گروه فرهنگ و هنر: پس از پایان جشنواره فجر و تداوم حرف‌وحدیث‌ها پیرامون این جشنواره، محمدمهدی حیدریان، رئیس سازمان سینمایی با حضور در برنامه‌ «سینما دو» به سؤالات حامد عنقا، مجری و سردبیر این برنامه پاسخ گفت. به گزارش «وطن امروز»، حیدریان در این برنامه پیرامون مسائل مختلفی نظیر داوری و نادیده گرفتن فیلم سینمایی «لاتاری»، سیاست‌گذاری جشنواره، سینمای استراتژیک و... حرف زد.
لاتاری همه‌ شاخص‌های فجر را داشت
حامد عنقا با طرح مساله‌ای مبنی بر اظهارات محمود رضوی، تهیه‌کننده‌ لاتاری اظهار داشت: تهیه‌کننده فیلم «لاتاری» اعلام کرده دبیر جشنواره فیلم فجر به او گفته چینش جشنواره به‌گونه‌ای است که در جشنواره برای این فیلم اتفاقی نخواهد افتاد و جایزه‌ای نخواهد گرفت اما آقای داروغه‌زاده، دبیر جشنواره گفت این حرف به طنز بوده است. در واقع بر اساس اظهارات پیشین شما مبنی بر اینکه جشنواره سیاست خاصی را دنبال می‌کند، نادیده گرفتن لاتاری هم پیامد سیاست‌های جشنواره است. حیدریان اما نتیجه‌گیری عنقا را اشتباه دانست و در جواب گفت: بر اساس همان شاخص‌های تعریف‌شده در جشنواره، فیلم سینمایی «لاتاری» برای جشنواره فجر انتخاب شد. وی تصریح کرد: «لاتاری» همه شاخص‌های مطلوب جشنواره را داشت. رضوی این حرف را به من هم زد که همانجا به او گفتم، قطعاً قصد دبیر جشنواره، طنز بوده است.
انتخاب داوران، لزوماً انتخاب رئیس سازمان سینمایی نیست
حیدریان در این برنامه با اشاره به اینکه قطعاً برای سینما اهدافی داریم و هیچ ابایی در گفتن آن اهداف نداریم، عنوان کرد: فرهنگ بدون سینما نیست و سینما بخش مهمی از فرهنگ است. بنده تنها یک دیدار با هیات‌داوران و انتخاب داشتم؛ در آن دیدار، فقط برنامه‌ها را توضیح دادیم و هیچ دیدار دیگری با آنها نداشتم. عنقا در ادامه به مساله‌ای چالش‌برانگیز اشاره کرد و افزود: بر اساس همان شاخص‌هایی که اعلام کردید، داورها نباید به «عرق سرد» اقبالی نشان می‌دادند اما همه بازیگران این فیلم کاندیدای سیمرغ شدند، در حالی که لاتاری به‌کل نادیده گرفته شد. معتقدم این یک تعارض است، زیرا اصلاً منظور از ارزش‌ها مشخص نیست. حیدریان در پاسخ گفت: نمی‌خواهم به دلیل موقعیتی که دارم وارد مصادیق شوم. داوری و هیات انتخاب، از افرادی تشکیل می‌شود و سازمان سینمایی، ملاک و معیارهایی در اختیار آنها قرار می‌دهد اما در نهایت متکی به انتخاب آنها می‌شود. بنابراین معنای داوری این نیست که هر آنچه انتخاب کردند، انتخاب رئیس سازمان سینمایی است. وقتی جوایز اصلی را می‌بینیم که به چه فیلم‌هایی اعطا شده است، کاملاً درک می‌کنیم موضوع و شاخص‌ها به هیات‌داوران منتقل‌شده است، کما اینکه انتخاب مردم نیز همین کاندیداهایی بود که توسط هیات‌داوران انتخاب ‌شده بودند.
خروجی جشنواره، نگاه  شخصی داوران نبود
مجری و سردبیر «سینما دو» در ادامه بیان کرد: بدیهی است وقتی جایزه بهترین کارگردانی را به توکلی و حاتمی‌کیا برای فیلم‌های «تنگه ابوقریب» و «به‌وقت شام» می‌دهید یا جایزه بهترین فیلم را به «تنگه ابوقریب» که یک فیلم ارزشی است می‌دهید، نشان از موضع‌گیری‌ها بر اساس شاخص‌هاست اما وقتی حرف‌های شما را کنار حرف‌های داوران می‌گذاریم، دچار تناقض می‌شویم. آقای فروتن می‌گوید فیلمی را دوست دارم که در آخر، کسی، کس دیگری را نکشد و با مذاکره حل شود! کجای دنیا چنین حرفی از طرف یک داور مطرح می‌شود؟ همچنین آقای صدرعاملی می‌گوید وقتی با فیلمی ارتباط برقرار نکنم، فیلمبرداری آن فیلم را هم نمی‌بینیم. گفته می‌شود در فیلم «لاتاری» خشونت وجود دارد اما فیلم هومن سیدی که جایزه گرفت هم پر از خشونت است. اینها را از شما به‌عنوان رئیس سازمان سینمایی می‌پرسیم چون گفتید داورها بر اساس سیاستی مشخص چیده شدند و در نهایت مسؤولیت این اتفاق بر عهده کسی است که تصدی این جشنواره را بر عهده دارد. حیدریان در پاسخ به این سؤال بیان داشت: وقتی از برنامه جامع برای سینما و برگزاری جشنواره صحبت می‌کنیم، فقط درباره یک عضو سخن نمی‌گوییم، بلکه باید مجموعه‌ای از اتفاقات بیفتد تا به یک نتیجه برسیم. اینکه داوری بگوید میل من این است که باعث تعیین نتیجه یک جشنواره نمی‌شود، زیرا او فقط یک عضو است؛ همانطور که مشاهده هم می‌کنید، خروجی جشنواره با نگاه آقای فروتن فاصله دارد. وی افزود: در جلسه‌ای، درباره این صحبت آقای صدرعاملی بحث شد و ایشان بارها گفتند منظورم چیزی که برداشت‌شده، نیست و امکان ندارد بخش‌های مختلف یک فیلم را نبینیم. بقیه اعضای داوری هم باید دراین‌باره روشنگری کنند که دارند این کار را انجام می‌دهند. ممکن نیست فیلمی دیده نشده باشد اما ممکن است سلیقه داورها درباره بعضی فیلم‌ها جور درنیاید و اگر یک هیات داوری دیگر بود، نتایج هم متفاوت بود. رئیس سازمان سینمایی تصریح کرد: بنده در جشنواره فجر داوری نکردم اما از نتیجه داوری‌ها راضی‌ام. داوران، همه افرادی کارشناس هستند که نسبت به کارشان شناخت دارند.
 پخش مستند در فجر، احترام به درخواست مستندسازان بود
عنقا با اشاره به جشنواره سینماحقیقت گفت: طبق بیان برخی مستندسازها، سینماحقیقت در قامت یک جشنواره جهانی است و به همین دلیل فیلم‌هایی که از کشورهای دیگر به جشنواره سینماحقیقت آمدند، بیش از فیلم‌های داخلی بودند، بنابراین چه لزومی داشت که فیلم‌های مستند در جشنواره فجر داوری شوند؟ حیدریان در پاسخ پخش فیلم‌های مستند در جشنواره فجر را یک احترام به درخواست فیلم‌سازهای مستند عنوان و اظهار کرد: چون مستندسازی، پتانسیل و توانایی‌اش را به فعلیت رسانده است، این امکان را بگذاریم که مستند در جدول فیلم‌های سینمایی و داستانی دیده شود اما در نهایت فیلم مستند امکان رقابت در رشته‌های زیادی را ندارد. در سال‌های آینده نیز امکان حضور مستندسازها در جشنواره فجر وجود دارد و این امکان را نمی‌گیریم و حضور مستندها به نظر فیلمساز بستگی دارد اما قطعاً یک عرصه رقابت آزاد با فیلم‌های داستانی خواهد بود. حیدریان درباره انیمیشن نیز گفت: در انیمیشن در آستانه جهشی بزرگیم، زیرا از معدود کشورهایی هستیم که این تعداد انیمیشن را در سال در حال ساخت داریم. برنامه‌های جامعی برای انیمیشن داریم و در این راستا یک معاونت داریم. این یک برنامه و نه اتفاق است. البته در اکران باید حمایت جدی شود و به این سمت برویم که انیمیشن جایگاه خود را به دست بیاورد، زیرا مادر سینمای دیجیتال را انیمیشن عنوان می‌کنند.
 باید دست اوج و حوزه هنری را ببوسیم
رئیس سازمان سینمایی در مواجهه با سوالی درباره سینمای استراتژیک در ایران اظهار داشت: سینمای استراتژیک، سینمایی است که به موضوعات راهبردی نظام می‌پردازد. سینمای استراتژیک فقط جنگ نیست؛ جنگ یکی از مادرها و پایه‌های آن است. سینمای استراتژیک تنها مربوط به عمق دفاعی ما نیست. اگر فقط همین ابعاد سینمای استراتژیک و راهبردی ببینیم، از بخش‌های مهم دیگر صرف‌نظر کرده‌ایم. فیلمی که درباره حضرت رسول(ص) ساخته شد نیز سینمای راهبردی است، زیرا نگاه دینی و خاستگاه معرفتی ما را معرفی می‌کند. فیلم‌هایی که نقد عمیق اجتماعی انجام می‌دهند نیز جزو سینمای راهبردی محسوب می‌شوند، زیرا اگر نتوانیم جامعه را یک جامعه مصون و مقاوم بار بیاوریم، قطعاً نمی‌توانیم موفق باشیم. وی تاکید کرد: سینمای اجتماعی باید مسائل مهم و استراتژیک داخل جامعه را شناسایی کند و به آنها بخوبی بپردازد. به یک بخش از سینمای راهبردی، بخش خصوصی نمی‌تواند ورود کند و به همین دلیل بعضی سازمان‌ها در این بخش ورود پیدا می‌کنند. البته بعضی‌ها نسبت به این موضوع نقد دارند که به نظرم حرف‌های ژورنالیستی است؛ هر کسی بتواند هر نوع امکانی برای سینما فراهم کند تا بتوانیم موضوعات مختلف را که در صدر آن، مسائل راهبردی قرار دارد بسازیم، حتماً استقبال می‌کنیم، بنابراین باید دست سازمان سینمایی اوج، حوزه هنری و دیگر نهادها و سازمان‌هایی را که در سینما ورود می‌کنند ببوسیم، زیرا سینماگران کشور باید فیلم بسازند و حرف خودشان را بزنند.
بخش خصوصی نباید نگران سرمایه باشد
وی همچنین با تاکید بر اینکه سینمای کشور باید پاسخگوی فیلم‌هایی که بخش خصوصی هزینه کرده نیز باشد، اظهار کرد: سیستمی باید توسط مسؤولان پیاده شود که فیلم‌های بخش خصوصی نیز بابت سرمایه نگرانی نداشته باشند و البته فیلم‌های استراتژیک نیز مانند کشورهای پیشرو، توسط بخش خصوصی ساخته شود. عنقا در تایید صحبت‌های رئیس سازمان سینمایی کشور تصریح کرد: مشکل اصلی در این بخش کمبود سالن‌های سینماست، اگر نه خیلی از فیلم‌ها پتانسیل نمایش را دارند. موضوع فیلم‌سوزی که در چند ماه اخیر شاهد آن بودیم، اگر شاید 100 سالن سینما بیشتر داشتیم، با آن روبه‌رو نمی‌شدیم.

فاطمه افتخاری: چند صحفه اول کتاب را با شک و تردید می‌خوانم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، نمی‌توانم بپذیرم یک نویسنده مرد از مشکلات مربوط به زنان بنویسد بی‌آنکه خود این مشکلات را درک کرده باشد. از صراحت استفاده از واژه ترشیده و بی‌انگیزه از زبان شخصیت اصلی داستان حس خوبی نداشتم، خودم را آماده کردم تا درباره کتاب وامصیبتی سر دهم اما چند صفحه‌ای را که با کتاب همراه می‌شوم دیگر حس ناخوشایند قضاوت شدن دختران را احساس نمی‌کنم و به این فکر می‌کنم که چقدر چون «فریده»‌ها در اطراف خود دارم و دیده‌ام و هرگز پای حرف‌های‌شان و درددل‌های‌شان ننشسته‌‌ام. کتاب ماجرای دختری است به نام فریده که به همراه دوستان مجرد خود که اوایل دهه سوم زندگی‌شان را سپری می‌کنند راهی سفری زیارتی به مقصد مشهد می‌شوند. برای خواسته‌ای که شاید پیش از این حتی از گفتن آن به امام رضا (علیه‌السلام) هم شرم داشته‌اند. شخصیت فریده شبیه خیلی از دختران سرزمین ما است، دخترانی که بین قبول عرف جامعه و احکام اسلامی مردد‌‌‌‌ند، همانطور که خود فریده در ابتدای کتاب روایت می‌کند: «اسم من فریده است، فریده یعنی تک و تنها، یک دختر امروزی، مسلمان و ایرانی، شایدم اول ایرانی باشم بعد مسلمان، هم
تخت جمشید می‌روم و هم شاهچراغ. اگر امروز سیزده‌بدر باشد و فردا عاشورا، با لباس مشکی سبزه‌ها را به دامن طبیعت و ماهی قرمز را به دست رودخانه می‌سپارم». نویسنده در همان ابتدای داستان خیال مخاطب را راحت می‌کند که خبری از ماجراهای عاشقانه نیست! هرچند در اواخر داستان شخصیت اصلی داستان با گره جدی مواجه می‌شود که میل به حل شدن آن مخاطب را تا آخر داستان با کتاب همراه می‌کند و از یکنواخت شدن ماجرا جلوگیری می‌کند. کتاب «همیشه دختر» توصیف و روایت زندگی دخترانی است که در سنین کم خواستگار‌‌های خود را به هر دلیلی که عمده‌‌‌‌‌ترین آن  ادامه تحصیل است رد کرده‌‌اند و حالا در مرز تجرد قطعی قرار دارند. در این داستان احساسات، نیاز‌ها و تفکرات این دختران با توصیف و بیان زنده نویسنده، خواننده را به همدلی با امثال این شخصیت‌ها در زندگی واقعی می‌رساند و همچنین مخاطبان جوان را که در شرف ازدواج هستند با یک دید واقعی و به دور از فانتزی‌‌های دنیای داستان، با ازدواج و مشکلات آن آشنا می‌کند و مخاطب را دعوت می‌کند به پیدا کردن راه‌حلی برای مشکلاتی که در راه ازدواج ممکن است رخ دهد. «محمد ترکاشوند» با ظرافت تمام و در بین گفت‌وگو‌‌‌هایی که بین شخصیت‌‌های اصلی داستان شکل می‌گیرد به بیان مسائل حساس در جامعه  مثل ازدواج موقت، اذن پدر در ازدواج موقت، ازدواج دوم، همسر دوم شدن و... می‌پردازد. نویسنده هرگز قصد ندارد مخاطب را با دیدگاه خود در رابطه با این مسائل همراه کند، او فقط احساسات دختران داستان را روایت می‌کند، گفت‌وگو‌‌های آنان را با عقاید مختلف به تصویر می‌کشد، از دغدغه‌ها و نگرانی‌های‌شان می‌گوید، گذشته‌های‌شان را به نمایش می‌گذارد و از آمار می‌گوید. از مقالات علمی شاهد مثال می‌آورد و نتیجه‌‌‌گیری را  برعهده مخاطب می‌گذارد که آیا راه‌حل بیان شده مشکل را حل خواهد کرد یا خیر! و این دقیقا همان چیزی است که نسل جوان و جامعه ما به آن نیاز دارد و آن فکر کردن به مشکلاتی است که با آن درگیر هستیم. محمد ترکاشوند منصفانه به روایت دختران داستان و مشکلات پرداخته است و هرجا از سنت‌‌های غلط و نگرش‌‌‌هایی که جامعه در رابطه با ازدواج به زنان منتقل می‌کند انتقاد کرده است، در کنارش از نقش اراده فرد در تصمیم‌‌‌گیری و تربیت خانواده نیز صحبت به میان آورده است. نویسنده در این کتاب  انتقاد‌‌های بسیاری را نسبت به مسائل اجتماعی وارد می‌کند؛ در بخشی از کتاب در رابطه با فاصله گرفتن روحانیت از مشکلات مردم چنین می‌خوانیم: «صدای سخنران از مسجد گوهرشاد در همه صحن‌ها طنین انداخته بود، از انقطاع الی‌الله سخن می‌گفت و من در اندیشه دریایی از بوسه و آغوش در ساحلی از ناز و عشوه بودم. حرف‌هایش هیچ تناسبی با حال من نداشت. مطمئن بودم آن بریدگی از دنیا و انقطاع به سمت خدا که آقای خطیب می‌گفت، برای من از مسیر همین عشوه و آغوش می‌گذشت». در بخش دیگری از کتاب در رابطه با باورهای غلط در رابطه با ازدواج از زبان شخصیت چنین بیان شده است: «خاطرات شکوه برای من هم آشنا بود، چندسالی بود که می‌فهمیدم مامان و خاله مریم از همان روز‌ها که ما دوره راهنمایی بودیم، پیش‌بینی امروز را می‌کردند و درست و غلط، داشتن طلای زیاد را یکی از راه‌‌های ازدواج بموقع دخترها می‌دانستند». شاید بهترین توصیف برای این کتاب برشی از متنی باشد که بر جلد پشت کتاب چاپ شده است: «دختر‌‌های همیشه دختر احمق نیستند فقط گاهی خیلی زود نه می‌گویند و گاهی خیلی دیر بله! ریشه مشکلات‌شان هم زیر سر آینه و کتاب‌هاست».

یوسفعلی میرشکاک در نشست نقد و بررسی رمان «برادر انگلستان» علیرضا قزوه روایتی جالب توجه از جریان نویسندگی در ایران ارائه کرد. به گزارش «وطن‌امروز»، نشست نقد و بررسی رمان «برادر انگلستان» نوشته علیرضا قزوه با حضور جمعی از علاقه‌مندان و کارشناسان حوزه ادبیات، در سالن فردی حوزه هنری برگزار شد. در این جلسه شخصیت‌هایی همچون یوسفعلی میرشکاک، محمدکاظم مزینانی، محمدرضا شرفی‌خبوشان، محمدکاظم کاظمی و جمعی از علاقه‌مندان به حوزه ادبیات و رمان حضور داشتند. میرشکاک درباره رمان «برادر انگلستان» گفت: تصور نمی‌کردم انسانی که اهل شعر و از دیار مضامین ظریف ادبی باشد، کسی که فرشتگان بر گوش او زمزمه می‌کنند، وارد دنیای رمان‌نویسی شود و چنین اثری خلق کند که با خواندن آن خیال انسان راحت شود. «برادر انگلستان» از زمره کتاب‌هایی نیست که انسان آن را پشت پنجره بگذارد تا رهگذری آن را بردارد یا جایش در کنار پیاده‌رو باشد، این اثر را باید دم چنگ گذاشت تا هر از چندگاهی آن را برداشت و از نو خواند. علیرضا قزوه را تاکنون شاعر و آن هم کسی که درگیر کارهای اداری و رایزن فرهنگی و... است می‌یافتم اما با خواندن «برادر انگلستان» همه ‌چیز تغییر کرد و نگاهم نسبت به او عوض شد. امروز می‌توانم با خیالی آسوده‌تر از رمان بعد از انقلاب حرف بزنم. میرشکاک با بیان اینکه تا پیش از این کسی نبود به فضای بعد از انقلاب در قالب رمان بپردازد، خاطرنشان کرد: می‌خواستم خودم دست به قلم شوم و درباره فضای پیش از انقلاب رمان بنویسم که دیدم کاظم مزینانی دست به قلم برد و خیالم راحت شد، پس از آن دغدغه داشتم اگر از بسیجی و انقلابی هویت سرزمین‌اش گرفته شود و مثلا آمریکاییزه شود چه می‌کند، دیدم رضا امیرخانی «بیوتن» را نوشت اما همیشه می‌خواستم یکی درباره بعد از انقلاب و حال و هوای امروز و انسان حال بنویسد که دیدم قزوه دست به کار شد و به‌جد یکی از بهترین رمان‌های بعد از انقلاب را خلق کرد.

رونمایی از پوستر جشنواره جهانی فیلم فجر
پوستر اصلی سی‌وششمین جشنواره جهانی فیلم فجر رونمایی شد. به گزارش «وطن‌امروز»، پوستر اصلی سی‌وششمین جشنواره جهانی فیلم فجر با استفاده از عکسی قدیمی مربوط به دوران ورود سینما به ایران، رونمایی شد. این پوستر را ‌علی خورشیدپور طراحی کرده است و در ادامه نگاه فرهنگی - هویتی است که در پوستر‌های ۲ دوره گذشته نیز مورد توجه قرار داشت. این دوره از جشنواره جهانی در آستانه یکصدوبیستمین سال ورود سینما به ایران برگزار می‌شود و به همین مناسبت جشنواره جهانی برنامه‌های ویژه‌ای را طراحی کرده است. سیدرضا میرکریمی که برای سومین سال است دبیری جشنواره را به عهده دارد در این باره گفت: جشنواره جهانی فیلم فجر مهم‌ترین رویداد فرهنگی - هنری جمهوری اسلامی در عرصه بین‌الملل است که قدمتی 36 ساله دارد و در رویکرد جدید خود تقویت همکاری و تعاملات آسیایی و منطقه‌ای، پیگیری اثرگذاری‌های متقابل سینمایی، تقویت جنبه‌های علمی و حرفه‌ای سینمایی و حضور فعال در عرصه دیپلماسی فرهنگی را نیز
مد نظر دارد. این جشنواره از پایان سی‌‌وسومین دوره برگزاری خود و با حضور دبیر جدید، صاحب دبیرخانه دائمی شد و در طول این 3 سال ضمن برنامه‌ریزی و سازماندهی ارتباطات بین‌المللی، سینمای روز دنیا را نیز زیر نظر دارد. سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر از 30 فروردین تا ۷ اردیبهشت۱۳۹۷  به دبیری سیدرضا میرکریمی در تهران برگزار می‌شود.


تازه‌ترین خبرها از گیشه سینماها
اکران چند فیلم جدید از هفته گذشته سبد اکران این روزهای سینمای ایران را متنوع‌تر کرد. به گزارش فارس، تعدادی از فیلم‌های سینمایی از چهارشنبه هفته گذشته به چرخه اکران اضافه شدند. این در حالی است که از صبح چهارشنبه 3 فیلم با موضوع اجتماعی اکران شد و از میان آثار اکران‌شده فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» توانسته نظر مخاطبان را جلب کند و در 2 روز اول اکران 51 سانس فوق‌العاده داشت. علی سرتیپی، مدیرعامل دفتر پخش فیلمیران درباره فروش فیلم‌های این دفتر گفت: فیلم سینمایی «بدون تاریخ، بدون امضا» ظرف 2 روز در کل به رقم فروش 650 میلیون تومان رسید. فیلم «ما خیلی باحالیم» از چهارشنبه 18 بهمن اکران شد و به فروش 480 میلیون تومان در تهران و شهرستان دست یافت. وی همچنین درباره فروش فیلم «آینه بغل» گفت: در هفته یازدهم نمایش همچنان استقبال مخاطب به فیلم دیده می‌شود و هم‌اینک فیلم به فروش 18 میلیارد و 800 میلیون تومان رسیده است. این فیلم باتوجه به اقبال خوب مخاطبان به نظر می‌رسد بیش از 20 میلیارد فروش خواهد کرد و رکورددار خواهد شد. «اسرافیل» دیگر فیلمی است که اکرانش را از هفته گذشته آغاز کرد؛ احمد مختاری، مدیر دفتر پخش هدایت فیلم درباره فروش این فیلم گفت: این فیلم به فروش 30 میلیون تومان دست یافت.


انتشار چهارمین شماره ماهنامه فرهنگی «نزدیک»
چهارمین شماره از ماهنامه فرهنگی- هنری «نزدیک» روی پیشخوان کیوسک‌های مطبوعاتی قرار گرفت. به گزارش «وطن امروز»، پرونده ویژه شماره بهمن‌ماه «نزدیک» به بررسی جشنواره فیلم فجر اختصاص یافته است و در همین زمینه علاوه بر معرفی فیلم‌های حاضر در جشنواره، مصاحبه‌ای خواندنی نیز با ضیاءالدین دری که تجربه چندین دوره حضور در هیات انتخاب و داوری جشنواره فیلم فجر را دارد انجام داده است. پرونده بخش سینمای این شماره به فیلم «دیترویت» آخرین ساخته کارگردان برنده اسکار، کاترین بیگلو اختصاص دارد. همچنین در این بخش مصاحبه‌ای نیز با محمدحسین فرحبخش انجام شده است که در واقع پاسخی است از طرف او به مصاحبه جنجالی ماه گذشته «نزدیک» با قاسم جعفری. در بخش ادبیات این شماره نیز به جوایز ادبی و جایگاه و اهمیت آنها پرداخته شده است. جوایز ادبی ایرانی و نقش آنها در پرمخاطب شدن یک اثر در مقایسه با تاثیر جوایز جهانی مانند نوبل و بوکر. ماهنامه فرهنگی «نزدیک» با مدیرمسؤولی محسن دریالعل و سردبیری امیر ابیلی روی پیشخوان کیوسک‌های مطبوعاتی قرار گرفته است.
 

محمدپارسا نجفی: جنگ دوم خلیج‌فارس که شروع شد «سی‌ان‌ان» دوربین خود را در میدان نبرد قرار داد و توانست در اقدامی متهورانه، تصاویر پیشروی‌‌های ائتلاف آمریکایی و جنایات صدام را لحظه به لحظه و اغلب به صورت زنده مخابره کند. تا آن زمان شبکه‌ای جهانی مانند سی‌ان‌ان  وجود نداشت و این اقدام به نوبه خود تحولی در عرصه رسانه محسوب می‌شد، از طرف دیگر  این فعالیت موجب نوعی برتری آمریکا در دیپلماسی عمومی خود شد. تنها چند سال گذشت و تاسیس «الجزیره» اولین شبکه خبری به زبان محلی در خاورمیانه موجب شد تا مردم این منطقه حتی آنان که توانایی خواندن الفبا را نداشتند، از خبرها به صورت لحظه‌ای مطلع شوند. العالم و پرس‌تی‌وی نیز با فاصله چند سال پا به عرصه رسانه‌های خبری جهان نهادند و  تاثیرگذاری این شبکه‌ها در ماجرای 11 سپتامبر، اشغال عراق، جنگ 33 روزه لبنان، جنگ 22 روزه غزه و... همچنین در تحولات موسوم به بهار عربی به جهان نشان داد شبکه‌‌های خبری تخصصی تا چه حد قادرند افکار عمومی را شکل داده و دیپلماسی مدنظر خود را در صحنه باور توده‌‌های مردم و نخبگان جوامع محقق کنند. حالا دیگر پرس‌تی‌وی و العالم با حرف‌‌‌هایی متفاوت و خاستگاهی جدید، دیدگاه‌‌‌هایی نو به مردم دنیا معرفی می‌کردند. موج آفرینی این شبکه‌ها در حوادث آن زمان بخوبی گویای این امر است که تنها و تنها یک شبکه (که تفاوتی ظاهری با سایر شبکه‌ها ندارد) اگر بخوبی بر اهمیت نقش خود پی ببرد، مسیر تاثیرگذاری بر مخاطبانش را می‌تواند تا هدایت فکری آنها پیش ببرد و در نهایت به جایی برسد که جایگاهی بی‌بدیل در حوادث آینده داشته باشد. در جبهه رسانه‌ای ایران نیز شبکه‌‌‌هایی چون العالم، پرس‌تی‌وی و هیسپان تی‌وی بخوبی می‌توانند زبان گویای ایران در میان مردم کشورهای غربی باشند به شرط آنکه بتوانند قدرت تاثیرگذاری لازم را داشته باشند و در عین حال بتوانند برگ‌های برنده‌ای برای جلب نظر مردم این مناطق رو کنند، چنانکه جنگ خلیج فارس به دلیل حضور شمار زیادی از جوانان آمریکا و اروپا می‌توانست برگ برنده‌ای برای جلب توجه مردم این کشورها باشد و رسانه‌‌های غربی بخوبی از آن بهره بردند. بنابراین هیسپان و پرس‌تی‌وی اگر بتوانند برگ‌‌های برنده‌ای مانند بررسی تحلیلی و جدید از تحولات خاورمیانه که به نحوی به مردم آمریکا و اروپا مرتبط می‌شود، ارائه کنند، می‌توانند در میان مردم و فعالان اقتصاد و سیاست این کشورها اعتبار بیشتری کسب کنند. اهمیت قضیه در این است که به دلیل اشراف صداوسیما بر منطقه خاورمیانه، شبکه‌‌‌هایی چون پرس‌تی‌وی می‌توانند بسیار سریع‌تر از بسیاری از رسانه‌های دیگر خود را برای حوادث آماده کرده و در عین حال حوادث را از زوایایی بررسی کنند که متفاوت از جریان غالب و اکثریت سایر شبکه‌ها باشد و علمی نو دراندازند. این مزیت، آنچنان ارزشمند است که تنها از جنبه اطلاع‌رسانی صرف مدنظر قرار نگرفته و از آنجا که تحولات خاورمیانه که به هر نحو ایران نیز بخشی از آن است به انحای مختلف برای مردم آمریکا و اروپا دارای اهمیت جانی و اقتصادی است. در واقع نمی‌توان موفقیت زیادی برای شبکه‌‌‌هایی در نظر گرفت که تحولات خاورمیانه را تنها با انتشار صرف اخبار یا گفت‌وگوهای ساده کارشناسی دنبال می‌کنند. این دو مورد از تاکتیک‌های بسیار قدیمی و منسوخ شده رسانه‌های گذشته است. امروزه رسانه‌ای می‌تواند موفق باشد که دقیقا بر اساس سوالات مخاطب خود برنامه‌سازی کند و ارتباط کاملی با فضای فکری مردم کشورهای هدف داشته باشد. برای مثال هیسپان و پرس‌تی‌وی می‌توانند فعالیت ایران را در جنگ سوریه حامی مردم و سدی در برابر رشد تروریسم وهابی مورد حمایت عربستان نشان دهند. اهمیت این موضوع وقتی بیشتر نمایان می‌شود که در موقعیت کنونی سلطه سرزمینی داعش در عراق و سوریه اساسا پایان یافته تلقی می‌شود و عراق و بویژه سوریه بعد از داعش با نقش‌آفرینی قدرتمندانه جبهه مقاومت و بویژه ایران، میدان وسیعی است که نباید به حریفان رسانه‌ای ایران و جناح مخالف مقاومت واگذار شود. به حق حالا فرصت طلایی دیگری برای شبکه‌‌های ایرانی در حال تکرار است و بهره‌برداری از آن به پیروزی دیپلماسی جمهوری اسلامی در بعد رسانه و مهندسی باور و نگرش جهانیان و مردم منطقه خواهد انجامید.