محمدرضا کردلو:‌ چند سال پیش وقتی «هفت» توسط جیرانی و دوستانش اداره می‌شد، در نشریه‌ای یادداشتی نوشتم و همه حرفم در آن نوشته این بود که «هفت» برنامه‌ای سینمایی نیست. «هفت» یک برنامه کاملا سیاسی است و اسمش هم نباید «هفت» باشد و بهتر است اسمش را «نفت» بگذارند؛ یعنی به جای «برنامه سینمایی هفت»، اگر عنوانش «برنامه سیاسی نفت» باشد، بامسماتر خواهد بود. البته آن‌وقت‌ها یکی از توهمات یا پیش‌فرض‌های اشتباهم این بود که در سازمان صداوسیما یک آدمی با یکی از این اسم‌های مخفف مثل «د-ش» پشت صحنه ماجرای «هفت» است که ضرغامی (رئیس وقت صداوسیما) را مجاب می‌کند که به «هفت» فضا بدهد. بعدتر البته فهمیدم که پیش‌فرضم درباره «هفت» اشتباه بوده. اساسا و اصالتا مافیای «هفت» در دوران جیرانی آنقدر قوی بود که به لابی با ضرغامی نیاز نداشته باشد.  نکته‌ای که آن روزها تقریبا تردیدی درباره آن نداشتم (و حالا هم کاملا تردیدی درباره آن ندارم) این بود که جیرانی از تبحر ژورنالیستی‌اش برای دفاع از سینمای روشنفکری تا جایی که می‌تواند استفاده می‌کند و کم نمی‌گذارد. این روزها هم که برنامه‌ای اینترنتی دارد، کاملا ژورنالیستی و البته پرتناقض‌تر از دوران گذشته این کارها را می‌کند. نکته دیگری که آن وقت‌ها درباره‌اش تردید داشتم(و حالا هم همین تردید را دارم) این بود که «آیا اصلا جیرانی دغدغه «گفت‌وگو» دارد؟»
چندروز پیش از افخمی درباره این رویکردهای پرتناقض درباره «گفت‌وگو» سوال کردم و برای اینکه گفت‌وگو صریح باشد از جیرانی هم اسم بردم. من به بخشی از گفت‌وگوی برنامه اینترنتی 35 با کارگردان بادیگارد اشاره کردم. جیرانی در بخشی از گفت‌وگو با ابراهیم حاتمی‌کیا (نقل به مضمون) به او می‌گوید: بعد از سال 88 چه لزومی داشت درباره برخی فیلم‌ها یا برخی اشخاص(فرهادی و دیگران) اظهار نظر کنی؟
این سوال جیرانی عجیب و قابل تامل است. در واقع جیرانی به حاتمی‌کیا می‌گوید: «اصلا چرا حرف می‌زنی؟!»
افخمی در پاسخ گفت: فریدون جیرانی ژورنالیست است... ژورنالیسم می‌گوید «هر حرفی که جذاب و جالب است را بزنیم!» ژورنالیست‌ها خیلی به این فکر نمی‌کنند که حرف‌شان با حرفی که ماه قبل زدند یا با اظهارنظر هفته پیش‌شان در تناقض هست یا خیر. جیرانی همین «چرا حرف می‌زنی؟» را جور دیگری به بهروز افخمی هم در «برنامه هفت» جمعه گذشته گفت. وقتی چالش گفت‌وگوی افخمی با «وطن امروز» به «هفت» هم کشیده شد، جیرانی با انتقاد از افخمی به او می‌گوید: «تو از تریبونی صحبت می‌کنی که هیچ‌وقت به جشنواره‌ها نظر مثبت نداشت، تو حرفت درسته در یک جایی، اما از این تریبون معنای دیگری می‌ده!» افخمی اینطور واکنش نشان می‌دهد: «یعنی اگر این حرف را در مجله 24 می‌زدم...[مشکلی نبود؟]»
و جیرانی حرف اصلی‌اش را می‌زند: «بله! آن‌وقت داستان فرق می‌کرد». این رویکرد جیرانی «ایدئولوژیک‌ترین» مواجهه او با رسانه است. جیرانی اصلا سخنانش درباره حرف‌هایی که به مذاق دوستانش خوش نمی‌آید، از این 2 حالت خارج نیست؛ یا می‌گوید چرا اصلا حرف زدی؟! و چه لزومی داشت حرف بزنی! یا اینکه می‌گوید چرا از آن تریبون و روزنامه، مثلا «وطن امروز» این حرف‌ها را زدی!
اینجا باید سفت ایستاد. برخلاف تصور من شاید برخی- حتی از جناح منتقدان جیرانی- این گزاره را که «جیرانی اهل گفت‌وگو بما هو گفت‌وگو نیست» را قبول نداشته باشند اما خود او براساس همین ادعایی که در «هفت» هم بیان کرد، بیشتر از اینکه سینماگر باشد، ژورنالیست است و این ژورنالیسم را خیلی خوب در راستای اهداف سازمانی‌اش اعمال می‌کند. ظهور و بروز جدی این مواجهه این روزها در 35 دیده می‌شود. او با اینکه در سال‌های حضورش در هفت، تقریبا حرف نگفته‌ای ندارد که نزده باشد، باز حالا که خود صاحب آنتن نیست، به میهمان برنامه‌اش می‌گوید: «من برای این برنامه اینترنتی دارم که حرف‌هایی را که در تلویزیون نمی‌توانم بزنم اینجا بزنم!»
خب! این هم از آن طنزهاست. با مواجهه‌ای که در برنامه «هفت» گذشته با افخمی به خاطر مصاحبه «کن جشنواره دگرباش هاست» انجام شد، گزاره و پیشفرض من درباره «سیاسی» بودن جیرانی و رویکرد «ایدئولوژیک»‌اش به رسانه تایید شد. این مواجهه خاص فریدون جیرانی نبود. در هفته گذشته خیلی‌ها به بهروز افخمی تاختند که «چرا حرف زدی؟» و «حتی اگر «حقیقت» را گفتی، چرا گفتی؟»
ناراحتی در داخل به خاطر حرفی که خود مسؤولان کن تأیید می‌کنند
واکنش مجری برنامه «هفت» به این اظهارنظرها جالب است. افخمی در ابتدای برنامه «هفت» گفت: طی هفته گذشته فحاشی‌های زیادی در فضای مجازی به من شد. برای من البته خنده‌دار بود ولی از همه بامزه‌تر حرف‌های هوشنگ گلمکانی بود. او با انتشار عکس و تیتر روزنامه‌ای که من مصاحبه کرده بودم، نوشت: «ای بابا... اینکه از مسعود فراستی هم جلو افتاد!» اما من نمی‌فهمم که گفتن یک حقیقت که همه از جمله مسؤولان جشنواره کن با این قضیه مشکلی ندارند، چطور ممکن است منجر بشود که کسی این حرف را بزند! جیرانی هم در بخشی از گفت‌وگوی خود در برنامه «هفت» با بیان اینکه به‌زعم من نیز جشنواره فجر باید به سینمای بدنه کمک کند، می‌گوید: امروز در سینمای ایران بخشی وابسته و علاقه‌مند به سینمای اروپا داریم که سینمای خرده‌پیرنگ است و سینمای اصلی و بدنه ما امروز از بین رفته و خیلی ضعیف شده است. من معتقدم جشنواره فیلم فجر باید شبیه جایزه اسکار شود و به جریان اصلی سینما بها و خط دهد. جیرانی با طرح این سوال که ما باید مشخص کنیم جشنواره فجر شبیه کدام جشنواره خارجی است، گفت: جشنواره فیلم فجر غیر از 10 سال اول که مدیریت ثابتی داشته دائم در بین جشن، اسکار، کن و... در نوسان بوده است. در ادامه افخمی بیان داشت: اما جشنواره فجر نباید شبیه هیچ جشنواره‌ای باشد. باید دید آیا اساسا برای سینمای خود به جشنواره نیاز داریم و اگر لازم است باید چگونه باشد؟!
همچنین وحید جلیلی درباره اظهارات فریدون جیرانی در ابتدای برنامه «هفت» درباره موضع صداوسیما درباره سینمای جشنواره‌ای گفت: جالب است ایشان حرف‌های خلاف واقع را به‌راحتی و با اعتماد به نفس کامل بیان کردند. تلویزیون همواره در موضع حمایت از حضور فیلم‌های ایران در جشنواره‌های جهانی بوده است. در همین شبکه مجاور ما (شبکه 4) مرد جشنواره‌پیمای سینمای ایران، آقای شجاع‌نوری برنامه‌ای را مدیریت می‌کند که به همین می‌پردازد.
سینمای جشنواره‌ای بیشترین مدافعان خود را در حاکمیت دارد
جلیلی افزود: اتفاقا من حرفم این است که دقیقا برعکسش بوده است. در تلویزیون ما تمام مدافعان سینمای جشنواره‌ای آمدند و ده‌ها ساعت دفاعیات خود را بیان کردند. سینمای جشنواره‌ای بیشترین مدافعان خود را در بدنه دولتی و حاکمیتی داشته است و اگر دفاع حکومت و دولت را از آن بگیرید تمامش فرو  می‌ریزد. این خلاف واقع است که در تلویزیون ایران آزادی بیان نیست.
فراستی: سینمای جشنواره‌ای؛ محصول 33 ساله سینمای جمهوری اسلامی
در ادامه مسعود فراستی نیز بیان داشت: اساسا سینمای جمهوری اسلامی در این 33 سال یک جریان بیشتر نساخته است و آن سینمای جشنواره‌ای است. یعنی محصول سینمای جمهوری اسلامی سینمای جشنواره‌ای است، نه سینمای دفاع مقدس. در ادامه این برنامه که به نقد فیلم سینمایی دلبری اختصاص پیدا کرده بود، وحید جلیلی گفت: سینما امروز نه‌تنها رانت می‌گیرد، بلکه خود به دیگران رانت می‌دهد. امروز سینمای ایران به یک طبقه خاص اجتماعی رانت می‌دهد، طبقه مرفه و متوسط به بالا. یعنی اقلیت 20 درصدی امروز در سینمای ایران 80 درصد سلایق و سبک زندگی خود را در سینما حاکم کرده‌اند. چیزی که در فیلم «دلبری» اتفاق می‌افتد این است که دغدغه‌ها و مسائل آن 80 درصد واقعی را بیان می‌کند.  مواجهه‌ای که این روزها با افخمی به خاطر گفتن برخی حقایق درباره جشنواره کن صورت می‌گیرد، بیش از هر چیز منشأ «ایدئولوژیک» دارد. جریانی که مدعی اتخاذ رویکردهای «غیرایدئولوژیک» است، دیکتاتورمآبانه اساسا دانستن «حقیقت» را اشتباه می‌داند. مواجهه‌ای که در عالم سیاست می‌توان آن را به ماجرای «تقریبا هیچ» رئیس کل بانک مرکزی مشابهت داد. سیف در نیویورک بخشی از «حقیقت» پسابرجام را رونمایی کرده و گفته «تقریبا هیچ» چیز عاید ایران نشده است و حالا به خاطر این «حقیقت»، نحله سیاسی همان جریان سینمایی که به افخمی می‌گوید: «چرا حقیقت را گفتی؟» از دولت درخواست کرده‌اند تکلیفش را با «سیف» روشن و او را برکنار کند. فقط به جرم اینکه «راست» گفته!

سومین نمایش «بادیگارد» تازه‌ترین اثر ابراهیم حاتمی‌کیا در تاریخ هجدهم ماه مه ‌در شهر ونکوور کانادا انجام شد. در سومین اکران فیلم «بادیگارد» در کانادا که در سالن ون سیتی شهر ونکوور انجام شد، استقبال باشکوهی از تازه‌ترین ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا انجام شد به طوری که تمام ظرفیت سالن سینمای ون سیتی از مخاطبان پر شد و عده‌ای به دلیل کمبود جا موفق به حضور در سالن و تماشای فیلم نشدند. مخاطبان این سینما در دان تاون ونکوور عمدتاً دانشجویان یا دست‌اندرکاران سینما یا تماشاگران جدی و علاقه‌مند سینما هستند بنابراین به عنوان مخاطب غیرایرانی اهل سینما آشنایی آنها با فیلم‌های روز سینمای ایران اهمیت فرهنگی بسیاری دارد. متولی نمایش‌های گسترده در ونکوور و مونترال شرکت آریاپرسیس به مدیرعاملی آزیتا موگویی است و با این نمایش و استقبال قابل توجه از آن، سالن سینمای ون سیتی  نیز  علاوه بر سالن سنتنیال تیاتر به جمع سالن‌های ثابت و اصلی نمایش فیلم‌های ایرانی اضافه شد. ون سیتی  به دلیل داشتن اعضای ثابت غیرایرانی به عنوان مخاطبان بالقوه که بیشتر از دست اندرکاران سینما و تلویزیون یا دانشجویان سینما یا مخاطبان پیگیر و جدی هستند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. سینمای ون سیتی سالن اصلی نمایش جشنواره ونکوور (viff) است و نمایش فیلم‌های ایرانی در این سینما از این رو بسیار حائز اهمیت است که سالن در صورت انتخاب فیلم به لحاظ کیفی اقدام به نمایش خواهد کرد.
 

گروه فرهنگ و هنر: چند روزی  بیشتر به ایام گرانقدر و فرخنده ماه مبارک رمضان باقی نمانده است و مردمان روزه‌دار ایرانی به میهمانی ماه نور و سلام، بهاری تازه از احوال نو شدن را انتظار می‌کشند. از سویی بخش مهمی از اوقات ارزشمند روزه‌داران جدا از ذکر عبادت و انجام فرایضی همنشین با آفتاب عالم تاب، همراهی با برنامه‌های آموزنده و در عین حال جذاب تلویزیونی است و ما که در اندیشه جهانی رو به تکامل، دل و دیده را در پی تصاویر و صدا به کرسی می‌نشانیم، یافتن فضایی مغایر با چنین احوالاتی همراه با واکنش‌های منتقدانه‌ای خواهد بود و وقتی فعال رسانه‌ای باشی و عجین با چنین حالی، این واکنش پررنگ‌تر خواهد شد که نمونه‌ای از این مساله در سال گذشته رخ داد که برنامه «ماه عسل» احسان علیخانی همگام با زیباترین زمان رهایی از بند دنیا و در آستانه افطار با دعوت از خانمی به ظاهر کارآفرین اما پوزرعروس وضعیتی معکوس را در چارچوب برنامه‌های تلویزیون قرار داد و نه‌تنها این برنامه کارکرد معناساز یا جذاب را برای بیننده نیافرید، بلکه موجب ایجاد موجی جست‌وجوگر در صفحات مرورگر اینترنت جهت یافتن نام و شهرت و نحوه فعالیت آن مدل شد و حالا پس از ماه‌ها گذر از آن روزها همین خانم در نشست خبری دادستانی تهران حضور یافت و از اشتباهات خود درباره نوع فعالیت‌های شرم‌آورش اظهار پشیمانی کرد. جدا از شرایط ناگواری که در وضعیت صنعت مدلینگ در ایران جهت شکار دختران و پسران جوان وجود دارد و فضای مغایری که این حرفه نسبت به فضای فکری مردمان ما دارد، مساله مهم این یادداشت توجه رسانه ملی ما درباره نوع تولید و تهیه برنامه‌هایی در راستای نگاه مردمان ایرانی است و این مساله وقتی از اهمیتی بیشتر برخوردار می‌شود که با مردمانی روزه‌دار در ایامی خاص مواجه می‌شویم که به دنبال فضایی متناسب با وضعیت روحی- روانی خود هستند و رسانه ملی موظف است غذای فکری و روحی همراستا با چنین احوالی را برای بیننده ایجاد کند.
با توجه به انجام معارفه رئیس جدید سازمان صداوسیما آنچه از مسؤول جدید تلویزیون انتظار می‌رود، توجه به ایجاد استراتژی مناسب و سامان‌دهی برنامه‌های شبکه‌های تلویزیونی است که از طریق انتخاب مدیرانی قابل و کارکشته و خلاق صورت می‌گیرد و نقش نظارتی مسؤول رسانه ملی جهت ایجاد فضایی هدفمند در شکل و قالب برنامه‌های تلویزیونی بسیار مهم است تا باز هم پیوندی خجسته میان نگاه مخاطب ایرانی با قاب شیشه‌ای رخ دهد. از سویی ایجاد اتاق فکری خلاق و طراح برای ساخت و پرورش ایده‌هایی ارزنده مساله مهم دیگری در تولید برنامه‌هایی از جنس «ماه عسل» بوده که در ایام مبارک رمضان و زمان مهم افطار میهمان خانه‌های مردم هستند. اتفاقی خوش که در برخی از برنامه‌های موفق تلویزیونی مانند «خندوانه» شاهد انجامش بوده‌ایم و اثرات موفق و ارزنده آن در سال‌های مختلف به دیده و تفکر مردم نشسته و کاملا جای خود را میان مردم باز کرده است. همچنین به‌روزرسانی ایده‌ها و تلاش برای ایجاد فکری مختص به دایره دیدگاه ایرانیان باید بیش از پیش مورد نظر رسانه ملی قرار گیرد تا دیگر برنامه‌های تولیدی تلویزیون مورد نقد عده‌ای جهت تقلیدگرایی از برنامه‌های آنسویی قرار نگیرد. همچنین احترام به مخاطب و توجه به خواسته‌های فکری و دینی روزه‌داران در ایام خاص ماه مبارک رمضان باید بیشتر از اینها مورد توجه قرار گیرد. اجرایی شدن همه موارد فوق دور شدن از تصمیمات فردگرایانه و توسل به تصمیمات گروهی خوش‌فکرانه و همراه با آگاهی است. از این رو باید افرادی آشنا با مقوله فرهنگ و هنر و با نگاهی متعهدانه به تولید و اجرای برنامه‌های تلویزیونی انتخاب شوند و با تنوع استفاده از افرادی با فضاهای فکری مناسب سعی شود به جای جولان گروهی خاص، از انواع تفکرات و افراد دانا که بخوبی مخاطب ایرانی را می‌شناسند، برای قاب تلویزیونی استفاده شود. ماه مبارک رمضان زمانی خاص برای ایجاد فضایی مومنانه و در عین حال سرگرم‌گننده برای مخاطب ایرانی است و باید تلویزیون ارزشمند ملی ما با تدبیری دوباره سعی کند تا نگاه‌های مردم را به خود جلب کند و باید دانست که دیگر فرصتی برای آزمون و خطا نیست و در عصری به سر می‌بریم که هجوم انواع رسانه‌های دیداری و شنیداری، رقابتی سخت را برای جذب مخاطب ایجاد کرده است.

دیوارنگاره امام و امت منتظر
در میدان ولیعصر(عج)
در همجواری ایام شکوهمند میلاد امام عصر(عج) بزرگ‌ترین دیوارنگاره کشور در میدان ولیعصر(عج) نصب شد که گوشه قاب عکس نوشته شده است: «مردم این سرزمین همه منتظر یک نفرند». بزرگ‌ترین دیوارنگاره کشور در میدان ولیعصر(عج) نصب شده است و به مناسبت ولادت امام زمان(عج) با مضمون وحدت ملی و ناب‌ترین منتظران ظهور، تصویری از امام و امت را دوش به دوش هم، در کنار هم، امیدوار و منتظر نشان می‌دهد تا عالم بداند هر چند اوضاع جهان پیچیده است اما ما منتظریم، منتظریم تا اتفاقی که وعده  حق است بیفتد و چشمان‌مان روی ماه آخرین حجت خدا را ببیند. در گوشه قاب این عکس جمله‌ای زیبا نوشته شده است با این مضمون که مردم این سرزمین همه منتظر یک نفرند.

جلوگیری از انتشار یک بازی فلسطینی توسط شرکت اپل
شرکت اپل از انتشار بازی فلسطینی «لیلا و سایه‌های جنگ» در فروشگاه دیجیتالی اپ استور جلوگیری کرد. به گزارش مهر به نقل از روابط عمومی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، «رشید ابوعیده» سازنده این بازی معتقد است دلیل اصلی جلوگیری از انتشار این بازی، محتوای سیاسی بازی است. در بخشی از پاسخ اپل آمده است: «لطفا نسبت به دسته‌بندی برنامه خود تجدید نظر و آن را از بخش بازی‌ها حذف کنید، چرا که از نظر ما این برنامه مناسب بخش بازی نیست. برای مثال مناسب‌تر است که این برنامه در دسته‌بندی اخبار یا مراجع منتشر شود.» بازی «لیلا و سایه‌های جنگ» دارای محتوای قوی سیاسی بوده و بر واقعیت‌های زندگی در نوار غزه تمرکز کرده است و شخص بازی‌کننده هنگام بازی باید از بین بمب‌ها و تیراندازی‌ها عبور کند تا به خانه‌ای امن برسد. اپل در حالی این عنوان را بازی نمی‌داند که هم‌اکنون فروشگاه دیجیتالی گوگل‌پلی این عنوان را در بخش بازی‌های ماجرایی خود و برای مخاطبان بزرگسال در دسترس قرار داده است.

محمدرضا گلزار: وجدان داشته باشیم
محمدرضا گلزار گفت: مدافعان حرم برای من بسیار انسان‌های عزیزی‌اند و مردم هم خیلی از واقعیت‌ها را نمی‌دانند.  به گزارش فارس، گلزار پیرامون شهدای مدافع حرم گفته است: اگر این عزیزان آنجا نجنگند، دشمن به لب مرز می‌آید و بعد می‌آید داخل. این شهدایی که در سوریه می‌دهیم خیلی مظلومند و مردم خیلی از واقعیت‌ها را درباره آنان نمی‌دانند. گلزار می‌افزاید: اصلا آنجا را کاری ندارم. الان اگر بگویند لب مرز جنگ است، چند نفر از ما می‌رویم؟ چند نفر از این افرادی که در اینترنت واکنش نشان می‌دهند، می‌روند لب مرز بجنگند؟ وی با انتقاد از برخی که مسائل انحرافی، حاشیه‌ای و برخی تهمت‌ها را پیرامون مدافعان حرم مطرح می‌کنند، گفت: اگر در خارج از مرزها نجنگیم، خرد، خرد دشمن به داخل می‌آید. ما خیلی از اطلاعات را نداریم. در وسط میدان به زن‌ها تجاوز می‌کنند. ما اینجا اما سرمان بالاست، آرامش داریم. چرا سرمان بالاست؟ وجدان داشته باشیم. کمی وجدان داشته باشیم.

۴۵۰ متقاضی برای اکران اولین فیلم داستانی درباره مدافعان حرم
مسؤول اکران فیلم «هنگامه» از نمایش این فیلم در ۳۰ نقطه تا امروز خبر داد و افزود: بیش از ۴۵۰ نقطه شهری و روستایی نیز در روزهای آتی میزبان اکران فیلم خواهند بود.  به گزارش نسیم آنلاین، حجت غیب‌الله‌زاده، مسؤول اکران فیلم «هنگامه» درباره استقبال از اکران این فیلم به عنوان اولین اثر داستانی درباره مدافعان حرم گفت: از حدود 10 روز پیش و آغاز اکران عمومی این فیلم، بیش از 450 نفر اعلام آمادگی و درخواست خود برای اکران فیلم هنگامه را اعلام کرده‌اند.  غیب‌الله‌زاده بیان کرد: تاکنون در مدت زمان کوتاهی که از اکران عمومی اولین فیلم داستانی درباره مدافعان حرم گذشته است، حدود 100 اکران در نقاط مختلف کشور قطعی شده و از این تعداد 30 اکران هم صورت گرفته است که 2 میلیون تومان از محل بلیت‌فروشی فیلم به دست آمده است.  وی افزود: به طور مثال، در اکران این فیلم که پیش از رونمایی رسمی در روستای اکبرآباد کوار فارس صورت گرفت، مبلغ 160 هزار تومان از محل بلیت‌فروشی اکران فیلم در این روستا جمع‌آوری شد.

بازیگر نمایش «دختر شینا»:
از مادرم الهام گرفتم
نازنین بابایی، بازیگر نقش قدم‌خیر در نمایش «دختر شینا» درباره این شخصیت گفت: قدم‌خیر همسر شهیدی است که در طول سال‌هایی که این شهید در جنگ بوده، سختی‌های زیادی را متحمل می‌شود تا 5 فرزندش را بزرگ کند. در واقع عشق خالصی که قدم‌خیر به همسرش دارد، عشقی که شهید نسبت به قدم‌خیر دارد و در نهایت عشقی که شهید نسبت به دفاع از مملکتش دارد در این نمایش خیلی پررنگ است و من به همین خاطر خیلی علاقه‌مند بودم که این نقش را بازی کنم.  به گزارش تسنیم، نمایش «دختر شینا» براساس کتاب پرفروشی به همین نام، این روزها به کارگردانی علی مست‌علی در تماشاخانه سرو روی صحنه است.  نازنین بابایی، بازیگر این اثر نمایشی درباره حضورش در نمایش «دختر شینا» افزود: خیلی خوشحال شدم برای اینکه احساس کردم فرصتی به دست آمده تا هر چند با کار کوچکم حقی که نسبت به شهدا و همسر شهدا بر گردنم هست را به احترام روح بزرگ آنان ادا کنم. پدر  من هم سال‌ها در جبهه بود و من سعی کردم وضعیت مادرم را به یادم بیاورم. مادر من هم 2 فرزند کوچک داشت و پدرم چند سالی جبهه بود و مدتی نیز روی ویلچر بود، جانباز نبود اما آسیب جدی دیده بود. در این سال‌ها تا جایی که خاطرم هست مادرم خیلی سختی می‌کشید و من تمام این سختی‌ها را به خاطر دارم. در واقع به نوعی از مادرم در ایفای این نقش الهام گرفتم و البته کتاب هم زیاد خواندم تا به این نقش نزدیک شوم.

«فصل شیدایی» به استقبال ماه مبارک رمضان می‌رود
هنرمندان «فصل شیدایی» با نمایش جدید «فصل وصل» به باغ‌موزه دفاع‌مقدس می‌آیند. به گزارش روابط عمومی مرکز هنرهای انقلاب اسلامی؛ (مُهنا)، مرکز مُهنا در پروژه پیش روی خود تصمیم گرفته به سمت تولید کارهای نو برود و نمایش میدانی و چندرسانه‌ای «فصل وصل» به کارگردانی سعید اسماعیلی با همین دیدگاه با حمایت معاونت امور فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران به مدت 45 شب روی صحنه خواهد رفت. مرحله پیش‌تولید این نمایش از هفته‌های گذشته شروع شده و اجرا از سوم خردادماه همزمان با روز مقاومت، ایثار و پیروزی در باغ‌موزه دفاع‌مقدس، آغاز می‌شود. «فصل وصل» از 4 فصل تشکیل شده و با دوران صدر اسلام آغاز می‌شود؛ در این آیتم جاهلیت قبل از اسلام و زنده به گور کردن دختران با جاهلیت مدرن و کودک‌کشی آل‌سعود در بحرین پیوند می‌خورد و سپس به داستان بعثت پیامبر، مباهله و سرانجام غدیرخم ختم می‌شود. نمایش «فصل شیدایی»  از دوشنبه سوم خرداد به مدت 45 شب، هر شب ساعت 21 در باغ‌موزه دفاع‌مقدس روی صحنه می‌رود و مثل دیگر اجراهای این گروه ورود مردم برای تماشای نمایش آزاد و رایگان است. اثر قبلی این گروه با نام
«فصل شیدایی» در جشن هنر انقلاب اسلامی به عنوان مهم‌ترین رویداد هنری سال ۹۴ شناخته شد. «فصل وصل» تولید مرکز هنرهای نمایشی انقلاب اسلامی به مدیریت علیرضا کوهفر، با کارگردانی سعید اسماعیلی و روایت رسالت بوذری همراه است. باغ‌موزه دفاع‌مقدس، ناحیه مقاومت بسیج جماران و سازمان هنری- رسانه‌ای اوج در تولید این پروژه همکاری داشته‌اند.

سبک زندگی در نخستین نمایشگاه فرهنگ و هنر تهران
نخستین نمایشگاه فرهنگ و هنر تهران با تمرکز بر سبک زندگی مطلوب ایرانی در حالی برگزار می‌شود که وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی از ضرورت بازدید مدیران فرهنگی از این نمایشگاه سخن گفت.
به گزارش مهر، کارگاه سبک زندگی، کارگاه نمایش خلاق، کارگاه گردشگری، کارگاه قرآنی، کارگاه بازاریابی در اینستاگرام و کارگاه از رؤیا تا اختراع کارگاه‌هایی هستند که با حضور کارشناسان برای استفاده علاقه‌مندان تشکیل شد. مراسم رونمایی از باشگاه مخاطبان منطقه ۵، کتاب «نذر شعر»، سند راهبردی منطقه ۱۸، کتاب «۷۲ بازی ایرانی» و کتاب «لذت مطالعه» دیگر برنامه‌های سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران در نمایشگاه بوده است. محمدحسین صفارهرندی، با حضور در نخستین نمایشگاه فرهنگ و هنر تهران گفت: برگزاری این نمایشگاه در بدو امر به درد فعالان فرهنگی می‌خورد چون زایش فرهنگی و طرح‌ها و ایده‌ها از این اقدام سخت‌ترین کار است. برگزاری نمایشگاه‌هایی از این دست کمک می‌کند این زایش در ذهن و دل آدم‌ها با آسودگی بیشتری اتفاق بیفتد. نخستین نمایشگاه فرهنگ و هنر تهران با برنامه‌های متنوع تا سوم خرداد (امروز) در پردیس سینمایی ملت به نشانی خیابان ولیعصر(عج)، ابتدای نیایش برپاست.