|
نگاهی به فیلم «شهروند شماره چهار» ساخته لورا پویترس
جعبه سیاه رسوایی!
مرتضی اسماعیلدوست: فیلم مستند «شهروند شماره چهار» گشایش رمزوارهای از جنایات فجیع غربیها در باب کسب اطلاعات است. چنان که فیلمساز از طریق ایمیلهای ناشناسی در میباید در گوشهای از جهان دادهها فردی به دنبال افشای هویت لگدمال شده خود است. در این فیلم مستند، لورا پویترس که سابقه روزنامهنگاری به او در تعقیب سوژههای فیلمسازی، نگرهای ژورنالیستی بخشیده ضمن حفظ موقعیت روایی اثر به دنبال بازشناسی تاریخ رسواییهای کشوری است که خود را به ظاهر نگاهبان تمدن بشری دانسته اما در حقیقت راهزن دالان تنگ اخلاقگرایی است. اتاق 1014 هتل میرا در هنگکنگ آغازی بر رازگشایی از چهره پنهان ادوارد اسنودن، مأمور سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (CIA) و پیمانکار پیشین آژانس امنیت ملی (NSA) بوده که به دنبال افشای جنایات آمریکاییها و بابت ترس جان خود، جهانی ناپیدا را از سرزمینی آسیایی تا مسکو دنبال میکند. بخش اعظمی از فیلم در محدوده بسته اتاقی در هنگکنگ میگذرد و این مساله خطر ایستایی ریتم اثر در دایرهای بسته از روایتپردازی را به قوه سبب میسازد اما فیلمساز با آگاهی از این مساله با چرخش زوایای نگاه و ﺗﺠﺴﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ ﻓﻀﺎی روایت و خلاقیتبخشی در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻣﮑﺎﻧﯽ با استفاده از میزانسنهایی هوشمند از افتادن قصه در دام خمودگی جلوگیری میکند و با وجودی که در دقایقی از انتهای فیلم با افت ضرباهنگ و ﺑﺮﯾﺪﮔﯽ روایت مواجه میشویم و گسستی ناگهانی در زنجیره پیوسته فیلم به دلیل پرشهای روایی رخ میدهد اما همچنان میتوان اثری گرم و گیرا را در تجسمبخشی به ابعاد رخداد و درک موقعیت فرد در چالش با بزرگترین افشاگری تاریخ آمریکا داشت. آغاز پرده درافتادن جنایت اخلاقی در شنود اطلاعات توسط سازمان امنیت ملی آمریکا با در اختیار گذاشتن اسنادی طبقهبندی شده به نشریات گاردین، نیویورکتایمز و واشنگتنپست توسط اسنودن بوده و در آن حکایتی از غارت اطلاعات شخصی شهروندان از سوی نهادهای امنیتی آمریکا برملا شد. براین اساس دستیابی آزادانه به حجم زیادی از اطلاعات افراد نشاندهنده آن است که سازمان امنیت ملی ایالات متحده آمریکا این اختیار قانونی را داشته تا اقدام به جاسوسی از دادههای اطلاعاتی افراد کند. بر اساس قانون تصویب شده کنگره آمریکا در سال 2008 با عنوان بحثبرانگیز «فیسا» حریم خصوصی شهروندان آمریکایی به صورت کامل زیر پا گذاشته شد و حاشیه بسیار امنی برای شرکتهای عظیم مخابراتی فراهم شد تا با فراغ بال در شنود مکالمات و ارتباطات مردم به سازمان امنیت ملی این کشور کمک کنند. قانونی که با حمایت بوش پسر با حفظ اختیاراتی تمامیتخواهانه به دنبال غارت حقوق آزادمنشانه مردم بود و برای رسیدن به منافع شیطانی آمریکای جهانخوار به دنبال هرگونه ابزار جاسوسی الکترونیکی و ارتباطات تلفنی و اینترنتی بوده است. فضای بیحصاری که به واسطه پیشرفت تکنولوژی، شرایطی مناسب برای درنوردیدن مرزهای اخلاقی را امکانپذیر کرده و جهانی ناامن را برای بشر هزارهای جدید هشدار میدهد. ارسال به دوستان
معرفی آثاری ارزنده از سینمای مستند
به گستره نگاهی نامتناهی
سینما فرصتی برای ابراز حضور اندیشه، بروز احساس و گشایش پویایی است. رازی در سودای چرایی بودن و چگونگی شدن و بخش فیلمخانه، محفلی برای معرفی و پیشنهاد آثاری به گستره جهان دیدنیها و دنیای نامحدود دانستنیهاست که در صفحه سینمای جهان ضمیمه نقد و یادداشت این روز خواهد شد. با این پیشدرآمد به موازات نگاهی که به فیلم مستند «شهروند شماره چهار» شده است، پیشنهاد تماشای آثاری مرتبط ارائه میشود. ارسال به دوستان
بررسی نقش سینما در شکلبخشی به تفکرات استراتژیک
یکی از کارهای موثری که مسؤولان و دستاندرکاران در حوزه جنگ نرم باید همیشه دقت داشته باشند بحث استفاده از ابزارهای فرهنگی است که در تمام دنیا بویژه در کشورهای غربی برای تهاجم و هجوم نرم به فرهنگهای دیگر مورد استفاده است و یکی از این ابزارها سینماست. سینما در دنیای امروز به اندازهای مهم شده که میتوان از آن بهعنوان یکی از ابزارهای انتقال فرهنگ استفاده کرد. اما آیا سینما در کشور ما در چنین جایگاهی قرار دارد؟ آیا سینمای ملی ما یک ابزار برای جنگ نرم است؟ به نظر میرسد پاسخ این سوالها در حال حاضر منفی است، چرا که سینمایی که از نظر مردم قابل پذیرش نیست و مردم با محصولات سینمایی همزادپنداری نمیکنند و آن را به فرهنگ و ریشههای فکری خود نزدیک نمیدانند قطعا نمیتواند بهعنوان ابزاری قدرتمند برای دفاع نرم استفاده شود. بهعنوان مثال در کشوری مانند آمریکا سینما انعکاس سیاستهای کشور و متأثر از اندیشهها و فرهنگ این کشور است. اگر شاهد افزایش تولید فیلمهای اکشن و به نوعی قهرمانسازی به شیوه غربی در هالیوود بودهایم این موضوع قطعا با منافع ملی و سیاسی آنها هماهنگ است. بهواقع بحث بر سر این است که آمریکا چگونه با این فیلمها در درجه اول شهروندان خود را با سیاستهای فرهنگی و اجتماعی کشور همراه میکند و در درجه دوم چگونه با این فیلمها در حوزه تهاجم نرم دیگران را تحت تأثیر قرار میدهد اما متأسفانه سینمای امروز ما چنین نیست، چرا که سینمایی که در آن به جای طرح مسائل فکری و ریشهای و هماهنگ با فرهنگ کشور و منافع ملی، فیلمهایی غالبا بیمایه و پوچ ساخته میشود، کوچکترین تأثیری در فرهنگسازی و انتقال مفاهیم فرهنگی به خارج از کشور نخواهد داشت. ارسال به دوستان
اخبار
انتشار کتاب «بایستههای تبلیغ از منظر مقام معظم رهبری» ارسال به دوستان
رویدادها
تصویری از خشونت مأموران آمریکایی در فیلم «سیکاریو» ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|