امیرحسن خواجوی: بی‌تردید تحلیل نحوه کنش مردم شریف تهران در انتخابات 7 اسفندماه سال جاری از زوایای مختلفی قابل بحث و بررسی خواهد بود. به هرترتیب اکثریت مردم پایتخت تصمیم گرفتند به لیستی رأی بدهند که از آن شناخت کافی نداشتند اما ظاهر امر چنین نمایان کرد که در کمپین انتخاباتی جناح پیروز انتخابات تهران وظیفه معرفی این افراد گمنام و کم‌نام و نشان برعهده افراد نامداری از میان چهره‌های سیاسی و هنری گذاشته شده بود. در حقیقت در اینجا معرِف اجلای از معرَف بود. افرادی شناخته‌شده ناجی لیستی گمنام شدند. این نوشتار به هیچ‌وجه سر آن ندارد که به زوایای پنهان و پیدای نحوه هماهنگی و بررسی تئوری‌های چگونگی شکل‌گیری لیدرهای مشوق اکثریت مردم یا مدل‌های تحقق سرمایه اجتماعی جناح اصلاح‌طلبان بپردازد بلکه تلاش می‌کند دور از التهابات روزمره با فروکاست نحوه حمایت برخی چهره‌های هنری و سیاسی واقعیاتی را در مقابل دیدگان مخاطب قرار دهد. مخاطبی که خود شاید تحت تاثیر همین دعوت به سمت لیست پیروز انتخابات متمایل شد و نتیجه انتخابات تهران را اینچنین رقم زد. داستان یک خطی از انتخابات 7 اسفند تهران چه بود؟ براساس مستندات عینی لیدرهای اجتماعی اعم از سیاسیون و چهره‌های هنری از افراد گمنام لیستی خاص حمایت کردند و اکثریت مردم تهران نیز به این دعوت پاسخ مثبتی دادند و نتیجه آن شد که دیدیم. با نگاهی کوتاه به روایت یادشده که به استشهاد تاریخ و قول ناظران حی کنونی همگان بر صدق آن گواه دارند حمایت و دعوت لیدر‌های فکری طبقه متوسط شهری اعم از سیاستمداران، رسانه‌ها و هنرمندان در تهییج و به صحنه آوردن اکثریت مردم تهران نقش اساسی را ایفا کرد. در این رهگذر باید تاکید کرد بی‌شک حمایت چهره‌های سیاسی و رسانه‌ها از لیست‌های انتخاباتی به هیچ روی خالی از وجه نیست، چراکه میدان رقابت‌های انتخاباتی در حقیقت کارزار اصلی وزن‌کشی رجال سیاسی و رسانه‌های وابسته به ایشان است. در حقیقت انتخابات مجلسین و ریاست‌جمهوری در ایران تبلور قدرتنمایی چهره‌های سیاسی و رسانه‌های منتصب به ایشان است. مردان سیاسی و ارباب جراید نیک می‌دانند که حمایت از یک فرد یا یک لیست انتخاباتی چه نتایج مثبت و منفی را برای آنان در بر خواهد داشت. بی‌گمان مرد سیاسی با دانش و تجربه‌ای که اندوخته است میدان و زمین بازی را تشخیص می‌دهد و نیک می‌داند ورود به میدان رقابت‌های سیاسی حتی در صورت پیروزی‌های مقطعی و حتی طولانی‌مدت گذرا و رفتنی خواهد بود. ارباب جراید نیز می‌دانند سکه بازار آنان تا صبحدم دولت اقبال‌شان قدر و ارزش دارد. سیاستمدار بسیار خوب می‌داند که اگر روزی برای ورود به قدرت با اقبال کم مردم مواجه می‌شود اما در جا و گاهی دیگر امکان اقبال کم‌نظیر به وی خواهد بود. مرد سیاسی به سادگی تغییر موضع می‌دهد. زمانی به سمت چپ حرکت می‌کند و زمان دیگر به سمت راست. روزی خود را در نشان محافظ وضع موجود جلوه می‌دهد در زمانی دیگر مصلح تمام‌عیار ملت. در حقیقت رفت و برگشت‌های سیاستمدار به غایت حفظ یا بازگشت به قدرت است نه امر دیگری. نزد مرد سیاسی کلام، شعار و برنامه همگی ابزار دست یافتن به قدرت است و هیچ شأن دیگری ندارد.  البته منظور از قدرت در اینجا امری نکوهیده و پلید نیست بلکه مخاطب محترم به قطع می‌داند جهت قدرت است که آن را مذموم یا قابل احترام می‌کند‌. اگر قدرت سیاستمدار در مدار حق و عدالت بچرخد بی‌گمان قدرت او ظهور امری خیر برای اجتماع است اما اگر قدرت مرد سیاسی در خدمت زر و زور باشد قدرت او بروز ناسوتی پسندیده‌ای نخواهد داشت. نسبت و جهت قدرت نزد  سیاستمدار هرچه باشد دوران اقبال قدرت گذرا خواهد بود. آنچه دیروز محبوب بود امروز منفور است و آن کس که دیروز منفور بود امروز محبوب است. در حقیقت گذار قدرت از افراد امری اجتناب‌ناپذیر است. شاید سخن هراکلیتوس، حکیم شهیر یونانی در عدم ایستایی جهان و سپری شدن سپهر و گیتی مؤیدی بر این گذار هر روزه باشد. در حقیقت قدرت و مرد سیاسی در ارتباطی دوسویه با یکدیگر قرار دارند گاهی مرد سیاسی سوار بر قدرت است و زمانی قدرت بر دوش سیاستمدار سنگینی می‌کند. این رابطه دوسویه تا هنگامه مرگ نزد مرد سیاسی استوار خواهد بود و تنها مرگ است که همچون یک امکان وجودی بر دیگر امکان‌های وجودی مرد سیاسی پایان می‌دهد. همانگونه که گذشت و عنوان شد حمایت چهره‌های سیاسی از یک لیست و دعوت حامیان خود به رای دادن به افرادی خاص بخشی از امر سیاسی است و بی‌تردید مرد سیاسی تمام لوازم مورد نیاز این امر و تبعات حال و آینده آن را به جان می‌خرد، چراکه سیاستمدار کار دیگری غیر از بازی و نزدیکی و دوری جستن از قدرت را نمی‌تواند انجام دهد. اما وضعیت هنرمندان چگونه است؟ وقتی هنرمندی تمام توان و آبروی خود را بر سر به قدرت رسیدن فردی و از قدرت پایین کشیدن فرد دیگری هزینه می‌کند التفاتی به معنای فعل امروز خود دارد؟ اساسا چرا چهره‌های هنری خود را درگیر قدرت می‌کنند؟ قدرتی که نه قواعدش را به‌خوبی مردان سیاسی می‌شناسند و نه توان ادامه بازی‌های آن را دارند. شاید چاره کار نزد فیلسوف بسیار ساده به نظر‌ آید. افلاطون می‌گفت شاعران را با احترامی خاص با کلاه شیپوری از شهر خارج خواهیم کرد. اما این تز افلاطون بی‌تردید در روزگار نوین ما کاربرد ندارد. شاید امروز شاعران و هنرمندان هستند که می‌توانند سیاستمداران را با کلاه یا بی‌کلاه از شهر خارج کنند! تقدم ظهور شکل مبتذلی از هنر بر تربیت و حکومت نفوس و رسم کشورداری روایت این روزهای ما شده است. اگر افلاطون امروز را می‌دید و حال ما را مشاهده می‌کرد بی‌گمان انگشت تعجب بر دهان می‌گزید. هنری که باید در خدمت تربیت باشد و تربیتی که باید در دست حاکم باشد خود ملعبه دست ناهنرمندانی شده است که راه‌های خیابان‌های لندن را از اسم خیابان‌های شهرشان بهتر بلد هستند. آیا براستی چهره‌های سینمایی فعال در انتخابات هفتم اسفندماه سال 94  لوازم این حضور را می‌دانند؟ و حاضرند تبعات تشخیص، تصمیم و دعوت خود را تا روز آخر استقرار مجلس دهم تحمل کنند. آیا هنرمندانی که همواره هنر را برای هنر می‌دانند و تلاش دارند دامن خود را به هر دلیلی به آلودگی‌های قدرت نیالایند دلیلی موجه بر استفاده از چهره و اعتبار خود برای به قدرت رسیدن مرد سیاسی در سر دارند؟ آیا برخی چهره‌های سینمایی این التفات را دارند که چرخ قدرت ایستا نخواهد بود و دائم در حرکت است؟ آیا روحیه لطیف هنرمندان طاقت قرار گرفتن در زیر چرخ‌های قدرت را دارد؟ پرسش‌های بالا تنها تلاشی برای فروکاست اقدام تاثیرگذار چند تن از چهره‌های هنری کشور است. فروکاستی که شاید در طول زمان آثار خود را در زندگی شخصی و حرفه‌ای این چهره نمایان کند. این افراد که با استفاده از رانت آنتن رسانه ملی در سالیان دور به شهرت امروز خود رسیده‌اند باید متوجه این مهم باشند که نتیجه آرای صندوق‌های تهران در 7 اسفند 94 نتیجه کنش سیاسی این افراد بود لذا زین پس تا پایان دوران حرفه‌ای خود باید مسؤولیت تصمیم امروز و نتایج فردای مجلسین را بر دوش خود داشته باشند.  این عزیزان همچون مرد سیاسی نمی‌توانند تغییر موضع دهند بلکه باید آرزو کنند اقدام امروزشان در راستای تهییج افکار عمومی به منظور سپردن کرسی‌های مجلسین تهران به آقایان اعتدالگرا و اصلاح‌طلبان دامن هنری‌شان را در فردای قضاوت تاریخ و مردمان سرزمین‌شان نگیرد. علاوه بر مطالب یادشده این بزرگواران نباید از یاد ببرند همیشه نتیجه جمع 16+30 حاصل جمع پیروزی نخواهد شد.

مرتضی اسماعیل‌دوست: بامداد دوشنبه به وقت تهران با برگزاری جشن سالانه‌ای موسوم به اسکار توسط آکادمی علوم و هنرهای سینما، برندگان هشتادوهشتمین دوره این رویداد پرتب و تاب رسانه‌ای هم مشخص شدند و طبق پیش‌بینی‌های منتقدان و البته سیستم هوش مصنوعی «UNU»! اسامی شناخته‌شده‌ای چون ایناریتو، دی کاپریو و بری لارسون از گوی توجه بیرون آمدند و فیلم انیمیشن Inside Out (بیرون درون) که چنان ساختار قدرتمندی داشت که در بخش فیلمنامه اصلی هم جزو کاندیداها بود، عنوان بهترین اثر انیمیشن را از آن خود کرد.
همچنین طبق انتظار از سیاست انتخابی اسکار و همچون مراسم گلدن گلوب فیلم هولوکاستی «پسر شائول» بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان شد. اما مهم‌ترین رخداد سالن دالبی تئاتر
(Dolbi Theatre) که در گذشته تئاتر کوداک یا مرکز تئاتر هالیوود نام داشت، انتخاب فیلم Spotlight (کانون توجه) بود که برخلاف رویه مرسوم انتخابگران اسکاری که سلیقه چندانی همراستا با نگاه منتقدان هنری ندارند، این فیلم ارزنده مجسمه اسکار را در اختیار گرفت و این در حالی بود که همگان فیلم «بازگشته» اینیاریتو را با توجه به سابقه اسکاری بودن فیلمسازش و برنده شدن در گلدن گلوب امسال در بخش درام، بهترین فیلم می‌دانستند.  «کانون توجه» ساخته تام مک‌ کارتی یک روز پیش از مراسم اسکار صاحب جایزه مستقل «اسپریت» هم شده و امسال توسط  جامعه ملی منتقدان و در بیست‌وپنجمین دوره جوایز «گاتهام» هم که به فیلم‌های مستقل و هنری اعطا می‌شود، برگزیده شده بود.
شب رنگارنگ اسکار همراه با حاشیه‌هایی از واکنش افراد حاضر در سالن بود و براساس آنچه از زمان اعلام کاندیداهای امسال رخ نمایانده و بسیاری از اهالی سینما را به دلیل عدم انتخاب عوامل
تیره پوست سینما در این جشن به واکنش واداشته است، در شب اسکار هم این «کریس راک»، مجری سیه‌چرده برنامه بود که صحبت‌هایش را با انتقاد از نامزد نشدن رنگین‌پوستان شاغل در آمریکا آغاز کرد و این اقدام را حرکتی نژادپرستانه از سوی سران اسکار دانست و به کنایه گفت: «شما هالیوودی‌ها نژادپرستان خوبی هستید!» به هر روی شاید انتخاب مجری سیه‌چرده توسط آکادمی اسکار به نوعی تلطیف فضای تند انتقادی توسط سران اسکار بوده باشد اما این اقدام هم مانع از شعله‌ور شدن زبان آتشین انتقاد نزد اهالی سینما نشد.
اولین جایزه اسکار هشتادوهشتم را پس از برپایی فرش قرمز، فیلم «کانون توجه» از آن خود کرد. بازیگرانی مطرح چون امیلی بلانت و شارلیز ترون برای اهدای جایزه بهترین فیلمنامه اورجینال به صحنه آمدند و برای این جایزه نام تام مک‌‌کارتی را صدا زدند و در ادامه بهترین فیلمنامه اقتباسی توسط بازیگران مرد شناخته‌شده‌ای چون راسل کرو و رایان گوسلینگ به آدام مک‌‌کی، نویسنده فیلم اقتصادمحور «کمبود بزرگ» تعلق گرفت.
اما صاحب بیشترین جایزه ممکن در بخش فنی اسکار هم طبق انتظارها فیلم «مکس دیوانه: جاده خشم» بود که صاحب «بهترین طراحی لباس»، «بهترین طراحی تولید»، «بهترین چهره‌پردازی»، «بهترین تدوین»، «بهترین تدوین صدا» و «بهترین صداگذاری» شد و بیشترین مجسمه‌های اسکار 88 را از آن خود کرد.
در این مراسم بهترین جلوه‌های ویژه به فیلم «اکس ماشینا» رسید و طبق انتظارات، باز هم بهترین فیلمبرداری به استاد نور و تصویر، امانوئل لوبزکی اهدا شد که در 3 سال اخیر با تبحری قابل توجه برای فیلمبرداری آثاری چون «جاذبه» و «مرد پرنده‌ای» و «بازگشته»  صاحب جایزه شده است.  در بخش بازیگران مکمل، آلیشیا ویکاندر برای فیلم «دختر دانمارکی»، نقش مکمل زن را گرفت و مارک رایلنس برای فیلم «پل جاسوس‌ها» بهترین بازیگر مکمل مرد شد تا باز هم امیدهای بازیگر قدیمی سینما سیلوستر استالونه برای دریافت اسکار در کارنامه‌اش نقش بر آب شود! اما بهترین بازیگران مرد و زن اسکار 88 را لئوناردو دی‌کاپریو برای فیلم «بازگشته» و بری لارسن برای فیلم قابل تحسین «اتاق» گرفتند و در اقدامی عجیب، اسکار بهترین فیلم مستند به طور مشترک به «امی» و «دختری در رود» رسید و بهترین ترانه هم از آن خواننده‌ای چون سم اسمیت برای فیلم «اسپکتر» شد.  اما دوست‌داشتنی‌ترین مرد اسکاری بامداد دوشنبه استاد چیره‌دست ایتالیایی، انیو موریکونه بود که سال‌ها با آثاری ماندگار همراه دوستداران سینما بوده و حتما آهنگ‌های وسترنی او را در آثاری چون «خوب، بد، زشت» به گوش خاطره داریم. پیرمرد که همچنان پایبند ریشه‌هایش است باز هم با زبان ایتالیایی در اسکار امسال صحبت کرد و بابت دریافت بهترین موسیقی متن فیلم برای «هشت نفرت‌انگیز» تارانتینو تشکر کرد. اما جایزه اسکار امسال نیز همچون برخی ادوار گذشته همراه با حضور سیاسیون غربی بود و جو بایدن، معاون اوباما در حرکتی ژست‌گرایانه روی صحنه آمد تا در سخنانی فریبنده همراه با خواننده حاشیه‌سازی چون لیدی گاگا به انتقاد از تبعیض نژادی بپردازد و مردم آمریکا را به عکس‌العمل در برابر این تبعیض دعوت کند!
در انتهای مراسم اسکار نوبت به مهم‌ترین بخش‌های این جایزه رسید، جایی که حاضران در سالن و مخاطبانی بسیار در سراسر جهان منتظر اعلام نام بهترین کارگردان و بهترین فیلم امسال بودند و مطابق انتظارات، فیلمساز صاحب سبک مکزیکی، الخاندرو گونسالس ایناریتو همچون سال گذشته عنوان بهترین کارگردانی را برای فیلم «بازگشته» از آن خود کرد تا اسکاری دیگر در کنار مجسمه اسکار «مرد پرنده‌ای» قرار دهد و در نهایت بهترین فیلم هشتادوهشتامین جایزه اسکار به فیلم Spotlight (کانون توجه) اهدا شد تا این فیلم رسواکننده آزار کودکان توسط کشیشان کلیسای کاتولیک به این عنوان دست یابد.
 

سینمای ایران تنها 2 بار در طول 88 دوره از برگزاری جشن سالانه اسکار در میان جمع نهایی کاندیداها قرار گرفت و یک بار در سال 2012 با فیلم «جدایی نادر از سیمین» عنوان بهترین فیلم بخش «غیرانگلیسی‌زبان» را از آن خود کرد اما پیش از آن و در سال 1998 این مجید مجیدی، کارگردان شناخته شده سینمای ایران بود که با فیلم ارزنده «بچه‌های آسمان» به میان 5 گزینه نهایی بخش «غیرانگلیسی‌زبان» راه یافت، البته در نهایت روبرتو بنینی، کارگردان و بازیگر جذاب سینما با فیلم «زندگی زیباست» از ایتالیا این جایزه را تصاحب کرد. در این میان بازگشایی خاطراتی از اسکار که توسط مجیدی در سال 1378 در خانه سینما برگزار شد، در همجواری برگزاری جشن امسال اسکار می‌تواند جذاب باشد.  «در سفر به اسکار دیداری با اعضای 5 فیلم نامزد شده داشتیم که ارتباط گرم و خوبی با کارگردان‌های آنها برقرار کردیم. همچنین نشستی جمعی با حضور 5 کارگردان خارجی برای معرفی به اعضای آکادمی در حضور 3-2 هزار نفر اعضای آکادمی و رسانه‌های سراسر دنیا نیز داشتیم. در آنجا رئیس آکادمی چند مطلب را به‌عنوان اولین رویداد در اسکار بیان کرد: ‌بعد از هفتادویکمین دوره، اسکار یک روز جلو افتاد. (در آن موقع یاد جشنواره‌های خودمان افتادم که 2 یا 3 ماه جلو یا عقب می‌افتد یا اصلا تعطیل می‌شود. او همچنین به اولین حضور ایران و فیلم ایرانی در اسکار اشاره و آن را یکی از بهترین فیلم‌های خارجی مطرح شده معرفی کرد. در آن زمان ایران سوتیتر مطبوعات خارجی بود و شور و شعف بسیاری را در ایرانیان حاضر در آنجا ایجاد کرده بود. وقتی معرفی 5 کارگردان شروع شد هر کدام درباره کار و عوامل‌شان توضیحاتی دادند. «بنینی» هم با اخلاق پرشور و خاص خودش خیلی شلوغ کرد و به نظر می‌رسید نصف ایتالیا را به سالن آورده است.  وقتی نوبت‌ به «بچه‌های آسمان» رسید من به شوخی گفتم: ما زحمت را کم کرده‌ایم و فقط 2 نفر از ایران اینجا هستیم. بنینی بشدت عاشق «بچه‌های آسمان» بود و خیلی تعریف و اظهار خوشحالی می‌‌کرد. والتر ساین، کارگردان برزیلی فیلم «ایستگاه مرکزی» نیز روحیه‌ای بسیار ایرانی داشت و عاشق و شیدای «بچه‌های آسمان» شده بود...».

بازتاب درگذشت فرج‌الله سلحشور نزد رسانه‌های عربی
زنده یاد فرج‌الله سلحشور با مجموعه تلویزیونی پرطرفداری چون «یوسف(ع)» نه‌تنها در ایران بلکه نزد بسیاری از مخاطبان در کشورهای همسایه و کشورهای عربی شناخته‌شده بود و از این‌رو خبر درگذشت وی با عکس‌العمل تاسف‌بار رسانه‌های خارجی همراه شد. به نحوی که برخی رسانه‌های جهان عرب ضمن انتشار خبر درگذشت این هنرمند ارزنده وی را تابوشکن خواندند که کارهای جنجالی می‌ساخت! پایگاه‌های خبری و روزنامه‌هایی مانند «اتحادیه رادیو تلویزیون» مصر، «پایگاه العهد» لبنان، «السومریه» عراق، «الیوم السابع» مصر، ارم نیوز مصر، روزنامه الوسط بحرین، «اخبار قطر» کشور قطر، الخبر پرس، موجز مصر، صحیفه الساعه، اخبار الامه و عیون‌الخلیج این خبر را منتشر کردند و ضمن ارائه بخشی از زندگینامه این کارگردان جهانی به آثار قرآنی و دینی دیگر وی همچون «مردان آنجلس» اشاره کردند که در کشورهای عربی هم پخش شده بود. رسانه‌های عربی همچنین به تلاش‌های فرج‌الله سلحشور برای ساخت سریال موسی(ع) اشاره کردند و به بازتاب نگاه‌های داغدار برخی هنرمندان در ایران مانند مصطفی زمانی پرداختند.

برپایی نمایشگاه کاریکاتور «هولوکاست» در بهار 95
دومین نمایشگاه بین‌المللی کاریکاتور «هولوکاست» سال ۹۵ در تهران برگزار می‌شود. در اولین دوره این نمایشگاه پس از اعلام فراخوان در عرصه بین‌المللی، هنرمندان 50 کشور با 845 اثر در این مسابقه شرکت کردند که با واکنش‌ شدیدی از سوی رژیم صهیونیستی مواجه شد به طوری که این رژیم از دبیرکل سازمان ملل خواست مسابقه کاریکاتور هولوکاست را محکوم کند. سیدمسعود شجاعی‌طباطبایی، مدیر خانه کاریکاتور ایران درباره برگزاری مسابقات کاریکاتور هولوکاست، گفت: حدود 10 سال پیش نشریه دانمارکی «یولاندز پوستن» 12 طرح توهین‌آمیز به پیامبر اسلام(ص) منتشر کرد ما هم در واکنش به این ادعا که در غرب همیشه اعلام می‌شود آزادی حد و مرزی ندارد و می‌توان راجع به هر چیزی کار کرد، اقدام به برگزاری نخستین دوره از مسابقه کاریکاتور هولوکاست کردیم. در اتفاق دوم هم نشریه شارلی ابدو با تیراژ 5 میلیون طرح بسیار توهین‌آمیز نسبت به پیامبر اسلام(ص) چاپ کرد بنابراین با 10 سال فاصله مسابقه دوم را برگزار کردیم.

غلامعلی حدادعادل:
راه سلحشور  در سینما  بی‌رهرو نمی‌ماند
غلامعلی حدادعادل گفت: راه زنده‌یاد فرج‌الله سلحشور در عرصه هنر انقلابی و دینی بی‌رهرو نمی‌ماند و جوانان زیادی راه او را دنبال خواهند کرد.  حدادعادل در حاشیه مراسم خاکسپاری فرج‌الله سلحشور عنوان کرد: زنده‌یاد سلحشور در زمره سینماگرانی بود که با تعهد به انقلاب اسلامی، سینما را در خدمت مفاهیم دینی و مذهبی قرار داد. آثار ماندگار او از قبل انقلاب اسلامی تاکنون نشان می‌دهد خط مشی او و پیاده کردن آن در عرصه هنر، وی را به یک فیلمساز تاثیرگذار انقلابی تبدیل کرده است.  وی افزود: نمی‌دانم از جنس این هنرمند چند فیلمساز دیگر داریم اما راه این بزرگان بی‌رهرو نمی‌ماند و قطعا عده زیادتری در این راه قدم خواهند گذاشت و من به آینده خوشبینم. نسل‌های آینده کشور را نباید دست کم گرفت. سلحشور برای خیلی از جوانان الگویی تاثیرگذار بود و باید منتظر ماند و دید حاصل تلاش این جوانان در ادامه مسیر اعتقادات‌شان چگونه خواهد بود.  رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی اظهار کرد: سلحشور هیچگاه جدا از جهان‌بینی خود حرکت نکرد و اگر به فساد سینما و غرب زدگی واکنش نشان داد به این خاطر بود که کاملا به مفاهیم قرآنی و اسلامی مسلط بود و این تسلط را در کارهای فاخرش شاهد بودیم. سریال «یوسف پیامبر» زمانی که روی آنتن رفت به دلیل زیبایی قصه و تصویر، افراد بسیاری با آن ارتباط برقرار کردند و به اشارات ریز قرآنی آن پی‌بردند.  حدادعادل اضافه کرد: وقتی این مجموعه در کشورهای دیگر پخش شد تاثیرش دقیقا به همان اندازه بود که ما در کشورمان دیدیم. یک بار با خود آقای سلحشور صحبت می‌کردم و می‌گفت بعد از پخش این سریال در تاجیکستان خانواده‌هایی بودند که بعدها نام فرزندشان را یوسف می‌گذاشتند.

«تمشک طلایی» برای بدترین‌های سال
بهترین بازیگر اسکار گذشته
 بدترین شد!
هر ساله پیش از برگزاری جایزه سالانه اسکار در مراسمی دیگر و در رویه‌ای معکوس بدترین‌های سال سینمای جهان هم انتخاب می‌شوند و تندیسی استعاری با نام «تمشک طلایی» به برگزیدگان تعلق می‌گیرد! رویه‌ای که می‌تواند در سینمای ایران هم به کار‌ آید و حتما هم گزینه‌هایی جدی در این باره خواهد داشت! اما تنها چند ساعت مانده به برگزاری مراسم اسکار، تمشک طلایی بدترین فیلم‌های سال 2016 به فیلم‌های «پنجاه طیف خاکستری» و «چهار شگفت‌انگیز» تعلق گرفت و بدترین بازیگر نقش اول زن، داکوتا جانسون برای بازی در فیلم «پنجاه طیف خاکستری» شد و این فیلم 2 انتخاب دیگر برای دریافت «تمشک طلایی» در بخش بدترین بازیگر نقش اول مرد برای جامی دورنان و بدترین فیلمنامه برای کلی مارسل داشت. جاش ترانک هم برای کارگردانی فیلم غیرقابل تحمل «چهار شگفت‌انگیز» این عنوان منفی را از آن خود کرد. اما انتخاب قابل توجه درباره بهترین بازیگر مرد سال پیش اسکار، ادی ردمین بود که این بار برخلاف بازی قابل تحسین سال پیش برای فیلم «تئوری همه‌ چیز»، عنوان بدترین بازیگر مکمل مرد در سال 2016 را برای بازی در فیلم «صعود ژوپیتر» گرفت! این در حالی است که کیلی کوئوکو هم برای
2 فیلم «تاریخ عروسی» و «آلوین و چیپمانکس» جایزه بدترین بازیگر زن نقش مکمل را از آن خود کرد. یکی از عناوین قابل‌توجه که از امسال به این جایزه سالانه اضافه شده، «رستگاری تمشک طلایی» نام دارد که به شخصیتی تعلق می‌گیرد که با تلاش از گردونه بدترین‌ها خارج شود و امسال این جایزه را سیلوستر استالونه گرفت که سال‌ها رکوردار جوایز تمشک طلایی بود و امسال بازگشت موفقیت‌آمیزی با فیلم «کرید» داشت و حتی نامزد نقش مکمل مرد اسکار هم شد.

«شاهزاده روم»
 در شبکه نمایش خانگی
انیمیشن «شاهزاده روم» ساخته هادی محمدیان از ۱۸ اسفندماه وارد شبکه نمایش خانگی می‌شود. انیمیشن تحسین‌شده «شاهزاده روم» به کارگردانی هادی محمدیان و تهیه‌کنندگی حامد جعفری در سی‌وسومین جشنواره فیلم فجر حضور یافت و در اکران امسال جزو پرمخاطب‌ترین آثار بود. این انیمیشن به دلیل کیفیت و ساختاری که داشت مورد توجه منتقدان هم قرار گرفت. «شاهزاده روم» درباره زندگی پرنسسی مسیحی و پاکدامن به نام «ملیکا» نوه قیصر کبیر روم است که دست سرنوشت او را به بلاد اسلامی می‌آورد و در نهایت مادر امام عصر(عج) می‌شود. «شاهزاده روم» علاوه بر ایران توانست در برخی از کشورهای منطقه مانند لبنان و در کشورهای آلمان و انگلیس هم نمایش داده شود. پخش این انیمیشن را در شبکه نمایش خانگی، موسسه هنرهای تصویری سوره بر عهده دارد.

واکنش به «میلیاردرهای عجیب‌و‌غریب»  آمریکایی
آدام مک‌کی، فیلمنامه‌نویس و کارگردان «کسری بزرگ» پس از دریافت اسکار برای فیلمنامه اقتباسی سخنانی درباره انتخابات پیش‌روی آمریکا و سیستم مالی مطرح کرد. به گزارش مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، آدام مک‌کی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس در سخنرانی دریافت جایزه اسکار خود از فرصت استفاده کرد تا به رای‌دهندگان آمریکایی درباره کاندیداهایی اخطار دهد که از منابع سوال برانگیز از جمله «میلیاردرهای عجیب‌و‌غریب» پول می‌گیرند. فیلم «کسری بزرگ» که توسط مک‌کی و چارلز رندولف و با اقتباس از رمان پرفروش مایکل لوییس نوشته شده در هشتادوهشتمین جوایز اسکار برنده جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی شد. مک‌کی با حضور روی سن از «پارامونت به خاطر خطر کردن در فیلمی درباره موضوع‌های مرموز اقتصادی و باور داشتن به آن» تشکر کرد.

رمان پلیسی خالق هری‌پاتر به ایران رسید
توزیع ترجمه رمان «کرم ابریشم» اثر جی‌کی‌رولینگ توسط انتشارات کتابسرای تندیس در بازار نشر آغاز شد. داستان این رمان از این قرار است که با گم شدن نویسنده‌‌اى به نام اُوِن کواین، همسرش به کورمورن استرایک، کارآگاه خصوصى مراجعه مى‌کند. در آغاز، خانم کواین گمان مى‌کند همسرش به خواست خودش رفته تا مدتى از محیط خانه دور باشد و از استرایک مى‌خواهد او را پیدا کرده، به خانه بازگرداند. پس از تحقیقات استرایک، معلوم مى‌شود گم شدن کواین پیچیده‌تر از آن است که همسرش فکر می‌کند.