گروه فرهنگ و هنر: یکی از مجادله‌هایی که اخیرا نیز قوت گرفته است، موضوع تقلید سینمای ایران از سینمای اروپا یا آمریکاست. فارغ از این بحث مبنایی که اساسا چرا باید سینمای ایران مقلد فرمی یا محتوایی سینمای اروپا یا آمریکا باشد، این روزها طرفداران سینمای اروپا در اظهارنظرهایی پی در پی به دنبال معرفی این جریان سینمایی به عنوان سینمای فرهیخته هستند و سینمای آمریکا را سخیف و مبتذل می‌خوانند. در همین راستا داریوش مهرجویی در اظهارنظری عجیب گفته است: این موج تحمیق‌کننده و مبتذل و مورد پسند تماشاگر که سینمای آمریکا پایه‌گذار آن بوده است، توانسته به سینمای ایران یعنی به‌اصطلاح سینمای بدنه ایران و همچنین به تلویزیون نفوذ کند. این موج مبتذل منبع اشاعه و نمایش فیلم‌های مبتذل، بی‌محتوا، تحمیق‌کننده و توهین‌آمیز به شخصیت فرهیخته شاعرانه و عقلانی فرد ایرانی شده است. مهرجویی با اغراق درباره تاثیر سینمای روشنفکری همچنین می‌گوید: پیش از انقلاب موجی از فیلمسازان مثل ابراهیم گلستان یا فرخ غفاری و... نسبت به جریان غالب سینمای مبتذل و تجارتی طغیان کردند که موج آن به موج نوی سینمای ایران هم رسید و سینماگرانی نظیر مسعود کیمیایی، ناصر تقوایی، من، بهمن فرمان‌آرا، عباس کیارستمی، شهیدثالث، بهرام بیضایی، امیر نادری و دیگرانی که در این زمینه فعالیت می‌کردند، خوشبختانه این موج را تا به امروز ادامه داده‌اند و اینک از طریق کارهای آقای اصغر فرهادی شاهدیم که چگونه این سینما هنوز سرپاست. چندی پیش هم اصغر فرهادی در اظهارنظری عجیب و لطیفه‌وار پس از نقل قولی از جیم جارموش گفته بود: غربی‌ها در حسرت سینمای ایران هستند و ما می‌گوییم چرا شبیه سینمای آمریکا نیستیم.  فارغ از اینکه این قیاس بشدت لطیفه‌وار است و هالیوود چرا باید حسرت سینمای روشنفکری ایران را بخورد، این سوال نیز مطرح می‌شود که چرا دفاع از مرزهای سینمای اروپا تا آنجا پیش می‌رود که هالیوود که به لحاظ فرمی قابل قیاس با سینمای اروپا و جریان روشنفکری نیست هم توسط این جماعت به سینمای مبتذل و سخیف تعبیر می‌شود. حال آنکه سینمای بدنه و پرمخاطب و قصه‌گو و داستان‌پرداز هیچگاه از سینمای اروپا وام نگرفته است. به نظر می‌رسد یکی از دلایل حساسیت نسبت به سینمای اروپا و ایجاد تقدس برای آن، شهرتی است که این سینما برای جریان روشنفکری در ایران در دنیا فراهم کرده است. به همین جهت کوچک‌ترین انتقادی به سینمای اروپا با واکنش‌های تند جریان شبه‌روشنفکری ایران مواجه می‌شود. آنقدر که می‌توان از آن به تعصبی افراطی تعبیر کرد. قابل تامل آنکه جریان سینمای روشنفکری، پس از عدم اقبال مخاطب ایرانی در میان منتقدان آشنا به سینما نیز جایگاهی ندارد. یکی از سایت‌های سینمایی درباره رویکرد اخیر مهرجویی نوشته است: این ادعاها و شعارها در شرایطی است که از انحصار ایجاد شده توسط این شعارهای متحجرانه در ظاهر روشنفکرانه، تنها این گروه خاص است که بهره برده‌اند، نه مردمی که مجبور هستند برای استفاده از کالای مورد نیاز و با کیفیت خود، به بازار قاچاق بروند، تا انحصار بازار بسته اتفاقا ضدروشنفکری و ترقی آقایان، حفظ شود یا امکان بروز استعدادهای‌شان را به خاطر منافع یک قبیله، پیدا نکنند. در زیر  گفتاری از محمدتقی فهیم را در این‌باره می‌خوانید.

محمد تقی فهیم*:  متاسفانه بعد از سال‌ها هنوز برخی‌ها به دنبال این هستند که بگویند سینمای آمریکا بهتر است یا سینمای اروپا؟ ما دیدیم که در دهه 60 آقایان آمدند و بدون هیچ‌گونه طرح و برنامه‌ای، سینمای اروپای شرقی را مبنای کار خود قرار دادند و فونداسیون سینمای ایران را براساس فرم و ساختاری کاملا بیگانه بنیان گذاشتند. حالا هم همان دنباله‌روی از سینمای اروپا به دلیل اینکه آقای ایوبی تحصیلکرده فرانسه است، دیده می‌شود و بیشتر به دنبال ترویج این نوع سینما هستند. از طرفی جریان طرفدار سرمایه‌داری و نولیبرال‌ها و آنهایی که با رسانه‌های خود در حوزه فرهنگ و هنر در حال لابی هستند، به دنبال ترویج نگاه‌های غربی به سینمای ایران هستند و می‌خواهند ما از الگوی هالیوود پیروی کنیم که من هر کدام از این نظرات را رد می‌کنم، چرا که معتقدم باید خودمان به سینمای بومی و ملی و وطنی دست یابیم و هیچ کدام از این الگوها نمی‌تواند ما را به توفیق برساند. البته می‌توانیم از تجربه سینمای آمریکا درباره قصه‌گو بودن و قهرمان داشتن استفاده کنیم و ببینیم که آنها در چه بخش‌هایی موفق بوده‌اند و آنهایی که با قواعد سینمای ما همخوانی داشته باشد را بومی کنیم، چرا که سینمای قهرمان نیاز سینمای ما است و می‌تواند مورد تجربه قرار گیرد، البته نباید به شکل دربست در خدمت آن سینما باشیم، بویژه اینکه جریان‌هایی به دنبال این هستند که درهای کشور به روی نمایش فیلم‌های آمریکایی باز شود و این یک نقطه خطر است. شما هیچ نقطه از جهان را نمی‌توانید انتخاب کنید که سینمای غرب به آن نفوذ یافته باشد و سینمای ملی آن کشور را نابود نکرده باشد و این فیلم‌ها هر جا که رفتند چنان سلطه خود را به لحاظ فرهنگی و تجاری پهن کردند که سینمای بومی آن کشور را به نابودی کشاندند و جای نفس کشیدن برای آن سینما نگذاشتند. پس باید این مساله را در نظر بگیریم که از لحاظ الگوی تولید می‌توان تا حدودی از سینمای آمریکا استفاده کرد اما نباید براساس عقاید برخی اشخاص و سایت‌ها و روزنامه‌ها کاملا دنباله‌رو سینمای آمریکا بود. درباره سینمای اروپا هم که کاملا مشخص است و آنها برای اینکه می‌خواهند متفاوت از هالیوود باشند همه تلاش خود را برای تولید موضوعاتی درباره آزادی‌های جنسی خرج می‌کنند و از الگوهای اروتیک در سینمای خود استفاده می‌کنند. سینمای اروپا اساسا سینمایی اخته و بی‌مقداری است که به درد محافل خاصی می‌خورد و نمی‌تواند مخاطب عام داشته باشد. آنها خودشان معطل مانده‌اند و در برابر سینمای آمریکا وا داده‌اند و برای همین دنبال موضوعاتی تحریک‌کننده هستند و اگر ما بخواهیم دنباله‌رو این نوع سینمای ورشکسته باشیم دیگر خیلی دور مانده‌ایم. من به عنوان کسی که دوره‌های مختلف سینما را گذرانده‌ام، شکست این نوع سینمای به اصطلاح هنری را دیدم و حتی فیلمسازانی مانند فرمان آرا که مقطعی به عنوان روشنفکر خود را نشان می‌داد، در میانه دهه 50 شمسی با فیلمی مانند «در امتداد شب» به دنبال این بود که خواننده‌ای را برهنه نشان دهد تا از طریق سینمای پورنو بتواند به موفقیتی در گیشه دست پیدا کند! از این دست افراد زیاد بوده‌اند و ما شکست سینمای ایران را در همان دوره‌ها دیدیم که در برابر فیلم‌های فرنگی کاری نتوانستند بکنند و برای رقابت ناچار شدند به دنبال عناصری از مسائل جنسی بروند و ما دیدیم که این مساله چه ابتذالی به بار آورد؛ هنوز هم می‌خواهند اینگونه ریل‌گذاری کنند. به هر حال در برابر سینمای اروپا باز هم سینمای آمریکا وضعیت بهتری دارد و می‌توانیم از تجربیات خوب آنها در زمینه جذب مخاطب از طریق قهرمان و قصه‌گویی استفاده کنیم اما باز هم تاکید می‌کنم که مهم‌تر از همه چیز استفاده از ظرفیت‌های بومی برای سینمای ایران است و این تجربیات در سینمای کشورهای هند، ژاپن و چین بوده است که با استفاده از تجربه سینمای آمریکا در نهایت به سینمای وطنی خود راه پیدا کردند. از طرفی ما سینمایی می‌خواهیم که براساس الگوهای اسلامی و ملی ما باشد و نیاز به سینمایی داریم که مختص به جمهوری اسلامی ایران باشد، بنابراین الگوی کشورهای دیگر نباید جایی داشته باشد.
* منتقد سینما

مرتضی اسماعیل‌دوست: وقتی تصویرش را بر پرده سینماها می‌بینیم که همچنان استوار مانده به سودای عاشقی به خود می‌بالیم از چنین مرد اسطوره‌ای که در سرزمین‌مان داریم. حاج احمد متوسلیان را می‌گویم، فرمانده مقتدر و با صلابت سپاه عشق که همچنان پاسدار حریم عاشقی است و چه زیبا که مردی چون حاج احمد نشانی چنین گرانبها در خود دارد و هنوز مسیرها باید پیموده شود تا سردارانی از جنس بی‌ریای حاج احمد شناخته شوند.  فیلم «ایستاده در غبار» که از جشنواره سی‌وچهارم فجر با کسب سیمرغ بهترین فیلم و نشان‌هایی دیگر جانی دوباره به سینمای ایران بخشیده است، از روز چهارشنبه هفته پیش اکران خود را در سینماها آغاز کرد و حالا فرصت مناسبی است تا از دریچه قاب همیشه شگرف سینما نگاهی دوباره به قهرمانی واقعی داشته باشیم؛ قهرمانی از جنس ایرانی و با شمایلی مردمی که زمان‌هایی دراز را می‌توان با او خاطر اسطوره را زنده داشت و الگو قرار داد مردانگی را در میان جغرافیای نگاهی که گاهی رنگی وارونه به خود گرفته و لباسی عاریه‌ای به خود پوشیده است. احمد آقای متوسلیان، مردانگی‌اش از جهت رسیدن به فهم معنا سرازیر شد به حجم زندگی و تنها به دنبال هیبت مردانگی نبود، چرا که در آن دوران دور به قول هم‌زنجیرش در سلول سرد بازجویان ساواک خرم‌آباد که در فیلم «ایستاده در غبار» هم آمده، «سبیل‌هایش در ابتدا تصوری از مارکسیست بودن داشت.» احمد اما همیشه عضو سپاه اسلام بود، حتی آن دورانی که در یک شرکت مهندسى الکترونیک در لرستان مشغول به کار شده بود و این مهم را از راه اطلاع و اعتقاد از آن خود کرد. همین مردانگی در برگه‌های بازجویی ساواک در لرستان حتی در واژه‌های پاسخگوی احمد متوسلیان هم نمایان است. «به علت صحبت‌‌هایى که در جمع خانواده راجع به مردى و مردانگى در خرم‌‌آباد مى ‌شد، تصمیم به سفر به خرم‌‌آباد گرفتم و آمدم تا 2 عدد اعلامیه را که در تهران به مغازه پدرم انداخته بودند، پخش کنم.» و دلیرمردی‌های این همیشه مرد جاوید براساس همین نوع نگرشی است که از مفاهیم عمیق زندگی دریافت و توانست از سادگی، صداقت، دلیری و شجاعت ترکیبی دلنشین بسازد و در نهایت این قلب شیدایی‌اش بود که خیلی‌ها را حتی در میان مردمان منطقه چند پاره از تفکر در کردستان ابتدای انقلاب شیفته‌اش کرد. و حالا فیلم «ایستاده در غبار» به نویسندگی و کارگردانی جوانی کاربلد چون محمدحسین مهدویان می‌تواند تصویری نزدیک به اندازه همه فریم‌های به کار رفته در این فیلم برایمان بسازد، چرا که سازنده‌اش به خوبی با جهان قهرمانش ارتباط یافته و معنای پرتره را در سینما تنها در قاب‌های کلوزآپ و چند گفت‌وگوی دورهمی از اطرافیان شخصیت برای پر کردن اثری به ظاهر مستند نمی‌داند و از طریق انتخاب فرمی گویا و در عین حال جذاب می‌خواهد با بازسازی تصاویر و با عجین کردن صداهای واقعی کاراکترها در بافت فیلم به کشف دوباره‌ای از موقعیت و شخصیت برسد.  مهدویان در فیلم «ایستاده در غبار» با انتخاب فرم داکیو دراما آن را به داکیو فیکشن در مستندسازی نزدیک کرده است. از این رو مخاطب با اثر تازه‌ای در شکل مواجهه با شخصیت برخورد می‌کند که زیستی مومنانه دارد و در عین حال این نوع دلدادگی به شخصیت در فیلم از دریچه تطهیر مرسوم فیلمساز رخ نداده. مهدویان با ارائه تصویری بدون رتوش از شخصیت این امکان را به بیننده می‌دهد که چگونه به سیر تحول قهرمان خود در مسیری دراماتیک دست یابد.

مسعود فراستی این روزها یکی از جنجالی‌ترین چهره‌های سینمایی است. منتقدی پرحاشیه که با نقدش بر فیلم «دونده زمین» دوباره در صدر حاشیه‌های سینما نشسته است. به گزارش سوره سینما، فراستی در بخشی از مصاحبه اخیر خود درباره «دونده زمین» گفته است: به نظر من این فیلم اساسا علیه مردم است. اینها یک طرف. طرف دیگر اینکه یک ژاپنی می‌آید و به این مردم خنده یاد می‌دهد و در واقع به‌نوعی منجی اینها می‌شود تا اینها وارد زندگی شوند. این دیگر خیلی زور دارد و خیلی توهین‌آمیز است. انگار پول گرفتی مملکتت را اینگونه جلوه بدهی و او منجی شود.  فراستی در ادامه می‌گوید: کجای گفتمان شما انسانی است؟ یک ژاپنی بیاید به من خنده یاد بدهد که من برفک نبینم. این انسانی است؟ آیا در این شرایط هستم؟ ۲۰ سال اخیر را نگاه کنید و ببینید چند تا از بچه‌های فقیر شهرستانی ما برنده المپیادهای فیزیک و ریاضی هستند. بروید نگاه کنید. شما چطور؟ چقدر سواد دارید؟ حداکثر یک دیپلم دارید. بعضی‌های‌تان که همان را هم ندارید. نه سواد دانشگاهی دارید، نه نبض‌تان با مردم می‌تپد، نه تخصصی دارید. چه می‌گویید؟ این منتقد در پاسخ به این سوال که «کلاً مسعود فراستی چه فیلم‌هایی را دوست دارد؟» می‌گوید: فیلم‌هایی که حرف دهان‌شان را می‌فهمند و اندازه دهان‌شان حرف می‌زنند، هر چقدر هم کوچک باشند. فکر می‌کنم بزرگی و کوچکی به حرفی که می‌زنند نیست، به چگونگی است. یعنی می‌توانی یک حرف بسیار کوچک را آنقدر درست بزنی که حال کنند. یک حرف بزرگ را هم آن‌قدر بد بزنی که بد شود. حرف خوب را باید خوب زد، هر قدر هم کوچک باشد. خوب حرف زدن مهم‌تر از خود حرف است. در بخشی از این گفت‌وگو فراستی درباره «هفت افخمی» و «هفت جیرانی» هم صحبت کرده است. فراستی می‌گوید: فکر می‌کنم «هفت» افخمی بهتر است. مستقل از اینکه خیلی چیزهایش را دوست ندارم، اضافه دارد؛ مصاحبه‌ها و بقیه چیزها اما موضع افخمی درست‌تر است. موضع وسط 2 صندلی نیست. موضع جیرانی وسط 2 صندلی بود. مرا می‌خواست که شلوغ کند، موضع خودش آن طرف بود و سعی کرد هر جا که این تضاد هست، علیه من تمام شود. رسماً خیلی جاها نمی‌گذاشت حرف بزنم، ولی می‌دانست برنامه‌اش با نقد من گرفت. فراستی نباشد نمی‌گیرد، ولی بهروز بازی در نمی‌آورد. خودش است. خل‌بازی‌ها، غلط‌ها، ضد نقدها و همه چیزهایش خودش است و می‌ارزد به این طیف آدم‌ها.
 

دریافت ۱۲2۹ اثر در بخش مسابقه سینمای ایران
آمار نهایی آثار متقاضی حضور در بخش‌های مختلف چهاردهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت اعلام شد. به گزارش فارس، با پایان مهلت دریافت آثار در بخش‌های مسابقه سینمای ایران چهاردهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت، در مجموع یکهزار و 229 اثر به دبیرخانه این رویداد سینمایی رسیده است. طبق اعلام دبیرخانه جشنواره مقاومت، 31 اثر در بخش سینمای ایران،  25 اثر در بخش سینمایی- ویدئویی،  36 اثر در بخش سریال تلویزیونی، 337 اثر در بخش آثار مستند، 150 اثر در بخش فیلم‌های کوتاه داستانی، 76 اثر در بخش آثار پویانمایی،  96 اثر در بخش نماهنگ، 35 اثر  اقلام تبلیغی (این بخش تا 15 تیرماه مهلت دریافت آثارش باقی مانده است)، 188 اثر در بخش جلوه‌گاه نور و 255 اثر در بخش قلم طلایی براساس آمار تفکیکی به دبیرخانه جشنواره رسیده است.

حمید نعمت‌الله شعله‌ور را می‌سازد
فیلم سینمایی «شعله‌ور» در مرحله پیش‌تولید به سر می‌برد و برای جشنواره فیلم فجر آماده می‌شود. به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، محمدرضا شفیعی، تهیه‌کننده سینما درباره آخرین وضعیت «شعله‌ور» گفت: در مرحله پیش‌تولید مقدماتی به سر می‌بریم اما هنوز نمی‌توانم به جزئیات اشاره بیشتری داشته باشم چون کار خاصی انجام نداده‌ایم. تهیه‌کننده «کیمیا» درباره قصه «شعله‌ور» بیان کرد: قصه فیلم اجتماعی است اما به لحاظ محتوایی ساختار متفاوتی دارد؛ یعنی جزو اولین فیلم‌هایی است که در سیستان و بلوچستان کار می‌شود. گفتنی است، «شعله‌ور» که در بخش خصوصی ساخته می‌شود، به کارگردانی حمید نعمت‌الله خواهد بود و این دومین تجربه این کارگردان با محمدرضا شفیعی بعد از مجموعه «وضعیت سفید» است.

کتاب تازه انتشارات روایت‌فتح
کتاب «هویزه» شامل روایت و گزارش لحظه به لحظه 4 شاهد عینی از عملیات نصر است که از سوی انتشارات روایت فتح به چاپ می‌رسد. به گزارش تسنیم، یوسف یزدیان‌وشاره، نویسنده با اشاره به اتمام کتاب «هویزه» درباره این اثر گفت: این اثر قرار است در گروه عملیات‌ها و روایت نزدیک از سوی انتشارات روایت فتح به چاپ برسد. محور این اثر، براساس عملیات 15 دی‌ماه سال 59 است که با عنوان نصر به منظور آزادسازی خرمشهر انجام شد. وی ادامه داد: این عملیات با همکاری ارتش، نیروهای پیاده سپاه و بسیج انجام شد که هدف از آن، آزادسازی پادگان حمید، دشت آزادگان و بستان و در نهایت خرمشهر بود. در این کتاب 4 شاهد عینی از عملیات به ارائه شواهد خود پرداختند. یکی از نکات قابل توجه در این اثر، گزارش لحظه به لحظه از این عملیات است. به گفته وی، تلاش شده در این کتاب بدون جانبداری خاصی، عملیات گزارش و حوادث به ثبت برسد. کتاب «هویزه» قرار است پس از اتمام ویراستاری تا یک ماه آینده از سوی انتشارات روایت فتح به چاپ برسد.

کمیسیون فرهنگی مدافع سینمای پرمخاطب
پژمان‌فر گفت: کمیسیون فرهنگی مدافع یک سینمای پرمخاطب با محصولات خوب است که چرخ آن را مردم و مخاطبان بچرخانند. به گزارش فارس، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با اشاره به مدیریت فرهنگی در سینما اظهار داشت: به نظر من عمده مشکلات سینمای ما مربوط به مدیریت‌های فرهنگی ما در طول سالیان است. به نظر من هنرمندانی که نشود با آنها کار کرد بسیار اندک هستند و این مسائلی که به وجود می‌آید به این دلیل است که مدیران فرهنگی نمی‌دانند باید چه کنند و همه چیز را به روند اتفاقات روز سپرده‌اند. گاهی به مجلس انتقاداتی می‌شود که آقا! شما چرا ورود می‌کنید؟ این انتقادات جواب ساده‌ای دارد. علت این است که مسؤولان مستقیم این حوزه‌ها کار خود را درست انجام نمی‌دهند. وقتی یک سیستمی اینطور بهم ریخته است خب! طبعا این موارد به وجود می‌آید. خیلی از این مسائل را می‌توان در یک فضای آرام حل کرد که بیرون نیاید و به این شکل هزینه‌ساز نشود.  وی افزود: مگر مجلس خوشش می‌آید که یک فیلم در این سطح مطرح شود که مثلا یک کمیسیون مجلس برای آن وارد شود؟ مجلس علاقه‌مند ورود به این مسائل به این شکل نبوده و نیست، مگر جایی که گمان کند اتفاق نامناسبی در حال رخ دادن است. پژمانفر درباره ممیزی‌های سینما نیز گفت:  این شکل ممیزی مبهم و پرهزینه‌ای که الان در سینما وجود دارد باید روزی درباره‌اش فکر و آن را نظام‌مند کرد. به این شکل هم فیلمساز تکلیفش را می‌داند و هم مدیر فرهنگی می‌تواند کارش را درست انجام دهد. من بارها این مورد را شنیده‌ام که می‌گویند آقا! شما به ما بگویید موارد ممیزی چیست ما آن را رعایت می‌کنیم. خب! باید برای اینها فکری کرد.

رونمایی از آثار خوشنویسی شیرچی
اسرافیل شیرچی از چاپ مجموعه آثار خوشنویسی خود خبر داد و اعلام کرد این کتاب آماده چاپ است و بعد از ماه رمضان رونمایی می‌شود. به گزارش مهر، اسرافیل شیرچی، خوشنویس و مدرس رشته خوشنویسی گفت: مجموعه‌ای از آثار خود را در یک کتاب نفیس جمع‌آوری کرده‌ام که بزودی توسط انتشارات گویا منتشر می‌شود. از این جهت می‌گویم کتابی نفیس است زیرا با نهایت دقت و با کیفیت بالا چاپ شده‌است. این هنرمند خوشنویس که مهم‌ترین ویژگی‌اش توجه و کار در زمینه خط شکسته نستعلیق و آموزش آن است، ادامه داد: در این کتاب ۲۵۰ قطعه از آثارم منتشر می‌شود و نام کتاب هم «سلطان سریر صبح‌خیزان» است. برای اولین بار است که در خوشنویسی کتابی در قطع «سلطانی» منتشر می‌شود و بعد از ماه مبارک رمضان مراسم رونمایی کتاب برگزار خواهد شد.

مجموعه شعر زیاد است  شعر خوب کم است
شاعر پیشکسوت گفت: مجموعه شعرهای زیادی در سال 94 منتشر شد اما از نظر کیفیت خوب نیست. به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، عباس براتی‌پور، شاعر با اشاره به حضور خود در جشنواره «قلم زرین» گفت: در جشنواره «قلم زرین» کتاب‌هایی که در طول سال 94 منتشر شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. در این جشنواره دیدم کتاب‌های زیادی چاپ شده است اما هنگامی که به طور کلی به آثار نگاه کردم، متوجه انتشار مجموعه‌های شعری در این سال  شدم که از نظر کیفیت خوب نیست. وی افزود: شاعرانی هستند که در سال 2 مجموعه چاپ می‌کنند، در حالی که شاعر بهتر است اندکی صبر کند و یک مجموعه شعر باکیفیت به مخاطب ارائه دهد. هم‌اکنون کتاب‌های زیر 100 صفحه منتشر می‌شود. این کتاب‌ها مردمی را که به دنبال اثر خوب هستند با مشکل مواجه می‌کند و از طرف دیگر این دسته از آثار چندان قوی نیست.  این شاعر با اشاره به وضعیت پخش کتاب بیان کرد: پخش کتاب، مشکلی است که در بازار نشر وجود دارد؛ برخی شاعران با سرمایه خود اثری را منتشر می‌کنند یا آنکه با انتشاراتی قرارداد می‌بندند. در این میان 100 جلد کتاب را ناشر برمی‌دارد و مابقی را به شاعر می‌دهد تا خود کار توزیع کتابش را برعهده بگیرد. شاعر نیز نمی‌تواند به دنبال جایی برای انتشار اثر خود بگردد. اگر جایی برای پخش کتاب بین کتابفروشی‌ها باشد تا اثر این شاعران روی دستشان نماند، به بهبود اوضاع توزیع کتاب کمک می‌کند.

معرفی هیأت علمی جایزه ادبی پروین اعتصامی
هیات امنای هفتمین جایزه پروین اعتصامی، ۵ عضو هیات علمی این جایزه ادبی را معرفی کردند که فعالیت این اعضا، با حکم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز شد. به گزارش بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان، پس از برگزاری دومین جلسه هیات امنای هفتمین دوره جایزه ادبی پروین اعتصامی، ۵ عضو هیات علمی این جایزه شامل  قطب‌الدین صادقی، فیروز زنوزی‌جلالی، مریم جلالی، سودابه امینی و زهرا حیاتی معرفی شدند.

مجید اخشابی:
موسیقی ظرفیت بالایی برای بیان فرهنگ رضوی دارد
مجید اخشابی، خواننده مطرح کشور گفت: برگزاری جشنواره بین‌المللی امام رضا(ع) در فضاسازی معنوی متأثر از فرهنگ رضوی در سطح جامعه تأثیر فراوانی دارد. به گزارش ستاد خبری چهاردهمین جشنواره بین‌المللی امام رضا(ع)، مجید اخشابی درباره بهره‌مندی از معارف اهل بیت(ع) در آثار موسیقایی گفت: همه هنرها این ظرفیت را دارند که محمل پیام باشند و انتقال پیام از طریق هنر به‌راحتی و سرعت امکانپذیر است؛ چرا که در هر هنری امکان اینکه پیامی مستتر باشد، وجود دارد و موسیقی به دلیل استفاده از ظرفیت شعر و کلمه تاثیری به مراتب بیشتر دارد. وی افزود: من هم در کارهایم سعی کرده‌ام محتوا و هدفی را دنبال کنم. گاهی این محتوا ارزشی و آیینی بوده و زمانی مفاهیم عرفانی و اجتماعی را دستمایه کار و موسیقی را محفلی برای انتقال این مفاهیم قرار داده‌ام و اساسا اعتقاد دارم اگر موسیقی بدون مفهوم و محتوا تولید و شنیده شود، خیلی ارزشمند نیست. اخشابی ضمن اعلام اینکه امسال در ایام ولادت امام رضا(ع) کاری تهیه کرده است، افزود: برای من در وهله نخست عشق و ارادت شخصی به محضر امام رضا(ع) در تولید و هدیه کردن ترانه‌های رضوی اهمیت دارد و در اولویت‌های بعدی بازخورد مردمی این آثار دلگرمم می‌کند.