حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی عصر دیروز (چهارشنبه) در دیدار رمضانی رئیس‌جمهور و اعضای هیأت دولت به تبیین چند حکمت از نهج البلاغه پرداختند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری،‌ ایشان با اشاره به کلامی از حضرت امیرالمومنین(ع) درخصوص نحوه عملکرد در شرایط فتنه، گفتند: حضرت علی(ع) توصیه می کنند که در شرایط فتنه که تشخیص حق و باطل برای مردم بسیار مشکل می شود، باید به گونه ای عمل کرد که هیچ بهره ای به نفع فتنه ایجاد نشود.
رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: در شرایط فتنه همچون قضایای سال ۸۸، نباید سخن، سکوت، اقدام و حتی نوع نگرش، موجب تقویت فتنه شود. حضرت آیت الله خامنه ای افزودند: البته ممکن است برخی افراد به دلیل گرایش های خاص خود، تمایلی به حضور صریح در مقابل فتنه نداشته باشند اما نباید از او هم به نفع فتنه بهره برداری شود. ایشان با اشاره به یکی دیگر از حکمت های حضرت علی(ع) در نهج البلاغه، به موضوع نگاه طعمه ای به مسئولیت برای رسیدن به ثروت و امتیازهای خاص پرداختند و گفتند: چنین نگاهی به مسئولیت که در واقع یک امانت است، موجب کوچک و حقیر شدن انسان خواهد شد.
رهبر انقلاب اسلامی در همین خصوص به موضوع اخیر حقوق های کلان اشاره و تأکید کردند: موضوع حقوق های نجومی، در واقع هجوم به ارزش ها است اما همه بدانند که این موضوع از استثناءها است و اکثر مدیران دستگاهها، انسانهای پاک‌دست هستند، اما همین تعداد کم نیز خیلی بد است و باید حتماً با آن برخورد شود.
ایشان با اشاره به دستور رئیس جمهور به معاون اول برای پیگیری موضوع خاطرنشان کردند: این موضوع نباید شامل مرور زمان شود بلکه باید حتماً به صورت جدی پیگیری، و نتیجه آن به اطلاع مردم رسانده شود. رهبر انقلاب اسلامی گفتند: بر اساس اطلاعاتی که به من رسیده است، میزان دریافتی مدیران در بیشتر دستگاهها، در حد معقول است و دریافتی های کلان، مربوط به تعداد اندکی از مدیران است که باید با همین موارد اندک هم برخورد قاطعانه انجام شود.
حضرت آیت الله خامنه ای در بخش پایانی سخنان خود به یکی دیگر از حکمت های حضرت علی(ع) در نهج البلاغه اشاره کردند و گفتند: باید همواره مراقب زبان بود زیرا بسیاری از مشکلات انسان، ناشی از زبان است.
ایشان تأکید کردند: مشکلات ناشی از مراقبت نکردن از زبان برخی اوقات جنبه های شخصی دارد اما در برخی موارد نیز مشکلات اجتماعی به وجود می آورد که باید بسیار مراقب این موضوع بود. پیش از سخنان رهبر انقلاب اسلامی، حجت الاسلام والمسلمین روحانی رئیس جمهوری، گزارشی از مهمترین اقدامات و فعالیتهای دولت بیان کرد.
در پایان این دیدار، نماز مغرب و عشاء به امامت رهبر انقلاب اسلامی اقامه شد و حاضران روزه خود را همراه با ایشان افطار کردند.

علی‌اکبر عباسی: موضوع فیش‌های حقوقی نجومی برخی مدیران دولتی، هرچند برای عموم مردم و دلسوزان انقلاب و کشور، رخدادی نامیمون و غیرقابل قبول است اما بعید به نظر می‌رسد از دیدگاه جریان تکنوکرات حاکم بر قوه مجریه هم این مساله ناپسند و عجیب باشد. این واقعیت تلخ را آنگاه بهتر درک خواهیم کرد که واقعیت‌ها و فضای حاکم بر قوه اجرایی کشور در سال‌های حاکمیت دولت سازندگی را در ذهن مرور کنیم.
گذشت زمان و فاصله گرفتن از سال‌های حاکمیت دولت‌های اصلاحات و بویژه سازندگی و همچنین برخی حواشی و رخدادهای سال‌های پایانی دولت دهم، موجب شده تا منش سیاسی و اقتصادی جریان تکنوکرات کمتر مورد توجه افکار عمومی قرار گیرد و امروز مساله‌ای چون فیش‌های حقوقی نجومی مدیران دولتی، عجیب به نظر برسد. اما با انتشار برخی از این فیش‌های حقوقی، کانه بار دیگر خاطرات آن روزها تازه شده و باز هم کارگزاران تکنوکرات، بارزترین مشخصه خود را به نمایش گذاشته‌اند. در دولتی که ادامه همان دولتی است که مسؤولان آن به صراحت اعلام می‌کردند: «حتی اگر در فرآیند تعدیل، 15 درصد جمعیت کشور که عموما دهک‌های محروم جامعه بودند در زیر چرخ‌های توسعه له شوند، اشکالی ندارد»، فیش‌های حقوقی نجومی هم نمی‌تواند چیز عجیبی باشد. اصلا این مساله برای جریانی با این مختصات نه تنها چیز بدی نیست که اتفاقا از نظر آنها اینگونه مسائل لازمه کشورداری و اداره جامعه است.
وقتی به یاد بیاوریم که دبیرکل کنونی کارگزاران، آن سال‌ها که شهردار تهران بود، اختلاس و ارتشا و تصرف اموال عمومی را لازمه پیشبرد امور می‌دانست و هم او 20 سال قبل مدعی بود: تهران باید شهری شود که کسی که زیر ۵۰۰ هزار تومان درآمد دارد از شهر برود؛ بیشتر درک می‌کنیم که برای دولت فعلی هم فیش‌های حقوقی آنچنانی مدیرانش نمی‌تواند چیز بدی باشد!
به همین جهت به نظر می‌رسد، این بیان آقای رئیس‌جمهور که می‌گوید: «اگر در گوشه‌ای چند نفر حقوق بالاتری را برداشت کردند، آن را تبدیل به مساله ملی نکنیم»، بیش از آنکه موضعی تبلیغاتی و برای دفاع از دولت و مدیرانش باشد، اعتقاد واقعی دولتمردان یازدهم و نشأت گرفته از مبنای نظری این دولت است.
پدیده فیش‌های حقوقی چندده و چندصد میلیونی در دولت تکنوکرات امری تصادفی نیست که این اتفاقا مصدافی بارز از شکاف نخبه- توده در دولت است و با توجه به مبنایی که دولت فعلی براساس آن شکل گرفته، وقوع چنین رخدادهایی در آن نیز دور از انتظار  نیست.
در واقع مساله فقط فیش‌های حقوقی نیست، چرا که دیگر اقدامات و عملکردهای دولت در عرصه‌های مختلف و به طور کلی رویکرد اصلی دولت در اداره کشور نیز بی‌ارتباط با موضوع فیش‌های حقوقی نیست. میزان حمایت‌های دولت از اقشار مستضعف جامعه و توجه به طرح‌هایی که در راستای منافع عموم مردم است این مهم را تایید می‌کند. برای دولتی که دغدغه اصلی‌اش واردات هواپیما است، در حالی که مسکن مهر را مزخرف می‌داند؛ فیش‌های حقوقی آنچنانی هم چیز عجیبی نیست. دولتی که عملکرد چند ساله‌اش، تعطیلی پشت سر هم کارخانه‌ها و بیکاری کارگران را به دنبال داشته و محروم شدن کارگر از همان حقوق یک میلیون و صد هزار تومان، در مناسبات مسؤولانش محلی از اعراب ندارد، معلوم است که فیش حقوقی مدیرانش هم نجومی است. اتفاقا تعطیلی کارخانه‌ها و به تبع آن بیکاری کارگران و حقوق بالای مدیران، 2 روی یک سکه هستند.
دولت یازدهم حتی اگر بر اثر فشار افکار عمومی در قبال فیش‌های حقوقی، موضعی قابل توجه بگیرد یا اقدام درخوری انجام دهد - که البته تاکنون چنین چیزی را از دولتمردان شاهد نبوده‌ایم - بازهم نمی‌توان رابطه بین مبنای نظری تکنوکرات‌های حاکم بر دولت با فیش‌های حقوقی چندده و چندصد میلیونی را انکار کرد.
فاجعه حقوق نجومی برخی مدیران در دولت جمهوری اسلامی شرم‌آور است و چیزی هم نمی‌تواند از قبح این مساله کم کند. کسانی که در به وقوع پیوستن چنین رخدادهایی نقش دارند جرم‌شان نه فقط به یغما بردن بیت‌المال است که جرمی به مراتب بزرگ‌تر دارند و آن هم تاثیر سوئی است که چنین مسائلی بر اعتماد مردم نسبت به نظام می‌گذارد.

دکتر محمدرضا مهدیاراسماعیلی: «ضمن تشکر از همکاران در وزارت امور اقتصادی و دارایی کشور و بانک مرکزی در جهت موفقیتی که در اقتصاد ایران حاصل شده است؛ برای نخستین‌بار پس از سال‌ها تورم سالانه ایران تک‌رقمی شد.» این جمله خوشحال‌کننده سخنگوی محترم دولت و رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور که روز یکم تیرماه در صحن علنی مجلس ادا شد، منافات قطعی دارد با خبر اول روزنامه دولتی ایران که 2 تیرماه منتشر شد!
طی گزارش مرکز آمار ایران که
2 تیرماه صفحه اول روزنامه دولت را پر از نمودارهای میله‌ای کرده بود، روزنامه ایران در حالی سخن روز قبل معاون رئیس‌جمهور را با نمایش یک میله
5/9 درصدی در سال 95 تایید کرد که تنها 7 میله آن طرف‌تر و در سال 88 تورم کشور باز هم عدد 5/9 را نشان می‌داد.
این نمودار جذاب و خوشحال‌کننده برای ملت ایران البته یک پیام دیگر را نیز در دل خود داشت و آن مغایرت کامل با گزارش همین روزنامه در تاریخ 5 شهریور 94 تحت عنوان «عملکرد اقتصادی دولت یازدهم در یک نگاه» بود که در آن تورم نقطه به نقطه در 2 مقطع خرداد و شهریور سال 92 را به ترتیب 45 و 40 درصد اعلام کرده بود. پیش‌تر نیز همین روزنامه دولت با انتشار یادداشتی اقتصادی در تاریخ 7 دی 1393 تحت عنوان «کارنامه مثبت دولت در سال 2014» - که نمی‌دانم چرا مبنای شمسی آن را که 1392  باشد استفاده نکرده است!- اعلام کرده بود در آغاز دولت یازدهم کشور دچار تورم 40 درصدی بوده است در حالی که در صفحه اول روز 2 تیرماه، میله این سال به قدر 30 درصد بلند شده است! این آمار البته با سخنان رئیس‌جمهور محترم در 12 اردیبهشت امسال نیز در مغایرت است که فرمود: «در روز ابتدای آغاز به‌کار دولت یازدهم، تورم بالای
40 درصد بود که به مردم وعده دادیم آن را تا پایان 6 ماه به 35 درصد برسانیم که این وعده محقق شد». به راستی چنین مغایرت‌هایی نشانه چیست؟ آیا ما از آمار خبر نداریم؟ چرا رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور هنگام اعلام تورم امسال، خبر از مهم‌ترین و پربازدید‌ترین آمار مرکز آمار ایران ندارد؟ اصولاً ما در علم اقتصاد یک طنزی داریم به اسم شکنجه آمار! در این سرگرمی گاه اقتصاددانان اول یک حرفی را می‌زنند و بعد برایش آمار درست می‌کنند! منظور از آمار درست کردن این نیست که خدای ناکرده از خودشان عدد بگذارند در محاسبات، بلکه آنقدر این عدد‌های بی‌زبان را بین متغیرهای وابسته و مستقل و جزء استوکاستیک!- که شما همان تصادفی بخوانیدش- تاب می‌دهند تا بشود آنچه دل‌شان می‌خواسته!
ممکن است در پاسخ به سخن بنده گفته شود تو اگر اقتصاد بدانی، خودت هم این را می‌دانی که براساس همین اختلاف در مبناها گاه آمار بانک مرکزی با آمار مرکز آمار نیز منافات دارد. در پاسخ عرض می‌کنم آیا شما نباید از این همه تفاوت بین آمار در هنگام اعلام رسمی آن خبر داشته باشید و در قالب جمله‌ای معترضه بیان کنید که البته فلان مرکز گفته است آنقدر و ما می‌گوییم اینقدر؟! آخر اختلاف بین مبناها هم حدی دارد! نمی‌شود که یکی 45 اعلام کند و دیگری 30! بین این 2 عدد
50 درصد اختلاف است! اگر قرار باشد آمار‌های ما 50 درصد خطا داشته باشد که خب! به‌جای این همه سازمان عریض و طویل که دارند این آمار‌ها را درست می‌کنند، یک نفر را می‌گذاریم برای‌مان شیر یا خط بیندازد! محاسبه اینکه شیر می‌آید یا خط براساس همین علم آمار عزیزمان دقیقا همین‌قدر یعنی 50 درصد خطا دارد!
البته براساس آنچه گفته شد من در شیوه این تحلیل جانب دولت را گرفتم. یعنی خودم به خودم پاسخ فرضی دادم که احتمالاً معاون محترم رئیس‌جمهور که فرموده برای نخستین‌بار تک‌رقمی شدیم حتما مبنای آماری‌شان فرق داشته است. یا رئیس‌جمهور محترم نیز در اعلام
40 درصد به جای 30 درصد همین مساله را داشته‌اند که البته این نیز پنبه‌اش در پاراگراف قبلی زده شد!
کاش کمی مطالعه کنیم!

رئیس کل بانک مرکزی گفت: در انتشار فیش‌های حقوقی سیاسی‌کاری شده است. به گزارش مهر، ولی‌الله سیف در جمع خبرنگاران درباره حقوق‌های بالای هیات مدیره و مدیران عامل برخی بانک‌ها اظهار داشت: در اصل این مساله به بانک مرکزی ارتباط ندارد؛ ضمن اینکه از رقم‌های غیرقابل قبول در پرداختی‌ها حمایت نمی‌شود. وی خاطرنشان کرد: بانک مرکزی بهمن پارسال الزامات افشای اطلاعات بانک‌ها را در شورای پول و اعتبار به تصویب رساند و به بانک‌ها ابلاغ کرد که براساس یکی از بندهای آن پرداختی به مدیران عامل و اعضای هیات مدیره بانک‌ها افشا می‌شود که این افشاگری نوعی خودکنترلی را ایجاد خواهد کرد. این ابلاغیه همه بانک‌های دولتی و خصوصی را در بر می‌گیرد. رئیس کل بانک مرکزی گفت: اکنون به نظر می‌رسد مقداری درباره فیش‌های حقوقی مبالغه می‌شود و تحت تاثیر فضای سیاسی است، زیرا ارقامی که اعلام می‌شود تنها مربوط به حقوق نیست بلکه تلفیقی از پرداختی‌هاست که در چندین ماه انجام شده است. رئیس کل بانک مرکزی ایران افزود: با دستور رئیس‌جمهوری، اکنون معاون اول رئیس‌جمهور پیگیر موضوع است و ضوابطی مشخص در این زمینه تدوین خواهد شد تا مبالغی که از حد نصاب بالاتر باشد، تعدیل شود.  وی درباره اینکه گفته می‌شود مدیرعامل بانک رفاه به همین خاطر از سمتش برکنار شده است، گفت: اطلاعی ندارم. رئیس شورای پول و اعتبار درباره آخرین وضعیت آزاد شدن دارایی‌های ایران پس از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) گفت: پرداخت اقساط دارایی‌های بلوکه شده مربوط به قبل از اجرای برجام بود، اکنون همه حساب‌های بانک مرکزی در کشورهای مختلف آزاد است.
 

واکنش‌ها به اقدام ماجراجویانه حکام بحرین در سلب تابعیت آیت‌الله شیخ عیسی قاسم، عالم برجسته شیعه و رهبر شیعیان بحرین ادامه دارد و همچنان مراجع، علما و چهره‌های سیاسی به حکام مستبد بحرین نسبت به عواقب این اقدام هشدار می‌دهند. به گزارش «وطن‌امروز» دیروز 2 تن از مراجع عظام تقلید نیز به سلب تابعیت رهبر قیام مردم بحرین واکنش نشان دادند.  آیات عظام ناصر مکارم‌شیرازی و  لطف‌الله صافی‌گلپایگانی در بیانیه‌های جداگانه با انتقاد از اقدام منامه، از خطرات سلب تابعیت آیت‌الله عیسی قاسم گفتند. در بیانیه آیت‌الله العظمی مکارم‌شیرازی آمده است: سلب تابعیت، یک عمل غیرانسانی و شیطانی است، کسی که خودش و اجدادش در کشوری زیسته‌اند در آن کشور حق دارد و این حق را هیچ‌کس نمی‌تواند از او بگیرد و اگر بنا باشد سلب تابعیتی شود، باید از آل‌خلیفه شود، زیرا اجداد آنها از عربستان سعودی و نجد آمده‌اند در حالی که حضرت شیخ عیسی قاسم خود و اجدادش همه بحرینی هستند. آیت‌الله العظمی صافی‌گلپایگانی نیز سلب تابعیت آیت‌الله شیخ عیسی قاسم «یکی از رهبران مجاهد و عالم بزرگ بحرین» توسط نظام حاکم بر آن کشور را مخالف تمام قوانین مدنی، انسانی و شرعی دانست و افزود: در زمانی که مسلمانان و کشورهای اسلامی در مقابل دشمنان و مستکبرین شدیداً نیازمند یکپارچگی و اتحاد هستند، متأسفانه بعضی از سران دولت‌های اسلامی به جای اینکه ندای مظلومیت ملت خود را بشنوند و به آنان پاسخ مثبت دهند و خواسته‌های قانونی آنان را برآورده نمایند، در مقابل ملت آزاده خود ایستاده و برای رضایت اربابان خود، هرکار خلاف قانون و ظلم و ستمی را انجام می‌دهند. این مرجع تقلید با محکوم کردن این اقدام، از علمای بزرگ اسلام و سازمان‌های بین‌المللی مدافع حقوق بشر خواست نسبت به این عمل زشت و خلاف انسانیت سکوت ننموده و برای رفع این تصمیم نابخردانه که عواقب وخیمی را در برخواهد داشت، اقدام سریع بنمایند.
 

 حسین علوی: چرا محمدجواد ظریف، حسین امیرعبداللهیان را عزل کرد؟ چرا وزیر امور خارجه دولت روحانی درست در روزهایی که رسانه‌های وابسته به عربستان سعودی خبر از عقب‌نشینی ایران در موضوعات منطقه‌ای دادند؛ معاونی را عزل کرد که خار چشم آل‌سعود و جریان وهابی در منطقه بود؟ آیا انبوه اخبار، گزارشات و اظهارنظرهای مقامات منطقه درباره ضرورت تغییر امیرعبداللهیان را نباید در نظر گرفت؟ با توجه به سابقه رفتار ضعیف محمدجواد ظریف در مسائل منطقه‌ای بویژه اقدامات منفعلانه وزارت امور خارجه در مقابل آل‌سعود، آیا عزل امیرعبداللهیان شائبه‌برانگیز نیست؟ در بعد داخلی نیز، آیا این عزل مساله‌دار، نابهنگام نبود؟ آیا عزل معاون سرشناس وزیر امور خارجه توانست ماجرای رسوایی فیش‌های حقوقی را در حاشیه قرار دهد؟  درباره ماجرای تغییر حسین امیرعبداللهیان، معاون سابق عربی و آفریقای وزارت امور خارجه مسائلی وجود دارد که به نظر می‌رسد جواد ظریف باید در قبال آنها پاسخگو باشد. وزیر امور خارجه در واکنش به انبوه اعتراضاتی که درباره این تغییر مساله‌ساز به‌وجود آمده، واکنشی نشان داد که به نظر می‌رسد بیشتر پاسخی به حواشی اعتراضات بود و نه متن آن.  او درباره انبوه اعتراضات نسبت به نحوه عزل امیرعبداللهیان گفت: تصمیم درباره تغییر برخی مدیران ارشد وزارت امور خارجه براساس برنامه‌ها و اولویت‌های کاری روابط خارجی کشور و مدت‌ها قبل از عید امسال گرفته شد ولی برای حفظ شؤونات همکاران با تاخیر انجام و همان زمان رسانه‌ها خبر تغییر را منتشر و من هم در اظهاراتی تغییر و گردش مدیران وزارت امور خارجه را کاملا طبیعی خواندم. ظریف افزود: توهینی بالاتر از این نسبت به جمهوری اسلامی متصور نیست که ادعا شود تغییر مقاماتش به درخواست این و آن انجام می‌شود. تاکنون هیچکس در منطقه یا خارج از آن جرأت چنین درخواستی را از ایران اسلامی نداشته و هیچگاه نخواهد داشت. امیدواریم برخی به خاطر ملاحظات داخلی، قبح عبور از این خطوط قرمز نظام مقتدر و سربلند جمهوری اسلامی را نشکنند. او همچنین گفت: محور مقاومت قوی‌تر از آن است که به افراد خاص گره زده شود و آنها که چنین تحلیل‌هایی ارائه می‌کنند خواسته یا ناخواسته بیش از آنکه مقاومت را تقویت کنند آن را تضعیف می‌کنند. چگونه است که گروه‌ها و افرادی که تندترین شعارهای انقلابی را مطرح می‌کنند با عدم خودباوری، تصورات دروغینی درباره روش انتصاب در جمهوری اسلامی و نظام بر آمده از انقلاب اسلامی را در مخیله خود گنجانده و آن را منتشر می‌کنند؟
 این اظهارات محمدجواد ظریف همانگونه که گفته شد؛ بیشتر توجه به حواشی اعتراضات بود تا متن آن. آنچه به صورت ویژه در متن اعتراضات قرار داشت؛ «زمان» برکناری معاون عربی و آفریقای وزارت امور خارجه بوده است. در واقع نکته اصلی که انبار شائبه‌های مربوط به جواد ظریف را بیشتر کرده، با توجه به چند گزاره مطرح شده است: «رفتار ظریف در روزهای قبل از برکناری امیرعبداللهیان»، «مواضع مقامات و رسانه‌های وابسته به آل‌سعود قبل از برکناری امیرعبداللهیان»، «مواضع رسانه‌های وابسته به آل‌سعود درباره این برکناری» و البته «وضعیت داخلی ایران و مسائل مطرح در افکار عمومی قبل از برکناری امیرعبداللهیان»!
رمزگشایی اسلو!
ماجرا درباره حق قانونی یک وزیر برای انتخاب معاونان نیست. بویژه اگر زمانی مسؤولیتی ویژه مثلا درباره مسائل منطقه به عهده وزیر گذاشته شود؛ قاعدتا این حق او باید به طریق اولی به رسمیت شناخته شود. اما ماجرا، درباره برخی شیطنت‌ها است. اعتراضات نسبت به حاشیه‌سازی‌ها و برخوردهایی است که نسبت به «امانت» می‌شود. اظهارات جواد ظریف در اسلو و بلافاصله برکناری امیرعبداللهیان، و مواضع اعراب وابسته به سعودی قبل و بعد از این برکناری بسیار قابل تامل است.
بلافاصله پس از سفر ظریف به اسلو، پایتخت نروژ، وب‌سایت المانیتور مدعی شد ظریف به آمریکایی‌ها (جان کری) گفته است: ایران ممکن است آماده نشان دادن انعطاف بیشتر برای پیشبرد راه‌حل سیاسی در سوریه باشد. المانیتور می‌نویسد ظریف پنجشنبه گذشته و در مکاتبه‌ای اینترنتی در پاسخ به این سوال که چه پیشنهاداتی برای پیشبرد راه‌حل سیاسی در سوریه داشته است؟ گفت: «من همیشه گفته‌ام اگر روی یک فرد متمرکز شویم، هیچ راه‌حلی وجود نخواهد داشت زیرا مساله جمع جبری صفر خواهد بود که لاجرم به بن‌بست خواهد انجامید». ظریف در ادامه گفته است: «پاسخ این است که روی تقسیم نهادی قدرت و آینده شکل حکومت تمرکز کنیم که از طریق آن می‌توان مرکزیت نقش یک فرد یا قوم را کاهش داده یا حذف کرد». درست یک روز پس از آنکه المانیتور این گزارش را منتشر کرد؛ ظریف، حسین امیرعبدللهیان را عزل کرد. طی روزهای اخیر انبوهی از گزارشات و اخبار درباره واکنش عوامل سعودی به این عزل منتشر شد به گونه‌ای که در واقع یک رقص و پایکوبی از جانب وابستگان به آل‌سعود نسبت به عزل امیرعبداللهیان را شاهد بودیم. وابستگان به آل‌سعود این برکناری را نشانه عقب‌نشینی ایران از مواضع خود در سوریه، بویژه درباره بقای اسد ارزیابی کردند! شبکه العربیه، رسانه معروف آل‌سعود در این‌باره مدعی شد: «عزل امیرعبداللهیان نشان‌دهنده عزم دولت روحانی برای همکاری با اعراب است». العربیه همچنین از قول وزارت خارجه آمریکا نوشت ایران آماده انعطاف‌پذیری درباره اسد است. روزنامه الحیات هم در این‌باره نوشت: اقدام وزارت امور خارجه ایران در کنار گذاشتن امیرعبداللهیان بعد از آن صورت گرفت که هفته گذشته ظریف در اسلو با جان کری دیدار کرد. جایگزینی جابری انصاری، کسی که نزدیکی خوبی با کشورهای عربی دارد به‌جای امیرعبداللهیان، از نتایج این دیدار است. روزنامه سعودی الشرق الاوسط با ابراز خوشحالی از برکناری امیرعبداللهیان از معاونت عربی و آفریقای وزارت امور خارجه اعلام کرد: «تغییر در این سطح از وزارت خارجه ایران نشان‌دهنده شکست سیاست‌های امیرعبداللهیان و جمهوری اسلامی در منطقه و آفریقا بوده است.»  اما این موضوع زمانی دارای اهمیت می‌شود که مواضع وابستگان به آل‌سعود و برخی مقامات منطقه در پیش‌بینی عزل امیرعبداللهیان را مرور کنیم.  اخیرا وزیر خارجه کویت نسبت به بروز نشانه‌های مثبت بویژه میان ایران و کشورهای حوزه خلیج فارس بویژه عربستان ابراز خوشبینی کرد. بنابر گزارش الرای، وی درباره میانجی‌گری کویت میان ایران و عربستان که اخیرا نیز اخباری در این‌باره منتشر شده است به «نشانه‌های مثبتی» که عربستان نسبت به دولت یازدهم نشان داده، اشاره و تاکید کرد در مراحل آتی بین کشورهای حوزه خلیج (فارس)، ایران و عراق تفاهم‌های زیادی وجود خواهد داشت و برای ایجاد ثبات و امنیت در منطقه تلاش خواهد شد. در این میان یک وبسایت خبری نیز ادعای سنگینی در این‌باره مطرح کرد. «روسیا الیوم» در گزارشی درباره برکناری امیرعبداللهیان نوشت: «دولت عمان به روحانی و ظریف گفته وجود امیرعبداللهیان -که بارها اظهارات خصمانه‌ای علیه عربستان بیان کرده است- مانع پیشبرد هرگونه گفت‌وگو با ریاض خواهد شد. بنابراین دولت جمهوری اسلامی با کنار گذاشتن او، پیام حسن‌نیت به عربستان ارسال خواهد کرد که می‌تواند زمینه دیپلماتیک مذاکرات آتی محسوب شود.» با در نظر گرفتن این شرایط، قطعا این واقعیت غیر قابل کتمان است که آقای ظریف با عزل معاون عربی و آفریقای خود در شرایط فعلی، یک پالس اشتباه به منطقه ارسال کرد. حتی اگر برخی طرف‌های متخاصم در موضوع سوریه، نسبت به مواضع خود کوتاه آمده باشند، این رفتار هزینه‌ساز محمدجواد ظریف، باعث تضعیف مواضع جبهه مقاومت خواهد شد کما اینکه بلافاصله پس از برکناری دیپلمات مقاومت، آل‌سعود این اقدام ظریف را نشانه عقب‌نشینی ایران از موضع خود نسبت به بشار اسد تلقی کرد! بنابراین انتقاد اصلی و جدی نسبت به عزل حسین امیرعبداللهیان توسط ظریف، نحوه این برکناری است که باعث ایجاد برآوردهای اشتباه در طرف‌های درگیر با ایران در منطقه می‌شود. کما اینکه رفتار غیرانسانی آل‌خلیفه با آیت‌الله شیخ عیسی قاسم درست یک روز پس از عزل نابهنگام امیرعبداللهیان صورت گرفت!
گردن مسگری!
وقتی از اقدامات و عملکرد محمدجواد ظریف سخن گفته می‌شود؛ نمی‌توان یک پای این اقدامات که مسائل داخلی است را از نظر دور داشت. رفتار ظریف در ماجرای مذاکرات هسته‌ای این واقعیت را علنی کرد که وزیر امور خارجه ابایی از پیگیری منافع حزبی و جریانی در قالب مذاکرات هسته‌ای ندارد! اظهارات جواد ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا و طرح دغدغه‌های حزبی و انتخاباتی دولت و اصلاح‌طلبان با هاله اسفندیاری واقعیتی است که سرانجام روزی ظریف باید به خاطر آن پاسخگو باشد.  پیش از آن و در مذاکرات سعدآباد نیز فیلم ظریف در حالی که دغدغه‌های حزبی اصلاح‌طلبان را با البرادعی به اشتراک می‌گذاشت؛ موجود است. او درباره تعریف البرادعی از موضوع «تعلیق» و اثرگذاری این تعریف بر انتخابات ریاست‌جمهوری سال 84 نگران بود.  بنابراین پیگیری منافع حزبی در قالب مسائل سیاست خارجی، یکی از ویژگی‌های مدیریتی ظریف است و بر همین منوال ممکن است برکناری امیرعبداللهیان نیز شامل این رفتار شود اگر توجه داشته باشیم که رسوایی فیش‌های نجومی اکنون موضوع اول در افکار عمومی مردم ایران است!

گروه بین‌الملل: تحصن بحرینی‌ها از دوشنبه گذشته و پس از اعلام لغو تابعیت آیت‌الله شیخ عیسی قاسم از سوی وزارت کشور، آغاز شد و همچنان ادامه دارد.  براین اساس، سه‌شنبه همزمان با برگزاری تحصن بزرگ مخالفان، تظاهرات و راهپیمایی‌های مسالمت‌آمیزی نیز در مناطقی از جمله منامه برگزار شد. با این حال، آنگونه که منابع نزدیک به شیخ عیسی قاسم اعلام کرده‌اند، نیروهای امنیتی عصر روز سه‌شنبه به دفتر رهبر معنوی انقلاب بحرین در منطقه کرانه در غرب منامه یورش بردند و برخی وسایل دفتر را با خود بردند.  طبق اعلام این منابع، نیروهای امنیتی برای ورود به دفتر اقدام به شکستن درهای آن کرده و برخی وسایل و تجهیزات موجود را نیز تخریب کردند.  این منابع همچنین گفته‌اند نیروهای آل‌خلیفه به بازرسی کل ساختمانی که دفتر در آن موجود بوده پرداختند و واحدهایی را که طلبه‌های علوم دینی و افراد نزدیک به شیخ قاسم نیز در آن سکونت داشتند بازرسی کردند. از سوی دیگر، در ادامه واکنش‌ها به به اقدام گستاخانه مقامات آل‌خلیفه در لغو تابعیت رهبر شیعیان بحرین، دیده‌بان حقوق بشر در این باره بیانیه صادر کرده است.  در بیانیه این سازمان درباره لغو تابعیت آیت‌الله شیخ عیسی قاسم آمده است: «مقامات بحرینی باید از تصمیم‌شان برای سلب خودسرانه تابعیت روحانی ارشد عقب‌نشینی کنند همچنین فعالان حقوق حقوق بشر را فورا
آزاد کنند». استورک، معاون رئیس دیده‌بان حقوق بشر در امور خاورمیانه گفت: «دولت بحرین و خاندان حاکم در حال بستن در اصلاحات سیاسی و همزمان سرکوب مخالفان هستند. متحدان بحرین در واشنگتن و لندن، باید علنا و صراحتا این موضوع را محکوم و تصریح کنند که چنین اقدامات تحریک‌آمیزی روی کمک نظامی و روابط استراتژیک آنها (با منامه) اثر خواهد داشت». از سوی دیگر کنت روث، رئیس دیده‌بان حقوق بشر هم در صفحه شبکه اجتماعی خود نوشت: «غرب چشمانش را می‌بندد در نتیجه بحرین فعالان حقوق بشر را زندانی می‌کند و تابعیت روحانی شیعه را لغو می‌کند».   دیده‌بان حقوق بشر با انتقاد شدید تعطیلی دفاتر وابسته به جمعیت الوفاق و همچنین سلب تابعیت رهبر شیعیان این کشور تاکید کرده که مقامات آل‌خلیفه «هیچ مدرکی» برای اثبات ادعاهای‌شان درباره الوفاق و شیخ عیسی قاسم ارائه نداده‌اند. اتهامات واهی رژیم آل‌خلیفه علیه مخالفان بویژه شیخ عیسی قاسم در حالی مطرح می‌شود که اخیرا سندی فاش شده که نشان می‌دهد این رژیم به دستور سعودی‌ها سیاست سرکوب شیعیان بحرینی را تشدید کرده است.  براین اساس، پادشاه عربستان در نامه‌ای به پادشاه بحرین خواستار اقدام علیه آیت‌الله شیخ عیسی قاسم شده است. این نامه مدت کوتاهی پس از اقدام آل‌خلیفه در لغو تابعیت شیخ عیسی قاسم منتشر شده است. در بالای این نامه تاریخ آن 14/9/1427 (31/3/95) درج شده که دقیقا همان روزی است که تصمیم آل‌خلیفه برای لغو تابعیت آیت‌الله شیخ عیسی قاسم اعلام شد.  سلمان بن عبدالعزیز در این نامه به همتای بحرینی خود می‌نویسد: «نظر به گفت‌وگوهای قبلی درباره فعالیت‌های شیعیان و کارهای آنان که باعث تزلزل ثبات و امنیت کشور شما در برهه اخیر شده، ملاحظه می‌کنیم که این تهدیدها باعث نگرانی درباره مناطق شرق عربستان شده است. لذا توصیه می‌شود همه اقدامات لازم را علیه شیخ عیسی احمد قاسم اتخاذ کند».

مراکش نیز عربستان را تنها گذاشت
فرآیند فروپاشی ائتلاف عربستان برای تجاوز به یمن، با خروج نیروهای مراکش از این ائتلاف شدت یافت. براین اساس، فرماندهی نظامی مراکش نیروهایی را که برای مشارکت در ائتلاف تجاوز به یمن، اعزام کرده بود، به وطن فراخواند. منابع آگاه به روزنامه الصباح مغرب گفتند که با صدور این دستور، 1500 تن از نیروهای ویژه مراکش که هم در عملیات زمینی و هم در عملیات هوایی تجاوز به یمن شرکت داشتند، به کشور بازگشتند. پیش از این، امارات نیز به همراهی خود با عربستان سعودی در تجاوز به یمن پایان داد.
 

فیروز زنوزی‌جلالی: از مدت‌ها پیش این دغدغه را درباره موضوعات دینی داشتم و به دنبال فرصتی برای نگارش رمانی در این باره بودم و از آنجا که سوژه‌ها را با حساسیت بالایی انتخاب می‌کنم، به دنبال زاویه متفاوتی برای نگارش اثرم بودم. به نظرم پس از پیروزی انقلاب اسلامی به ظرفیت ادبیات دینی اضافه شد، منتها این ادبیات خیلی به تکرار رسید و در این آثار نویسندگان به مواردی پرداختند که مخاطب از آن آگاه بوده و به مسیر تازه‌ای برای تفکر مخاطب منتهی می‌شود. البته بخشی از آثار ارزش‌هایی هم دارند اما برخی تبدیل به نوحه‌خوانی ادبی می‌شوند! براین اساس به دنبال نگارش کاری متفاوت بودم و با سختگیری‌هایی که در آثارم دارم، به دنبال نگارش اثری ارزشمند و متمایز رفتم و به دلیل ارادتی که به امام علی(ع) داشتم، سعی کردم به سمت داستانی بروم که برای مخاطب مفید باشد تا اینکه طرح نگارش رمان «برج 110» را ریختم. این رمان حجیم که در حدود 4 سال طول کشید، سعی دارد از طریق جهانی تخیلی به واقعه‌ای بپردازد که در نهایت منجر به تحولی در شخصیت می‌شود. این رمان تجربه‌ای محض است که نامی از این امام بزرگوار در آن آورده نمی‌شود اما روح و نگاه ایشان در اثر جاری است و من سعی کردم شخصیت این امام را طی نمادهایی سمبلیک نمایان کنم. برآیند کلی این رمان به امام علی(ع) می‌پردازد و مخاطب این امام را در فرآیندی که طی کردم، احساس می‌کند. جهان این رمان چند لایه است و می‌توان به وجوه مختلف آن اشاره کرد. جامعه بشری در رمان «برج 110» منعکس شده و در پایان اثر شخصیت به برجی می‌رسد که نقطه تکامل وی خواهد بود. در طبقات مختلف برج‌ها انسان‌ها زندگی می‌کنند و در هر طبقه یک گروه از آدمیان با ویژگی‌های زمینی زندگی می‌کنند. یک‌سری دنبال علم هستند و برخی به دنبال زر و زور و این انسان‌های مختلف از طریق 7 طبقه به نقطه‌های مختلف تقسیم می‌شوند و انسان‌هایی با رفتارهای مختلف از سلاطین تا کاسبان در این برج زندگی می‌کنند؛ برجی که نماد بشریت است و جهانی کوچک شده از جهان ما است که در نهایت به طبقه مرموز 110 می‌رسیم که بالاترین نقطه رسیدن است. اتفاقات مختلف این برج در نهایت به حضرت علی(ع) منتهی می‌شود که ما به شکلی ظریف آن را نمایان می‌کنیم. من از طریق این داستان سمبلیک به دنبال بیان نگاهی مبتنی بر دین بودم و به دلیل حساسیت‌هایی که نسبت به انتخاب سوژه‌ها و نوع پرداخت داستان‌هایم دارم، در رمان «برج 110» به دنبال زاویه متفاوتی رفتم، چرا که به نظرم یکی از معضلات ادبیات ما انتخاب موضوعات تکراری است و در سینما هم چنین سوژه‌های تکراری وجود دارد که یک ایده‌ای پس از اقبال عمومی بارها تکرار می‌شود و این تکرارها مخاطب را پس می‌زند. در رمان هم این اتفاق رخ داده و باید برای دور شدن از این فضا به دنبال جهان متفاوتی در پردازش بود من هم تلاش خودم را در این رمان به کار بردم تا این اثر متفاوت از کارهای دیگر درآید. من سال‌ها چنین ایده‌ای را در ذهن خود پرورش دادم و بعد از سال‌ها درگیر شدن با موضوع این رمان را منتشر کردم؛ انتخاب تخیلی برای همراهی مخاطب امروزی با موضوعی دینی بود و البته انتخاب نام رمان خودش یک پارادوکس است که برج به عنوان فضایی مدرن و امروزی در کنار عدد «110» که ابجد نام حضرت علی(ع) است، قرار می‌گیرد. از این نظر جهان امروزی خود را متصل به جهان دینی حضرت علی(ع) می‌کنیم. از طرفی «برج 110»، رمانی چند وجهی است و نوع مواجهه مخاطب با این رمان از جنبه‌های مختلف می‌تواند باشد و یک مخاطب از جنبه سرگرمی و دیگری از جانب اندیشه به این رمان توجه کند. ما تعدد ماجراها در این رمان داریم و کشمکش‌های شخصیت‌ها در این رمان می‌تواند به جذب مخاطب کمک کند. من نگارش این رمان را به دلیل ارادتی که به حضرت علی(ع) داشتم، نوشتم و زبانم قاصر از بیان وجوه مختلف این شخصیت گرامی است. یا علی گفتن از زمانی که خودم را شناختم، تکیه کلامم و نوشتن درباره ایشان دغدغه‌ام بوده است. من سال‌ها درباره ادبیات دینی مطالعه داشتم و همیشه نگران تکراری شدن ادبیات مذهبی بودم و همیشه در فکر این بودم که چگونه می‌توان از وجهی متمایز به نگارش داستان در این باره پرداخت. من با رمان «برج 110» به جامعه بشری از طریق حضرت علی(ع) پرداختم و ایشان را در قله انسانیت دیدم و این برج مقایسه‌ای است میان انسان تکامل یافته و انسان‌هایی که در تلاش برای تکامل هستند که در نهایت به طبقه 110 برسند که همان رسیدن به حضرت علی(ع) است.

گروه سیاسی: دیروز تالار استانداری خوزستان شاهد متفاوت‌ترین مراسم تودیع و معارفه بود؛ مراسمی که در آن عبدالحسن مقتدایی تودیع و غلامرضا شریعتی معارفه شد و استاندار سابق که به گفته خودش 42 روز سکوت کرده بود، ترجیح داد سکوت خود را بشکند.  او که در مجالس سوم و چهارم با حسن روحانی همکار بوده است، در اظهاراتی عجیب از نقش پدرخوانده‌ها در استان خوزستان در عزلش سخن گفت؛ پدرخوانده‌هایی که به گفته او 37 سال مانع توسعه استان شدند. مقصر اصلی برکناری‌اش را هم بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت می‌داند و می‌گوید گناهش پا گذاشتن روی گلوی «اژد‌های استان» و ندادن باج به «شغال» است.  استاندار سابق خوزستان ادعاهای دولت درباره برکناری‌اش را رد می‌کند و معتقد است نگذاشته هیچ مسؤولی از جمله آقای ترکان و اعضای هیات مدیره وی برای منطقه آزاد اروند تصمیم بگیرند. عبدالحسن مقتدایی ظهر دیروز در آیین تودیع و معارفه استاندار خوزستان با بیان اینکه «بازنشستگی بنده غافلگیرانه بود»، اضافه کرد: به بنده  فقط 10 دقیقه وقت دادند، صبح ساعت 7:10 به بنده اطلاع دادند و ساعت 7:20 صبح آقای مقیمی به خوزستان آمدند. استاندار سابق خوزستان در ادامه به ماجرای درخواست بازنشستگی‌اش و دلایلی که به‌عنوان برکناری‌اش مطرح شده، اشاره‌ای داشت. وی افزود: بنده اعلام می‌کنم یکم آذرماه بازنشسته می‌شدم و عنوان اینکه مقتدایی درخواست بازنشستگی داشت، صحت ندارد.
سزارین سیاسی استاندار
استاندار سابق خوزستان درباره اینکه گفته می‌شود به‌دلیل انتصابات برکنار شده است، اظهار داشت: من در  خوزستان 8 حکم زدم در صورتی که در یزد 10 حکم زده شد و در مابقی استان‌ها نیز احکامی صادر شد. مجریان تودیع گفتند که «الآن وقت آن رسیده که وی را برکنار کنیم». در ملاقاتی با آقای رحمانی‌فضلی که اگر ایشان نبودند در همان روز اول زمینگیر می‌شدم، راجع به همه چیز بحث شد ‌جز انتصابات اخیر. متوجه شدم جریان چیز دیگری است و قضیه به شخص جناب آقای روحانی و یک وزیر دیگر یا دفترش برمی‌گردد. من نه استعفا دادم نه بازنشسته شدم و نه قهر کردم، نه به‌خاطر احکام جابه‌جایی ایجاد شد، بلکه برای نجات یک مادر و فرزند و به‌عنوان یک سزارین سیاسی‌‌ کاری کردم که نه مادر دچار آسیب شود و نه فرزند تلف شود. مقتدایی گفت: یک سال و نیم، تعدادی از آقایان با عنوان پدرخوانده‌‌ها مرتب بیخ گوش آقای رئیس‌جمهور می‌گفتند که مقتدایی باید برود و این پدرخوانده‌ها همان افرادی هستند که روی گنج‌های استان  چنبره زده بودند. استاندار سابق خوزستان افزود: پای من روی گردن پدرخوانده‌هایی بود که 37 سال  مانع توسعه استان شدند و شهرهای  خود پدرخوانده‌ها از همه لحاظ خراب‌ترین شهرهای استان است.
 استاندار برکنار شده خوزستان در گفت‌وگو با تسنیم به زوایای دیگری از برکناری‌اش اشاره کرد و از سکوت 42 روزه‌اش گفت و تصریح کرد: متاسفانه اطلاع‌رسانی درستی درباره دلیل اصلی برکناری‌ام نکرده‌اند؛ مقصر اصلی در برکناری من از استانداری، آقای زنگنه وزیر نفت و آقای روحانی هستند. شکی در این زمینه نیست که این دو نفر خواستند بنده برکنار شوم. استاندار پیشین استان خوزستان با بیان اینکه برکناری‌ام از استانداری کار وزیر نفت و رئیس‌جمهور بوده و اگر غیر از این است بیایند دفاع کنند، برخی اظهارنظرها مبنی بر اینکه استاندار خوزستان پس از عزل و نصب‌ها جواب تلفنش را نمی‌داد و خودسرانه به روند تغییرات در استان ادامه می‌داد را رد کرد. وی اظهار داشت:‌ من خودم مجلسی بودم و قانون را خوب می‌شناسم. آقای زنگنه همه نفتی‌های قَدر و قدیمی را بازنشسته می‌کند تا با توجه به قانون جدید هیچ‌کس اطرافش نباشد و فقط نیروهای فسیلی که از وزارت نیرو آورده نصب می‌کند تا تابع او باشند. مقتدایی در پایان تاکید کرد:‌ من با رئیس‌جمهور در مجالس سوم و چهارم همکار بودم؛ ایشان را خوب می‌شناسم اما متاسفانه کسانی که خوزستانی هستند اطلاعات غلط به ایشان دادند و گناه من این بود که پایم را بر گلوی اژد‌های استان گذاشتم  و باج به شغال ندادم.
 

گروه بین‌الملل: امروز بیش از ۴۶ میلیون بریتانیایی واجد شرایط رای دادن هستند تا سرنوشت‌شان را با اروپا گره بزنند یا از آن جدا کنند. همه‌پرسی 23 ژوئن ماندن یا رفتن از اتحادیه اروپایی، حقیقتا یک نقطه عطف تاریخی برای جزیره‌نشینان انگلیسی و اسکاتلندی، ولزی و ایرلندی است. آنها در تاریخ‌شان هیچ‌گاه به اندازه امروز به بخش اصلی خاک اروپا در آن سوی کانال مانش نزدیک نبوده‌اند اما در عین حال هیچ‌گاه نیز اراده‌ای چنین جدی در بخشی از جزیره‌نشین‌ها برای جداشدن از قاره سبز که این روزها ابرهای خاکستری آسمانش را گرفته‌اند به چشم نخورده بود. مهم‌تر از آن اینکه «مساله اروپایی»، باعث ایجاد تناقضی باور نکردنی میان امیال همگرا و واگرا در پادشاهی رو به افول بریتانیا شده و حتی به نمادی برای صغیر شدن آن پادشاهی سابقا کبیر تبدیل شده که برای فرار از فروپاشی به حل شدن در امپراتوری بزرگ‌تر ناتو یا همان سلطه آمریکایی بر اروپا نیازمند است و این خود تناقضی دیگر می‌آفریند که تداوم حاکمیت خاندان سلطنتی ویندسور چگونه با مستحیل شدن در امپراتوری نظام بانکداران صهیونیست ممکن است؟
به شکلی بی‌سابقه کمپین برگزیت (جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپایی) میان طیف ملی‌گرایان مدرن انگلیسی و طیف سنتی حامی تاج و تخت باکینگهام تقسیم شده است. آنها در همان حال که از باقی ماندن ملل دیگر مثل اسکات‌ها و سلت‌ها در چارچوب پادشاهی متحد دفاع می‌کنند، با کوبیدن بر طبل جدایی از اروپای متحد، این ملت‌های خواهان استقلال را بیش از پیش نسبت به عواقب ماندن زیر پرچم ملکه متوحش می‌کنند. در همان حال رهبران سیاسی اسکاتلند که عملا خط استقلال این کشور از بریتانیا را دنبال می‌کنند، پیشاپیش همتایان ولزی و ایرلندشمالی‌شان، از ماندن در اتحادیه اروپایی حمایت می‌کنند، چرا که آن را برای حفظ ساختار اقتصادی فعلی‌شان حیاتی می‌دانند. در نتیجه این استقلال‌طلبان غیرانگلیسی تهدید می‌کنند که در صورت رای بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپایی، همه‌پرسی جدایی جدیدی برای جدایی اسکاتلند از پادشاهی برگزار می‌کنند که این تهدید قطعا کار خود را می‌کند و بخش مهمی از ملی‌گرایان و سلطنت‌طلبان را از ترس فروپاشیدن بریتانیای فعلی، از دادن رای به جدایی از اروپا منصرف خواهد کرد. به همین دلیل است که شاهد کند شدن و حتی معکوس شدن روند حمایت از برگزیت طی نظرسنجی‌های هفته‌های اخیر هستیم.  در حالی که حتی ماتئو رنتسی، نخست‌وزیر ایتالیا همپای همتای بریتانیایی‌اش، دیوید کامرون رسما به جزیره‌نشین‌ها التماس می‌کند که در اتحادیه اروپایی بمانند، این باراک اوباما به‌عنوان نماد امپراتوری آمریکایی در اروپاست که با مواضع بسیار جدی‌اش بر آرای بریتانیایی‌ها تاثیر می‌گذارد. در حقیقت اغلب تبلیغات گسترده درباره عواقب اقتصادی و سیاسی جدایی برای وحشت‌زده کردن بریتانیایی‌ها به اندیشکده‌ها و منابع آمریکایی ختم می‌شود. در عوض در خود جزیره دودستگی و حتی گیجی و منگی آشکاری بر سر دوراهی ماندن یا رفتن از اتحادیه به چشم می‌خورد.
یک جناح از حزب محافظه‌کار که دولت لندن را در دست دارد علیه سیاست‌های کامرون برای بقا درکنار اروپا موضع می‌گیرد و روزنامه‌های سیاسی نزدیک به  این حزب مواضع متضادی را در مقالات‌شان در مورد برگزیت می‌گیرند.
روزنامه میل‌آنلاین روز یکشنبه در مقاله‌ای از مردم خواسته بود رای به ماندن دهند  اما روز چهارشنبه در مقاله دیگری از مردم خواست رای به خروج دهند، چرا که صاحب امتیاز روزنامه  همانند دولت کامرون حامی اتحادیه اروپاست اما خوانندگان آن دوستدار خروج هستند. درست مشابه این وضع را در لابه‌لای صفحات روزنامه مشهور تایمز متعلق به «روپرت مرداک» یهودی و طرفدار حل شدن در سیاست‌های بروکسل و واشنگتن شاهد  هستیم. اما طرفداران خروج هم راه‌حل‌های انگلیسی خاص خود را دارند. یکی از این راه‌حل‌ها ‌جنبش هولیگانیسم یا هواداران افراطی بیگانه‌ستیز فوتبال است که همزمان با برگزاری جام ملت‌های اروپا، دوباره پس از چند سال مثل یک آتشفشان تازه فعال شده در جزیره و خاک اصلی قاره اروپا فوران کرده است. نشریه آمریکایی پولیتیکو، ظهور دوباره هولیگانیسم در خیابان‌های مارسی و لانس و سنت‌اتین در فرانسه را به موازات شهرهای کوچک و بزرگ جزیره با موج اجتماعی هویت‌خواهی نوین انگلیسی که عمدتا پشت سر برگزیت و جدایی جمع شده، مرتبط می‌داند. یک تحلیلگر فرانسوی حتی پا را از این فراتر می‌گذارد و می‌گوید ولادیمیر پوتین با اعزام نیروهای ویژه خود به فرانسه تحت عنوان هوادار تیم ملی فوتبال روسیه، قصد داشته یک جنگ روانی را با استفاده از اهرم اجتماعی قدرتمند فوتبال علیه هولیگان‌ها به راه اندازد تا با برافروختن‌شان طیف‌های گسترده وابسته به آنها در بریتانیا را بشوراند و اینگونه آب به آسیاب برگزیت بریزد. البته خود پوتین هفته گذشته در اظهارنظری صریح با بی‌اهمیت دانستن همه‌پرسی در بریتانیا آن را تنها حربه‌ای برای اخاذی دیوید کامرون، نخست‌وزیر انگلیس از اتحادیه اروپایی توصیف کرده بود، به شکلی که انگار  دولت لندن از قبل از نتیجه این همه‌پرسی به نفع خود آگاه است و تنها می‌خواهد آن را به عنوان اهرم فشاری بر رهبران اتحادیه به کار گیرد که از کوچک شدن اروپا پس از جدا شدن بریتانیا وحشت دارند.گویی بریتانیای در حال صغیر شدن با اروپای در وحشت از کوچک شدن بازی می‌کند.
این کنایه در یادداشت این هفته روزنامه آمریکایی «وال‌استریت ژورنال»، به شکلی جدی‌تر بازتاب یافته بود. لاورنس نورمن و استیفن فیلدر، تحلیلگران این روزنامه نوشتند نتیجه همه‌پرسی جدایی بریتانیا هرچه باشد، تغییراتی در اتحادیه اروپایی روی خواهد داد و هرگز مانند قبل نخواهد بود. اگر بریتانیا رای به خروج بدهد از آنجا که اولین ملتی است که از این اتحادیه جدا می‌شود، بحران اقتصادی این قاره عمیق‌تر خواهد شد و بی‌ثباتی ژئوپلیتیک در کشورهای جنوبی و شرقی این قاره افزایش می‌یابد. این همه‌پرسی می‌تواند به‌هم خوردن توازن قدرت در قاره را در پی داشته باشد. از سوی دیگر حتی اگر بریتانیا از اتحادیه اروپایی جدا نشود، تغییرات در راهند. دیوید کامرون ماه فوریه با دیگر کشورهای قاره درباره اصلاح قواعد روابط مذاکره کرد. به هر حال، این همه‌پرسی شوکی برای کلاس سیاسی اروپا بوده و از دید برخی کارشناسان، فرصتی خواهد بود برای پیش رفتن به سوی معاهده تازه‌ای برای اتحادیه اروپایی.

محمدصادق حاج‌صمدی: خدا خیرت بدهد سردار! خدایا! از عمر من آنچه مانده درجا بستان و به عمر سردار افزای! بعد از 3 سال یک چیزی شنیدیم از یک کسی که بتوانیم سرمان را بالا بگیریم! اصلا آدم را غرور می‌گیرد بعد از یک همچین جذبه‌ای! شیوخ عرب وهم برشان داشته بود از لبخند‌های ظریف دیپلمات‌های ما و این عقال‌های طلا بر سر از پشت پنجره‌های دودی ماشین‌های آمریکایی‌شان با تبختر اعراب جاهلی بهمان نگاه می‌کردند. از وقتی وزیر امور خارجه‌مان زانو زده بود جلوی نماینده نمی‌دانم کدامیک از این تکه‌پاره‌های حاشیه خلیج‌فارس و از هیات رسمی جمهوری اسلامی انگشت‌نگاری کرده بودند برای مذاکرات حج، فکر کرده بودند جمهوری اسلامی بدون مرد و جوانمرد مانده! البته تقصیر خودشان هم نیست بنده‌های خدا! وقتی رئیس‌جمهورمان مدام بگوید خزانه خالی است و زیر بار تحریم له شدیم و ما تمام دانش هسته‌ای‌مان را به یک مشت دلار آن هم قسطی فروخته باشیم، همسایه چه فکری می‌کند!
نقل است پیامبر می‌فرمود در جنگ به‌جای یک دیگ 10 دیگ بجوشانند که دشمن از بخار ظرف غذای مسلمین هم حساب ببرد و به پیرمرد‌ها می‌گفت خضاب کنند که کفر فکر نکند سپاه مسلمانان پیرمردند؛ بعد آن وقت وزیر ما روی ویلچر می‌نشیند و می‌رود مذاکره می‌کند!
خدا لعنت کند آن کسی که باب کرده بود خلیفه‌کشی را! ترکه ملعونش فکر کرده بودند بعد از شیخ نمر و زکزاکی می‌شود نوبت عیسی قاسم باشد در بحرین. نخیر! دوران بزن در رو تمام شده! دوران هتک‌حرمت خانه عالمان تمام شده! اگر 100 سال پیش‌تر که سعود ملعون سوار بر شتر و با حمایت جاسوس انگلیس حرم امام حسن علیه‌السلام را خراب کرد شاه ایران به اندازه یک اخم هم غیرت نداشت، امروز یک سلیمانی آن هم بدون عنوان سردار و ژنرال، یک تنه جلوی جیره‌خوار آل‌سعود و تمام غرب که بی‌صدا برای‌شان کف می‌زنند، می‌ایستد که خانه شاگرد امام حسن خراب نشود! حبّذا به غیرتت سردار! مرحبا! کاش همه سرهنگ بودند! سرهنگ که باشی و 2 خط قرآن هم خوانده باشی می‌فهمی جواب ‌های، هوی است! جواب تهدید را با تهدید می‌دهند! جواب سیلی، سیلی است! جواب گلوله، گلوله است! قرآن می‌گوید عین به عین! چشم در ازای چشم! دست در مقابل دست! یک سرهنگ می‌فهمد کسی که خانه یک عالمی را خراب کند خانه‌خراب می‌شود! سرهنگ‌ها هستند که جان‌شان را می‌دهند اما شرف‌شان را نه! عزت‌شان را نه! من نمی‌دانم چه چیزی در این سرهنگی هست که یک‌سری اصرار دارند بگویند ما نیستیم! آدم سرهنگ نباشد لاجرم حقوقدان است! حقوقدان که باشد نهایت حماسه‌اش می‌شود پرت کردن تصادفی خودکار به سوی دشمن!  حقوقدان‌ها دشمن ندارند. حقوقدان‌ها برای اعتراض به حکم قاضی که چند میلیارد دلار از اموال‌شان را مصادره کرده شکایت می‌برند به شریک دزد و شاه‌دزد عالم که همان سازمان ملل است! حقوقدان‌ها یکبار می‌گویند همه تحریم‌ها برداشته شده. بعد می‌گویند بیستم دی همه تحریم‌ها برداشته می‌شود. بعد می‌گویند تحریم‌ها روی کاغذ برداشته شده. بعد هم می‌گویند منتظر نباشید یک‌شبه تحریم‌ها برداشته شود. راست هم می‌گویند. در دادگاه آنقدر از هر جمله حقوقی استنباط مختلف می‌شود که هرکسی در بازی کردن متبحر‌تر باشد برنده است. حقوقدان‌ها اورانیوم را اکسید می‌کنند به این امید که حقوقدان طرف مقابل هم تحریم‌ها را بردارد. بدبختی اما اینجاست که حقوقدان ما از روی ترجمه دست چندم همان کتابی درس خوانده که دزد امروز، دیروز نوشته بود! سرهنگ که باشی دست عربستان را در سوریه قطع
می‌کنی. حقوقدان که باشی مجبوری با دستی که به خون کودکان یمن آغشته است دست بدهی. سرهنگ که باشی مرد عملی! مخاطب نامه هم می‌فهمد نامه‌ای که سرهنگ می‌نویسد با نامه یک حقوقدان چه فرقی می‌کند! سرهنگ که تهدید کند مرحله بعدی در میدان است! اگر بگوید آل‌خلیفه تاوان هتک حرمت آل‌ علی را
می‌دهد یعنی با آل علی هرکه در افتاد ور افتاد!
من نمی‌دانم در نظام حقوقی تهدید کردن چه وزنی دارد اما می‌دانم در نظام بین‌الملل ضعیف پامال است! این را هم می‌دانم که فقط یک سرهنگ زبان اینها را می‌فهمد! شیخ عیسی قاسم به وکیل احتیاج ندارد! دادگاهی برای او برقرار نمی‌شود! خون او را قبلا مفتی عربستان حلال کرده. یک سرهنگ است که می‌تواند جلوی تجاوز را بگیرد!
نامه سردار نه تنها تیتر روزنامه‌ها را تغییر می‌دهد بلکه بسیاری معادلات دیگر را هم به هم می‌ریزد. خدا خیرش بدهد که بالاخره یک کسی پیدا شد که جواب تهدید را با تهدید، بدهد! وقتی رهبری می‌گویند جواب تهدید تهدید است و وقتی قرآن می‌گوید دست در مقابل دست یعنی همه شما! همه شما حقوقدان‌ها! همه شما سرهنگ‌ها! همه شما! در هر کجای عالم در مقابل دشمن قرار گرفت، در مقابل تهدید تهدید کند. حتی اگر شما را هم نه، یک مظلومی را در یک کشور دیگری تهدید کردند شما آنجا هم تهدید کنید. خدا رحمت کند امام را که فرمود «اگر دست‌مان ‌رسید باید تمام ظلم‌ها و جورها را از عالم برداریم، تکلیف شرعی ما است.» من نمی‌دانم پیگیری‌های حقوقدان‌ها درباره شیخ زکزاکی به کجا رسید اما دیدم که درباره شیخ نمر به هیچ کجا نرسید. اما قاسم سلیمانی سرلشکر است. می‌داند جنگ او محدود به سوریه و عراق نیست. می‌داند دشمن او در بحرین هم ظلم می‌کند. می‌داند داستان از کجا آب
می‌خورد. برخلاف حقوقدان‌ها فکر نمی‌کند همه چیز با مساله هسته‌ای حل و فصل و تمام می‌شود... سرهنگ‌ها برخلاف حقوقدان‌ها می‌دانند که در خان‌طومان مذاکره کنند باید از حلب عقب‌نشینی کنند و فردا نوبت دمشق می‌شود و دمشق سقوط کند کمر مقاومت می‌شکند. می‌دانند باید دشمن را پشت خانه شیخ عیسی متوقف کرد نه حتی یک قدم جلوتر. تاوان امضای حقوقدان‌ها را آرمیتا می‌دهد اما سرهنگ‌ها با خون خودشان پای امضای نامه‌های‌شان می‌ایستند...