بسم الله الرحمن الرحیم

«اللهمّ اغسِلْنی فیهِ من الذُّنوبِ وطَهِّرْنی فیهِ من العُیوبِ وامْتَحِنْ قَلْبی فیهِ بِتَقْوَى القُلوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ المُذْنِبین

خدایا بشوى مرا در این ماه از گناه و پاکم کن در آن از عیب‌ها و آزمایش کن دلم را در آن به پرهیزکارى دل‌ها اى چشم‌پوش لغزش‌هاى گناهکاران».

اداره‌کل هنرهای نمایشی حمله به کنسولگری ایران را محکوم کرد

اداره‌کل هنرهای نمایشی کشور همگام با هنرمندان شریف تئاتر، با صدور بیانیه‌ای، جنایت تروریستی اخیر رژیم صهیونیستی درحمله به ساختمان کنسولگری ایران در کشور سوریه را محکوم کرد.

در متن این بیانیه آمده است: «وقاحت و جسارت بی‌شرمانه رژیم جعلی صهیونیستی همراه با خوی وحشی‌گری این رژیم فاسد، پس از حملات ناجوانمردانه به کودکان، زنان و مردان غزه، این ‌بار با نقض آشکار قوانین بین‌المللی و حمله به کنسولگری کشورمان و تجاوز به حاکمیت ۲ کشور مسلمان را به اوج خود رسانده است. این رژیم جعلی در غیاب اقتدار نهادهای بین‌المللی، تلاشی نابخردانه را به جهت برهم‌زدن نظم عمومی جهانی و گسترش درگیری در منطقه پیش رو گرفته که این حرکت بیانگر ورشکستگی و سردرگمی صهیونیست‌ها به علت شکست حقیرانه در غزه است. اداره‌کل هنرهای نمایشی، هنرمندان سراسر کشور و انجمن هنرهای نمایشی ایران ضمن محکومیت حرکت بزدلانه اسرائیل غاصب، شهادت سربازان دلاور و سرداران پرافتخار میهن اسلامی را به رهبر معظم انقلاب اسلامی، خانواده این سرداران شهید و ملت بزرگ ایران، تسلیت می‌گوید».

***

تسلیت خزاعی در پی درگذشت رضا داوودنژاد

محمد خزاعی، رئیس سازمان سینمایی با انتشار پیامی درگذشت رضا داوودنژاد، بازیگر سینما و تلویزیون را تسلیت گفت.

متن پیام به شرح زیر است: 

«درگذشت بازیگر محبوب و هنرمند دوست‌داشتنی «رضا داوودنژاد» جامعه هنری کشور را در سوگ نشاند. فقدان و کوچ زودهنگام این هنرمند جوان و با استعداد ضایعه‌ای جانسوز برای خانواده محترم و معزز داوودنژاد و جامعه بزرگ هنری و سینمایی کشور است.

سینمای ایران، فراتر از هنرمندی‌های او، در اندوه از دست دادن صفا، صمیمیت، صداقت و معرفت جاری در وجود او است. علاقه‌مندان سینما، خاطرات ارزنده و نقش‌آفرینی‌های ماندگار رضای عزیز را با آن شخصیت زلال و چهره مهربان و متبسم فراموش نخواهند کرد. با اندوه و تاسف فراوان این مصیبت سخت را به سینماگر خوب کشورمان علیرضا داوودنژاد پدر بزرگوار آن مرحوم، خانواده محترم داوودنژاد، جامعه هنری و سینمایی و همه علاقه‌مندان سینما تسلیت می‌گویم و برای این عزیز سفر‌کرده شادی و غفران در جوار قرب الهی مسألت می‌کنم». مرحوم رضا داوودنژاد بازیگر سینمای ایران فعالیتش در سینما را از دوران کودکی با فیلم «بی‌پناه» شروع کرد و طی سال‌های فعالیتش در فیلم‌های مطرحی چون «مصائب شیرین»، «مرهم»، «خیابان‌های آرام»، «هوو»، «لامینور» و «بی‌رویا» بازی کرد. وی در سریال‌های خاطره‌انگیزی چون «پشت کنکوری‌ها»، «باغچه مینو»، «زندگی به شرط خنده» و «متهم گریخت» هم جلوی دوربین رفته بود.

***

درگذشت یکی از گنجینه‌های موسیقی خراسان

ذوالفقار بیتانه از هنرمندان پیشکسوت موسیقی مقامی خراسان روز سیزدهم فروردین بعد از چند روز بستری‌ در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان چمران شهرستان فردوس دار فانی را وداع گفت.

استاد بیتانه چندی پیش در یک سانحه رانندگی از ناحیه سر مصدوم و در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان چمران فردوس بستری شد اما تلاش برای بهبودی این هنرمند نتیجه‌بخش نبود و پس از چندی دچار مرگ مغزی شده و سرانجام چشم از جهان فروبست. مراسم خاکسپاری این هنرمند فقید که از او به عنوان یکی از آخرین گنجینه‌های موسیقی مقامی خراسان یاد می‌شود، روز پنجشنبه ۱۶ فروردین در مزار بهشت اکبر شهرستان فردوس برگزار می‌شود. ذوالفقار بیتانه از هنرمندان شاخص و پیشگام موسیقی خراسان بود که در حوزه نوازندگی دوتار ویژگی‌های متعددی داشت. این هنرمند که چندی پیش از سوی کمیته ثبت ملی میراث فرهنگی ناملموس در فهرست هنرمندان حامل میراث فرهنگی در فهرست گنجینه‌های زنده بشری قرار گرفت، یکی از میراث‌داران موسیقی خراسان و سازنده سازهای سنتی این منطقه هم بود.

***

ثبت‌نام اصحاب رسانه برای حضور در نمایشگاه  کتاب تهران

ثبت‌نام اصحاب رسانه، برای حضور در سی‌و‌پنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از روز گذشته 14 فروردین آغاز و تا ۲۴ فروردین سال جاری ادامه دارد.

این کار با هدف تعامل بهتر و بیشتر مدیران نمایشگاه با اصحاب رسانه، اطلاع‌رسانی سریع، بهنگام، دقیق و گسترده به آحاد مردم درباره رویدادهای نمایشگاه و برنامه‌ریزی برای ارائه خدمات و تسهیلات رفاهی لازم جهت سهولت فعالیت همکاران رسانه‌ای انجام می‌شود. ثبت‌نام و ارائه خدمات ویژه برای اصحاب رسانه، شامل فعالان تمام رسانه‌های مکتوب مانند روزنامه‌ها، نشریات و جراید، رسانه‌های برخط از جمله خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری دارای مجوز فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (با فعالیت مستمر در 3 ماه گذشته در حوزه کتاب) و خبرنگاران و برنامه‌سازان سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران می‌شود.

کیوان امجدیان: چند روز قبل در شب میلاد امام کریم، جمعی از شعرا به رسم هر سال میهمان رهبر معظم انقلاب بودند و در حضور ایشان به شعرخوانی پرداختند. رهبر انقلاب اشراف کم‌نظیری بر شعر دارند و این اشراف و علاقه تا آنجاست که حتی در سخت‌ترین شرایط هم این جلسات شعرخوانی را برگزار کرده‌اند، مگر آنکه در برگزاری آن  - مثل زمان اوج همه‌گیری کرونا - خطری وجود داشته باشد و متخصصان مخالف برگزاری این جلسه باشند.  

بخش بسیار مهم این جلسه بیانات رهبر معظم انقلاب درباره رسانه بود و شاه‌کلیدی که باید آن را آویزه گوش کرد: «شعر یک رسانه است».

اساسا یکی از مواردی که رهبر انقلاب در اغلب جلسات به آن اشاره داشته‌اند، اهمیت رسانه و درک این نکته است که هنر و فرهنگ وقتی می‌توانند مانا شوند و جایگاهی رفیع بیابند که خالق آن هنر و اثر موفق شده باشد مخلوق و مصنوعش را به مثابه یک رسانه به کار گیرد.

با همین نگاه هم هست که معظم‌له از میان تمام بانوان شاعر نگاه ویژه‌ای به «پروین اعتصامی» دارند؛ شاعر بلندآوازه‌ای که اگرچه زیبایی شعر و رعایت وزن و عروض و قافیه برایش مهم بوده و حساسیت زیادی بر شکل و فرم اشعارش داشته، در عین حال محتوای شعر را هم به اندازه فرم با اهمیت می‌دانسته و در کنار تمام آنها یک ویژگی را برای اشعارش، به اندازه هوا برای حیات ضروری و لازم می‌دانسته که اگر این ویژگی را حتی در زیباترین و بامفهوم‌ترین اشعارش نمی‌شد یافت، حاضر به مکتوب و مانا کردن آن نمی‌شد.

او شعرهایش را نه فقط به قصد ارائه ابزاری مناسب و درخور برای صیقلی کردن احساس و عواطف مخاطب یا بالابردن سطح زیبایی‌شناسی او یا حتی نه فقط به قصد ارائه مفهوم مورد نظرش که برای سودجستن جامعه از آن به عنوان یک رسانه می‌سرود.

برای تایید یا رد این ادعا نگاهی به زندگی، علایق و اشعار او کافی است. رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی 83 سال قبل در روز پانزدهم فروردین ۱۳۲۰ چشم از جهان فرو بست. 

او بیشتر به‌ دلیل به کار بردن سبک شعری مناظره در شعرهایش معروف است. مضامین و معانی شعرهای او به ظاهر توصیف‌کننده دلبستگی عمیقش به پدر و استعداد و شوق فراوانش به آموختن دانش بود اما در واقع بهانه او برای استفاده رسانه‌ای از شعر در جهت  ظلم‌ستیزی و مخالفت با ستم و ستمگران، حمایت از حقوق زنان و ابراز همدلی و همدردی با محرومان و ستم‌دیدگان جامعه بود. اساسا همین فهم او از رسانه بود که جایگاه او را به عنوان «مشهورترین شاعر زن ایران» در تاریخ شعر و ادبیات ایران مانا کرد.

پروین اعتصامی از کودکی و با فهم ذاتی و فطری خود از رسانه، زبان‌های فارسی و انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی زیر نظر پدر و استادانی چون علی‌اکبر دهخدا و محمدتقی بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدرش، میرزا یوسف‌خان اعتصامی‌آشتیانی، شاعر و مترجم بود و در شکل‌گیری زندگی هنری پروین و کشف توانایی‌ها و ذوق و گرایشش به شعر نقش مهمی داشت. اعتصامی در 28 ‌سالگی ازدواج کرد اما به خاطر اختلاف فکری با همسرش، پس از چندی از او جدا شد. پس از جدایی، مدتی در کتابخانه دانشسرای عالی تهران به کتابداری مشغول شد. یگانه اثر چاپ و منتشرشده از پروین، دیوان اشعار او است که دارای ۶۰۶ شعر شامل اشعاری در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده است. شعرهای پروین پیش از چاپ به ‌صورت مجموعه و کتاب، در مجله  بهار و منتخبات آثار از ضیاء هشترودی و امثال و حکم از دهخدا چاپ می‌شد. موفقیت نخستین چاپ دیوان اشعار او سبب پیدایش زمینه برای چاپ‌های بعدی شعرهایش شد. اعتصامی پیش از چاپ دومین نوبت از دیوان اشعارش، بر اثر بیماری حصبه در 35 سالگی در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه، در آرامگاه خانوادگی‌اش، به خاک سپرده شد. بیست‌وپنجم اسفند مصادف با زادروزش، روز بزرگداشت پروین اعتصامی نامگذاری شده ‌است.

اعتصامی از پیروان «جریان تلفیقی» بود. اشعار او به واسطه همان نگاه رسانه‌ای که ذکر شد، اغلب از حوادث و اتفاقات شخصی خالی‌ است. او تا اندازه‌ای «کارکرد رسانه‌ای شعر» را بر شخصیت‌سازی و خاطره‌گویی و سایر موارد مورد علاقه شعرا ترجیح می‌داد که در میان اشعارش، شعری وجود ندارد که با کمک آن بتوان صراحتا شخص شاعر را شناخت. شعر اعتصامی از دیدگاه طرز بیان مفاهیم و معانی، بیشتر به ‌صورت «مناظره» و «سؤال و جواب» است؛ قالبی که شاید بتوان از پرکاربردترین قالب‌های رسانه‌ای در زمان حال دانست. در دیوان او بیش از 70 نمونه مناظره آمده که وی را از این لحاظ در میان شاعران فارسی برجسته کرده ‌است. این مناظره‌ها نه ‌تنها میان انسان‌ها و جانوران و گیاهان، بلکه میان انواع اشیا - مثل گفت‌وگوی سوزن و نخ - نیز اتفاق می‌افتد. اعتصامی در بیان مقاصد خود از هنرهای «شخصیت‌بخشی» و «تخیل» و «تمثیل»، با شیوایی کم‌نظیری استفاده بسیار کرده ‌است.

گروه فرهنگ و هنر: وعده رسیدن به 1000 سالن تا پایان دولت سیزدهم را باید جزو نخستین وعده‌های دولت در حوزه فرهنگ و هنر دانست؛ وعده‌ای که برخی کارشناسان و مدیران آن را ناممکن تلقی می‌کردند اما با گذشت 550 روز از آغاز به کار دولت سیزدهم، اسفند 1402 بر اساس آمار اعلام شده توسط موسسه سینما شهر مشخص شد سازمان سینمایی طی ۲ سال گذشته  تعداد سالن‌های سینما را به 846 رسانده و تا 1000 سالن فاصله زیادی نمانده است، از این رو به نظر تحقق وعده دولت را باید محتمل‌تر از هر زمان دیگری دانست. این آمار، ضمن آنکه گویای رشد حدود 50 درصدی سالن‌سازی به ‌نسبت انتهای دولت قبل است، سرانه سینما برای مردم ایران را به یک سالن برای هر 104 هزار نفر رسانده است.

این آمار در حالی است که در انتهای دولت دوازدهم، به ازای هر 154 هزار نفر، یک سالن وجود داشت، در حالی که استاندارد جهانی این حوزه، وجود یک سالن سینما به ازای هر 10 هزار نفر  است.

با وجود رشد 50 درصدی سالن‌سازی در کشور باید به این نکته نیز توجه داشت که  90 شهر بین 50 تا 100 هزار نفر و بیش از 50 شهر بالای 100هزار نفر، فاقد سینما هستند، البته هدفگذاری‌ها به ترتیبی است که درصد بالایی از این شهرها طی 2 سال آینده از سالن سینما برخوردار شوند. همچنین برنامه‌ریزی‌ها و توافقات انجام شده به صورتی است که در دولت چهاردهم، فارغ از اینکه سکان سینمای کشور در دستان چه کسی خواهد بود، تعداد سالن‌های سینما به 2 هزار سالن برسد، هر چند آمار مطلوب با توجه به جمعیت کشور ما، وجود 3 هزار سالن سینماست.

اما این نکته نیز نباید فراموش شود که تا پایان سال 1401، 635 سالن فعال سینما در کشور وجود داشت که با اضافه شدن 211 سالن در سال 1402، هم‌اکنون تعداد سالن‌ها به 846 سالن رسیده است. از طرفی در 2 سال اخیر بالغ بر 165 هزار صندلی به ظرفیت سینمای کشور اضافه شده که از این تعداد بیش از 52 هزار صندلی به استان تهران و بیش از 113 هزار صندلی نیز مربوط به سایر استان‌هاست.

با رسیدن عدد سالن‌های سینما به هزار، به ازای هر 88 هزار ایرانی یک سالن سینما وجود خواهد داشت که نزدیک‌ترین حالت به نرم استاندارد جهانی این حوزه محسوب می‌شود.

اما در کنار نهضت سالن‌سازی در دولت سیزدهم که یکی از ارزنده‌ترین و دلسوزانه‌ترین اقداماتی در حوزه سینما بود، رشد 50 درصدی مخاطبان در اکران نوروزی را می‌توان نخستین خروجی نهضت سالن‌سازی در دولت سیزدهم دانست. یک مرور ساده بر آمار فروش و جذب مخاطب در استان‌ها و شهرستان‌هایی که طی ۲ سال گذشته سالن‌های سینما در آنها مورد بهربرداری قرار گرفته است، نشان‌دهنده استقبال مخاطبان از فیلم‌های اکران نوروزی در این سالن‌هاست. به عنوان نمونه مجتمع سینمایی سیمرغ که جزو نخستین سالن‌های بهره‌برداری شده در ابتدای دولت سیزدهم بود، امسال در اغلب سانس‌های اکران نوروزی خود با ظرفیت 300 صندلی حدود 80 درصد از ظرفیت خود را تکمیل کرد آن هم در شرایطی که اغلب مخاطبان این مجتمع مسافران نوروزی بودند.

با توجه به آمارهای رسمی ثبت‌شده در سامانه سمفا در تعطیلات نوروز امسال مجموعا یک میلیون و 335 هزار و 875 نفر از هموطنان در 38 هزار و 177 سانس اکران برای دیدن فیلم مورد علاقه خود بلیت سینما تهیه کرده‌اند که این تعداد نسبت به نوروز 1402 بیانگر رشد حدود 50 درصدی تعداد مخاطبان سینما یعنی تقریبا 615 هزار و 592 نفر بیشتر از سال گذشته در سیزده روز ابتدای سال جاری بوده است.

در این زمینه آمارهای ثبت‌شده از تعداد مخاطبان نوروز 1402 نشان می‌دهد سال قبل در ایام تعطیلات نوروزی مجموعا 720 هزار و 283 نفر در 15 هزار و 71 سانس به سینما رفتند که این تعداد مخاطب طی دوره مورد نظر رقمی معادل 366 میلیارد و 894 میلیون و 375 هزار ریال به گیشه‌ها پرداخت کردند. در دوره مشابه سال جاری میزان درآمد سینماها 867 میلیارد و 561 میلیون و 40 هزار ریال برای یک میلیون و 335 هزار و 875 مخاطب در 38 هزار و 177 سانس اکران بود.

از سوی دیگر بررسی میزان فروش 7 فیلم اکران نوروزی امسال یعنی تمساح خونی، بیبدن، پرویزخان، آپاراتچی، نوروز، ایلیا؛ جست‌وجوی قهرمان و آسمان غرب  نشان می‌دهد جایگاه نخست برای پرفروش‌ترین فیلم در دوره یادشده با سهم 76.72 درصدی از کل مخاطبان معادل یک میلیون و 24 هزار و 975 نفر مخاطب برای 2077 سانس اکران با درآمدی معادل 663 میلیارد و 713 میلیون و 940 هزار ریال در اختیار «تمساح خونی» به کارگردانی «جواد عزتی» قرار دارد.

«بیبدن» دومین جایگاه را با 155394 مخاطب معادل 11.63 درصد از کل مخاطبان نوروزی برای 6292 سانس اکران و درآمد گیشه 106 میلیارد و 491 میلیون و 970 هزار ریال به نام خود کرد. پرویزخان نیز با سهم 2.86 درصدی از کل مخاطبان معادل 38626 نفر برای 1635 سانس اکران و درآمد معادل 27 میلیارد و 12 میلیون و 955 هزار ریال سومین جایگاه را به دست آورد.

جایگاه چهارم نیز به «آپاراتچی» با سهم 3.17 درصدی معادل 42454 مخاطب برای 2892 سانس اکران و درآمدی معادل 26 میلیارد و 663 میلیون و 95 هزار ریال رسید. به دنبال آن نوروز با سهم 2.18 درصدی از کل مخاطبان نوروزی معادل 29140 نفر در 2541 سانس اکران، درآمدی معادل 18 میلیارد و 408 میلیون و 960 هزار ریال داشت تا جایگاه پنجم را به ‌نام خود کند.

«ایلیا؛ جست‌وجوی قهرمان» نیز توانست در دوره مورد نظر 2.10 درصد از کل مخاطبان نوروزی یعنی 28066 نفر را برای 2822 سانس اکران به خود اختصاص دهد تا با درآمدی معادل 15 میلیارد و 577 میلیون و 920 هزار ریال در جایگاه ششم قرار گیرد. آسمان غرب هم با سهم 1.29 درصدی از کل مخاطبان حدود 60 برابر کمتر از جایگاه نخست این فهرست با 17246 نفر مخاطب برای 1218 سانس اکران و درآمد 9 میلیارد و 692 میلیون و 200 هزار ریال جایگاه هفتم را به خود اختصاص داد.

زهرا صلواتی: اگر مدعی باشیم اکثر قریب به اتفاق مردم ساعت تحویل سال را پای تلویزیون می‌گذرانند، سخن به گزاف نگفته‌ایم و ادعایی واهی نکرده‌ایم. بیشتر جامعه تلویزیون را بهترین رسانه‌ها برای آگاهی از شروع سال نو شمسی و خواندن دعای آغاز سال و درک حال و هوای خاص و معنوی‌اش می‌دانند. اکثر شبکه‌های تلویزیون نیز بر همین اساس، ویژه‌برنامه‌هایی را به مناسبت آغاز سال نو تدارک می‌بینند و هنگام تحویل سال به شکل زنده میهمان خانه‌های مردم می‌شوند. در این میان طی سال‌های اخیر، یک رقابت سالم و تنگاتنگ هم میان شبکه‌های تلویزیون شکل گرفته و هر شبکه تلاش می‌کند با ارائه برنامه پربارتر و طراحی آیتم‌های جذاب و دعوت از چهره‌های مطرح هنری، ورزشی، فرهنگی و اجتماعی مخاطبان بیشتری را به خود جذب کند. از آنجا که این رقابت در راستای نیل به یک هدف مشترک نهایی که همانا رضایت هر چه بیشتر مردم است شکل می‌گیرد، همواره با نتایج و خروجی‌های مثبت و مفید همراه بوده است. نکته قابل توجه اینکه هر شبکه با توجه به ماموریت‌ها و جامعه مخاطبان هدفی که برای خود تعریف و لحاظ کرده است، تلاش می‌کند ویژه‌برنامه تحویل سالی که می‌سازد، همخوان با این ماموریت‌ها و همراستا با سلایق مخاطبانش باشد. از سوی دیگر، شبکه‌های مختلف تلویزیون این ملاحظه را دارند که هنگام تحویل سال و آغاز سال جدید نیز در کنار مخاطبان وفادار و همیشگی خود بمانند و در شکوه و شادی این لحظات خاص و ناب با آنها شریک باشند. به همین سبب است که هر شبکه از ماه‌ها قبل تدارک می‌بیند و پیش‌بینی می‌کند تا ویژه‌برنامه‌ای پربار را منحصراً برای ساعات قبل و بعد از تحویل سال آماده کند و لحظاتی خوش و مفرح را برای مخاطبانش رقم بزند. بر مبنای چنین دیدگاهی، روی آنتن رفتن ویژه‌برنامه‌های تحویل سال از شبکه‌های تلویزیون را نباید به حساب موازی‌کاری گذاشت، بلکه باید در راستای وفاداری به مخاطب و ارائه حق انتخاب و امکان گزینش به او ارزیابی کرد.

نکته قابل تامل دیگر در بازخوانی برنامه‌های تحویل سال ۱۴۰۳ شبکه‌های تلویزیون هدایت ساختار موضوعی و مفاهیمی برنامه هر شبکه به سوی ماموریت‌ها و شعارها و انطباق آن با خاستگاه اجتماعی و فرهنگی مخاطبان و بینندگان است. برای مثال، شبکه یک که همه اقشار مردم ایران را به عنوان جامعه مخاطبان خود هدف‌گذاری کرده است، در ویژه‌برنامه «ایران دوست‌داشتنی» که به مناسبت تحویل سال روی آنتن داشت، تلاش کرد یک جامعیت و فراگیر بودن را در ساختار این ویژه‌برنامه لحاظ کند و به موضوعاتی ایران‌شمول بپردازد.

«ایران دوست‌داشتنی» البته با هدف ارتقای جذابیت و سرگرم‌کنندگی، از چهره‌های مشهور و محبوب در حوزه‌های مختلف فرهنگی، ورزشی، هنری و اجتماعی دعوت به ‌عمل آورده بود تا گفت‌وگو کنند و اجرا داشته باشند و به این ترتیب، اوقاتی خوش و دلپذیر برای بینندگان شبکه یک سیما رقم بخورد. شبکه ۲ هم که سال‌هاست خانواده و اهمیت آن را به عنوان شعار اصلی و بن‌مایه برنامه‌هایش قرار داده است، با ویژه‌برنامه «شب عیدی» باز هم به خانواده و رسوم نوروزی حول محور آن پرداخت. این ویژه‌برنامه با اجرای 3 مجری از جمله المیرا شریفی‌مقدم در گفت‌وگو با میهمانان از جمله استاد علی نصیریان بر آیین و آداب نوروزی در میان خانواده‌ها تمرکز کرده بود. شبکه ۳ نیز به عنوان رسانه‌ای جوان‌محور با ویژه‌برنامه «سال نو» و حضور یوسف تیموری و حامد سلطانی به عنوان مجری، برنامه‌ای شاد و جوان‌پسند را برای تحویل سال تدارک دیده بود. یوسف تیموری و حامد سلطانی نیز در مقام مجریانی اکتیو و سرحال، با سوالات چالشی از میهمانان و شوخی‌های جذاب با آنها بر شور و هیجان برنامه افزوده بودند. شبکه ۴ هم که رسانه فرهیختگان است و مخاطبان خاص خودش را دارد، با ویژه‌برنامه «سحوری» بینندگان وفادارش را با فضای نوروزی و آیین‌های سال نو در کشورهای همسایه آشنا کرد. سحوری همان برنامه‌ای بود که مخاطبان شبکه ۴ انتظارش را داشتند. شبکه تهران نیز با دعوت از سپند امیرسلیمانی و مریم مومن برای اجرای «بهار جان» تلاش کرده بود ویژه‌برنامه جذابی را تدارک ببیند و با پرداختن به رسوم مردم تهران در ایام قدیم و جدید به مناسبت آغاز سال نو حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد. «تسبیح» هم ویژه‌برنامه نوروزی شبکه قرآن بود که با توجه به ماموریت‌ها و کارکردهای این شبکه، لحظه تحویل سال را از حرم حضرت معصومه(س) روی آنتن داشت و لحظات معنوی تحویل سال را از آن حرم مطهر با مخاطبانش به اشتراک می‌گذاشت.

شبکه افق هم با برقراری ارتباط زنده با حرم امام رضا(ع) و مزار شهدا در بهشت زهرا لحظه سال تحویل را به شکل زنده و مستقیم از این 2 مکان بهشتی پوشش می‌داد. در این میان، شبکه سلامت با برنامه «حول حالنا» دست به ابتکار جالبی زد. این شبکه که عمده برنامه‌هایش حول و حوش موضوع سلامت و تندرستی است، در برنامه حول حالنا هم میهمانانی در حوزه سلامت داشت و گفت‌وگوهای نوروزی‌اش را هم با نگاهی به این حوزه انجام می‌داد.

شبکه‌های ورزش، امید و کودک نیز به ترتیب با ویژه‌برنامه‌های ویدئوچک، جشن بزرگ ایران سرود و سفره خدا میهمان خانه‌های مخاطبان خاص خود یعنی ورزشکاران و ورزش‌دوستان، نوجوانان، کودکان و خردسالان بودند. منظور اینکه همه شبکه‌های تلویزیونی با توجه به ماموریت‌ها و رسالت‌ها و جامعه مخاطبان هدفی که برای خود تعریف کرده‌اند، تلاش کرده بودند ویژه‌برنامه‌های خاص و متفاوتی را روی آنتن ببرند و هنگام تحویل سال حضوری پررنگ در خانه‌های مردم داشته باشند.

از سوی دیگر، ویژه‌برنامه‌های نوروزی این شبکه‌ها فقط محدود به ساعت تحویل سال نبود و عموما برنامه‌هایی چند روزه بودند که از 3-2 روز پیش از پایان سال تا ساعاتی پس از شروع سال نو در کنار مخاطبان خود ماندند و همه کوشش خود را به ‌کار گرفتند تا شادی و شعف مردم را مضاعف کنند. ویژه‌برنامه‌های تحویل سال تلویزیون با توجه به همزمانی نوروز با ماه مبارک رمضان البته بیش از گذشته حال و هوای معنوی داشت و تلاش شده بود پیوند عمیق میان بهار دل‌ها و بهار طبیعت در دل مردم برقرار شود. ساخت ویژه‌برنامه‌های تحویل سال در اغلب شبکه‌های تلویزیونی نشان می‌دهد تکریم مخاطبان و تخصص‌محوری بیش از گذشته در دستور کار رسانه ملی قرار گرفته است. این موضوع که هر شبکه در ویژه‌برنامه‌های نوروزی‌اش هم تلاش کرده سلایق بینندگان را لحاظ کند و رسالت‌ها و ماموریت‌های از پیش تعیین شده خود را در محتوا و ساختار این برنامه‌ها جاری کند، نشان از احترام هر چه بیشتر و روزافزون به مخاطبان و همت مضاعف برای ارائه برنامه‌های کارشناسی‌شده و تخصصی است.