مرتضی اسماعیل‌دوست: پنجمین روز از برگزاری جشنواره سی و چهارم تئاتر فجر با اجرای اثر قابل‌تامل یاسر خاسب همراه بود که البته فضای محدود سالن استاد سمندریان و همدلی وسعت‌مدار(!) ستاد برگزاری جشنواره و کارکنان خانه هنرمندان، فضای کاملا فشرده‌ای را برای تماشای نمایش رقم زد، به نحوی که افراد هماهنگ‌کننده نمایش، هر شخصی را که در اطراف سالن حضور داشت به تماشا دعوت کردند تا فراتر از گنجایش سکوها و در کنار جایگاه گروه موسیقی و تا بخشی از صحنه هم تماشاگر نشسته باشد. شرایطی که تداعی‌گر برگزاری بازی‌های فوتبال محلات در گذشته بوده که تا پرچم کرنر هم تماشاگر نشسته بود و این مساله‌ای مبهوت‌کننده در برگزاری جشنواره‌ای است که عنوان بین‌المللی هم برای خود انتخاب کرده است! مساله دیگر انجام حرکات موزون در چند اثر نمایشی و در جشنواره‌ای با نام فجر است که برای نمونه می‌توان به یکی از آثار به اجرا درآمده در روز دوشنبه با نام «تخلف میزانسنیک سهراب» اشاره کرد. مساله‌ای که انگار به بخشی جدایی‌ناپذیر در اجراها بدل شده و هیچ‌گونه نظارتی هم بر آن صورت نمی‌گیرد.
«رقص مرگ» نوشته و اجرای یاسر خاسب
آثار اجرا شده توسط یاسر خاسب در گروه «بدن دیوانه»، گونه‌ای متفاوت در میان تئاترهای ایرانی بوده و وجه فیزیکال آن به رادیکال‌ترین فرم ممکن ارائه می‌شود. از این رو «رقص مرگ» برای مخاطب ناآشنا با اینگونه آثار، پیچیده و نامفهوم می‌نماید، چرا که برداشت مفاهیم پنهان در اشارات چندلایه اثر و درک نشانه‌ها از طریق فرم روایی آن صورت می‌یابد. در «رقص مرگ» نقش نمادها و اسطوره‌های کهن برای بسط اندیشه‌های فلسفه‌جویانه سازنده برجسته است. نمایشی تلفیق‌یافته از چند هنر که طراحی حرکات و انتقال حس از طریق فضاسازی و المان‌های به کار گرفته شده در صحنه صورت یافته و تمرکز به بازی پانتومیم و اتکا به زبان بدن به جای کلام  در آن نقشی برجسته دارد. از این رو بی‌دیالوگ بودن اجرای خاسب و احاطه فرم در روایت‌پردازی و مینی‌مال بودن قصه، تحمل و هضم داده‌ها را در فرآیندی متداول از مخاطب دور می‌سازد. با این حال «رقص مرگ» با استفاده از موسیقی زنده و نیز تنوع در ریتم و نورپردازی از رکود و سستی تماشا برای بیننده جلوگیری می‌کند تا جدا از جنبه‌های مفهومی اثر جذاب اجرا شود. نمایش «رقص مرگ» به جنبه‌های استحاله‌گونه نمایشنامه‌ای با همین نام نوشته یوهان آگوست استریندبرگ نظر داشته و بصری بودن قالب روایی آثار خاسب به دنباله‌روی از سردمداران برجسته تئاتر فیزیکال همچون گوردون کرگ، آنتونن آرتو و مایرهولد بوده و یاسر خاسب سعی دارد با تلفیق فرم مدرن اجرایی با نگره‌ای بومی به سبک متمایز خود دست یابد، چنانکه جدا از مشخصات آشنای آثار خاسب، می‌توان به وجود سازهایی سنتی مانند تار و بهره‌گیری از موسیقی نواحی و نیز استفاده از مفاهیم شرقی در اجرا و مفهوم روایت در «رقص مرگ» رسید و جدا از مفاهیم مشترک در آثار وی مانند مساله  آفرینش و مرگ آدمی و نیز بحث انتقال قدرت در چرخه ناپایدار زیستن، در اجرای نمایش «رقص مرگ» شاهد شاعرانگی معنا با استفاده از فهم کلام مولانا می‌شویم که رقص سماع توسط بازیگر نمایش در امتداد مفهوم تقابل‌گرایانه مرگ و زندگی و خیر و شر در روایت، تعبیری از پوست‌اندازی انسان در مسیر تکامل دارد که «مرده بدم زنده شدم/ گریه بدم خنده شدم...». درباره «رقص مرگ» به دلیل لایه‌های تنیده شده در روایت می‌توان بسیار نوشت و از تلاش انسان به صلیب درآمده در بند زندگی برای رهایی نکته‌ها به تفکر درآورد. در این میان چهره‌پردازی ارزنده بازیگران و بازی‌های هوشیارانه با همراهی موسیقی دلهره‌آور و طراحی صحنه‌ای متناسب با مفاهیم جاری در اثر از جمله ویژگی‌های برجسته در این نمایش عنوان خواهد شد. چنانکه تیرگی چهره بازیگران و پوشش و نگاه خیره‌شان با صدای محیطی کوبیدن چکش و زخم نشسته با آرشه ویولن، هویدای انسان در قفس مانده‌ای است که اسیر شیطان رسوایی شده و جدال وجوه خیر و شر آدمی و تقابل اندیشه‌های زیستن در رویای حیات، حکایت‌گر مسیرهای متفاوت در چرخه انتخاب است. همچنین طراحی صحنه و حس جاری در روایت «رقص مرگ» مبتنی بر تعلیق بوده و از این رو تداعی‌گر انسان در برزخ مانده‌ای است که غربت‌زده در مرز سرگردانی است و خاک و باد و آب و آتش که عناصر سازنده جهان در دیدگاه یونانیان باستان بوده است، در «رقص مرگ» به عنوان نشانه‌هایی جهت تولدی دوباره به کار می‌آید. همچنین نقش نمادها و اسطوره‌های کهن ایرانی برای بسط اندیشه‌های فلسفه‌جویانه سازنده در این اثر قابل ردیابی است تا در نهایت خوابیدن مرد در بستر خاک، آرامگر بی‌قراری‌اش شود و در میان خیزش مردگان و ساز بیداری، نور امید با شمعی روشن رخ نماید و اینجاست که شیطان رانده شده با مار وسوسه‌گر به کنار می‌رود تا آدمی رجوع به فطرت پاک‌نهاد خود کند. پس شخصیت‌ها از زنجیر اسارت درآمده و رقص کولیان رها شده جان می‌یابد و همه شخصیت‌ها جز شیطان رنگ سپیدی به چهره می‌زنند و جشن و پایکوبی از برای رسیدن به رستگاری در صحنه نمایش خیمه می‌یابد که «رقصی چنین میانه میدانم آرزوست». اما جدا از نشانه‌های تامل‌برانگیز آثار خاسب آنچه می‌تواند به عنوان پاشنه آشیل در اجراهایش به شمار آید، تکرار مولفه‌ها و باز تولید فرم و مفهوم روایی است و این مساله فارغ از جنبه‌های تثبیت امضای هنرمند می‌تواند موجبات فقدان نوآوری در اجرا و تکرارزدگی نزد مخاطب همیشگی را به دنبال داشته باشد؛ مساله‌ای که نزد برخی هنرمندان رخ داده و موجب انجماد فعالیت‌شان شده است.
«تخلف میزانسنیک سهراب» به نویسندگی و کارگردانی حمید دهقانی
تماشای نمایش «تخلف میزانسنیک سهراب»، حس تابناک تماشای آثار دیگر را به طعمی تلخ و ناامیدانه بدل کرد. نمایشی مبتنی بر شعارزدگی و بدون هرگونه خلاقیت در فرم اجرایی که به شکلی سخیف و با کمترین سطح برخورد با پدیده‌های زندگی روایت می‌شود. داستانی از جوانی با نام سهراب پاکزاد که در مرز میان خیال و واقعیت گیر آمده و آرمان‌های پدر را با رسوایی‌های زمانه در تقابل می‌بیند اما اینها همه در ایده اولیه و تنها در ذهن نویسنده باقی مانده و در اجرا کاملا رها شده و بی‌تفکر می‌ماند و تنها شیوه تفکر اجرایی نزد دهقانی بابت شکستن حس جاری در جهان دوگانه رویاگونگی و حقیقت‌مداری در مُشت‌هایی است که جوانکی هر چند دقیقه به صورت سهراب روانه می‌دارد! از طرفی انواع متلک‌های سیاسی و غیرسیاسی و دیالوگ‌های سخیف و بازی‌های بی‌مقدار هیچ جایی برای تامل در این اثر باقی نخواهد گذاشت. در واقع تناقض نهفته در تفکر و زیست شخصیت محوری نمایش در سطحی‌ترین حالت ممکن باقی مانده و هیچ عمقی به خود نمی‌گیرد. در این ارتباط بیان مساله‌ای قابل تاسف هم باید افزون گردد که متاسفانه برخی مخاطبان به دلیل فهم ساده‌پندارانه‌ای که نسبت به مقوله هنر دارند با ورود هر گونه متلک و نشانه‌های ناچیز کلامی در آثار اقدام به دلسپاری و ابراز احساسات می‌کنند و این مساله باعث سوءاستفاده برخی سازندگان تئاتر و سینما شده تا تنها با قرار دادن اشاره‌ای مورد پسند مخاطبان بار خود را ببندند که مثال‌های بسیاری از آن می‌توان عنوان کرد. این در حالی است که تفاوت هنر با دیگر پدیده‌ها و ارزش نابی که دارد، بسط اندیشه در فرم و قالبی
زیبایی شناسانه است.

نشست خبری دبیر جشنواره فیلم فجر صبح دیروز با حضور اصحاب رسانه‌ و مدیران بخش‌های مختلف در هتل لاله برگزار شد. در ابتدای این نشست، محمد حیدری به بیان توضیحاتی درباره هیات داوران بخش‌های مختلف جشنواره پرداخت و گفت: تمام بخش‌های جشنواره فیلم فجر مهم است اما مثل همیشه بخش سودای سیمرغ، مهم‌ترین بخش جشنواره است و تلاش شده در هیات داوران این بخش از شخصیت‌هایی استفاده شود که توانایی و تخصص بالایی داشته باشند. ما تمام تلاش‌مان را کردیم تا از همه سلیقه‌ها در این بخش استفاده کنیم. در بخش نگاه نو هم از نسل میانی و نو سینمای ایران برای داوری استفاده می‌شود و علاوه بر آن سعی شده از نیروهای جدیدتری استفاده شود که پیش از این در جشنواره فیلم فجر حضور نداشته‌اند.  حیدری درباره پیش‌فروش فیلم‌ها در بخش مردمی هم گفت: این اتفاق با نظم پیش‌بینی شده و قابل‌توجهی انجام شد. برای اولین بار این بلیت‌ها به در منازل ارسال شد و بازتاب‌ خیلی خوبی هم داشت.  حیدری از برخی اجرای ویژه‌برنامه‌ها پیش از شروع جشنواره فجر هم خبر داد: مجموعه‌ای از آثاری که موفق به دریافت سیمرغ بلورین جشنواره در ادوار مختلف شدند در مراسمی در موزه سینما رونمایی خواهد شد. همچنین فیلم‌های ماندگاری که در سینمای ایران دوبله شده نیز در مراسمی رونمایی خواهد شد که روزهای پنجشنبه و جمعه هفته جاری طی مراسمی در موزه سینما برگزار خواهد شد.  حیدری در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چقدر دبیر جشنواره بر محتوای فیلم‌های جشنواره دخالت دارد، گفت: اینکه من گفتم دبیر جشنواره هیچ دخالتی در محتوای فیلم‌ها ندارد به معنای این است که آثار سینمایی بر اساس آن چیزی است که از ابتدای سال تولید می‌شوند و براساس سیاست‌های تولید سازمان سینمایی ساخته شده‌اند.  دبیر در زمان محدودی انتخاب شده است و کار می‌کند و خیلی نمی‌تواند در محتوای آثار دخالت کند ولی نسبت به تنوع آثار توجه کرده‌ایم و فیلم‌ها در ژانرهای مختلفی حضور دارند.  دبیر جشنواره درباره تعامل حوزه علمیه با فیلم‌های این دوره گفت: فیلم‌های جشنواره فیلم فجر نشأت گرفته از مسائل روز است و خوشبختانه محتوای آثار بیانگر داستان‌گو و قصه‌گو بودن سینمای ماست. خوشبختانه فیلم‌ها به این سمت این رفته که نقد اجتماعی را هدف قرار دهند. فیلم سیاهنمایی نداریم بلکه فیلم‌ها امیدآفرین و هدفمند هستند.  حیدری همچنین درباره حضور بخش انیمیشن در جشنواره هم گفت: در فراخوان جشنواره حضور این بخش را پیش‌بینی نکرده بودیم اما 8 انیمیشن در سالن‌های مردمی نمایش داده خواهد شد و اثر برگزیده در انتهای جشنواره اعلام خواهد شد. وظیفه ما این است که پاسخگو باشیم و شفافیت در اطلاع‌رسانی داشته باشیم. فشارهای زیادی بوده است و تعدادی از آثاری که به جشنواره راه نیافتند فشارهایی برای حضور در جشنواره وارد می‌کنند. همیشه این حرف و حدیث‌ها وجود دارد. 22 اثر در بخش سودای سیمرغ داشتیم و پای آن ایستاده‌ایم و در بخش‌های دیگر به‌عنوان نمایندگان مردم در جشنواره فیلم فجر از حق آنها صیانت خواهیم کرد.  حضور فیلم ناتمام «دختر» هم یکی دیگر از حاشیه‌های جشنواره فیلم فجر بود که حیدری درباره آن گفت: هیات انتخاب فیلم دختر را در مرحله انتخاب آثار دیدند و آن را انتخاب کردند. بخش‌هایی از نواقص این فیلم مربوط به سکانس‌های برف و زمستان است که کامل نبود.  دبیر جشنواره فیلم فجر افزود: مراسم افتتاحیه جشنواره در تالار وحدت ساعت 6 آغاز می‌شود و بزرگداشت‌های زیادی خواهیم داشت اما هیچ سخنرانی‌ای در این مراسم نداریم تا زیاد طولانی نشود.  پوستر جشنواره هم یکی دیگر از حواشی جشنواره بود که حیدری درباره آن گفت: درباره پوستر جشنواره کمی حاشیه‌سازی شد. در این پوستر یادی از مرحوم خسرو شکیبایی شد که بسیار ارزشمند بود. موارد کوچکی درباره تاریخ درج شده روی پوستر در نشست اولیه مطرح شد که روتوش و اصلاحاتی انجام شد. انتقادات ارزنده‌ای درباره پوستر جشنواره صورت گرفت و امیدواریم در سال‌های دیگر تمام کاستی‌ها جبران شود.  در این نشست همچنین سیدصادق موسوی، مدیر بخش اطلاع‌رسانی جشنواره اعلام کرد که برنامه اکران‌های مردمی و کاخ جشنواره مشخص شده و در اختیار رسانه‌ها قرار خواهد گرفت.  در انتهای نشست از 3 پوستر بخش‌های مستند، هنر و تجربه و نسل نو جشنواره رونمایی شد.

شیوه غلطی گاهی در آغاز کردن برخی نمایش‌ها دیده می‌شود که در آن کارگردان اصرار می‌ورزد قسمت نخستین نمایش را به میل و سلیقه خود اجرا کند و هدفش هم از این ترفند آن است که به هر طریقی شده به تماشاگر وانمود شود از همان آغاز با اجرایی ظاهرا متمایز و خاص روبه‌رو است و در این رابطه مهم هم نیست که این شیوه آغاز نمایش ارتباط تنگاتنگی با موضوع محوری اجرا دارد یا خیر.  به گزارش «هنر آنلاین»، نمایش «تب سرد روی پیشانی داغ» به نویسندگی علی حاتمی‌نژاد و طراحی و کارگردانی مهدی ضیاء‌چمنی در صحنه اول «خرده‌روایت»‌هایی را از زبان یکی از پرسوناژها که روی تختخوابی دراز کشیده روایت می‌کند؛ این خرده‌روایت‌ها شامل برخی خاطره‌های نوستالژیک است. نکته حائز اهمیت آن است که پرسوناژ مورد نظر در این صحنه سالم است اما در صحنه دوم بدون دلیل معلول و تاحد زیادی ناتوان نشان داده می‌شود و کارگردان خیلی سهل‌انگارانه علت و چگونگی چنین وضعیتی را به گمانه‌زنی‌های ذهن تماشاگر می‌سپارد. نگاهی گذرا به وقایع نشان می‌دهد همه چیز سطحی و ساختگی است. ضمنأ پایان نمایش هم به همان موقعیت آغازین بازمی‌گردد. در این میان اساسا آخرش معلوم هم نمی‌شود هدف نویسنده از پرداختن به این وقایع بدون دلیل، بیهوده و جعلی چه بوده است. در یکی از صحنه‌های ماقبل آخر ناگهان و به طور خود به خودی برای چند لحظه معلولیت پرسوناژ معلول از بین می‌رود و بعد بلافاصله دوباره معلول می‌شود؛ برای این حادثه «من‌درآوردی» هم هیچ دلیلی ارائه نشده است. در متن و کارگردانی این نمایش اساسا روابط علت و معلولی رعایت نشده است. طراحی صحنه هم بیانگر نکته یا داشته مهمی نیست و در رابطه با مقوله بازیگری، فقط بازی بازیگر مردی که نقش برادر معلول را ایفا می‌کند، خوب و قابل توجه است. بازی بقیه بازیگران تصنعی است؛ ضمنا رفتار همسر برادر خطاکار با برادر معلول شوهرش- که از هر دوی آنان بزرگ‌تر است - مثل رفتار کردن با یک بچه است و این در نمایش ظاهرا به عنوان محبت و رفتاری درست نشان داده شده است. میزانسن‌ها اغلب تکراری و قراردادی است. در بیشتر صحنه‌ها 2 بازیگر، هرکام در طرفی از صحنه روی چارپایه می‌نشینند و با هم از دور، زیر نور موضعی حرف می‌زنند. در این اجرا آدم‌ها یا خیلی خوبند یا خیلی بد. ضمنا دیالوگ‌ها هم به دیالوگ تئاتری شباهت ندارد و گاهی غلط هم به کار گرفته شده است. در این اجرا «کنش دراماتیک» وجود دارد اما نویسنده و کارگردان عملا این کنش دراماتیک را در طی صحنه‌های بعد، دروغ و باطل از کار در می‌آورند. بازیگران نیز گاهی بدون دلیل تک‌صداهایی با لب و دهان ایجاد می‌کنند.

مدیر مؤسسه فرهنگی اکو:
غرب نمی‌گذارد فیلم «محمد رسول‌الله(ص)» به جایگاهش برسد
حسین عارف، مدیر موسسه فرهنگی اکو گفت: فیلم محمدرسول‌الله فیلم فوق‌العاده‌ای است که هیچ کدام از فیلم‌های هالیوود توان رقابت با این فیلم ارزشی را ندارند.  به گزارش تسنیم، در نشست خبری مستند «حضرت امیرجان» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مهدی بمانی که با حضور مسؤولان شبکه مستند و کارشناسان برگزار شد، حسین عارف، رئیس موسسه فرهنگی اکو درباره این مستند گفت: سیدعلی همدانی از شخصیت‌های برجسته تمام زمان‌ها بوده است که در ایران به دنیا آمد و سفرهای زیادی به هند و تاجیکستان داشت و در تاجیکستان ماندگار شد.  وی با بیان اینکه تلاش‌های سیدعلی همدانی در راه دین اسلام باعث شد به چهره ای شناخته شده تبدیل شود، گفت: ایشان در دوران سخت دنیای اسلام به دنیا آمدند که بخش زیادی از نوشته‌هایشان در کشورهای ایران، ترکیه و تاجیکستان وجود دارد که امیدوارم بخش زیادی از آنها امکان بازنشر پیدا کند. رئیس موسسه فرهنگی اکو در ادامه به فیلم محمد رسول‌الله(ص) به کارگردانی مجید مجیدی اشاره کرد و گفت: این فیلم فوق‌العاده‌ است و هیچ یک از فیلم‌های هالیوود قابلیت رقابت با این فیلم ارزشی را ندارند اما غرب نمی‌گذارد به جایگاه اصلی خود برسد، آن هم به دلیل تفکراتی است که در ذهن غربی‌ها شکل گرفته است.  همچنین مهدی بمانی، تهیه‌کننده و کارگردان مستند «حضرت امیرجان» گفت: هدف اصلی ما در تولید این اثر نمایش پهناوری و گستره فرهنگ ایرانی- اسلامی بوده که در کشورهای هند، کشمیر و تاجیکستان باعث رونق آن سرزمین‌ها شده است.

اجرای سمفونی «روح‌الله»
در خرداد سال 95
آهنگساز و مدرس پیشکسوت موسیقی کشورمان در تشریح تازه‌ترین فعالیت‌های موسیقایی خود از اجرای سمفونی «روح‌الله» در خردادماه سال آینده خبر داد.  به گزارش مهر، شاهین فرهت که قرار است یکی از سمفونی‌های وی توسط ارکستر سمفونیک تهران روی صحنه اجرا شود در این‌باره گفت: طبق برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده قرار بر این است یکی از سمفونی‌های من که طی سال‌های اخیر نوشته شده است توسط ارکستر سمفونیک تهران به مدیریت هنری و رهبری ارکستر آقای علی رهبری اجرا شود.  خالق سمفونی «روح‌الله» در ادامه صحبت‌های خود درباره اجرای زنده این سمفونی توضیح داد: تا آنجا که به من اطلاع دادند اجرای این سمفونی به تعویق افتاده و قرار بر این است خردادماه امسال همزمان با ایام رحلت امام خمینی(ره) به شکل ویژه‌ای اجرا شود. این سمفونی به دلیل اینکه در اوکراین تولید و ضبط شده سمفونی بسیار باکیفیت و خوبی است که امیدوارم در زمان انتشار با استقبال مخاطبان مواجه شود.

10 اثر در بیست‌وسومین دوره جایزه جهانی کتاب سال برگزیده شدند
دبیر علمی جایزه جهانی کتاب سال با بیان اینکه داوری‌های بیست‌وسومین دوره جایزه جهانی کتاب سال رو به اتمام است، گفت: تاکنون 10 اثر به عنوان آثار برگزیده در این دوره از جایزه جهانی کتاب سال انتخاب شده‌ است. به گزارش فارس، محسن جوادی، دبیر علمی جایزه جهانی کتاب سال اظهار کرد: این 10 اثر برگزیده از کشورهای آمریکا، انگلستان، ایتالیا، آلمان، فرانسه، روسیه و... است. 252 اثر به مرحله نخست داوری راه یافتند و حجم قابل توجهی از این آثار در داوری‌های دور نخست حذف شدند و مابقی به مرحله دوم داوری راه پیدا کردند.

ژرار دوپاردیو استالین می‌شود
ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی این بار در قالب نقش استالین روی پرده می‌رود. به گزارش مهر، به نقل از ددلاین، فانی آردان بازیگر و کارگردان فرانسوی قصد دارد فیلمی درباره ژوزف استالین، دیکتاتور روسی بسازد و بازیگر فرانسوی ژرار دوپاردیو را برای این نقش انتخاب کرده است. کارگردان فرانسوی عنوان فیلم و داستانش را از رمانی که ژان دانیل بالتاسات نوشته وام گرفته که عبارت است از «نیمکت استالین». دوپاردیو که چندی پیش در اعتراض به افزایش مبلغ مالیات از سوی دولت فرانسه شهروندی روسیه را از پوتین دریافت کرد و راهی روسیه شد، همواره از رئیس‌جمهور روسیه حمایت کرده است.
 

«سعدی» هم سریال می‌شود
تحقیق و پژوهش سریال الف ویژه «سعدی» در مرکز گسترش فیلمنامه‌نویسی رسانه ملی به اتمام رسید. به گزارش تسنیم، منصور براهیمی، سرپرست نویسندگان سریال فاخر «سعدی» از اتمام پژوهش این مجموعه خبر داد و درباره انتخاب سعدی برای نگارش یک سریال گفت: سعدی عمیقا با فرهنگ ایرانی ما عجین شده و گشت و گذار او در منطقه و حضورش در دوره شکوفایی کامل تمدن اسلامی وقت و نیز علاقه به سعدی پس از انقلاب اسلامی در میان جوانان و نخبگان، وی را سوژه مناسبی برای نمایش تاریخ ایران و اسلام دوره زیست او در تلویزیون معرفی کرد. وی درباره روش پژوهش این مجموعه افزود: پژوهش «سعدی» در ساختار پیکارسکی که روش رایج دراماتورژی در آمریکاست انجام شده و شامل 5 مرحله پژوهش مقدماتی، مرحله شکل‌گیری طرح داستانی کلی مجموعه «سعدی»، مرحله نگارش متن گام به گام، مرحله دیالوگ‌نویسی و نگارش فیلمنامه و در آخر بازنویسی نهایی تولیدی است. در این پروژه روایت سعدی متفاوت از روایت مصلح‌الدین است. شخصیت‌ها، مضامین و مکان‌ها از مستندات استخراج و استفاده شد ولی به جای استفاده از حکایت‌ها در طراحی فیلمنامه «سعدی» از خط داستانی بهره بردیم.   

اجرای استندآپ کمدی در شبکه افق
سیدعلی طباطبایی‌نژاد گفت: ایده اصلی برنامه «بگو بخند» یعنی ساخت برنامه‌ای مستقل با قالب استندآپ کمدی در پاییز سال ۹۳ مطرح شد. این در حالی بود که هنوز در برنامه «خندوانه» استندآپ کمدی به صورت جدی اجرا نمی‌شد.  به گزارش فارس، سیدعلی طباطبایی‌نژاد تهیه‌کننده برنامه تلویزیونی «بگو بخند» در شبکه افق در این‌باره افزود: از طرفی ما می‌خواستیم برنامه‌ای بسازیم که با معیارهای اصلی استندآپ کمدی در جهان مغایرتی نداشته باشد، یعنی تا جایی که امکان دارد براساس طنز کلامی جلو برویم و در آن نقد اجتماعی به دور از ابتذال شکل گیرد. وی درباره انتخاب رضا احسان‌پور برای اجرای استندآپ کمدی عنوان کرد: در همان ابتدا از رضا احسان‌پور (طنزپرداز) و علی سلیمانی (بازیگر) برای ساخت ماکت این برنامه دعوت به عمل آمد.  در ماکتی که از برنامه ساخته شد افرادی آشنا با رسانه دعوت بودند و به اجرای هر دو عزیز رای دادند و در نهایت ما به این نتیجه رسیدیم که آقای احسان‌پور با توجه به اهدافی که ما به دنبال احقاق آن در برنامه هستیم و از سوی دیگر قدرت ایشان در نگارش متون طنز و اجرا گزینه بهتری خواهند بود.  گفتنی است، برنامه تلویزیونی «بگو بخند» تولیدشده در باشگاه فیلم سوره حوزه هنری در بخش مسابقه برنامه‌های تلویزیونی ششمین جشنواره مردمی فیلم عمار حضور داشته است.

فیلم تلویزیونی «یونس» با محوریت اخلاق کلید خورد
روابط عمومی مرکز امور نمایشی سیما اعلام کرد فیلم «یونس» به تهیه‌کنندگی علیرضا ابوالقاسمی‌نژاد و کارگردانی داریوش یاری در دست تولید است و اکنون در محله‌های بافت قدیم تهران ادامه دارد.
به‌ گزارش تسنیم، در خلاصه داستان این تله‌فیلم آمده است: یونس نوجوانی
15 ساله، متوجه می‌شود برادرش با دروغ گفتن، شخصی به نام هاشم را راضی کرده تا پول زیادی به او قرض بدهد و قول داده پول را زود برگرداند. هاشم چند بار سراغ پولش می‌آید اما برادر خودش را پنهان می‌کند. یونس که می‌بیند دروغ برادرش دارد زندگی هاشم را ویران می‌کند، تمام حقیقت را می‌گوید. هاشم که همه چیز را فهمیده، سراغ نصیر می‌رود و با هم درگیر می‌شوند و حین درگیری هاشم کشته می‌شود. یونس تنها شاهد ماجراست؛ او باز هم بر سر دوراهی می‌ماند که آیا در دادگاه حقیقت را بگوید و برادرش را لو بدهد یا نه؟

انتشار رمان نویسنده‌ای که
«نشان شوالیه» را رد کرد
رمان «پرتره آقای نویسنده» اثر پاتریک وایت با ترجمه سلما رضوان‌جو از سوی نشر شورآفرین منتشر می‌شود. رمان «پرتره‌ آقای نویسنده» در سال 1970 منتشر شد. عنوان اصلی کتاب «The vivisector» (تشریح‌کننده‌ حیوانات) است. وایت در این رمان علاوه بر روایت زندگی یک نقاش که در اصل براساس بیوگرافی خودش است، به مباحثی چون معنای زندگی، جست‌وجوی حقیقت و رنج‌های یک هنرمند می‌پردازد. وایت شخصیت عجیبی داشت، از پذیرش عنوان «شوالیه» که در  سال 1970 به او تعلق گرفت، استنکاف کرد. او حتی در مراسم دریافت جایزه‌ نوبل هم شرکت نکرد و نماینده‌‌ای فرستاد تا جایزه‌اش را تحویل بگیرد. وایت تمام پولی را که از جایزه‌ نوبل به دست آورد، صرف راه‌اندازی «بنیاد جایزه‌ پاتریک وایت» کرد که این جایزه همه‌ساله به نویسندگان مستعد و خلاق تعلق می‌گیرد.