۳ سال تمام بدون حتی یک لغزش؛ این همان تصویری است که تیم ملی والیبال جوانان ایران در بزرگ‌ترین صحنه جهان از خود به جا گذاشت. تیمی که با نسلی تازه‌نفس و سرمربی‌ای دوراندیش پا به میدان گذاشت و توانست سلسله‌ای از موفقیت‌های بی‌وقفه را خلق کند. اکنون با دستیابی به دومین جام‌جهانی پیاپی، پرونده‌ای حیرت‌انگیز از رکوردشکنی رقم خورده که نه‌تنها برای ایران، بلکه برای تاریخ والیبال دنیا نیز یک نقطه عطف محسوب می‌شود.
در دیدار پایانی برابر ایتالیا، هیچ چیز از همان ابتدا آسان نبود. ست نخست به سود حریف اروپایی پایان یافت و بسیاری گمان کردند روند شکست‌ناپذیری شاگردان غلامرضا مومنی‌مقدم به پایان رسیده اما نیمکت ایران در آن لحظه، جایی که فشار روحی به بالاترین سطح خود رسید، چهره‌ای آرام و مطمئن داشت. سرمربی با تصمیماتی جسورانه ورق را برگرداند؛ او ترکیب تیم را دگرگون کرد و با تغییرات حساب‌شده، جریان بازی را به سود ایران کرد. از همان لحظه روند مسابقه تغییر یافت و ایران ۳ ست پیاپی را فتح کرد تا باز هم در اوج بایستد.
راز این بازگشت تنها در تاکتیک نبود. آنچه در زمین جریان داشت، محصول سال‌ها آماده‌سازی، تمرین‌های فشرده و ذهنیتی بود که بازیکنان در کنار کادر فنی به دست آورده بودند. نسلی که آموخته است حتی وقتی عقب می‌افتد، همچنان می‌تواند قهرمان باشد.
غلامرضا مومنی‌مقدم در ۳ سال گذشته چهره‌ای تازه از مربیگری در رده‌های پایه ایران نشان داده است. او سال ۱۴۰۱ هدایت تیم را به دست گرفت و از همان زمان یک مسیر بی‌وقفه آغاز شد. از آن سال تاکنون هیچ شکستی در کارنامه‌اش ثبت نشده است. ۴ عنوان بزرگ شامل ۲ قهرمانی آسیا و ۲ قهرمانی جام‌جهانی و زنجیره‌ای از ۲۹ برد پیاپی، اکنون نام او را در کنار بزرگ‌ترین مربیان تاریخ والیبال جهان قرار داده است.
این آمار خیره‌کننده، یادآور رکورد تیم افسانه‌ای زنان ایتالیا با هدایت خولیو ولاسکو است که ۳۳ پیروزی متوالی را به نام خود ثبت کرد. اکنون والیبال ایران فاصله‌ای اندک با آن رکورد دارد و همین موضوع یک دوئل تاریخی میان ایران و ایتالیا رقم زده است؛ جدالی نه فقط در زمین مسابقه، بلکه در صفحات تاریخ.
تغییرات هوشمندانه در فینال، نشان داد این مربی تنها به قدرت بازیکنان دل خوش نکرده و در لحظات حساس، توان تصمیم‌گیری متفاوت دارد. تعویض‌های او به گونه‌ای بود که خط حمله ایران جانی تازه گرفت و دفاع تیم انسجام بیشتری یافت. این همان نکته‌ای است که مربیان بزرگ را از دیگران متمایز می‌کند؛ توانایی درک موقعیت و اتخاذ تصمیم درست در لحظه‌ای که سرنوشت بازی رقم می‌خورد.
از سوی دیگر، نباید نقش مدیریت و ساختار پشتیبانی فدراسیون را نادیده گرفت. سرمایه‌گذاری روی استعدادهای جوان، برگزاری اردوهای منظم، اعزام تیم به تورنمنت‌های بین‌المللی و حمایت از کادر فنی، همه بخش‌هایی از سیستمی است که این موفقیت‌ها را امکان‌پذیر کرده است. قهرمانی‌های متوالی حاصل یک روز خوب یا خوش‌شانسی نیست؛ نتیجه مسیری هدفمند و سازمان‌یافته است.
این نسل از بازیکنان، تنها قهرمان امروز نیستند، بلکه تیم ملی بزرگسالان فردا را خواهند ساخت. تجربه‌ای که در این سال‌ها به دست آورده‌اند، اعتمادبه‌نفس و شخصیت قهرمانی‌ای را به آنها بخشیده که سال‌های آینده در میادین بزرگ‌تری همچون المپیک و لیگ ملت‌ها به کار خواهد آمد.
نکته‌ای که این قهرمانی را خاص‌تر کرد، حواشی همراه آن بود. بازیکنان پس از هر پیروزی و در زمان جشن قهرمانی، با سلام نظامی به احترام مردم و کشورشان ایستادند. این حرکت نمادین نشان داد برای آنان قهرمانی تنها یک افتخار ورزشی نیست، بلکه وظیفه‌ای ملی است. این صحنه‌ها به سرعت در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد و تصویری تازه از غرور و هویت ملی جوانان ایران را به نمایش گذاشت.
اکنون تیم جوانان ایران با رکوردی دست‌نیافتنی وارد چهارمین سال پیاپی خود می‌شود؛ رکوردی که شاید به‌زودی از مرز تاریخ عبور کند. اگر این روند ادامه یابد، والیبال ایران نه‌تنها در رده‌های پایه، بلکه در سطح بزرگسالان نیز یکی از قدرت‌های بلامنازع جهان خواهد شد.
رکوردشکنی جوانان ایران در مسیر بی‌پایان پیروزی
امپراتوری شکست‌ناپذیر
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها