محمدمهدی تقوی: در پی اقدام ٢ بازیکن فوتبال ایران در بازی با تیمی باشگاهی از رژیم صهیونیستی، فضای کشور تحت تأثیر قرار گرفته است. برخی مدعی‌اند فوتبال سیاسی نیست و با این ٢ بازیکن نباید برخوردی صورت گیرد. اما حقیقت چیست؟
١- بسته به اینکه مصلحت یا منفعت سیاسی‌ای اقتضا کرده، بارها و بارها از فوتبال، سوءاستفاده شده است. سیاسیون همه چیز را برای پیشبرد اهداف‌شان به کار می‌گیرند؛ بویژه فوتبال که عمیق‌ترین تاثیر را بین توده مردم دارد و همه معترفند کمترین پدیده‌ای در جهان چنین ویژگی‌ای دارد.
٢- پیش از دیدار تاریخی ایران- آمریکا در جام‌جهانی ١٩٩٨ فرانسه، «بیل کلینتون» رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده، پیروزی آمریکا بر ایران را پیروزی همه‌جانبه بر ایران نامید؛ غافل از آنکه شیرمردان ایران زمین چنان تیم آمریکا را منکوب می‌کنند که تا همیشه از آن به عنوان «بازی قرن» یاد شود. جالب آنکه علاقه‌مندان دارای شناسنامه ایرانی آمریکا که تا پایان بازی درباره موضع‌گیری کلینتون سکوت کرده بودند، بعد از برد ایران، گفتند فوتبال را نباید سیاسی کرد(!)
3- اما میزبانی‌ها؛ اگر فوتبال سیاسی نبود، آیا آمریکایی که مردمش وقتی خبرنگار از آنها می‌پرسید مارادونا را می‌شناسید؟ می‌گفتند همان خواننده[مدونا!] و فوتبال آمریکایی ورزش مورد علاقه‌شان بود، میزبان جام‌جهانی ١٩٩٤ می‌شد؟ آیا «قطر»ی که حتی یک بار به جام‌جهانی صعود نکرده که ناشی از فوتبال درجه ٣ آن است، هرگز به میزبانی جام‌جهانی ٢٠٢٢ می‌رسید؟
4- در سال‌های اخیر بسیاری از بازیکنان مطرح جهان به دلیل حمایت از مردم فلسطین، مورد آزار اسرائیلی‌ها قرار گرفته‌اند. وقتی کریستیانو رونالدو برای دیداری به سرزمین‌های اشغالی سفر کرده بود، خبرنگار اسرائیلی از وی پرسید: شما در کجا حضور دارید؟ وی بلافاصله بدون در نظر گرفتن خوش‌آمد و بدآمد خبرنگار، گفت: در خاک فلسطین. پروپاگاندای رسانه‌ای صهیونیست‌ها و حامیان‌شان هنوز وی را رها نکرده است. برای جان لوئیجی بوفون هم به دلیل انداختن چفیه بر دوش و اظهار همدردی با ملت فلسطین، کم مشکل درست نکردند.
5- همان زمان که همین مسعود شجاعی در لالیگای اسپانیا بازی می‌کرد، «فردریک کانوته» ستاره مسلمان‌شده اهل مالی که در - سویا توپ می‌زد، هنگام یکی از جنگ‌های چندروزه علیه غزه زیرپیراهن ورزشی خود را پس از گلزنی نشان داد که از مردم فلسطین دفاع کرده بود و ایرانیان آرزومند اینکه بازیکنان عافیت‌طلب ما هم چنین کنند.
6- «ایکر کاسیاس» که در دنیای فوتبال، هیچ دروازه‌بانی موفق نشده افتخارات او را به دست آورد(وی ٢ بار جام ملت‌های اروپا را در سال‌های ٢٠٠٨ و ٢٠١٢ بالای سر برد و یک بار جام‌جهانی را سال ٢٠١٠ و حداقل ٢٠ عنوان قهرمانی معتبر دیگر دارد)، «ریو فردیناند» کاپیتان اسبق تیم‌ملی فوتبال انگلیس، «ادن آزار» ستاره فوتبال بلژیک و باشگاه چلسی انگلیس و یکی از ٥ بازیکن برتر فعلی جهان و «لیلین تورام» قهرمان جهان و اروپا و از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال دنیا نیز که حاج‌صفی و شجاعی خواب یکی از موفقیت‌های‌شان را نمی‌بینند، از حامیان ملت فلسطین بوده‌اند؛ در حالی که از سوی دولت‌های خود و رژیم مجعول صهیونیستی تحت فشار هم قرار گرفته‌اند.
7- غیر از این ٢ بازیکن- و مهرداد میناوند که سال‌ها پیش در لباس «اشتورم گراتس» اتریش چنین خبطی را مرتکب شد- بسیاری از ورزشکاران دیگر ایران از بازی با حریفان صهیونیست، اجتناب کرده و مدال‌های زمینی را رها کرده و مدال‌های شان را از شهدای قدس دریافت کردند.
آرش میراسماعیلی جودوکار محبوب ایرانی، به مدال طلای المپیک آتن پشت کرد و حاضر نشد برای یک نشان، غیرت اسلامی- ایرانی را بفروشد. چه بسیار کشتی‌گیران ایرانی که در مسابقات معتبر جهانی حاضر به رویارویی با حریف صهیونیست نشدند و با وجود قطعیت مدال‌شان، از آن گذشتند. ورزشکاران زیادی نیز چنین کردند و با آنکه در آستانه کسب مدال بودند، برای به رسمیت نشناختن حریفان صهیونیست، از مسابقه امتناع کردند. نمونه مهم در میان فوتبالیست‌ها «اشکان دژاگه» بود که سال‌ها پیش با آنکه هنوز لباس مقدس ایران را به تن نکرده بود، حین حضور در تیم‌ملی فوتبال جوانان آلمان، صریحاً- بدون وانمود کردن به مصدومیت- گفت پدر و مادرم ایرانی‌اند و من هم به عنوان یک ایرانی قوانین کشورم را رعایت می‌کنم. با آنکه از تیم‌ملی جوانان آلمان در اوج آمادگی خط خورد و متحمل آزار و محرومیت و جرایم مختلف شد، حاضر نشد روی خون فلسطینیان، فوتبال بازی کند.
8- شجاعی و حاج‌صفی برای به زعم خودشان تخفیف موضوع، مچ‌بندی منقش به پرچم ایران را نیز بر دست‌های‌شان بستند و برابر اشغالگران قدس شریف به میدان رفتند(!) جالب آنکه برخی هواداران اجیرشده تیم یونانی، آنها را روی دست به ورزشگاه بردند و آن دو غافل بودند از اینکه دارند به مسلخ می‌روند.
9- اگر ملاحظات و توجیهات مضحک همیشگی در کار نباشد، باید درهای تیم‌ملی به روی این ٢ بازیکن بسته شود. آنها با علم به اینکه نباید به میدان می‌رفتند، این کار را انجام دادند و خون نه تنها مسلمانان که آزادگان دنیا را به جوش آوردند. آنها در ایامی هم به میدان رفتند که از طرفی سالروز جنایات کم‌نظیر صهیونیست‌ها در جنگ ٣٣ روزه لبنان بویژه جنایت ددمنشانه روستای قاناست که در آن یکصد کودک لبنانی را با فجیع‌ترین وضع به شهادت رساندند و از سوی دیگر در همین روزهای اخیر، مسجدالاقصی با خون‌های جوانان فلسطینی رنگین شده است.
امید است فدراسیون فوتبال با اقدامی درست، نگذارند خون‌های پاک ریخته‌شده ده‌ها هزار فلسطینی، لبنانی، ایرانی، عراقی و... توسط غاصبان بیت‌المقدس، پایمال شود.
 

شکست یا تساوی برابر تراکتورسازی می‌تواند تغییراتی در کادر فنی استقلال به‌وجود آورد. استقلال مثل فصل قبل شروعی ناامیدکننده با علیرضا منصوریان داشته و در 2 بازی نخست خود تنها یک امتیاز کسب کرده تا از همین ابتدا با صدر جدول رده‌بندی 5 امتیاز فاصله پیدا کند. آبی‌پوشان پایتخت در هفته سوم رقابت‌های لیگ برتر باید در آزادی به مصاف تراکتورسازی تبریز بروند که انگیزه بالایی برای دشت کردن نخستین پیروزی خود دارد. این دیدار به احتمال خیلی زیاد آخرین فرصت منصوریان باشد و در صورت تساوی یا شکست آبی‌پوشان این احتمال زیاد است که هیات‌مدیره حکم اخراج منصوریان را صادر کند و برای وارد کردن شوک به تیم این مربی جوان را از کار برکنار کند. در صورت باخت استقلال یا تساوی این تیم با توجه به پیروزی احتمالی پرسپولیس برابر نفت تهران اختلاف آبی‌پوشان با صدر جدول زیاد می‌شود و جبران آن کار بسیار سختی است. منصوریان به‌خوبی می‌داند دیدار برابر تراکتورسازی هم می‌تواند باعث اخراج او شود و هم حکم ماندن او را برای چند هفته دیگر امضا کند. اگر تیم او به دنبال کسب عنوان قهرمانی در فصل جاری است باید تنها به کسب 3 امتیاز برابر تراکتورسازان بیندیشد و از طرف دیگر هم تراکتورسازی اگر می‌خواهد وارد بحران نشود باید بعد از 2 شکستی که کسب کرده حداقل از آزادی امتیاز کسب کند تا خود را از قعر جدول جدا کند.
احتمال اخراج هست؟
استقلال نتوانسته در 2 هفته‌ای که از آغاز رقابت‌های لیگ هفدهم می‌گذرد نتایج مدنظر هوادارانش را به‌دست آورد. هر چند براساس 2 هفته نمی‌شود عملکرد کادر فنی یک تیم را ارزیابی کرد و منصوریان هم نشان داده تیم‌های تحت هدایتش از هفته چهارم یا پنجم شروع به نتیجه گرفتن می‌کنند اما 2 برد اخیر پرسپولیس و برد احتمالی این تیم مقابل نفت تهران در هفته سوم لیگ برتر باعث شده تا برخی اعضای هیات‌مدیره و بویژه رئیس هیات‌مدیره باشگاه استقلال از این نتایج بشدت نگران و ناراضی باشند. در همین راستا شنیده‌ها حاکی از آن است که محمد‌حسین قریب، رئیس هیات‌مدیره باشگاه استقلال که رابطه چندان خوبی هم با علیرضا منصوریان ندارد قصد دارد در صورتی که استقلال در هفته سوم لیگ برتر مقابل تراکتورسازی نخستین برد خود در این فصل را به‌دست نیاورد، تغییر سرمربی تیم را در دستور کار خود قرار دهد. نکته جالب اینکه شنیده می‌شود رئیس هیات‌مدیره باشگاه استقلال رابطه چندان خوبی با برخی از اعضای هیات‌مدیره و مدیرعامل باشگاه استقلال ندارد و به همین دلیل در 2 جلسه‌ای که هیات‌مدیره جدید باشگاه تشکیل داده که جلسه اخیر آن ساعت 19 روز چهارشنبه بوده شرکت نکرده است. هرچند که قریب به برخی از اعضای هیات‌مدیره دلیل این دو جلسه غیبت را مشغله کاری عنوان کرده است. با این شرایط باید دید که نتیجه این اختلافات چه خواهد شد و آیا بازی با تراکتورسازی آخرین دیداری است که منصوریان روی نیمکت آبی‌پوشان می‌نشیند.
تذکر منصوریان به مدافع استقلال
سرمربی استقلال تلاش می‌کند با فرصت دادن به میلاد زکی‌پور از او مدافعی با کیفیت در سمت چپ خط دفاع استقلال بسازد. استقلال در تابستان تلاش کرد یک مدافع چپ جدید جذب کند اما در نهایت این تلاش موفقیت‌آمیز نبود تا زکی‌پور و یعقوب کریمی داشته‌های استقلال در این منطقه از زمین باشند. زکی‌پور مقابل استقلال خوزستان بارها از سمت چپ نفوذ کرد هرچند مانند فصل گذشته هنوز در ارسال‌ها روی دروازه کیفیت لازم را ندارد. سرمربی استقلال بارها در دیدار دیروز در کنار زمین با زکی‌پور صحبت کرد و یک صحنه بشدت به او تذکرداد. زمانی که زکی‌پور برای استقلال خطا گرفت خودش را روی زمین انداخت که منصوریان بلافاصله به کنار خط آمد و به حرکت او واکنش نشان داد. منصوریان با صدای بلند خطاب به زکی‌پور گفت هرچه سریع‌تر از زمین بلند شود.
 

نیاز به ۵ هزار امضا برای رسیدگی به حق حجت‌الاسلامی و جوادی
برای رسیدگی به حق خانواده قربانیان حادثه سقوط هواپیمای شرکت ژرمن وینگز نیاز به ۵ هزار امضاست. هواپیمای ایرباس A320 شرکت هواپیمایی ژرمن وینگز با ۱۵۰ مسافر در تاریخ ۴ فروردین‌ماه ۹۴ زمانی که فرودگاه شهر بارسلون را به سمت دوسلدورف ترک کرد، با حرکت عامدانه کمک‌خلبان آلمانی به کوه‌های آلپ برخورد و به دره سقوط کرد. تمام ۱۵۰ مسافر این هواپیما از جمله میلاد حجت‌الاسلامی و حسین جوادی، 2 خبرنگار ورزشی ایرانی شاغل در خبرگزاری تسنیم و روزنامه «وطن امروز» که برای پوشش دیدار ال‌کلاسیکو راهی شهر بارسلون شده بودند جان خود را در این حادثه از دست دادند. پس از گذشت بیش از 2 سال از این حادثه و شکایت خانواده‌های قربانیان از شرکت هواپیمایی ژرمن وینگز و لوفت‌هانزا، این دو غول هواپیمایی دنیا از پرداخت غرامت به خانواده قربانیان امتناع می‌کنند که همین مساله موجب ناراحتی خانواده قربانیان که بیشتر آنها آلمانی هستند، شده است. به همین دلیل برای رسیدگی دوباره به این پرونده، خانواده قربانیان این حادثه به دنبال جمع‌آوری ۵ هزار امضا از سراسر مردم دنیا هستند تا بار دیگر این پرونده به جریان بیفتد. شهروندان ایرانی نیز برای جلوگیری از ضایع شدن حق خانواده‌های 2 خبرنگار ایرانی با رفتن به سایت جمع‌آوری امضا برای به جریان افتادن دوباره این پرونده، می‌توانند در مدت زمان کوتاهی این درخواست را امضا کنند.

عدم تمایل قریب  برای ادامه حضور در استقلال
رئیس هیات مدیره باشگاه استقلال به خاطر اتفاقات رخ داده در باشگاه تمایلی برای حضور در هیات مدیره ندارد. محمدحسین قریب که سابقه 3 سال مدیرعاملی استقلال را دارد و قهرمانی لیگ پنجم با مدیریت او کسب شد، از اتفاقات اخیر در باشگاه استقلال ناراحت است و به همین دلیل در جلسات هیات مدیره شرکت نمی‌کند. رئیس هیات مدیره استقلال از عدم شفافیت مالی در زمینه‌های مختلف ناراحت است و چون طبق قانون تجارت هیات مدیره باید پاسخگوی اتفاقات باشد، اعتقاد دارد در جایی که نمی‌تواند پاسخگو باشد، حضورش بی‌فایده است. یکی از مواردی که باعث ناراحتی قریب شده، بحث قراردادها، اسپانسرها و پرداختی‌ها به بازیکنان است. به عنوان مثال یکی از این موارد قرارداد هرایر مگویان، مدافع ارمنستانی استقلال است. اکنون که استقلال اعلام کرده نیازی به این بازیکن ندارد، باید مبلغ یک میلیارد و 400 میلیون تومان به مگویان بپردازد، در صورتی که پیش از اردوی ارمنستان، استقلالی‌ها با نصف این مبلغ می‌توانستند قرارداد مدافع ارمنستانی را فسخ کنند. قریب معتقد است که این نوع هزینه‌ها بدهی‌هایی را ایجاد می‌کند که گردن هیات مدیره خواهد بود.

عبدولی و دادمرز فینالیست شدند
رقابت‌های 4 وزن نخست کشتی فرنگی قهرمانی جوانان جهان در فنلاند با فینالیست شدن 2 نماینده کشورمان در حال پیگیری است. پیکارهای مدعیان 4 وزن نخست کشتی فرنگی قهرمانی جوانان جهان از صبح دیروز در شهر تامپره فنلاند آغاز شده و نمایندگان کشورمان به مصاف حریفان خود رفتند. در وزن ۵۰ کیلوگرم پویا دادمرز پس از استراحت در دور نخست در دور دوم با نتیجه ۵ بر صفر هایفنگ ژانگ از چین را از پیش رو برداشت. وی در دور بعد ذوالفقار علی‌اف از آذربایجان را با نتیجه ۶ بر ۲ مغلوب کرد و به مرحله نیمه نهایی راه یافت. دادمرز در این مرحله با نتیجه ٧ بر ٥ بهرام‌اف از ازبکستان را شکست داد و راهی فینال شد. در وزن ۶۰ کیلوگرم کرامت عبدولی در دور اول با نتیجه ۵ بر یک آندرج گینز از آلمان را شکست داد. وی در دور دوم حسن محمد از مصر را با نتیجه ۶ بر ۲ مغلوب کرد. عبدولی در دور سوم مقابل تالا تالا از چین با نتیجه ۹ بر صفر به پیروزی رسید و راهی مرحله نیمه‌نهایی شد. عبدولی در این مرحله نیز توانست با نتیجه ٣ بر یک مانیش از هند را شکست دهد و راهی دیدار فینال شود. در وزن ۷۴ کیلوگرم محمد شربی‌نیازی در دور نخست با نتیجه ۸ بر صفر هاریوکا اوگا از ژاپن را مغلوب کرد. وی در دور بعد با نتیجه ۶ بر ۴ آرمن باقداساریان از ارمنستان را مغلوب کرد. شربی‌نیازی در دور سوم مقابل آکژول محمودف از قرقیزستان با نتیجه ۲ - ۲ شکست خورد که البته با توجه به فینالیست شدن این حریف قرقیز، شربی‌نیازی هم به دیدار شانس مجدد و تلاش برای کسب مدال برنز راه یافت. در وزن ۹۶ کیلوگرم امیرمحمد نوروزی در دور اول با نتیجه ۳ بر یک مقابل آندرج داداک از چک به پیروزی رسید اما در دور دوم با نتیجه ۳ بر صفر مغلوب آرتور سارگسیان از روسیه شد. در ادامه با فینالیست شدن فرنگی‌کار روس، نوروزی هم به گروه شانس مجدد راه یافت تا برای کسب مدال برنز بجنگد. وی در نخستین دیدارش در شانس مجدد موفق شد با نتیجه ٦ بر ٤ ساگار از هند را شکست دهد.

برای این فوتبال سیاست‌زده
غضنفرها مارادونا نمی‌شوند
دقیقا همان شب که 500 جوان بنگلادشی تصمیم به خودکشی دسته‌جمعی گرفتند تا زودتر از شر دیدن آنچه روی گیرنده تلویزیون‌شان می‌گذشت خلاص شوند... همان شب که نیمی از جهان گریست و نیم دیگر نیز خندیدن را توهین به فوتبال می‌دانست... همان شب منحوس پس از بازی آرژانتین و نیجریه در جام‌جهانی 1994 را می‌گویم که مارادونا متهم به دوپینگ در برنامه غذایی خود شده بود و از ادامه همراهی با تیمش بازماند تا آمریکای میزبان نفسی راحت بکشد! همان شب که «فوتبال و سیاست» صیغه محرمیت دائم‌شان را خواندند تا در جامی که پله با کروات منقش به پرچم آمریکا ظاهر شده بود و میزبان همه ترسش فتح جام توسط مردی بود که روی یک دست عکس چگوارا و روی دست دیگر عکس کاسترو را تتو کرده بود، سرنوشت جور دیگری رقم بخورد... دقیقا همان زمان که سنای آمریکا رای به عدم صدور روادید برای ورود دیه‌گو به سرزمین مجسمه آزادی را داده بود، می‌شد فهمید که همه چیز دست به دست هم داده تا این پسر قدکوتاه و چاق که هرجا می‌نشست به دفاع از جنبش‌های آزادی‌بخش علیه آمریکا سخنی می‌گفت، دستش از لمس جام کوتاه بماند و بابت خوردن داروهای سرماخوردگی متهم به دوپینگ شود. آنها نقشه خود را خیلی خوب اجرا کردند، مردی که محبوبیتش در آمریکای لاتین از چگوارا پیشی گرفته بود و زبان تند و سرخش سر سبز را بر باد می‌داد، نتوانست در خاک آمریکا مرد اول دنیا شود و لحظه بالا بردن جام میلیون‌ها جوان آماده انقلاب را به خروش آورد... او دیگر نه یک قهرمان که زیباترین گل قرن را در سیاسی‌ترین مسابقه قرن مقابل انگلیس و با «دست خدا»ی معروفش زده بود که حالا یک مرد بدنام بود که تست دوپینگش زمینه را برای حذف آرژانتین فراهم کرده بود! پس از آن شب دیگر هیچوقت دست آرژانتین استحاله‌شده هم به جام جهان‌نمای فوتبال نرسید اما سرگذشت تلخ دیه‌گو همه را از پیوند «فوتبال و سیاست» آگاه کرد... همه فهمیدند که فوتبالیست خوب نباید خلاف جهت شنا کند و الا یکباره به‌طور اتفاقی ممکن است از دنیای فوتبال حذف شود و جان صدها جوان را در آن سوی گیتی به خطر بیندازد... این همان داستان «فوتبال و سیاست» است که قهرمان ضدامپریالیست را از مارادونا به «ماراکوکا» تبدیل کرد تا فوتبال حدود خودش را از تبلیغات گوشه زمین فراتر نبیند و به فکر انقلاب نیفتد! هنوز هم می‌شود بازی کرد، هنوز هم می‌شود گل زد، حتی هنوز هم می‌شود «مچ‌بند منقش به پرچم کشور» را به دست خود بست اما دیگر شب خداحافظی کسی 500 جوان خودکشی نمی‌کنند، چرا که فرق است میان مارادونا و غضنفر... یکی برای عدالت دستش از جام دور ماند و دیگری برای فرار از جریمه مالی ذیل قراردادش با بازیکنان رژیم کودک‌کش دست داد... غضنفرها هیچوقت مارادونا نمی‌شوند!


شفاف‌سازی پرس
یا امباپه یا هیچ!
بعد از توافق رئال‌مادرید و موناکو برای انتقال 180 میلیون یورویی امباپه از فرانسه به اسپانیا، قرار شد 160 میلیون بین 2 باشگاه جابه‌جا شود و 20 میلیون آن با شرایطی خاص پرداخت شود. سفیدپوشان به دنبال جذب بازیکنی هستند که در بازار نقل‌وانتقالاتی این فصل از ابتدا دنبالش بودند و هیچ‌کس را جز امباپه نمی‎خواهند. همه توافق‌ها با بازیکن و باشگاهش انجام شده و جزئیات حدودی این است که قرار شده این بازیکن در ازای دستمزد سالی 7 میلیون یورو و با قراردادی 6 ساله به مادرید منتقل شود. همچنین روزنامه L10Sport روز چهارشنبه اعلام کرد امباپه با هم‌تیمی‌هایش در باشگاه فرانسوی خداحافظی هم کرده است. موناکو حتی پروسه پیدا کردن جانشین برای او را هم با جذب آداما دیاکابی تکمیل کرده است. همانطور که پاری‌سن‌ژرمن نیمار را جذب کرده، احتمال تلاش این تیم برای به خدمت گرفتن کیلیان امباپه حذف شده است و طبق گزارشات اخیر مطبوعات فرانسوی در حال حاضر تنها تیمی که شانس بالایی برای جذب بازیکن 18 ساله موناکو دارد رئال‌مادرید است. در واقع مذاکرات سفیدپوشان با ستاره موناکو در مرحله نهایی قرار دارد و باشگاه‌های مشتاق دیگر مانند منچسترسیتی و آرسنال کنار کشیده‌اند تا فلورنتینو پرس براحتی کارش را انجام دهد، آن هم تا زمانی که قرارداد نهایی شود و مطمئن شوند که بازیکن جوان از فصل آینده لباس تیم‌شان را به تن می‎کند. پرزیدنت پرس پیش از این با امباپه ملاقات داشته و به وضوح برای او توضیح داده که آنقدر خوب است که بتواند در مادرید نقش رهبری داشته باشد و در ترکیب اصلی این تیم قرار گیرد. البته این احتمال هم وجود دارد که طبق توافق طرفین امباپه قرارداد انتقالش به رئال‌مادرید را امضا کند اما یک فصل دیگر به طور قرضی در باشگاه فرانسوی بازی کند تا زمینه برای حضور او در سانتیاگو برنابئو فراهم شود.