گروه فرهنگ و هنر: اشاره اخیر رهبرانقلاب درباره تقویت سرودها و سروده‌های انقلابی، انگار جان تازه‌ای به این مهم داده است. این روزها در محافل ادبی، شاعران و اهل نوا بیشتر از قبل درباره سرود حرف می‌زنند و علاقه‌مندان امیدوارند در این حوزه اتفاقات تازه‌ای بیفتد. به گزارش «وطن امروز»، بارقه‌های امید برای شکل‌گیری و انسجام وضعیت سرود دیده می‌شود. برخی البته فضای امروز را بسیار مطلوب‌تر از قبل و البته فاصله‌دار با فضای آرمانی می‌دانند. سیدمحمدمهدی شفیعی در بخشی از گفت‌وگوی خود با «وطن امروز» درباره وضعیت فعلی سرود می‌گوید: «نسبت به قبل، امروز خیلی بهتر است. امروز چند موسسه و فضای خوب انقلابی داریم که کار می‌کنند و دغدغه دارند. شما بسامد کارهایی که در 5-4 سال اخیر و بویژه بعد از فتنه در زمینه موسیقی انقلاب و سرود عرضه شده را با قبل از فتنه مقایسه کنید.  با توجه به اینکه نسبت به اول انقلاب تا فتنه، ما از نظر زمانی بعد از فتنه مدت کمتری را طی کردیم اما من فکر می‌کنم بسامد قابل توجهی است. جریان‌هایی که پیگیرند هم کم نیستند اما این نقطه آرمانی نیست و با نقطه مطلوب خیلی فاصله داریم. شما از یک طرف میزان پیشرفت شعر ما را و میزان اشعاری که در این زمینه‌هاست با میزان کارهای تولیدی مقایسه کنید! خیلی فاصله داریم. شاید به ازای هر 20-10 کار موفق در زمینه شعر یکی به مرحله تولید برسد. تازه اگر خوب توزیع و ترویج شود. من فکر می‌کنم چند برابر کارهای تولیدی موجود، آثار خوب داریم که هنوز زمینه مناسبی که بخش زیادی از اینها را بشود استفاده کرد فراهم نشده است». وی همچنین درباره حمایت‌ها از این حوزه معتقد است به جای موازی‌کاری و سطحی‌کاری و سپردن کارها به دست افراد غیرکارشناس از سرودهای انقلابی و سازمان‌های مردمی توسط وزارت ارشاد و دولت حمایت شود،  تا در کنار رشد کمی آثار تولیدی، شاهد رشد کیفی این آثار نیز باشیم. البته سروده‌هایی که در راستای فضای انقلابی ساخته می‌شوند، واجد برخی ویژگی‌ها هستند و البته برخی قواعد را رعایت نمی‌کنند که قطعا در این حوزه باید با کارشناسان امر مشورت کنند تا به دقتی مناسب در تولید اثر برسند.  رضا مهدوی، ‌مؤلف، مربی و کارشناس موسیقی و سرود که سال‌ها در تولید و آموزش سرود در مدارس ابتدایی و راهنمایی تحصیلی سابقه دارد و هم‌اکنون نیز در برخی مدارس تهران مربی تربیت شنوایی و سرود مدارس و همین‌طور مدرس در مراکز تربیت معلم و دانشگاه فرهنگیان است، در بخشی از یادداشت خود که در فارس منتشر شده است، می‌نویسد: سرود یکی از انواع  «کاربردی» موسیقی همراه با کلام (و گاه بی‌کلام) است. یک «گونه» یا یک «ژانر» نیست. بیشتر یک نوع قالب اجرایی است. با مشخصات فنی معین که می‌تواند مرزهای همیشگی خود را هم گهگاهی نادیده بگیرد و به قالب‌های دیگر نزدیک شود. این ماجرا هنگامی اتفاق می‌افتد که عوامل متعددی دست به دست هم می‌دهند. مثلاً درباره اثر معروف «ای شهید مطهر» تعیین مرز بین سرود و آهنگ- ترانه اندکی دشوار است. مسلم است که این اثر، با نام «سرود» به عرصه اجرا و پخش آمده (مثل بسیاری دیگر از آثار که بعد از انقلاب در دهه 60 و 70 گویندگان صداوسیما می‌گفتند این سرود را بشنوید!) و با کاربردهای یک آهنگ- ترانه مقبول عام، در حافظه مردم و تاریخ عصر خود نفوذ کرده و در آن جای گرفته است. بخشی از این ماندگاری هم به نغمه و هم به کلام و هم به اجرای گرم و معتقدانه خواننده ارجمند آن مربوط می‌شود و بخش دیگر به کاریزمای اجتماعی و سیاسی شخص شهید مرتضی مطهری که قبول عام و خاص را با هم داشت و ترور ایشان در شرایط سراپا ملتهب اوایل انقلاب ضربه‌ای بزرگ به جامعه انقلابی آن روزگار ایران محسوب می‌شد. مطلبی که امروز بعد از 37 سال قابل تردید نیست، این است که خاطره آن دانشمند روحانی با این کلام آهنگین، طوری پیوسته است که دیگر جداشدنی نیست.  این کارشناس حوزه سرود در ادامه درباره جمعی بودن سرود نیز می‌نویسد: یکی از شاخصه‌های مهم سرود، کار جمعی است و نباید تکخوانی باشد. اگر اثری کاملاً با فرم سرود طراحی و ساخته شود اما نوع ارائه آن در اشکال گوناگون پاپ و همراه با تکخوانی باشد از شاکله موقعیت سرود خارج می‌شود. نمونه‌ها بسیار هستند و قابل بررسی. این همان موضوعی است که در ابتدا قصد ورود بدان را داشتم: احیای روحیه جمعی و تشویق استعدادها برای استفاده از یک قالب متأسفانه فراموش شده در موسیقی باکلام، جهت خلاقیت هنری و انتفاع جامعه از آن، اما همان طور که گفته شد، در ابتدا نیازمند تجدید باورها و دگرگون کردن ذهنیت‌های‌مان هستیم. مهدوی در بخش دیگری از یادداشت خود به آسیب‌شناسی فضای رسانه‌ای در سرود نیز می‌پردازد و می‌نویسد: در گذشته‌ای نه چندان دور، عنوان «سرود»، بیجا و بی‌تناسب به تمام گونه‌ها و تمام کاربردهای موسیقی اطلاق می‌شد. صرفاً برای اینکه نام موسیقی را نبرند و حساسیت‌های تاریخی نسبت به موضوع مورد تحریم را بیدار نکنند! حتی نام اداره موسیقی کشور با عنوان «مرکز سرود و آهنگ‌های انقلابی» تغییر کرده بود. در حالی که با بازیابی عنوان اولیه‌اش در نیمه دوم دهه 70 باید در کنار دیگر واحدها واحدی به نام سرود و آهنگ‌های انقلابی در دل مرکز موسیقی جای می‌گرفت تا بدین‌گونه به نوعی در صیانت سرود و سروده‌ها و آهنگ‌های انقلابی برای نسل جدید حرفی برای گفتن باقی بماند. نتیجه اینکه ذهنیت عمومی، به جای فرهنگسازی و فرهنگ‌پذیری، دچار آشفتگی شد و این اغتشاش از مصداق به معنا رسید و هیچکدام از نام‌ها و فرم‌های موسیقایی به‌درستی شناسایی نشد. بیش از ممنوعیت و حصر و بند، نیاز به کار نظری و عملی (به طور موازی) بود و نباید مسؤولان همه چیز را این‌طور مقطعی و گذرا می‌دیدند. شاید درست‌تر بود به جای این همه تبلیغ و شعار درباره غرب‌گریزی و غرب‌ستیزی (که به‌واقع روی دوم سکه غرب‌شیفتگی‌های بدون شناخت است) سعی می‌شد بیشتر بیاموزیم و از تجربه برخی از کشورهای پیشرفته مشرق زمین استفاده می‌کردیم. همین حالا در فضای موسیقایی برخی از این کشورها صدها و هزاران قطعه سرود تولید می‌شود و برخی از آنها دارای کیفیت‌ والای هنری و ماندگاری‌ تاریخی و اجتماعی هستند و سفارش‌دهنده و حتی حمایت‌کننده از آنها فقط دولت نیست بلکه بخش خصوصی و مردم و انجمن‌های مردم‌نهاد است. مضامین و مناسبت‌های آنها بی‌اندازه متنوع است؛ از وصف حال و بزرگداشت شخصیت‌های محبوب سیاسی، نظامی، هنری، فرهنگی و ورزشی تا تکریم مظاهر فرهنگی، تاریخی، ثروت‌های اقلیمی و جغرافیایی آن. هنرمندان می‌سازند، مردم استقبال می‌کنند. بخش‌های خصوصی و دولتی سرمایه می‌گذارند و رادیو و تلویزیون آنها به جای ممیزی‌های بی‌پایه و اساس، برای انتخاب بهترین‌ها معیار می‌گذارد و با پخش مکرر به این چرخه مثبت یاری می‌کند، ما با این همه شعار و ادعا چه کرده‌ایم؟! حتی مقابله می‌کنیم با طرح جشنواره «ملی سرود»! متأسفانه صداوسیمای ما بعد از دهه 60 تیشه به ریشه موقعیت سرود زد و با عدم پخش آنها جایگاهش را نزد مردم به فراموشی سپرد. آموزش‌وپرورش به تبع نگاه رسانه‌زده مثل بسیاری از مدیریت‌ها در عرصه‌های دیگر، دانش‌آموزان را به تولید گونه‌هایی از موسیقی پاپ تقلیدی سرازیر کرد و سرود جنبه نمایشی و جشنواره‌ای درون‌سازمانی در مقیاس پایین یافت. به نظر می‌رسد ادامه آسیب‌شناسی‌ها و طرح چالش‌ها، دغدغه‌ها و تجربه‌های موجود در این حوزه موجب می‌شود فعالیت‌هایی که در آینده و پس از تاکید رهبر انقلاب تقویت خواهد شد، کارشناسانه‌تر و با توجه به فضای مخاطب و جامعه کنونی ایران صورت گیرد. رهبر انقلاب در دیدار اخیر خود با شعرا با تاکید بر اهمیت سرود گفته بودند: «به نظر من سرود یک نوعی از شعر بسیار پرتأثیر است، اثرگذار است. از بسیاری از انواع شعر، شاید بگوییم از همه‌ انواع شعر اثرگذاری‌اش بیشتر است؛ یعنی گسترش اثرگذاری و سرعت اثرگذاری آن بیشتر است. فرض کنید اگر ما یک سرود مناسبی مناسب با وضع زمان داشته باشیم که این را جوان‌ها در اردوها بخوانند، مثلاً یک مشت جوان در کوهنوردی که می‌روند با همدیگر بخوانند؛ در اجتماعاتی که هست بخوانند؛ فرض کنید یک مشت جوان در راهپیمایی بیست‌ودوم بهمن همان سرود را بخوانند. اینها خیلی چیزهای مهمی است، اینها تکرار معارف و گسترش دادن معارفی است که ما احتیاج به گسترش آنها داریم. سرود این کار را می‌کند و زود هم اثر می‌گذارد. فرهنگسازی می‌کند؛ یکی از خصوصیات سرود این است که در جامعه فرهنگسازی می‌کند و سطح هم نمی‌شناسد؛ یعنی از سطوح بالای معرفتی و علمی و مانند اینها تا سطوح عامه‌ مردم همه را با سرعت فرامی‌گیرد که ما این را در سرودهای مرحوم حمید دیدیم... سرود مثل هوای تازه، مثل هوای بهاری نفوذ می‌کند؛ هیچ لازم نیست وادار بشوند کسانی که آن را ترویج کنند، تقریظ بنویسند، شعر بگویند؛ نه، خود سرود وقتی که خوب تنظیم شد [اثر می‌کند]. ما این را امروز کم داریم؛ امروز به نظر می‌رسد که ما به این احتیاج داریم و مرحوم حمید سبزواری (رضوان‌الله‌علیه) در این زمینه بهترین بود. حالا من درست یادم نیست، به نظرم آماری که به من دادند حدود 400 یا بیش از 400 سرود ایشان گفته؛ اینها خیلی باارزش است. اینها را نباید از نظر دور داشت».

مراسم رونمایی از کتاب «پرواز با مین جهنده» شامل خاطرات و زندگینامه شهید عبدالرضا لشکریان و کتاب «کاک مجید» درباره خاطرات شهید مجید لشکریان و مراسم تجلیل از پدر و مادر این شهیدان به همت انجمن سپاس در خبرگزاری تسنیم برگزار شد. در این مراسم که با حضور همرزمان شهدای گرانقدر و افراد سیاسی و فرهنگی برگزار شد، شمسی خسروی، نویسنده کتاب «کاک‌مجید» با اشاره به نحوه نگارش این کتاب گفت: از بین 37 عنوانی که برای نگارش اثر به من معرفی شد، 4 عنوان را به انتخاب خودم برگزیدم و از بین این 4 عنوان، با شخصیت شهید مجید لشکریان ارتباط خاصی برقرار کردم. این کتاب محصول مصاحبه‌هایی است که در انجمن سپاس انجام شده است. تلاش کردم در این کتاب نگاه مادرانه را در نظر بگیرم. نادره عزیزی‌نیک، نویسنده کتاب «پرواز با مین جهنده» نیز در ادامه این مراسم گفت: تقدیر بر این بود که من در کتابی به زندگینامه شهید عبدالرضا لشکریان بپردازم. برادر من در آبادان مفقودالاثر شده است؛ به همین دلیل همیشه بخشی از ذهن من در آبادان است و سعی می‌کنم از اتفاقات آبادان برای نگارش کتاب سوژه پیدا کنم. در وهله نخست از اینکه نتوانستم به جبهه بروم، ناراحت بودم اما کم‌کم به پیشنهاد همسرم وارد حوزه نگارش خاطرات رزمندگان و شهدا شدم و از این راه توانستم تا حدودی آن ضربه روحی را جبران کنم. در این کتاب تلاش کردم تا نشان دهم شهید عبدالرضا لشکریان چرا به جنگ رفت و هدفش چه بود.

کامران پارسی‌نژاد: «سیمرغ سهند» شرح زندگانی شاعر معاصر «محمدحسین شهریار» است که در قالب داستان به   منصه ظهور درآمده است. نویسنده اثر بر آن بوده تا در گوشه و کنار داستان از اشعار شهریار بهره ببرد. محمدرضا اصلانی، نویسنده اثر می‌گوید زندگینامه داستانی شاعر پرآوازه شهریار در سال 1377 برای نخستین‌بار و در سال 1380 برای بار دوم منتشر شد و در سال جاری این اثر  با ویرایشی جدید و بازنویسی و الحاق‌های لازم  روانه بازار نشر شده است. «سیدمحمدحسین بهجت‌تبریزی، شاعر مشهور و گرانقدر ایران  فرزند سیداسماعیل موسوی معروف به حاج میرآقا خشگنابی در سال 1325 قمری برابر با 1285 شمسی و مطابق با 1907 میلادی در شهر تبریز در محله بازارچه میرزا نصرالله در منزل شخصی حاج میرآقا که از سادات خشگناب (قریه‌ای در نزدیکی قره‌چمن) و از وکلای پایه یک دادگستری تبریز بود، پا به عرصه حیات گذاشت. بی‌شک نگارش زندگینامه داستانی کاری بسیار سخت و طاقت‌فرساست. اصولا  تلفیق زندگینامه شخصیت‌های مشهور که غالبا همگان آنها را می‌شناسند و قالب داستانی  کار دشوارتری است. این در حالی است که برخی گمان می‌کنند نوشتن رمان دشوارتر است. باید به این مساله توجه داشت که در نگارش رمان تخیل نقش دارد اما در نگارش زندگینامه داستانی نویسنده باید پایبند به مستندات باشد و نویسنده نمی‌تواند خیلی آزاد در کار خلق حوادث باشد. جدای آن غالبا مخاطبان آثار این اشخاص مهم را می‌شناسند و مدام پیگیر هستند تا چه میزان نویسنده وفادار به حقیقت‌مانندی است. تخیلی که در اینگونه داستان‌ها به کار گرفته می‌شود باید هم در زیرساخت داستان  کاربرد داشته باشد و هم به اصل روایت مستندگونه لطمه وارد نکند. تلاش محمدرضا اصلانی برای نگارش «سیمرغ سهند» خاصه برای کسی که زندگینامه داستانی می‌نویسد بیشتر قابل حس است. مخاطب براحتی می‌تواند در فضای داستانی قرار بگیرد و با شخصیت اصلی داستان رابطه حسی برقرار کند. نثر این داستان نظرگیر است. از آنجا که چاپ اول اثر متعلق به چند سال قبل است با این حال نویسنده از نثری روان بهره می‌برد که تاثیرگذار است. شیوه روایتی داستان نیز قوام‌یافته است. محمدرضا اصلانی به خوبی توانسته رویدادها و مسائل مختلف پیرامون شاعرنامدار کشور را بیان کند. مقدمه کتاب مقدمه‌ای کلیدی به حساب می‌آید که مخاطب با خواندن آن حس درونی  نویسنده نسبت به شاعر را درمی‌یابد و خواننده با مطالعه آن می‌تواند ورود بهتری به ساحت داستان داشته باشد. در زندگینامه داستانی من موافق فصل‌بندی‌های کوتاه نیستم البته ممکن است نویسنده ناچار باشد در جای جای داستان فصل‌بندی‌های متعددی داشته باشد. اما بهتر آن بود حوادث مختلف براساس قوانین علی به هم مرتبط می‌شد. بی‌ شک نویسنده‌ زندگینامه داستانی باید هم امانتدار تاریخ باشد و هم قوانین حاکم بر داستان را رعایت کند. خوشبختانه محمدرضا اصلانی از عهده 2 امر مهم برآمده است. بر  این اساس آثار ایشان  در آینده می‌تواند به عنوان مرجع مورد استفاده  قرار ‌گیرد. در واقع داستان ایشان گوشه‌هایی از زندگی شهریار  را به تصویر کشیده که تاریخ ادبیات قادر به بازگو کردن آن نیست. چاپ سوم کتاب یادشده با ویراستاری جدید در سال 1394 با تصویرگری محمدحسین صلواتیان در197 صفحه توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی منتشر شده است.
 

برگزاری نقد رمان «پنجشنبه فیروزه‌ای»
جلسه نقد رمان «پنجشنبه فیروزه‌ای» با حضور سارا عرفانی، نویسنده اثر برگزار شد. در این جلسه فلاح هاشمی، منتقد ادبی گفت: جذابیت‌های این اثر و تقریبا آثار قبلی خانم عرفانی این است که شخصیت‌های داستان‌ها واقعی‌اند. مخاطب باورشان دارد. البته فضای اصلی رمان دینی است. شخصیت‌ها با هدف نویسنده پیش می‌روند. با اینکه تم اصلی رمان دینی است و حجم بالایی دارد ولی مخاطب جوان به راحتی کتاب را تا آخر پیش می‌برد و می‌خواند. رمان عامه‌پسند ما معمولا در خدمت عشق و عاشقی زمینی است ولی این رمان بدان سو نمی‌رود. در ادامه کامران پارسی‌نژاد به نقد رمان‌های ایرانی و غربی پرداخت و درباره هرکدام گفت: ما در ایران به اصطلاحات ادبیات داستانی غرب خیلی اشراف نداریم. مثلا رمان عامه‌پسند در ایران و غرب تعریف متفاوتی دارد. رمان عامه‌پسند در ایران از لحاظ ساختاری بسیار ضعیف است. در حالی که در غرب ساختار درست است ولی برای عموم مردم نوشته می‌شود.

اجرای گروه تواشیح محمد(ص) در حضور رهبر انقلاب
اعضای گروه تواشیح محمد‌رسول‌الله(ص) در حسینه امام خمینی(ره) به اجرای برنامه نزد رهبر معظم انقلاب پرداختند. به گزارش فارس، در این دیدار رهبر معظم انقلاب با تشکر از اعضای گروه برای معطر کردن حسینیه به عطر نام و یاد شهیدان و روحیه انقلابی گفتند: از این برادران عزیزی که هم سرود خواندند و هم تلاوت دسته‌جمعی قرآن کردند، تشکر می‌کنم. البته در جلسه همهمه بود، تلاوت بسیار زیبای این برادران عزیز به گوش بعضی نرسید، از دستتان رفت، لیکن بنده با دقت گوش کردم و استفاده کردم. تلاوت آیات کریمه قرآن، کلمات قرآن در هر جایی و در هر وقتی که تلاوت بشود و خوانده شود مایه روحانیت، برکت و معرفت است بویژه این آیاتی که این برادران عزیز انتخاب کرده بودند که آیات سوره احزاب بود و نشان‌دهنده خط روشن و مستقیم امت اسلامی است در هنگامه‌های دشوار و در چنبره‌های سخت زمانه؛ روشن‌کننده راه امت است، معلوم می‌کند اگر امت اسلامی در هر برهه دچار مشکلاتی شد راه این است.

انتشار کتاب «لذت با بوی باروت»
کتاب «لذت با بوی باروت» حاصل ۹ گفت‌وگوی محمدمهدی خالقی، نویسنده، پژوهشگر و مستندساز انقلاب اسلامی با ۹ هنرمند، شاعر و نویسنده انقلاب اسلامی است که به همراه پاورقی‌های تحقیقی در قالب کتاب منتشر می‌شود.  به گزارش تسنیم، در این کتاب با محمدکاظم کاظمی، قادر طهماسبی (فرید)، سیدعبدالله حسینی، محمدرضا سرشار، ابراهیم حسن‌بیگی، اکبر خلیلی، داوود امیریان و عزیزالله حمیدنژاد درباره فعالیت‌ها، آثار و زندگی‌شان گفت‌وگو شده است و در پایان نیز گفت‌وگو با مسعود فراستی، منتقد مشهور سینما درباره شهید آوینی و دیدگاه‌های هنری و سینمایی می‌آید. «لذت با بوی باروت» مجموعه گفت‌وگو با هنرمندان انقلاب اسلامی به کوشش محمدمهدی خالقی در 256 صفحه و  قطع رقعی  به قیمت 9000 تومان عرضه می‌شود.

داریوش ارجمند:
پوشش برخی هنرمندان حاصل فرم‌گرایی تحمیلی است
بازیگر سینمای ایران گفت: این لباس‌هایی که بعضی هنرمندان می‌پوشند نمونه واضحی از فرم‌گرایی تحمیلی است، گاهی برایم سوال پیش می‌آید که اصلاً بعضی چطور پایشان داخل این شلوارها می‌رود.  به گزارش «میزان»، داریوش ارجمند هنر امروز را درگیر با فرم‌گرایی تزریقی دانست و در ادامه افزود: این فرم، فرم ما نیست، فرم تحمیلی به ماست. در حال حاضر محتوا فراموش شده است. من نمی‌گویم فرم بد است، ما خودمان فرم‌گرایان بزرگی داریم اما تحمیل فرم کار درستی نیست. این لباس‌هایی که بعضی هنرمندان می‌پوشند نمونه واضحی از همین فرم‌گرایی است. بازیگر نقش «مالک اشتر» سریال «امام علی(ع)» افزود: روزگار خوبی بر هنر نمی‌گذرد. این روزگار با زیاده‌طلبی و حرص زدن برخی، اوضاع هنر هر روز بدتر می‌شود. هنرمند واقعی باید برای رسیدن به هر جایگاهی تلاش کند. باید زجر بکشد و تا پوست و استخوان مردم زمان خود را درک کند. در حال حاضر متاسفانه بسیاری از دوستان از سر شانه به مردم نگاه می‌کنند اما من به شخصه جایگاه خودم را با مردم عادی یکی می‌دانم چون اگر مردم نباشند من هم نیستم.
 

مجتبی راعی:
«ایستاده در غبار» تمام قواعد را درهم خواهد شکست
مجتبی راعی معتقد است «ایستاده در غبار» فیلمی ارزشمند و نماینده سبک و سیاق فیلمسازی جدید است و معتقد است این فیلم تمام قواعد سینمای ایران را درهم خواهد شکست.  به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، مجتبی راعی کارگردان سینما افزود: می‌گویند سینمای اجتماعی تلخ طرفدار ندارد و از یک حدی بیشتر نمی‌تواند فروش داشته باشد اما «ابد و یک روز» این تابو را شکست و «ایستاده در غبار» این فکر و ایده را قطعا از بین خواهد برد.  این کارگردان اظهار داشت: جای بسیار خوشحالی و نیکبختی دارد که سینمای ایران با حضور کارگردان‌های جوان به سبک و شکل جدیدی در سینما ورود کرده و توانسته مخاطبان زیادی را جذب کند.  

طنزپردازان جبهه فرهنگی انقلاب در اردوی «نطنز»
اردوی آموزشی طنزپردازان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی برگزار می‌شود. به گزارش سوره سینما، «نطنز» عنوان اردویی است که قرار است اواخر مردادماه برای طنزپردازان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در تهران برگزار شود. این اردو به همت باشگاه طنز و کاریکاتور «راه‌راه» و با حضور اساتید برتر طنز انقلاب و همچنین چهره‌های شاخص جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی برگزار خواهد شد. شناسایی استعدادهای طنزپردازی در قالب‌های مختلف طنز از جمله طنز مطبوعاتی، فیلمنامه طنز، داستان طنز، ترانه طنز و... از اهداف برگزاری این اردو است. در این اردوی 3 روزه که شعار «اینجا نمکتان را غنی کنید» را برای خود برگزیده است، اساتید مختلفی در این حوزه‌ها به ارائه نکات آموزشی و تجربه‌های حرفه‌ای خود خواهند پرداخت. این اردو از تاریخ ۲۷ تا ۲۹ مردادماه ویژه برادران در تهران برگزار شده و علاقه‌مندانی که تجربه طنزپردازی دارند می‌توانند در آن شرکت کنند. برای ثبت‌نام باید اطلاعات شخصی و تماس خود را همراه با نمونه طنز به نشانی info@rahrahtanz.ir ارسال کنید. روند ثبت‌نام بدون ارسال نمونه طنز انجام نخواهد شد. همچنین می‌توانید سوالات خود را درباره این اردو از طریق تلگرام با آی‌دی
@Tanzadmin در میان بگذارید. هزینه اردو ۵۰ هزار تومان است. گفتنی است شرکت‌کنندگان در این اردو که از نظر توانایی‌های طنزپردازی در سطح قابل قبولی باشند می‌توانند در تولیدات مختلف باشگاه طنز و کاریکاتور «راه‌راه» از جمله سایت راه راه به نشانی rahrahtanz.ir و مجله طنز راه راه و سایر تولیدات تصویری این باشگاه نقش ایفا کنند.

تجدید چاپ « اسم من پلاک است» مرتضی سرهنگی
کتاب «اسم من پلاک است» نوشته مرتضی سرهنگی پس از 15 سال تجدید چاپ می‌شود. به گزارش فارس، این کتاب قرار است با تصویرگری‌ محمدحسین صلواتیان به همت حوزه هنری استان تهران و انتشارات سوره مهر روانه بازار شود. کتاب «اسم من پلاک است» که برای نخستین‌بار سال 1380 منتشر شد، روایتی است داستانی از یک پلاک که مورد استفاده رزمندگان در دوران دفاع‌مقدس قرار می‌گرفته است. در این کتاب که برای مخاطب کودک نوشته شده است در قالب یک داستان، کودکان با سرگذشت این پلاک، چگونگی تهیه، موارد استفاده و سایر موضوعات مرتبط با آن آشنا می‌شوند. داستان «اسم من پلاک است» با زبانی ساده و کودکانه، همراه با نقاشی‌های زیبا و رنگی، از سرگذشت «پلاک» و مورد استفاده و نقش و اهمیت آن‌ برای رزمندگان در جبهه‌های جنگ ایران و عراق با هدف معرفی‌ عناصر مختلف جبهه و جنگ برای گروه سنی کودک به نگارش‌ درآمده است.
 
انتشار موشن گرافیک «لبخند سرهنگ»
نیرنگ آمریکایی
موشن گرافیک «لبخند سرهنگ» که به همت خانه طراحان انقلاب اسلامی تولید شده است، منتشر شد. به گزارش تسنیم، موشن گرافیک «لبخند سرهنگ» یکی از تازه‌ترین آثار خانه طراحان انقلاب اسلامی است که با نگاهی تحلیلی و با استفاده از تصاویر گرافیکی به روابط لیبی و آمریکا در دوران زمامداری سرهنگ قذافی در لیبی پرداخته است. موشن گرافیک «لبخند سرهنگ» به گسترش فشارها به لیبی توسط قدرت‌های جهانی از آغاز پرونده لاکربی می‌پردازد و روند رفتارهای سرهنگ قذافی زمامدار وقت لیبی را در برابر فشارهای جهانی و تحریم‌های بین‌المللی به تصویر می‌کشد. یکی از مهم‌ترین نکاتی که در این موشن گرافیک نظرها را به خود جلب می‌کند، به تصویر کشیدن نتایج سازش و وادادگی در برابر زیاده‌خواهی‌های آمریکاست.