ولادیمیر پوتین در شب تولد 64 سالگی‌اش در جلسه افتتاحیه مجلس جدید دوما حرف‌هایی را به زبان آورد که برای یک رهبر مقتدر در هفتمین دهه زندگی‌اش تنها می‌تواند یک معنا داشته باشد: روسیه در مقابل آمریکا عقب نخواهد نشست! رئیس‌جمهور روسیه رو در رو با نمایندگان مجلس خواستار ایجاد کشوری قدرتمند و متحد شد. او  وقتی مولفه‌های قدرت روسیه را بر می‌شمرد عبارات یک قرن پیش نخست‌وزیر عصر تزار  «بیوتر استولیبین» (1906 تا 1911) را یادآوری کرد و از عزم خود برای تحقق حق تاریخی روسیه در رسیدن به قدرت برتر پرده برداشت، اگرچه تاکید کرد که نمی‌خواهد روسیه یک ابرقدرت باشد.
در حالت عادی این سخنرانی پوتین بخشی از دکترین توامان ملی‌گرایانه – شوروی‌گرایانه او در جهت بازگرداندن شکوه گذشته‌ به روسیه نوین محسوب شده و چندان عجیب نبود. اما آنچه سخنرانی روز ششم اکتبر ولادیمیر ولادیمیرویچ در دوما را پیش از آنکه روز هفتم اکتبر برای جشن تولد موقتا در حلقه دوستان و نزدیکانش ناپدید شود، تبدیل به یک سخرانی تاریخی می‌سازد، مقطعی بسیار حساس و بحرانی است که در آن قرار داریم. راهکارهای مشخص پوتین در جلسه با دوما  یعنی تقویت امنیت و توانمندی‌های دفاعی و دفاع از مواضع آن در عرصه‌های بین‌المللی، درخواست از تمام گروه‌های پارلمانی برای حمایت سیاسی و قانونی از این روند و استفاده از قدرت دیپلماتیک پارلمانی برای توسعه روابط بین‌المللی سازنده با تمام متحدان روسیه، معنایی جز آماده شدن او برای برخورد بزرگ احتمالی با غرب به سرکردگی آمریکا ندارد. فردی که مقتدرترین رهبر کرملین در دوران معاصر شناخته می‌شود درست زمانی رویای تاریخی روس‌ها برای تبدیل به قدرتی جهانی را یادآوری کرد که این کشور با تهدید مستقیم نظامی و هسته‌ای آمریکا مواجه شده است. روز چهارشنبه بود که رسانه‌های شرکتی آمریکایی در حرکتی کاملا هماهنگ و فرمایشی اقدام به انتشار اخبار درز کرده از پنتاگون مبنی بر طرح حمله بزرگ آمریکا و ناتو به دولت سوریه با 800 هواپیمای نظامی و همراه با موشک‌باران این کشور پرداختند. این خبر که قطعا پنتاگون خودش آن را درز داده بود، به منزله تهدید آمریکا برای حمله به پایگاه‌ها و مواضع ارتش روسیه در سوریه نیز هست. جدا از سخنان پوتین در دوما، این تهدید آشکار بلافاصله واکنش مقامات دفاعی و امنیتی مسکو را در پی داشت. نخست سرتیپ ایگور کوناشنکوف، سخنگوی وزارت دفاع اعلام کرد این کشور هرگونه حمله هوایی یا موشکی به مناطق تحت کنترل دولت سوریه را خطر مستقیم برای نظامیان روس تلقی می‌کند. وی گفت: به سربازان عضو گردان‌های پدافندی روسیه دستور داده شده تا در صورت کشف و رهگیری موشک‌های تهاجمی یا اهداف دیگر، بدون رسیدگی به مبدا و مسیر پرواز این اهداف برای انهدام آنها عمل کنند. سپس سناتور ایگورموروزوف، عضو کمیته امور بین‌الملل در شورای اتحادیه روسیه با بیان اینکه سامانه دفاع هوایی در سوریه آماده مقابله با هر نوع هواپیما است، یادآور شد: «آمریکایی‌ها در حملات خود ممکن است نیروهای آموزش‌دهنده و مشاوران نظامی روسیه را مورد هدف قرار دهند و به همین دلیل مسکو باید در پاسخ و واکنش به حملات یاد شده اقداماتی انجام دهد که یکی از آنها ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز سوریه است.» البته او در گفت‌وگو با روزنامه ایزویستیا حرفی از سامانه‌های پدافندی اس 300 و اس 400 مستقر در روسیه نزد اما تصریح کرد: «مسکو در چارچوب همکاری نظامی، فنی مهندسی برخی سامانه‌ها از جمله  بوک – ام 1  و اوسارا در اختیار دمشق گذاشته است و بر همین اساس آمریکا نمی‌تواند تجربه عراق را تکرار کند.» دیروز نیز  اداره ملی امنیت هسته‌ای ایالات متحده اعلام کرد در ماه جاری میلادی بمب‌های اتمی هدایت شونده مدرنیزه شده«بی61» خود را دوبار بدون کلاهک و به‌وسیله بمب‌افکن‌های استراتژیک نامرئی بی2 آزمایش کرده است. این خبر تنها 2 روز پس از لغو دومین توافق اتمی روسیه با آمریکا از سوی کرملین اعلام شد. سرگئی ریابکوف، معاون وزیر خارجه روسیه در این رابطه ابراز نگرانی کرد اما صریحا گامی رو به جلو و نه عقب برداشت و گفت روسیه قصد دارد در گفت‌وگوهای سابقش با آمریکا درباره مدرنیزاسیون زرادخانه‌های هسته‌ای دو طرف به طور کلی تجدید نظر کند. اما نکته اینجاست که برخورد مستقیم این 2 قدرت نظامی که می‌تواند حتی فراتر از خطر جنگ سوم جهانی  به یک جنگ هسته‌ای مبدل شود، بیش از آنکه شرق در حال توسعه را بترساند، کابوس غرب ثروتمند و توسعه یافته و سرمایه‌دارانش خواهد بود. در حقیقت سخنرانی تاریخی پوتین در شب جشن تولدش، از موضع قدرت و برای بی‌اثر کردن بلوف آمریکایی‌ها بود، چرا که او بخوبی می‌داند کاپیتالیسم غربی منفعت محور است و هیچ وقت وارد قمار جنگ مستقیم با قدرتی هسته‌ای همسان خود نخواهد شد.

تعلیق دومین توافق اتمی روسیه و آمریکا
روسیه بعد از تعلیق همکاری‌های خود با آمریکا در زمینه پلوتونیم، روز پنجشنبه از تعلیق یک توافق دیگر با واشنگتن در زمینه تحقیقات هسته‌ای خبر داد. در همین رابطه دولت روسیه اعلام کرد در واکنش به تحریم‌های آمریکا علیه مسکو که به‌واسطه اوکراین وضع شده‌ است روسیه نیز همکاری‌های خود در زمینه تحقیقات هسته‌ای و انرژی را با واشنگتن به حال تعلیق در می‌آورد. روسیه و آمریکا ظرف روزهای اخیر علاوه بر قطع همکاری‌های هسته‌ای، همکاری درباره سوریه را نیز کنار گذاشته‌اند.
 

عبدالباری عطوان*: اگر گزارش‌های مرکز مطالعات استراتژیک «فیریل» در برلین درباره وجود طرح ناتو برای حمله به ارتش سوریه و انهدام فرودگاه‌ها و مراکز فرماندهی آن طی حملات هوایی - که با استفاده از 800 جنگنده، مشارکت 14 کشور و شلیک موشک‌های توماهوک از پایگاه‌های آمریکایی در منطقه خلیج‌فارس صورت می‌گیرد - صحت داشته باشد، می‌توانیم بگوییم که در آستانه جنگ جهانی سوم قرار گرفته‌ایم و تنها امید آن است که «باراک اوباما» رئیس‌جمهوری آمریکا برای متوقف کردن آن [طرح] وارد عمل شود. این طرح مشابه طرح‌های سازمان ناتو است؛ آن‌هنگام‌که 20 سال پیش صربستان را بمباران کرد، در سال 1998  عملیات «روباه صحرا» علیه عراق را اجرا و همچنین در سال 2011 لیبی را بمباران کرد و بزودی روی ارتش سوریه تمرکز و از اهداف نظامی روسیه اجتناب خواهد شد.
تعجب‌آور یا دور از ذهن نیست که افشای اطلاعات این طرح از جانب یک مرکز مطالعات آلمانی در سایه جنگ سرد کنونی میان مسکو و واشنگتن باشد ولی هر کسی‌که مطبوعات آمریکایی، بویژه واشنگتن‌پست و وال‌استریت ژورنال را پیگیری کند اینگونه استنباط می‌کند که احتمال جنگ بسیار بیشتر از احتمال صلح است یا طبق نظریه «برنارد هنری لوی» فیلسوف فرانسوی، این جنگ پیش‌بینی شده به‌منظور صلح است(!) واشنگتن‌پست تأکید کرد، شورای امنیت ملی ایالات متحده آمریکا شامل شماری از ژنرال‌های ارتش و سازمان‌های امنیتی و اطلاعاتی و همچنین کارشناسانی از وزارتخانه‌های خارجه و دفاع، از مدت‌ها پیش روی بررسی حملاتی «محدود» علیه نظام سوریه و ارتش آن متمرکز شده‌اند تا این نظام را به تغییر رفتارش در قبال آتش‌بس در منطقه حلب و ثمربخش کردن گفت‌وگوها با آن، تحت فشار قرار دهند. در این میان، جان مک‌کین، نامزد سابق انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و رئیس کمیته امور نیروهای مسلح سنای آمریکا، روز سه‌شنبه مقاله‌ای تحت عنوان «اسد را الان متوقف کنید یا جنگ چندین ساله را پیش‌بینی کنید» در روزنامه وال‌استریت ژورنال نوشت که مفهوم کلی آن این بود: منهدم کردن هواپیماهای سوریه و تجهیز معارضان به تسلیحات پیشرفته. کارشناسان نظامی در لندن از احتمال وقوع حملات سری هوایی بدون اعلام قبلی در سوریه، سخن می‌گویند، در حالی‌که جان کری، وزیر خارجه آمریکا از «حملات محدود» و بدون انتظار برای صدور قطعنامه‌ای از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد جهت مشروعیت‌بخشی به آنچه‌ مشابه آن برای لیبی و کویت اتفاق افتاد، سخن می‌گوید. بدون تردید، روسیه به فضل داشتن دستگاه اطلاعاتی قوی، از این طرح‌ها، اهداف و نیات آمریکا در سوریه آگاه است و استقرار 2 ناو جنگی جدید روسیه در دریای مدیترانه برای پیوستن به ناو هواپیمابر آن در این منطقه و همچنین تحکیم و تقویت توان دفاعی سوریه با استفاده از موشک‌های بسیار پیشرفته «اس 300» بیانگر آگاهی روسیه از این امر است و بعید نیست که این موشک‌ها در اختیار ارتش سوریه برای مقابله با هرگونه حملات آمریکایی قرار بگیرد. خانم والنتینا ماتوینکو، رئیس شورای فدراسیون روسیه تلاش «برخی طرف‌ها» برای اتخاذ تدابیری نظامی جهت «سرنگون کردن دولت بشار اسد و تجزیه سوریه به فدرال‌هایی» را رد نکرد. او این اظهارات را در تایید بیانیه روز سه‌شنبه وزارت خارجه روسیه مطرح کرد. کشورهایی که جنگنده‌های آنها در این حملات هوایی- که از اردن و پایگاه هوایی «اینجرلیک» ترکیه آغاز خواهد شد- مشارکت می‌کنند، هرگز نیروهای زمینی اعزام نخواهند کرد، چرا که هدف از این حملات، فلج کردن نیروی هوایی سوریه و بسترسازی برای پیشروی نیروهای معارض مسلح سوری و به دست گرفتن زمام امور در عرصه میدانی است. در همه این طرح‌ها این واقعیت با صراحت نادیده گرفته شده است که عملیات مشابه در صربستان، عراق و کویت موفقیت‌آمیز بود؛ زیرا آمریکا به عنوان ابرقدرت و بدون هرگونه رقابتی از سوی روسیه و چین در میدان حضور داشت. این درحالی است که روسیه کنونی روسیه 20 سال پیش نیست و بعید است اقدام آمریکا به بمباران مواضع ارتش سوریه و فرودگاه‌های آن و نیز ترور مقام‌های نظامی این کشور به‌منظور تغییر نظام را به تماشا بنشیند. شاید برخی بگویند که ما در میزان تعهد دستگاه رهبری روسیه به دفاع از همپیمان سوری خود مبالغه می‌کنیم ولی نباید فراموش کرد که روسیه در این میان تنها نیست بلکه جزئی از یک مجموعه بین‌المللی و منطقه‌ای است که شکست آن یا متحدانش در سوریه به مثابه شکست کل این مجموعه خواهد بود.
*تحلیلگر برجسته جهان عرب

لندن حتی در حال خروج از اتحادیه اروپایی هم برای کشورهای این اتحادیه تعیین‌تکلیف می‌کند. از خط و نشان مایکل فالون، وزیر دفاع انگلیس علیه تشکیل ارتش واحد اروپایی چنین برمی‌آید که خروج بریتانیا از اتحادیه تا سال 2017 نیز احتمالا از موضع بالا و یکطرفه خواهد بود.  فالون در کنفرانس حزب محافظه‌کار در شهر بیرمنگام رسما منافع ناتو را بر کشورهای اروپایی مقدم شمرد و هشدار داد تشکیل ارتش واحد اروپایی باعث تضعیف پیمان نظامی آتلانتیک شمالی می‌شود. به گفته او، انگلیس تا زمانی که در اتحادیه اروپایی حضور دارد از شکل‌گیری چنین ارتشی جلوگیری می‌کند. او همچنین از تعهد لندن به امنیت قاره اروپا سخن گفت، حال آنکه با خروج انگلیس از اتحادیه اروپایی این کشور عملا به قاره پشت می‌کند. تعیین تکلیف انگلیس برای اتحادیه در حالی است که دولت‌های آلمان و فرانسه امیدوارند رأی مردم جزیره برای خروج از اتحادیه مسیر را برای پیشنهادهای دفاعی مشترک باز بگذارد. پاریس و برلین یک جدول زمانبندی برای تشکیل ارتش مشترک اروپایی ارائه داده‌اند و قرار است کمیسیون اروپا پیشنهادهای مربوط به این طرح را در نشست دسامبر مطرح کند.  دشمنی پادشاهی انگلیس با ارتش اروپایی و کارشکنی در مسیر تشکیل آن سابقه‌ای طولانی به قدمت عصر ناپلئون بناپارت دارد و هنوز هم لندن مخالف سرسخت طرح‌های ادغام ساختارهای کنونی دفاعی کشورهای عضو اتحادیه اروپایی است.

رئیس شورای امنیت سازمان ملل متحد از معرفی رسمی آنتونیو گوترش به عنوان جانشین بان کی‌مون به مجمع عمومی این سازمان خبر داد. ویتالی چورکین، رئیس دوره‌ای شورای امنیت، روز پنجشنبه در کنفرانسی مطبوعاتی اعلام کرد: شورای امنیت رسما آقای آنتونیو گوترش را برای تصدی دبیرکلی سازمان ملل در دوره اول ژانویه 2017 تا 31 دسامبر 2021 به مجمع عمومی معرفی می‌کند. انتخاب آنتونیو گوترش به‌عنوان دبیرکل سازمان ملل پایانی بر ماموریت بان‌کی‌مون و عملکرد پرانتقادش که به «مرد اظهار نگرانی» مشهور شده است، خواهد بود. طبق این گزارش، آنتونیو گوترش 67ساله متولد لیسبون پایتخت پرتغال، از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۲ نخست‌وزیر پرتغال و بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ به‌ مدت 10  سال، کمیسر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان بود؛ از این‌رو، با توجه به وقوع بحران گسترده مهاجرت و پناهندگی از تابستان سال گذشته، به نظر می‌رسد تجربیات او یکی از برگ‌های برنده او بوده است. او در رشته فیزیک و مهندسی الکتریک تحصیل کرده و فعالیت سیاسی خود را با عضویت در حزب سوسیالیست پرتغال در سال ۱۹۷۴ آغاز کرد. گوترش کاندیدای مورد علاقه کشورهای اروپای غربی است و این به‌رغم انتقادهای تند بازرسان داخلی سازمان ملل است که به گزارش وال استریت ژورنال در آوریل گذشته او را به سوءمدیریت متهم کرده بودند. در همین راستا، شماری از مسؤولان رژیم صهیونیستی در گفت‌وگو با روزنامه عبری زبان اورشلیم پست اعلام کردند گوترش یکی از نزدیک‌ترین دوستان شیمون پرز، رئیس سابق و ایهود باراک، وزیر جنگ سابق این رژیم است و در سال 1993 نیز به عنوان دبیرکل حزب سوسیالیست پرتغال به فلسطین اشغالی سفر کرده و با پرز نیز دیدار کرده بود. وی از همان زمان روابط دوستانه و نزدیکی هم با پرز و هم با ایهود باراک داشته است. ماشیه هاریش، وزیر سابق صهیونیستی که قبلا با گوترش دیدار کرده است، می‌گوید  او به جریان چپگرای تندرو اروپا وابسته نیست و هرگز دیده نشده علیه رژیم صهیونیستی موضعی اتخاذ کند. وی تصریح کرد او به نسبت بان کی‌مون مواضع عادلانه‌تر و منصفانه‌تری در رابطه با رژیم صهیونیستی دارد. ایهود باراک نیز در جریان سفر به نیویورک در 20 سپتامبر گذشته با گوترش دیدار کرده بود و تصویری را نیز همراه با او در صفحه شخصی خود در سایت توئیتر منتشر کرده بود. باراک در گفت‌وگو با رادیو سراسری رژیم صهیونیستی اظهار داشت گوترش قبلا کمک‌های زیادی به رژیم صهیونیستی در اتحادیه اروپایی و اتحادیه جهانی سوسیالیست‌ها کرده است.
 

برخلاف پیش‌بینی اغلب رسانه‌های غربی جایزه صلح نوبل به جان کری وزیر خارجه آمریکا و همتای ایرانی‌اش نرسید. در حالی که خبرگزاری رویترز پنجشنبه شب اعلام کرده بود به احتمال زیاد محمدجواد ظریف و جان کری تا ساعاتی دیگر مشترکاً جوایز صلح نوبل را کسب می‌کنند اما دیروز این جایزه رسما به «خوآن مانوئل سانتوس»، رئیس‌جمهوری کلمبیا به نمایندگی از مردم این کشور رسید.  تحلیلگران معتقدند با توجه به نفوذ فوق‌العاده محافل صهیونیستی بر کمیته نروژی آلفرد نوبل، عدم اهدای جایزه صلح نوبل به کری و ظریف به معنای اعلان پوچ و بی‌اعتبار بودن توافق برجام از نگاه سردمداران آمریکایی و اروپایی و آماده‌سازی افکار عمومی‌شان برای انجام اقداماتی در جهت نقض یکطرفه برجام است. کمیته صلح نوبل مستقر در اسلو دیروز صبح در برنامه‌ای که مستقیما از رسانه‌های شرکتی غربی پخش شد اعلام کرد رئیس‌جمهور این کشور آمریکای‌جنوبی را به علت تلاش‌هایش برای پایان دادن به درگیری با شورشیان فارک و برقراری صلح در کلمبیا برنده جایزه صلح نوبل 2016 اعلام می‌کند. البته به گفته اهداکنندگان، اهدای این جایزه سیاسی  به سانتوس به نیابت از مردم کلمبیا به‌خاطر پایان دادن به جنگ داخلی 50 ساله‌شان تعلق می‌گیرد.
اما نکته طنزآمیز اینجاست که در همه‌پرسی هفته گذشته، اکثر مردم کلمبیا به توافق صلح میان دولت به رهبری خوزه مانوئل سانتوس و نمایندگان شورشیان فارک نه گفتند و معلوم نیست چرا کمیته نوبل از مردم این کشور به خاطر حمایت از صلح تقدیر کرده است. در نتیجه می‌توان گفت با توجه به شهرت بد  و حتی گاه ضد حقوق بشری دریافت‌کنندگان جایزه صلح نوبل - نظیر شیمون پرز، جلاد اسرائیلی فلسطینیان اردوگاه قانا، هنری کیسینجر، طراح کودتای خونین پینوشه در شیلی یا باراک اوباما، حامی داعش و گروه‌های تروریستی در سوریه و عراق – می‌توان گفت این بار هم سنت سیاسی‌کاری نوبل حفظ شده است.
مذاکرات صلح ‌بین دولت کلمبیا و فارک از ۲۶ آگوست ۲۰۱۲ در هاوانا آغاز شد و در
 ۲۵ آگوست ۲۰۱۶ به پایان رسید. موافقتنامه‌ها حاوی اصلاحات روستایی، مشارکت سیاسی، آتش‌بس دوجانبه، راه‌حل مشکل مواد مخدر و سازوکار اجرا و ارزیابی صلح هستند. ۵ مهر ۱۳۹۵(۲۶ سپتامبر)، رئیس‌جمهوری کلمبیا و رهبر گروه فارک «رودریگو لوندونیو»(تیموشنکو)، با امضای یک توافقنامه صلح به بیش از نیم‌قرن رویارویی خونین پایان دادند. حال بوگوتا به فارک به چشم یک حزب سیاسی می‌نگرد.

کشور فقیر و مصیبت‌دیده هائیتی بار دیگر اسیر بلایای طبیعی شد و توفان سهمگین متیو دست‌کم به مرگ 261 نفر در این جزیره انجامید.عمده تلفات در مسیر عبور اصلی تندباد متیو با سرعت 230 کیلومتر بر ساعت از شهرساحلی« له آنگلی » در جنوب غربی این کشور به وجود آمدند که مقامات و گروه‌های نجات پس از چند روز توفانی تازه توانسته‌اند به آن دسترسی پیدا کنند. به‌گزارش رویترز، بسیاری از قربانیان روز سه‌شنبه براثر سقوط درختان، پرتاب اجسام و بالا آمدن آب رودخانه‌ها جان خود را از دست دادند. روستاهای ماهیگیری اطراف منتهی‌الیه غربی شبه جزیره تیبورون در جنوب غربی هائیتی که از دیدنی‌ترین مناطق کشور بودند حالا بر اثر فرو ریزش آب دریا و شدت باد با خاک یکسان شده‌اند. این در حالی است که کاخ سفید پیش از ورود توفان متیو از دریای کارائیب به سواحل جنوب شرقی آمریکا اعلام وضعیت آماده‌باش ملی کرده بود.

چینی‌ها: آمریکا بزرگ‌ترین تهدید
نظرسنجی صورت گرفته نشان داد، مردم چین معتقدند آمریکا اصلی‌ترین تهدیدی است که کشورشان با آن مواجه است و اقتصاد شماره یک جهان تلاش می‌کند مانع چین در رسیدن به یک قدرت برابر شود. نظرسنجی صورت گرفته توسط مرکز تحقیقات پیو مستقر در واشنگتن نشان داد
۴۵ درصد از شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی نفوذ آمریکا را اصلی‌ترین تهدید برای کشورشان می‌دانند، در حالی که ۳۵ درصد بی‌ثباتی اقتصادی، ۳۴ درصد تغییر آب و هوا و ۱۵ درصد داعش را بزرگ‌ترین تهدید برای چین می‌دانند.

بازداشت اسنودن دوم در آمریکا
مقام‌های آمریکایی از دستگیری یک مقاطعه‌کار سازمان امنیت ملی آمریکا به اتهام برداشتن اطلاعات مهم محرمانه خبر دادند. هارولد توماس مارتین ۵۱ ساله به سرقت اموال دولتی و برداشتن غیرمجاز مواد بسیار محرمانه متهم شده است. او برای شرکت «بوز الن همیلتون» کار می‌کرد؛ همان شرکتی که ادوارد اسنودن را استخدام کرده بود.

توافق بر سر آتش‌بس موقت در یمن
فرستاده سازمان ملل به یمن نشست خود را با هیات صنعا در مسقط پایان داد و در این نشست با آتش‌بس ۷۲ ساعته قابل تمدید در یمن موافقت شد. اسماعیل ولد الشیخ احمد، پنجشنبه با هیات مشترک انصارالله و حزب علی عبدالله صالح معروف به هیات صنعا در مسقط دیدار کرد. وی در پایان این دیدار بر موافقت با آتش‌بس ۷۲ ساعته در یمن تاکید کرد و گفت:‌ بزودی تاریخ دقیق اجرای آتش‌بس و توقف درگیری‌ها را اعلام می‌کنیم. فرستاده سازمان ملل به یمن افزود: هیات صنعا با مشارکت در کمیته‌های آتش‌بس به منظور به جریان انداختن آن و آغاز اجرای آتش‌بس موافقت کرد.


عراق پرونده تجاوز نظامی ترکیه را به شورای امنیت ارجاع داده است
هشدار شدید بغداد به آنکارا
در پی موافقت پارلمان ترکیه با تمدید یک‌ساله حضور حدود 2 هزار نظامی این کشور در خاک عراق و اصرار دولت آنکارا بر مشارکت این نیروها در عملیات آزادسازی موصل، روابط طرفین به سرعت در حال وخیم‌‌‌تر شدن است؛ دولت عراق این نظامیان را اشغالگر دانسته و خروج سریع آنها را خواستار شده است. این  بحران زمانی آغاز شد که رئیس‌جمهوری ترکیه به مشارکت در عملیات بازپس‌گیری موصل ابراز تمایل کرد؛ رجب طیب اردوغان در ادامه مخالفت خود را با حضور نیروهای الحشدالشعبی عراق که غالبا شیعه هستند در عملیات آزادسازی موصل اعلام کرد.  سالار محمود از نمایندگان پارلمان اقلیم کردستان عراق هشدار داد ترکیه سعی دارد به بهانه مشارکت در عملیات آزادسازی موصل، این منطقه را دوباره اشغال کند. سالار محمود تصریح کرد: «ترکیه تلاش می‌کند ارتفاعات سنجار و منطقه واقع بین اقلیم کردستان عراق و کردستان سوریه را اشغال کند... این کشور می‌کوشد با حمایت از گروه‌های خاصی، آینده قومیت کرد را به خطر بیندازد». وی با یادآوری این مطلب که پارلمان اقلیم کردستان در سال 2003 رأی به اخراج نیروهای ترک از کردستان داده است، خواستار مقابله جدی با ورود ارتش ترکیه به اقلیم کردستان و عراق شد. گفتنی است، نعمان کورتولموش، معاون نخست وزیر ترکیه گفته بود تا وقتی که عراق دچار چنددستگی و تقسیم است هیچ‌کس حق ندارد مانع حضور و استقرار نیروهای ترکیه در نزدیکی موصل شود. وی اعلام کرد حضور نیروهای ترکیه به درخواست مسعود بارزانی، رئیس اقلیم کردستان عراق است. در مقابل این اصرار مقام‌های آنکارا به مداخله نظامی در عراق، بغداد خواستار تشکیل جلسه اضطراری شورای امنیت سازمان ملل شده است. وزارت خارجه عراق در بیانیه‌ای اعلام کرد، این نهاد «درخواستی را برای نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل ارائه کرده تا درباره نقض تمامیت ارضی عراق و دخالت در امور داخلی آن گفت‌وگو شود».  برخی مقامات امنیتی عراقی که خواستند نام‌شان فاش نشود به پایگاه خبری تحلیلی «میدل‌ایست آی» (چشم خاورمیانه) گفتند امکان دارد نیروهای عراقی در صورت مداخله ترکیه در موصل، به نیروهای متجاوز این کشور در شمال عراق حمله کنند. یک مقام ارشد امنیتی در بغداد به این تارنما گفته است «مطلقا هیچ نقشی برای ترکیه در قلمرو عراق قائل نیستیم». او افزوده هر حرکتی یا دخالتی از سوی ترکیه در جریان عملیات ارتش عراق برای بازپس‌گیری موصل با واکنشی قوی روبه‌رو خواهد شد.