دوراهی ریاض - لندن
طناز مقدم: در فوتبال، گاهی یک حرکت، یک واکنش، یک عبور ساده از مقابل دوربین‌ها، می‌تواند بیشتر از هر عدد و آمار، سرنوشت یک ستاره را دگرگون کند. حالا نوبت کریستیانو رونالدو است؛ مردی که تمام دوران حرفه‌ای‌اش با کنترل، انضباط و جاه‌طلبی شناخته شده بود اما به‌نظر می‌رسد در ۴۰ سالگی، عصبانیت لحظه‌ای‌اش آینده را دچار تعلیق کرده است.
در جریان شکست ۳-۲ النصر برابر الاتحاد، نه فقط یک بازی، بلکه شاید اعتماد میان باشگاه و فوق‌ستاره پرتغالی شکست. هنوز صدای سوت داور تمام نشده بود که رونالدو، خشمگین و ناامید، زمین را ترک کرد. لباس هنوز بر تن، عرق هنوز بر صورت اما نگاهش از زمین جدا شده بود. آن تصویر حالا به سندی تبدیل شده برای توقف یک توافق.
* تمدید متوقف شد؛ همه چیز در هاله‌ای از تردید
پیش‌تر گفته می‌شد توافق اولیه میان النصر و کریس برای تمدید ۲ ساله حاصل شده؛ توافقی که به نظر می‌رسید مهر تأییدی بر ادامه ماجراجویی ستاره پرتغالی در غرب آسیا باشد اما رفتار پس از باخت به الاتحاد، این روند را متوقف کرد. در سکوت سرد مدیران النصر، حالا همه چیز در نقطه‌ای ایستاده که نه به سمت بستن قرارداد می‌رود، نه به سمت پایان رسمی. النصر، تیمی که با حضور رونالدو، توجه جهانی یافت، اکنون در شرایطی دشوار ایستاده. شکست در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا برابر کاوازاکی ژاپن و قرار گرفتن در جایگاه چهارم لیگ، به معنای از دست دادن سهمیه حضور در رقابت‌های بزرگ قاره‌ای است. همین ناکامی‌ها، به آتش نارضایتی کریس دامن زده‌اند.
* فیفا و رؤیای جهانی؛ کریس در چلسی؟
اما همزمان با تعویق تمدید قرارداد، فیفا در حال طراحی سناریویی دیگر است. رؤیای فیفا، حضور یکی از محبوب‌ترین چهره‌های قرن ۲۱ در جام‌جهانی باشگاه‌‌هاست. مشکلی که وجود دارد، عدم راهیابی النصر به این رقابت‌هاست اما وقتی پای رونالدو در میان باشد، فیفا هم ساکت نمی‌نشیند. گزارش‌ها حاکی از آن است که انتقالی کوتاه‌مدت به باشگاهی بزرگ در اروپا، مثلا چلسی، در حال بررسی است. انتقالی که نه به خاطر پول یا جام، بلکه برای بازگشت به صحنه جهانی، برای پایان دادن به یک دوران باشکوه در سطح اول فوتبال جهان رقم خواهد خورد. حضور رونالدو در لندن، حتی برای چند ماه، می‌تواند دوباره بازار نقل و انتقالات و توجه رسانه‌ها را جلب کند.
* ریاض تا لندن؛ مقصد بعدی کجاست؟
کریستیانو رونالدو از ژانویه ۲۰۲۳ تا امروز، تنها یک جام در عربستان به دست آورده است: جام باشگاه‌های عرب. برای مردی که همیشه در پی قله‌ها بوده، این دستاورد نه کافی است، نه راضی‌کننده. او آمده بود تا نقطه عطفی در فوتبال آسیا بسازد اما حالا شاید بیش از هر زمان دیگری به بازگشت به اروپا فکر کند.
آیا النصر فرصتی دیگر به فوق‌ستاره‌اش خواهد داد؟ آیا فیفا مسیر بازگشت او به ویترین جهانی را هموار خواهد کرد؟ و مهم‌تر از همه، آیا رونالدو همچنان عطش بازی در بالاترین سطح را دارد یا در نقطه‌ای از مسیر، احساس کرده دیگر چیزی برای اثبات باقی نمانده است؟