افشای پرونده‌های دوپینگ فوق‌ستاره‌های آمریکایی در  آژانس جهانی ضددوپینگ و کمیته بین‌المللی المپیک نه تنها ساختار فاسد نهادهای بین‌المللی ورزش را برملا کرد، بلکه نشان داد آمریکا چگونه از این نهادها در جهت اهداف تبلیغاتی خود سوءاستفاده می‌کند.  گروهی از هکرها با نام خرس‌های تفننی که وابسته به روسیه خوانده شده‌اند، با حمله به سایت آژانس جهانی ضددوپینگ(وادا)، اطلاعاتی درباره دوپینگ ابرستاره‌های ورزش آمریکا منتشر کردند. اطلاعاتی که نشان می‌دهد وادا و کمیته جهانی المیپک به خواهران ویلیامز در تنیس،  سیمون بایلز پدیده  ژیمناست آمریکا در المپیک و الن دلا بسکتبالیست مشهور این کشور برای دوپینگ مجوزهای خاصی داده‌اند.  این افشاگری جنگ قدرت‌های شرق و غرب در عرصه ورزش را به اوج رساند، زیرا در حالی رخ می‌دهد که نیمی از اعضای کاروان المپیک روسیه به جرم دوپینگ سازمان‌یافته با فشار آمریکا و توسط کمیته جهانی المپیک از حضور در رقابت‌های ماه گذشته ریو 2016 محروم شدند که این محرومیت برای کاروان روسیه در رقابت‌های حال حاضر پارالمپیک 2016 ریو به طور کامل اجرا شد. هکرهای مزبور اجازه خاص برای استفاده از مواد غیرمجاز برای برخی ورزشکاران آمریکایی را  نشانه فاسد بودن آژانس ضد دوپینگ و کمیته المپیک دانسته‌اند. آنها همچنین تهدید کرده‌اند در آینده نیز پرونده دوپینگ ورزشکاران ملی دیگر کشورها را زیر نظر وادا منتشر خواهند کرد. آژانس ضددوپینگ آمریکا در واکنش به این رسوایی اعلام کرد: «غیرقابل باور است که هکرها توانسته باشند به اطلاعات پزشکی اصلی ورزشکاران دسترسی پیدا کنند. آنها تنها می‌خواهند نشان ‌دهند که ورزشکاران آمریکایی نیز خلاف کردند». این آژانس بر ابهام ماجرا افزود، چرا که مدعی شد فدراسیون‌های بین‌المللی اجازه دوپینگ را به صورت قانونی به ورزشکاران آمریکایی داده‌اند. سیمون بایلز، ژیمناست آمریکایی دارنده 4 مدال طلای المپیک  نیز در توئیتر خود اعلام کرد دارویی که مصرف می‌کند برای بیماری ADHD است. البته رسوایی دوپینگ برای فوق‌ستاره‌های تزریقی آمریکا مساله جدیدی نیست. لانس آرمسترانگ، پر‌افتخار‌ترین دوچرخه‌سوار جهان که از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵ عنوان قهرمانی مسابقات توردوفرانس را از آن خود کرده بود در سال 2012 از تمام افتخاراتش خلع شد، چرا که  متهم شد یکی از طولانی‌ترین، پیچیده‌ترین و حرفه‌ای‌ترین دوپینگ‌های تاریخ ورزش را انجام داده و علاوه بر این همواره درباره آن دروغ گفته است. اما دبیرکل وادا پس از رسوایی اخیر، هک شدن اطلاعات محرمانه ورزشکاران را حرکتی مجرمانه توصیف و این حملات سایبری را محکوم کرد اما احتمالا خود او در معرض تحقیقات قضایی برای تبانی با فدراسیون‌های آمریکایی قرار خواهد گرفت. ماه گذشته نیز تارنمای وادا هک شده بود و اطلاعاتی درباره «یولیا استپانوا» ورزشکاری که روسیه را متهم به دوپینگ سیستماتیک کرده بود، منتشر شد. وادا به صورت رسمی اعلام کرد گروهی هکر روس، سایت این سازمان را هک کرده‌اند. سخنگوی کاخ کرملین به این موضوع واکنش نشان داده و گفته  این هکرها ارتباط یا وابستگی به دولت ندارند.
 

علی عبدی: چندی پیش «اکبر ترکان» دبیر شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی و مشاور رئیس‌جمهور در برنامه تلویزیونی متن‌/حاشیه، درباره انتقادات «محمدرضا نعمت‌زاده» وزیر صنعت، معدن و تجارت از عملکرد ضعیف مناطق آزاد و حجم بالای قاچاق در این مناطق، اظهار داشت: آقای نعمت‌زاده بدون اطلاع و بی‌هوا حرف می‌زند. آیا خوب است من مطالبی را درباره ایشان بیان کنم؟! بنده خجالت می‌کشم یکسری مسائل را درباره ایشان به زبان آورم. نعمت‌زاده مواظب حرف زدنش باشد اگرنه از کوره در می‌روم و چیزهایی می‌گویم! برخی مقامات دولتی در مورد مناطق آزاد حرف‌هایی زده‌اند، من هم می‌توانم حرف بزنم. آیا حرف بزنم؟»
اما نعمت‌زاده در واکنش به این تهدید اکبر ترکان، در یک عقب‌نشینی قابل توجه اعلام کرد شکایتی از سخنان ترکان ندارد و شاید او به دلیل سوالات خبرنگاران عصبی شده و این سخنان خارج از عرف را نسبت به وزیر صنعت بیان داشته است!
البته این نخستین‌بار نیست که ترکان با عصبانیت و لحنی تند نسبت به دیگر مسؤولان دولتی سخن می‌گوید. او قبلا نیز با اشاره به نامه 4 وزیر کار، صنعت، دفاع و اقتصاد به رئیس‌جمهور گفته بود: «این وزرا هم‌اکنون از نوشتن و امضای چنین نامه‌ای پشیمان شده‌اند، چرا که درخواست نابجایی از رئیس‌جمهور داشتند. آنها به دنبال رانت خوراک ارزان برای پتروشیمی بودند. انگیزه آقای طیب‌نیا این بود که شاخص بورس بالا برود و تصور می‌کرد اگر به پتروشیمی‌ها خوراک ارزان بدهند، سودشان بالا می‌رود و شاخص بهتری برای بورس به ارمغان می‌آورد... 90 درصد پتروشیمی‌ها برای این دو وزارتخانه [وزارت کار و وزارت دفاع] و تحت مدیریت این دو وزیر است. پس دوست دارند خوراک ارزان بگیرند. چه کسی از پول مفت بدش می‌آید؟ همه خوش‌شان می‌آید. بنابراین آنها با این انگیزه‌ها نامه را امضا کردند... وزیر صنعت قبلاً در پتروشیمی بوده است و مثل من که قبلاً جاهایی بوده‌ام و همیشه به آنجاهایی که بوده‌ام علاقه دارم، ایشان هم تعلق خاطر به پتروشیمی‌ها داشته‌اند و دلشان می‌خواست خوراک ارزانی گیر آنها بیاید».
در همین راستا توجه شما خوانندگان محترم را به چند اظهارنظر از مشاور رئیس‌جمهور و دبیر شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی جلب می‌کنیم.
- قهر کردن با صندوق‌های رأی کار اشتباهی است و همه مردم باید پای صندوق‌های رأی بیایند. دوستان در حال تکمیل لیست اعتدال و توسعه هستند و بزودی لیست مشترک با اصلاح‌طلبان را اعلام می‌کنیم.
‌-اگر قرار باشد تعرفه واردات برداشته شود، در هیچ صنعتی جز آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی و در هیچ تکنولوژی‌ای، تولید رقابتی و برتری نخواهیم داشت.
‌- مخالفان در برابر آقای روحانی هر کاری که توانستند کردند و دیگر کاری نیست که آنان به آن دست نزده باشند. کدام رئیس‌جمهوری است که در صدا و سیما به آن اهانت شده باشد؟ پس اینها از همه ابزارهای خود برای تخریب آقای روحانی و عصبانی کردن ایشان استفاده کرده‌اند اما نتوانستند و نمی‌توانند کاری از پیش ببرند.
‌- اگر بخواهم به صراحت عنوان کنم، تشکیل اتاق فکر موضوع تازه‌ای نیست، بلکه بعد از شکستی که اصولگرایان از سال 92 خوردند بی‌وقفه برای دولت مشکل‌سازی می‌کنند. این اقدامات دلیلی ندارد جز اینکه همه این ورشکستگان، همپیمانان دولت نهم و دهم بودند و افتضاح و ناهنجاری‌هایی که دولت نهم و دهم در اقتصاد ایران  و در عرصه بین‌المللی به وجود آورد باعث مشکلات بسیاری در همه عرصه‌ها شد.
‌-آنچه مردم مشاهده کردند یک جریان بسیار آزاردهنده بر اثر بی‌تدبیری بود که به آنها تحمیل شد و این تحریم‌های ناجوانمردانه بر سرشان فروریخت. ساختار تحریم‌ها و مصوبات شورای امنیت سازمان ملل که علیه ما ابلاغ و اجرا شده بود در این دولت عملا لغو شد و از بین رفت و برای نخستین‌بار در تاریخ  سازمان ملل کشوری که تحت فصل هفتم قرار گرفته بود از این موضوع به سلامت گذر کرد.
- این بزرگ‌ترین دستاوردی است که این دولت داشته و به نظر من حالا حالا‌ها ابعاد این شناخته‌شده نیست و باید هنوز گفته شود تا معلوم شود با چه بی‌تدبیری‌ای ما به چنین تله سختی گرفتار آمدیم و چگونه اینها را با سربلندی حقوق هسته‌ای کسب کردیم.
‌-آقای دکتر روحانی ظرفیت شنیدن انتقاد را دارد و بارها گفته‌اند انتقادها را به ما بگویید. ایشان آمادگی برای شنیدن نقدها و استفاده کردن از نقدهای خیرخواهانه را دارد. مفهوم واقعی نقد این است که از روی دلسوزی و خیرخواهی گفته شود و حتما هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. آقای روحانی بر این باور است با شنیدن این نقدها به صورت عاقلانه و دور از تشویش رسیدگی شود نه با داد و بیداد کردن.
‌- اوایل دولت قبل می‌خواستند یکسری زمین‌های نمایشگاه را به صدا‌وسیما بدهند که از بابت این مساله تجلیل‌هایی نیز صورت گرفته بود اما اوایل دولت تدبیر و امید، بررسی کردم دیدم به چه قیمتی این کار باید انجام شود؟ این زمین‌ها خیلی گرانقیمت است مضاف بر این در مرکز تهران به یک نمایشگاه برای موضوعات تخصصی نیاز داریم لذا گفتم باید این را پس بگیرم؛ لایحه را بردم دولت و دولت تصویب کرد و تمام زمین‌ها را پس گرفتیم.
‌- در دولت آقای روحانی مبنا بر سلامت و درستی در مسائل اقتصادی است. مبنا بر این نیست که با یک پوشش امنیتی اقتصاد را اداره کنیم. فضای کشور توأم با نظم و انضباط است.
‌- شاید دستگاه‌های اطلاعاتی-‌‌‌امنیتی ما بیشترین کوشش خود را می‌کنند تا مبادا آن زنجیره‌ای که بابک زنجانی به آن وصل است، او را در زندان بزند! زیرا ما یک نقطه از این زنجیره را داریم و اگر آنها این یک نقطه را بزنند همه زنجیره گم‌و‌گور و باعث می‌شود دیگر به جایی دسترسی نداشته باشیم و پولمان گم‌و‌گور شود.
‌-توافقنامه واگذاری بندر چابهار با شرایط و مدت تعیین‌شده در سفر وزیر کشتیرانی هند به تهران با وزیر راه‌وشهرسازی ایران به امضا رسیده است.
‌- نمایندگان محترم مجلس باید متوجه باشند هر روز تأخیر در اجرای موافقتنامه وین صد میلیون دلار به ایران ضربه وارد می‌کند. شاید گفتن این رقم تعجب همگان را برانگیزد اما واقعیت تحریم‌ها و اثرگذاری آن در سال‌های گذشته بر همگان آشکار شده است و امروز همه بی‌صبرانه منتظرند برجام اجرا شود. من تردیدی ندارم اجرای برجام تا حدود زیادی می‌تواند مشکلات اقتصادی کشور را حل کند. حال که برجام از سد کنگره آمریکا و مخالفان ایران در کنگره گذشته، شایسته است نمایندگان مجلس هرچه زودتر بحث و بررسی برجام را در مجلس شورای اسلامی به سرانجام برسانند تا جلوی ضرر روزانه 100 میلیون دلاری اقتصاد کشور را بگیرند.
‌- در یکی ـ‌دو سال گذشته وزارت صنعت تلاش کرده به‌روزرسانی تولید را راه‌اندازی کند اما نتوانسته به تکنولوژی، ارتقای فناوری و افزایش کیفیت به اندازه کافی رسیدگی کند. در‌باره نخریدن خودروی صفر داخلی حق با مردم و مشتریان است اما از مصرف‌کنندگان تقاضا داریم به خودروسازان فرصت دهند.
‌-تفکر احمدی‌نژاد هم یکی از تفکرات موجود در جامعه است؛ تفکری که نقش مردم را کوچک می‌داند و برای عوامل دیگر نقش‌های مهم‌تری قائل است. مثل حرفی که می‌گوید این مردم نبودند که شاه را سرنگون کردند، بلکه روش‌های ماوراءالطبیعه بود که شاه را سرنگون کرد.
‌- اصولگرایان واقعی ظرفیت خودشان را پای احمدی‌نژاد نمی‌ریزند. اصولگرایان واقعی به سمت پیشرفت کشور و اهداف تعیین شده توسط مقام معظم رهبری حرکت می‌کنند و به نظر من بسیاری از آنها با آقای روحانی همکاری خواهند کرد.
‌- خرابی‌هایی که امروز دولت روحانی آن را حل می‌کند از دستاوردهای دولت احمدی‌نژاد است. اگر ٣٥ میلیارد دلار منابع بانک مرکزی به دست شرکت نیکو بوده و غیر‌موجه هزینه شده در دولت قبل بوده است. اگر ٥٤٠ هزارمیلیارد تومان جمعا دولت به بانک‌ها و سیستم بانکی و غیربانکی از جمله پیمانکاران و صندوق‌های بازنشستگی بدهکار است در دولت پیشین بوده است. من حاضر هستم در مورد تک‌تک آنها صحبت کنم. وضعیت ناهنجار در مصرف انرژی و بازار انرژی محصول دولت قبل است. بحران سفره‌های زیرزمینی و خشک شدن آنها محصول همه دولت‌های پیشین است. بحران دریاچه ارومیه محصول همه دولت‌های قبل است. بحران محیط زیست محصول همه دولت‌های قبل است. دولت روحانی این بحران‌ها را شناسایی کرده و بیان کرده کشور دچار این چالش‌هاست.
‌- امروز اگر تحریم‌ها و شرایط بین‌المللی در کشور مانع تحقق توسعه اقتصادی کشور می‌شود اما نمی‌تواند سد راه پیشرفت فرهنگ و هنر در کشور باشد. حوزه فرهنگی- اجتماعی کمترین تحریک‌پذیری را در برابر شوک‌های بیرونی داشته است.
***
همانطور که ملاحظه می‌کنید، اکبر ترکان در تمام حوزه‌های اداره کشور که هرکدام دارای مسؤول مختص خود است، اظهار نظر می‌کند. به جای رئیس‌جمهوری راجع به لزوم حضور حداکثری مردم در انتخابات و نقدپذیری ریاست‌جمهوری سخن می‌گوید، به جای وزیر صنعت و وزیر اقتصاد، راجع به صنایع و شرایط اقتصادی کشور اظهار نظر می‌کند، به جای سخنگوی دولت مواضع سیاسی دولت را اعلام و از عملکرد دولت دفاع می‌کند، به جای وزیر امور خارجه از دستاوردهای برجام، فرو‌ریختن ساختار تحریم‌ها و خارج شدن ایران از ذیل بند هفتم شورای امنیت می‌گوید، به جای وزیر راه از واگذاری بندر چابهار به هندی‌ها خبر می‌دهد، حتی به نیابت از وزیر کشور و وزیر اطلاعات از عملکردها و اولویت‌های امنیتی‌و انتظامی نکته‌ها بر زبان می‌آورد. اگر هم در کار وزرا دخالت می‌کند، آنها را تهدید می‌کند یا رانتخوار لقب می‌دهد، در نهایت یا آن وزیر مورد خطاب قرارگرفته ناچار به عقب‌نشینی می‌شود یا سکوت را بر نشان دادن واکنش ترجیح می‌دهد.
بسیاری از رسانه‌های حامی دولت، اکبر ترکان را «وزیر دفاع» دولت یازدهم نامیده‌اند. این نامگذاری بدان جهت است که در برخی حوزه‌ها مثل اقتصاد، عملکرد دولت به حدی غیرقابل توجیه است که حتی مسؤولان این حوزه‌ها هم علاقه‌ای به پاسخگویی در برابر مردم و رسانه‌ها ندارند اما ترکان یک‌تنه از عملکرد دولت در این حوزه‌ها دفاع می‌کند. واقعیت اما چیز دیگری است، آنچه حتی خود دولتی‌ها هم از برملا شدن آن ترس دارند و در مقابل واکنش‌های تند ترکان ترجیح به سکوت می‌دهند.  واقعیت اول نشان می‌دهد برخلاف نظر دولتی‌ها که خود را تکنوکرات و متخصص در امور می‌دانند، بیش از هر جریان دیگری رفتار پوپولیستی و عوام‌فریبانه دارند و به جای تخصص و کارشناسی، «از هر دری سخنی» برای‌شان رواج دارد، دوم مشخص است دولت 2پوسته دارد؛ پوسته‌ای رویین از وزرایی که اراده‌ای در اداره امور ندارند و لایه دومی که امور در اختیار آنان است و تخصصی در آن امور ندارند که این از مخالفت‌ها و تنش‌هایی که هر از گاهی از دولت بیرون می‌زند، نمایان است که به واسطه وزن نگاه توسعه اقتصادی که در دولت وجود دارد، بیش از همه خود را در حوزه‌های اقتصادی نشان می‌دهد.

 

حسین قدیانی: متولد «آذر» هستم که باشم! خیلی حال نمی‌کنم با پاییز! غمش را جلوتر از خودش می‌آورد! تولد من مصادف شده با مرگ برگ‌ها! و عجله آفتاب برای غروب! و کوتاهی نور! و بلندی تاریکی! و خوب می‌دانم دارم با این دل‌نوشت، عشاق فصل برگ‌ریزان را از خود می‌رنجانم، لیکن اگر جماعت حق دارند که یک هفته مانده به سومین فصل سال، فرش قرمز برایش پهن کنند، بگذار من هم آسوده حرفم را بزنم که فقط از نگاه شاعر «پاییز، پادشاه فصل‌هاست»! کلا 4 تا فصل داریم، پادشاه هم برایش تراشیده‌اند! لیکن کاش معلوم می‌کردند اگر «پاییز، پادشاه فصل‌هاست» پس سمت «بهار» چیست؟! و اصلا چه کسی می‌گوید سیستم حکومتی این 4 فصل سال «پادشاهی» است؟! گفت: «ای پادشه خوبان، داد از غم تنهایی/ دل بی‌تو به جان آمد، وقت است که بازآیی»! آری! به آن وقت می‌گویند «پادشاه فصل‌ها»! به وقت آمدن یار! به وقت بهار! تا پاییز چند روز مانده؟! اجازه دارم پشت سرش «غیبت» کنم؟! غیبت آفتاب! غیبت نور! و هر چه می‌کشیم، از همین «غیبت» است! و مگر نه آن است که پاییز، ساعات شب را بر ساعات روز، برتری می‌دهد! مصداقی از غلبه تاریکی بر نور! حالا مگر بوی 4 صفحه از اوراق «حسنک کجایی» و «تصمیم کبری» اینقدر ارزش دارد که کوتاه شدن زمان حضور خورشید در فصل پاییز را فراموش کنیم؟! چه طرفه حکایتی! «پادشاه آسمان» فی‌الواقع «خورشید» است لیکن عنوان «پادشاه فصل‌ها» عدل باید تعلق بگیرد به آن فصل که از زمان حضور خورشید، می‌کاهد! مثلا چه لذتی دارد این ریختن برگ درختان؟! اول مهر یعنی دقیقا اول بی‌مهری! رفتن بچه‌های آدم به مدرسه، لیکن مدرسه بی‌‌آموزگار! و بی‌آدم! و بی‌نوح! و بی‌روح! برای من پاییز، استعاره از غیبت خلاصه همه اولیا و عصاره همه انبیا و مظهر همه خوبی‌هاست! پاییز برایم تجلی غیبت است! و اینگونه است که از غیبت کردن پشت سر این فصل سرد، واهمه‌ای ندارم!
آهای سینه‌سپرکرده‌های سومین فصل سال، شلاقم بزنید! اگر قرار است شلاق پاییز، برگ سبز زیبا را زرد کند، خشک کند، از شاخه بریزاند و بمیراند، چرا من تنزه‌طلبی پیشه کنم؟! اگر بهار روح‌افزا، انقطاع سرما و سردی است، امان از این پاییز دلگیر که بین آدمی و گرما و حرارت و نور فاصله می‌اندازد! «فاصله» از «فصل» می‌آید؛ از «فصل پاییز»! این کلمه لعنتی «فصل»، نمی‌دانم چرا اینقدر به «پاییز» می‌آید! شاید چون خود پاییز مظهر فصل و جدایی است! جدایی برگ از شاخه! جدایی شاخه از درخت! جدایی درخت از لباس سبز! و جدایی ما از نور!  یعنی 40 طیف مختلف از 4 رنگ زرد و نارنجی و قهوه‌ای و کبود، اینقدر زیباست که به کوتاه شدن سایه خورشید از سر بنی‌آدم بیارزد؟! این تصاویر خوشگل پاییزی را نخواستیم! زیباست اما نخواستیم! هفته‌ای بیش به پاییز نمانده! به من تسلیت عرض کنید! و به «کوکب‌خانم»! و به «حسنک»! و به «کبری»! و به همه آن طفل معصوم‌هایی که می‌روند «الفبا» بیاموزند! الفبای بی‌آموزگاری! الفبای فراق! الفبای فاصله! اجازه خانم معلم! ما بابای خودمان را گم کرده‌ایم! و نمی‌دانیم صاحب‌مان کجاست! 1177 سال و 270 روز است! یعنی آقای ما کجا رفته؟! و در کدامین وادی خیمه زده؟! وقتی گمش کرده‌ایم، چه فایده از نوشتن «بابا»؟! و نوشتن «آب»؟! و نوشتن «نان»؟! اول مهر، فقط قصه برگ درختان نیست؛ بنی‌آدم هم دارد می‌ریزد! پاییز، پادشاه هیچ چیز نیست الا غم دوری! فصل‌ها هنوز پادشاه خود را پیدا نکرده‌اند! و زمین و زمان هنوز صاحب خود را! و ابنای آدم هنوز امام خود را! غریبانه است چقدر این آخرالزمان! هم محرومیم از خانه خدا! و هم محرومیم از خلیفه‌اش! هست و نیست! کاش به جای نوشتن «بابا»، می‌شد پدر را ببینیم! و کاش می‌فهمیدیم «پادشاه فصل‌ها» آن روز است که او بیاید! روز وصل! یعقوب دوباره باید یوسف را ببیند! و آتش دوباره باید بر ابراهیم گلستان شود! باید برگردیم به اول ابتدایی! به نقطه بای بسم‌الله! ما هنوز معلم خود را ندیده‌ایم! و هنوز درسی فرانگرفته‌ایم! «اولین روز مهر» اولین روزی است که او بیاید! و من این همه را نوشتم تا بگویم عاشق پاییزم!
آنجا که تلاقی می‌کند با عاشورا! آنجا که رنگ «آدم» به خود می‌گیرد! پاییز در راه است اما عاشورا نیز! و سرخی هنوز هم بالاترین رنگ است! خدایا! عرفه گذشت و ما اما هنوز «آدم» را پیدا نکرده‌ایم! دلبسته‌ایم به عاشورای پیش رو! و به ناحیه مقدسه ظهور! و به کعبه و کربلا! و قدس! کدخداباوران بر این پندارند که زمان همه چیز را حل می‌کند لیکن اعتقاد ما این است که صاحب‌الزمان همه چیز را حل می‌کند! همان امام غایب از نظر! سالیانی فراتر از عمر نوح است که او را ندیده‌ایم، در حالی که تمام تاریخ، قدومش را به انتظار نشسته! تا او نیاید، نام هر فصلی «پاییز» است! از این خزان آخرالزمانی، جز تو شکایت به که بریم؟! «یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم/ رخساره به کس ننمود آن شاهد هر جایی»!

گروه سیاسـی: « دنیس راس»، سیاستمدار یهودی کهنه‌کار آمریکایی که در دولت‌های جورج بوش و باراک اوباما مسؤولیت‌هایی مهم و کلیدی در حوزه سیاست خارجی آمریکا در منطقه خاورمیانه داشته است، در تازه‌ترین اظهارات خود گفته است باید از سیاست‌های حسن روحانی در ایران حمایت کرد.  به گزارش «وطن امروز» این دیپلمات کهنه‌کار آمریکایی که دوست بسیار نزدیک نتانیاهو[بی بی] است و برخی تحلیلگران آمریکایی او را نماینده نتانیاهو در کاخ سفید می دانستند در تازه‌ترین اظهارات خود می‌گوید باید سیاست فشار به ایران تداوم داشته باشد اما در عین حال باید کاری کرد تا دولت حسن روحانی در ایران تقویت شود. به عبارتی راس می‌گوید در راستای مهار سیاست‌های ایران در منطقه، باید از دولت حسن روحانی حمایت کرد(!) «دنیس راس» در مصاحبه با بخش انگلیسی نشریه عربستانی «مجله» مستقر در لندن درباره پیامدهای توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 اظهارنظر کرده است. راس در بخشی از این مصاحبه به سوالی درباره دغدغه‌های متحدان آمریکا در منطقه درباره برجام و رویکرد کاخ سفید به این موضوع پاسخ داد.  او گفت: «واقعیت این است که دولت (اوباما) خواستار ایجاد تغییرات بنیادین در روابط ایران و آمریکاست. دولت می‌داند که نمی‌تواند در حال حاضر به این موضوع دست پیدا کند اما نمی‌خواهد به گونه‌ای هم عمل کند که تندروهای ایران را تقویت کند. من موضع دولت را درک می‌کنم اما با آن موافق نیستم». به گزارش خبرگزاری دانشجو، راس اضافه کرد: «دلیلش این است که منطقی که به مذاکره با ایران بر سر موضوع هسته‌ای منجر شد - و من هم جزئی از آن بودم - افزایش فشار بر ایرانی‌ها اما باز گذاشتن راه گریز از فشارها بود. من معتقدم  همین رویکرد باید درباره رفتارهای منطقه‌ای ایران هم به کار گرفته شود». مقام اسبق آمریکا تصریح کرد: «بنابراین وقتی شما فشار را روی آنها افزایش می‌دهید و برای آنها راه گریز می‌گذارید آنها می‌فهمند که لازم است برای جلوگیری از لطمه خوردن به منافع‌شان باید رفتارهای‌شان را تعدیل کنند و پیشنهاد من این است که اعمال فشار بر آنها در پاسخ به رفتار منطقه‌ای‌شان، نه تنها تندروها را تقویت نمی‌کند، بلکه آنها را تضعیف می‌کند، چون با این کار شما دارید هزینه‌های رفتارهای بد را به آنها گوشزد می‌کنید». وی اضافه کرد: «شما می‌خواهید چه کسی موفق شود؟ قاسم سلیمانی یا روحانی؟ سپاه و بسیج به سمت رویکرد تقابل‌جویانه گرایش دارند در حالی که طیف روحانی بیشتر به سمت رویکرد عادی‌سازی روابط متمایل است. بنابراین پیشنهاد من این است: اگر شما می‌خواهید بر موازنه قدرت بین آنها اثر بگذارید راهش کنار آمدن با کارهایی نیست که قاسم سلیمانی در منطقه انجام می‌دهد، بلکه باید هزینه‌ها بر ایران به خاطر اقدامات سلیمانی را افزایش داد». به گزارش «وطن امروز» این اظهارات دنیس راس نشان می‌دهد برخلاف گذشته، او نیز به حمایت از دولت حسن روحانی و تقویت جریان غربگرا در ایران معتقد است و این اعتقاد او برخلاف رفتاری است که 13 سال قبل در واکنش به نامه دولت اصلاحات به وی، نشان داد. در ایران افکار عمومی نام دنیس راس را در جریان ماجرای آن نامه معروف و خفت بار دولت اصلاحات به دولت جورج بوش برای اعلام تسلیم در مقابل آمریکا و عقب‌نشینی ایران از فلسطین و لبنان شنیده‌اند. نامه‌ای که صادق خرازی، سفیر وقت دولت اصلاحات در فرانسه و کسی که به دلیل برخی اقداماتش در آمریکا به یکی از اعضای باند نیویورکی‌ها معروف است، از طرف دولت اصلاحات به دنیس راس، مشاور ارشد جورج دبلیو بوش نوشت، بعدها به یکی از ننگین‌ترین اقدامات تاریخ دیپلماسی ایران تبدیل شد. نامه‌ای که به اعتقاد برخی کارشناسان، افشای آن توسط دنیس راس می‌توانست در اندازه رسوایی مک فارلین در نظر گرفته شود.  ماجرا مربوط به سال 2003 است؛ یک نامه بدون امضا از طریق سفارت سوییس (حافظ منافع آمریکا در ایران) برای مقامات آمریکایی ارسال شد تا بعدها به عنوان یکی از اسناد مربوط به سیاست عقب‌نشینی مفرط دولت اصلاحات در مقابل آمریکا تبدیل شود. مطابق آنچه بعدها دنیس راس، مشاور ارشد جورج بوش پدر و پسر، فرستاده ویژه کلینتون در مسائل خاورمیانه و مشاور باراک اوباما در امور خارجه طی مقاله‌ای در مجله نیوزویک به چاپ رساند، صادق خرازی مسؤول نوشتن نامه به آمریکایی‌ها شده بود و او خود نامه را تنظیم کرد. در این نامه عقب‌نشینی‌های غیرقابل انتظاری صورت پذیرفته بود و عملاً فلسطین و لبنان نیز به آمریکا فروخته شده بود. مطابق آنچه در این نامه ذلت بار آمده بود، در ازای «خروج نام ایران از محور شرارت» و «فروش قطعات هواپیما به ایران» از سوی آمریکا، ایران متعهد می‌شد فعالیت‌های هسته‌ای خود را شفاف و از خلع سلاح حماس و حزب‌الله حمایت کند. این همه در حالی بود که ایران به صورت داوطلبانه اجرای پروتکل الحاقی را پذیرفته بود. اجرای پروتکل، زمینه‌ بازدیدهای متعدد و گسترده بازرسان آژانس از تأسیسات هسته‌ای ایران را فراهم آورد. نامه جنجالی 2003 دولت اصلاحات به آمریکا، به واسطه‌گری «تیم گولدیمن» سفیر وقت سوییس در تهران برای مشاور ارشد جورج بوش ارسال شده بود. در آغاز نامه از زبان گولدیمن نوشته شده بود: «بعد از صحبت کردن درباره این مساله با صادق خرازی، من فهمیدم آنها می‌خواهند مطمئن شوند که اگر در مرحله اولیه همه‌چیز به هم خورد، قرارهایی که گذاشته‌اند و شرایط جدیدی که گذاشته‌اند افشا نشود، چون نمی‌خواهند مشکل داشته باشند. به هرحال من این موضوع را به طور شفاف فهمیدم که دولت ایران می‌خواهد این مساله را به صورت جدی با آمریکا حل کند». طی این نامه ایران تضمین‌های زیادی به آمریکا می‌داد. در متن نامه آمده بود: ایرانی‌ها باید از لحاظ امنیتی اطمینان کامل بدهند که ایرانیان هیچ طرح و برنامه‌ای برای ساخت (WMD سلاح‌های کشتارجمعی) ندارند. همکاری کامل با آژانس (IAEA) براساس اجازه ایرانی‌ها بر تمام (2+93 و تمام عهد‌نامه‌های آینده آژانس). تروریسم: برخورد قاطع علیه هرگونه عمل تروریستی در خاک ایران و همکاری کامل و تبادل اطلاعات مربوط به این موضوع.
عراق: هماهنگی ایرانی‌ها برای برقرار کردن امنیت در عراق و تأسیس یک عراق دموکراتیک و دولت دموکراتیک که متشکل باشد از تمام گروه‌های مذهبی و قبایل در عراق. خاورمیانه: 1- قطع هرگونه کمک مادی به فلسطینی‌ها (حماس، جهاد و...) از طرف ایران و اجبار این گروه‌ها که اقدامات خونبار را علیه مردمی که در مرزهای 1967 قرار دارند قطع کنند. 2- کاری کنند که حزب‌الله یک گروه سیاسی- اجتماعی در لبنان شود.
روایت عتیقه‌باز!
نامه ننگین اگرچه ابتدا تکذیب می‌شد اما مدتی بعد رسما تایید شد. محمدحسین عادلی که در آن زمان معاون وزیر امورخارجه ایران بود، طی مصاحبه‌ای با بی‌بی‌سی اصل نامه را تأیید کرد و گفت: «آن نامه برای آمریکایی‌ها فرستاده شد تا نشان دهد ما آماده گفت‌وگو و حل معضلات هستیم. این اقدام در راستای سیاست‌های محمدخاتمی بود که می‌خواست همه راه‌های مسالمت‌آمیز را بیازماید». صادق خرازی نیز در جلسه بررسی سیاست خارجی دولت هشتم در بنیاد باران رسما به این موضوع اعتراف کرد و گفت: «ما برای اعتمادسازی اقدام به نگارش این نامه کردیم». او افزود: «سال 2003 دیوار بی‌اعتمادی بلندی میان ایران و آمریکا وجود داشت و هر لحظه ممکن بود آمریکا به ما حمله کند(!) به همین خاطر به پیشنهاد من دولت هشتم نامه‌ای به آمریکا نوشت و همراهی‌اش با برخی سیاست‌های خاورمیانه‌ای آمریکا مثل سازش در فلسطین و لزوم تبدیل حزب‌الله لبنان به یک حزب سیاسی و شفاف‌سازی فعالیت‌های هسته‌ای ایران را اعلام کرد». خرازی همچنین تصریح کرد: «اما دیوار بی‌اعتمادی میان ایران و آمریکا به قدری بلند بود که آمریکایی‌ها حتی نامه را بررسی نکردند». نامه خفت بار دولت اصلاحات آنگونه که صادق خرازی - که دوستان اصلاح‌طلبش او را قاچاقچی عتیقه می‌دانند- می‌گوید حتی جوابی هم از آمریکایی‌ها نگرفت. با این حال اما اکنون یعنی 13 سال پس از آن نامه، حالا دنیس راس می‌گوید تقویت دولت حسن روحانی در ایران به سود آمریکاست. او این موضوع را در قالب تداوم سیاست فشار بر ایران مطرح می‌کند. براساس اظهارات اخیر دنیس راس، باید سیاست فشار بر ایران تداوم یابد تا امکان بروز سیاست‌های بهبود روابط با غرب در ایران فراهم شود. این موضع دنیس راس آنجا جالب‌تر می‌شود که او صراحتا می‌گوید باید سیاست‌های منطقه‌ای ایران در حمایت از جبهه مقاومت تحت فشار قرار گیرد. به عبارتی او بسته فشار بر ایران را با تمرکز بر سیاست‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران در راستای تقویت جبهه مقاومت مطرح می‌کند و می‌گوید برای تقویت قدرت دولت روحانی در ایران باید حمایت ایران از جبهه مقاومت را تضعیف کرد. این گفته صریح دنیس راس نشان می‌دهد از زاویه یک دیپلمات کهنه‌کار آمریکایی که با مسائل منطقه‌ای آشناست؛ حمایت ایران از جبهه مقاومت در تقابل با سیاست‌های دولت حسن روحانی است! در واقع او که 13 سال قبل نامه‌ای با مضمون دست کشیدن دولت ایران از جبهه مقاومت دریافت کرده بود و البته آن زمان اهمیتی به این نامه نداد، حالا می‌گوید برای رسیدن به آنچه دولت اصلاحات پیشنهاد داده بود باید دولت حسن روحانی را تقویت کرد!
 

گروه اقتصادی: عدم برخورد مناسب دولت با مدیران نجومی باعث شده دریافتی‌های نجومی و حقوق‌های نامتعارف ادامه داشته باشد. طبق اسنادی که به «وطن ‌امروز» رسیده، مبالغ نامتعارف و عجیب و غریب به مدیران بیمه تعاون که زیرمجموعه وزارت کار و تعاون محسوب می‌شود، پرداخت شده است.
به عنوان مثال فرهاد شهرکی، نایب‌رئیس بیمه تعاون در 6 شهریور امسال- یعنی ایامی که هنوز بحث فیش‌های نجومی داغ است و به نتیجه نرسیده- بابت مابه‌التفاوت اضافه‌کاری و کارانه طبق مصوبه هیات‌مدیره بیش از 65 میلیون تومان دریافت کرده است! این در حالی است که طبق مصوبه جدید اعضای هیات‌مدیره نمی‌توانند درباره دستمزد و حقوق خود تصمیم‌گیری کنند اما هیات‌مدیره بیمه تعاون در شهریور امسال و بعد از جنجال‌های فیش‌های نجومی باز هم دریافتی‌های عجیب و غریب داشته است. جالب‌تر اینکه اضافه‌کاری 6 ماه اول سال 25 روز قبل از پایان 6 ماه اول سال پرداخت شده و معلوم نیست هیات‌مدیره بیمه تعاون چه مصوبه‌ای و با چه انگیزه‌ای منتشر کرده است! همچنین طبق اسنادی که در «وطن ‌امروز» موجود است نایب‌رئیس بیمه تعاون در تیر ماه امسال هم یک دریافتی عجیب و غریب دیگر داشته‌ و آن دریافت حقوق 6 ماهه دوم سال 1393 بوده است. یعنی آقای شهرکی حقوق 57 میلیون تومانی 6 ماهه سال 1393 را 2 سال بعد دریافت کرده است و معلوم نیست این دریافتی هم قانونی است یا خیر. نایب‌رئیس بیمه تعاون طی 2 ماه تیر و شهریور به بهانه‌هایی که گفته شد جمعا بیش از 123 میلیون تومان دریافت کرده‌ است! همچنین نظام‌آبادی، رئیس هیات‌مدیره بیمه تعاون نیز بابت آنچه مابه‌التفاوت اضافه‌کاری  و کارانه 6 ماه اول سال 1395 عنوان شده در 9 شهریور 1395 بیش از 77 میلیون تومان دریافتی داشته است!
نجفی، عضو دیگر هیات‌مدیره این بیمه نیز بیش از 73 میلیون تومان در 10 شهریور دریافتی داشته است.
این دریافتی‌های نجومی در سایه سکوت بیمه مرکزی و وزارت کار اتفاق افتاده و باید وزارت کار این دریافتی‌ها را مورد بررسی قرار دهد تا اگر تخلفی صورت گرفته با آن برخورد شود.
به نظر می‌رسد عدم برخورد با همه مدیران نجومی- که دولت مدعی است فقط 3 درصد مدیران را شامل می‌شود- ضربه بزرگی به اعتماد مردم بزند اما دولتی‌ها تاکنون برای مقابله با مدیران نجومی عملکرد خاصی نداشته‌اند. دریافتی‌های عجیب و غریب در بیمه تعاون نشان می‌دهد مدیران نجومی همچنان در حاشیه امن به‌سر می‌برند.
فیش‌های نجومی
همچنین سایت تابناک در این‌باره گزارش داده است: مدیران شرکتی که در ماه ششم سال هنوز افزایش قانونی حقوق پرسنلش بر مبنای قانون کار اعمال و پرداخت نشده، هر ماه چند ده میلیون تومان حقوق می‌گیرند! «بیمه تعاون» شرکتی است که در قیاس با دیگر شرکت‌های بیمه‌گذار در کشور، کمتر شناخته شده و آنگونه که فیش حقوقی مدیرانش نشان می‌دهد، این گمنامی بستر مناسبی برای کسب درآمدهای هنگفت برای مدیران بالادستی آن شده است به‌طوری‌که دریافتی مدیر آن به‌رغم پیمودن یک دوره درمانی با هزینه 2 میلیون و 300 هزار تومان اما با حضور تمام وقت در محل کار و پر کردن 360 ساعت اضافه کاری به ارزش بیش از 55 میلیون تومان، ماهانه بالغ بر 117 میلیون تومان بوده است. آنگونه که در تارنمای این شرکت آمده، بیمه تعاون در سال 1386 آغاز به کار کرده و در ادامه راه در قالب شرکتی «سهامی عام در سال 1391، پروانه فعالیت دریافت کرده است اما در کمتر 4  سال آنقدر از مسیر پیش‌بینی شده فاصله گرفته که اکنون زیان‌ده به شمار می‌آید. بررسی صورت‌های مالی 3 ماهه اول بیمه تعاون، حکایت از زیان‌ده بودن آن دارد و علاوه بر آن، هنوز افزایش حقوق پرسنل شرکت بر مبنای قانون کار اعمال و پرداخت نشده است. همه اینها در حالی است که فیش حقوقی صادر شده برای مدیران بیمه تعاون، حکایت از پرداخت‌های نجومی به ایشان دارد. به عنوان نمونه آقای «م - ن»، یکی از مدیران این شرکت در ماه جاری بیش از 118 میلیون تومان حقوق دریافت کرده که پس از کسر کسورات، مبلغ خالص پرداختی به وی بالغ بر 77 میلیون تومان شده است! نیم‌نگاهی به فیش حقوقی صادره برای وی، حکایت از آن دارد که یکی از دریافتی این مدیر مبلغ 55 میلیون تومان بابت 360 ساعت اضافه‌کاری است؛ یعنی این مدیر علاوه بر حضور کامل در وقت مقرر در محل کار خود، در ماه گذشته روزانه بیش از 14 ساعت اضافه کاری کرده است! (مرداد ماه 95 با احتساب روزهای پنجشنبه، 25 روز کاری داشته است.) فیش حقوق بعدی متعلق به آقای «ف - ش»، یکی دیگر از مدیران بیمه تعاون است که جمع پرداخت‌ها در آن بیش از 100 میلیون تومان است و پس از کسر کسورات، به خالص پرداختی حدود 66 میلیون تومانی برای این مدیر رسیده است. با این ملاحظه که ایشان نیز تقریبا تمام ساعات شبانه‌روز در مردادماه را «کار» کرده و به‌ازایش حقوق و اضافه‌کار دریافت کرده است! فیش حقوقی سوم هم متعلق به آقای «الف - ن» است که دریافتی‌های وی در مرداد گذشته، حکایت از پیمودن یک دوره درمانی با هزینه 2 میلیون و 300 هزار تومانی دارد اما با این حال سر کار آمده و با پر کردن 360 ساعت اضافه‌کاری به ارزش بیش از 55 میلیون تومان درمجموع 117 میلیون تومان حقوق گرفته است. حقوقی که پس از کسر کسوراتی همچون مساعده 400 هزار تومانی، خالص پرداختی حدود 74 میلیون تومان را برای وی به همراه داشته است؛ آن هم در شرایطی که مجموعه تحت هدایت این مدیران نجومی، زیان‌ده است و هنوز نتوانسته افزایش حقوق سالانه پرسنلش را لحاظ و پرداخت کند.

گروه اقتصادی: دولت یازدهم برای احیای اعتماد مردم به آمارهای دولتی باید پنهان‌سازی آمار، اعلام با تاخیر آمارها و انتشار آمارهای غیرملموس و اختلاف آماری را کنار بگذارد. به گزارش «وطن‌امروز»، مقام معظم رهبری 2 روز پیش درباره آمارهای دولتی گفتند که اختلاف آمارها مردم را بی‌اعتماد می‌کند و دستکاری آماری گناه کبیره است.  اعلام چند مرجعی آمار در کشور سبب می‌شود که اشتباهات زیادی در این رابطه بروز کند. به نحوی که چندی پیش سازمان توسعه تجارت در یک اقدام عجیب، شیوه استاندارد اعلام آمار صادرات کشور را تغییر داده و صادرات گاز مایع را برای نخستین‌بار به عنوان یکی از ردیف‌های جدول کالاهای صادراتی کشور اضافه کرده بود. این اقدام البته در نهایت منجر به تغییر رئیس سازمان توسعه تجارت شد. به هرحال، در پی بروز همین اختلافات بود که مقام معظم رهبری به صراحت نسبت به آن انتقاد کردند و ضرورت ارائه آمار و اطلاعات دقیق، متمرکز و علمی را مورد تاکید قرار داده و آن را پایه اصلی در تصمیم‌گیری کارآمد برای کشور خواندند. ایشان با اشاره به اهمیت دقت و صحت آمارها و ضربه سنگینی که آمار غلط به کشور می‌زند، در بخش دیگری از سخنان خود، لازمه تحقق اقتصاد مقاومتی را وجود آمار و اطلاعات دقیق از وضعیت تولید داخل و بنگاه‌های تولیدی و نیازهای آنها دانستند. رهبر معظم انقلاب همچنین اختلاف در آمار مراکز آماری را «بلایی بزرگ» خواندند و افزودند: گاهی مراکز مختلف درباره نرخ بیکاری یا نرخ تورم و رشد اقتصادی، آمارهای متفاوتی بیان می‌کنند که این مساله موجب ایجاد بی‌اعتمادی در مردم می‌شود. ایشان با اشاره به نادرست خواندن برخی آمارهای دولت‌های قبلی توسط دولت‌های بعدی، افزودند: باید منشأ این دوگانگی‌ها مشخص شود، یعنی یا در آن دوره در بیان آمارها اشکالی وجود داشته است یا در دوره‌ پس از آن؛ و در هر صورت، دستکاری در آمارها که در معرض قضاوت مردم فهیم نیز قرار دارد، گناهی کبیره است.
آمارها علمی باشد
یکی از آمارهای عجیب و غریب که دولت یازدهم آن را منتشر کرد و شگفتی کارشناسان و مردم را در پی داشت، اعلام آمار رشد 4/4 درصدی اقتصاد در شرایط رکود شدید اقتصادی بود. چنین آمارهایی موجب بی‌اعتمادی مردم به اعداد و ارقام دولتی می‌شود. مسعود دانشمند، عضو اتاق بازرگانی ایران در این‌باره به «وطن امروز» گفت: از آنجایی که رشد اقتصادی برگرفته از رونق اقتصادی در بخش‌های مختلف نظیر تولید، سرمایه‌گذاری یا اشتغال است بنابراین با توجه به درگیر بودن اقتصاد کشور با رکود عمیق، بیکاری و رشد نقدینگی و نبود سرمایه‌گذاری، بالا رفتن رشد اقتصادی کشور دارای ابهام است. مسعود دانشمند با بیان اینکه در اقتصادهای شکوفای دنیا نیز انتظار رشد اقتصادی حدود 4 درصد در 4 ماه بعید به نظر می‌رسد، تصریح کرد: رئیس‌جمهور در اعلام رشد اقتصادی و هر شاخص اقتصادی دیگر باید مبانی محاسباتی آن را نیز به مردم اعلام کند تا مردم نیز به آمارهای اعلام شده اعتماد کنند. وی افزود: زمانی که رکود در کشور حاکم است نباید انتظار رشد اقتصادی داشت. یحیی آل‌اسحاق، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران نیز درباره اعلام آمار رشد اقتصادی کشور و رسیدن آن به رقم
4/4 درصد از سوی رئیس‌جمهور به «وطن‌ امروز» گفت: چنین اظهاراتی آن هم از سوی مقام ریاست‌جمهوری با توجه به روند کند اقتصاد کشور جای تامل دارد و مشاوران رئیس‌جمهور باید آدرس درست اقتصادی و آمار واقعی و صحیح را به شخص رئیس‌جمهور ارائه دهند. یحیی آل‌اسحاق در گفت‌وگو با «وطن امروز» تصریح کرد: معمولا آمارهای اقتصادی باید از سوی مراجع مشخص و رسمی چون مرکز آمار ایران یا مرکز آمار اقتصادی بانک مرکزی اعلام شود و انتشار یابد تا برای مردم شبهه‌ای ایجاد نشود. وی با بیان اینکه نرخ شاخص‌های اقتصادی چون تورم، نقدینگی، رشد اقتصادی و... باید مستند و واقعی اعلام شود و انتشار یابد، اظهار داشت: اگر آمار شاخص‌های اقتصادی از سوی مرجع رسمی و قانونی منتشر نشده باشد یا قبل از انتشار رسمی به صورت شفاهی اعلام شود احتمال اینکه با تعابیر غلط یا بی‌اعتمادی مردم نسبت به مسؤولان همراه شود وجود دارد. یحیی آل‌اسحاق همچنین در گفت‌وگو با مهر با اشاره به سخنان اخیر مقام معظم رهبری درباره برخی اختلافات آماری گفت: زمانی که بانک مرکزی و مرکز آمار، رشد مثبت اقتصادی را نشان می‌دهند و بعد از آن، یک مرکز آماری دیگر همچون مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی که اتفاقا نهاد بسیار مهمی هم به شمار رفته و جایی است که تصمیم‌گیران مجلس در آن تصمیم‌گیری را براساس آمار این مرکز و تحلیل‌های آن انجام می‌دهند، رشد منفی اقتصادی را مطرح می‌کند، این آغاز بی‌اعتمادی مردم به آمار و نهادهای اعلام‌کننده آمار است و همه کشور را به هم می‌ریزد. از این رو است که مقام معظم رهبری ارائه آمار غلط را گناه کبیره می‌دانند و این گناه، جریمه بزرگی دارد. این در حالی است که متاسفانه در کشور گرفتار این موضوع شده‌ایم یعنی مرکز آمار، بانک مرکزی و مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی که هر سه مراکز رسمی کشور هستند، در آمارهای کلان و اساسی کشور اختلاف دارند و این، خطای بزرگی است. آل‌اسحاق گفت: اگر شائبه سیاسی بودن این آمار هم مطرح باشد و آمار به دلیل برخی دیدگاه‌های سیاسی به گونه‌ای اعلام شود که با هدف سیاسی باشد، خطای بزرگی است و مشکلاتی بروز می‌کند که اکنون در آمارگیری داریم. این در شرایطی است که آمار علم است و تمام ریزه‌کاری و روش و منش آن و تجزیه و تحلیل آن بر مبانی علمی است و به سلیقه نباید ربط داشته باشد. هر کسی هم که برود، فرمول آن را باید انجام دهد و نتیجه هم مشخص باشد ولی گاها دخالت‌هایی صورت می‌گیرد و پایه و سال را غیر از سالی که قرار بوده مبنا شود، در نظر می‌گیرند. یک نهاد سال ۷۶ و نهاد دیگری، سال ۸۳ را مبنا قرار می‌دهد و زیرمجموعه آماری و شاخص‌های آماری را عوض می‌کند و به عناوین مختلف جهت‌گیری‌ها را طوری نشان می‌دهد که به آن هدف برسد، این خطای بزرگی است که ما گرفتار آن هستیم.

آخرین بازمانده‌های گروهک تروریستی منافقین با حمایت‌های آمریکا، پایگاه لیبرتی عراق را به مقصد کشور آلبانی و چند کشور دیگر اروپایی ترک کردند تا پرونده حضور منافقین در عراق پس از چند دهه بسته شود.  به گزارش «وطن امروز» طی چند ماه گذشته کشورهای مرتجع منطقه با حمایت و پشتیبانی آمریکا و کشورهای غربی تلاش‌هایی را برای احیای گروهک تروریستی منافقین در دستور کار خود قرار دادند. برگزاری نشست منافقین در پاریس و حضور ترکی الفیصل یکی از شاهزاده‌های سعودی در این نشست و اعلام حمایت از این گروهک تروریستی، نشان داد آل‌سعود برای اعلان دشمنی با ایران دیگر قائل به مصلحت‌های رایج حکومتداری نیست.  حالا پس از خروج کامل منافقین از عراق، وزیر خارجه آمریکا که کشورش طی چند سال گذشته وظیفه تامین امنیت و حفاظت از این گروهک تروریستی را برعهده داشته است، بار دیگر بر تعهد کشورش بر حفظ امنیت و جان منافقین تاکید کرد.
جان کری فرآیند انتقال 280 عضو منافقین را «ابتکار» واشنگتن در تکمیل حفظ امنیت و جان منافقین خواند و آن را «دستاورد مهم دیپلماتیک برای آمریکا» دانست. مساله منافقین چنان برای آمریکا حائز اهمیت بوده که جان کری در سفر به آلبانی در این زمینه رایزنی‌هایی با طرف آلبانیایی داشته است. رایزنی‌هایی که کری نتیجه آن را «ایفای نقش محوری» آمریکا بیان کرده است. در همین راستا، حجت‌الاسلام والمسلمین  مجتبی ذوالنور در گفت‌وگو با «وطن امروز» با اشاره به حمایت جان کری از انتقال منافقین از عراق به اروپا و
« دستاورد مهم دیپلماتیک» خواندن این موضوع برای آمریکا در دوران پسابرجام گفت: آمریکا در سیاست خارجی خود همواره به این شکل عمل کرده که یک پاشنه آشیل از کشور مقابلش در دست داشته باشد و توسط این پاشنه آشیل در مواقع مورد نیاز به آن کشور فشار وارد کند. این مساله به برجام و پسابرجام ارتباط ندارد و ناشی از روحیه استکباری آمریکا است که همواره تلاش دارد اهرم‌های فشار علیه کشورها در دست داشته باشد. وی درباره واکنش ایران به این اقدام با تاکید بر اینکه قطعا این دولت در این زمینه اقدامی نخواهد کرد، افزود: به نظر من باید این مساله را از منظر جنایات حقوق بشری منافقین که غرب مدعی آن است، پیگیری کرد. باید پرونده حقوقی منافقین را در دادگاه‌های بین‌المللی پیگیری و جنایات این گروهک را  به صورت مستند جمع‌آوری کرد.  عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس تاکید کرد: مجلس می‌تواند دولت را مجاب کند در مقابل این اقدام آمریکا، مقابله به مثل کند و از برخی نهادها و گروه‌های آزادیخواه غربی حمایت کند.
مرتضی صفاری‌نطنزی، دیگر عضو کمیسیون امنیت ملی نیز در گفت‌وگو با «وطن امروز» با بیان اینکه حمایت آمریکا از منافقین تازگی ندارد، گفت: آمریکا سال‌ها قبل تلاش کرد نام این گروهک را از لیست گروه‌های تروریستی خارج کند، در همین راستا مقاماتی از آمریکا در نشست منافقین شرکت می‌کنند. پس از حمله به عراق هم آمریکا از منافقین حفاظت کرد و اکنون نیز با خروج منافقین از عراق، نگرانی آمریکا در این زمینه رفع شد. وی درباره چرایی حمایت آمریکا از این گروهک گفت: طبیعتا منافقین در اندازه‌ای نیستند که بخواهند اقدامی را در ایران عملیاتی کنند و همچون سال‌های ابتدایی دهه 60، جنایت کنند. جدای از این، هم منافقین و هم آمریکا بخوبی می‌دانند این گروهک در ایران جایگاهی ندارد و  مردم تنفر شدیدی نسبت به منافقین دارند. عضو کمیسیون امنیت ملی تصریح کرد: حمایت آمریکا از منافقین بیشتر جنبه نمایشی دارد که از طریق آن بر ایران فشار وارد کند. صفاری افزود: آمریکا در دوران پسابرجام نیز همان روحیه سابق خود را حفظ کرده است. آنها می‌گویند مشکلات‌شان با ایران همچنان در سایر مسائل پابرجاست. در آمریکا طیف‌های تندرو مدعی هستند برجام به ضرر آنها تمام شده است. همین هم باعث شده به این مسائل دامن بزنند. ضمن اینکه در این زمینه لابی صهیونیسم و عربستان‌سعودی نقش‌آفرینی ویژه‌ای دارد و هزینه‌های سنگینی برای افزایش فشار بر ایران صرف می‌کنند.
واکنش امیرعبداللهیان به اظهارات کری
علاوه بر نمایندگان مجلس، دستیار ویژه رئیس مجلس در امور بین‌الملل نیز به حمایت آمریکا از منافقین واکنش نشان داد. حسین امیر عبداللهیان با انتقاد از اظهارات اخیر جان کری درباره انتقال آخرین بازماندگان منافقین از عراق به اروپا گفت: مروری بر رفتار و گفتار دولتمردان آمریکا به روشنی اثبات می‌کند این کشور با افتخار از تامین امنیت منافقین تروریست سخن می‌گوید.
دستیار ویژه رئیس مجلس در امور بین‌الملل افزود: کاخ سفید از یک سو با تلاش برای برقراری آتش‌بس در حلب به دنبال نجات تروریست‌های تحت محاصره ارتش سوریه است و از سوی دیگر از تامین امنیت منافقین تروریست سخن می‌گوید.
وی یادآور شد: مردم فوعه و کفریا در سوریه طی ماه‌های اخیر در محاصره کامل تروریست‌ها و بحران جدی انسانی شامل قطع کامل برق و کمبود شدید آب آشامیدنی، دارو و غذا بسر می‌برند اما آمریکا هیچ توجهی به این فاجعه انسانی و جنایت علیه بشریت ندارد و بدتر آنکه سازمان ملل نیز با ملاحظه رفتار واشنگتن، توان تحرک را برای کمک به رفع محاصره فوعه و کفریا ندارد. امیرعبداللهیان همچنین گفت: در شرایطی که امنیت جانی و نوامیس مردم مسلمان این 2 شهر در سوریه و همچنین مردم عراق مورد بی‌اعتنایی کامل آمریکاست، جان کری با افتخار از تامین امنیت منافقین تروریست سخن می‌گوید.

مدیر ملی طرح حفاظت‌ از تالاب‌های ایران  درباره آخرین وضعیت تالاب هامون توضیحاتی ارائه داد. به گزارش فارس، محسن سلیمانی، مدیر ملی طرح حفاظت‌ از تالاب‌های ایران درباره آخرین وضعیت تالاب هامون گفت: تالاب هامون تالابی است که در پایاب یک مسیل و یک رودخانه قرار گرفته است و در کل، شکل و مدل تالاب‌ها به گونه‌ای است که در فصول پرآب سال در حداکثر و بهینه‌ترین حالت خود هستند و وقتی به سمت شهریور که پایان فصل بارش‌هاست می‌رویم، بیشتر تالاب‌ها به دلیل تبخیر، حجم آب آنها کاهش پیدا می‌کند. مدیر ملی طرح حفاظت‌ از تالاب‌های ایران با بیان اینکه به دلیل تبخیر زیاد آب، بخش اعظمی از تالاب هامون خشک شده است، افزود: برنامه مدیریت جامع تالاب هامون 5 ماه است نهایی شده و منتظر تصویب آن در شورای برنامه‌ریزی استان هستیم.
 

مهدی طاهرخانی: باز هم به حساس‌ترین بازی لیگ برتر رسیدیم. به شاه‌بیت غزل فوتبال ایران که هر حرکت و جهشی در آن تا ابد در ذهن هواداران حک می‌شود. یکی در صدر و دیگری در زیر. پرسپولیس بعد از سال‌ها این بار در صدر است و استقلال برای اولین بار در خانه چهاردهم جدول؛ نفس به نفس خانه آخر. شاید باخت برای آبی‌ها پایان خیلی چیزها باشد؛ پایان شروع علیرضا منصوریان که با هزار و یک آرزو به استقلال آمد اما طی یک رکورد ضعیف تاریخی در 5 مسابقه نخست هیچ بردی کسب نکرد. با این وجود داربی حساب و کتاب آنچنانی ندارد. پرسپولیس نزدیک به 5 سال است که به استقلال نباخته و در 2 سال اخیر بارها از سد این تیم گذشته است. اما نکته جالب و باور نکردنی اینکه در اکثر این بازی‌ها که قرمزها برنده بودند، استقلال موقعیت بهتری در جدول داشته است. حتی در همین آخرین داربی تیم مظلومی نزدیک به 17 هفته در صدر جدول بود و ناگهان تیم برانکو از انتهای جدول آمد و با پیروزی تاریخی 4 بر 2 بر صدر جدول تکیه زد. از این رو نباید در داربی به موقعیت 2 تیم نگاه کرد.
90 دقیقه استرس و هیجان باعث بر هم خوردن بیشتر تفکرات علمی می‌شود اما پیشینه نشان داده تیمی که توانسته بر احساساتش غلبه کند، پیروز میدان بوده است. استقلال و پرسپولیس در حالی جمعه پیش رو، رو در روی هم قرار می‌گیرند که کفه ترازو به شکل فاحشی به سمت شاگردان برانکو سنگینی می‌کند. آنها نه تنها صدرنشین جدول هستند بلکه نسبت به سایر رقبا (منهای تراکتور) بازی‌های تقریبا  زیباتری را ارائه می‌دهند و در خلق موقعیت تقریبا شبیه فصل گذشته هستند. با این تفاوت که دیگر خبری از گل‌های دریافتی سوشایی نیست. سوشا دیگر جایی در این تیم و کلا فوتبال ایران ندارد و علیرضا بیرانوند با 4 کلین‌شیت در 5 مسابقه، صاحب یک رکورد تاریخی شده است.
در آن سو علیرضا منصوریان با هزار امید پا به استقلال گذاشت و صحبت از برنامه 3 ساله کرد. شاید نکته بهت‌آور ماجرا آنجایی باشد که منصوریان در روز نخست که به عنوان جانشین پرویز مظلومی انتخاب شد، گفت برای انتقام شکست داربی 4 بر 2 آمده‌ام. او مرتب روی جبران آن شکست تاکید کرد و آن را یکی از اهداف اولیه‌اش دانست. اما 3 تساوی و 2 شکست در 5 بازی اولیه لیگ شانزدهم نشان می‌دهد منصوریان چندان وضعیت مناسبی ندارد و شاید یک شکست پرگل دیگر در داربی منتظر اوست تا به همین بهانه عمر مربیگری‌اش در استقلال تنها به چند ماه برسد!
او برای تلافی شکست آخرین داربی خط و نشان کشیده بود و حالا برانکو و پرسپولیسی‌ها می‌گویند آماده‌اند تا انتقام آن شکست عجیب در روزهای پایانی لیگ پانزدهم را از منصوریان بگیرند. همان شکستی که سرمربی فعلی استقلال با نفت تهران به پرسپولیس در آزادی تحمیل کرد تا به همین راحتی، شاگردان برانکو دست‌شان از رسیدن به جام کوتاه بماند. اینک باید دید کدام گروه توان انتقام را دارد. نه کیفیت بازی مهم است و نه تعداد تک به تک‌هایی که مهاجمان 2 تیم به دست می‌آورند. آنچه در انتها در اذهان می‌ماند نتیجه کسب شده است.
2 نشان مهم برای زدن
اگر منصوریان به هر ترتیبی بتواند باز هم دست برانکو را در آزادی بخواباند با یک تیر 2 نشان بسیار مهم و بزرگ را زده است؛ یکی اینکه به حرفش عمل کرده و انتقام داربی هشتادودوم را گرفته و دومی که مهم‌تر هم هست، عمر مربیگری‌اش را در استقلال تمدید می‌کند. پیروزی در داربی یعنی دست‌کم تا نیم‌فصل او مهلت دارد تا افکارش را پیاده کند. فوتبال احساسی ما حساب و کتاب ندارد و شاید نخستین پیروزی رسمی منصوریان با استقلال در لیگ شانزدهم در داربی رقم بخورد. چه چیزی از این زیباتر و جذاب‌تر برای آبی‌ها؟
معضلی به اسم دفاع چپ
اما در آن سو داستان برانکو متفاوت است. او در یک سال و اندی که در فوتبال ایران بوده از 3 داربی گذشته 2 بار پیروز شده و یک‌بار مساوی گرفته است و این نشان می‌دهد قاعده این بازی را می‌داند. تنها مشکل حال حاضر تیم او جناح چپ تیمش است، جایی که محسن ربیع‌خواه بی‌تجربه در 5 هفته گذشته بدترین نمایش‌ها را ارائه داده و آرزوی استقلالی‌ها این است برانکو باز هم دست به این نقطه از زمین نزند تا خسرو حیدری به عنوان مهم‌ترین بازیکن استقلال بتواند از این ضعف مشهود قرمزها نهایت استفاده را ببرد. اگر برانکو همچنان روی استفاده از ربیع‌خواه بی‌تجربه پافشاری کند آن وقت شاید بعد از ناکامی در داربی، با شدیدترین حملات هواداران مواجه شود، آنهایی که همیشه پشت سرمربی تیم‌شان بودند اما ناکامی در داربی آن هم به واسطه اصرار روی یک مهره ضعیف، چیزی نیست که هواداران بسادگی آن را فراموش کنند.  دست برانکو در این منطقه کاملا باز است و می‌تواند 2 راهکار متفاوت داشته باشد؛ نخست اینکه محمد انصاری را از دفاع وسط به پست اصلی‌اش، یعنی دفاع چپ ببرد و از یک مدافع دیگر کنار سیدجلال حسینی در دفاع آخر بهره ببرد یا اینکه حسین ماهینی یا آرام‌طبع را جانشین ربیع‌خواه کند که در این صورت جا برای بازی کردن رامین رضاییان در پست دفاع راست براحتی باز می‌شود و این بهترین سورپرایز برانکو برای هواداران است.
پیش‌بینی ممنوع
پیش‌بینی ساده نیست اما طبیعتا با توجه به آماده‌تر بودن این روزهای پرسپولیس تصور می‌شود آنها موقعیت‌های بیشتری خلق کنند یا مالکیت بیشتری روی توپ و میدان داشته باشند اما اینکه کدام تیم بیشتر از موقعیت‌هایش بهره می‌برد به هیچ وجه قابل پیش‌بینی نیست؛ بویژه اینکه یک طرف میدان یک تیم باشد که برای حفظ سرمربی جوانشان بخواهند از جان مایه بگذارند. به آبی‌ها و ستاره‌هایش این نتایج برخورده و شاید همین برخوردن تمام نقشه‌های برانکو را نقش بر آب کند؛ این جادوی داربی است و آن را جدی بگیرید. لزوما تیم حاکم میدان برنده نیست و اگر مثال می‌خواهید شاید نصف بیشتر 82 داربی گذشته برای ارائه مناسب باشد.

حسین قرایی: ساعت تفریح بود و یکی از بچه‌ها پله‌ها را طی می‌کرد و دوان‌دوان به من رسید و گفت: «آقا اخیراً یک کتاب درباره شهید آوینی خواندم که به او علاقه‌مند شدم». کتاب را گرفتم دیدم نوشته: «تکرار تنهایی، اثر محمدعلی صمدی».
تا اسم «محمدعلی صمدی» آمد درباره‌اش توضیح دادم و به آن دانش‌آموز علاقه‌مند گفتم: «اگر توانستی مجموعه سری کتاب‌های یاران ناب را تهیه کنی تقریباً می‌توانی اطلاعات جامع و مستند و خوبی را از تاریخ و فرهنگ انقلاب اسلامی پیدا کنی که در قوطی هیچ عطاری پیدا نمی‌شود!»
با این توضیحات، این مطلب روشن می‌شود که جوانان عطش‌مند فرهنگ انقلاب اسلامی، نخستین مشتاقان کتاب‌های محمدعلی صمدی هستند؛ جوانانی که کتاب‌های درسی با برخی سخت‌گیری‌هایش، آنها را در سیطره 3 در 4 فکر کردن برده و متاسفانه آنها را از اندیشه‌ورزی تهی کرده است. در همین جا باید عرض کنم مؤلفان محترم کتب درسی باید از قلم معلمانه «صمدی»‌ها بهره گیرند تا نسل امروز، تاریخ را در بستری از خاطره‌های مستند به تماشا بنشیند و به دل بنشاند.
اصولاً آدم‌هایی از جنس «محمدعلی صمدی» خودشان را زیاد رسانه‌ای نمی‌کنند ولی رسانه رسانای ادبیات دفاع‌مقدس و انقلاب اسلامی محسوب می‌شوند.
به نظرم اگر در کارنامه نویسندگی صمدی فقط کار نویسندگی و تدوین کتاب ارزشمند «او یک ملت بود»- که به خاطراتی از آیت‌الله شهید دکتر سیدمحمد حسینی‌بهشتی می‌پردازد- باشد، همین هنرمندی و تبحر او در خاطره‌گزینی و تدوین کتاب‌هایی با ژانر خاطره را فریاد می‌زند. پس در این یادداشت به بخشی از شگردها و مختصات کتاب مذکور می‌پردازیم تا با شیوه قلم صمدی بیشتر آشنا شویم.
کتاب را که باز می‌کنی و مقدمه آن را می‌خوانی با تتابع اضافات روبه‌رو می‌شوی و در برخی سطور کتاب مذکور صنایع دیگر ادبی نیز به چشم می‌آید. صمدی کوشیده خاطراتی را برای مخاطب گلچین کند که بیشتر در زندگی مردم وجود دارد.
از این نظرگاه کار زیبایی در حوزه سبک زندگی به دست داده است که به نظرم توفیق حاصل کرده است. اصلاً نویسنده با آوردن خاطرات پندآمیز در صدد آن است که «امر به معروف» کند ولی این‌بار نه «امر به معروف» انسان عادی بلکه امر به معروف قاضی مملکت. از این دریچه می‌توان گفت او با زرنگی تمام و با نگاهی اسلامی ساحت «امر به معروف و نهی از منکر» را برای تمام اقشار دانسته است: یک بار نامه‌ای به یکی از قضات نوشت و در آن، او را بشدت توبیخ کرد که «شنیده‌ام هنگامی که برای مأموریت به سفر می‌روی، ساک خود را به کسی که تو را همراهی می‌کند، می‌دهی. این، نشانه تکبر توست که شخصیت دیگران را مورد استخفاف قرار می‌دهی».(او یک ملت بود، ص 69)
آنقدر نویسنده به متن پرداخته که برخی نکات ویرایشی از دستش در رفته و متاسفانه در چاپ دوم کتاب هم تصحیح نشده است:
- غاطبه: «قاطبه» . (ص7)
- مساعدات‌ها: مساعدت‌ها.(ص 13)
- از چند نفر همکاری ساخته نبود: از چند نفر هم کاری ساخته نبود. (ص 45)
مستندگویی و مستند صحبت کردن از صمدی، خاطره‌گو و نویسنده‌ای فکور ساخته است به طوری که خیلی کم می‌شود از او در این زمینه‌ها سستی و کاهلی دید. اگر مقدمه کتاب مورد بحث را بخوانید این رویه علمی را مشاهده خواهید کرد.
از دیگر حسن‌های کتاب مذکور که به کوشش محمدعلی صمدی گردآوری شده، استفاده بجا و شایسته از عکس‌هایی است که تقریباً با خاطرات تطبیق می‌کند و همخوانی دارد. این تنوع در خوشخوان جلوه دادن کتاب سهم قابل توجهی دارد به طوری که هرجا این کتاب را معرفی کرده‌ام، فرد تقاضاکننده دیگر کتاب را به من پس نداده است، زیرا عکس‌های گلچین‌شده به زیبایی کتاب ضریب داده‌ است. یکی از مختصات دیگر که در کتاب صمدی به چشم می‌آید؛ صغری کبری چیدن است! صمدی اهل صغری کبری چیدن است و به‌زعم نگارنده سطور، این صغری کبری چیدن خوب است ولی گاهی اوقات غیر قابل تحمل می‌شود! انگار نویسنده قلاب سنگی در دست دارد و سنگ را با قلاب سنگ کلماتش به آن سوی بیابان سطور می‌فرستد که پیدا کردن سنگ معنی برای مخاطب ثقیل و طاقت‌فرساست. گویی مخاطب پس از پیدا کردن این سنگ که سنگین هم هست به عرق‌ریزی دچار می‌شود. پاراگراف آخر صفحه 7 اینگونه می‌نماید: «با فرض صحت مندرجات شناسنامه حضرت «بهشتی» (تولد به تاریخ چهارشنبه دوم آبان 1307 شمسی،
9 جمادی‌الاول 1347 قمری و 24 اکتبر 1928 میلادی) ایشان تا ساعت 21 و 30 دقیقه روز یکشنبه، 7 تیر 1360 شمسی (25 شعبان 1401 قمری و 28 جولای 1981 میلادی)، مجموعاً 52 سال و 8 ماه و 5 روز، مجال حیات در این دنیا را از حضرت حق (سبحانه‌ و تعالی) یافته‌اند. از این ایام نه چندان کثیر (قریب 19300 روز)، تنها 830 روز، در سال‌های پس از پیروزی «انقلاب اسلامی» می‌گذرد».(همان، ص 7)
در پایان یادآور می‌شوم بنده نویسندگانی را می‌شناسم که صاحب‌سبک هستند و راه‌های زیادی جلوی نویسندگان قرار دادند ولی هیچ‌گاه چنین توفیقی نداشتند که کتاب‌های‌شان به دست مردم و جوانان برسد، الحمدلله کتاب‌های محمدعلی صمدی بین جوانان و مردم جای خود را باز کرده است. این یعنی نویسنده برای مردم جامعه‌اش می‌نویسد تا تأثیرگذاری داشته باشد؛ مردمی که تازه دارند به سمت مطالعه می‌روند. نگاه ظریف و بدیع صمدی از او نویسنده‌ای مردمی ساخته است به طوری که گاهی اوقات مثل جامعه‌شناسی خاطرات را هنرمندانه و تأثیرگذار نقل می‌کند و جالب است که دقیقاً عین عبارات و کلمات را می‌آورد و این ریشه در صداقت نویسنده دارد. با برشی از کتاب «او یک ملت بود» شما را به تماشای تابلوی زیبایی از زندگی شهید بهشتی دعوت می‌کنیم؛ تابلویی که دیدنش اشک را بر چشم جاری می‌کند و از همین جهت است که اینجا جناب صمدی هم به تاریخ معاصر توجه دارد و هم به نثر کلماتی که بر جان مخاطب می‌نشیند. خاطره را بشنوید: «خوزستان، در اهواز یکی از برادران گفت نمی‌دانید اینجا تبلیغات علیه شما چه می‌کند... چند وقت قبل رفته بودند در این محله‌های فقیرنشین اهواز، خانه یک پیرزنی، برق خانه‌اش را قطع کرده بودند، بعد رفته بودند در خانه‌اش گفته بودند که می‌دانی چرا برق خانه‌ات را قطع کردند؟ بهشتی دستور داده برق خانه تو را قطع کنند».                                                                                       (همان، ص 163)
این روز‌ها خیلی روی کتاب‌ها با این دو کلمه آشنا می‌شویم «به کوشش»، «به سعی»، «به اهتمام» و... ولی این به کوشش محمدعلی صمدی در حقیقت بار دقیق معنایی کوشش را به ذهن متبادر می‌کند.
محمدعلی صمدی، علی‌اکبر مزدآبادی و نویسندگانی از این طیف و طایفه به جهت توجه به این رباعی از شیخ ابوسعید ابوالخیر، ناشناس مانده‌اند:
«عیب است بزرگ برکشیدن خود را
از جمله خلق برگزیدن خود را
از مردمک دیده بباید آموخت
دیدن همه کس را و ندیدن خود را»
به هر روی تکاپوی محمدعلی صمدی در حوزه ادبیات دفاع‌مقدس ستودنی است. از ناشر سری کتاب‌های «یاران ناب» شنیدم که ایده این کتاب‌ها- که تکیه‌اش بر عکس و خاطره است- از جمله فعالیت‌های بدیع جناب صمدی است.
حضور بی‌مزد و منت صمدی و توجه او برای شناسایی و شناساندن شهدا آنچنان که بودند، در قالب کتاب تحسین‌برانگیز است.‌ ای کاش «صمدی» تدریس را تجربه می‌کرد یا «صمدی»‌ها در مدارس و دانشگاه‌ها زیاد بودند تا جوانان عطش‌مند ایران عزیز با فرهنگ زلال دفاع‌مقدس آشنا شوند.