حسین علوی: «خسرو معتضد» از مورخانی است که برنامه‌های تلویزیونی او که برهه‌هایی از تاریخ معاصر ایران را روایت می‌کند، مورد توجه مردم قرار گرفته است. جمعه‌شب‌ها نام او در تیتراژ سریال معمای شاه دیده می‌شود. بسیاری او را یک منبع موثق در روایت حوادث منتهی به کودتای 28 مرداد 32 می‌دانند. اخیرا خسرو معتضد که یکی از حامیان مذاکرات هسته‌ای جواد ظریف بوده، نسبت به این موضوع تجدیدنظر و تاکید کرده از حمایت‌های خود از برجام و مذاکرات هسته‌ای برگشته است.
***
 شما اخیرا در اظهارنظری بر خلاف گذشته در نقد مذاکرات هسته‌ای سخن گفتید، این در حالی است که شما از موافقان مذاکرات هسته‌ای و برجام بودید. تصور شما قبل از مذاکرات، زمان مذاکرات و به طور کلی درباره برجام چگونه بوده و شما چه برآوردی از آن داشتید؟
 سال‌ها قبل آقای ظریف نماینده ایران در سازمان ملل متحد بود. در آن زمان در یک برنامه پخش مستقیم به سوالات خبرنگاران بسیار خوب و مسلط پاسخ می‌داد. معمولا سیاستمداران ایران نمی‌توانند سریع پاسخ بدهند. من از تسلط و احاطه بر بحث‌شان در آن مصاحبه خیلی لذت بردم.  زمان گذشت و سال 92 آقای ظریف به عنوان وزیر امور خارجه انتخاب شد. من در نشریات مقالاتی نوشتم که 2 شماره آن به آقای ظریف اختصاص داشت. در این مقالات با اشاره به تبحری که داشت، از ایشان بسیار تعریف و اظهار امیدواری کردم که مذاکرات به نتیجه برسد.
 پس به ظریف نگاه مثبتی داشتید؟
بله! ببینید من عضو هیچ جناح و جریانی نیستم و با کسی هم دشمنی ندارم. من یک تاریخ‌نویسم و از این زاویه به وقایع نگاه می‌کنم.
 چه شد این نگاه مثبت تغییر کرد و در اظهارات‌تان تجدیدنظر کردید؟
وعده‌هایی که آقای ظریف داد و صحبت‌هایی که کرد خیلی جدی و در حد کنفرانس مونیخ در سال  1938 بود ولی متاسفانه در طول این 3 سال مذاکرات، ضمانت‌های لازم از آمریکا گرفته نشد. من به آقای ظریف ارادت دارم و معتقدم ایشان سیاستمدار پخته‌ای است. اتفاقا به خاطر همین پختگی انتظار ما از ایشان زیاد بود. بگذارید به تاریخ مراجعه کنیم. آقای قوام‌السلطنه زمانی که قوای روسیه در ایران بودند برای مذاکره به مسکو رفت و با مولوتف- که گرگ سیاست بود- و استالین مذاکره کرد.  قوام در این مذاکرات تمام امتیازات را از روس‌ها پس گرفت و مذاکرات به نفع ایران شد.
 البته قوام‌السلطنه اول امتیاز خروج نیروهای روسیه از ایران را گرفت!
آقای قوام بسیار با درایت مذاکره کرد. این باعث افتخار است. هیچ کشوری در دنیا وجود ندارد که شوروی با قشون نظامی آن را گرفته باشد و بعدا پس داده باشد ولی قوام‌السلطنه پس گرفت.  درباره آقای ظریف ما خیلی انتظار داشتیم. به نظر من ایشان یک وزیر بسیار پخته و زمان‌دان است که سال‌ها در آمریکا زیسته ولی باید از طرف آمریکایی تضمین می‌گرفت. من شخصا از حل مساله هسته‌ای و رفع تحریم‌ها خیلی احساس خوشی می‌کردم اما بعد از لغو تحریم‌ها ما باید می‌توانستیم پول فروش نفت را به دست بیاوریم. آقایان در ایران می‌گویند 50 میلیارد دلار طلب نفتی داریم ولی آقای اوباما بیمار نیست که بگوید ایران 160 میلیارد دلار از ما طلب دارد. ببینید چه بازی‌ای سر ما درآوردند؟  شاه ایران 12 میلیارد دلار به عنوان کمک به کشورهای در حال توسعه داد که اغلبش هم برنگشت. اسرائیل بابت خرید نفت یک میلیارد و 300 میلیون به ایران بدهی دارد. 3 بار از سوی دادگاه سوییس محکوم شده ولی بدهی خود را نمی‌دهد. شاه ایران که خدا از او نگذرد یک میلیارد دلار به انگلستان بابت آب لندن داد. حدود 500 میلیون دلار به ایتالیا داد که ونیز زیر آب نرود. حالا برای 400 میلیون دلار ببینید چقدر به ما توهین می‌کنند؛ چقدر ما را تحقیر می‌کنند. وقتی این پول را دادند که 4 ایرانی- آمریکایی را که متهم به جاسوسی بودند تحویل دادیم.  ببینید! کشوری که 12 میلیارد دلار به دستور شاه به دنیا کمک کرد و 18 میلیارد دلار اسلحه خرید، سر 400 میلیون دلار با او چه می‌کنند؟ این 400 میلیون دلار هم بابت خرید اسلحه بود که با بهره‌اش یک میلیارد و اندی شده است.
 معتقدید ظریف در مذاکرات از طرف غربی هیچ تضمینی نگرفت؟
ایران همه تعهدات خود را انجام داد و در قلب رآکتور اراک سیمان ریخت ولی هیچ تضمینی نگرفت. این مذاکرات را با مذاکرات قوام‌السلطنه مقایسه کنید! آقای ظریف دکترا دارد ولی قوام لیسانس هم نداشت. من از دکتر علی امینی شنیدم که ایشان 3 یا 4 سال در پاریس درس خواند و آخر هم نتوانست لیسانس علوم سیاسی بگیرد ولی سیاستش سیاست درست ایرانی بود. شما نگاه کنید چقدر امتیاز گرفت.
 آقای معتضد! شما کامل به تاریخ معاصر آشنا هستید. شما دوست داشتید مذاکرات به نتیجه برسد و به ظریف خوشبین بودید. به نظرتان چه اتفاقی افتاد آقای ظریف که در این سطح گفت‌وگوها و مذاکرات و رایزنی‌های دیپلماتیک حضور داشته و جامعه آمریکایی، نهادهای حاکمیتی، ابزارهای اثرگذار و ابزارهای فشار را بخوبی می‌شناسد، از آمریکایی‌ها تضمین نگرفت؟
آقای ظریف آمریکایی‌ها را خوب نمی‌شناخت. من با مرحوم سیدحسین مکی خیلی دوست بودم. وقتی می‌خواست بگوید کسی کاره‌ای نیست، می‌گفت «در حکم صفر سمت چپ عدد». اوباما آخرین ماه‌های حضورش را در سمت ریاست‌جمهوری آمریکا می‌گذراند. به همین خاطر جنگ تأخیری را با ایران آغاز کردند و امروز و فردا و پس‌فردا می‌کنند تا رئیس‌جمهور بعدی مشخص شود. ظریف با همه فراست و هوش و لبخندهای قشنگش، آمریکایی‌ها را خوب نشناخته بود.
 ظریف آمریکایی‌ها را  خوب نشناخت یا اعتماد کرد؟
ببینید! من دلم می‌سوزد که آقای ظریف چقدر سفر و مذاکره کرد. در آخر هم طرف آمریکایی فقط گفت ما توصیه می‌کنیم بانک‌ها با ایران رابطه داشته باشند! دولت می‌گوید 400 بانک با ایران معامله می‌کنند! این 400 بانک کجاست؟  آقای ظریف نسبت به اوباما خوشبین بود. آقای اوباما بنا بر اقتضائاتی رئیس‌جمهور آمریکا شد. کتابی را آقای دکتر یحیی شمس ترجمه کرده است. براساس این کتاب 400 کارتل بزرگ آمریکا رئیس‌جمهور را تعیین می‌کنند. حالا خواهید دید خانم کلینتون باید رئیس‌جمهور شود برای اینکه زن باید بیاید. 8 سال بعد برای بالا بردن وجهه آمریکا در جهان به نظرم سرخپوست می‌آورند. تفکرات و نحله فکری اوباما به رؤسای جمهور آمریکا نمی‌خورد. ایشان نه سابقه فرمانداری و نه سمت قابل توجه خاصی داشت.  آقای ظریف که آدم روشنفکری است فکر کرد در این دوران می‌تواند این کار را بکند. این را هم بگویم سخت‌گیری‌های ایران در دوران قبل از این دولت یکی از عللی بود که اینها حاضر شدند با ایران سر میز مذاکره بنشینند.  رهبر انقلاب بارها فرمودند اوباما به ایشان نامه نوشت و برای مذاکرات پیشقدم شد ولی مسیر ایران ثابت بود. گاه از من می‌پرسند افق سیاست مصدق چقدر با ظریف شبیه است. باید بگویم مصدق پیش از دادگاه لاهه به آمریکا رفت و مورد احترام طرف آمریکایی قرار گرفت. در آنجا مصدق حرف قشنگی زد و گفت آمریکا یک ایالت از انگلیس است.
 یعنی شما معتقدید آقای ظریف تا حدودی مثل مصدق عمل کرد؟
مصدق باز کاری کرد. الان شما نفت ملی ایران را از مصدق دارید.
 ولی مصدق هم در نهایت چوب اعتماد به آمریکا را خورد.
نمی‌خواهم بگویم چوب اعتماد به آمریکا را خورد. مصدق قرن نوزدهمی بود.
 ولی الان ما از آن قرن فاصله گرفته‌ایم؛ نباید از تجارب سابق استفاده کنیم؟
آقای ظریف واقعا می‌خواست خدمت کند. ایشان آدم سالمی است ولی باید تضمین می‌گرفت.  اکنون بهانه طرف غربی این است که چرا سپاه موشک دارد؟ اگر ما نیروی دفاعی نداشته باشیم همین عربستان به ایران حمله می‌کند. هیچ کسی باور نمی‌کرد روزی عراق به ایران حمله کند. در 1354 صدام به ایران سفر کرد و 6 روز در ایران بود. او حتی برای زیارت به مشهد رفت ولی در نخستین فرصت که ایران ضعیف شد، به ایران حمله کرد. بر همین اساس می‌گویم ایران ناچار است «نظام وظیفه» داشته باشد؛ ایران به دلیل اینکه همسایگانش به خاکش نظر دارند، ناچار است ارتش قوی و سلاح داشته باشد. ایران اگر رو بدهد، همین امارات به 3 جزیره ما لشکرکشی می‌کند. بدبختی رجال ما این است که تاریخ نمی‌خوانند. شک دارم رجال ایران تاریخ بخوانند. سیاستمداران ایران باید یک دوره تاریخ بخوانند. به این رجال بزرگ ایران باید گفت روزی یک صفحه تاریخ بخوانید.
 یعنی توصیه می‌کنید ظریف ماجرای کودتای 28 مرداد و مذاکرات را یک بار دیگر مطالعه کند؟
بله! باید مطالعه کند.
 آقای معتضد! شما چه برآوردی از قضاوت آیندگان نسبت به این ماجرا دارید؟ یعنی آیندگان درباره برجام چه نظری دارند؟
باید منتظر باشیم و ناامید نشویم. دولت امروز در یک مخمصه گرفتار شده است. دولت مردم را خیلی امیدوار کرد. اول گفتند 100 روزه همه چیز درست می‌شود ولی 3 سال از آن 100 روز گذشت.
اینجا یک شباهت به دوران مصدق دارد. اطرافیان مصدق می‌گفتند روزی 300 هزار لیره پول نفت را به مردم می‌دهیم. انگلستان با حساب‌سازی و کلک جمعا 16 میلیون لیره به ایران می‌داد. اطرافیان مصدق که اطلاعات دقیق از بازار نفت نداشتند چنین وعده‌هایی دادند ولی بعد از ملی شدن نفت، به علت اینکه نفتکش نداشتیم و نفتکش‌ها همه با هم در خرداد 1330 ایران را ترک کردند، نتوانستیم نفت صادر کنیم. مردم دچار گرفتاری شدند. اطرافیان مصدق می‌گفتند هر روز نفتکش می‌آید و نفت‌های ما را می‌برد و تمام بازارهای دنیا منتظر نفت ایران هستند. این ادعاها البته به خاطر ناآگاهی از شرایط بود. در حال حاضر هم دولت همین وضعیت را پیدا کرده است. الان می‌گویند بانک‌ها می‌خواهند با ایران معامله کنند ولی کدام بانک‌ها؟ کجاست؟ چه شد؟ شما اگر با طرف معامله 6 ماه بنشینید و شام بخورید و در هتل بروید، بالاخره صمیمی می‌شوید. من تعجب می‌کنم بالاخره این همه حسن‌نیتی که ایران نشان داد، آن‌طرف چرا اینگونه
برخورد می‌کند؟!
 

حسین قدیانی: با چند تایی از همکاران هنوز روزنامه‌ایم. چیزی تا اذان مغرب نمانده. روزنامه برای رفتن به چاپخانه تقریبا آماده است. کار چندانی نمانده. تلویزیون یکی از اتاق‌ها روشن است. پخش زنده کشتی المپیک. دلاور ایرانی حریف خود را شکست می‌دهد. دلاوری از خطه جویبار. جیغ و داد بچه‌ها به هوا بلند می‌شود. خستگی کار از تن‌مان درمی‌رود. برای دیدن حواشی پیروزی، چشم‌مان همچنان به تلویزیون خیره است که خیلی زود تصویر از فلان ورزشگاه شهر ریو منتقل می‌شود به صورت اکبر ترکان! نگو داریم برنامه «متن‌/ حاشیه» را نگاه می‌کنیم! نگو رقابت اصلی اینجاست! نگو کشتی اصل کاری هنوز شروع نشده! نگو آنچه پیش از این داشتیم می‌دیدیم «کشتی راست» بود! نگو یک «کشتی کج» هم در پیش داریم! و حتی نگو «کشتی کج»! رسما بگو دعوامرافعه چارواداری! و نزاع چاله‌میدانی! چیزی در مایه‌های دوران قبل از ادب! و پیشا ادبیات: «آقای نعمت‌زاده! بی‌هوا حرف نزن! ممکن است یکجا از کوره دربروم! من هم می‌توانم حرف بزنم! حرف بزنم؟! اینکه وزرای دولت علیه دولت صحبت کنند، دموکراسی نیست؛ هرج و مرج است! از نعمت‌زاده چیزهایی می‌دانم اما خجالت می‌کشم بگویم! بگم؟! مسؤول تمام ثبت سفارش‌ها و واردات بی‌رویه، خود آقای نعمت‌زاده است، نه مناطق آزاد! شما می‌روید با او مصاحبه می‌کنید، او هم بدون اطلاعات برای خودش حرف می‌زند!»
بنده خدا مجری صداوسیما یک آن هنگ می‌کند! خستگی به تن‌مان بازمی‌گردد! القصه! جناب ترکان مشغول جواب دادن به اظهارات عمومی چند روز پیش وزیر صنعت علیه مناطق آزاد است! و اینکه نعمت‌زاده بخش مهمی از قاچاق را ربط داد به نحوه عجیب و غریب مدیریت این مناطق توسط ترکان! ترکان اما همچنان مشغول سخن گفتن است! سخن گفتن که چه عرض کنم! نواختن کنسرت سمفونی اعتدال! و اتحاد! و ادب! و اخلاق! و تدبیر! رسما! چیزی در حد همان اعتدال! جناب اکبر ترکان! این درست که تیتر یک روزنامه ما دیروز سه‌شنبه و ناظر بر کارنامه نازل دولت اعتدال در المپیک «در حد اعتدال» بود اما والله یک کمی هم بالاتر از این حد، خودتان را نشان دهید، به جایی برنمی‌خورد! من این را محض اطلاع ایشان عرض می‌کنم! فکر کنم نمی‌دانند! سالیانی است دور و دراز که در این مملکت یک «هیأت دولت» داریم! مشتمل بر یک میز بزرگ! و چند تا صندلی! مشاوران و وزرا آنجا دور هم می‌نشینند بلکه «اعضای کابینه» به مدیریت رئیس‌جمهور و در جهت اصلاح امور، با هم گپ‌وگفت داشته باشند و احیانا اختلافی هم اگر بود، همانجا موضوع را حل‌وفصل کنند! صرف نظر از هیأت دولت اما چند سالی است امکانی برای ارتباط بیشتر و تفاهم فزون‌تر هم فراهم آمده به نام «ایمیل»! طرفه حکایت اینجاست که در همین دولت اعتدال، آقای ظریف، اختلافات خود با جان‌کری را از طریق همین ایمیل حل می‌کند! حالا فکر می‌کنیم که حل می‌کند! مثال می‌زنم؛ به لطف عنایت آقای صالحی و امثالهم، درون قلب رآکتور اراک سیمان ریخته می‌شود و هزار و یک تعهد دیگر هم انجام می‌شود لیکن تحریمی لغو نمی‌شود! از اینجا به بعد، محل ورود آقای ظریف است! ایشان مراتب اعتراض ملت ایران را از طریق ایمیل به اطلاع وزیر خارجه آمریکا می‌رساند! و همه چیز در نهایت خوبی و خوشی تمام می‌شود! مثلا! عجیب معنا کرد این «اعتدال» را برای ما دولت اعتدال! اعتدال یعنی چوپان، خودش را به آن راه بزند که از طریق ارسال چند خط ایمیل، قادر است اختلاف خود را با گرگی که گلوی گوسفند به دندان دارد، حل کند؛ آن‌وقت با وجود همین ایمیل کارگشا و با وجود همان هیأت دولت، اکبر ترکان جلوی چشم مردم، از خود حریفی چغر و بدبدن و متأسفانه بددهن برای نعمت‌زاده ترسیم کند! و این دقیقا معنای آن چیزی است که دولت اعتدال به آن می‌گوید اعتدال! اسلام رحمانی هم از قضا یعنی همین! اسلام رحمانی یعنی آنجا که پای حق یک ملت در میان است، بسنده شود به ایمیل، اما آنجا که پای مناطق آزاد آقایان و منافع مازاد حضرات در میان است، دعوا جلوی چشم ملت! و حالا نگو، کی بگو! صدالبته اسم دقیق‌تر و متناسب‌تر این اسلام، «اسلام غیررحمانی» است! رحم و مروتی هم آیا در این اسلام می‌بینیم که به دروغ، پسوند «رحمانی» برای آن تراشیده‌اند؟! رحم و مروتی حتی به خودشان؟! بله البته! آنجا که به دشمن می‌رسد، و فقط هم همانجا، رحمت در اسلام رحمانی متجلی می‌شود! و چه متجلی شدنی! اعتراض به بالاکشیدن
2 میلیارد دلار از اموال ملت ایران توسط شیطان بزرگ از طریق ایمیل! آقای ظریف هم یک دلاور است، منتهای مراتب، دلاوری از خطه اعتدال! و از خطه اسلام رحمانی! لطفا با صدای هادی عامل بخوانید! اکبر ترکان هم! این وزیر هم! آن وزیر هم! اینها همه دلاوران خطه اعتدالند! و یلان اسلام رحمانی! اسطوره‌های بزن‌بزن جلوی چشم ملت! نه دعوای این قوه با آن قوه! دعوای درون‌قوه‌ای! بگومگوی تلویزیونی اعضای کابینه که حداقل هفته‌ای 2 بار همدیگر را از نزدیک ملاقات می‌کنند! آهای جماعت! متأثر از خدمات شما نازنینان، به اندازه کافی این ملت غم و غصه دارد! لطف می‌کنید به جمهور، اگر دعوای‌تان را ببرید نزد همان رئیس‌جمهور! آخر گناه مردم چیست که علاوه بر منتفع شدن از خدمات شایان شما عالیجنابان کار و تلاش، شاهد تکه‌پرانی‌های‌تان به یکدیگر هم باید باشند؟! رئیس قوه مجریه که این همه علاقه‌مند به تذکر دادن به وزرا هستند، واقعا تعجب می‌کنم اگر در موضوع مدنظر، متذکر عضو ارشد دولت خود نشوند! من راستش گمان می‌کنم کابینه اعتدال، بیش از آنکه به «ترمیم» نیازمند باشد، محتاج اندکی «تدبیر» است! چه خوش‌خیال بودیم ما که سابق بر این از امثال آقای ترکان تمنای خدمت داشتیم! اینک اما چند پله پایین‌تر از موضع قبلی خود، آقایان را تنها و تنها دعوت می‌کنیم به دعوا نکردن جلوی چشم مردم! همین! از هم‌الان مانده‌ام در کار سهل و ممتنع رئیس‌جمهور بعدی! همین که مشاورش جلوی چشم مردم به وزیرش نتوپد و بد و بیراه نگوید و همین که وزیر خارجه‌اش فکر نکند مشکل آدم و شیطان از طریق ایمیل حل می‌شود، 6 بر صفر از دولت فعلی جلوست! لیکن این هم هست که بنده خدا باید وارث این حجم عظیم از تدبیر(!) و خدمت(!) و اعتدال(!) باشد! فی‌الحال رئیس محترم آقای ترکان در کابینه، باید متوجه شده باشد که بذر یأس را چه کسی می‌پاشد؟! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که در آستانه هفته دولت، اعضای کابینه، اینگونه در انظار دوست و دشمن به هم بپرند! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که اعضای هیأت عامل صندوق توسعه ملی اصلا و اساسا وجود خارجی نداشته باشند اما از میان این 5 نفر غیرموجود، یکی‌شان با حکم رئیس‌جمهور بشود رئیس! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که مرزهای عدم و وجود در اوج تدابیر دولت اعتدال، از هم بپاشد! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که گمان کنیم با ارسال چند ایمیل، 2 میلیارد دلار از اموال ملت ایران از چنگ این اوبامای خبیث آزاد می‌شود! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که منافقین و دوستان، هر چه افترا و تهمت باشد نثار امام خمینی و یادگارش کنند اما معاون به‌اصطلاح خط امامی رئیس‌جمهور، هیچ موضع مناسبی اتخاذ نکند! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که خیال کنیم اگر سالی یکی ـ دو بار همراه دیگر اعضای کابینه به مرقد امام برویم کافی است برای تجدید بیعت با آرمان‌های بنیانگذار جمهوری اسلامی! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که برای دفاع از مناطق آزاد  گریبان چاک کنیم اما برای دفاع از خمینی مظلوم، آن هم در مواجهه با منافقین بدتر از کفار، مایه از سکوت گوشخراش خود بگذاریم! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که جیب مردم، تحت هیچ عنوان، فلان آمار معلوم نیست از کجا آمده رشد اقتصادی را تایید نکند! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که فریاد اعتراض پابرهنه‌های خمینی به این بساط را «شعار» بخوانی! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که در ماجرای حقوق‌های نجومی، بعد از «تجدید خرداد» مُهر «مردود شهریور» هم در کارنامه‌ات ثبت شود! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که با وجود جانباز شهید رجب محمدزاده و امثال این شهید والامقام، مدعی شویم مدیران با دریافتی ماهی 200 میلیون «ذخیره نظام» هستند! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که وزیر شهرسازی، «مسکن مهر» را 3 سال تمام «مزخرف» بخواند اما یک کلام از برنامه دولت اعتدال در حوزه مسکن سخن نگوید! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که خانم ابتکار، تمام مشکل آلودگی هوا را بیندازد گردن آن کارگر ساعی که با عرق ملی توانست ایران عزیز ما را از ناحیه بنزین خودکفا کند! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که با خودباختگی نسبت به دشمن، مدام بر سر خودکفایی و «ما می‌توانیم» بزنیم!پاشیدن بذر یأس یعنی همین که مدعی شویم همه تحریم‌ها در همان روز اجرای توافق بالمره لغو می‌شود اما بعد، پریدن یک کفتر از پشت‌بام همسایه روبه‌رویی راقم این سطور را هم «دستاورد برجام» جا بزنیم!
پاشیدن بذر یأس یعنی همین که هنوز رقابت ورزشکاران عزیز ما در المپیک تمام نشده، وزیر ورزش بیاید و آن جمله قصار را بگوید و از حد واقعی دولت اعتدال رونمایی کند! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که با غریبه‌دوستی مفرط و جنگ بی‌وجه با توان و اراده جوان ایرانی، مسبب اصلی نزول رتبه نخبه کشور در عرصه علم و قهرمان کشور در میدان ورزش شویم! پاشیدن بذر یأس یعنی همین که اجرا یا عدم اجرای کنسرت در یک شهر، برای آقایان مهم‌تر از این همه بیکار در کل کشور باشد! آری! اینهاست پاشیدن بذر یأس! که خستگی را در تن آدم باقی نگه می‌دارد! و الا آن بذر که ما مشغول پاشیدن آنیم، بذر سپید روشنگری است! براستی باید پرسید آیا مدیر برآمده از مکتب اسلام انقلابی یا همان انقلاب اسلامی، اینگونه عمل می‌کند؟! و اینگونه مشی می‌کند؟! دریغم می‌آید این متن را همین‌گونه تمام کنم! کم و بیش نوشتیم از مدیران مکتب اسلام رحمانی! اینک جا دارد در این سطور پایانی یادی هم بکنیم از سردار مکتب اسلام اصیل! از سرباز خمینی و از سرباز خامنه‌ای! از شیفته و دلداده به اسلام انقلابی و انقلاب اسلامی! مدت‌ها بود... شاید چند سال که پزشکان بر سردار حاج‌حسین همدانی استفاده از ماشین دنده‌اتومات را واجب کرده بودند! یعنی که کمرت و زانویت آنقدر در 8 سال جنگ تحمیلی درب و داغان شده که حتما باید از ماشین دنده‌اتومات استفاده کنی! جنگ مجدد را که دیگر نگو! این یکی لااقل برای شما، آن هم با این سن و سال و با این بدن، چیزی در مایه‌های خط قرمز است! سلام و صلوات خدا بر تو ای شهید وطن، که نه از ماشین دنده‌اتومات استفاده کردی و نه در بستر راحت، به استقبال مرگ رفتی! «من بزرگ‌شده مکتب نهج‌البلاغه‌ام! توصیه پزشکان به روی چشم اما تواصی مولایم حضرت علی علیه‌السلام خیلی بیشتر به روی چشم!» نه آقایان! لطفا مغلطه نکنید! مشکل این ملت با مدیرانی نیست که ماشین دنده‌فلان سوار می‌شوند! مشکل این ملت با مدیرانی است که روی خون شهدا، سرسره‌بازی می‌کنند! همان مدیرانی که وقتی با همند، گل می‌گویند و گل می‌شنوند اما دعوای خود را برای مردم ارمغان می‌آورند! حق با شماست حضرت آقا! باید هم برای جماعت، نهج‌البلاغه بخوانی! لیکن مثلی هست که می‌گوید... احسنت! منظورم همین ضرب‌المثل بود!
 

دبیر شورایعالی امنیت ملی می‌گوید روابط همه‌جانبه ایران و روسیه که مبتنی بر تامین منافع ملی و در قالب همکاری‌های راهبردی در جریان است، صرفا در حوزه مبارزه با تروریسم نبوده و ابعاد گسترده‌تری را شامل می‌شود. علی شمخانی در گفت‌وگویی اظهار داشت: هماهنگی نزدیک ایران، روسیه و سوریه در اجرای عملیات‌های اخیر علیه تروریست‌های تکفیری در سوریه، راهبرد تاخیری آمریکا برای تحمیل اراده خود در معادلات امنیتی سوریه را با شکست روبه‌رو کرد. وی حجم عظیم خبرپراکنی رسانه‌های غربی و سعودی درباره همکاری مشترک ایران، روسیه و سوریه در عملیات اخیر را با هدف جنگ روانی به منظور پوشش دادن به شکست سنگین متحدانشان در مناطق تدمر، ادلب، حومه لاذقیه و ریف حلب عنوان کرد و ادامه داد: برخی کشورهای غربی و عربی که توهم قدرتمندی در تغییر معادلات منطقه‌ای دارند در عملیات اخیر، اسیر ابتکار عمل سیاسی، دفاعی و امنیتی جمهوری اسلامی شدند. شمخانی با اشاره به برخی اظهارنظرهای غیردقیق درباره همکاری ایران و روسیه در مبارزه با تروریسم افزود: هماهنگ‌سازی ظرفیت یکی از قدرتمندترین نیرو‌های هوایی جهان برای دفاع از مردم مظلوم سوریه و مقابله با تهدیداتی که می‌تواند امنیت ملی جمهوری اسلامی را مخدوش کند حاکی از ابتکار عمل و اقتدار سیاسی و دفاعی ایران است.

دکتر زهرا طباخی: زمانی که دولت دکتر حسن روحانی سکان سیاست خارجی کشور را در دست گرفت، شعاری جز تلاش برای «همگرایی جهانی» با متناظر دانستن نسبی «جهان» با «غرب» از آن به گوش نمی‌رسید. سیاستی که «ترکیه» را الگوی ساز و کار «تعاملی» معرفی می‌کرد که موفق شده با ایجاد محبوبیت منطقه‌ای، به مرحله الهام‌بخشی در جهان برسد! ترکیه در خط تاریخی حرکت با استراتژی اتحاد و ائتلاف تاکتیکی با دشمنان اصولی، از آمریکا و ناتو گرفته تا رژیم غاصب صهیونیستی، ضربه شد. اکنون ترک‌ها در نقطه عطف درگیری با داعش، کردهای استقلال‌طلب، گولنیست‌های غربگرا، آوارگان سوری و بنیادگرایان سلفی دقیقا میان تلخی حاصل از جهانگرایی و سردی ناشی از انزواطلبی، مستاصل به افق خیره شده‌اند و بدون ارتش مقتدر، آینده چندان روشنی برای آنها متصور نیست.
اما در شرایطی که چنین تجربه عبرت‌انگیزی در مقابل چشمان سکانداران فعلی دیپلماسی کشورمان رژه می‌رود، بحث‌هایی پیرامون ضرورت خلع سلاح داوطلبانه مولفه‌های درونی قدرت ایران، به گوش می‌رسد. سیاستی که نوعی انزواطلبی رسمی در عین حل تعارض با آمریکا را برای دوام نظام ضروری برمی‌شمارد و تخطی از این مسیر را مساوی با تجربه فروپاشی شوروی در دوره پس از توافق «سالت» با موضوع محدودسازی جنگ‌افزارهای راهبردی ارزیابی می‌کند. اما چرا روند مذکور به دور از واقع‌گرایی و غیرعقلایی است؟
  ضرورت پایش  قدرت
«هنری‌کیسینجر»، استراتژیست معروف آمریکایی، مهر 93 در مصاحبه با رادیو ملی آمریکا (NPR) با اشاره به جایگاه تاریخی ایران و نفوذ این کشور در منطقه خاورمیانه، ایران را مستعدترین کشور منطقه برای ایجاد هژمونی و تشکیل یک امپراتوری قوی در خاورمیانه دانست. فارغ از اینکه اهداف حضور فعالانه ایران در منطقه غرب آسیا تا چه میزان با هدف‌گذاری مذکور متفاوت است، واقع‌گرایی و درک علل اعتراف دوست و دشمن به شرایط ایران در جهان در مرحله تبدیل از یک کشور با امکانات محدود فراملی به نیرویی موثر، غیرقابل چشم‌پوشی و توانمند در عرصه بین‌المللی، مهم ارزیابی می‌شود. تنها بدون درک این موقعیت تاریخی است که می‌توان برای ایران در آستانه ورود به باشگاه قدرت‌های جهانی، نسخه «انزواگرایی جهانی» یا «چشم‌پوشی نجیبانه از قدرت» را پیشنهاد داد و به امید تعریف نقشی منطقه‌ای توسط سایر قدرت‌ها منتظر نشست. پس برنامه‌نویسی آینده‌نگرانه برای سیاست خارجی یک کشور بدون درک سیر تکاملی نظام در مسیر قدرت‌افزایی میسر نیست.
  تفسیر آینده جهان
در فضای بین‌المللی نیز به نظر می‌رسد درک واقع‌گرایانه‌ای از آینده جهان در پیش‌فرض نظریه «خلع سلاح داوطلبانه ایران» وجود ندارد. جهان مطابق تفسیری همه‌پذیر، در حال حرکت پرشتاب از حاکمیت تک قطبی به حکومت جهانی است. حکومتی که با به رسمیت شناختن قدرت‌های نوظهور، به تعریف نظمی جدید در میانه بی‌نظمی فراگیر حاکم بر جهان علاقه‌مند است و ترجیح می‌دهد  از ابزارهای حاکمیت خوب یا قدرت اخلاقی بهره‌مند شود. پس جهان برای پذیرش بازیگران قدرتمند و اخلاق‌مدار جدید آماده است. اما آیا دخالت در تحولات منطقه برای مبارزه با شر مطلق داعش و سایر آشوب‌آفرینان در همسایگی ایران، خود متضاد با اخلاق و ناقض «قدرت اخلاقی» نیست؟
   تأثیر شکست آمریکایی
اخیرا در آمریکا رویکرد انزواطلبی به علت شکست دخالت‌های نظامی این کشور در افغانستان و عراق و لیبی رشدی قابل توجه داشته است. به طور مثال اوباما در سخنرانی سالانه خود اعلام کرد سابقه و انگیزه درگیری‌های خاورمیانه «به هزاران سال پیش برمی‌گردد». «تد کروز» نامزد جمهوری‌خواهان نیز از «صدام» و «معمر قذافی» به عنوان رهبران باثبات عراق و لیبی ستایش کرد و مطابق نظر اوبامای دموکرات اعلام کرد این جنگ ما نیست و آمریکا نباید بیرق لیبرال - دموکراسی را تا ابد بر دوش بکشد.
به نظر می‌رسد دیپلمات‌های ایرانی نیز تحت تاثیر همین بحث‌ها به نظریات انزواطلبانه علاقه‌مند شده‌اند اما  تاثیرپذیری از این نگاه اقلیتی در آمریکای متکثر، به این علت مذموم است که شرایط ایران در مرحله ظهور قدرت، با آمریکای در مسیر افول قدرت قابل مقایسه نیست. علاوه بر آن «قدرت» مطابق نظریه اخلاق، «مسؤولیت» به همراه دارد و علت شکست رویکردهای جهانگرایانه آمریکا دقیقا بی‌توجهی به «ضرورت اخلاقی» است.
مسؤولیت اخلاقی قدرت
 ایران اگر در شرایطی که دولت متحد همسایه‌اش در مرحله بلعیده شدن کامل توسط داعش قرار داشت موضع انزواگرایانه در پیش می‌گرفت، طبیعتا در نتایج گناه بی‌نظمی حاصل از سقوط حکومت مردمی عراق، شریک بود، چرا که به مسؤولیت اخلاقی ناشی از قدرت، بی‌اعتنایی کرده بود. به همین نسبت شکست داعش با همراهی و همکاری ملت و دولت عراق، به بازتولید قدرت منطقه‌ای و فراملی ایران به علت «استفاده اخلاقی از قدرت» منجر شد. پس عمل به مسؤولیت‌های فراملی برابر ظهور بی‌نظمی و آشوب در منطقه، نه تنها غیراخلاقی نیست بلکه عینا مطابق عمل به دستورالعمل اخلاقیات جهانی است. موضوعی که در منشور ملل‌متحد نیز به‌رغم ممنوعیت جنگ، با مستثنا شدن اقدام جمعی برای حفظ صلح یا دفاع مشروع برابر حمله نظامی، مورد توجه قرار گرفته و اصل عدم مداخله خارجی در امور کشورها را تعدیل کرده است.
علاوه بر آن حرکت بسیار خوب سپاه قدس، در ایجاد «ائتلاف منطقه‌ای» برای مبارزه با بی‌نظمی، مشروعیت اخلاقی مبارزه با داعش و گروه‌های نظامی آشوبگر را در منظر حقوقی ارتقا نیز داده است. دقیقا به همین دلیل است که در ابتدای تشکیل ائتلاف، اوباما مصر بود آمریکا در همکاری مشترک با ایران، مدیریت جریان مذکور را عهده‌دار شود تا در نقش «ناظم عادل» و «اخلاق‌مدار»، گذشته سیاه مداخلات بی‌وقت و غیراخلاقی این کشور را تا حدی سفیدنمایی کند. با همین تحلیل عصبانیت ایالات متحده از حضور نظامی روسیه در ائتلاف ضدداعش و پرواز از پایگاه ایرانی نوژه را می‌توان تفسیر کرد.
پس دخالت در کشورهای دیگر برای سرنگونی «حکام دیکتاتور» هر چند در ابتدا ممکن است به شادی ملت‌ها منجر شود اما به علت اجرای برنامه‌ای تک‌مرحله‌ای و بی‌اعتنا به فرهنگ، نیازها و خواسته‌های ملت‌ها، خلاف اخلاق و فاقد مشروعیت و افزاینده بی‌نظمی منطقه‌ای با قابلیت سرایت ناامنی به سایر مناطق جهان است. راز سرخوردگی آمریکا از نقش‌آفرینی در زمین غصبی لیبی و عراق و افغانستان و سوریه و حرکت آرام آمریکا به سمت انزواگرایی سیاسی در همین ماجراست و این قضیه از کمترین نسبت با نوع و هدف ورود ایران به غائله‌های سوریه و عراق برخوردار است.
خیانت سیناترایی
با درک صحیح سرفصل «تعهد به مسؤولیت ناشی از قدرت» می‌توان شکست و فروپاشی شوروی پس از پایان نسبی جنگ سرد به دنبال گفت‌وگوها و توافقات با آمریکا را نیز به شیوه‌ای متفاوت تحلیل کرد. به عبارت ساده، شوروی از درون پس از توافق با آمریکا برای محدودسازی جنگ‌افزارهای اتمی (سالت)، دچار فروپاشی شد، چرا که در بعد جهانی انزوا‌طلبی و در فضای داخلی جهانگرایی را در پیش گرفت! آیا غیر از این است که گورباچف با دکترین دوگانه پرسترویکا(اصلاحات اقتصادی) و گلاسنوست (فضای باز سیاسی)، عملا مولفه‌های قدرت شوروی را بایگانی کرد و نقش مهمی در پایان دادن به سلطه کمونیسم در اروپای شرقی و اتحاد جماهیر شوروی بازی کرد؟ این واقعیتی بود که امام خمینی(ره) از جماران رصد کردند و به روس‌ها متذکر شدند اما آنها در حماقتی آشکار و بیگانه با واقع‌گرایی، با «دکترین سیناترا»ی گنادی گراسیمف، پروسه فروپاشی را تسریع نیز کردند! گراسیمف سخنگوی وزارت خارجه شوروی بود که سال ۱۹۸۹ میلادی، 2 سال پیش از فروپاشی شوروی، سیاست جدید گورباچف در رفتار با کشورهای کمونیست اروپای شرقی را اعلام کرد و گفت: «اکنون دکترین ما دکترین فرانک سیناتراست. او آهنگی دارد که می‌گوید من کار را به شیوه خودم کردم؛ بنابراین هر کشوری به شیوه خودش تصمیم می‌گیرد از چه راهی برود!»
این عینا تزی است که دوستان نیویورک‌تایمزخوان ما در حوزه سیاست خارجی و فرهنگ داخلی در پیش گرفته‌اند و تخطی از آن را حرکت در مسیر فروپاشی شوروی قلمداد می‌کنند! راست هم می‌گویند... فروپاشی به دنبال ترویج سیاست مک دونالدی ـ کنسرتی در داخل به نام حمایت از درهای باز فرهنگی، در جامعه‌ای که نیازهای اساسی‌اش همچون مسکن و ازدواج و اشتغال بر زمین مانده و در بعد خارجی نیز نسخه انزوای داوطلبانه در فاز ابرقدرتی را توصیه می‌کند، دست نیافتنی نیست! چرا که مولفه‌ای برای بازتولید قدرت ملی در داخل اعم از پیروزی در برابر قدرت خارجی یا امید بستن به تحرک و تلاش داخلی در مسیر اقتصاد مقاومتی باقی نمی‌ماند.
واردات سیاست خارجی!
این حقیقتی انکارناپذیر است که  واردات سیاست خارجی، از واردات هر کالای اساسی دیگری، خطرناک‌تر و خانمان‌براندازتر است.
در دنیای امروز براندازی دولت‌های دیگر و گسترش کانون‌های آشوب برای آمریکا تبدیل به سرگرمی شده و این موضوعی است که نه برای روسیه قابل تحمل است نه ایران و سایر قدرت‌های نوظهور جهان... این تخریب بی‌هدف، افول آمریکا را تسریع کرده و به تشکیل اتحادهای منطقه‌ای انجامیده که در محاسبه برآیند قدرت در باشگاه حکومت جهانی تاثیر قابل توجهی دارند، چرا که به هیچ قدرتی بابت ایجاد بی‌نظمی و آشوب، بلیت رستگاری در باشگاه ناظمان جهانی اعطا نمی‌شود. اگر در ادامه سیاست چندجانبه‌گرایی بتوانیم همراهی کشورهایی همچون چین، برزیل و حتی عقلای بلوک اروپایی را که از باز شدن عن‌قریب مرزهای ترکیه و شورش آوارگان وحشت کرده‌اند، جلب کنیم، امیدها برای ایجاد نظمی جدید در منطقه و پایان جنگ و خونریزی، جانی دوباره خواهد گرفت. اما با تمرکز بر سیاست‌های بی‌پشتوانه‌ای همچون «عقب‌نشینی غیرمسؤولانه» تنها دایره ناامنی‌ها را به سمت داخل مرزهای داخلی توسعه داده و تضمینی به باشگاه بازندگان قدرت، نزول خواهیم کرد. انتخاب با ایرانیان است.

 

رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی از قهرمانان مدال‌آور و همه ورزشکاران و مربیان پرتلاش کاروان ورزشی جمهوری اسلامی ایران در رقابت‌های المپیک ۲۰۱۶ تشکر و قدردانی کردند. به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی از قهرمانان مدال‌آور و همه ورزشکاران و مربیان پرتلاش کاروان ورزشی جمهوری اسلامی ایران در رقابت‌های المپیک 2016 تشکر و قدردانی کردند.
متن پیام رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است:
بسمه تعالی
به کاروان ورزشی بازگشته از المپیک؛ قهرمانانی که با مدال‌آوری دل ملت را شاد کردند؛ به پهلوانانی که از حق خود بر اثر ناداوری‌ها محروم شدند؛ به ورزشکارانی که عدم موفقیت آنان از ارزش تلاش و کوشش آنها نمی‌کاهد؛ به بانوان ورزشکاری که نشانه‌ افتخارآمیز پوشش زن ایرانی را به رخ همگان کشیدند، به بانوی شجاعی که با حجاب کامل در پیشانی کاروان درخشید و به مربیان و پیشکسوتان ورزش کشور، خوشامد می‌گویم و از همه‌ شما سپاسگزاری می‌کنم. قدر شما را می‌دانیم.
سیدعلی خامنه‌ای
 

گروه اجتماعی: داستان تهران درباره آخرین روند پیگیری پرونده فاجعه منا و وضعیت انتقال اموال بابک زنجانی توضیحاتی ارائه داد. به گزارش میزان، عباس جعفری‌دولت‌آبادی، دادستان تهران در نشست مشترک دادستانی و سازمان پزشکی قانونی کشور اظهار داشت: در فاجعه منا 465 نفر از هموطنان شهید شدند و غیر از 41 شهید که در عربستان دفن شده‌اند، اجساد مطهر 424 نفر به تهران منتقل و تحویل خانواده‌ها شد. وی با اشاره به تشکیل پرونده قضایی درباره فاجعه منا عنوان کرد: تاکنون 662 نفر از 220 خانواده شهدا و 11 نفر از مصدومان شکایت کرده‌اند. دادسرا در آخرین اقدام از پلیس بین‌الملل (اینترپل) درخواست کرد عربستان مستندات فاجعه منا را برای ایران ارسال کند.
انتقال اموال بابک زنجانی به وزارت نفت
دادستان تهران درباره موافقت با انتقال اموال بابک زنجانی خاطرنشان کرد: دادستانی طبق آخرین اظهار نظر هیات کارشناسی، با انتقال اموال متهم به ماخذ 2 هزار میلیارد تومان به وزارت نفت موافقت کرده که هزار و 600 میلیارد تومان مربوط به اموال کارشناسی شده و 400 میلیارد تومان دیگر مربوط به سایر اموال است. جعفری‌دولت‌آبادی از پیشنهاد دادستانی تهران به ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی برای فعال شدن وزارت امور خارجه در 2 کشور تاجیکستان و ترکیه به منظور استیفای اموال بابک زنجانی خبر داد.
زمینگیر شدن سارقان در تهرانپارس
دادستان تهران همچنین به موضوع شرارت‌ها و وقایع مرتبط با امنیت جامعه پرداخت و با اشاره به دستگیری چند نفر از سارقان حرفه‌ای و شرور در منطقه تهرانپارس، اظهار داشت: بر اساس اعلام سرپرست دادسرای ناحیه 4، چهار جوان شرور این پرونده طی چند سال گذشته شرق تهران را ناامن کرده و ظرف 3 سال مرتکب هزار و 500 فقره سرقت شده بودند که‌  تاکنون 250 نفر از آنها شکایت کرده‌اند. وی در ادامه تصریح کرد: طی هفته گذشته، با کشف 3 باند جعل در تهران و دستگیری 10 متهم، پرونده‌های جداگانه‌ای در دادسرا مفتوح شد و نقش مؤثر دادستان‌ها در برخورد با اینگونه جـرائم می‌تواند به تأمین امنیت عمومی شهروندان بینجامد.
انتقاد از تأخیر در اجرای احکام اسیدپاشی
همچنین دادستان تهران از  همکاری نکردن پزشکان قانونی در اجرای احکام اسیدپاشی گلایه کرد و افزود: اجرای احکام مرتکبان اسیدپاشی که مستلزم حضور و نظارت پزشک است، با تأخیر مواجه شده است. جعفری‌دولت‌آبادی با بیان اینکه احکام قطعی باید اجرا شود، عنوان کرد: هیچ توجیهی درباره همکاری نکردن با دادسرای جنایی پیرامون اجرای احکام مرتکبان اسیدپاشی، قابل پذیرش نیست.
آمار قابل توجه پرونده‌های ضرب و جرح
وی آمار جرائم ایراد ضرب و جرح عمدی و تصادفات در شهر تهران را قابل توجه دانست و خاطرنشان کرد: از فروردین 1394 تا تیر ماه 1395، 73 هزار فقره پرونده با موضوع ضرب و جرح عمدی در دادسرای تهران مفتوح شده و در همین بازه زمانی تعداد تصادفات منجر به جرح 42هزار فقره بوده است که در مجموع 115هزار پرونده مفتوح شده  که بیشتر پرونده‌ها نیازمند نظر پزشکی قانونی است.
 

گروه اجتماعی: مرکز پژوهش‌های مجلس در بررسی اسناد لایحه برنامه ششم توسعه انتقاداتی جدی‌ درباره محصولات تراریخته مطرح کرده و سلامت و سازگاری با محیط زیست محصولات تراریخته را مورد تردید دانسته است. به گزارش تسنیم، روزگذشته خبری مبنی بر تأکید دوباره سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی بر «تولید تجاری» محصولات دستکاری شده ژنتیک (تراریخته) منتشر شد. این در حالی است که حتی به اذعان مدافعان تجاری‌سازی این محصولات، تبعات تراریخته‌ها بر سلامت انسان و همچنین عوارض زیست‌محیطی آنها هنوز به طور کامل مشخص نشده است.
هشدار مرکز پژوهش‌های مجلس
پس از انتشار خبر تاکید دوباره سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی بر تولید تجاری محصولات تراریخته، مرکز  پژوهش‌های مجلس در جریان بررسی اسناد لایحه برنامه ششم نسبت به این بند انتقاداتی را وارد و با اشاره به تردید درباره سلامت محصولات تراریخته اعلام کرده است: دستیابی به فناوری‌های نوین از اهداف مهم در سیاست‌های علم و فناوری کشور است و کسب 3 درصد از بازار جهانی فناوری زیستی تا سال 1404 جزو اهداف نظام علم، فناوری و نوآوری کشور به حساب می‌آید. در این میان توجه به توسعه و بهره‌برداری ایمن از زیست‌فناوری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، چرا که از یک سو پتانسیل‌های زیادی از جمله نیروی انسانی متخصص در کشور وجود دارد اما از طرف دیگر به دلیل ناشناخته بودن برخی عوارض این فناوری‌ها بویژه احتمال ایجاد مخاطرات زیست‌محیطی و سلامت انسان، رعایت مسائل ایمنی و احتیاطی جهت بهره‌گیری ایمن از این فناوری ضروری به نظر می‌رسد. همچنین در ادامه این گزارش تاکید شده است: تولید و تجاری‌سازی انبوه محصولات تراریخته و مقابله با فناوری‌هراسی در رسانه‌های ملی به عنوان یکی از اقدامات اساسی دولت در بخش علم و فناوری آورده شده است. این در حالی است که هنوز ایمن بودن محصولات تراریخته چه در بحث محیط‌زیست و چه سلامت انسان از نظر متخصصان دنیا و کشور مورد تردید است. همچنین قوانین و مقررات این حوزه با چالش‌هایی روبه‌رو است و هنوز در کشور اجرایی نشده است.
ابهام در سلامت محصولات تراریخته
در بخش دیگری از گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس عنوان شده است: برنامه ششم توسعه مستقیما به موضوع توسعه ایمن از طریق زیست‌فناوری نپرداخته است اما در سند برنامه ششم، نگاه افراط و تفریطی چه در توسعه زیست‌فناوری و چه در ملاحظات ایمنی استفاده از آن وجود دارد. بر این اساس پیشنهاد شده است دولت به منظور توسعه و بهره‌برداری ایمن از زیست‌فناوری، تدوین و توسعه استانداردهای مورد نیاز محصولات حاصل از زیست‌فناوری، مدیریت جامع منابع ژنتیکی و زیستی کشور در جهت حفظ تنوع زیستی، کنترل و نظارت بر واردات و صادرات محصولات حاصل از زیست‌فناوری، تدوین، اصلاح و اجرای قوانین و آیین‌نامه‌های مربوط به توسعه زیست‌فناوری و تدوین و ابلاغ پیوست‌های اخلاق زیستی و ایمنی زیستی و لزوم ضمیمه کردن آنها در طرح‌های زیست‌فناوری را در طول برنامه ششم توسعه در دستور کار قرار دهد.  گفتنی است، پیش از این اسنادی از تلاش برای نفوذ دانش‌آموختگان بنیاد راکفلر در ارکان سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و همچنین وزارتخانه‌‌های متعدد منتشر شده است. با توجه به تمرکز این افراد بر بخش «دانش و فناوری» سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، به بازی گرفتن جان مردم کشور در لایحه برنامه ششم به نفع مطامع تجاری این افراد، تعجب‌آور نیست.
 

رئیس مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه در همدان پایگاهی به هیچ قدرتی داده نشده است، گفت: پرواز هواپیماهای روسیه در پایگاه هوایی همدان برای سوختگیری بوده و متوقف هم نشده است. به گزارش فارس، محمود صادقی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی روز سه‌شنبه مجلس در تذکری به هیات‌رئیسه مجلس گفت: در جلسه قبل تقاضایی را به امضای 20 نفر از نمایندگان به هیات‌رئیسه تقدیم کردیم تا برای ارائه توضیحات مسؤولان ذی‌ربط درباره دلایلی که ایجاب کرده است پایگاه نظامی خود را در اختیار یکی از قدرت‌های جهانی بگذاریم جلسه‌ای را داشته باشیم.  نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: باید این تقاضا تعیین تکلیف شود و به‌رغم اینکه اعلام شده است پرواز هواپیماهای روسیه از خاک ایران متوقف شده کماکان تقاضای ما برقرار است و تقاضای جلسه غیرعلنی برای این موضوع داریم. رئیس مجلس شورای اسلامی در پاسخ به تذکر نماینده مردم تهران اظهار داشت: پرواز هواپیماهای روسیه از پایگاه هوایی همدان متوقف نشده و ما و روسیه در مبارزه با تروریسم اتحاد با هم داریم و این اتحاد هم به نفع مسلمانان منطقه است و در پایگاه همدان هم پایگاهی به هیچ قدرتی داده نشده است.
 

گروه اقتصادی: تبعات اعلام رشد اقتصادی 4/4 درصدی که هفته گذشته انجام شد همچنان ادامه دارد و کارشناسان اقتصادی نمی‌توانند درباره صحت و سقم این آمارها سخن بگویند.  به گزارش «وطن‌امروز» هفته گذشته مرکز آمار در حالی که رئیس نداشت و منتظر معرفی رئیس جدید خود بود اعلام کرد رشد اقتصادی در کشور به 4/4 درصد رسیده است! این در حالی است که وزیر اقتصاد و مسؤولانی مثل رئیس کل بانک مرکزی در اظهارات خود گفته بودند تلاش می‌کنند رشد اقتصادی تا پایان سال 1395 به 5 درصد برسد اما مرکز آمار کار آنها را راحت کرد و در یک معجزه آماری رشد اقتصادی را به 4/4 درصد رساند! این در حالی است که بسیاری از فعالان اقتصادی رکود را بزرگ‌ترین مانع تولید می‌دانند که سال‌های سال است اقتصاد را رها نکرده است. از یک طرف رکود و مشکلات اقتصادی گریبان فعالان اقتصادی را گرفته و از سوی دیگر دولت به رشد اقتصادی 4/4 درصدی خود می‌بالد. این معمای بزرگ روز گذشته با بررسی جزئیات آمار رشد اقتصادی حل شد، چرا که مسؤولان دولتی مرکز آمار با دستکاری سال پایه براحتی توانستند آماری را که دولتی‌ها دوست دارند به دست بیاورند! در این باره تسنیم گزارش داده که انتخاب سال پایه‌ای غلط در اعلام رشد اقتصادی ۴/۴ درصدی برای ۴ ماه نخست سال ۱۳۹۵ باعث ایجاد خطای آماری جدی شده است. بنا به این گزارش، حرکت خارق‌العاده مرکز آمار ایران به‌عنوان مرجع رسمی انتشار آمارهای کلان کشور در به عقب کشیدن سال پایه برای محاسبه رشد اقتصادی و اعلام 4/4 درصد به‌عنوان رشد 4 ماه نخست سال 1395 اعتبار این نهاد را به‌عنوان یک نهاد مستقل زیر سوال برده است. در هیچ روش آمارگیری چنین حرکت عجیبی ثبت نشده است که سال پایه به جای نزدیک شدن به دوره آمارگیری به یک باره 8 تا 15 سال به عقب کشیده شود اما چرا سال پایه مهم است؟ به‌ منظور حفظ سطح دقت نتایج محاسبات ملی و بویژه نرخ رشد اقتصادی، لازم است سال پایه در فواصل چند ساله تغییر کند. سال‌های پایه آماری در حساب‌های ملی ایران معادل سال‌های پایه آماری شاخص‌های قیمت از جمله شاخص قیمت مصرف‌کننده (به‌عنوان مبنای محاسبه نرخ تورم) است. از ابتدای انجام محاسبات ملی در کشور در سال 1338 تاکنون نتایج براساس سال‌های پایه 1353، 1361، 1376، 1383 و در مورد نرخ تورم سال 1390 منتشر شده است. در یکی از گزارش‌های سایت رسمی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران ذیل عنوان «حساب‌های ملی سالانه» آمده است: «مجموعه حساب‌های ملی سالانه حاوی اطلاعات و ارقام بخش واقعی اقتصاد ایران برای سال‌های 1338 تا 1391 می‌باشد که با تلاش مستمر و پیگیری چند ساله به صورت کنونی در اختیار محققان، دانشجویان، اقتصاددانان و سیاست‌گذاران قرار می‌گیرد. این مجموعه به صورت سری‌های زمانی جداگانه به قیمت‌های جاری و به قیمت‌های ثابت سال 1383 ارائه می‌گردد». براساس آنچه گفته شد، می‌توان دریافت وقتی نرخ رشد اقتصادی سال 1391 منفی 8/6 درصد اعلام می‌شود، به‌طور ضمنی به سال پایه محاسباتی که منجر به این نرخ شده است نیز اشاره می‌کند که همان سال پایه 1376 است. به عبارت دقیق‌تر، خبر اعلامی درباره نرخ رشد اقتصادی سال 1391 را می‌توان به این صورت بازگو کرد که نتایج محاسبات ملی بانک مرکزی بر مبنای قیمت‌های سال 1376 نشان می‌دهد نرخ رشد تولید ناخالص داخلی سال 1391 معادل منفی 8/5 درصد بوده است. اکنون این پرسش به ذهن متبادر می‌شود که آیا با تغییر سال پایه از 1376 به 1383 یا 1390، امکان تغییر نتایج وجود دارد؟ پاسخ مثبت است، زیرا اگر این امکان وجود نداشت، ضرورت تغییر سال پایه نیز منتفی می‌شد. براساس همین ضرورت نیز می‌توان گفت هر چه سال مورد بررسی به سال پایه نزدیک‌تر باشد، خطا در محاسبات کاهش یافته و در نتیجه نرخ رشد محاسبه شده دقیق‌تر خواهد بود. اکنون می‌توان این پرسش را دقیق‌تر طرح کرد و پرسید چرا تغییر سال پایه در نتایج اثرگذار است. پاسخ اجمالی این است که همان‌گونه که وزن هزینه‌ای کالاها و خدمات در سبد کالاها و خدمات مصرفی خانوار در سال پایه، تعیین‌کننده ضرایب محاسباتی نرخ تورم است و تغییر سال پایه که با تغییر این ضرایب همراه است منجر به تفاوت در نرخ تورم محاسبه شده می‌شود، در حساب‌های ملی نیز تفاوت وزن ارزش افزوده فعالیت‌های مختلف در 2 سال پایه مختلف منجر به تغییر در نرخ رشد تولید ناخالص داخلی می‌شود. به عبارت دیگر، هر چه سهم ارزش افزوده یک فعالیت در تولید ناخالص داخلی بیشتر باشد، نرخ رشد ارزش افزوده آن نیز سهم بیشتری در تعیین نرخ رشد تولید ناخالص داخلی خواهد داشت. لذا وقتی سال پایه جدید اعلام می‌شود و محاسبات تورم و حساب‌های ملی بر مبنای آن صورت می‌گیرد بازگشت به عقب معنا ندارد. با توجه به تغییر در سبد و سهم کالاها طی زمان و نیز سهم ارزش افزوده بخش‌های مختلف طی زمان همواره می‌توانیم براساس سال‌های مختلف پایه به نتایج متفاوتی برسیم! و آنچه مطلوب ما هست را گزارش کنیم! در انتها باید گفت لازم است در این باره بررسی‌های بیشتری نیز صورت بگیرد تا بتوان با منطق کارشناسی قوی آمار تولید کرد و در اختیار جامعه قرار داد.
اطلاعات ناکافی آماری
بسیاری از کارشناسان در مورد آمار رشد 4/4 درصدی مرکز آمار تشکیک کرده و آن را غیر واقعی دانستند. در جدیدترین اظهارنظر صادق خلیلیان، وزیر سابق کشاورزی گفت: در چند ماه اول امسال، خام فروشی نفت افزایش یافته است و همین بهانه خوبی برای دولت بود تا رشد اقتصادی را 4/4 اعلام کند. وی با بیان اینکه عایدات حاصل از نتایج افزایش فروش نفت خام است نه خروج از رکود اقتصادی به خبرگزاری بسیج گفت: دولت باید نسبت به آمارهای اقتصادی احتیاط بیشتری به خرج دهد و فقط بسنده به آمار نرخ رشد اقتصادی نکند، بلکه علت دستیابی به چنین نرخی را بگوید که خام‌فروشی منابع استراتژیکی نفت و گاز را افزایش داده است.

یارانه ناچیز 45 هزار تومانی هرچند در چند سال اخیر به حساب میلیون‌ها ایرانی واریز شده است اما معمولا در اظهارات مقامات دولتی شاهد طعنه‌زنی و کنایه به مردم بودیم که «مصیبت عظما» و «عذاب الیم» خواندن یارانه از سوی 2 وزیر اقتصادی دولت شاهدی بر همین موضوع است.  همچنین 28 اردیبهشت امسال بود که بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت در حرکتی قابل تامل از بی‌پولی وزارت نفت خبر داد و گفت: «ما پولدار نیستیم! تصور پولدار بودن نفت درست نیست؛ بخش قابل توجهی از آن به یارانه اختصاص می‌یابد. حتی در مواردی در پرداخت حقوق کارکنان خود با مشکل روبه‌رو هستیم». حال اما نوبت به سیدحسین هاشمی، استاندار تهران رسیده است تا مراتب تاسف و تاثر خود را از این مصیبت عظما اعلام کند. وی دیروز به تسنیم گفت: یارانه‌ها برای کشور مصیبت شده است. قرار بود از افزایش حامل‌های انرژی به افراد نیازمند پول بدهیم، مقداری هم به صنایع و مقداری هم برای طرح‌های عمرانی، اما هیچ کدام از اینها عملی نشده است. با وجود این مشکلات، اما دولت بی‌جهت از صندوق ذخیره ارزی پول برنمی‌دارد، چرا که خود را دولت قانو‌نگرا می‌داند نه قانون‌گریز. وی همچنین در دفاع تمام‌قد از دولت یازدهم و با نادیده گرفتن مواضع منتقدان درباره عملکرد این دولت، اظهار داشت: در گذشته و قبل از دولت یازدهم یک‌میلیارد و 400 میلیون مترمکعب آب فاضلاب در تهران رها بود و هیچ کس به فکر تصفیه آن نبود. الان ما هر دو ماه یک بار تصفیه‌خانه افتتاح و از آن برای صنعت و کشاورزی استفاده می‌کنیم. وی بی‌آنکه به تبعات واردات بنزین‌های آلوده و دست‌های پنهان در این موضوع اشاره کند، کاهش روزهای آلوده در تهران را از دیگر دستاوردهای دولت و استانداری دانست و گفت:‌ قبل از این دولت در تهران روزهای ناسالم در حدی بود که به وضعیت بحران رسیده بودیم، اما الان این وضعیت به حداقل رسیده است. در بخش تولیدات استان تهران نیز روند کاملا رو به رشدی داشته‌ایم. در بسیاری از بخش‌ها دستاوردهای خوبی را داشته‌ایم. هاشمی جلوگیری از ساخت‌ و سازهای غیرمجار در تهران را از دستاوردهای بزرگ خود در طول این 3 سال دانست و افزود: متاسفانه تهران را در گذشته به حراج گذاشته بودند، ساخت و سازهای غیرمجاز روندی غیرقابل قبول پیدا کرده بود.‌ بروید بررسی کنید در این 3 سال از عمر دولت جلوی بیش از 97 درصد از ساخت و سازهای غیرمجاز گرفته شده است. ما علاقه‌مند به تخریب نیستیم اما همان‌گونه که رهبری هم تاکید کردند ما به منابع محیط زیست باید حساس باشیم.

محمدرضا کردلو: می‌پرسند داعش در کجای حلب است؟ این را این روزها مخالفان همیشگی مبارزه با تروریست‌ها در خارج از مرزهای ایران مطرح می‌کنند. برخلاف ظاهر ژورنالیستی این سوال، ایده معرفی داعش به عنوان تنها گروه مسلح و تروریست در سوریه ایده تازه‌ای نیست. رسانه‌های آمریکایی و تصمیم‌سازان ایالات متحده، از ابتدای بحران سوریه تلاش کرده‌اند با معرفی «داعش» به عنوان تنها گروه «تروریستی» حاضر در سوریه، نام گروه‌های معارض مسلح دیگری را که موجبات آوارگی میلیون‌ها سوری شده‌اند از فهرست گروه‌های تروریستی خارج کنند. عنوان گروه‌های میانه‌رو، معتدل یا چیزی شبیه این تعابیر، عنوانی نیست که اعضای گروهک‌های مسلح در سوریه در عمل به آن اعتقادی داشته باشند. در واقع از ابتدا نیز گروه‌هایی مانند النصره در مشی و شیوه رفتارهای تروریستی بیشتر از داعش که نسل چهارم سلفی‌گری و تکفیر باشد، تبعیت می‌کردند. به عبارت بهتر از ابتدای بحران سوریه داعش و النصره که پیش‌تر شعبه‌های عراق و سوریه القاعده بودند، در رفتار، مشابه یکدیگر عمل می‌کردند. در خیلی از موارد حتی النصره پیشگام‌تر است. تصاویر به دندان کشیدن قلب یکی از مردم سوریه توسط یکی از تروریست‌های النصره را رسانه‌های زیادی منتشر کردند و مردم بسیاری در سراسر جهان از دیدن این تصاویر وحشت‌زده و ناراحت شدند، اگرچه داعش نیز به نوبه خود مبتکر وحشی‌گری‌های فراوانی در حوزه آدمکشی و قربانی کردن شهروندان سوری است.
این روزها، احرارالشام، ائتلاف جدید جیش الفتح (النصره) و داعش تقریبا در عمل هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند. در واقع همین که این گروه‌ها با عناوین اسلامی، مسلمان‌کشی را پیشه کرده‌اند و تئوری اسرائیلی نیل تا فرات و فراتر از آن تا خراسان را در داخل مرزهای اسلامی پیاده می‌کنند، نشان می‌دهد گروه‌های تکفیری و تروریستی را نمی‌توان به میانه‌رو، معتدل یا مشابه اینها تقسیم کرد. در این میان اما رفتار رسانه‌های غربگرا در حمایت از موضع آمریکا در منطقه آنقدر منزجرکننده شده است که حتی برخی خبرنگاران رسانه‌های غربی نیز از این همه وقاحت درباره مخالفت برخی اصلاح‌طلبان با مبارزه با تروریست‌ها متعجب شده‌اند.
نمایندگان اصلاح‌طلب که با سوال درباره سوختگیری هواپیماهای روسی از پایگاه نوژه و رسانه‌های دولتی با ابراز نگرانی نسبت به محاصره حلب(!) تلاش دارند مسائل اصلی را به انحراف ببرند، با طرح مواضع اینچنینی آب در آسیاب دشمنان همیشگی مردم ریختند. العربیه پایگاه خبری وهابیت که با دلارهای نفتی رژیم سعودی تغذیه می‌شود، یکی از شبکه‌هایی است که از این فضاسازی استفاده کرده و حملات ائتلاف ضدتروریستی در منطقه را تخریب می‌کند و با حمله به مواضع جمهوری اسلامی  در منطقه، به جوسازی‌های مسموم می‌پردازد.
اما همنوایی با آل‌سعود، حامیان داعش و دیگر گروه‌های تروریستی که امروز از سوی مدعیان اصلاح‌طلبی صورت می‌گیرد، اساسا با چه هدفی دنبال می‌شود؟! پاسخ این سوال را قطعا در مواضع پیشین این جریان می‌توان یافت. برخورد بیمار با موضوع جنگ 33 روزه در روزنامه‌های نشاندار این جریان، موضع دشمن‌شادکن در ماجرای غزه توسط رسانه کارگزاران، «من شارلی ابدو هستم»، «کشته» خواندن شهدای مدافع حرم و از همه خسارت‌بارتر شعار «نه غزه، نه لبنان» نمونه‌هایی هستند که مواجهه اخیر این رسانه‌ها و افرادشان را کاملا طبیعی می‌نماید. این روزها عناصر غربگرا با حمایت تلویحی از گروه‌های تکفیری، اقدام روسیه در سوختگیری از پایگاه نوژه را بهانه کرده‌اند تا خط آمریکایی جداکردن «جیش‌الفتح»، «احرارالشام» و گروه‌های تروریستی دیگر را از فهرست گروه‌های تروریستی رسمی دنبال کنند. در واقع کسی که سوال می‌کند «داعش در کجای حلب است؟» منظورش دقیقا این است که گروه‌هایی مانند شاخه جدید النصره که سابقه به دندان کشیدن قلب شهروندان سوری را دارند و در حلب مستقر هستند، تروریست نیستند. حال اینکه می‌توان سوال کرد چه وجه تمایزی می‌توان قائل بود بین داعش و گروه‌هایی مانند جیش‌الفتح، با رفتارهای به مراتب وحشیانه‌تر؟ در واقع داعش در کجای حلب نیست!
القای این خط همانطور که گفته شد تازه نیست؛ این رویکرد که فقط داعش  تروریست است و الباقی گروه‌های مسلح، معارض میانه‌رو(!) هستند و باید با آنها درباره آینده سوریه مذاکره کرد. موضوعی که دقیقا آمریکا در کشاکش حوادث سوریه به دنبال محقق کردن آن است.