مرتضی اسماعیل‌دوست: در فرصتی پیش از جشنواره فیلم فجر دعوتی برای تماشای فیلم «ممیرو» به همراه 5 نفر از مطرح‌ترین منتقدان کشور صورت یافت. فارغ از اتفاقات رخ داده در آن جلسه و نحوه برخورد اساتید! با فیلم و سازنده‌اش که خود حکایت غریبی دارد.
آنچه مهم می‌نماید تلاش فیلمسازان جوان در نقاط مختلف کشور برای ارائه نظرگاه‌شان با استفاده از مدیوم سینماست. چنانکه سیدهادی محقق سراغ زادگاه خود و البته مرحوم حسین پناهی در روستای دژکوه شهر سوق از منطقه کهگیلویه و بویراحمد رفته تا «ممیرو»ی ذهنش را در بستر تصویر به نمایش درآورد. نامی که در زبان محلی اشاره به نامیرایی دارد و داستان ایاز، پیرمرد جنون یافته‌ای است که سودای مرگ رهایش نمی‌کند؛ مرگی نه بر دامن تفکری نهیلیستی بلکه انتخابی از بابت سرکشی روحی که خود را مقصر در مرگ افرادی بی‌گناه می‌داند، از پسر، عروس، همسر و بستگانی که سرنشین مینی‌بوس پیرمرد بودند و همگی در سهل‌انگاری رخ داده از سوی وی به قعر دره نابودی کشیده شدند. تا این جای کار برخلاف نظر منتقدان حاضر در نمایش خصوصی فیلم نه می‌توان فیلمساز را برای انتخاب ایده‌اش به محاکمه کشید و نه قصوری بابت بیان قصه‌ای هر چند دردآلود وجود دارد اما مساله مهم این بوده که نگاه انسانی و شفاف سازنده فیلم تنها در خاطر درونی فیلمساز نوشته شده و در جان اثر تجلی نمی‌یابد و این غیبت به دلیل فقدان شخصیت‌پردازی صورت یافته است. در واقع زمان بسیاری از فیلم «ممیرو» صرف نمایش دردهای ایاز بدون پیش‌زمینه لازم از چرایی درد برای تماشاگر می‌شود و با وجود تصاویری همراستا، چهره‌پردازی خلاقانه، صحنه‌آرایی متناسب با روایت، اجرای کارگردانی موثر و بازی قابل ستایش یدالله شادمانی، بازیگر کرمانی که از فیلم «خسته نباشید» توانایی خود را نشان داده بود، دردهای نهفته در مردی که رنج زیستن و تاول مردن دارد، به دلیل عدم اشاره ملموس فیلمساز درباره چرایی تقاص کاراکتر به همذات‌پنداری مخاطب نمی‌رسد.
 اگر چه مینیمالیستی بودن داستان و روایت مدرن «ممیرو» امکان مقایسه آن را از آثار قصه‌گوی کلاسیک دور کرده و انتخاب فیلمساز مبنی بر داستان‌سرایی بصری نیاز به تمرکز و درک مخاطب از پدیدارشناسی و زیبایی‌شناسی هنر دارد اما مساله پرداخت شخصیت در هر گونه و برای هر نوع ساختار روایی، امری لازم و ضروری است و این مساله‌ای مفقود مانده در دومین ساخته سیدهادی محقق است.  در واقع نویسنده دور از کاشتی مناسب مبنی بر چرایی درد رخ داده برای شخصیت به بخش دوم چگونگی نمایش درد می‌پردازد، از این رو با وجود ارزش‌های بصری ارائه‌شده در این بخش که نمایانگر فیلمسازی با استعداد است، به دلیل عدم چینش صحیح در روایت‌پردازی، وجه مهمی از ارتباط مخاطب با اثر سلب می‌شود. در واقع کنش‌مندی مخاطب در پذیرش خودآزاری کاراکتر که برآمده از انگاره‌های ذهنی نویسنده و فیلمساز خواهد بود، به دلیل عدم تثبیت موقعیت کاراکتر روی نمی‌دهد. یاکوب لوته در کتاب «مقدمه‌‌ای بر روایت در ادبیات و سینما» به روش‌‌های پرداخت شخصیت‌ در گونه‌‌های مختلف پرداخته و به مواردی چون توصیف مستقیم نویسنده از شخصیت‌ها و سازه‌های وابسته به آن، گفت‌وگوی شخصیت‌ها با دیگران یا با خود، نمایش کنش و واکنش شخصیت‌ در برابر کنش یا گفت‌وگوی دیگران، شخصیت‌پردازی به یاری مکان کنش یا رویداد، پردازش شخصیت با رفت ‌و برگشت‌های زمانی، شخصیت‌پردازی و پیوند آن با درون‌مایه اثر، اندازه، شدت و ملایمت نور، رنگ، خطوط و کادر صحنه‌‌ها در پیوند با شخصیت، زاویه دید روایتگر همچنین زاویه دید خواننده/ بیننده به صحنه برای شخصیت‌پردازی، عنصر صدا (افکت‌های صوتی) و موسیقی برای نمایش درونی شخصیت و تاثیرگذاری آن و تدوین
رخ‌دادها و مونتاژ تصاویر که در راستای شخصیت و آفرینش ریتمی همسو با ساختار اثر باشد، اشاره کرده است. به این موارد می‌توان روش‌های دیگری را برای بیان وضعیت شخصیت افزون کرد. در این میان مساله‌ای که در سینمای ایران نادیده انگاشته شده و امری حیاتی در نگره فیلمساز و فیلم‌بین خواهد بود، تبعیت از اصول و شناسه‌های طرح‌ریزی شده برای ارائه آثار سینمایی است، چنانکه سلیقه در شکل بیان و نه در چگونگی ارائه فیلمساز دخیل می‌شود،
همان طور که برای منتقدی با دانش هم‌سلیقه در انتخاب اثر و علاقه برای تماشای فیلمی همسو رخ می‌دهد نه در تحلیل اثری که شاید چندان مطابق با ذائقه نقاد نباشد.
 سیدهادی محقق در میان عناوین عنوان‌شده برای پرداخت شخصیت به سراغ عناصر بصری چون نور، رنگ و کادر صحنه‌ها و نشانه‌هایی کاربردی برای نمایان‌سازی درونیات ایاز رفته اما در شکل ارائه آن به بیننده با فاصله رفتار کرده است، انگار هاله‌ای مانع برخورد اثر با مخاطب شده و این مساله به دلیل کمبود نشانه‌ها برای تابش رخداد روی داده و روند اضمحلال شخصیت صورت یافته است و بیننده تنها در چند مورد مانند نشان دادن مرد در کنار قبر به حادثه رخ داده پی می‌برد. این در حالی است که می‌توان آثار مشابه‌ای با فیلم «ممیرو» به لحاظ تماتیک و فرم بیانی مثال زد که بخوبی توانستند در فضایی محدود و بدون توسل به گفت‌وگو از طریق انتقال موقعیت شخصیت، تماشاگر را مبهوت اثر سازند که نمونه آن فیلم «مدفون شده» ساخته رودریگو کورتز اسپانیایی بوده که کل فیلم در یک تابوت و با حضور تنها یک شخصیت سپری می‌‌شود اما چنان توصیف وضعیت کاراکتر با روایتگری ماهرانه‌ای همراه است که تماشای چندباره آن لذت درک فرم بیان اثر را افزون می‌کند.
سیدهادی محقق در «ممیرو» هم مانند اولین ساخته‌اش، «او خوب سنگ می‌زند» با استفاده از فضای آشنای روستا به بومی‌گرایی نزدیک شده اما به دلیل فرم بیانی مدرن در فیلم «ممیرو» که بی‌مکانی از مشخصه‌های آن است، توجه به اقلیم منطقه از شرایط پرداخت لازم خارج شده تا همانند برزخ ماندگی کاراکتر فیلم، روایت هم میان پرداختی مدرن‌گرا یا بومی‌نما گرفتار شود. در واقع تکلیف اثر در شکل بیان و فضاسازی، میان بی‌مکان بودن روایت یا توجه به مکان جغرافیایی و ویژگی‌های محیطی معلق مانده است. استفاده‌های چندباره فیلمساز از نماهای لانگ‌شات در برابر قاب‌های کلوزآپی که براساس توصیف درونگاه شخصیت باید از ایاز گرفته می‌شد، ناشی از همین تعلیق اثر میان فضای ناتورالیسم و نمایش طغیان درونی شخصیت است. از سویی مشابهت‌های بسیاری در نوع قاب‌بندی و زاویه نماهای فیلمساز با برخی ساخته‌های عباس کیارستمی مانند «خانه دوست کجاست؟» و «باد ما را خواهد برد» وجود دارد که خارج از چارچوب اثر بوده و تنها تقلیدی صرف یا ادای دینی مشتاقانه جلوه می‌نماید، چرا که دغدغه اثر نه توصیف موقعیت از طریق نمایش نماهای لانگ‌شات از تپه‌های مارپیچ منطقه بلکه عیان‌سازی چرایی و چگونگی کابوس نشسته در روح بیقرار شخصیت اصلی فیلم است.
اما نمی‌توان به تحلیل فیلم «ممیرو» پرداخت و از زیبایی شناسی فیلمساز مبنی بر درک عناصر بصری و تلاقی نمایه‌ها در بیان موقعیت فرد با پیرامونش، واژه‌ای صرف نکرد. ترکیب رنگ‌های متضاد، استفاده از تلاقی اندیشه مرگ پیرمرد با جشن عروسی نوه‌اش، تقارن اندیشه‌های عاشقانه ایاز با نوه‌ای که می‌تواند دنباله‌ای از عشق و شاید جنون نهفته در چرخه‌ای قابل تکرار باشد و نشانه‌های احساس نمایی از طریق فضای بصری از جمله موارد این بخش خواهد بود که حکایت غریب دلدادگی‌ها در برابر سرمستی‌های آدمی است که دار آرزوها را به دار مکافات تبدیل می‌کند و آدمی چه حیران به نظاره مرگی می‌نشیند که نای آمدن ندارد!

گروه فرهنگ و هنر: احمد یوسف‌زاده، نویسنده مطرح‌ترین کتاب سال 1394 با نام «آن بیست‌وسه نفر» است که جدا از جنبه آزادگی و اخلاق گرانقدرش، قلمی روان و دلنشین هم دارد. این نویسنده کرمانی چند روز پیش از طرف بسیج دانشجویی استان کرمان سفری 3 روزه به مناطق جنگی داشت و یادداشتی اختصاصی از این پیمایش غریب را برای
«وطن امروز» به نگارش درآورد که در ادامه می‌آید:  «به دعوت بسیج دانشجویی استان کرمان و به اتفاق رؤسا و معاونان دانشگاه‌های استان، سفری به مناطق جنگی داشتیم. نوشتن از همه آنچه در این سفر 3 روزه دیدم و شنیدم برایم سخت است. همین قدر را هم با اشک و اندوه نوشته‌ام پیشکش به روح بلند شهید حسن یزدانی، طلبه جوان اطلاعات و عملیات لشکر ثارالله که برای انجام موفق عملیات والفجر 8،  30 بار عرض یک کیلومتری اروند را در زمستان سرد سال 64 برای شناسایی، رفت و بازگشت. از من و قلمم بر نمی‌آید تا قصه سال‌های خون و خاطره را روایت کنم. چیزی شبیه شرم دستم را وقت نوشتن پس می‌زند. من چگونه می‌توانم یک ثانیه از اضطراب غواص‌های شجاع حاج‌قاسم را روایت کنم وقتی دل به دریای خروشان اروند می‌زدند، در «شبی تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل!» شبی که طبق پیش‌بینی‌ها بنا بود باد نباشد، باران نباشد اما چند ساعت مانده به شروع عملیات، ابری ناخوانده از افق قد می‌کشد و پخش می‌شود توی آسمان و حالا هم باد هست هم باران! ژنرال‌های کارکشته دنیا به صدام گفته‌اند ایران از هر نقطه ممکن است به خاک شما یورش بیاورد، الا از منطقه فاو. ژنرال‌ها گفته‌اند هیچکس نمی‌تواند از دریای موج‌خیز اروند بگذرد. گفته‌اند پای گذاشتن غواص در اروند همان و پیدا شدن جنازه‌اش در شکم نهنگان خلیج‌فارس همان. گفته‌اند اروند نابکار است، در اثر جزر و مد مسیر حرکتش را تغییر می‌دهد. گفته‌اند اروند ریاکار است، سطح آبش آرام اما لایه‌های زیرین‌اش پرشتاب می‌گذرد. گفته‌اند اروند مواج که بشود هیچ‌کس جلودارش نیست و گفته‌اند گرداب‌هایی دارد که با سرعت سیصد کیلومتر طعمه‌اش را به غرقاب نابودی می‌کشاند و می‌بلعد. ژنرال‌های دنیا همه اینها را به صدام گفته‌اند اما در ساحل شرقی نهر علی‌شیر، حاج‌قاسم سلیمانی و حاج‌احمد امینی تصمیم خودشان را گرفته‌اند. در ساحل غربی هم توی خانه‌های کوچک جا مانده از ساکنان عرب روستا، شهید یوسف الهی و شهید آتش‌افروز و همرزمانشان مشغول مناجاتند. غواص‌های لشکر ثارالله تصمیم گرفته‌اند در همین هوای منقلب خط فاو و پشت صدام را یکجا بشکنند. حاج‌قاسم باید غواص‌هایش را با تاریک شدن هوا آرام و بی‌صدا از رود عبور دهد تا خط دشمن را تصرف کنند و محسن رضایی رمز «یا فاطمه الزهرا» را به همه نیروهای عملیات اعلام کند و ناگهان صدها قایق تیزرو با مردانی مصمم مثل گلوله به سمت شبه جزیره فاو عراق حرکت کنند و با رخنه در لشکر صدام، خبری دنیا را تکان بدهد که «مردان قورباغه‌ای ایران از اروند گذشتند، فاو را به تلافی خرمشهر گرفتند تا ام‌القصر و بصره در تیررس‌شان باشد و راه عراق را به دریای آزاد قطع کنند» فردا باید این خبر سرتیتر همه روزنامه‌های منطقه و جهان باشد، فردا باید صدام از این شکست تلخ دیوانه بشود و فرماندهانش را اعدام صحرایی کند اما با آن ابر سمج و باد بی‌موقع حاج‌قاسم چه می‌توانست بکند جز اینکه غواص‌های لشکر را جمع کند دور خودش، بغضش را فرو بدهد و با صدایی آرام و چشمی اشک‌آلود بگوید: برادرا! آنچه نباید می‌شد، حالا شده. طبق پیش‌بینی الان باید آسمان صاف و اروند آرام باشد اما نیست. حالا برای عبور از موج‌های سرکش اروند فقط یک راه مانده است، آب را به پهلوی شکسته زهرا(س)  قسم بدهید! نام حضرت زهرا(س) در حریری از اشک تکثیر شد و در آسمان پیچید. دل‌ها قوت گرفت. سپاه  به حرکت درآمد. پیاده و سواره به سمت اروند. غواص‌ها از زمین باتلاقی حاشیه رود می‌گذرند و در کناره آن آرایش می‌گیرند. به دستور، تن به آب سرد می‌زنند، سرعت آب و تلاطم رود توفان‌زده در قدم اول می‌خواهد همه را ناامید کند، غواص‌ها یک متر جلو می‌روند، آب 2 متر آنها را عقب می‌نشاند. آنها با رشته‌ای طناب به هم وصل هستند. باید در آب عصبانی هی فین* بزنی و هی جلو نروی! با موج زورآزمایی کنی و کم‌کم نفس‌هایت به شماره بیفتد و دستانت از سوز سرما کرخت بشوند و طناب از دستت رها بشود و آب با شتاب از جمع جدایت بکند و هیچکس در آن شب تاریک و وهمناک متوجه غرق شدنت نشود. نبردی سنگین میان مردانی که ذکر یا زهرا بر لب دارند و رودخانه‌ای که راه نمی‌دهد درگرفته است. گروه موقعیت خودشان را گم می‌کنند، همه جا آب است و سرگردانی و البته امید. ناگهان پای نفر اول به زمین سفت می‌رسد. یا زهرا! رسیدیم به ساحل! همه از آب بیرون می‌آیند. بی‌صدا در ساحل آرایش می‌گیرند. تازه اول کار است. باید با هجومی تند، خط دشمن را فتح کنند. می‌کنند. دشمن راهی جز فرار ندارد. حاج‌احمد امینی می‌ایستد روی یال خاکریز اول عراق و با بی‌سیم می‌گوید: یا فاطمه الزهرا! یا فاطمه الزهرا! حاجی حاجی! مأموریت انجام شد. حالا نوبت شماست. آن ‌طرف، کنار نهر علی‌شیر. مروارید اشک، زنجیر پلاک حاج‌قاسم را می‌گیرد و پایین می‌آید. حاجی بی‌تاب و اشکبار فریاد می‌زند: زهرا جان! ممنون. بی‌بی جان! متشکر.
فین: کفش غواصی که کار پارو را در آب انجام می‌دهد

نمایش «فاجعه معدن کوشیرو» روایت مستندگونه‌ای از دهه 70 و دوران بعد از جنگ و سازندگی در ایران است که کارگران در آن دوران اغلب به ‌صورت غیرقانونی برای کار در معادن روانه ژاپن می‌شدند تا بتوانند مخارج خانواده‌هایشان را در ایران تامین کنند. گره‌افکنی اصلی که در روایت این نمایش رخ می‌دهد ریزش یکی از معادنی است که 3 کارگر ایرانی نیز زیر آوار آن محبوس مانده‌‌اند. صدای آنها به گوش هیچ کسی نمی‌رسد، تقلایشان برای جستن راه به جایی نمی‌برد و هیچ مفری برای فرار نمی‌یابند.  به گزارش
«تئاتر فستیوال»، این اثر نمایشی با فضاسازی و نورپردازی مناسب و با ارتفاعی که برای جایگاه تماشاگران ایجاد کرده، توانسته است فضای زیرزمینی معدن را بازنمایی کند البته در همان ابتدا یکی از کارگران- با تکیه بر تکنیک فاصله‌گذاری- در نقش راوی ظاهر شده و فضای واقعه و فاجعه رخ داده را به طور مستند شرح می‌دهد. در این اثر نمایشی استفاده از اکساسوارهای سیال و تغییر مداوم فضاها و رنگ‌ها باعث شده به‌رغم تعلیق نسبتاً کشدار، نمایشنامه‌ برخوردار از ریتمی خوب باشد و تماشاگر را با خود همراه کند.  آنچه در این نمایش بیشتر از هر چیز جلوه‌گر می‌‌شود تلفیق فضای رئال و واقع‌گرایانه کارگران محبوس در زیر زمین با فضای اکسپرسیونیستی و ذهنی‌شان است که مدام در قالب تصویر و خاطره از ذهن آنها عبور می‌کند. یک نوع فضای برزخی و لحظات پیش از مرگ که برجسته‌‌ترین خاطره‌‌ها را به ذهن تداعی می‌‌کند؛ جدال بین تصاویر خانواده و خرده‌روایت‌های عاشقانه با مرگ زودهنگامی که نشانه‌‌های آن با گرسنگی و سختی تنفس رخ می‌نماید. این تلفیق بین روایت واقعی و فضای ذهنی در تمام کار به موازات هم پیش می‌روند. این همنشینی مرگ و زندگی یادآور باورهای عرفانی آسیای شرقی و بودایی است؛ یعنی همنشینی بین اروس (میل به زیستن) و تاناتوس (میل به مرگ). آنچه از زیبایی این اثر نمایشی می‌کاهد بازی بی‌رمق بازیگران مرد بود که بار رئال‌گونه اثر را زائل کرده و اجازه نمی‌داد تماشاگر تضاد بین کابوس، وهم‌‌ها و تقلایشان برای زنده ماندن و از طرف دیگر شور زیستن‌شان را کاملاً احساس کند.

محسن امیریوسفی در مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم فجر:
سازمان سینمایی حکم یک پادگان نظامی را برای من داشت
مراسم افتتاحیه سی‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر در تالار وحدت حواشی جالبی هم به همراه داشت که مهم‌ترین آن همزمان با ورود علی جنتی به سالن و حضور محسن امیریوسفی روی سن صورت گرفت که کارگردان فیلم «خواب تلخ» ضمن دریافت سیمرغ بهترین تیزر سینمایی برای این فیلم سخنان آتشینی نیز بیان کرد.  این کارگردان که فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی»‌اش مورد پذیرش جشنواره قرار نگرفته است، با اشاره به وعده‌های رئیس‌جمهور در زمان انتخابات که اشاره به حقوقدانی داشت، عنوان کرد: «امیدوار بودیم این حقوقدانی جاری و ساری در سینمای ایران باشد که این اتفاق نیفتاد و سازمان سینمایی حکم یک پادگان نظامی را برای من داشت. ما بیرون از گود در این حوزه بودیم و امیدوار بودیم این فیلم در کشور خودمان نمایش داده شود، اما این اتفاق رخ نداد و جای تاسف دارد که این اتفاق در دولت تدبیر و امید رخ داد!»  در ادامه مراسم رئیس سازمان سینمایی به صحنه دعوت شد و برخلاف وعده ابتدایی برگزارکنندگان مراسم افتتاحیه مبنی بر کم‌دیالوگ بودن جشن افتتاح، حضار سالن با سخنرانی نسبتا طولانی از سوی ایوبی مواجه شدند؛ سخنانی که در آن تحویل سال سینمای ایران با کلیدواژه برجام مرتبط دانسته شد! و ایوبی در این باره گفت: «برجام یعنی پیروزی سخن بر شمشیر...» البته رئیس سازمان سینمایی در ادامه اشاره به مردان ایثارگر مدافع حرم داشته و افزود: «از طرف جامعه سینمایی درود می‌فرستیم بر قدم‌های استوار، نگاه‌های تیزبین، بازوان قدرتمند و قامت‌های افراشته سرداران رشید، سربازان دلاور، پاسداران حریم و حرم و رزمندگان مقاومت و تقدیم می‌کنیم افتخارات سی‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر را به چشمان بر در مانده همسران و فرزندان شهیدان حرم، شهیدان مقاومت، پاسداران امنیت و آرامش ایران. روحشان شاد.» در ادامه این مراسم، سیده‌زهرا حسینی نویسنده کتاب «دا»، رخشان بنی‌اعتماد کارگردان و فاطمه معتمدآریا بازیگر سینما و تلویزیون روی صحنه آمدند تا از خانواده شهید سیاح طاهری تقدیر به عمل آورند.

انتشار خاطرات حاج‌ صادق از خرمشهر تا لبنان
خاطرات حاج‌صادق آهنگران شامل خاطرات او از خرمشهر تا لبنان، از نوحه‌های جنگ تا توصیه‌های امام(ره) و... در جلد دوم «خاطرات آهنگران» جمع‌آوری شده و قرار است در سال آینده توسط نشر یازهرا(س) روانه بازار کتاب شود. این اثر که جلد دوم خاطرات مداح معروف سال‌های دفاع‌مقدس و این روزها مداح مدافعان حرم است، دربردارنده روایت صادق آهنگران از سال‌های دفاع‌مقدس است.  به گفته علی اکبری، نویسنده کتاب، بخش قابل توجهی از خاطرات این کتاب تاکنون در جایی نقل نشده است و چون برای اولین‌بار روایت می‌شود، برای مخاطب جذاب است. یکی از جذاب‌ترین بخش‌های کتاب مربوط به خاطرات سفر او به لبنان و حضور در میان اعضای حزب‌الله می‌شود. آهنگران سال 62 به لبنان می‌رود و با مقامات حزب‌الله دیدار دارد. در این بخش از خاطرات روایت این روزهای آهنگران گنجانده شده است. او در این بخش به تشریح خاطرات و بیان جزئیات از مقر حزب‌الله می‌پردازد که در نوع خود جالب است.  بخش دیگری از خاطرات آهنگران در این کتاب، به نوحه‌هایی اختصاص دارد که او در جبهه میان رزمندگان می‌خواند.

افتتاح رسمی کانال‌های خردسال
و کودک تا پایان سال
 شبکه تلویزیونی کودک و نوجوان با مدیریت «محمدرضا سرشار» که در حال حاضر مراحل آزمایشی خود را طی می‌کند، طی روزهای اخیر با برداشتن گام‌های زیرساخت فنی، کیفیت پخش تصاویر خود را بهبود بخشیده است.  همچنین قرار است کانال‌های خردسال و کودک نیز تا پایان سال فعالیت رسمی خود را آغاز کنند. کانال خردسال شبکه کودک و نوجوان با نام پویا فعالیت خواهد کرد و با افزایش برنامه‌های جدید خود از 5 درصد به 20 درصد و افزایش پخش برنامه‌های ایرانی از 30 درصد به 50 درصد از ساعت 8 صبح تا 14 ظهر برای گروه سنی خردسال فعالیت خواهد کرد.
 

معرفی ویژه‌برنامه‌های دهه فجر
 در شبکه افق
شبکه تلویزیونی افق به مناسبت ایام‌الله دهه فجر ویژه‌برنامه‌های مختلفی تدارک دیده است. «افق»؛ شبکه انقلاب اسلامی که براساس شعار خود، ترویج سبک زندگی اسلامی و گفتمان انقلاب را دنبال می‌کند،  طی دهه فجر امسال با مجموعه‌ای از برنامه‌های تلویزیونی و ترکیبی، مستند و داستانی، سعی دارد توجهی ویژه به روزهای انقلاب و حوادث و رخدادهای آن دوره داشته باشد. از جمله مستندهایی که طی دهه فجر انقلاب از این شبکه روی آنتن می‌رود می‌توان به مجموعه «قصه‌های انقلاب» اشاره کرد که به شیوه گرافیکی تدوین شده و در هر قسمت به یکی از مقاطع حساس انقلاب همچون قیام خونین 19 دی مردم قم در سال 1357، قیام مردم تبریز در چهلم شهدای قم، فرار چندین باره شاه از کشور و همچنین وضعیت ارتش ایران در دوران پهلوی می‌پردازد. «بسته 57» هم عنوان مستند دیگری است به سفارش گروه تلویزیونی بسیج رسانه ملی که به تهیه پیش‌نویس قانون اساسی ایران و تثبیت آن می‌پردازد. «قاب‌های ماندگار» هم عنوان مجموعه مستندی 29 قسمتی درباره انقلاب اسلامی و دفاع‌مقدس است و مستند «بانوی مبارز» روایتی است از فعالیت‌های انقلابی خانم حدیدچی در دوره‌های مختلف نهضت اسلامی. همچنین در دهه مبارک فجر امسال چندین مستند تک‌قسمتی همچون «آیت‌الله»، «آشنای دور» و مستند «بار دیگر مردی که دوست می‌داشتیم» هم از شبکه افق پخش خواهند شد. همچنین در این ایام پخش مجموعه «خونه به خونه» که رقابتی است دیدنی در راستای سبک زندگی جزو برنامه‌های تعیین شده است.

شهر آفتاب در تدارک نمایشگاه کتاب
قائم‌مقام بیست‌ونهمین نمایشگاه کتاب تهران از استقرار کمیته اجرایی نمایشگاه در شهر آفتاب خبر داد و گفت:‌ شهر آفتاب تا پایان اسفندماه امسال تحویل نمایشگاه کتاب خواهد شد.  به گزارش تسنیم، امیرمسعود شهرام‌نیا رئیس موسسه نمایشگاه‌های فرهنگی افزود: کل هزینه برگزاری نمایشگاه کتاب تهران بین 5/13 تا 14 میلیارد تومان است که تنها بخشی از آن مربوط به مکان، آماده‌سازی زیرساخت‌ها و بحث‌هایی از این دست است که با برگزاری نمایشگاه در شهر آفتاب صرفه‌جویی می‌شود.  وی با اشاره به اینکه طبق قراردادی که بین شهرداری و ارشاد امضا خواهد شد‌، شهرآفتاب برای 10 سال به صورت رایگان در اختیار نمایشگاه کتاب قرار می‌گیرد‌، گفت: همچنین برای این دوره ما مجبور هستیم 50 درصد فضای نمایشگاهی را در سازه‌های موقت بنا کنیم که شهرداری قول داده با هزینه خود این سازه‌ها را نیز ایجاد کند و امیدواریم برای سال آینده کل فضای نمایشگاهی در فضای مسقف باشد.

پخش تیزرهای عدم استعمال سیگار پیش از آغاز فیلم‌های جشنواره فجر
دکتر ابراهیم داروغه‌زاده درباره اظهارات حبیب ایل‌بیگی، معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی، درباره «سیگار» که آن را مهم‌ترین مشکل و ممیزی فیلم‌های جشنواره دانسته بود، گفت: ضمن تشکر از ایشان، مطمئن هستم سینماگران عزیز ما اگر نسبت به این واقعیت ثابت‌شده علمی که نمایش تصاویر استعمال دخانیات در فیلم‌های سینمایی تاثیر مستقیمی بر افزایش مصرف سیگار در نوجوانان دارد، دقت بیشتری داشته باشند، آنقدر نسبت به این موضوع حساسیت خواهند داشت که نیاز به ممیزی مدیران سینمایی نخواهد بود. وی افزود: امسال ۷ تیزر با موضوع آموزش و پیشگیری از دخانیات تولید کرده‌ایم که قرار شد تیزرها قبل از نمایش فیلم‌های جشنواره در تمام سالن‌های نمایش‌دهنده اکران شود.

افتتاح ۳ نمایشگاه تجسمی
در خانه هنرمندان ایران
نمایشگاه‌های «حریر و حریق»،
«تهران من، تهران تو» و «نگاه خلاق کودک»، جمعه 9 بهمن در خانه هنرمندان ایران با حضور چهره‌های شاخص هنری آغاز به کار کردند. در این ارتباط نخستین نمایشگاه انفرادی نقاشی مجید اخوان با عنوان
«حریر و حریق» در نگارخانه «پاییز» افتتاح شد. در این روز همچنین نمایشگاه گزیده‌ای از عکس‌های میشل گوردون و سرمه نیکو با عنوان «تهران من، تهران تو» در نگارخانه «بهار» آغاز به کار کرد. همزمان با این نمایشگاه‌ها، ورک‌شاپ یک روزه‌ای با عنوان «نگاه خلاق کودک» توسط آرش فنائیان در نگارخانه استاد «میرمیران» برگزار ‌شد. همچنین نمایشگاه آثار خوشنویسی کامل قلی‌پور، دوشنبه 12 بهمن ساعت 17 در نگارخانه استاد «نامی» افتتاح شده و تا 15 بهمن ادامه خواهد داشت.