حسین قدیانی: «اسلام» همان دینی است که پیامبر بلندمنزلت آن، نه «کار» را عار می‌دانست و نه حتی بوسه بر دست «کارگر» را! و اینکه مولای متقیان، آن همه تأکید داشتند بر حفظ بیت‌المال، یکی هم برای این بود که مبادا دسترنج کارگر، سر از حقوق اعیان و اشراف درآورد! پس در اسلام، هم «کار» مقدس است و هم «کارگر»! دیروز، سالروز میلاد امام سجاد علیه‌السلام بود. در «صحیفه سجادیه» متعلق به حضرت زین‌العابدین، دعایی هست بدین مضمون که «خدایا! مرا به توفیق انجام بهترین کارها برسان». ناظر بر شرایط امروز جامعه اما گمان نکنم هیچ کاری بهتر از خود «کار» باشد! و اینکه هر که هر کجا هست، کارش را به نحو احسن انجام دهد، بویژه جماعت عزیز کارگر که در کارخانه‌های بزرگ یا کارگاه‌های کوچک، با کمترین حقوق ممکن مشغول کارند، بلکه چرخ اقتصاد کشور، از همین چرخش حداقلی هم بازنماند! مع‌الاسف در سال‌های اخیر، شمار قابل توجهی از کارگران عزیز ما، متأثر از بلیه بزرگ رکود، کار خود را از دست داده‌اند! کیست اما کارگر؟! الا همان که در روزگار جنگ، برادری خود را تمام و کمال اثبات کرد؟! یک کارخانه آیا شما سراغ دارید که در مقطع دفاع‌مقدس، چندین و چند شهید، تقدیم امنیت این کشور نکرده باشد؟! از اول انقلاب تا امروز، هر جا که لازم به هوشیاری جماعت کارگر در قبال نقشه‌های رنگارنگ دشمن بدخواه بوده، اصحاب کار و مردان تلاش، هوشیاری خود را حفظ کرده‌اند! بارها شده که کارگر، به چیزهایی من‌جمله تعویق در پرداخت حقوق خود معترض بوده، به حق هم معترض بوده اما همین که دیده دشمن دارد از اعتراض او سوءاستفاده می‌کند، پیگیری مطالبات خود را در بستری ادامه داده که به شاد کردن دشمن بدخواه منتهی نشود! سر همین است که می‌بینیم با وجود همه کاستی‌ها و همه کمبودها، کمترین حاشیه‌ها را همین قشر مظلوم کارگر داشته! در این قریب 40 سال، فتنه‌های ریز و درشتی در خاطر همه ما هست اما هیچ‌کدام از این فتنه‌ها، ناظر بر غفلت کارگر به‌وجود نیامده! چرا؟! چون کارگر اساسا مرد عمل است و نه ادعا! و آنکه سخن با کار خود و عرق جبین خود می‌گوید، چه نیاز به حاشیه‌آفرینی! اعتراضی هم اگر داشته، آن را طوری ابراز نکرده که به قول معروف، منجر به شر شود! غیر از این بوده؟! یک فتنه و فقط یک فتنه را مثال بزنید که متأثر از غفلت کارگران پرتلاش ما، برای این کشور و این مردم، غائله درست کرده باشد! شاید مکرر شده که کارگر به خاطر مسائل مالی و به‌واسطه مصائب معیشتی، آبروی خودش رفته اما هرگز نگذاشته آبروی ایران عزیز، نزد این همه دشمن مترصد برای سوءاستفاده برود! این مهم، علاوه بر متانت ذاتی قشر کارگر، یکی هم البته ناشی از آن بوده که کارگر می‌دیده و می‌شنیده که دست‌اندرکاران این نظام، همیشه خود را خادم و نوکر مردم معرفی می‌کردند! و اگر جایی اشکالی بوده، هیچ واهمه‌ای از بیان عذرخواهی و ابراز شرمندگی در کار نبوده! از اول انقلاب تا همین امروز، بارها و بارها دشمن پلید قصد کرده بود کارگران ما را به بهانه‌های مختلف، به وادی اعتراض و اعتصاب و حتی اگر شده شورش بکشاند اما همانطور که اشاره کردم کارگر ضمن حفظ هوشیاری و البته بزرگواری، آبروی مملکت را به آبروی خود ترجیح داده! باورم هست اما این دو آبرو، جدا از هم نیست! وقتی کارگر، بیکار می‌شود، این فقط او نیست که نزد زن و بچه، شرمنده می‌شود؛ «حضرت آقا» هم رسما و علنا اعلام می‌کنند که از دیدن کارگر بیکار، شرمنده می‌شوند! و از دیدن این همه نامه و ناله و گلایه، شرمنده می‌شوند! با اینکه همه می‌دانیم و خود کارگران معزز ما هم می‌دانند که امور اجرایی کشور، اصلا و ابدا دست رهبر انقلاب نیست! و ایشان، صندلی و سمتی در این باره ندارند اما آن عزیز فرزانه که در «مکتب نهج‌البلاغه» درس خوانده و درس داده‌اند، مگر می‌توانند بیکاری را ببینند و شرمندگی کارگر کار از دست‌داده را ببینند و زبان به همدردی نگشایند؟! طرفه حکایت اینجاست که ما در دولت فعلی، با پدیده‌ای به نام «حسن روحانی» روبه‌رو هستیم که همه حتی وزرایش، رکود و بیکاری را معضل اول اقتصاد کشور می‌خوانند اما او، چشم می‌دوزد به چشم کارگر بیکار و مدعی می‌شود؛ «رکود نداریم!» واقعا در نوع خود، پدیده‌ای هستند این آقای روحانی! رکودی که هست را می‌گویند نیست اما نشاطی که متأثر از بیکاری و ورشکستگی این همه کارخانه و کارگاه، وجود خارجی ندارد را می‌گویند هست! و تازه! به این هست و نیست عجیب و غریب هم اکتفا نمی‌کنند؛ چشم می‌دوزند به دوربین و اظهار می‌دارند: «ما شرمنده نیستیم»! شگفتا از این پدیده! کارگر اعتراض می‌کند و فریاد می‌زند «بیکاری، بیکاری، بیکاری» اما ایشان به جای یک کلمه همدردی، لااقل در مقام حرف، جواب می‌دهند که «با شعار، مسائل حل نمی‌شود!» یعنی برگرداندن همان حرف کارگر به خودشان! از قضا اینکه «با شعار، مسائل حل نمی‌شود» سخن جمهور است با رئیس‌جمهور یا به عبارت بهتر رئیس دولت حرف! بعد هم که یک بار معلوم نیست آفتاب از کدام طرف درآمده که گذر آقای روحانی به فلان کارخانه می‌افتد، ایشان درون ماشین شاسی‌بلند، از خط تولید آن کارخانه که قداستی در حد خط مقدم جنگ دارد، بازدید می‌کنند! و زحمت 5 دقیقه پیاده شدن از ماشین را هم به خود نمی‌دهند! مدیر 4 درصدی همین است دیگر! بازدید هم که از کارخانه می‌کند، به دور از حداقل احترام است! و همراه با حداکثر تبختر! بعد هم کارگر از رسانه‌ها می‌خواند یا با همین چشم‌های خود می‌بیند که پدیده مد نظر، عین آب خوردن، منکر وعده‌های خود می‌شود! وعده تحول 100 روزه، وعده لغو تحریم‌ها، وعده مبارزه بی‌درنگ با فساد و تبعیض! همه را منکر می‌شود! در حرف و در عمل! در حرف، مدعی می‌شوند مدیران با حقوق ماهی 100میلیون و بلکه هم بیشتر، «ذخیره و امانتدار» هستند! در عمل هم دریغ از معرفی یکی از این نجومی‌بگیران به دستگاه قضا! کارگر با خود زمزمه می‌کند چگونه خزانه برای کار و تولید و معیشت قشر محروم، خالی است اما برای حقوق‌های نجومی، علی برکت‌الله؟! کارگر اما باز هم مدارا می‌کند لیکن یک روز صبح که از خانه بیرون می‌آید، ناگهان می‌بیند در و دیوار شهر پر شده از پوستر خانه کارگر که «رای ما دکتر حسن روحانی»! و این در حالی است که هنوز هیچ نامزدی، تبلیغ کاغذی خود را شروع نکرده! دوباره کارگر به نجوای درون می‌پردازد که چرا من و نام من باید خرج تبلیغ برای نامزدی شود که حتی بعد از بیکاری من هم حداقلی از شرمندگی را ولو در زبان ابراز نمی‌کند؟! آقای روحانی! قبول کنید دیگر عصبانی کردید قشر کارگر را! یک روز جواب شما را نداد، 2 روز نداد، 3 روز نداد، 4 سال نداد اما اسطوره صبر و تحمل هم که باشی، یک جا عاقبت مجبور می‌شوی به واکنش! آنهم کجا؟! در حرم امام محرومان! و امام همین کارگران! و امام همین شهدای کارگر! و امام همین برونسی بنا! و امام همین عباس دست‌طلای مکانیک! البته که خمینی، امام 4 درصدی‌ها نبود! وقتی با آن همه کارنامه لرزان، روزی از نام مقدس کارگر سوءاستفاده می‌کنند و دگر روز هم حرم روح خدا را با ستاد تبلیغاتی خود اشتباه می‌گیرند، خدا هم اینگونه جواب‌شان را می‌دهد! با نشان دادن خشم کارگر! و فریاد کارگر! حرم امام پابرهنه‌ها را تو برداری خرج جبران کارنامه تقریبا هیچ خود کنی و خدا هم فقط تماشاچی باشد؟! هیهات! خدا جای حق نشسته! خدایی که خمینی و خامنه‌ای به ما نشان داده‌اند، خدایی نیست که راضی از مدیران اهل تبختر و دروغ باشد! که کارگر بیکار باشد و مدیر بگوید من و شرمندگی؟! در نهایت، سخنی و عرضم تمام! تهدید کارگر معترض به خردکردن دهان، آخرین رونمایی از دروغ «اسلام رحمانی» بود و بلکه می‌خواهم بگویم آخرین پرده از نمایش اسلام آقای روحانی! جناب آقای روحانی! جناب آقای مکمل روحانی! تهدیدکنندگان کارگر مظلوم به خردکردن دهان ایشان، در ستاد کدام نامزدها فعال هستند؟! آری! قبلا هم نوشته بودم که بی‌رحم‌ترین اسلام‌ها، همین اسلامی است که به دروغ، پسوند «رحمانی» برایش تراشیده‌اند! عاقبت، رحمانیت را چه به خردکردن دهان کارگر؟! متعجبم از شما که با وجود این همه زور، چرا بر دهان دشمن بدعهد نکوبیدید؟! من اما پناه می‌برم به خدا، از خردکردن دهان کارگران!
 

صادق فرامرزی: این مجری بی‌ادب اما با صداقت که کارگران مطالبه‎گر حقوق خود را «مزدور» خطاب کرد و وعده «خردن کردن دهان‌شان» را در پاسخ به شعارهای‌شان داد، آنقدرها هم که مورد هجمه قرار گرفته مقصر نیست؛ نباید بهای صداقت اینقدر سنگین باشد تا مجری بعدی به‌جای بیان حقیقت پیرامون آنچه می‌خواهد بر سر کارگران بیاید رو به سخنانی غیرواقع در بهبود شرایط این طبقه زحمتکش آورد. این مجری باصداقت نه حرفش جدید بود، نه جسارتش بی‌سابقه و نه ایضا صداقت!
شاید هیچ طبقه دیگری بخوبی طبقه کارگر معنای «خرد کردن» را لمس نکرده باشد، خرد کردن خوانشی جدید از آخرین صداقت تکنوکرات‌هاست که دفعه پیش با واژه «له شدن» خود را بروز و ظهور داده بود. از آخرین صداقت آقایان بیش از 2 دهه می‌گذرد، زمانی که گفته شد 10 الی 15 درصد جامعه باید زیر چرخ‌دنده‌های توسعه «له» شوند و شدند (حالا از ضریب خطا در آمارشان که بیش از 10 الی 15 درصد را شامل شد بگذریم) و خب! چه کسانی بهتر از کارگران اسیر در قانون کار و سیاست‌های تعدیلی وقت، معنای له شدن را فهمیده؟ این ادبیات ارباب - رعیتی که رعیت را به استقبال رئیس دولت بیاورند تا به شرط سکوت مورد تمجید واقع شوند و در شرایط غیر، محکوم به «مزدوری»، نه اشتباه سهوی یک مجری بی‌ادب که امتداد همان راه طی شده پدران معنوی دولت مستقر است و الا طبقه‌ای که «له شدن» را به بهای توسعه پرداخت کرده، بیم چندانی از «خرد شدن» به بهای امتداد راه تدبیر نخواهد داشت.
اما راهکار چیست؟ چگونه می‌توان مانع خرد کردن دهان کارگران آن هم در روز خودشان و مکان مرقد امام مستضعفان شد؟ حقیقت آن است که راهکار چندان هم دشوار نیست، حداقل در عمر 4 ساله این دولت سابقه نشان داده می‌توان بدون خرد کردن دهان کارگران از آنها تمجید کرد و مدعی شد فضای‌شان بهبود یافته است! تجربه 4 سال نحوه برخورد دولت تدبیر و امید با دیگر قشر دردساز برای دولت یعنی دانشجویان تا حد زیادی گویای کارساز بودن همین راهکار است.
«برقراری ژست حقوقی در فضای پادگانی» همان بازی برد - برد دولت است که در فقره روز کارگر بخوبی اجرا نشد و نقص عوامل برگزارکننده به «خرد شدن دهان کارگران» حواله داده شد. در این رویکرد هم «فراواقعیت» و «مجاز» مطلوب دولت بازنمایی می‌شود و هم «واقعیت» نامطلوب مهار. این رویه بزرگداشت مهندسی شده همان چیزی است که به عینه تجربه بارها برگزاری آن را در دولت تدبیر و امید و در فضای دانشگاهی مشاهده کرده‌ایم. برگزاری برنامه‌ای به مناسبت روز یک قشر (دانشجو یا کارگر) با حضاری از غیر آن قشر! فی‌المثل تجربه برگزاری آیین بزرگداشت دانشجو در سالنی با نزدیک به 700 صندلی و جمعیت دانشجویی کمتر از 50 نفر (که عمده آنها از حامیان دولت بودند) به‌صورت مونولوگ رئیس‌جمهور در تمجید از فضای مطلوب و آزاد دانشگاه آن هم در شرایطی که تنها دانشجوی پشت تریبون رفته آن برنامه اعلام داشته بود او را از حمل کاغذی که در آن متن سخنانش مقابل رئیس‌جمهور را به نگارش در آورده بود با استدلال محدودیت‌های امنیتی منع کرده بودند.
رویکرد مذکور رویکردی موفق است نه از آن جهت که مشکلات یک قشر را مرتفع می‌کند، چنانکه بارها سخنرانی رئیس‌جمهور در فضای پادگانی دانشگاه و منع کردن دانشجویان از حضور در این سخنرانی‌ها که شاه‌بیت تمامی‌شان «عبور از فضای امنیتی در دانشگاه بود» مانع از لغو مجوزهای زنجیره‌ای برنامه‌های تشکل‌های منتقد دولت نشد، بلکه از آن جهت که با در اختیار گذاشتن یک فضای آکواریومی که حصار آن جو امنیتی و عدم جواز حضور بدنه آن قشر است، این ظرفیت را برای دولت ایجاد می‌کند که از جانب یک قشر، خود بگوید و خود بخندد.
 با این اوصاف آنچه در مرقد امام(ره) گذشت نه عجیب بود و نه غیرمنتظره؛ این کارگران مزدور خطاب شده نه وابسته به حزبی بودند (چرا که خانه کارگر در تمام دیوارهای شهر جار زده که قبل از کارگران، خانه حامیان این دولت است) و نه از جایی خاص تغذیه شده بودند. آنها انعکاسی از آنچه بودند که دولت آن‌ را افتخار خود می‌داند. آنها واکنش و صدایی بودند از جانب کارگران متعددی که در سایه «باز کردن درهای کشور» یکی در میان‌شان بیکار یا در آستانه بیکاری با 10 ماه حقوق پرداخته نشده‌اند. طبیعی است دولت نمی‌تواند برای انتخابات، همزمان اجازه حضور کارگران در سخنرانی رئیس‌جمهور را بدهد و شاهد شعار در تمجید این تدبیر باشد، پس صلاح همان بود که در برنامه‌ای فرمایشی و در سالنی محدود با عنوان کارگر و با حضور اعضای خانه کارگر و نهادهای مشابه تریبونی یک طرفه برای رئیس‌جمهور تدارک دیده می‌شد تا شاید همان یک ساعت امیدی که کارگران هنگام سردادن شعار برای رساندن
صدای‌شان به عالی‌ترین مقام اجرایی کشور پیدا کرده بودند با شنیدن وعده «خرد شدن دهان» ناامید نمی‌شد.
 

«دیگر نباید به دولتی که 4 سال زمان را از دست داده، فرصت تکرار داد.» این مهم‌ترین گزاره منتقدان وضعیت موجود درباره دولت حسن روحانی است. به گزارش «وطن امروز»، همین فرصت‌سوزی نیز باعث شده در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری بر خلاف دوره‌های پیشین، بیشترین زمینه برای عبور و تغییر دولت بر سر کار فراهم شود. محمدباقر قالیباف، کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری از اصلی‌ترین منتقدان اتلاف فرصت‌ها در دولت یازدهم است. او می‌گوید فرصت 4 ساله برای پیشرفت کشور زمان کمی نبوده که دولت آن را از دست داده است. قالیباف می‌گوید در تمام زندگی‌اش مثل ساعت کار کرده است و در تهران برای پروژه‌ها کرنومتر نصب کرده و بر سر قرارش با مردم ایستاده است. او علاوه بر فرصت‌سوزی‌های دولت از دلخوری و دلشکستگی مردم از فساد دولت نیز گفت و با اشاره به کشف محموله قاچاق در منزل یکی از وزرا گفت اگر مسؤول دولت بود، علاوه بر عذرخواهی، آن مسؤول را برکنار می‌کرد. براساس این گزارش، محمدباقر قالیباف در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری که شامگاه دوشنبه از شبکه دوم سیما پخش شد، درباره موضوع مفاسد اقتصادی گفت: یکی از مشکلات امروز ما که مردم دلخور و دلشکسته هستند، بحث مبارزه با فساد است. فساد هرجا پیدا شد، هرکسی به فاسد رحم کرد، ظلم به مردم و انقلاب کرد. اولین گام ما در دولت حتماً قطع دست کسانی است که وجودشان و نوع کارشان ایجاد فساد می‌کند. وی تصریح کرد:
مدیر اگر مطلع شد فسادی هست باید با آن بشدت برخورد کند و تحویل قوه قضائیه بدهد و این قوه بی‌ملاحظه ولی با عدالت حتماً با آنها برخورد کند. همین روزها متأسفانه می‌شنویم که در خانه فلان مسؤول فلان کالای قاچاق دیده شده، من اگر مسؤول دولت بودم هم عذرخواهی می‌کردم و هم آن مسؤول را برکنار می‌کردم. قالیباف اضافه کرد: ما باید جلوی هر رانتی را بگیریم. اگر این فرد از بستگان و نزدیکان و کنار دست بود و این کارچاق‌کنی را کرد، بدون تأمل باید برخورد شود چون مصیبت است. اطلاع‌رسانی شفاف در این زمینه حق مردم است و رسانه‌ها باید آن را رصد کنند و رها نکنند. وی درباره موضوع اشرافی‌گری و رانت‌خواری‌ها  نیز گفت: یکی از علت‌هایی که می‌گویم مردم دیده نمی‌شوند و توجه نمی‌شود همین اشرافی‌گری است. وقتی زندگی و رفتار و منش فردی اشرافی‌گری باشد و مدیر از اتاقش بیرون نیاید و فقط از خانه به محل کار برود، حتماً فاصله می‌گیرد. شبکه خبر بودم، عزیزی از من سوال می‌کرد که برخی اعضای کابینه ثروت خود را اعلام نکرده‌اند. من گفتم قطعاً خجالت می‌کشند. وقتی برخی 800 هزار تومان هم ندارند، مسؤول بیاید بگوید «ثروت من چند صد میلیارد است» چه پاسخی خواهیم داشت؟کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم گفت: مدیران و وزرا و استانداران در دولت مردم حق تجارت و کار اقتصادی ندارند، چون باید کار مردم را انجام دهند. قالیباف افزود: با صراحت می‌گویم، من به‌عنوان محمدباقر قالیباف، هیچ وقت کار اقتصادی شفاف حلال هم نکرده ام. استانداران و وزرا و رئیس دولت در دولت مردم مکلفند ثروت خود را به اطلاع عموم برسانند و روزی که دولت را تحویل می‌دهند اعلام کنند. در طول کار هم  حق کار اقتصادی ندارند اگرنه این نباشد در مقابل آن 4 درصدی که گفتم مجبورند کوتاه بیایند و آنها بر گرده اینها سوار می‌شوند و حق مردم ضایع می‌شود. کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم با اشاره به مشکلات کشور اظهار کرد: ما دیگر حق نداریم 4 سال زمان دیگری را به این شرایط و به چنین دولتی بدهیم تا زمان را از دست بدهد. من در تمام زندگی‌ام همیشه مثل ساعت کار کرده‌ام. در این شهر تهران «کُرنومتر» زدم و با مردم قرار گذاشتم و سر قرارم ایستادم. باور کنید مردم عزیز 4 سال زمان کمی نیست. می‌توانیم در این 4 سال و این زمان پیش‌رو کشور را به جلو ببریم. براساس این گزارش، پس از برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری قالیباف اعلام کرد نماد انتخاباتی‌اش، ساعت است.
 

ائتلاف خدمت برای انتخابات شورای شهر تهران روز گذشته برنامه‌های خود درباره چگونگی انتخاب فهرست 21 نفره و همچنین اجحاف هیات نظارت (لیست امید) در ردصلاحیت چهره‌های شاخص این ائتلاف را مطرح کرد.
براساس اظهارات پرویز سروری، رئیس ستاد ائتلاف خدمت، 21 متخصص در حوزه‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی، فهرست خدمت را تشکیل می‌دهند. سیدجلال ملکی، سخنگوی سازمان آتش‌نشانی که رفتار و اطلاع‌رسانی او در جریان حادثه آتش‌سوزی ساختمان پلاسکو مورد اقبال و تحسین افکار عمومی قرار گرفته بود هم به عنوان سخنگوی ائتلاف خدمت معرفی شد. ملکی نیز گفت افتخار می‌کند در فهرست انتخاباتی ائتلاف خدمت برای شورای شهر تهران حضور دارد.
در نشست خبری دیروز، پرویز سروری درباره رفتار دیکتاتورگونه اصلاح‌طلبان در شورای نظارت بر انتخابات شورای شهر تهران مطالبی را مطرح کرد و توضیحاتی درباره ردصلاحیت چهره‌های شاخص شورای شهر فعلی و تایید صلاحیت مجرمان امنیتی ضدانقلاب توسط شورای نظارت اصلاح‌طلبان ارائه داد.
پرویز سروری، رئیس ستاد انتخاباتی لیست خدمت عصر دیروز در نشست‌خبری با بیان اینکه بعد از انتخابات مجلس آسیب‌شناسی و برنامه‌ریزی‌هایی شکل گرفت تا شورای شهر را براساس هم‌افزایی نیروهای انقلاب شکل دهیم، گفت: جلسات فشرده‌ای داشتیم، چون رسیدن به لیست واحد سخت و دشوار است. احزاب بزرگ و موثر جامعه در این ائتلاف جمع شدند و همه با هدف فهرست واحد حرکتی را آغاز کردند. اسامی افراد مختلفی را که فکر می‌کردیم برای شورای شهر مفیدند، تهیه و در بررسی هدفگذاری شده از این افراد 63 نفر را جمع‌بندی کردیم.
سروری با اشاره به طراحی مدلی با مشارکت مردم در سطح محلات گفت: یک انتخابات داخلی برگزار شد و از همه محلات ظرفیت‌هایی تجمیع کردیم و با برگزاری انتخابات رزومه این 63 نفر در اختیارشان قرار داده شد و آنها نیز 21 نفر را انتخاب کردند. به گزارش تسنیم، رئیس ستاد انتخاباتی لیست خدمت خاطرنشان کرد: این لیست در مرحله نهایی شدن است و با رفع مشکلات‌مان تا یکی، دو روز آینده فهرست را اعلام می‌کنیم.
سروری با تاکید بر اینکه ما شورای شهر غیرسیاسی و اجتماعی و کارشناسی می‌خواهیم، گفت: تلاش شد افرادی که کارشناس و متخصص باشند و از تخصص‌های مورد نیاز افرادی را در فهرست‌مان بگذاریم. ما برای شورای شهر پنجم با برنامه وارد می‌شویم و برنامه خود را اعلام می‌کنیم.
وی اظهار داشت: رنگ ستاد ما رنگ آبی است که ادامه انتخابات گذشته ماست و به عنوان رنگ هوای پاک و سالم هدفگذاری شده است.
رئیس ستاد انتخاباتی لیست خدمت با اشاره به علامت این ستاد گفت: ما 4 برگ را به عنوان نماد 4 دوره شورا انتخاب کردیم و شورای اول چون یک شورای سیاسی بود حذف شده است. شعار لیست خدمت «ما در خدمت شهرمان هستیم» است. آقای جلال ملکی، سخنگوی سازمان آتش‌نشانی نیز به عنوان سخنگوی لیست خدمت فعالیت می‌کنند. سروری با اشاره به برخی بی‌عدالتی‌های انتخاباتی در رسانه‌ها اظهار داشت: آقای حبیب کاشانی در مراسم جشن قهرمانی پرسپولیس شرکت کرد اما دوربین صداوسیما وی را نشان نداد چون کاندیدای انتخابات است اما آقای محسن هاشمی را در مراسم روز گذشته روز کارگر نشان دادند. ما می‌خواهیم عدالت را در انتخابات رعایت کنند.
وی با اشاره به اینکه برخی دوستان ما را به استناد بند «د» ماده 26 قانون شوراها رد صلاحیت کردند، گفت: کسی که مدرس قانون اساسی در دانشگاه است را به دلیل عدم وفاداری به قانون اساسی رد کردند. سروری با بیان اینکه ما به قانون تمکین می‌کنیم و تابع قانون هستیم، گفت: می‌خواهند تا شب انتخابات تایید صلاحیت‌ها را ادامه دهند و ما نمی‌دانیم چرا مجلس در این زمینه سکوت کرده است. لیست ما البته با چهره‌هایی شاخص بسته شده و ان‌شاءالله شما بعد از اعلام لیست به این نتیجه خواهید رسید. کسانی که تا دیروز تمام نهادهای نظام را محکوم می‌کردند امروز نشان دادند تمامیت‌خواه هستند.
رئیس ستاد انتخاباتی لیست خدمت با اشاره به اینکه ما قطعا با 21 نفر وارد رقابت می‌شویم درباره تایید صلاحیت برخی محکومان کیفری اظهار داشت: قانون تصریح دارد کسانی که محکومیت موثر دارند امکان حضور در هیچ یک از عرصه‌های انتخابات را ندارند. اما کسانی را تایید صلاحیت کردند که محکومیت موثر دارند ولی برخی دوستان ما جزم‌شان دفاع از انقلاب و ارزش‌ها و جانبازی بوده و رد شدند. وی با بیان اینکه می‌خواهند با رد صلاحیت سلیقه‌ای مهندسی انتخابات را انجام دهند، گفت: رقیب می‌خواهد ما را در فراز و فرود قانونی اسیر کند و امکان ارائه فهرست را بگیرد.
رئیس ستاد انتخاباتی لیست خدمت در پاسخ به این سوال که آیا شانسی برای حضور در شوراها می‌بینید یا نه، گفت: اگر شانسی نداشتیم چرا روندهای غیرمنطقی و ابزارهای قانونی را در جهت مهندسی انتخابات در دست می‌گیرند. اصلاح‌طلبان با ریزش رای جدی مواجه هستند و طبیعی است که این اقدامات را از خود نشان دهند.
رئیس ستاد انتخاباتی لیست خدمت درباره گزینه شهرداری و همچنین سهم زنان و جوانان در لیست خدمت اظهار داشت: برای شهرداری هنوز به جمع‌بندی نرسیدیم و احتمالا این مساله را به بعد از تشکیل شورا موکول کنیم. همچنین سهم خوبی برای جوانان و زنان خواهیم داشت.
وی درباره وضعیت مرتضی طلایی، کاندیدای ردصلاحیت شده انتخابات شوراها گفت: خبر تایید صلاحیت وی شفاهی بود و هنوز چیزی ابلاغ نشده و وضعیت طلایی هم مثل دیگران است. رئیس ستاد انتخاباتی لیست خدمت درباره حضور جبهه پایداری در لیست خدمت گفت: ما از ابتدا هم با همه دوستان از جمله جبهه پایداری جلسه داشتیم و تا الان همه مجموعه‌های تاثیرگذار در این فرآیند حضور دارند. البته ما لیست را با هیچ گروه و شخصیتی سهمیه‌بندی نکردیم بلکه شاخص‌گذاری کردیم. سروری درباره سرلیست لیست خدمت اظهار داشت: اگر آقای چمران در لیست ما حضور داشته باشند قطعا سرلیست خدمت خواهند بود.
ملکی: متخصص حوزه ایمنی هستم
در ادامه نشست خبری ستاد ائتلاف خدمت، جلال ملکی، سخنگوی لیست خدمت درباره علت حضورش در این ائتلاف گفت: پیشنهاداتی از جناح‌های مختلف ارائه شد و از لیست خدمت نیز یک درخواست داشتم و تشکر می‌کنم که من را به عنوان متخصص حوزه ایمنی پذیرفتند. وی افزود: خوشحالم که در آستانه شورای پنجم خلأ ایمنی در شورا احساس شد و امروز افتخار دارم در خدمت لیست خدمت باشم و با اعتقاد و اطمینان تلاش خود را برای ایمنی شهر به کار ببندم.

زهرا طباخی: زیرسازه تحلیل دوگانه «جنگ و صلح» ارائه تصویر مخدوش از نظامی‌گری و دفاع از کشور با تمسک به قدرت اسلحه است. آنها که عاقل و ملی‌گرا و دوراندیش هستند هرگز اجازه نمی‌دهند بحث «دفاع از وطن» آن هم در جنگ با تروریست‌هایی که پروپاگاندای وحشت آنها از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب جهان را درنوردیده، با بزک و دوزک پیشاانتخاباتی یک حزب سیاسی در معرض شکست، لوث شود. با این حال اینجا ایران است و کرباسچی‌هایش از چشمان خیره ملت به دهان بزرگ‌شان شرم نمی‌کنند. «سایه جنگ خیالی» را در شوی تبلیغاتی‌شان بر سر ملت پهن می‌کنند تا خود را سپر سیاسی مردم با جایگاهی مهم و غیرقابل حذف شدن جلوه دهند و در مقابل قدرت دفاعی کشور را با شعار «مذاکره با داعش» به جای «مبارزه با داعش» تضعیف می‌کنند که تحلیل نخست را تثبیت کنند.
این قطعا یک رقابت سیاسی میان ملی‌گرایان نیست! نشانه‌اش هم اینکه پخش 10 ثانیه آگهی تبلیغاتی در شبکه‌های خارجی رسمی به نفع یک حزب، فرد یا حتی شرکت تبلیغاتی شهیر، هزاران دلار قیمت دارد اما آنتن شبکه‌های انگلیس، آمریکا و حتی ترکیه و اتحادیه اروپایی از چند ماه قبل به هزینه دشمن و بیگانه، به نفع «غربگرایان ایران» رزرو شده است.
عاقل را از نحوه موضع‌گیری برابر جاهل و پاسخ‌دهی به او باید شناخت. اگر جاهل مردم‌فریب، مولفه‌های مردمسالاری را به بازی می‌گیرد تا قدرت سیاسی خود را با ترس از وقوع جنگی موهوم دوام بخشد و دیکتاتوری وحشت در سرزمین «حقوق شهروندی» بر پا دارد، عاقل برابر مبارزه با تخیلات او، کشورش را تضعیف نمی‌کند. اما گشتی در صفحات تاریخ مفید فایده است...
   ریزمرگ در شرق
4 سال اخیر در عرصه سیاست خارجی پرفراز و نشیب بود. توافق با غرب بر سر برنامه هسته‌ای کشورمان از منظر رسانه‌ای بسیار مورد توجه قرار گرفت اما موارد بسیاری نیز ذیل این یکجانبه‌گرایی غربی از قلم افتاد. ظریف و همکارانش در قصوری عجیب و غریب ستاندن «حقابه هامون» از رودخانه هیرمند را انگار که مهم نباشد، در خیابان‌های مه گرفته لوزان غربزدگان از یاد بردند! نتیجه اینکه سیستان‌وبلوچستان با بیکاری 74 هزار نفری دامداران و کشاورزان و صیادان از گذشته نیز فقیرتر شد.  بحران «ریزگردها» علاوه بر غرب در شرق نیز جاودانه شد و کراتیت شنی متأثر از توفان‌های شن، سرطان پوست، سل، بیماری‌های عفونی و خونی و ولادت نوزادان ناقص‌الخلقه افزایش یافت.
تحریم پشت تحریم!
 هامون، هریرود و هیرمند در ژست‌های برجامی آقایان به فراموشی سپرده شد اما این بدان معنا نیست که مثلا «نقض برجام» با عنایت ویژه دستگاه دیپلماسی پیگیری شد! از روز نخست تصویب پیش‌نویس توافق هسته‌ای در ژنو، ده‌ها تحریم جدید علیه کشورمان وضع شد، افراد و سازمان‌های ایرانی بسیاری از حق و حقوق بین‌المللی‌شان منع شدند و در فضای جهانی تحقیر ایرانیان با برداشت میلیاردها دلار از اموال بلوکه مردم ادامه یافت. هر بار ظریف و همکارانش به ملت قول دادند حیف و میل بیت‌المال توسط آمریکایی‌ها را با «ادعای خسارت» و پیگیری بین‌المللی متوقف کنند اما بعید می‌دانیم حتی یک دادخواست صحیح و منطبق با حقوق بین‌الملل نیز در دادگاه‌های آمریکا به ثبت رسانده باشند!
  گردشگران پاکستانی
مرزهای شرقی کشور نیز در 4 سال اخیر دوره‌های مختلفی از ناامنی مقطعی را تجربه کرد اما به‌رغم روابط نسبتا خوب با پاکستانی‌ها، دستگاه دیپلماسی حتی نتوانست امنیت توریست‌ها و زائران پاکستانی را که از مرز ایران خارج شده و راهی شهر و دیار خود می‌شدند تامین کند. نتیجه اینکه رفت‌وآمد شیعیان پاکستان به ایران، بسیار کاهش یافت تا خاطره اتوبوس‌هایی که در مسیر بازگشت از ایران، زائرانش زنده زنده جلوی چشم مردم در آتش می‌سوختند، التیام یابد.
  خشم از تعلل
البته پدران تروریست‌های شرق ایران، در دوره روحانی حسابی به دستگاه دیپلماسی برادران خود محبت ورزیدند.
شما نگاه نکنید که امروز آقای جهانگیری، معاون اول دولت، مردمی را که به سفارت سعودی در تهران و مشهد حمله کردند عده‌ای دمدمی‌مزاج و سیاست‌زده جلوه می‌دهد که خشم‌شان دست خودشان نیست! جنازه‌های عزیزان ملت هنوز در منا و مکه گم و گور بود که خبر رسید عده‌ای از عزیزان ملت را در گورهای کم‌عمق دسته جمعی، سعودی‌ها چال کرده‌اند! پیش از آن هم جرثقیل شرکت محمد بن سلمان، آقازاده جنگ‌طلب و شیعه‌کش سعودی 2 دسته از ایرانیان را در خاک حریم امن الهی به خاک و خون کشیده بود. پیش‌ترش هم 2 نوجوان ایرانی در فرودگاه جده مورد تعرض ماموران دولت سعودی قرار گرفته بودند و رویه یادشده نه تنها از سوی عربستان پیگیری حقوقی جدی نشد بلکه توسط ارتش سایبری این کشور به دستمایه تمسخر ملت ایران تبدیل شده بود.
برادران ظریف!
حتی از جنازه دیپلمات‌های ایرانی مفقود در حج خبری نبود و خشم ملت به اعلی رتبه رسیده بود که صدای «تنش‌زدایی» با «برادران سعودی» از گلوی دستگاه دیپلماسی ایران بلند شد و آتش دل غیرتمندان وطن‌پرست دوباره شعله کشید. ظریف در اجلاس امنیتی مونیخ عادل الجبیر، وزیر خارجه سعودی را «دوست» خود نامید و ترورکنندگان شخصیت ایرانیان در فضای مجازی و عرصه دیپلماسی را «برادران» خود خواند! اینگونه بود که تحقیر ایران توسط سعودی در دوره روحانی و ظریف رسم شد و خدا می‌داند اگر خطابه‌های آتشین رهبر انقلاب در یادآوری حدود امنیت ملی کشور و شأنیت پاسپورت زائران به خاک و خون کشیده شده بیت‌الله‌الحرام در مواجهه با سعودی نبود، امروز به لطف تعلل ظریف و همکاران، مزار شهدای منا «خالی» بود و جنازه‌ها نیز همچون دیه، خسارت و بیمه هرگز به ایران بازنمی‌گشت!
دیپلماسی ترکیه
در عرصه اقتصاد نیز دستگاه دیپلماسی روحانی بسیار ضعیف ظاهر شد، به نحوی که رهبر انقلاب در تذکری به دولت خواستار فعال شدن ظرفیت اقتصادی دستگاه دیپلماسی در عرصه صادرات و انتقال فناوری به کشور شدند. مخلص کلام اینکه دیپلماسی اقتصادی را به وضوح در منطقه به ترکیه باختیم، چرا که وزارت خارجه آنها تقریبا تمام بازارهای همسایه ایران را با انعقاد قراردادهای تعرفه ترجیحی و لابی اقتصادی گسترده از دست تولیدکنندگان وطنی خارج کرد و حتی بازار ایران را نیز با تفاهم با وزارت صنعت از آن خود کرد! نتیجه این شد که بیکاری در ایران روز به روز افزایش یافت و قاچاق رسمی ترک‌ها به ایران گسترده‌تر از همیشه ادامه پیدا کرد!
ذبح اقتصاد
در حوزه اتباع ایرانی نیز دستگیری همه آنها که در طول 10 سال اخیر در پروسه دور زدن تحریم‌ها فعال بودند با شدت و حدت در دوره پرفتوح روحانی ادامه یافت و در بعضی موارد نه تنها این رویه با اعتراض دستگاه دیپلماسی کشورمان مواجه نشد بلکه بنا بر برخی اخبار تایید نشده، به نام تقابل با سیاست خارجی دولت قبل تلویحا تشویق هم شد!
بی‌اعتمادی به دستگاه سیاست خارجی روحانی در دوره ادامه تحریم‌های پسابرجامی به قدری زیاد بود که تیم‌هایی که در دوره دولت قبل بسادگی با دریافت هزینه، تحریم‌ها را برای ایران بی‌اثر می‌کردند از ترس معامله شدن با وزارت خزانه‌داری آمریکا در بده بستان‌های دوره «تنش‌زدایی» با غرب، از کار با ایران پرهیز کردند. نتیجه در بلوکه باقی ماندن میلیاردها دلار درآمد نفتی ایران در کشورهای خریدار و بروز و ظهور ذبح اقتصاد ایران به پای سیاست خارجی ظریف و همکاران نمایان شد.
نفت در برابر بنجل!
مطابق توافق با غرب در ذیل دیپلماسی برجامی، ارز و دلاری به ایران نباید وارد شود اما نفت با چند برابر ظرفیت صادر می‌شود. به پول نفت خودمان دسترسی نداریم و به لطف دیپلماسی پیشرو ظریف به سیاست «نفت در برابر کالا» تن دادیم. از محصولات بنجل چینی تا لوازم خانگی کره‌جنوبی؛ از محصولات کشاورزی و دامداری گران فرانسه تا پوشاک ترکیه! دست ایران از درآمدها و اموال بلوکه‌‌اش کوتاه ماند اما دیپلماسی انرژی مدنظر آمریکا با امضای طلایی محمدجواد ظریف رسمیت یافت.
استرس ضعف ظریف
تن‌لرزه ملت ایران در همه دوره‌هایی که ظریف و همکارانش در اجلاس «دوستان سوریه» بر سر میز مذاکره با تروریست‌های آدمخوار نشستند، جدی بود آقای کرباسچی! تجربه تاریخی ایرانیان نشان از آن دارد که ظریف به پای میز گفت‌وگو نرسیده دست خود را از امتیازها خالی می‌کند و باقی ایام را با وعده‌دهی از آینده به پیش‌فروش می‌پردازد. ما از ادامه این روند غیرصیانتی در حوزه منافع ملی نگرانیم. دوست داشتیم دستگاه دیپلماسی در زنده کردن حقوق صادرکنندگان پیشقدم باشد و مثل دیپلمات‌های ترک کمک‌کار تولیدگران ایرانی در خارج از مرزها باشد اما چنین نشد! از صمیم قلب علاقه داشتیم مدل برجام به رفع تحریم‌ها و بازگشت ذخیره‌های ارزی و دلاری به کشور منجر شود اما اقتصاد را قربانی سیاست خارجی کرد و اشتغال را در فرانسه و ایتالیا و آلمان و سوئد رونق بخشید.
ریزمرگ وقتی ناشی از بستن آب بر سیستان‌وبلوچستان باشد نامش بلای طبیعی زیست‌محیطی نمی‌شود آقای وزیر خارجه! کاش برای رای انبوه سیستان، خراسان، خوزستان، هرمزگان، ایلام و کهگیلویه و بویراحمدی‌ها به قدر لبخند مذاکره‌کنندگان غربی ارزش قائل بودید آقای کرباسچی! کاش برای دوام خود با خون به ناحق ریخته شده مدافعان حرم شوخی سیاسی نمی‌کردید آقای جهانگیری! کاش...
 

حجت‌الاسلام رئیسی می‌گوید وضعیت فعلی کشور در شأن ملت ایران نیست. او می‌گوید آمده تا مشکلات کشور و مردم را حل کند و دیگر جوانی به خاطر بیکاری از همسرش خجالت نکشد. کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری از فساد و رانت‌های دولتی گفته و تاکید کرده اگر تنها 2 نفر از کسانی که با دور زدن قانون وام‌های میلیاردی می‌گیرند، بدهی‌شان را پس دهند، می‌توان به 500 هزار جوانی که در صف دریافت وام هستند، وام ازدواج داد. حجت‌الاسلام رئیسی از وعده‌های تحقق‌نیافته دولت نیز گفت و تاکید کرد 4 سال گذشت، چرا به وعده‌های‌تان عمل نکردید؟ چرا گفتید جلوی واردات بی رویه
را می‌گیرید اما در دولت شما واردات 2 برابر شده است؟  حجت‌الاسلام سیدابراهیم رئیسی، کاندیدای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری صبح دیروز در اجتماع پرشور مردم همدان، با بیان اینکه شهیدان ما افتخارآفرینند و عزت و اقتدار کشور مرهون شهداست، تصریح کرد: آنچه سایه جنگ را از کشور کوتاه کرده است حضور مردم متدین و بصیر ایران در صحنه‌های مختلف است.
وی با بیان اینکه بعد از 39 سال، وقتی نگاه به اقتصاد و معیشت مردم می‌کنیم سخت غصه‌دار می‌شویم، چرا که وضعیت امروز در شأن ملت ایران نیست، تاکید کرد: بدون تردید ما ثروت عظیمی در کشور داریم و کشور ما کشوری ثروتمند است؛ طبق همه آمارها، کشور ما دارای ثروت‌های عظیم است. کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری گفت: چرا جوان ما بعد از تحصیلات کار نداشته باشد؟ چرا فرزندان ما بیکارند و از پدر و مادر خود خجالت می‌کشند؟ برخی زندگی‌شان با همین یارانه‌ها می‌چرخد. کسانی هستند که زندگی‌شان در فقر مطلق است. آیا کشور منابع ندارد که اینها در فقر مطلق زندگی می‌کنند؟رئیسی  با بیان اینکه 11 میلیون جوان در سن ازدواج هستند، گفت: از دختر خانم می‌پرسیم چرا به این آقا پسر پاسخ مثبت نمی‌دهید؟ می‌گوید ایشان کار ندارد؛ این شرایط قابل قبول نیست. 500 هزار جوان در صف وام ازدواج هستند اما آقایان قانون را دور می‌زنند و وام میلیاردی می‌گیرند؛ اگر فقط 2 نفر از اینها وام‌شان را پس بدهند می‌شود به همه این 500 هزار نفر وام داد. حجت‌الاسلام رئیسی با بیان اینکه لازمه رونق کشور حمایت از سرمایه‌گذاری و تولیدکنندگان است، بر 3 برابر شدن یارانه دهک‌های پایین تاکید کرد و گفت:  ما نمی‌گوییم شماها چرا اینقدر درآمد دارید اما می‌گوییم چرا کارمندها مالیات می‌دهند اما شما یقه‌سفیدها با درآمدهای میلیاردی مالیات نمی‌دهید؟ وی گفت: فساد در کشور ما فراجناحی شده ‌است؛ هرکس می‌آید فساد را به گردن آن یکی می‌اندازد اما بدانند ما در مقابله با فساد هیچ خط قرمزی نخواهیم داشت، چون این وضعیت شایسته نظام اسلامی نیست. به گزارش تسنیم، کاندیدای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری خاطرنشان کرد: دولتی‌ها مدام می‌گویند فساد، فساد؛ اینکه مشکل را حل نمی‌کند. بهتر است اعلام کنید در فلان جا فساد بود و ما با آن برخورد کردیم نه اینکه شعار مبارزه با فساد دهید. دولت می‌گوید لیست مفسدان را فرستادیم، دستگاه قضا می‌گوید به ما نرسیده ‌است؛ اینکه نمی‌شود مبارزه با فساد. در برخورد با فساد، رسانه‌ها باید کارشان را بکنند اما رئیس دولت باید در صف اول برخورد با فساد باشد.رئیسی ادامه داد: 4 سال گذشت، چرا به وعده‌های‌تان عمل نکردید؟ چرا گفتید جلوی واردات بی رویه را می‌گیرید اما در دولت شما واردات 2 برابر شده است؟ حجت‌الاسلام رئیسی با بیان اینکه تحریم می‌تواند تبدیل به فرصت شود، گفت: بیگانگان برای هیچ ملتی گره‌گشایی نکردند که ما دومی آن شویم. 4 سال کشور را معطل گذاشتند تا فلان شرکت خارجی مشکل مردم و کشور را حل کند. هر کجا به جوانان اعتماد کرده و مدیریت جهادی و انقلابی داشتیم، پیروز شدیم. حجت‌الاسلام رئیسی گفت: من برای هوا و هوس وارد این عرصه نشدم، آمده‌ام تا مشکل کشور و مردم را حل کنم؛ آمده‌ام مدافعان حرم که برای ما امنیت می‌آفرینند، با آرامش کارشان را انجام بدهند؛ آمده‌ام تا پیچ و خم اداری، مردم را رنج ندهد؛ آمده‌ام رونق اقتصادی در کشور باشد؛ آمده‌ام که یک جوان دیگر به‌خاطر بیکاری از همسرش خجالت نکشد.

گروه اقتصادی: مصارف عمومی در بودجه سال‌های ۹۲ تا ۹۵ به ۸۸۰ هزار میلیارد تومان رسید، که ۲ برابر مصرف دولت دهم و     5/3 برابر مصرف دولت نهم است. «دولت رکود» پاسخ دهد که چرا با صرف ۸۸۰ هزار میلیارد تومان، تولید و معیشت مردم امروز به وضعیت قرمز رسیده است؟ به گزارش تسنیم، حسن روحانی رئیس‌جمهور فعلی اوایل سال 92 با نقدها و تخریب‌های تندی که علیه عملکرد اقتصادی دولت قبل کرده بود، توانست رأی مردم را به‌سمت خود جلب کند، یکی از این انتقادهای تند صرف صدها میلیارد دلار از درآمد نفت و پرخرجی آن دولت بود. اما نگاهی به عملکرد 4 ساله دولت حسن روحانی نشان می‌دهد خرج‌کرد این دولت در 4 سال نه‌تنها از مصرف 8 ساله دولت قبل بیشتر بوده بلکه در برخی شاخص‌ها به‌اندازه 5 دولت قبل هزینه کرده است. فقط در یک فقره، مجموع منابع ریالی درآمدهای ارزی در این 4 سال بیش از 1000 هزار میلیارد تومان بوده است که 2 برابر درآمد 500 هزار میلیارد تومانی دولت دهم بوده است. در نمونه دیگر، جمع هزینه‌های جاری در «دولت روحانی»، بیش از 642 هزار میلیارد تومان بوده است که این رقم در هیچ دولتی در جمهوری اسلامی ایران سابقه ندارد. برای اینکه بزرگی این عدد بیشتر نمایان شود، کافی است بدانید، در مجموع 5 دولت قبل از دولت یازدهم، یعنی دولت‌های ششم تا دهم، مجموع هزینه‌های جاری کمتر از این رقم بوده است. براساس گزارش بانک مرکزی، از سال 72 تا 91 یعنی طی 20 سال حدود 640 هزار میلیارد تومان صرف هزینه‌های جاری شده است. همچنین در دولت یازدهم نرخ رشد هزینه‌های جاری بیش از 2 برابر شده و به 133 درصد رسیده است، این در حالی است که  نرخ رشد هزینه‌های جاری در دولت نهم 6/47 درصد بوده و در دولت دهم به 7/52 درصد رسیده است. در نمونه جدیدی از پرخرج بودن دولت حسن روحانی در مقایسه با دولت‌های قبل، به گزارش‌های تفریغ بودجه در 3 دولت اخیر اشاره می‌کنیم که نشان می‌دهد در 4 سال اخیر 880 هزار میلیارد تومان جمع مصارف عمومی دولت در بودجه سال‌‌های 92 تا 95 بوده است. این در حالی است که مصارف عمومی دولت در بودجه سال‌‌های 88 تا 91 بیش از 409 هزار میلیارد تومان و در بودجه سال‌‌های 84 تا 87 نیز 257 هزار میلیارد تومان بوده است، بنابراین در دولت یازدهم 2 برابر دولت دهم و 5/1 برابر مجموع 2 دولت نهم و دهم صرف بودجه عمومی شده است. براساس گزارش‌های تفریغ بودجه، مصارف عمومی در بودجه‌ سال‌های 92 تا 95 به‌ترتیب 163، 196، 227 و 294 هزار میلیارد تومان بوده است. همچنین مصارف عمومی در بودجه سال‌‌های 88 تا 91 نیز به‌ترتیب 85، 88، 120 و 116 هزار میلیارد تومان و در بودجه سال‌‌های 84 تا 87 هم به‌ترتیب 55، 58، 66 و 78 هزار میلیارد تومان بوده است. این در حالی است که کل بودجه عمرانی دولت یازدهم در این 4 سال به 100هزار میلیارد تومان هم نرسید تا رکود عمیقی را در این سال‌ها شاهد باشیم. نرخ رشد سرمایه‌گذاری هم منفی بوده است.
وضعیت قرمز ضریب جینی
«وضعیت قرمز» افزایش ضریب جینی در دولت یازدهم که نشان‌دهنده رشد بی‌عدالتی در توزیع درآمدهاست، حکایت از توزیع ناعادلانه ثروت در دولت یازدهم دارد. براساس آمار مرکز آمار ایران، «وضعیت قرمز» افزایش ضریب جینی از 5/36 درصد به 39 درصد در سال‌های اخیر را نشان می‌دهد که حاکی از رشد بی‌عدالتی در توزیع درآمدها، فقیرتر شدن فقرا و ثروتمندتر شدن ثروتمندان است.
۱۳۸ هزار میلیارد تومانی که دولت یازدهم به جیب چینی‌ها ریخت
واردات از شیرمرغ تا جان آدمیزادی کالا از چین نشان‌دهنده این است که عدم اعتقاد مدیریت کشور به مؤلفه‌های اساسی اقتصاد مقاومتی مشکلات فراوانی را برای مردم و تولیدکنندگان داخلی ایجاد کرده است. بی‌توجهی دولت یازدهم به امر واردات و عدم توجه به بحران بیکاری با شنیدن اخباری مانند واردات 62 تنی چوب کبریت از چین در دولت یازدهم نمود بیشتری می‌یابد. براساس آمارهای رسمی گمرک در سال 1395 حدود 62 تن «خلال چوب کبریت» به دلیل بی‌توجهی مسؤولان دولت به تولید داخلی از چین وارد شده است.  عدم اعتقاد مدیریت کشور  به مؤلفه‌های اساسی اقتصاد مقاومتی مشکلات فراوانی را برای مردم و تولیدکنندگان داخلی ایجاد کرده است. در حالی شاهد افزایش روزافزون واردات از کشورهای دیگر هستیم که مقام معظم رهبری تأکید بر توانمندی‌های داخلی را از مهم‌ترین مسائل می‌دانند و بارها در مناسبت‌های مختلف بر ضرورت تقویت تولید داخلی تأکید کرده‌اند. به عنوان مثال ایشان در سخنان خود در اول فروردین سال 94 در حرم مطهر رضوی بر «حرام شرعی و قانونی» واردات مشابه داخلی تأکید کردند.  ایشان در سخنان روز اول فروردین ماه سال جاری در حرم مطهر رضوی تأکید کردند: «واردات کالاهایی که در داخل به اندازه کافی تولید می‌شوند، باید حرام شرعی و قانونی شناخته شود.» اما شواهد حاکی از این است که همت کافی برای تقویت ظرفیت بومی در میان مسؤولان فعلی به چشم نمی‌خورد.

سرپرست اسبق وزارت امور اقتصادی و دارایی و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی گفت: روحانی قول داده بود ۱۰۰ روزه اقتصاد ایران را متحول خواهد کرد! او گفته بود کاری می‌کنم که مردم به این 45 هزار تومان یارانه نیاز نداشته باشند و در بحث اشتغال کاری می‌کنم که مردم ۲ماهه کاهش بیکاری را حس کنند! حسین صمصامی گفت: اگر مردم بخواهند 4 سال دیگر آقای روحانی را آزمون کنند هزینه‌های سنگینی به کشور تحمیل می‌شود؛ آزموده را آزمودن خطاست. وی در گفت‌وگو با نسیم‌آنلاین درباره وعده‌های انتخاباتی کاندیداهای ریاست‌جمهوری اظهار کرد: وعده‌های واهی ابتدا توسط خود آقای روحانی داده شد، چراکه ایشان بحث 100 روز را مطرح کرد و گفت که 100 روزه در اقتصاد تحول ایجاد می‌کند. وی افزود: ایشان گفتند کاری می‌کنم که مردم به این 45 هزار تومان یارانه نیاز نداشته باشند. در بحث اشتغال کاری می‌کنم که مردم 2 ماهه کاهش بیکاری را حس کنند. این صحبت‌های ایشان در 4 سال قبل عوام‌فریبی بود. سرپرست اسبق وزارت اقتصاد عنوان کرد: در بحث اینکه چقدر شغل می‌توان ایجاد کرد در شرایط فعلی یکی از بخش‌هایی که اکنون پتانسیل بالایی دارد بخش پایین‌دستی نفت و پتروشیمی‌هاست. در بحث پتروشیمی می‌توان اشتغالزایی قابل‌توجهی ایجاد کرد. به این خاطر که ما فعلا در حال خام‌فروشی هستیم و اگر بتوانیم این بحث را در داخل کشور دنبال کنیم، این کار شدنی است. صمصامی بیان کرد: هیچ کدام از کاندیداها در شرایط فعلی اشراف آنچنان دقیقی بر شرایط اقتصادی کشور ندارند. همانطور که آقای روحانی هم در 4 سال پیش نداشت و اکنون هم اشراف لازم را ندارد. وی خاطرنشان کرد: اما مساله‌ای که وجود دارد این است که آقای روحانی امتحان خودش را پس داده و نشان داده است که در عرصه اقتصادی نمی‌تواند کاری انجام دهد. تکیه صرف به خارج و خام‌فروشی نفت راه‌حل مشکلات فعلی اقتصاد ایران نمی‌تواند باشد. این اقتصاددان گفت: از رشد 4/11 درصدی که اعلام شده 65 درصد آن ناشی از بخش نفت بوده است و سایر بخش‌ها رشد قابل توجهی نداشته است. رشد منفی و پیاپی سرمایه‌‌گذاری و افزایش بیکاری حکایت از آن دارد که آقای روحانی در امتحان «اداره اقتصاد کشور» مردود شده است. اگر مردم بخواهند 4 سال دیگر آقای روحانی را آزمون کنند هزینه‌های سنگینی به کشور تحمیل می‌شود. آزموده را آزمودن خطاست. مناسب است آقای روحانی به نفع یک مدیر اجرایی قوی‌تر کنار رود و سایر کاندیداها از نحوه اداره دولت و ناکامی‌‌های آن در دولت‌های دهم و یازدهم درس بگیرند.
 

گروه فرهنگ و هنر: در حالی که روزهای کمی تا برگزاری دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است، تلاش‌های حجت‌الله ایوبی مدیر معزول سازمان سینمایی که به عنوان رئیس ستاد هنرمندان حامی روحانی معرفی شده است، برای جذب هنرمندان تا اندازه زیادی ناکام مانده است. به گزارش «وطن امروز»، وضعیت بد اقتصادی که دولت را در شرایط بحرانی قرار داده است، جمعیت معترض فراوانی را علیه رفتارهای دولت به وجود آورده است. جمعیت معترضان به شرایط فعلی آنقدر بالاست که تحلیلگران شرایط سختی را برای دولت و حامیانش پیش‌بینی کرده‌اند. همین شرایط سخت موجب شده است، هنرمندان به دلایل متعدد و حداقل از این جهت که در سوی مردم قرار بگیرند و از دولت ناکارآمد حمایت نکنند، از عاملان شرایط فعلی فاصله گرفته‌اند و گویا به تکرار شرایط موجود راضی نیستند. موضوع حقوق‌های نجومی، ماجرای گورخواب‌ها، رانت‌های مالی و اقتصادی، فسادهای چندهزار میلیاردی در صندوق ذخیره فرهنگیان و مفاسد و مشکلات اقتصادی دیگر شرایطی را فراهم کرده است که هنرمندان از حضور در کنار دولتی با وضعیت فعلی واهمه دارند. ناکامی حجت‌الله ایوبی در سروسامان دادن به ستاد هنرمندان حامی روحانی خود نشان‌دهنده عدم توانایی برای جذب هنرمندان است. 2 روز پیش نشست خبری رئیس ستاد هنرمندان حسن روحانی با حضور حجت‌الله ایوبی و جمعی از خبرنگاران برگزار شد. حجت‌الله ایوبی درباره هدف از برگزاری این نشست خبری بیان کرد: هدف از این جلسه این است که در ستاد حسن روحانی با توجه به اهمیت مباحث فرهنگی، در این باره بیشتر حرف بزنیم. مدیر معزول سازمان سینمایی در این نشست درباره دلخوری هنرمندان از دولت یازدهم نیز گفت: امیدوارم خارج از مشکلات و دلخوری‌های شخصی، همه نگاه کلان‌تری نسبت به دولت و فرهنگ داشته باشیم. نکته قابل تامل آنکه اگرچه این نشست با عنوان نشست ستاد هنرمندان حامی روحانی برگزار شد اما هنرمندی در آن حضور نیافت.
ناامیدی در فضای فرهنگی
در شرایطی که رئیس‌جمهوری در یکی از آخرین نشست‌های خبری خود گفته بود: «باید از اصحاب فرهنگ پرسید چقدر از دولت یازدهم رضایت دارند؟»، عدم توانمندی این دولت در سروسامان دادن به امور اصحاب فرهنگ، عدم حل مشکلات صنفی و اخیرا نیز برگزاری ضعیف‌ترین و بی‌اعتبار‌ترین جشنواره فیلم فجر که هنوز از سوی هنرمندان نسبت به آن اعتراض‌هایی مطرح است، موجب فاصله گرفتن از دولت شده است. منیژه حکمت، کارگردان سینما و یکی از اهالی هنر مدنظر جناب روحانی است که  نقش قابل‌توجهی در همراه‌ کردن برخی هنرمندان و به تبع آن جامعه پیرو ستاره‌ها به نفع روحانی در سال 92 داشت. وی در مصاحبه‌ای که با هفته‌نامه صدا انجام داده، در پاسخ به این سوال خبرنگار که می‌پرسد: «از زمان روی‌کارآمدن دولت روحانی تغییری احساس کرده‌اید؟» اینگونه پاسخ می‌دهد: «من در این دوره ناامید شدم و متاسفم». وی همچنین در پاسخ به این سوال که «اگر به سال 92 بازمی‌گشتید با توجه به شرایط الان، تومار حمایت از روحانی را امضا می‌کردید؟» می‌گوید: «نه! نمی‌کردم».
حکمت: بدترین دوره کاری من در دولت آقای روحانی بوده
منیژه حکمت با انتقاد از دولت گفت: «کسانی به من زنگ می‌زنند و می‌گویند تو گفتی به روحانی رأی بدهیم. من دیگر سعی دارم هزینه ندهم و پاسخگوی کسانی که در این وادی به من اعتماد کرده بودند، نشوم. این دولت با شعار قشنگی به اسم امید آمد؛ چه شده که امید اکثریت سینما ناامید شده است؟ من گاهی می‌شنوم چقدر دوره شمقدری خوب بود! این حرف خیلی دردناک است. این را صراحتا نخستین‌‌بار به شما می‌گویم، چون امضای کسانی که از کاندیداهای سیاسی حمایت کرده‌اند هنوز هست؛ شما سرچ کنید ببینید چه کسی کجاست. اصلا هم قائل به این نیستم که چون من و پگاه نخستین حمایتگران از این دولت بودیم گل سرسبدیم! اینطور نیست اما این اکثریت ناامید خطرناک است و پوپولیسم محصول چنین دورانی است». منیژه حکمت در برنامه جنجالی‌اش با آزاده نامداری هم این را تکرار کرد که «بدترین دوره کاری من در دولت آقای روحانی بوده». ابوالفضل جلیلی، فیلمساز که مدعی است تعداد فیلم‌های توقیفی‌اش دورقمی است نیز می‌گوید: «همه ما سال 92 به آقای روحانی رای دادیم... اوایل دولت، من خدمت آقای ایوبی رسیدم، روز سه‌شنبه بود. گفت تا روز شنبه ما از  شما برای فیلمسازی در داخل کشور حمایت می‌کنیم، الان 3 سال است هنوز آن شنبه فرا نرسیده!»
از رأی دادن به روحانی پشیمانیم
رضا ایرانمنش که از حامیان حسن روحانی در خرداد 92 بوده نیز انتقاداتش نسبت به وی را اینگونه بیان می‌کند: «زمان احمدی‌نژاد از منتقدان شدید او بودم اما امروز از رأی دادن به روحانی پشیمانم، زیرا آقای رئیس‌جمهور از زمانی که آمده جز شعار دادن کار دیگری حداقل برای سینما و هنرمندان انجام نداده است. در دولت احمدی‌نژاد بر این عقیده بودم که او به‌هیچ‌عنوان به هنر و هنرمند اهمیت نمی‌دهد اما راه گفتن این موضوع به رئیس‌جمهور و زیردستان او برای همه ما باز بود؛ چه‌بسا خود من بارها این موضوع را به او گفتم و درددل کردم و او حداقل کاری که می‌کرد گوش دادن به حرف‌های ما بود اما متاسفانه آقای روحانی از زمانی که آمده همین حداقل کار را هم برای ما انجام نداده است». مجید مجیدی اما درباره وزیر سابق فرهنگ می‌گوید: «برخی مواقع بین خودمان صحبت می‌کنیم کاش امکان داشت جای وزرا را تغییر دهند، مثلاً دکتر هاشمی (وزیر بهداشت) وزیر فرهنگ می‌شد و جایگاه دیگری را به آقای جنتی می‌دادند».
24 ساعت پای حرف‌های خود بایستید!
ابراهیم حاتمی‌کیا نیز که قبلا اعلام کرده بود خرداد 92 به حسن روحانی رای داده، در جریان جشنواره سی و چهارم و بعد از نشست فیلم بادیگارد گفته بود: «من نه به محمد حیدری کار دارم و نه حتی به آقای ایوبی و آقای جنتی، بلکه با آقای روحانی کار دارم. چطور می‌شود فیلم‌هایی از این دست وارد مسابقه نمی‌شوند،‌ حتی اگر ضعیف باشند. اما به هرحال این موضوع،‌ موضوع روز ما است. چه کنیم که هنوز هم مثل زمان جنگ مسؤولان سمت شمال می‌ایستند،‌ در حالی که در جنوب جنگ است. خطر پشت مرزهای این کشور است و دوستان متوجه نیستند». حاتمی‌کیا همچنین یک سال قبل از آن در مراسم اکران فیلم «چ» در دانشگاه تهران خطاب به رئیس‌جمهور روحانی گفته بود: «می‌دانم این حرف سبب ناراحتی می‌شود اما مجبورم بگویم که جناب آقای روحانی! جریان فرهنگی مردان بزرگ می‌طلبد نه کسانی که نمی‌توانند 24 ساعت پای حرف‌های خود بایستند. من بابت این نوع سخن گفتن هزینه دادم و افتخار من این است که با همین‌ها هست که اسم من پیش شما جوانان عزیز است».
کو گوش شنوا
افزون بر این، مهدی کرم‌پور یکی دیگر از کارگردانان حامی روحانی، انتقادهای جدی خود نسبت به عملکرد فرهنگی دولت را  در نامه‌ای به حجت‌الله ایوبی اینگونه می‌نویسد: «یادمان باشد در همان دولتی که حالا مانند لولو از آن یاد می‌شود همه در این سینما فیلم ساختند. یادمان باشد در همان دولت قبل نتیجه فجر، اسکار و برلین یک خروجی بود. در همان دولت، فرهادی به اسکار معرفی شد. من، معادی، کیایی و نعمت‌الله پروانه ساخت و نمایش گرفتیم. در همان جشنواره‌ها فیلم کاهانی رد نمی‌شد. از فیلمساز جوان خواسته نمی‌شد شب اختتامیه خودش از خیر جشنواره بگذرد. در دولت نهم، بیضایی هم فیلم ساخت… با شعر خواندن و لبخند مشکل سینمای ما حل نمی‌شود. حتی اگر حالا تنها علقه‌ مشترک من و شما شاعر محبوب‌مان باشد. امروز دیگر به چیزی بیش از زبان نرم نیاز است. مدیریت فرهنگی به گوش شنوای واقعی و پایمردی بر قول‌ها و حمایت از همه‌ هنرمندان نیاز دارد... نکند در پساتحریم در میان خیل بنجل‌های صف کشیده برای اخذ طلب‌های دلاری‌مان قرار است از چین، هند و اروپای ورشکسته، برای‌مان سوغات دیگری بیاورید؟» با همه اینها ایوبی هنوز برای جمع کردن هنرمندان برای حمایت از روحانی شعار می‌دهد، در حالی که یکی از بی‌اعتبار‌ترین جشنواره‌های فیلم فجر در دوره او برگزار شده است.  شعاردادن‌های ایوبی اگر چه بی‌سابقه نیست و به قول فرهاد اصلانی، بازیگر سینمای ایران که در یکی از نوشته‌هایش پیرامون مدیریت سینما نوشته بود: «معاونت سینمایی برای حل مسائل سینما فقط اشعار مولانا را از بر می‌کند» اما همزمانی این تعریف و تمجیدها با وخامت اوضاع سینمای ایران عجیب‌تر از عجیب است؛ آنجا که کارگردانان و سینماگران باسابقه سینمای ایران هم آن را عجیب عنوان می‌کنند. در حالی که بهترین بازیگر نقش مکمل جشنواره حتی پس از انتخاب شدن می‌گوید: «جشنواره برایم اهمیتی ندارد.» وقتی مجتبی راعی درباره اهدای 2 سیمرغ برای یک بخش جشنواره تعبیر «جهان سومی» را انتخاب می‌کند. در شرایطی که علیرضا رئیسیان داوری‌های این دوره از جشنواره را در حد لیگ یک عنوان می‌کند و می‌گوید: «داوری در جشنواره امسال از هیچ منطق کارشناسانه‌ای پیروی نمی‌کرد و در هیچ دوره‌ای تا به این اندازه به آرای داوران اعتراض نکرده بودند و حتی برخی کاندیداها نیز انصراف خود را از این جشنواره اعلام کردند که شکل نامطلوبی را در آینده سینمای ایران و جشنواره فیلم فجر پیدا می‌کند».
جشنواره فیلم فجر «مرثیه» سینمای ایران
 در شرایطی که مرحوم علی معلم داوری جشنواره فیلم فجر را «مرثیه» سینمای ایران می‌خواند و احمدرضا معتمدی در نامه‌ای به روحانی می‌نویسد: «سینمای ایران را 3 دسته برده‌اند؛ ابتذال‌گرایان، مجیزگویان و وابستگان آن سوی آب. پول‌شان شسته و ناشسته برجاست و آبشخورشان فیاض و سرریز. سینمای مستقل، ‌هنرجو و اندیشمند، مهجور و متروک، خودی‌های دلسوزی که از روی سادگی، زبانی نیز به انتقاد و خرده‌گیری گشوده‌اند! کارگزاران شما با نحوه داوری و گزینش جشن سینما که قرین با دهه انقلاب است، متأسفانه تعریفی تازه‌ نیز از دهه فجر به دست داده‌اند و این هزینه گزافی بود که بر شما و سایر اصحاب انقلاب تحمیل کردند.» و در این اوضاع وخیم که کمتر هنرمند و بازیگر و سینماگری از وضعیت سینما راضی است، ایوبی با چه امیدی به دنبال جذب هنرمندان است؟ علیرضا رئیسیان هم با نقد سیستم مدیریتی حجت‌الله ایوبی می‌گوید: گروه مدیریتی حجت‌الله ایوبی از همان روز اول تا به امروز نشان داد قائل به استفاده و مشارکت همه نیروها و جناح‌ها در سینمای ایران نبوده و متاسفانه خسارات زیاد و جبران‌ناپذیری را به بدنه سینمای کشور وارد کرده است. رئیس سازمان سینمایی با گروهی خاص و مدنظر خود همسویی داشته که عواقب سختی هم به دنبال داشته است.
 

محمد  زعیم‌زاده: صد و چند روزی از حضور دونالد ترامپ بر مسند ریاست‌جمهوری ایالات متحده می‌گذرد و  چند روزی هست رسانه‌ها و مطبوعات آمریکا پیگیر فرجام وعده‌های صد روزه ساکن جدید کاخ سفید شده‌اند. رسانه‌ها و نخبگان سیاسی آمریکا اصطلاحا می‌گویند ماه عسل ترامپ به پایان رسیده است و 5 قول صریحی که برای تحول و حل مشکلات اقتصادی مانند اصلاح پروژه درمانی اوباما یا تغییر قانون مالیاتی ایالات متحده داده بود، هیچ‌کدام به نقطه مطلوبی نرسیده است. نظرسنجی پژوهشی معتبری که توسط ان‌بی‌سی انجام گرفته است، می‌گوید 60 درصد مردم آمریکا معتقدند ترامپ به وعده‌های صد روزه‌اش عمل نکرده و تا اینجا صداقتش زیر سوال رفته است.
مساله عمل به وعده صد روزه فقط به ایالات متحده محدود نمی‌شود، جناب روحانی اخیرا فرموده‌اند برای دولت دوم خود هم برنامه 100 روزه دارند و خیلی پرفشار تاکید کرده‌اند «باز هم» برنامه 100 روزه دارند. کلمه «باز هم» احتمالا به این معناست که قبلا هم این قول را داده‌اند؛ تا اینجا را مردم هم یادشان هست، از آنجا به بعدش را هم البته مردم یادشان هست اما گویا آقای روحانی فراموش کرده‌اند! فراموش کرده‌اند در آخرین کنفرانس خبری خود از بیخ و بن همه چیز را تکذیب کرده و گفتند این القای تخریبگران است که من چنین چیزی گفته‌ام و اساسا آدم کم‌عقل قول حل 100 روزه مشکلات را می‌دهد!
جناب روحانی حتی دوست ندارند توضیح دهند از امروز تا 12 مرداد که جناب‌شان دولت را ان‌شاءالله تحویل دولت بعد می‌دهد، حدود 100 روز فرصت باقی است؛ اگر واقعا چیزی وجود دارد و فکری شده است و برنامه‌ای هست چرا در همین 100 روز اتفاقی رخ نمی‌دهد؟ و دولت دوست دارد ماجرا را به آینده و پس از انتخابات حواله کند؟
شاید پاسخ  این باشد که تقریبا دولتی وجود ندارد؛ رئیس‌جمهور و معاون اولش کاندیدای انتخاباتند، معاون اجرایی رئیس‌جمهور مدت‌ها قبل برای فعالیت‌های انتخاباتی استعفا کرده و بقیه وزرا هم در گوشه و کنار فکر و ذکرشان انتخابات است.
اما واقعا جناب روحانی و تیم مشاوران و اطرافیان روی چه چیزی حساب کرده‌اند که این طور «خلاف واقعیت» را به جامعه پمپاژ می‌کنند؟ تیم مشاوران جناب روحانی چه برآوردی از افکار عمومی دارند که به خود اجازه می‌دهند در حالی که 4 سال تمام تلاش‌شان را کردند که صداوسیما را در مشت خود داشته باشند و حتی کار را تا آنجا پیش بردند که مجری مونولوگ‌های جناب رئیس‌جمهور را هم باید خودشان انتخاب می‌کردند و حتی برای رسیدن به مجریان دلخواه حاضر شدند برنامه زنده با یک ساعت تاخیر پخش شود، حالا همین جماعت آشنا و ناآشنا با افکار عمومی،  نزدیک انتخابات می‌گویند مجری باید جوری باشد که کاندیداها مثل سگ از او بترسند؛ جالب اینجاست که پیشاپیش گزینه اصلی اجرای مناظره را در شوی انتخاباتی در قزوین با خود همراه کرده‌اند.
 احتمالا وقتی تیم مشاور جناب روحانی می‌بیند با این همه خلاف «واقع‌گویی» هیچ مشکلی برایش پیش نمی‌آید و آب هم از آب تکان نمی‌خورد، به خود اجازه می‌دهند در حالی که جناب رئیس‌جمهور در تبلیغات خود در خرداد 92 گفته بود  «می‌توان تنها از مسیر گردشگری 4میلیون شغل ایجاد کرد» در اردیبهشت 96 بگویند تولید شغل کاری سخت و وعده ایجاد 5میلیون شغل عوام‌فریبی است.
باز هم احتمالا با همین پیش‌فرض است که درباره برجام و عواید آن به خود اجازه می‌دهند هم مدعی باشند همه تحریم‌ها بالمره لغو می‌شود و هم عایدی آن را تقریبا هیچ بدانند و همزمان همه اینها را با هم قابل
جمع بدانند.
نمی دانم این پیش‌فرض چقدر کار می‌کند ولی احتمالا باز به همان امیدوارند که وزیر ارشد دولت در جلسه‌ای تمام تلاشش را می‌کند که مناظره‌های انتخاباتی غیرزنده باشد و همان روز و دقایقی بعد رئیس دولت در نطقی قهرمانانه می‌گوید دوست دارد مناظره‌ها زنده و به آزاد‌ترین شکل ممکن باشد.
واقعیت این است که این روز‌ها اوضاع اقتصادی کشور چندان خوشایند نیست؛ نرخ بیکاری به گواه مرکز پژوهش‌های مجلس رکورد زده است، رکود خیمه سنگینی بر اجزای اقتصاد انداخته و نفس‌های تولید و تولیدگران به شماره افتاده است و این شرایط اگر تغییر نکند حتما  آثار مخربی بر مولفه‌های اصلی امنیت ملی خواهد گذاشت اما به نظر می‌رسد مهم‌تر  و مخرب‌تر از این اوضاع اقتصاد پیش بردن جامعه به سمتی است که خلاف‌گویی در آن هیچ ایرادی نداشته باشد و تلاش برای سوق دادن افکار عمومی به سمتی است که بی‌صداقتی دیگر در آن منکر نباشد.