نه چندان آسان

عبدالله دارابی: با مشخص شدن تیم‌های هم‌گروه ما در جام‌جهانی ۲۰۲۶ همگان از بازی‌های آسان تیم‌ ملی ایران سخن می‌گویند. در این دوره جام جهانی، ۴۸ تیم در ۱۲ گروه ۴تیمی حضور دارند که تیم‌های اول و دوم گروه‌های دوازده‌گانه و ۸ تیم سوم برتر گروه‌ها به مرحله بعد صعود می‌کنند. همین افزایش تیم‌های صعودکننده و هم‌گروه‌های ایران باعث شده بازی‌های تیم‌ ملی و صعود، آسان قلمداد شود.
درباره این موضوع اما باید مقداری درنگ به خرج داد و شرایط و اوضاع فعلی تیم‌ ملی را مورد تعمق و تامل بیشتری قرار داد تا سطح انتظارات‌مان به سمت واقعیت گرایش یابد. درست است پس از ۷ دوره حضور تیم‌ ملی ایران در ادوار مختلف جام‌جهانی و ۴ دوره حضور مستمر (با احتساب این دوره)، توقع زیادی نیست که از گروه‌مان صعود کنیم و حتی در مرحله حذفی نیز یک پله جلو رویم ولی وجه اصلی تحقق این توقعات شرایط و آمادگی مناسب تیم‌ ملی است. آیا در حال حاضر تیم‌ ملی شرایط مطلوبی را داراست؟ آیا میزان خواسته‌های ما از تیم‌ ملی در جام‌جهانی پیش‌رو با میزان رضایت‌مندی‌مان از وضعیت تیم‌ ملی (تا اینجای کار) همخوانی دارد؟ آیا این تیم‌ ملی ایران، آمادگی و قدرت تیم‌های ملی ما در آستانه جام‌های جهانی ۱۹۹۸، ۲۰۱۴، ۲۰۱۸ و 2022 و آن میزان امید جامعه فوتبال به توفیقش را یدک می‌کشد؟ به‌طور حتم جواب اکثر قریب به اتفاق اهالی فوتبال به این پرسش‌ها منفی است!
ما بازی‌های گروهی تیم‌ ملی را ساده می‌انگاریم، به گونه‌ای که ۴۸ تیمی شدن جام‌جهانی را عامل اصلی صعود تیم‌های مصر و نیوزیلند تصور می‌کنیم و قدرت تیم‌ ملی فعلی‌مان را به رغم علم به شرایط آن ناخواسته هم‌ردیف قدرت تیم‌ ملی در جام‌های جهانی فرانسه، برزیل، روسیه و قطر فرض کرده‌ایم و این تصور و برداشتی است ساده‌انگارانه! همین نیوزیلندی که ما ضعیف‌ترین تیم گروه فرضش کرده‌ایم در جام‌جهانی ۲۴ تیمی ۱۹۸۲ حضور داشته و در جام‌جهانی ۲۰۱۰ نیز که ما موفق به صعود بدان نشدیم با ۳ تساوی برابر ایتالیا (مدافع عنوان قهرمانی)، پاراگوئه (حذف شده توسط اسپانیا قهرمان جام) و اسلواکی، بالاتر از ایتالیا قرار گرفت. فراموش نکنیم سوای بلژیک، ۲ تیم دیگر (مصر و نیوزیلند) از منظر شرایط آماده‌سازی نسبت به تیم ما در حال حاضر اوضاع بهتری دارند و از سویی تیم‌ ملی ایران در بدترین وضعیت فنی، آمادگی، سنی و آماده‌سازی در همه ادوار مشابه قرار دارد!
 لذا با توجه به وضعیتی که از تیم‌ ملی تا اینجای کار دیده‌ایم، در واقع بازی‌های گروهی تیم‌ ملی آسان نخواهد بود، بویژه اینکه هر ۳ بازی ما در آمریکا برگزار می‌شود و از جمیع جهات بویژه مسائل پیرامونی، میزبان شرایط ناموافق و حتی مشکل‌سازی را برای ما تدارک خواهد دید و دقیقا همین‌جاست که فدراسیون و سرمربی تیم‌ ملی باید خطر را حس کنند و تا زمان باقی است همت و تلاش‌شان را مضاعف و بلکه مضاعف‌تر و ثمردهنده سازند. سرمربی تیم‌ ملی فوتبال که لزوم تغییرات کاربردی در تیم و کادر فنی را نپذیرفته و مسؤولیت نتایج تیم‌ ملی هم بر عهده اوست باید ۵ اصل:
۱- توقع مردم
۲- حساسیت‌های خاص این دوره برای کشورمان
۳- حرکات ایذایی و حتی کارشکنانه میزبان
۴- سمپاشی‌ها و تخریب‌های بنگاه‌های متعدد رسانه‌ای معاند
۵- وجوب حضور آبرومندانه تیم‌ ملی را در برنامه‌هایش به طور مخصوص و جدی لحاظ کند.
فریب شعارهای قشنگ ولی دروغین «فوتبال سیاسی نیست» را بی‌جهت نخوریم، اتفاقا این جام‌جهانی سیاسی‌ترین وجه فوتبال خواهد بود.