضعیت مجروحان حادثه و سازمان حج و زیارت مسؤول اعلام تعداد کشته‌هاست. علاوه بر این ضیایی، رئیس جمعیت هلال‌احمر گفته است: تا ساعت 8 و 30 روز یکشنبه که آخرین آمار به ما ارائه شد 107 نفر در این حادثه کشته و بیش از 230 نفر مجروح شدند.
رئیس جمعیت هلال‌احمر  ادامه داد: طی تماس با مرکز پزشکی حج و زیارت به هلال‌احمر که در مکه و مدینه مستقر هستند مشخص شد در این حادثه متاسفانه یک زائر ایرانی جان خود را از دست داده و 32 نفر مجروح شده‌اند.
در همین راستا، منابع خبری از افزایش قربانیان فاجعه مکه به 150تن گزارش می‌دهند.

گروه اقتصادی: رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور با اعلام اینکه عیدی کارمندان دولت در سال گذشته ۶۰۳هزار تومان بود، گفت: امسال این مبلغ ۶۸۷هزار تومان خواهد بود و در بودجه سال آینده نیز به ۷۵۰هزار تومان خواهد رسید. محمدباقر نوبخت از واریز یارانه 45500 تومانی شهریورماه طی روزهای بیست وهفتم یا بیست و هشتم ماه جاری به حساب سرپرستان خانوار واجد شرایط خبر داد و گفت: مبلغ یارانه نقدی همانند ماه‌های گذشته است. رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور با بیان اینکه بخشنامه تدوین لایحه بودجه سال آینده به دستگاه‌ها ابلاغ شده است، افزود: افزایش حقوق کارکنان نیز کمتر از 10 درصد نخواهد بود و پیش‌بینی می‌کنیم نرخ تورم نیز به 10 تا 11 درصد برسد. وی گفت: البته هنوز لایحه بودجه قطعی نشده است و تلاش می‌کنیم کسانی که سطح حقوقشان پایین است از جمله بازنشستگان بیشتر تقویت شوند و تا 15 آذر تلاش می‌کنیم لایحه بودجه سال آینده را تقدیم مجلس کنیم.نوبخت با ابراز اینکه سقف بودجه سال آینده 213هزار میلیارد تومان خواهد شد، افزود: 147هزار میلیارد تومان برای هزینه‌های جاری و 30هزار میلیارد تومان بودجه عمرانی و 7هزار میلیارد تومان هم بودجه تملک دارایی سرمایه‌ای بابت اوراق مشارکت سررسید شده خواهد بود و درآمدهای اختصاصی و همچنین منابع استانی را نیز باید اضافه کرد. وی افزود: همه مردم می‌دانند که اگر وضع دولت خوب شود وضع مردم هم بهتر خواهد شد و همه قبول دارند که دولت با تنگناهای مالی مختلفی روبه‌رو است هرچند تلاش کردیم تحریم‌ها را با منطق کنار بزنیم و نباید اجازه دهیم مردم بی‌جهت تحت فشار اقتصادی باشند. وی افزود: اگر وضع دولت خوب شود حتماً برای مردم هم بیشتر تلاش خواهیم کرد و با توجه به اینکه قدرت خرید کارکنان دولت پایین آمده است اگر 30 درصد هم به حقوق آنها اضافه کنیم شاید عقب‌ماندگی جبران نشود و مجبوریم هزینه‌ها را متناسب با درآمدها تنظیم کنیم. نوبخت درباره پیش‌بینی قیمت نفت هم گفت: 3 گزینه 42، 45 و 50 دلار را با وزارت نفت پیش‌بینی کرده‌ایم و انتظار داریم در مجموع 68هزار میلیارد تومان از این محل نصیب دولت شود.

گروه بین‌الملل: در پی دعوت سازمان یهودیان تندور برای یورش به مسجدالاقصی به بهانه نزدیکی اعیاد یهودی، نیروهای رژیم صهیونیستی دیروز با حمله به این مسجد و ممانعت از ورود نمازگزاران به داخل مسجد با آنها درگیر شدند. در این درگیری‌ها صهیونیست‌ها از گاز اشک‌آور و بمب‌های صوتی علیه نمازگزاران استفاده کردند. منابع خبری از زخمی شدن دست‌کم
100 تن از نمازگزاران و محاصره حدود
50 فلسطینی در مسجدالاقصی و نیز بازداشت 30 تن از نگهبانان این مسجد خبر داد. همچنین گزارش‌ها حاکی از آن است که اوری آریل، وزیر کشاورزی رژیم صهیونیستی همراه نیروهای صهیونیستی که به مسجدالاقصی یورش بردند، بوده است. صهیونیست‌ها همچنین به عمر الکسوانی، مدیر مسجدالاقصی نیز حمله کردند و بخش‌های جنوبی مسجد القبلی نیز در اثر پرتاب گاز اشک‌آور و بمب‌های صوتی دچار آتش‌سوزی شد. روز شنبه یهودیان تندرو برای یورش به مسجدالاقصی دعوت کرده بودند. در همین حال جنبش مقاومت اسلامی حماس در واکنش به این حملات اعلام کرد حمله به مسجدالاقصی «جنایت جنگی» و با هدف تقسیم این مسجد است. عزت الرشق از رهبران حماس با بیان این مطلب تاکید کرد به هیچ قیمتی اجازه تقسیم الاقصی را نمی‌دهیم.

مهدی طاهرخانی: چندی پیش علی فتح‌الله‌زاده طی یک مصاحبه بسیار جدی مدعی شد اسناد و مدارک یک داربی خاص را در دست دارد که طی آن استقلال 8 بار دروازه پرسپولیس را گشود. این ادعا بازخوردهای متعددی داشت اما این موضوع که وظیفه اصلی رسانه چیست و چگونه رسالت واقعی خودش را در این جا ایفا می‌کند بحث مهمی است که به بهانه این ادعا، باید به آن مجددا پرداخت. علی فتح‌الله‌زاده خویی بیشتر کارش را بر مدار «کری‌خوانی» جلو می‌برد. از همان روزهای نخست ورودش به فوتبال شوخی شوخی سراغ بازیکن حریف می‌رفت و جدی جدی برای آن مبلغی نزدیک به 100 میلیون تومان پرداخت می‌کرد؛ در برهه‌ای که سقف قرارداد حدود 30 میلیون تومان بود. آنچه علی فتح‌الله‌زاده در مدیریت به آن اعتقاد راسخ داشت و همچنان دارد گرم نگه داشتن بازار رقابت، ولو با کل‌کل سطحی است. تا اینجا هیچ حرجی بر آبی‌ترین مرد 20 سال اخیر آبی‌ها نیست. او یکی از استوانه‌های اصلی بالا رفتن بی‌ در و پیکر قیمت فوتبالیست‌ها به شمار می‌رود با این وجود اگر او نبود یک نفر دیگر این زحمت را می‌کشید ولو چند سال دیرتر. اما مساله اصلی به آخرین حاشیه او مربوط می‌شود. هنوز 24 ساعت از جشن پرسپولیسی‌ها به یاد داربی معروف 16 شهریور، نگذشته بود که ناگهان بمب فتح‌الله‌زاده منفجر شد. خبرنگار یک خبرگزاری رسمی با او تماس می‌گیرد و مدیرعامل سابق استقلال از یک کشف تاریخی پرده بر می‌دارد؛ پیروزی 8 بر صفر تاج بر پرسپولیس. هنوز فعل جمله‌اش منعقد نشده بود که خبرنگار احساس کرد مدیرعامل سابق در حال شوخی است و احتمالا می‌خواهد عدد 4 را که به واسطه 4 پیروزی متوالی در داربی حاصل شده بود ضرب در 2 کند و به عدد 8 برسد اما فتح‌الله‌زاده بدون آنکه بخندد و بخواهد با شوخی و طنز کار را پیش ببرد، صدایش را صاف کرد و گفت: حاجی جان آن بازی در دهه 40 برگزار شده و من هم اکنون اسنادی را در دست دارم و بزودی آن را منتشر می‌کنم.
مصاحبه که تمام شد در قالب یک ادعای بسیار جدی در آن خبرگزاری - که هیچ شوخی‌ای در هیچ حوزه‌ای با کسی ندارد- منتشر شد. در کسری از ثانیه کار به شبکه‌های اجتماعی رسید. هشتگ‌های 8 جان گرفت اما در همان سطح شوخی و کری‌خوانی متداول. در این سو بازیکنان سابق پرسپولیس واکنش نشان دادند و خیلی از آنها صریحا گفتند حتی در تمرین دوستانه در تیم‌ملی هم بین بازیکنان 2 تیم چنین رقابتی که 8 گل در آن رد و بدل شود صورت نگرفت. اکثر بازیکنان سابق استقلال هم سکوت اختیار کردند و سعی کردند تنها با یک لبخند از کنارش عبور کنند اما ناگهان علی جباری که روزگاری از بازیکنان بسیار مهم مجموعه تاج به شمار می‌رفت لب به سخن گشود و در یک مصاحبه پر ایراد و ابهام، حرف فتح‌الله‌زاده را تایید کرد. با وجود اینکه خود آن مصاحبه به دلیل پاسخ‌های گنگ، عجیب و بعضا خنده‌دار، به تنهایی برای کذب بودن این ادعا کفایت می‌کرد اما آنچه موجب تاسف شد دروغی بود که در ابتدا شاید به خاطر رویت یک عکس ساختگی، گفته شد اما بازیکن سابق استقلال که در این چند ساله جایگاه ویژه‌ای در روزنامه فتح‌الله‌زاده پیدا کرده، آن را پروراند.
علی جباری که با پیشوند سلطان در روزنامه تحت نظر فتح‌الله‌زاده از او یاد می‌شود متوجه نبود برای حمایت از یک ادعای کذب از چه چیزی مایه می‌گذارد. بی‌رحمی فوتبال که یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان چند دهه قبلش را به راحتی به بوته فراموشی سپرد تا همه کم‌کم یادشان رود روزی این مرد، لقب سلطان را به یدک می‌کشید، موجب شد جباری اینچنین چشم بسته حامی یک ادعای دروغ شود. آنچه شامگاه روز جمعه در ورزشگاه تختی اتفاق افتاد یک زنگ خطر جدی برای جامعه ما بود. جامعه‌ای که آگاهی بخشی در آن با ضریب بالایی نسبت به چند دهه قبل بشدت گسترده شده اما عمق این گستردگی بعضا به یک وجب می‌رسد. حالا به لطف حضور شبکه‌های اجتماعی، خبر و اتفاق با سرعت بسیار بالایی منتشر می‌شود اما راستی‌آزمایی آن و مهم‌تر از آن تحلیلش، بسته‌ای است که همراه این کالا عرضه نمی‌شود. شامگاه روز جمعه و در خلال بازی استقلال و شهرداری سمنان در سکوهای تختی، هواداران استقلال شعار هشت‌تایی‌ها را سر دادند. همه چیز را نمی‌شود به حساب شوخی، خنده و کری‌خوانی سطحی گذاشت. مدیرعامل سابق استقلال مدعی یک واقعه بسیار بزرگ شده است که 40 سال تمام هیچکس جز او در فوتبال ایران از آن خبر نداشته است! مسعود معینی بازیکن وقت تاج که برخلاف فتح‌الله‌زاده در آن برهه هم در تهران زندگی می‌کرد و هم بازیکن استقلال بود صریحا می‌گوید این ادعا کذب است و اگر چنین بازی‌ای حتی در قالب دوستانه و تدارکاتی هم برگزار می‌شد دست‌کم امثال او به عنوان بازیکنان تیم  از آن مطلع بودند.
چیزی که امروز در فوتبال ما رخ می‌دهد و علی فتح‌الله‌زاده عامل اصلی آن به شمار می‌رود تاریخسازی جعلی و خطرناک است. به همین سادگی یک مدیر ورزشی که ادعای ریاست فدراسیون فوتبال هم دارد از قالب خودش خارج می‌شود و شاید به واسطه دیدن یک عکس ساختگی، ادعا می‌کند یک حادثه بسیار بزرگ و تاریخی رخ داده و فقط او اسنادش را دارد. نه مرحوم ناصر حجازی از آن مطلع بوده و نه حسن روشن و مسعود معینی و دیگر بازیکنان وقت استقلال. مدیرعامل سابق استقلال کری‌خوانی را جزء لاینفک فوتبال می‌داند و هیچ ایرادی در این تز وجود ندارد اما تاریخسازی جعلی و دروغین که بخش وسیعی از جامعه را دچار وهم و خیال می‌کند چه؟ شاید اگر 20 سال قبل که سرعت انتشار خبر به اندازه امروز نبود، فتح‌الله‌زاده در مصاحبه با یک هفته نامه این ادعا را می‌کرد همه به حساب کری‌خوانی رایج می‌گذاشتند و فراموشش می‌کردند اما حالا قضیه متفاوت است.در منصفانه‌ترین حالت می‌شود تحلیل کرد به واسطه دیدن یک تکه عکس جعلی که در آن محل انجام بازی در سال 1347 ورزشگاه شهید شیرودی(!) درج شده فتح‌الله‌زاده اشتباه کرده است. حالا که کاملا مشخص است هرگز چنین مصافی در هیچ مقطعی برگزار نشده، خوب است فتح‌الله‌زاده شجاعانه بر حسب اعتمادی که مدیران بالادستی به او داشته‌اند تا سال‌ها مدیر یکی از بزرگ‌ترین تیم‌های این کشور باشد، این گاف تاریخی را پاک کند. اینک دیگر بحث سرخابی و کل‌کل سطحی و این دست از حرف‌ها نیست؛ نشر دروغ در سطح بسیار گسترده‌‌ای صورت گرفته و متعاقبا گمراه کردن بخش بزرگ‌تری از جامعه را در پی داشته است. زنگ خطر به صدا در آمده و اگر نسبت به چنین وقایعی بی‌تفاوت بنشینیم و با برچسب، شوخی کرد یا کری خواند از آن عبور کنیم آن وقت راه دیگران را باز گذاشتیم تا شجاعانه‌تر در حوزه‌های دیگر هم تاریخسازی کنند.
باید با خاک یکسانش کرد
چند روز پیش یکی از خبرگزاری‌ها با متولی امامزاده‌ای که سریال تنهایی لیلا در آنجا فیلمبرداری شده بود، گفت‌وگوی جالبی انجام داد و در قسمتی از مصاحبه، متولی این امامزاده گفت: پس از پایان سریال، مردم بیشتری به امامزاده ما می‌آمدند، بعضا آدرس قبر محمد (بازیگر فیلم) را می‌گرفتند، به آنجا می‌رفتند و خاکش را برای تبرک بر می‌داشتند یا در آنجا پول می‌انداختند! این فرد در ادامه مصاحبه‌اش مدعی شد آن قبر ساختگی که تنها برای فیلم بود را با خاک یکسان کردم چون در حال گمراه کردن مردم بود. با خواندن این قسمت از مصاحبه شاید لبخندی بر لب مخاطب بنشیند اما موضوع مهم‌تر که اصلا هم خنده دار نیست نشان دادن قدرت رسانه در عصر امروز ما است. مخصوصا در جوامع جوانی مثل ما که زودباوری یکی از شاخصه‌های اصلی آن است و حجت بودن حرف فلان رسانه بزرگ خارجی بزرگ‌ترین معضلش. چون سریال مربوط از صداوسیمای رسمی ایران پخش شد، بعضی  از سر سادگی تصور می‌کردند واقعا قدسیتی در یک قبر خالی از حقیقت و جسم وجود دارد. باید بعضی اوقات بیل را در دست گرفت و دروغ را با خاک یکسان کرد. کاری که همان متولی امامزاده در سریال تنهایی لیلا کرد.

میثم  دوستی:  دزدی جیب بینوایی را زد و پا به فرار گذاشت. آن مرد، همراه با چند نفر، دنبال دزد می‌دوید و فریاد می‌زد: «آی دزد! دزد رو بگیرید». طنز ماجرا آنجا بود که خود دزد نیز با آنها همراه شد و فریاد می‌زد: «دزد! دزد رو بگیرید!» و کسی گمان نمی‌برد دزد خود این شخص باشد.
تیتر روز پنجشنبه‌گذشته روزنامه‌های وابسته به جریان اصلاح‌طلب کاملا یادآور گستاخی آن دزد بود. «تک تک آرای مردم به معنای واقعی حق‌الناس و مراقبت از آن واجب شرعی و اسلامی است»، فرمایشی از رهبر حکیم انقلاب در دیدار مردمی روز چهارشنبه‌گذشته بود که تیتر روزنامه‌های اصلاح‌طلب شد. روزنامه‌هایی که خود، روزگاری در جریان فتنه ۸۸ در خط مقدم القای تقلب، فشار برای ابطال انتخابات و زیر پا گذاشتن قانون، آرای مردم و «حق‌الناس» بودند.
این روزنامه‌ها در حالی با استناد به فرمایشات رهبر فرزانه از رعایت حق‌الناس می‌گویند که حضرت امام خامنه‌ای در همان دیدار فرمودند: «نتیجه آرای مردم هر چه باشد باید به آن ملزم بود و این هم حق‌الناس است/ دلیل اینکه ما در سال ۸۸ مقابل کسانی که اصرار می‌کردند انتخابات باطل شود ایستادیم، همین دفاع از حق‌الناس بود/ بنده از حق‌الناس دفاع کردم/ هرکسی هم برنده انتخابات می‌شد، بنده همین‌طور می‌ایستادم و دفاع می‌کردم».
این بخش از بیانات رهبر بزرگوار که جریان فتنه‌گر در سال ۸۸ را نشانه گرفته، به هیچ‌وجه نمی‌توان از بخش دیگر سخنانشان یعنی «حق‌الناس بودن آرای مردم» جدا کرد. رهبر فرزانه در این بخش به مصداقی از حمایت از حق‌الناس اشاره کرده و با طرح نمونه‌ای تاریخی یادآور می‌شوند حامی حق‌الناس، چه کسی است و پایمال‌کننده قانون و حق‌الناس، چه کسانی‌اند!
این نخستین بار نیست که جریان رسانه‌ای اصلاح‌طلب دست به گزینش یک‌سویه و خبررسانی منفعت‌طلبانه می‌زند. فرافکنی رسانه‌ای یکی از ترفندهای رنگ‌باخته این روزنامه‌هاست. بسیار پیش آمده که این رسانه‌ها سخنان امام راحل، رهبری فرزانه، شخصیت‌های سیاسی و غیرسیاسی، ارگان‌ها و دستگاه‌ها، جریان‌ها و احزاب و حتی قانون و اسلام را مصادره به مطلوب کرده‌اند.
حتی در رفتار سیاسی خود نیز با ابزار رسانه، کارنامه‌ای سیاه‌شده با این کنش‌ها را دارند. نمونه بارز آن، «جنگ و صلح» اصلاح‌طلبان با آقای ‌رفسنجانی است. اینکه روزگاری با انتقادها و مصاحبه‌ها و گزارش‌های تند و تیز علیه رفسنجانی، وی را زیر پا گذاشتند تا خود را بالا کشیده و به قدرت برسند و پس از سال‌ها مصلحت را در این دیدند که رفسنجانی «پدر خوب» باشد.
در فتنه ۸۸ نیز وضع همین‌گونه بود. این جریان که بسیاری از چهره‌ها و رسانه‌هایش جزو فتنه‌گران بودند، با غبارآلود کردن فضا، القای ناسالم بودن انتخابات، قانون‌شکنی، تهییج افکار عمومی، تلاش برای ابطال انتخابات و بسیاری اعمال ناجوانمردانه دیگر، حق را ناحق جلوه داده و هزینه‌های بسیاری را بر نظام و مردم تحمیل کرد.
اصلاح‌طلبان و رسانه‌هایشان از آزادی بیان در جمهوری اسلامی نهایت سوءاستفاده را می‌کنند اما در عمل ثابت کرده‌اند خود‌ هیچ اعتقادی به آزادی و تحمل صدای مخالف ندارند. نمونه انکارناپذیر آن را می‌توان در نحوه برخورد اخیر این جریان با افشاگری‌های سیدصادق خرازی یا رفتار سخیف و دیکتاتورمآبانه آنها با خانم الهه راستگو در ماجرای انتخاب شهردار تهران مشاهده کرد.
اما جمهوری اسلامی سایه خود را از هیچ خسته راهی دریغ نکرده و به همه اجازه داده با تمکین از قانون و زیر پرچم مردم‌سالاری دینی، زی سیاسی و اجتماعی و فرهنگی داشته باشند.
همانطور که سالار آزادگان، حضرت امام حسین علیه‌السلام تا لحظه آخر زندگی‌شان قصد هدایت شمر و لشکریانش را داشتند و موفق به هدایت حر شدند، انقلاب اسلامی نیز به همان طریق و مسلک پایبند است و دامن خود را برای هدایت همه گسترده و می‌پسندد «حتی اگر کسانی دین ندارند، دست‌کم آزاده باشند».
آزادگی و رادمنشی حکم می‌کند روزنامه‌های اصلاح‌طلب ابتدا از حق‌الناسی که پیش‌تر زیر پا گذاشته‌اند توبه و از مردم عذرخواهی کنند، سپس همانند تمام دلسوزان، نگران حق‌الناس باشند. این کمترین کاری است که باید به‌جای «کی بود کی بود من نبودم» انجام داده و به مردم اطمینان دهند دیگر حق‌الناسی را زیر پا نمی‌گذارند. تا زمانی که دامنشان آلوده است به پایمال کردن حق‌الناس در باشکوه‌ترین انتخابات تاریخ جمهوری اسلامی در 22 خرداد 88، نمی‌توانند دایه دلسوزتر از مادر باشند. ابراز نگرانی از انتخابات سالم، شایسته و بایسته کسی است که خود عامل خدشه‌دار کردن انتخابات نباشد. روزنامه‌های چپی مرحمت کرده اول یک سوزن به خود بزنند، اگر بادشان نخوابید آنوقت یک جوالدوز به دیگران. خدایش بیامرزد شاعر آزاده، پروین اعتصامی را که گفت: حد به گردن داری و حد می‌زنی؟ / گر یکی باید زدن صد می‌زنی؟!